Celem tej strony internetowej jest udostępnianie bez opłat tekstów kazań i ich nagrań pastorom i misjonarzom na całym świecie, a zwłaszcza w krajach Trzeciego Świata, gdzie dostęp do seminariów teologicznych i szkół biblijnych jest bardzo ograniczony lub nie istnieje.

W ciągu roku teksty tych kazań oraz nagrania wideo odbierane są na 1.500.000 komputerów w 221 krajach, ze strony www.sermonsfortheworld.com . Setki ludzi oglądają wideo na YouTube, jednak w niedługim czasie zamiast na YouTube, zaczynają korzystać bezpośrednio z naszej strony internetowej. YouTube kieruje ludzi na stronę internetową naszego kościoła. Każdego miesiąca teksty kazań tłumaczone są na 46 języki, docierając do 120.000 osób. Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi i mogą być używane przez kaznodziei bez uzyskiwania naszej zgody. Naciśnij tutaj, aby dowiedzieć się, w jaki sposób każdego miesiąca możesz pomóc nam w wielkim dziele głoszenia ewangelii na całym świecie.

Pisząc do doktora Hymersa, zawsze podaj nazwę kraju, w którym mieszkasz, gdyż inaczej nie będzie w stanie odpowiedzieć. Adres mailowy doktora Hymersa: rlhymersjr@sbcglobal.net.

Albert Camus i Jean-Paul Sartre byli dwoma filozofami, którzy spopularyzowali egzystencjalizm. Ich filozofia odzwierciedla sposób myślenia większości ludzi w dzisiejszych czasach, nawet jeśli sobie z tego nie zdają sprawy. Dr R. C. Sproul powiedział: „Napotykamy na wpływ egzystencjalizmu dosłownie każdego dnia w naszym życiu i też dosłownie w każdej sferze naszej kultury... codziennie jesteśmy pod jego wpływem” (dr R. C. Sproul, Lifeviews, Fleming H. Revell, 1986, str. 49).

Podstawowym tematem egzystencjalizmu Camusa i Sartre’a jest nacisk na „fundamentalną samotność człowieka w bezbożnym świecie” (dr John Blanchard, Does God Believe in Atheists?, Evangelical Press, 2000, str. 138).

Czy R. C. Sproul miał rację mówiąc, że znajdujemy się „pod wpływem” tej filozofii „każdego dnia”? Tak, myślę, że miał rację. Dlatego temat samotności tak bardzo przemawia do młodych ludzi. To określenie zawiera w sobie pewną prawdę. Każda młoda osoba to odczuwa – „fundamentalną samotność człowieka w bezbożnym świecie”.

Możesz czuć się samotny w zatłoczonym pokoju. Możesz być w rozbawionym tłumie, lub wypełnionym ludźmi centrum handowym i nadal czuć się samotny. Pewien nastolatek powiedział do pastora – doktora Hymersa: „Jestem tak samotny i nie wiem, co zrobić”. Kilka tygodni później popełnił samobójstwo. Większość młodych ludzi w dzisiejszych czasach doświadcza wielkiego poczucia samotności. To wynik egzystencjalizmu, który przenika każdą sferę naszej kultury”.

Samotność jest problemem, ale jakie jest na nią lekarstwo? Jak się z niej wyleczyć? Lekarstwem jest osobiste poznanie Jezusa Chrystusa i stanie się częścią Bożej rodziny w lokalnym kościele. Dajemy rozwiązanie na horror egzystencjalizmu, gdy mówimy: „Dlaczego być samotnym? Przyjdź do domu – do kościoła! Po co być zgubionym? Przyjdź do domu – do Jezusa Chrystusa, Syna Bożego!” Odpowiadamy Camusowi, Sartre'owi i egzystencjalizmowi, gdy to mówimy! Odpowiadamy na ból, samotność, bezsensowne odizolowanie we współczesnym świecie, gdy to mówimy. Wykrzycz to! Wyszeptaj! Mów o tym wszędzei! „Dlaczego być samotnym? Przyjdź do domu – do kościoła!

Są ludzie, którzy chcę jednej rzeczy, ale nie chcą reszty. Chcą przyjaźni lokalnego kościoła bez nawrócenia do Jezusa Chrystusa. Jednak to nie działa. Jedno musi pójść z drugim. Na tym polega chrześcijaństwo – przyjaźń w kościele i nawrócenie do Chrystusa idą w parze. Nie można mieć jednego, a nie mieć drugiego!

Oto, co dzieje się, jeżeli będzisz próbował mieć społeczność bez nawrócenia. Doprowadzi to do zniszczenia społeczności. Szybciej lub później przestanie działać. O tym właśnie czytamy w naszym tekście.

„Wyszli spośród nas, lecz nie byli z nas. Gdyby bowiem byli z nas, byliby pozostali z nami. Lecz miało się okazać, że nie wszyscy są z nas” (1 List Jana 2:19).

Dr W. A. Criswell powiedział: „Niektórzy odeszli z kościołów… Ich odejście pokazało że w rzeczywistości zabrakło zbawczej wiary, a tym samym prawdziwej społeczności” (The Criswell Study Bible, odnośnie 1-go Listu Jana 2:19). Oto współczesne tłumaczenie 1-go Listu Jana 2:19:

„Wyszli spośród nas, lecz w rzeczywistości nie należeli do nas. Gdyby należeli do nas, pozostaliby z nami; ich odejście pokazuje, że żaden nie należał do nas” (1 List Jana 2:19).

Rozważmy głębiej ten tekst.

+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

DOSTĘP DO NASZYCH KAZAŃ MOŻLIWY JEST TERAZ
NA TELEFONACH KOMÓRKOWYCH.
WEJDŹ NA STRONĘ WWW.SERMONSFORTHEWORLD.COM.
NACIŚNIJ ZIELONY PRZYCISK Z NAPISEM „APP”.
POSTĘPUJ WEDŁUG POJAWIAJĄCYCH SIĘ POLECEŃ.

+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

I. Po pierwsze, co zrobili.

Dr Criswell powiedział: „Niektórzy odeszli z kościołów”. Bez wątpienia musieli najpierw przychodzić do kościoła i cieszyć się społecznością. Pierwsze kościoły były miejscem głębokich przyjaźni w zimnym i obojętnym świecie Rzymu. Ludzie cieszyli się z ciepła i przyjaźni, których doświadczali w kościele,

„chwaląc Boga i ciesząc się przychylnością całego ludu” (Dzieje Apostolskie 2:47).

Jednak wkrótce odkryli, że chrześcijańskie życie nie zawsze było łatwe. Niektórzy z nich odeszli, gdy uświadomili to sobie. Apostoł powiedział:

„Demas mnie opuścił, umiłowawszy świat doczesny, i odszedł do Tesaloniki, Krescent do Galacji, Tytus do Dalmacji; tylko Łukasz jest ze mną” (2 Tymoteusza 4:10-11).

Demas, Krescent i Tytus odeszli, gdy pojawiły się problemy.

Czy tak dzieje się w dzisiejszych czasach? Tak. Ludzie przychodzą do kościoła przez jakiś czas. Lubią zawierane tutaj przyjaźnie. Wszystko wydaje się być dobrą zabawą. Ale potem coś zaczyna się dziać. Słyszymy, że ktoś w niedzielę rano pojechał do Las Vegas. Ta osoba lubiła przychodzić do kościoła, ale Las Vegas brzmiało jak świetna zabawa! Inni korzystają z zaproszeń na przyjęcia w dniu Bożego Narodzenia i Nowego Roku. Kuszą ich światowe rozrywki i przyjęcia, więc odchodzą z kościoła. „Wyszli spośród nas, lecz nie byli z nas” (1 List Jana 2:19).

II. Po drugie, dlaczego to zrobili.

W naszym tekście czytamy: „nie byli z nas. Gdyby bowiem byli z nas, byliby pozostali z nami” (1 List Jana 2:9). Komentując na temat 1-go Listu Jana 2:19, dr J. Vernon McGee powiedział:

Sposobem, w jaki można rozpoznać, czy ktoś jest naprawdę dzieckiem Bożym jest to, że ludzie pokazują swoje prawdziwe oblicze; jeżeli nie są dziećmi Bożymi, wówczas odchodzą ze zgromadzenia. Odsuwają się od chrześcijan – zgromadzenia wierzących i powracają... do świata... Wielu ludzi wyznaje, że są chrześcijanami, ale nie są nimi naprawdę (J. Vernon McGee, Th.D., Thru the Bible, Thomas Nelson Publishers, 1983, tom V, str. 777).

Zacytuję słowa Alberta Barnesa z jego klasycznego komentarza biblijnego:

Gdyby bowiem byli z nas. Gdyby byli szczerymi i prawdziwymi chrześcijanami, byliby pozostali z nami... Gdyby byli prawdziwymi chrześcijanami, nigdy nie odeszliby z kościoła. Jest to tak ogólne stwierdzenie, że można uznać je za uniwersalną prawdę; jeśli ktoś jest rzeczywiście ‘z nas’, tzn. jeżeli jest prawdziwym chrześcijaninem, to pozostanie w zborze i nigdy nie odpadnie. To oświadczenie uczy również, że jeżeli ktoś odchodzi z kościoła, to jest to dowodem na to, że nigdy nie miał religii. Gdyby miał, wówczas pozostałby na stale w kościele (Albert Barnes, Notes on the New Testament, Baker Book House, wydana w 1983 roku edycja z lat 1884-85, odnośnie 1-go Listu Jana 2:19).

Jezus powiedział:

„A tymi na opoce są ci, którzy, gdy usłyszą, z radością przyjmują słowo, ale korzenia nie mają, do czasu wierzą, a w chwili pokusy odstępują” (Ew. Łukasza 8:13).

III. Po trzecie, jakie jest na to lekarstwo.

„Wyszli spośród nas, lecz nie byli z nas. Gdyby bowiem byli z nas, byliby pozostali z nami. Lecz miało się okazać, że nie wszyscy są z nas” (1 List Jana 2:19).

Matthew Henry powiedział:

W środku nie byli tacy, jak my. Nie byli z nas, gdyż w sercu nie byli posłuszni zdrowej doktrynie, która została im przekazana.; zabrakło im społeczności z Chrystusem – głową [Kościoła] (Matthew Henry’s Commentary on the Whole Bible, Hendrickson, wydanie z 1996 roku, tom 6, str. 863).

Nie byli przyłączeni do Chrystusa. Nie byli „z nas”. Dr McGee tak powiedział na temat tego wersetu:

Jan wydaje tutaj bardzo poważne i ważne oświadczenie. Kieruje je również do nas w dzisiejszych czasach. Pan Jezus powiedział do bardzo religijnego człowieka – Nikodema, że musi narodzić się na nowo. Powiedział do niego… „Jeśli się kto nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego” (Ew. Jana 3:3). Jan pisze: „Wyszli spośród nas, lecz nie byli z nas”. Wyglądali jak prawdziwe dzieci Boże, ale w rzeczywistości nimi nie byli (J. Vernon McGee. jw.).

Musisz narodzić się na nowo, aby być „z nas”, jak powiedział dr McGee. Musisz być przyłączony do Chrystusa. Następuje to, gdy prawdziwie narodzisz się na nowo. Jezus powiedział:

„Musicie się na nowo narodzić” (Ew. Jana 3:7).

Lekarstwem na odstępstwo jest narodzenie się na nowo! Staje się to, gdy uznajesz swoje grzechy i przychodzisz do Chrystusa. Kiedy przyjdziesz do Niego, On cię przyjmie i obmyje z grzechów swoją krwią. Możesz na to liczyć, gdyż Jezus powiedział:

„Tego, który do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz” (Ew. Jana 6:37).

Kiedy przyjdziesz do Chrystusa i zostaniesz do Niego przyłączony, narodzisz się na nowo, a twoje grzechy zostaną usunięte. Staniesz się dzieckiem Bożym. Dopiero po narodzeniu się na nowo staniesz się prawdziwym, żywym członkiem lokalnego kościoła. Kiedy przyjdziesz do Chrystusa, egzystencjalizm zostanie usunięty, a ty narodzisz się na nowo. Zostaniesz uleczony z „fundamentalnej samotności człowieka w bezbożnym świecie”, gdy spotkasz zmartwychwstałego Chrystusa i w wyniku tego staniesz się żywą częścią lokalnego kościoła. Jezus powiedział:

„Tego, który do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz” (Ew. Jana 6:37).

Po co być zgubionym? Przyjdź do domu – do Jezusa Chrystusa, Syna Bożego!

Charles Spurgeon wygłosił kazanie pod tytułem „Life Proved by Love” [Życie potwierdzone miłością]. Oparł je na 1-szym Liście Jana 3:14.

„My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do żywota, bo miłujemy braci” (1 List Jana 3:14).

Spurgeon powiedział:

Dopóki nie narodzisz się na nowo, nie zrozumiesz znaczenia Bożej łaski. Musisz otrzymać nowe życie, przejść ze śmierci do życia, gdyż inaczej nie poznasz tych rzeczy… „My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do żywota, bo miłujemy braci”. Zatem bracia i siostry, jeżeli mówimy, że miłujemy Boży lud, gdyż jest Bożym ludem, to jest to znakiem tego, że przeszliśmy ze śmierci do życia (C. H. Spurgeon, „Life Proved by Love”, The Metropolitan Tabernacle Pulpit, Pilgrim Publications, wydanie z 1976 roku, tom XLIV, str. 80-81).

Kiedy przechodzimy ze śmierci do życia poprzez nawrócenie, zaczynamy miłować braci i siostry w lokalnym kościele!

Jeżeli cenisz sobie przyjaźnie zawarte w tym kościele, to upewnij się, że nawróciłeś się. Bardzo ważne jest, abyś nawrócił się. Chrystus jest tym, który „spaja” razem społeczność lokalnego kościoła!

(KONIEC KAZANIA)
Kazania doktora Hymersa dostępne są co tydzień w Internecie pod adresem:
www.sermonsfortheworld.com
Wybierz: „Kazania po polsku”.

Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi. Można ich używać bez pozwolenia
doktora Hymersa. Jednakże wszystkie nagrania video doktora Hymersa oraz wszystkie
kazania z naszego kościoła w formie video objęte są prawami autorskimi,
a używanie ich wymaga uzyskania zgody.

Pieśń śpiewana przed kazaniem w wykonaniu Jacka Ngann:
„Blest Be the Tie that Binds” (John Fawcett, 1740-1817).