Celem tej strony internetowej jest udostępnianie bez opłat tekstów kazań i ich nagrań pastorom i misjonarzom na całym świecie, a zwłaszcza w krajach Trzeciego Świata, gdzie dostęp do seminariów teologicznych i szkół biblijnych jest bardzo ograniczony lub nie istnieje.

W ciągu roku teksty tych kazań oraz nagrania wideo odbierane są na 1.500.000 komputerów w 221 krajach, ze strony www.sermonsfortheworld.com . Setki ludzi oglądają wideo na YouTube, jednak w niedługim czasie zamiast na YouTube, zaczynają korzystać bezpośrednio z naszej strony internetowej. YouTube kieruje ludzi na stronę internetową naszego kościoła. Każdego miesiąca teksty kazań tłumaczone są na 46 języki, docierając do 120.000 osób. Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi i mogą być używane przez kaznodziei bez uzyskiwania naszej zgody. Naciśnij tutaj, aby dowiedzieć się, w jaki sposób każdego miesiąca możesz pomóc nam w wielkim dziele głoszenia ewangelii na całym świecie.

Pisząc do doktora Hymersa, zawsze podaj nazwę kraju, w którym mieszkasz, gdyż inaczej nie będzie w stanie odpowiedzieć. Adres mailowy doktora Hymersa: rlhymersjr@sbcglobal.net.

Jezus powiedział, że człowiek musi nawrócić się – musi doświadczyć prawdziwego nawrócenia, gdyż inaczej nie pójdzie do nieba. Greckie słowo tłumaczone jako „nawrócić się” to „epistrepho”, oznaczające „odwrócić się”. Nie oznacza ono wypowiedzenia słów modlitwy grzesznika ani podniesienia ręki. Zanim Bóg doprowadzi do nowego narodzenia, musi nastąpić przemiana serca grzesznika. Jezus powiedział do Nikodema: „Jeśli się kto nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego” (Ew. Jana 3:3). Ponownie Chrystus powiedział: „Musicie się na nowo narodzić” (Ew. Jana 3:7). To radykalna przemiana serca. Biblia naucza: „Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe” (2 Koryntian 5:17). Nie jest to wymówienie słów modlitwy grzesznika. To nawrócenie! Dzisiaj rano chciałbym mówić o tym, jak pomóc grzesznikowi, by mógł nawrócić się w Chrystusie.

Cym jest nawrócenie? Co chcemy, by stało się? Grzesznik potrzebuje nawrócenia, a nie podjęcia decyzji. Od czasu Charlesa Finney'a (1792-1875) „decyzjonizm” zajął miejsce nawróceń w wielu kościołach na całym świecie. Milliony ludzi podjęły decyzję, ale nie nawróciłi się.

Czym jest „decyzjonizm”? Czym jest nawrócenie? Oto definicja zaczerpnięta z Today’s Apostasy, stworzona przez doktora Hymersa i mojego ojca – doktora Cagana.

     Decyzjonizm to wiara w to, że osoba zostaje zbawiona poprzez wyjście do przodu, podniesienie ręki, wypowiedzenie modlitwy, wiarę w doktrynę, poddanie się Panu lub przez inny, zewnętrzny akt ludzki. Uznawane jest to za równe cudowi nawrócenia, będące jego dowodem. Jest to wiara w to, że osoba jest zbawiona poprzez podjęcie decyzji, poprzez jakiś zewnętrzny czynnik; to wiara, że jedno z tych ludzkich działań pokazuje, iż człowiek został zbawiony.
     Nawrócenie jest wynikiem działania Ducha Świętego, który przyciąga zgubionego grzesznika do Jezusa Chrystusa, aby doświadczył usprawiedliwienia oraz odrodzenia i sprawia, że zmienia się pozycja grzesznika przed Bogiem – od osoby zgubionej do człowieka, którego zepsuta dusza może mieć udział w boskim życiu. Dzięki temu nawrócony uzyskuje nowy kierunek w życiu. Objektywną strona zbawienia jest usprawiedliwienie. Subiektywną stroną jest odrodzenie. A rezultatem jest nawrócenie. (Today’s Apostasy, str. 17, 18).

Podejmowanie decyzji to ludzkie działanie, które każdy potrafi. Jednak nawrócenie to działanie nadprzyrodzone, które zmienia życie człowieka i otwiera przed nim wieczność.

Podjęcie decyzji jest znacznie łatwiejsze niż doprowadzenie duszy do nawrócenia. Kaznodzieja może mieć wiele osób, które podjęły „decyzję”. Decyzję można podjąć w każdym miejscu i czasie. Ludzie mogą powtórzyć słowa modlitwy grzesznika na progu domu, w samolocie, czy gdziekolwiek indziej. Można mnożyć osoby, które to zrobiły, ale nigdy nie zobaczycie ich ponownie. Podjęli decyzję, ale nie doświadczyli prawdziwego nawrócenia.

Aby nawrócić się, ludzie muszą przyjść do kościoła i usłyszeć kilka razy ewangelię, zanim będą w stanie zrozumieć ją i zaufać Chrystusowi. Niektórzy przychodzą do zboru przez wiele miesięcy, a czasem nawet lat, zanim nawrócą się.

Przyprowadzenie osoby do Chrystus wymaga indywidualnych rozmów po tym, gdy odpowiedzą na wezwanie. Zaprowadź ich do miejsca, gdzie będziesz mógł w spokoju z nimi porozmawiać. Nie prowadź ich automatycznie w szybkiej modlitwie. Odmówienie modlitwy grzesznika to nie to samo, co zaufanie Jezusowi. Podniesienie ręki, wyjście do przodu, czy nawet przyjęcie chrztu to nie to samo, co zaufanie Jezusowi. Zrobienie tych rzeczy nie dowodzi, że osoba zaufała Jezusowi. Zaufanie Mu to cos innego, wyjątkowego, specjalnego. Zaufanie Jezusowi to zaufanie Jemu.

Doprowadzenie osoby do tego, by zaufała Chrystusowi i doświadczyła prawdziwego nawrócenia wymaga czasu, wysiłku, wejrzenia, modlitwy i łaski Bożej. Dr Hymers i dr Cagan zajmują się poradnictwem duchowym i nawróceniami ludzi od ponad trzydziestu lat. Oto, kilka rzeczy, których nauczyli się.

+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

DOSTĘP DO NASZYCH KAZAŃ MOŻLIWY JEST TERAZ
NA TELEFONACH KOMÓRKOWYCH.
WEJDŹ NA STRONĘ WWW.SERMONSFORTHEWORLD.COM.
NACIŚNIJ ZIELONY PRZYCISK Z NAPISEM „APP”.
POSTĘPUJ WEDŁUG POJAWIAJĄCYCH SIĘ POLECEŃ.

+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

1. Po pierwsze, pastorzy muszą słuchać, co mówią grzesznicy.

Nie zakładajmy, co robią dosłowne wszyscy ewangeliczni kaznodzieje, że grzesznik już rozumie ewangelię. Musimy wysłuchać go i dowiedzieć się, w co wierzy. Jakie jest jego tło religijne? W co wierzy odnośnie Jezusa? Czy myśli, że Chrystus jest duchem? Czy wierzy, że Chrystus już mieszka w jego sercu? Czy sądzi, że Jezus gniewa się na niego? Czy myśli, że pójdzie do nieba, czy też nie? Dowiedz się, co osoba myśli. A potem wskaż jej prawdę i przyprowadź do prawdziwego Chrystusa.

Jak żyje grzesznik? Czy jest coś, co powstrzymuje go przed życiem jako chrześcijanin; może pornografia, cudzołóstwo albo sprzeciw ze strony członków rodziny? Grzesznicy nie muszą starać się być doskonałymi przed zbawieniem. Nie potrafią tego. Ale ktoś, kto celowo i nieustannie popełnia poważny grzech, nie zaufał Chrystusowi. Zamiast tego ufa samemu sobie.

Jeżeli nie wysłuchamy grzeszników, to nie będziemy w stanie im pomóc. Dowiedz się, dlaczego grzesznik przyszedł do ciebie? Co chce, by Jezus uczynił dla niego? Po co przyszedł? Pewien człowiek powiedział, że chciał, aby Jezus znalazł mu pracę. Ale to nie jest zbawienie! Nawet, gdyby Jezus dał mu pracę, to nadal pozostałby zgubiony. Człowiek musi pragnąć przebaczenia grzechów poprzez krew Jezusa.

2. Po drugie, grzesznicy popełniają błędy odnośnie Jezusa Chrystusa.

Co grzesznik myśli o Jezusie? Zapytaj go: „Gdzie teraz jest Jezus?”. Biblia naucza, że Jezus jest w niebie, „po prawicy Boga” Ojca (Rzymian 8:34). Jednak większość zgubionych baptystów myśli, że Jezus jest już w ich sercach, albo że jest duchem, unoszącym się w powietrzu. Nie możesz przyjść do Jezusa, jeżeli nie wiesz, gdzie On jest.

Zapytaj grzesznika: „Kim jest Jezus?”. Wielu ludzi myśli, że jest On człowiekiem, jednym z wielkich nauczycieli. Ale tamten „Jezus” nie może nikogo zbawić. Inni myślą, że jest duchem, albo że Jezus jest Duchem Świętym. Ale Chrystus nie jest duchem. Biblia naucza, że gdy Jezus powstał z martwych,

„zatrwożyli się i pełni lęku mniemali, że widzą ducha. Lecz On rzekł im: Czemu jesteście zatrwożeni i czemu wątpliwości budzą się w waszych sercach? Spójrzcie na ręce moje i nogi moje, że to Ja jestem. Dotknijcie mnie i popatrzcie: Wszak duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam. A gdy to powiedział, pokazał im ręce i nogi. Lecz gdy oni jeszcze nie wierzyli z radości i dziwili się, rzekł im: Macie tu co do jedzenia? A oni podali mu kawałek ryby pieczonej i plaster miodu. A On wziął i jadł przy nich” (Ew. Łukasza 24:37-43).

Po zmartwychwstaniu Jezus zjadł posiłek. Duch nie je. Duch nie ma ciała i kości, które miał Chrystus. I duch – nawet Duch Święty – nie ma krwi, aby obmyć z grzechów!

Zapytaj grzesznika: „Czy Jezus gniewa się na ciebie?”. Wielu katolików i innych ludzi myśli, że tak jest. Wierzą w rozgniewanego „Chrystusa”, który nie jest Jezusem Nowego Testamentu. Biblia mówi, że Jezus kocha grzeszników. On przebaczył łotrowi na krzyżu oraz kobiecie przyłapanej na cudzołóstwie. Jak grzesznik miałby zaufać komuś, kto jest na niego rozgniewany? Poprawiajmy te błędy i wskazujmy grzesznikom na prawdziwego Jezusa.

3. Po trzecie, grzesznicy popełniają błędy odnośnie zbawienia.

Są trzy główne rodzaje błędów dotyczących zbawienia. Wielu grzeszników myśli, że jeśli zrobią jedną z tych rzeczy, lub jeśli już zrobili, to udawadniają przez to, żę są zbawieni. Oto trzy rzeczy, które robia grzesznicy zamiast zaufać Chrystusowi.

Fizyczne działania: chrzest, wychodzenie na przód, podnoszenie ręki, podejmowanie zobowiązań względem Pana, rezygnowanie z kilku grzechów (co nie jest upamiętaniem, które oznacza przemianę umysłu), albo wypowiedzenie słów modlitwy grzesznika. To wszystko ludzkie uczynki, które nie mogą nikogo zbawić. Biblia naucza: „Zbawił nas nie dla uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego” (List do Tytusa 3:5).

Umysłowe działania: właściwy sposób myślenia albo wiara w biblijne fakty o Jezusie i zbawieniu. Grzesznicy często mówią: „Wierzę, że Jezus umarł na krzyżu za mnie”. Miliony ludzi wierzy w te fakty. Nawet diabeł wierzy, że Jezus jest Synem Bożym, który umarł na krzyżu i zmartwychwstał. Biblia naucza: „demony również wierzą i drżą” (List do Jakuba 2:19). Grzesznik musi zaufać samemu Jezusowi Chrystusowi, a nie faktom o Nim.

Emocjonalne działania: uczucia i doświadczenia, szukanie „zapewnienia”, a nie Chrystusa, albo też uczuć dotyczących lepszego życia; uczuć, które są chwiejne. Każdy człowiek ma dobre myśli i uczucia. Każdy ma też złe myśli i złe uczucia. Grzesznik wie o tym. On też doświadczał tych rzeczy. Jeżeli ufamy uczuciom, to możemy myśleć czasami, że jesteśmy zbawieni, a innym razem, że jesteśmy zgubieni. I tak na przemian: zbawieni i zgubieni, przez całe życie. Zbawienie jest jedynie w Chrystusie, a nie w uczuciach. Wspaniały, stary hymn brzmi:

Moja nadzieja jest zbudowana jedynie
   Na krwi Jezusa i Jego sprawiedliwości.
Nie śmiem ufać niczemu innemu [myślom, uczuciom]
   Lecz całkowicie opieram się na imieniu Jezusa.
Na Chrystusie – mocnej Skale stoję,
   Wszystko inne jest grząskim gruntem;
Wszystko inne jest grząskim gruntem.
   („The Solid Rock”, Edward Mote, 1797-1874).

Jeżeli poprawisz te błędy popełniane przez ludzi, to skierujesz grzeszników prosto do samego Jezusa, aby przebaczył ich grzechy swoją krwią.

Wiele fałszywych idei wspominana Chrystusa, w których jest on „poddany” lub „dopasowywany” do czegoś innego. Niektórzy ludzie myślą, że jeżeli byli ochrzczeni, to otrzymali zbawienie w Chrystusie. To czyni Chrystusa „poddanym” wodzie chrztu. Wielu innych uważa, że gdy wypowiedzą słowa modlitwa grzesznika, zostaną zbawieni i że modlitwa jest tym samym, co zaufanie Jezusowi. Dlatego też namawiają ludzi do tego, by pomodlili się, a potem liczą, ile osób to zrobiło, choć w rzeczywistości bardzo niewielu zaufało Jezusowi i nawróciło się. To czyni Chrystusa „poddanym” słowom modlitwy. Biblia naucza:, że „kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus” (Efezjan 2:20), a nie są nim słowa modlitwy grzesznika. Pokaż grzesznikowi, że musi zaufać samemu Jezusowi Chrystusowi.

Widziałem ludzi, którzy popełniali jeden błąd po drugim. Najpierw oczekiwali uczuć. Następnego dnia mówili: „ Nic nie odczułem. Po prostu wierzę, że Chrystus umarł za mnie”. Grzesznik przeszedł od błędu poszukiwania uczuć do błędu zaufania faktom o Chrystusie. Wyprowadź grzesznika z kłamstw, za którymi skrywa się i wskaż mu Chrystusa.

4. Po czwarte, grzesznicy potrzebują przekonania o grzeszności ich serc.

Grzesznik musi być przekonany o grzeszności swojego serca. Każdy przyznaje, że w pewnym stopniu jest grzesznikiem. Każdy przyznaje, że nie jest doskonały i że popełnił złe rzeczy. Nie mówię jednak o tym.

Nie mówię o świadomości konkretnych, szczegółówych grzechów. Tak, grzesznik popełnia wiele grzechów. Ale samo myślenie o tych grzechach nie zbawi go. Jeżeli będziesz przechodził przez listę konkretnych grzechów, to grzesznik może pomyśleć: „Nie zrobiłem tego, a to znaczy, że jestem zbawiony”. Albo pomyśli: „Przestaną robić te rzeczy i pokażę, że jestem zbawiony”.

Grzech sięga głębiej. Każdy w środku jest grzesznikiem, a grzeszną naturę odziedziczyliśmy po Adamie. Każdy ma zepsute serce. Biblia naucza: „Podstępne jest serce, bardziej niż wszystko inne, i zepsute, któż może je poznać?” (Jeremiasz 17:9). Każdy grzesznik jest wewnątrz egoistą. Każdy grzesznik w sercu sprzeciwia się Bogu. To coś więcej niż tylko konkretne grzechy, których dopuściła się osoba. To, co człowiek robi ma źródło w tym, kim jest. Oprócz tego, co robi grzesznik, jego serce, cała istota jest grzeszna i zła. Grzesznik musi odczuwać grzeszność swojego serca. Powiedz mu, jak grzeszne jest serce, gdy zwiastujesz i gdy rozmawiasz z nim po kazaniu.

Tak jak koza nie może przemienić się w owcę, tak też grzesznik nie może zmienić swojego serca. To właśnie oznacza, że jest zgubiony i nie może zbawić sam siebie. Nie potrafi sam zaufać Chrystusowi. Tylko Bóg może przyciągnąć go do Jezusa. Chrystus powiedział: „Nikt nie może przyjść do mnie, jeżeli go nie pociągnie Ojciec, który mnie posłał” (Ew. Jana 6:44). Nazywamy to „imadłem ewangelii” – grzesznik musi przyjść do Chrystusa, ale nie może tego zrobić. Nie może zrobić niczego, by zbawić siebie. Biblia naucza: „U Pana jest wybawienie” (Jonasz 2:10). Grzesznik musi być jak Izajasz, który powiedział: „Biada mi! Zginąłem” (Izajasz 6:5). Pokaż mu grzeszność jego serca. Pokaż mu, że nie może sam siebie zbawić. Pokaż mu, że potrzebuje miłosierdzia. A wtedy może przyjdzie do Chrystusa.

5. Po piąte, kiedy grzesznik zostaje przekonany w sercu, spróbuj przyprowadzić go do Chrystusa.

Nie przyprowadzam do Chrystusa nikogo, kto przyszedł ze mną porozmawiać! Niektórzy ludzie przychodzą tylko z ciekawości. Nie chcą przebaczenia grzechów. Niektorzy przychodzą jedynie dlatego, że inni tak robią. Niektórzy nie mają świadomości swojej grzeszności i nie doświadczyli Bożego przebudzenia. Prowadzenie w modlitwie do Chrystusa osoby, która nie traktuje tego poważnie, jedynie doprowadzi do fałszywego nawrócenia. Jak wygląda człowiek, który może chcieć zaufać Chrystusowi?

Grzesznik musi czuć „obrzydzenie do siebie”, jak wyraziła to jedna dziewczyna w naszym kościele. Musi „zrezygnować z siebie”. Musi „znaleźć się na końcu swoich możliwości”. Izajasz doświadczył tego, gdy powiedział: „Biada mi! Zginąłem” (Izajasz 6:5). A potem trzeba po prostu zaufać Chrystusowi. Grzesznik nie ma starać się nauczyć czegoś. On potrzebuje, aby zbawił go Chrystus.

Grzesznik musi zaufać samemu Chrystusowi. Skieruj go do Jezusa Chrystusa, aby uzyskał przebaczenie grzechów poprzez Jego krew. Możesz poprowadzić go w prostej modlitwie: „Jezus, ufam Ci. Obmyj moje grzechy swoją krwią”. Może też nie być żadnej modlitwy, a tylko skierowanie osoby do Chrystusa po przebaczenie w Jego krwi. Grzesznik nie potrzebuje modlić się. Grzesznik nie potrzebuje tworzyć obrazu Jezusa w swoim umyśle. Nie musi wymawiać „właściwych” słów. Niektórzy ludzie zapamiętują i powtarzają „właściwe” słowa, ale nie ufają Chrystusowi. Złodziej na krzyżu nie wypowiedział doskonałych słów. Powiedział: „Jezu, wspomnij na mnie, gdy wejdziesz do Królestwa swego” (Ew. Łukasza 23:42). Jednak wiedział, że był pozbawionym nadziei grzesznikiem i zwrócił się do Chrystusa. To było takie proste! Pan powiedział do niego: „dziś będziesz ze mną w raju” (Ew. Łukasza 23:43). Zaufanie Chrystusowi jest o wiele ważniejsze niż wypowiadanie słów!

6. Po szóste, kiedy rozmawiasz z grzesznikiem, zadaj mu kilka prostych pytań.

Zapytaj: „Czy zaufałeś Jezusowi?”. Jeżeli powie „nie”, to porozmawiaj z nim ponownie. Jeżeli odpowie „tak”, to zapytaj, kiedy zaufał Jezusowi. Gdy odpowie: „Całe życie Mu ufałem”, albo „zaufałem Mu dawno temu”, to nie jest nawrócony.

Jeżeli powie: „Zaufałem Chrystusowi przed chwilą”, zapytaj, jak to zrobił. Spróbuj uzyskać opis aktu zaufania, wyrażony własnymi słowami. Ludzie często zapamiętują „religijne wyrażenia”, które słyszą i potem powtarzają je, mimo iż nie nawrócili się. Co robi grzesznik, aby zaufać? Czy wierzy w coś odnośnie Chrystusa? Czy ufa swoim uczuciom? A może zaufał bezpośrednio samemu Chrystusowi?

Zapytaj: „Co Jezus Chrystus zrobił dla ciebie?”. Jeżeli osoba nie chce mówić o Chrystusie przebaczającym grzechy swoją krwią, ale mówi o swoich uczuciach i przemyśleniach, nie jest zbawiona!

Zapytaj: „Gdybyś dzisiaj umarł, czy poszedłbyś do nieba czy do piekła?”. Jeżeli powie: „do nieba”, zapytaj dlaczego. Co by odpowiedział Bogu, gdyby On zapytał, dlaczego powinien wejść do nieba? Jeżeli osoba mówi o dobrych uczynkach lub o czymkolwiek innym oprócz Chrystusa i Jego krwi, nie jest zbawiona! Wtedy zapytaj: „Po roku czasu, gdybyś miał jakieś złe myśli i potem umarł, gdzie trafiłbyś po śmierci?”. Jeżeli powie „do piekła”, to polega na byciu dobrym, a nie na Chrystusie. Wtedy zapytaj: „Po roku czasu, gdybyś odszedł z kościoła i nigdy nie wrócił, gdybyś żył z kobietą (lub mężczyzną) bez zawarcia związku małżeńskiego, uprawiał z nią seks i przyjmował narkotyki każdego dnia, czy byłbyś wtedy chrześcijaninem czy nie?”. Jeżeli powie „tak”, to nigdy nie rozprawił się z problem of grzechu i jest nadal zgubiony.

Ważne jest, aby pytać, a nie tylko by człowiek mówił: „zaufałem Jezusowi”. Powinien opisać, co zrobił w momencie zaufania. Chcę usłyszeć o momencie zaufania, a nie całą historię życia i wszystko, co stało się tamtego dnia. Nie szukam konkretnych uczuć ani przemyśleń. Ale muszą być elementy grzechów i przebaczenia poprzez krew Chrystusa, będące aktem zaufania. Szczegóły doświadczenia będą różnić się u ludzi. Szukam szczerości i tego, że to co dana osoba opisuje, wydarzyło się.

Jeżeli ktoś popełnia błąd, powiedz mu o tym i porozmawiaj ponownie. Jednak ktoś, kto cały czas popełnia ten sam błąd, pokazuje, że nie traktuje poważnie nawrócenia. Ci, których Bóg przyciąga do zbawienia, będą słuchali kazań i szukali rad. Ci, którzy nie słuchają, nie są nawróceni.

Nie bądź rozczarowany, jeśli ktoś z kim rozmawiałeś, pozostanie niezbawiony. Tylko nieliczni zostają zbawieni, gdy po raz pierwszy słyszą ewangelię. Większość nie. Większość ludzi będzie przychodziła ponownie, zanim zaufają Chrystusowi.

Sprawdź w ten sposób każdą osobę więcej niż jeden raz. Nie chrzcij ich od razu. Powiedz, aby poczekali przynajmniej rok, a patrząc na odstępstwo współczesnych kościołów, czekanie dwa lata jest nawet lepsze. Najlepiej poczekać dwa lub trzy lata. Ludzie muszą mieć czas, aby przekonać się, czy ich wiara jest prawdziwa. W tym czasie możesz sprawdzać osobę na różne sposoby. Kiedy spotkasz kogoś poza zborem, zapytaj go o świadectwo. Po kilku tygodniach czy miesiącach możesz zapytać o to ponownie. Ci, którzy nie zaufali Chrystusowi, zapomną swoje „świadectwo i po roku czy dwóch będą popełniać błędy. Będą chcieli jedynie „zdać test” i dostać pochwałę, ale nie zaufali Jezusowi. Inni mogą nauczyć się pewnych słów i powtarzać je, ale kiedy zapytasz w inny sposób i w innym czasie, nie będę wiedzieli, co powiedzieć, gdyż nie mają osobistego doświadczenia zaufania Jezusowi.

Patrz na nastawienie i zachowanie osoby. Ktoś, kto odchodzi z kościoła i nie chce cię słuchać pokazuje, że nie traktuje poważnie grzechu i nie zaufał Chrystusowi. Osoba wykazująca cały czas złe nastawienie do kościoła i chrześcijańskiego życia, pokazuje, że nie traktuje poważnie grzechu i nie zaufała Chrystusowi.

7. Siódmy punkt, pamiętaj o prawdziwym teście służby poradnictwa duchowego.

Prawdziwy test poradnictwa duchowego jest następujący: CZY POTRAFISZ POWIEDZIEĆ OSOBIE, ŻE NIE ZAUFAŁA CHRYSTUSOWI I NIE JEST NAWRÓCONA? CZY MOŻESZ JEJ POWIEDZIEĆ, ŻE MUSI WRÓCIĆ I JESZCZE RAZ Z TOBĄ POROZMAWIAĆ NA TEMAT SWOJEGO ZBAWIENIA? Nie znam żadnego pastora, który to robi. Dlatego nasze kościoły są tak pełne zgubionych ludzi, włącznie z nauczycielami szkółek, diakonami, żonami pastorów i nimi samymi. Pastorzy naciskają na modlitwę z każdym, kto odpowie na ich zaproszenie. Robią to po to, by mieć większą liczbę ludzi, którzy będą chcieli ochrzcić się. Prawie żaden z chrzczonych ludzi nie jest zbawiony. Nie pozostają wierni Kościołowi, gdyż nie narodzili się na nowo. Ci ludzie nie odchodzą tylko na jakiś czas. Oni są zgubieni, gdyż kaznodzieja nigdy nie poświęcił czasu, aby upewnić się, że nawrócili się. Jeżeli rozmawiasz z kimś, to powiedz osobie, że jest ciągle zgubiona i potrzebuje przyjść ponownie do zboru. Oto prawdziwy test służby. Czy jesteś jak ludzie, którzy „umiłowali bardziej chwałę ludzką niż chwałę Bożą”? (Ew. Jana 12:43). Czy też mówisz prawdę bez względu na to, czy ludziom podoba się to lub nie?

Należy mówić w ten sposób: Czy wierzysz w prawdziwe nawrócenie – w prawdziwe zaufanie Chrystusowi, którego rezultatem jest prawdziwe chrześcijańskie życie? Jeżeli naciskasz na prowadzenie każdego w modlitwie lub na podniesienie ręki albo podjęcie zobowiązania, to jesteś „decyzjonistą”. Nie troszczysz się o dusze ludzi, których Bóg posłał do ciebie.

Mam nadzieję, że niektórzy z was wierzycie w prawdziwe nawrócenie. Mam nadzieję, że niektórzy z was dostrzegacie potrzebę spędzania czasu z osobą, aby upewnić się, że ufa ona Chrystusowi i jest nawrócona. Tak właśnie robią wierni pastorzy. Wierni pastorzy troszczą się o owce. Mam nadzieję, że zrobicie wszystko, aby upewnić się, że ludzie zaufali Chrystusowi i nawrócili się.

BYĆ MOŻE MYŚLISZ, ŻE PODAŁEM ZBYT WIELE SZCZEGÓŁÓW I ŻE PRAWDZIWE NAWRÓCENIE JEST NAPRAWDĘ CZYMŚ PROSTYM, CZEMU NIE POTRZEBA POŚWIĘCAĆ WIELE PRZEMYŚLEŃ. Ale czy od lekarzy położników nie wymaga się znajomości wszystkich szczegółów, aby mogli przyjąć dziecko na świat? Co stałoby się, gdyby wszyscy nie myli rąk albo nie wiedzieli, co zrobić, gdy dziecko jest niewłaściwie ułożone? Gdybyśmy traktowali narodziny dzieci tak samo jak traktujemy dusze, wówczas miliony dzieci umarłyby niepotrzebnie. Tak samo miliony ludzi idą niepotrzebnie do piekła, gdyż nie spędzamy wystarczająco czasu, aby upewnić się, że są nawróceni lub też by nauczać tego w szkołach biblijnich i seminariach. TEGO NIE NAUCZA SIĘ TAM ZUPEŁNIE !!!

Przeczytam słowa pieśni „Then Jesus Came” Oswalda J. Smitha, do której muzykę napisał Homer Rodeheaver. Kiedy Jezus wszedł do jego życia, krew Chrystusa oczyściła go z wszelkich grzechów. Krew, którą przelał na krzyżu jest nadal dostępna, by oczyścić ciebie z grzechów. Jezus powstał z martwych, aby dać ci życie wieczne. Zaufaj Jezusowi, a On przebaczy twoje grzechy i da ci życie wieczne. Mam nadzieję, że przyjdziesz znowu dziś wieczorem i zjesz z nami posiłek o 18:15. Dr Hymers będzie zwiastował kazanie ewangelizacyjne „Ślepiec uzdrowiony przez Jezusa”. Przyjdź o 18:15 i po nabożeństwie, na którym będzie głosił dr Hymers, zjedz z nami kolację.

Siedział samotny przy drodze, żebrząc,
Jego niewidome oczy nie dostrzegały światła.
Ubrany w szmaty, drżał w cieniu
Wtem przyszedł Jezus i rozproszył ciemności.
Kiedy Jezus przyszedł, zniszczył moc kusiciela;
Kiedy Jezus przyszed, osuszył jego łzy,
On zabiera przygnębienie, życie napełnia chwałą,
Gdyż wszystko zmienia się, gdy przychodzi Jezus.

Złe duchy wygoniły go z domu i od przyjaciół,
Zamieszkał w nędzy wśród grobów;
Ranił siebie, gdy złe moce opętały go,
Wtem przyszedł Jezus i uwolnił go.
Kiedy Jezus przyszedł, zniszczył moc kusiciela;
Kiedy Jezus przyszed, osuszył jego łzy,
On zabiera przygnębienie, życie napełnia chwałą,
Gdyż wszystko zmienia się, gdy przychodzi Jezus.

Ludzie dzisiaj odkrywają, co może zrobić Zbawiciel,
Sami nie potrafią pokonać pokus, żądz i grzechu;
Ich złamane serca czynią ich smutnymi i samotnymi,
Wtem przychodzi Jezus i zmienia ich życie.
Kiedy Jezus przychodzi, niszczy moc kusiciela;
Kiedy Jezus przychodzi, osusza łzy,
On zabiera przygnębienie, życie napełnia chwałą,
Gdyż wszystko zmienia się, gdy przychodzi Jezus.
(„Then Jesus Came”, dr Oswald J. Smith, 1889-1986;
     muzyka Homer Rodeheaver, 1880-1955).

(KONIEC KAZANIA)
Kazania doktora Hymersa dostępne są co tydzień w Internecie pod adresem:
www.sermonsfortheworld.com
Wybierz: „Kazania po polsku”.

Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi. Można ich używać bez pozwolenia
doktora Hymersa. Jednakże wszystkie nagrania video doktora Hymersa oraz wszystkie
kazania z naszego kościoła w formie video objęte są prawami autorskimi,
a używanie ich wymaga uzyskania zgody.

Pieśń śpiewana przed kazaniem w wykonaniu Benjamina Kincaida Griffitha:
„Then Jesus Came” (słowa dr Oswald J. Smith, 1889-1986;
muzyka Homer Rodeheaver, 1880-1955).