Celem tej strony internetowej jest udostępnianie bez opłat tekstów kazań i ich nagrań pastorom i misjonarzom na całym świecie, a zwłaszcza w krajach Trzeciego Świata, gdzie dostęp do seminariów teologicznych i szkół biblijnych jest bardzo ograniczony lub nie istnieje.

W ciągu roku teksty tych kazań oraz nagrania wideo odbierane są na 1.500.000 komputerów w 221 krajach, ze strony www.sermonsfortheworld.com . Setki ludzi oglądają wideo na YouTube, jednak w niedługim czasie zamiast na YouTube, zaczynają korzystać bezpośrednio z naszej strony internetowej. YouTube kieruje ludzi na stronę internetową naszego kościoła. Każdego miesiąca teksty kazań tłumaczone są na 46 języki, docierając do 120.000 osób. Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi i mogą być używane przez kaznodziei bez uzyskiwania naszej zgody. Naciśnij tutaj, aby dowiedzieć się, w jaki sposób każdego miesiąca możesz pomóc nam w wielkim dziele głoszenia ewangelii na całym świecie.

Pisząc do doktora Hymersa, zawsze podaj nazwę kraju, w którym mieszkasz, gdyż inaczej nie będzie w stanie odpowiedzieć. Adres mailowy doktora Hymersa: rlhymersjr@sbcglobal.net.

Jest wiele teorii na temat zmartwychwstania Jezusa. Jedną z nich przedstawił dr Hugh Schonfield w swojej książce The Passover Plot. Ukazała się w 1965 roku. Schonfield napisał, że Jezus powiedział Józefowi z Arymateii, aby usunął Jego ciało z grobu tak, by wyglądało, że był Mesjaszem. Napisał, że ukazywanie się zmartwychwstałego Chrystusa było przykładem mylnej identyfikacji, a odwaga uczniów po tych wydarzeniach wynikała z faktu, że ta mistyfikacja udała się a uczniowie myśleli, że tak stało się naprawdę. Dr Norman Geisler wskazał na błędy tej teorii w swojej ksiażce When Skeptics Ask:

Problem sprowadza się do „Dlaczego, kiedy i gdzie?”. Dlaczego miałby zabrać ciało? Józef nie miał żadnego powodu… Kiedy miałby je zabrać?... przed grobem stali rzymscy strażnicy (Ew. Mateusza 27:62-66). Rano o świcie przyszły kobiety (Ew. Łukasza 24:1). Nie było możliwości, by to zrobił, a gdyby nawet zabrał ciało, co by z nim zrobił? Nigdy nie znaleziono ciała, chociaż upłynęły prawie dwa miesiące zanim uczniowie zaczęli zwiastować. Było dużo czasu, by wyjawić oszustwo, gdyby do niego doszło… Nie było motywu, możliwości ani też sposobu, który potwierdziłby tą teorię i wyjaśniłby ukazywanie się Chrystusa w zmartwychwstałym ciele (Norman L. Geisler, Ph.D. i Ronald M. Brooks, Th.M., When Skeptics Ask, Baker Books, wydanie z 2001 roku, str. 123-124).

Dr Geisler powiedział także:

Najbardziej znaczącym dowodem na to, że Jezus powstał z martwych jest to, że ponad 500 osób zobaczyło go przy dwunastu różnych okazjach. Słowa zapisane w 1 Liście do Koryntian 15:3-5, brzmiące niczym wyznanie wiary, pochodzą z okresu pierwszego Kościoła, który kształtował się w pierwszych latach po śmierci Jezusa. A zatem są one bardzo wiarygodne z punktu widzenia historii (jw., str. 125; porównaj Gary R. Habermas, Ph.D., Ancient Evidence for the Life of Jesus, Thomas Nelson Publishers, 1984, str. 125-126).

A jednym z najbardziej znaczących dowodów zmartwychwstania Chrystua jest to, że

„…ukazał się Jakubowi” (1 Koryntian 15:7).

Doktor Gaebelein napisał w swoim komentarzu: „Jakub wspomniany w wersecie siódmym z pewnością nie jest jednym z dwoćh apostołów o tym imieniu… gdyż dalej mowa jest o całej grupie apostołów, w której znajdowałby się. A zatem musiał być to brat przyrodni Pana (Ew. Mat. 13:33), który dołączył do kręgu apostolskiego (Dzieje Apostolskie 1:14) i stał się ważną osobą w kościele w Jerozolimie (Dzieje Apostolskie 15:13)… Wszystko to dowodzi (w. 5-8), że został uznany przez Pawła za świadka naocznego” (Frank E. Gaebelein, D.D., redaktor naczelny, The Expositor’s Bible Commentary, Zondervan Publishing House, wydanie z 1981 roku, tom 10, str. 282; odnośnie 1 Koryntian 15:7).

A zatem, razem z dosłownie wszystkimi komentatorami, wyciągamy wniosek, że Jakub, który zobaczył Jezusa po Jego zmartwychwstaniu, był Jego bratem przyrodnim.

„…ukazał się Jakubowi” (1 Koryntian 15:7).

Jaki lepszy dowód możemy mieć na to, że Chrystus powstał z martwych? Osoba, która nigdy nie znała Jezusa mogłaby popełnić pomyłkę. Ale Jego własny brat nie dałby się oszukać. Znał swojego własnego brata! Przecież razem dorastali i znali się blisko od dzieciństwa! Co więcej, Jakub był człowiekiem niewierzącym, był sceptykiem, który nie wierzył, że Jezus był Mesjaszem. Dlatego z ciekawością czytamy, że

„…ukazał się Jakubowi” (1 Koryntian 15:7).

Przejdźmy teraz do świadectwa Jakuba.

I. Po pierwsze, Jakub był człowiekiem niewierzącym.

Pismo Święte wyraźnie pokazuje, że Jakub wcześniej nie wierzył. Nie uznawał swojego brata – Jezus nawet za proroka, a co dopiero za Mesjasza i Syna Bożego! W Ewangelii Marka czytamy, że ludzie z Nazaretu – rodzinnego miasta Jezusa, odrzucili Go. Powiedzieli:

„Czy to nie jest ów cieśla, syn Marii, i brat Jakuba, i Jozesa, i Judy, i Szymona? A jego siostry, czyż nie ma ich tutaj u nas? I gorszyli się nim. A Jezus rzekł im: Nigdzie prorok nie jest pozbawiony czci, chyba tylko w ojczyźnie swojej i pośród krewnych swoich, i w domu swoim. I nie mógł tam dokonać żadnego cudu, tylko niektórych chorych uzdrowił, wkładając na nich ręce. I dziwił się ich niedowiarstwu. I obchodził okoliczne osiedla, i nauczał” (Ew. Marka 6:3-6).

Jego krewni, włącznie z bratem Jakubem, nie wierzyli w Niego,

„I dziwił się ich niedowiarstwu” (Ew. Marka 6:6).

Wyraźnie widać, że Jakub – brat przyrodni Chrystusa nie wierzył w Niego. Czytamy o tym zwłaszcza w Ewangelii Jana:

„Bo nawet bracia jego nie wierzyli w niego” (Ew. Jana 7:5).

Dr John R. Rice tak powiedział na temat tego wersetu:

Bracia Jezusa – Jakub, Józef, Szymon i Judasz… przed ukrzyżowaniem nie byli zbawieni (John R. Rice, D.D., The Son of God, Sword of the Lord Publishers, 1976, str. 158; odnośnie Ew. Jana 7:5).

W dwunastym rozdziale Ewangelii Mateusza pokazane jest, że Jego matka i bracia nie wierzyli w Niego:

„A gdy On jeszcze mówił do tłumów, oto matka i bracia jego stanęli na dworze, chcąc z nim mówić. I rzekł mu ktoś: Oto matka twoja i bracia twoi stoją na dworze i chcą z tobą mówić. A On, odpowiadając, rzekł temu, co mu to powiedział: Któż jest moją matką? I kto to bracia moi? I wyciągnąwszy rękę ku uczniom swoim, rzekł: Oto matka moja i bracia moi! Albowiem ktokolwiek czyni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten jest moim bratem i siostrą, i matką” (Ew. Mateusza 12:46-50).

W tym fragmencie matka Jezusa i jego bracia próbowali przeszkodzić Mu, gdy zwiastował. Dr Rice powiedział: „W tamtym czasie bracia nie byli z pewnością nawróceni i nie wierzyli w Jezusa” (John R. Rice., D.D., The King of the Jews, Sword of the Lord Publishers, 1980, str. 189). Wśród nich był też Jakub – nienawrócony. Dr Rice powiedział, że „w ich odrzuceniu [Jezusa] jako Mesjasza kryła się kpina” (The Son of God, jw.). A zatem widzimy Jakuba kpiącego i odrzucającego swojego brata – Jezusa.

II. Po drugie, Jakub nawrócił się.

Kiedy Jakub próbował przerwać nauczanie Jezusa, stał „na dworze” (Ew. Mateusza 12:46). Lecz gdy Chrystus powstał z martwych, był wewnątrz! „Trwali jednomyślnie w modlitwie wraz z niewiastami i z Marią, matką Jezusa, i z braćmi jego” (Dzieje Apostolskie 1:13-14). Kiedy Jezus powstał z martwych, Jakub był wewnątrz, na spotkaniu modlitewnym w górnej izbie! Jakub był tam jako jeden „z braci jego”. W końcu nawrócił się! W The Illustrated Dictionary of the Bible czytamy:

Jednak po ukrzyżowaniu Jezusa, Jakub stał się wierzącym. Paweł wskazuje na to, że był on świadkiem ukrzyżowania Jezusa (The Illustrated Dictionary of the Bible, Herbert Lockyer, D.D., redaktor, Thomas Nelson Publishers, 1986, str. 533).

W The International Standard Bible Encyclopedia czytamy:

…zostało w nim zasiane nasienie nawrócenia, gdyż po ukrzyżowaniu [Jezusa] pozostał w Jerozolimie wraz z matką i braćmi, tworząc jedną z pierwszych grup wierzących, którzy „trwali jednomyślnie w modlitwie” (Dzieje Apostolskie 1:14)…Jakub był jednym z pierwszych świadków zmartwychwstania, gdyż z martwych powstały Pan ukazał się najpierw pięciuset osobom, a „potem ukazał się Jakubowi” (1 Koryntian 15:7 AV). Poprzez to utwierdziła się jego rosnąca wiara i oczekiwania modlitewne (The International Standard Bible Encyclopedia, Eerdmans, 1976, tom III, str. 1561).

Nie wiemy, kiedy Jakub zobaczył Jezusa po Jego zmartwychwstaniu. Ale stało się to po tym, gdy „ukazał się więcej niż pięciuset braciom naraz” (1 Koryntian 15:6).

„potem ukazał się Jakubowi” (1 Koryntian 15:7).

Nie wiemy, kiedy to się stało, ale najpierw pięćset osób zobaczyło zmartwychwstałego Chrystusa. Wiemy, że Jakub był w górnej izbie (Dzieje Apostolskie 1:14) i był jednym ze stu dwudziestu uczniów (Dzieje Apostolskie 1:15). Jakub nawrócił się! Zobaczył swojego brata po Jego zmartwychwstaniu! Jeżeli nie możesz zaufać bratu osoby, to komu innemu możesz zaufać?

„potem ukazał się Jakubowi” (1 Koryntian 15:7).

III. Po trzecie, Jakub został chrześcijańskim przywódcą i męczennikiem.

Zobaczenie własnego brata, który powstał z martwych miało tak wielki wpły na Jakuba, że został apostołem, przywódcą chrześcijańskim, autorem jednego z listów w Nowym Testamencie i męczennikiem. Jakub wspomniany jest w Dziejach Apostolskich 15:13 i 21:18 jako jeden z przywódców kościoła w Jerozolimie:

„Nazajutrz zaś poszedł Paweł z nami do Jakuba, a gdy przybyli wszyscy starsi” (Dzieje Apostolskie 21:18).

Jakub, który wcześniej nie wierzył, stał się przywódcą kościoła w Jerozolimie! Był pastorem pierwszego chrześcijańskiego kościoła na świecie!

Lecz Jakub był bardzo pokornym człowiekiem. W liście, który napisał w Nowym Testamencie, nie nazywa siebie apostołem, chociaż nim był. Nawet nie mówi o sobie pastor czy starszy. Posłuchajcie, co Jakub napisał o sobie:

„Jakub, sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa, pozdrawia dwanaście pokoleń, które żyją w rozproszeniu” (Jakub 1:1).

Jest to wspaniały opis Jakuba jako chrześcijanina „Jakub, sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa”. Zwróćcie uwagę, że nazywa Jezusa „Panem Jezusem Chrystusem”. Nikt nie wiedział o tym lepiej od Jakuba. W końcu Jezus był jego bratem! Jakub określił siebie po prostu jako „sługę” Jezusa. W jaki sposób nastąpiła tak wielka przemiana w jego życiu?

„potem ukazał się Jakubowi…” (1 Koryntian 15:7).

Jakub zobaczył swojego brata, gdy powstał z martwych. Do końca życia Jakub zwiastował, że widział zmartwychwstałego Chrystusa, którego nazywał „Panem Jezusem Chrystusem” (Jakub 1:1).

Czy możemy wierzyć Jakubowi? Czy jest on wiarygodnym świadkiem zmartwychwstania Chrystusa? Tak, jest nim, gdyż Jakub poświęcił swoje życie głoszeniu, że Jezus powstał z martwych. Był on naocznym świadkiem zmartwychwstania swojego brata!

Euzebiusz był historykiem, który żył w czwartym wieku. Euzebiusz nazwał Jakuba „Jakubem Sprawiedliwym”. Spisał on historię wczesnego Kościoła i opisał, w jaki sposób umarł Jakub. Euzebiusz cytował Klemensa, który żył wcześniej, w I wieku:

Piotr, Jakub i Jan, po tym, gdy nasz Zbawiciel wstąpił do nieba, zrobili to, czego chciał nasz Pan; nie bacząc na uznanie, wybrali na biskupa Jerozolimy Jakub Sprawiedliwego… Po swoim zmartwychwstaniu Pan przekazał swoją mądrość Jakubowi Sprawiedliwemu, Janowi i Piotrowi, a oni przekazywali ją reszcie apostołów. Apostołowie z kolei przekazali ją siedemdziesięciu, wśród których był Barnaba… [Jakub] został zrzucony ze szczytu światyni i pobity na śmierć (Euzebiusz, 260-340 A.D., „The Church History of Eusebius”, w The Nicene and Post-Nicene Fathers, Eerdmans, wydanie z 1982 roku, tom I, str. 104).

Oto opis śmierci Jakuba zaczerpnięty z The New Encyclopedia of Christian Martyrs:

     Wywlekli Jakuba na przód tłumu i domagali się, by zaparł się Chrystusa. Ku ich zdumieniu, stojąc przed wrogim tłumem Jakub pozostał opanowany, pokazując niezwykły spokój. Jakub w otwarty sposób przyznał, że nasz Zbawiciel i Pan jest naprawdę Synem Bożym…
     Clement pisze, że pojmano Jakuba, zrzucono go z parapetu [świątyni] i śmiertenie pobito…
     Uczeni w Piśmie i faryzeusze zmusili Jakuba, by stanął w oknie świątyni i krzyczeli do niego: „Sprawiedliwy, którego świadectwo mamy przyjąć, prowadzisz ludzi na manowce i zachęcasz ich, by naśladowali Jezusa, który został ukrzyżowany…”. Jakub odpowiedział: „Dlaczego pytacie mnie o Syna Człowieczego? On siedzi w niebie, po prawicy Potężnej Mocy i powróci na obłokach”.
     Wiele osób z tłumu zostało przekonanych słowami Jakuba. Wołali: „Hosanna Synowi Dawidowemu”.
     Uczeni w Piśmie i faryzeusze zdali sobie sprawę, że zrobili... błąd, pozwalając Jakubowi świadczyć o Jezusie… Zepchnęli go zatem z parapetu, a następnie ukamieniowali, gdyż nie umarł w wyniku wypadku. Jakub… modlił się: „Panie Boże i Ojcze, do Ciebie modlę się. Przebacz im, gdyż nie wiedzą, co robią”. Tak oto Sprawiedliwy zginął śmiercią męczeńską. Pogrzebano go tam, gdzie upadł, a na miejscu pozostał kamień nagrobny (The New Encyclopedia of Christian Martyrs, Baker, 2001, str. 23).

Oddał swoje życie za Jezusa, który

„ukazał się Jakubowi…” (1 Koryntian 15:7).

Do końca życia pozostał

„Jakubem, sługą Boga i Pana Jezusa Chrystusa…” (List Jakuba 1:1).

Czy myślisz, że ten człowiek naprawdę zobaczył Chrystusa, który powstał z martwych? Czy możesz zaufać świadectwu człowieka, który oddał swoje życie za Jezusa? Czy wierzysz, że zobaczył swojego brata – Jezusa po tym, gdy powstał z martwych? A jeżeli możesz zaufać świadectwu Jakuba, to czy zaufasz samemu Jezusowi? Czy zaufasz Mu tak, jak zaufał Jakub? „Uwierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony” (Dzieje Apostolskie 16:31). Jakże modlę się, abyś i ty spotkał zmartwychwstałego Chrystusa i został zbawiony!

(KONIEC KAZANIA)
Kazania doktora Hymersa dostępne są co tydzień w Internecie pod adresem:
www.sermonsfortheworld.com
Wybierz: „Kazania po polsku”.

Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi. Można ich używać bez pozwolenia
doktora Hymersa. Jednakże wszystkie nagrania video doktora Hymersa oraz wszystkie
kazania z naszego kościoła w formie video objęte są prawami autorskimi,
a używanie ich wymaga uzyskania zgody.

Pieśń śpiewana przed kazaniem w wykonaniu Benjamina Kincaida Griffitha:
„A Crown of Thorns” (Ira F. Stanphill, 1914-1993).