Celem tej strony internetowej jest udostępnianie bez opłat tekstów kazań i ich nagrań pastorom i misjonarzom na całym świecie, a zwłaszcza w krajach Trzeciego Świata, gdzie dostęp do seminariów teologicznych i szkół biblijnych jest bardzo ograniczony lub nie istnieje.

W ciągu roku teksty tych kazań oraz nagrania wideo odbierane są na 1.500.000 komputerów w 221 krajach, ze strony www.sermonsfortheworld.com . Setki ludzi oglądają wideo na YouTube, jednak w niedługim czasie zamiast na YouTube, zaczynają korzystać bezpośrednio z naszej strony internetowej. YouTube kieruje ludzi na stronę internetową naszego kościoła. Każdego miesiąca teksty kazań tłumaczone są na 46 języki, docierając do 120.000 osób. Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi i mogą być używane przez kaznodziei bez uzyskiwania naszej zgody. Naciśnij tutaj, aby dowiedzieć się, w jaki sposób każdego miesiąca możesz pomóc nam w wielkim dziele głoszenia ewangelii na całym świecie.

Pisząc do doktora Hymersa, zawsze podaj nazwę kraju, w którym mieszkasz, gdyż inaczej nie będzie w stanie odpowiedzieć. Adres mailowy doktora Hymersa: rlhymersjr@sbcglobal.net.

Już po raz trzeci w Ewangelii Łukasza Jezus mówi uczniom, że musi umrzeć (Ew. Łukasza 9:22; 9:44). W Ew. Łukasza 18:31-33 Jezus pokazał to wyraźnie, mówiąc:

„Oto idziemy do Jerozolimy, i wszystko, co napisali prorocy, wypełni się nad Synem Człowieczym. Wydadzą go bowiem poganom i wyśmieją, zelżą i oplwają, a ubiczowawszy, zabiją go, ale dnia trzeciego zmartwychwstanie” (Ew. Łukasza 18:31-33).

Czyż mógł wyrazić to jaśniej? Jednak „oni nic z tego nie zrozumieli i było to słowo zakryte przed nimi, i nie wiedzieli, co mówiono” (Ew. Łukasza 18:34). W Ew. Marka 9:32 czytamy: „Oni jednak nie rozumieli tego słowa”. Dr A. T. Robertson tak skomentował fragment z Ew. Marka 9:32: „Trwali w niezrozumieniu. Byli agnostykami [niewierzącymi] w temacie śmierci i zmartwychwstania [Chrystusa]” (A. T. Robertson, Litt.D., Word Pictures in the New Testament, Broadman Press, 1930, tom I, str. 344; odnośnie Ew. Marka 9:32).

Apostoł Paweł krótko i jasno przedstawił ewangelię Chrystusową:

„Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism i że został pogrzebany, i że dnia trzeciego został z martwych wzbudzony według Pism” (1 List do Koryntian 15:3-4).

A jednak w tamtym czasie dwunastu uczniów nie rozumiało i nie wierzyło w ewangelię.

„Lecz oni nic z tego nie zrozumieli i było to słowo zakryte przed nimi, i nie wiedzieli, co mówiono” (Ew. Łukasza 18:34).

Jak powiedział dr A. T. Robertson: „Byli agnostykami [niewierzącymi] w temacie śmierci i zmartwychwstania [Chrystusa]” (jw.). Dwunastu uczniów nie wierzyło w ewangelię! Komentując na temat Ew. Marka 9:30-32, dr J. Vernon McGee powiedział: „Nie był to pierwszy raz, gdy ogłaszał im swoją śmierć i zmartwychwstanie, jednak oni ciągle nie rozumieli” (J. Vernon McGee, Th.D., Thru the Bible, Thomas Nelson Publishers, 1983, tom IV, str. 201; odnośnie Ew. Marka 9:30-32).

„Lecz oni nic z tego nie zrozumieli i było to słowo zakryte przed nimi, i nie wiedzieli, co mówiono” (Ew. Łukasza 18:34).

Trzy słowa w tym tekście pokazują ich niewiarę w ewangelię.

I. Po pierwsze, nie zrozumieli ewangelii.

„Oni nic z tego nie zrozumieli”. Greckie słowo tłumaczone jako „zrozumieli” oznacza „pojąć umysłem” (Strong). Chociaż Chrystus mówił w jasny i dosłowny sposób, uczniowie nie byli w stanie uchwycić znaczenia jego słów. W tekście czytamy: „oni nic z tego nie zrozumieli”. Matthew Poole powiedział: „Słowa były wystarczająco łatwe do zrozumienia” (A Commentary on the Whole Bible, The Banner of Truth Trust, wydanie z 1990 roku, tom 3, str. 258; odnośnie Ew. Łukasza 18:34), lecz oni nic z tego nie zrozumieli. Uczniowie nie rozumieli, że Chrystus „będzie wydany poganom”. Nie rozumieli, że „wyśmieją, zelżą i oplwają” Go. Nie rozumieli, że będzie „ubiczowany”, aż do krwi. Nie rozumieli, że zostanie zabity na krzyżu. Nie rozumieli, że powstanie z martwych „dnia trzeciego”. W Ewangelii Marka czytamy:

„Pouczał bowiem uczniów swoich i mówił im: Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzkie i zabiją go, ale zabity po trzech dniach zmartwychwstanie. Oni jednak nie rozumieli tego słowa, a bali się go pytać” (Ew. Marka 9:31-32).

William MacDonald tak wyjaśnił to zachowanie, ukazujące ich ignorancję:

Ich umysły były tak wypełnione myślami o czasowym, ziemskim wybawicielu, który miał wybawić ich z rąk Rzymu i od razu ustanowić swoje królestwo, że odrzucili rozważanie jakiegokolwiek innego programu (William MacDonald, Believer’s Bible Commentary, Thomas Nelson Publishers, wydanie z 1989 roku, str. 1440; odnośnie Ew. Łukasza 18:34).

28-go stycznia 2006 roku jeden z głównych rabinów w Izraelu – Yitzhak Kaduri zostawił list, który miał być otwarty po jego śmierci. Rabini na Bliskim Wschodzie wierzą w dwóch Mesjaszy – Mesjasza syna Józefa, który przyjdzie, aby cierpieć za ich grzechy, podobnie jak Józef cierpiał za grzechy swoich braci i wyprowadził ich z Egiptu oraz Mesjasza syna Dawida, który jak król Dawid przyjdzie, by pokonać ich wrogów i rządzić jako król. W liście, który pozostawił rabi Kaduri napisał on, że wierzy w jednego Mesjasza. Przekazał, że pierwsza litera hebrajskiego zdania o Mesjaszu podaje Jego imię – Jeszua, czyli Jezus! Zaniepokoiło to religijnych uczonych w Izraelu. Cierpiący Mesjasz i rządzący Mesjasz to ta sama osoba! „Dwóch Mesjaszy” oznacza pierwsze i drugie przyjście Chrystusa, a nie dwóch Mesjaszy!

Uczniowie czekali na Mesjasza syna Dawida, a nie Mesjasza syna Józefa! Byli zbyt uprzedzeni w swoich umysłach, by uwierzyć w cierpiącego Mesjasza (Mesjasza syna Józefa), gdyż Żydzi w tamtych czasach oczekiwali Mesjasza, który dosłownie miał wybawić ich z Rzymu (Mesjasza syna Dawida). Nie zdawali sobie sprawy, że tych dwóch Mesjaszy to jedna osoba. Przeczytaj moje kazanie „The Fear of the Disciples” – naciśnij tutaj, aby je przeczytać. Ale istnieje jeszcze inny powód ich ignorancji w kwestii ewangelii.

Pewien młody człowiek powiedział: „Słuchając ewangelii tyle razy, słuchając jej ponownie co niedzielę, moje serce stawało się coraz bardziej zatwardziałe. Prostota ewangelii wywoływała we mnie frustrację... Myślałem, że nic się nie wydarzy… Byłem zmęczony ufając swoim uczuciom i sobie samemu. [Chciał on Mesjasza syna Dawida, który byłby niczym psychiatra i naprawiłby jego uczucia]. Dr Hymers wiele razy mówił mi, że Jezus mnie kocha. W końcu byłem gotowy zrobić wszystko, co dr Hymers powiedział, bym zrobił. Zaufałem Jezusowi, ponieważ to On był przybity do krzyża, a nie moje uczucia. [Chciał Mesjasza syna Dawida, który dałby mu zdrowie psychiczne]. Jezus obmył mnie z grzechów swoją krwią”. Ten młody człowiek był jak uczniowie. Słyszał o tym, że Jezus umarł za jego grzechy, ale nie wierzył w to. Chciał dobrego zdrowia psychicznego, ale nie przebaczenia z grzechów. Niektórzy tutaj są tacy jak on.

II. Po drugie, ewangelia była zakryta przed nimi.

„Lecz oni nic z tego nie zrozumieli i było to słowo zakryte przed nimi...” (Ew. Łukasza 18:34).

Greckie słowo tłumaczone jako „zakryte” oznacza „ukryty, schowany” (Strong). Dokładnie to samo słowo znajdujemy w Ew. Jana 8:59: „Jezus ukrył się”. Zatem w naszym tekście czytamy: „było to słowo ukryte przed nimi”. Wiązał się z tym element ponadnaturalny – Jezus ukrył się, gdy ludzie chcieli Go ukamieniować w świątyni (Ew. Jana 8:59). Również w naszym tekście znalazł się ponadnaturalny element: „było to słowo zakryte przed nimi”. W Frank Gaebelein tak napisał w swoim komentarzu do Biblii na temat Ew. Łukasza 18:34: „Ewangelia Łukasza ignorancję uczniów przypisuje wyraźnie ponadnaturalnemu powstrzymaniu ich przed zrozumieniem” (Frank E. Gaebelein, D.D., redaktor naczelny The Expositor’s Bible Commentary, Zondervan Publishing House, wydanie z 1984 roku, tom 8, str. 1005; odnośnie Ew. Łukasza 18:34). Myślę, że właśnie o tym mowa jest w naszym tekście. To było ponadnaturalne powstrzymanie ich przed zrozumieniem. „Było to słowo [ewangelia] zakryte przed nimi”.

Szatan zaślepia cię. W Biblii czytamy: „A jeśli nawet ewangelia nasza jest zasłonięta, zasłonięta jest dla tych, którzy giną, w których bóg świata [szatan] tego zaślepił umysły niewierzących, aby im nie świeciło światło” (2 List do Koryntian 4:3-4). Dlatego zamiast zaufać Jezusowi, szukasz odczuć!

Widzimy, że w tamtym czasie uczniowie nie byli wielkimi świętymi. Byli tylko ludźmi. Podobnie jak reszta z nas byli potomkami Adama. Byli ludźmi „umarłymi przez upadki i grzechy”. Przez siedem lat w podobnym stanie byłem i ja w kościele, zanim zostałem zbawiony (Efezjan 2:1, 5). Jako potomkowie Adama mieli cielesne umysły, które były „wrogie Bogu” (Rzymian 8:7). Jako potomkowie Adama byli ludźmi zmysłowymi, a „człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego” (1 List do Koryntian 2:14). Byli potomkami Adama, a przecież „mowa o krzyżu [jest] głupstwem dla [tych], którzy giną” (1 List do Koryntian 1:18). Chrystus powiedział to Nikodema: „Musicie się na nowo narodzić” (Ew. Jana 3:7) i tak też uczniowie musieli „narodzić się na nowo”. Nie mogli narodzić się na nowo pozostawiając swoją pracę i idąc za Chrystusem. Byłoby to zbawienie z uczynków! Tak właśnie rozumieją je ludzie z kościoła rzymsko-katolickiego! Jednak my wierzymy w zbawienie poprzez łaskę; a zatem uczniowie nie mogli zostać zbawieni poprzez naśladowanie Chrystusa!

„Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; nie z uczynków, aby się kto nie chlubił” (Efezjan 2:8-9).

Judasz był jednym z dwunastu uczniów. Czy narodził się na nowo? Chrystus powiedział, że był zgubiony, był „synem zatracenia” (Ew. Jana 17:12). Czy Tomasz narodził się na nowo? Po zmartwychwstaniu Tomasz stanowczo powiedział: „nie uwierzę” (Ew. Jana 20:25). Wiem, że Piotr otrzymał pewne oświecenie od Boga (Ew. Mateusza 16:17), jednak kilka minut później napomniał Jezusa za to, że mówił im, iż „musi być zabity i trzeciego dnia wzbudzony z martwych” (Ew. Mateusza 16:21-22). Jezus „rzekł Piotrowi: Idź precz ode mnie, szatanie! Jesteś mi zgorszeniem, bo nie myślisz o tym, co Boskie, lecz o tym, co ludzkie” (Ew. Mateusza 16:23). Piotr wyraźnie zaprzeczył ewangelii i był pod wpływem szatana, odrzucając ukrzyżowanie i zmartwychwstanie Chrystusa. Ty też jesteś jak Piotr. Szukasz Mesjasza syna Dawida (abyś mógł poczuć się lepiej, by dał ci dobre życie i rzeczy materialne), ale nie chcesz Mesjasza syna Józefa, (który zapłacił cenę za twoje grzechy na krzyżu).

„Lecz oni nic z tego nie zrozumieli i było to słowo [Ewangelia] zakryte przed nimi...” (Ew. Łukasza 18:34).

Apostoł Paweł powiedział:

„A jeśli nawet ewangelia nasza jest zasłonięta, zasłonięta jest dla tych, którzy giną, w których bóg świata tego [szatan] zaślepił umysły niewierzących...” (2 List do Koryntian 4:3-4).

Szatan zaślepia cię, byś szukał rzeczy materialnych, a nie przebaczenia grzechów. Było to „ponadnaturalne” zaślepienie, szatańskie zaślepienie uczniów, jak i również zaślepienie na ewangelię pochodzące z ich natury Adama. Jezus powiedział: „jeśli się nie nawrócicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do Królestwa Niebios” (Ew. Mateusza 18:3). Do kogo skierował te słowa? Powiedział je do „uczniów” (Ew. Mateusza 18:1). Posłuchajcie uważnie słów z Ewangelii Mateusza 18:1-3.

„W owym czasie przystąpili uczniowie do Jezusa, pytając: Kto też jest największy w Królestwie Niebios? A On, przywoławszy dziecię, postawił je wśród nich i rzekł: Zaprawdę powiadam wam, jeśli się nie nawrócicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do Królestwa Niebios” (Ew. Mateusza 18:1-3).

Uczniowie chcieli wiedzieć, który z nich będzie największy w Królestwie Bożym (Ew. Mateusza 18:1). A Jezus odpowiedział im: „jeśli się nie nawrócicie… nie wejdziecie do Królestwa Niebios” (Ew. Mateusza 18:3).

„Lecz oni nic z tego nie zrozumieli i było to słowo [Ewangelia] zakryte przed nimi...” (Ew. Łukasza 18:34).

III. Po trzecie, nie znali ewangelii z własnego doświadczenia.

Nasz tekst kończy się słowami: „i nie wiedzieli, co mówiono” (Ew. Łukasza 18:34). Greckie słowo tłumaczone jako „wiedzieli” oznacza „bycie świadomym, pewnym, wiedza pochodząca z doświadczenia” (George Ricker Berry, A Greek-English Lexicon of New Testament Synonyms, w oparciu o numerację Stronga, numer 1097). Takie samo słowo użyte zostało w Liście do Filipian 3:10, „żeby poznać go i doznać mocy zmartwychwstania jego, i uczestniczyć w cierpieniach jego”. Uczniowie nie znali ewangelii z własnego doświadczenia. Słyszeli słowa, ale nie doświadczyli realności ewangelii. Szukali korzyści Królestwa, lecz nie przebaczenia ich grzechów. A teraz posłuchajcie całego fragmentu z Ew. Łukasza 18:31-34:

„A wziąwszy z sobą dwunastu, rzekł do nich: Oto idziemy do Jerozolimy, i wszystko, co napisali prorocy, wypełni się nad Synem Człowieczym. Wydadzą go bowiem poganom i wyśmieją, zelżą i oplwają, a ubiczowawszy, zabiją go, ale dnia trzeciego zmartwychwstanie. Lecz oni nic z tego nie zrozumieli i było to słowo zakryte przed nimi, i nie wiedzieli, co mówiono” (Ew. Łukasza 18:31-34).

Czy widzicie to teraz? „Lecz oni nic z tego nie zrozumieli i było to słowo zakryte przed nimi, i nie wiedzieli [nie doświadczyli tego], co mówiono”.

Posłuchajcie świadectwa C. H. Spurgeona. Jego ojciec był pastorem głoszącym ewangelię. Lato spędzał w domu dziadka, który również był zwiastującym ewangelię kaznodzieją. Słyszał ewangelię głoszoną każdej niedzieli, przez całe życie. A jednak był taki sam jak uczniowie przed zmartwychwstaniem. Spurgeon powiedział:

Od młodości słyszałem plan zbawienia i o dokonanej przez o Jezusa ofierze, ale wewnątrz duszy nie rozumiałem z tego nic więcej, niż pojmowałbym, gdybym urodził się [w pogańskim kraju]. Przyszło to na mnie jak nowe objawienie, tak świeże, jakbym nigdy nie czytał Pisma... [a potem] zrozumiałem i zobaczyłem wiarą, że Syn Boży stał się człowiekiem i w swej błogosławionej osobie poniósł na ciele moje grzechy na drzewo [krzyża]... Czy kiedykolwiek to zobaczyłeś? (C. H. Spurgeon, How Can a Just God Justify Guilty Man?, Chapel Library, Pensacola, Floryda).

Spurgeon wiedział o Chrystusie. Słyszał plan zbawienia, ale „nic z tego nie zrozumiał i było to słowo [ewangelia] zakryte przed nim, i nie wiedział [nie doświadczył tego], co mówiono”. Ewangelia dotarła do niego nagle, z taką siłą, że powiedział: „To przyszło na mnie jak nowe objawienie, tak świeże, jakbym nigdy nie czytał Pisma”. O czym było to nowe objawienie? O tym, że Chrystus przebacza grzechy! Do końca życia głosił na temat zbawienia z grzechów.

Prawdziwe nawrócenie jest wtedy, kiedy twoja dusza odczuwa ciężar grzechów, a ty sam zostajesz przyciągnięty do zmartwychwstałego Chrystusa. Ktoś zapytał się mnie kiedyś: „Gdzie Biblia naucza, że uczniowie nawrócili się, spotykając zmartwychwstałego Chrystusa?”. Odpowiedź jest prosta – pod koniec każdej z czterech Ewangelii – w Mateusza 28, Marka 16, Łukasza 24 (zwłaszcza wyraźnie widać to w wersetach 36-45) i Jana 20:19-22. Najbardziej znany amerykański nauczyciel Słowa – dr J. Vernon McGee powiedział na temat Ew. Jana 20:22: „Osobiście wierzę, że w tym momencie nasz Pan ‘tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego’, a ci ludzie odrodzili się [narodzili się na nowo]. Wcześniej nie mieszkał w nich Duch Boży [nie byli nawróceni]”. Narodzili się na nowo wówczas, gdy przestali szukać fizycznych korzyści w Chrystusie i uświadomili sobie, że są grzesznikami. Nie zostaniesz zbawiony dopóki grzechy nie zaczną cię męczyć. Dopiero wtedy Jezus cię zbawi (J. Vernon McGee, Th.D., Thru the Bible, Thomas Nelson Publishers, tom IV, str. 498; odnośnie Ew. Jana 20:21). Zwiastowanie doktora McGee możesz usłyszeć w Internecie, na stronie www.thruthebible.org.

Naszą modlitwą jest, aby Duch Święty przekonał cię o grzechu; by Boży Duch otworzył twoje serce i przyciągnął cię do Jezusa Chrystusa – zmartwychwstałego Syna Bożego, który oczyści cię swoją cenną krwią.

Pewna młoda kobieta z naszego zboru powiedziała: „Byłam egoistką, pełną zazdrości, złą na wszystkich. Nie potrafiłam dłużej radzić sobie z moimi uczuciami. Moja grzeszna natura odrzucała Jezusa. Moje nawrócenie nie było prawdziwe, gdyż ufałam moim myślom, a nie Jezusowi. [Była ona jak nienawróceni uczniowie, szukający rzeczy materialnych i dopiero później uświadamiający sobie to, jak ważne dla zbawienia z grzechów jest cierpienie Chrystusa.] Chciałam zbawić sama siebie. Im bardziej starałam się zbawić, tym bardziej byłam zgubiona. A potem zrozumiałam jak strasznych tortur Jezus doświadczył na krzyżu za mnie. Jak mogłam odrzucać Jego miłość? Teraz należę do Jezusa, który kocha mnie bardziej niż ktokolwiek inny... Będę Mu ufała do końca życia”.

Każdy program doktora McGee kończył się hymnem „Jesus Paid It All” [Jezus zapłacił za wszystko].

Słyszę Zbawiciela głos –„Twe siły słabe,
Patrz i módl się. We mnie znajdziesz wszystko, czego potrzeba ci”.
Jezus zapłacił już, dzięki składam Mu
Grzechu purpurowy ślad On zmył, jestem biały jak śnieg.

Panie, Twoja moc i Ty jedynie,
Możesz uzdrowić trędowatego i skruszyć kamienne serce.
Jezus zapłacił już, dzięki składam Mu
Grzechu purpurowy ślad On zmył, jestem biały jak śnieg.

Nic we mnie dobrego, o Twą łaskę proszę –
We krwi Baranka z Golgoty obmyję me szaty.
Jezus zapłacił już, dzięki Mu składam
Grzechu purpurowy ślad On zmył, jestem biały jak śnieg.

A gdy przed Jego tronem stanę,
„Jezus umarł, by zbawić mą duszę” – me usta wypowiedzą.
Jezus zapłacił już, dzięki składam Mu
Grzechu purpurowy ślad On zmył, jestem biały jak śnieg.
(„Jesus Paid It All”, Elvina M. Hall, 1820-1889).

Przed kazaniem pani Griffith zaśpiewał piękną pieść „In Christ Alone” [Tylko w Chrystusie]. Kościół prezbiteriański (w USA) usunął tą pieśń ze śpiewnika, gdyż jej autorzy nie zgodzili się na zmianę słów w drugiej zwrotce „zaspokojony został Boży gniew”. Jednak słowa tej pieśni są całkowicie poprawne. Posłuchajmy teraz pana Griffitha, który zaśpiewa ją.

Tylko w Chrystusie znajduję swą nadzieje
On jest mym światłem, mą siła, mą pieśnią
Ten kamień węgielny, ten twardy grunt
Niezmienny przy najgorszej suszy i burzy
Niezmierzona miłość, głębia pokoju,
Gdy obawy bledną, a trudności znikają
Mój Pocieszyciel, wszystko we wszystkim
Teraz trwam w miłości Chrystusa

Tylko w Chrystusie, który przyszedł w ciele,
Pełnia boskości w bezbronnym dzieciątku!
Ten dar miłości i sprawiedliwości,
Wyszydzany przez tych, których przyszedł zbawić.
W dniu, kiedy Jezus umarł,
Zaspokojony został Boży gniew;
Na Niego złożone zostały grzechy świata -
Poprzez śmierć Chrystusa ja mogę żyć.

W grobie Jego ciało złożone
Światło świata przez ciemność zabita
Lecz wtem w chwalebny Dzień
Z grobu do żywych powstał On
I gdy stoi w zwycięstwie
Grzechu przekleństwo straciło moc nade mną
Gdyż ja jestem Jego, On jest mój
Wykupiony przez cenną krew Chrystusa

Bez winy w życiu, bez strachu przed śmiercią
To jest moc Chrystusa we mnie
Od pierwszego płaczu, po ostatni oddech
Jezus kieruje moim przeznaczeniem
Żadna moc piekła, ani plan człowieka
Nie zdołają mnie wyrwać z Jego ręki
Aż przyjdzie znowu, lub wezwie mnie do domu
Tutaj w mocy Chrystusowej będę trwał.
(“In Christ Alone”, Keith Getty i Stuart Townend, 2001).

Posłuchajcie pana Griffitha, który zaśpiewa jeszcze raz drugą zwrotkę.

Tylko w Chrystusie, który przyszedł w ciele,
Pełnia boskości w bezbronnym dzieciątku!
Ten dar miłości i sprawiedliwości,
Wyszydzany przez tych, których przyszedł zbawić.
W dniu, kiedy Jezus umarł,
Zaspokojony został Boży gniew;
Na Niego złożone zostały grzechy świata -
Poprzez śmierć Chrystusa ja mogę żyć.

Amen.

(KONIEC KAZANIA)
Kazania doktora Hymersa dostępne są co tydzień w Internecie pod adresem:
www.sermonsfortheworld.com
Wybierz: „Kazania po polsku”.

Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi. Można ich używać bez pozwolenia
doktora Hymersa. Jednakże wszystkie nagrania video doktora Hymersa oraz wszystkie
kazania z naszego kościoła w formie video objęte są prawami autorskimi,
a używanie ich wymaga uzyskania zgody.

Pieśń śpiewana przed kazaniem w wykonaniu Benjamina Kincaida Griffitha:
“In Christ Alone” (Keith Getty i Stuart Townend, 2001).