Celem tej strony internetowej jest udostępnianie bez opłat tekstów kazań i ich nagrań pastorom i misjonarzom na całym świecie, a zwłaszcza w krajach Trzeciego Świata, gdzie dostęp do seminariów teologicznych i szkół biblijnych jest bardzo ograniczony lub nie istnieje.

W ciągu roku teksty tych kazań oraz nagrania wideo odbierane są na 1.500.000 komputerów w 221 krajach, ze strony www.sermonsfortheworld.com . Setki ludzi oglądają wideo na YouTube, jednak w niedługim czasie zamiast na YouTube, zaczynają korzystać bezpośrednio z naszej strony internetowej. YouTube kieruje ludzi na stronę internetową naszego kościoła. Każdego miesiąca teksty kazań tłumaczone są na 46 języki, docierając do 120.000 osób. Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi i mogą być używane przez kaznodziei bez uzyskiwania naszej zgody. Naciśnij tutaj, aby dowiedzieć się, w jaki sposób każdego miesiąca możesz pomóc nam w wielkim dziele głoszenia ewangelii na całym świecie.

Pisząc do doktora Hymersa, zawsze podaj nazwę kraju, w którym mieszkasz, gdyż inaczej nie będzie w stanie odpowiedzieć. Adres mailowy doktora Hymersa: rlhymersjr@sbcglobal.net.

Izraelici byli w złym stanie – przestraszeni i zasmuceni. Jednak prorok modlił się, aby Bóg ich podniósł. Przypomniał Mu to, co uczynił dla nich w przeszłości. I poprosił, aby zrobił to ponownie. Bóg nigdy się nie zmienia. On jest taki sami wczoraj, dzisiaj i na wieki. To, co robił w przeszłości, robi i dzisiaj. Dlatego prorok przypomniał Bogu:

„czynisz dziwne rzeczy, których nie oczekiwaliśmy! Obyś zstąpił i zatrzęsły się góry przed tobą!” (Izajasz 64:3).

W tym tekście możemy zobaczyć trzy rzeczy:

I. Po pierwsze, obecność Boża jest naszą jedyną nadzieją.

Izajasz zrozumiał to, gdy w wersecie pierwszym modlił się: „Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił, oby przed tobą zatrzęsły się góry” (Izajasz 64:1). Nieco wcześniej modlił się do Boga: „Spójrz z nieba” (Izajasz 63:15). Jego modlitwa zmieniała się. Zaczął prosić, aby Bóg spojrzał z góry. A potem wołał, aby Bóg „zstąpił”. A w końcu modlił się, aby Bóg rozdarł na pół niebo i zstąpił, by pomóc swoim ludziom.

Chrystus otworzył dla nas drogę, abyśmy mogli przyjść do Boga. On nie podniósł zasłony w świątyni. Nie! On ją rozdarł na pół, od góry do dołu. Teraz dostęp do Boga jest otwarty na wieki! Chrystus przeszedł przez otwarte niebo do raju! I przez otwarte niebo w dniu pięćdziesiątnicy Duch Święty zstąpił do kościoła.

Powinniśmy modlić się, aby Duch Boży zstąpił do nas znowu! Módlmy się dzisiaj z głębi serca, aby Bóg zstąpił i był obecny między nami! Moim dawnym pastorem w chińskim kościele był dr Timothy Lin. Powiedział on:

     W czasach starotestamentowych do otrzymania błogosławieństwa [wymagana] była obecność Boża...
     Dobrym przykładem na to jest Izaak. W krainie Filistyńczyków, pomimo dyskryminacji rasowej i prześladowań, Izaak zebrał stokrotne plony. Stało się tak z powodu Bożej obecności... Nawet król Filistyńczyków powiedział do niego: „Widzieliśmy wyraźnie, że Pan jest z tobą” (I Mojżeszowa 26:28)...
     To samo odnosi się do Józefa. Chociaż został sprzedany do obcego kraju jako niewolnik… i niesłusznie uwięziony, to jednak Józef był w stanie zamienić więzienne [ubrania] drogocennymi szatami, gdy rządził w całym Egipcie. Jedynym powodem tej dramatycznej odmiany była Boża obecność, która mu towarzyszyła – „Pan był z nim i sprawił, że szczęściło mu się we wszystkim, cokolwiek czynił” (I Mojżeszowa 39:23)...
     To jak ważna była Boża obecność jeszcze wyraźniej widoczne jest w okresie pierwszego kościoła... sekret wzrostu kościoła w początkowym okresie leżał w Bożej obecności. Działanie Ducha Świętego jest wyraźnym dowodem Jego obecności. Jeżeli Kościół w dniach ostatecznych chce wzrastać, to musi mu towarzyszyć Boża obecność, gdyż inaczej wszystkie wysiłki będą daremne (Timothy Lin, Ph.D., The Secret of Church Growth, FCBC, 1992, str. 2-6).

„Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił..” (Izajasz 64:1).

Obecność Boża towarzyszyła Mojżeszowi – Bóg uwolnił swój lud z niewoli egipskiej. Boża obecność była z nimi, gdy szli przez pustkowie. Bóg był z nimi w słupie obłoku i słupie ognia, prowadząc ich. Kiedy na sztandarze Izraela było napisane „Bóg z nami”, to zwyciężali od jednego morza do drugiego. Jednak, kiedy zasmucili Boga, to stali się słabym narodem. Stali się niewolnikami w Babilonie. Boża obecność był chwałą Izraela. Bez Bożej obecności nic nie mogli zrobić.

Żyjemy w ciemnych i strasznych dniach. Nasze kościoły są słabe. Kaznodzieje głoszą bez mocy. Jesteśmy w środku wielkiego i nikczemnego miasta – ciemnej i pogańskiej Sodomy świata zachodniego! Siły piekła robią, co mogą, aby nas powstrzymać. Jednak Bóg jest z nami! Nasz budynek zborowy został spłacony, co było cudem! Bóg był z nami, a te kazania docierając co miesiąc do osiemdziesięciu tysięcy ludzi! Bóg jest z nami. Musimy teraz przyprowadzać jak najwięcej młodych ludzi, by budować kościół. Możecie powiedzieć: „to wydaje się niemożliwe”. Znam to uczucie. Jednak pochodzi ono z naszej cielesnej natury i od szatana. Musimy pamiętać to, co Bóg zrobił dla nas, jeśli chodzi o budynek zborowy. Młodzi ludzie, musicie modlić się, jak nigdy przedtem, o obecność Wszechmocnego w ewangelizacjach i w czasie nabożeństw!

„Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił..”. (Izajasz 64:1).

Bóg jest naszą jedyną nadzieją! Jeżeli Bóg nie zstąpi z nieba i nie będzie między nami, to nikt nie zostanie w kościele, nikt nie nawróci się i nikt nie stanie się dojrzałym członkiem zboru!

II. Po drugie, obecność Boża sprawia niespodzianki.

W tekście czytamy: „czynisz dziwne rzeczy, których nie oczekiwaliśmy! Obyś zstąpił”. Słowo „dziwne” oznacza też „wzbudzające trwogę”. Nie jest dla mnie ważne, w który sposób je przetłumaczono, gdyż to słowo jest często nadużywane. Może nawet lepiej jest przetłumaczyć „zaskakujące rzeczy, których nie oczekiwaliśmy”. Izraelici często mówili: „Tyś Bogiem, który czyni cuda” (Psalm 77:15).

Czy myślicie, że Izraelici spodziewali się, że przejdą przez Morze Czerwone, którego wody rozstąpiły się? A jednak tak się stało, a ścigający ich Egipcjanie zatonęli, gdy wody połączyły się na nowo. Czy myślicie, że oczekiwali, iż ich obóz każdej nocy rozświetlać będą światła lepsze niż nasze elektryczne? Co noc świecił tam słup ognia. Gdy byli głodni, czy spodziewali się manny z nieba? A gdy byli spragnieni, czy oczekiwali, że woda nagle wytryśnie ze skały? Kiedy szli wokół Jerycha, czy myśleli, że na dźwięk rogu i ich okrzyków ściany tego miasta zawalą się? Nie! Historia Izraela pełna jest zatrważających, zadziwiających rzeczy, „których nie oczekiwaliśmy”, gdy zstąpił Bóg.

Czy ktokolwiek oczekiwał, że Bóg zstąpi w osobie Chrystusa? Czy ktokolwiek spodziewał się, że On umrze na krzyżu, „sprawiedliwy za niesprawiedliwych”, aby nas przywieść do nieba? (1 List Piotra 3:18). Czy ktokolwiek myślał, że przestraszeni uczniowie, ukrywający się w zamkniętym pomieszczeniu, zaniosą ewangelię Chrystusową na całe Cesarstwo Rzymskie? Czy ktoś spodziewał się, że ludność małej, słabo uzbrojonej wyspy, kierowana przez starego człowieka z laską, będzie walczyć przeciwko Hitlerowi i jego potężnej armii, i wygra? Kto pomyślał, że Żydzi, rozproszeni po całym świecie, powrócą do Izraela po dwóch tysiącach lat wygnania? Kto spodziewał się, że maleńki naród izraelski będzie w stanie opierać się fali fanatycznych muzułmanów przez ponad sześćdziesiąt lat? Kto wyobrażał sobie, że garstka chińskich chrześcijan przetrwa ponad pół wieku ekstremalnych prześladowań ze strony Mao Zedonga i jego Czerwonej Gwardii? Kto pomyślał, że w ich małych „kościołach domowych” zacznie się największe przebudzenie w historii świata? Kto spodziewał się, że wielkie żniwo dusz będzie miało miejsce pod koniec lat 60. i na początku lat 70. wśród na pół rozebranych, palących narkotyki hippisów? Kto wyobrażał sobie, że kościół przetrwa najgorszy rozłam, o jakim słyszano? Kto pomyślał, że trzydzieści dziewięć osób będzie w stanie, co miesiąc, przez dwadzieścia lat zbierać szesnaście tysięcy dolarów, aby spłacić ten budynek? Kto spodziewał się, że Bóg da mi najwspanialszą żonę na świecie? Kto wyobrażał sobie, że będę miał dwóch, silnych synów, przychodzących ze mną do kościoła w każdą niedzielę? Kto pomyślał, że Bóg pośle nam człowieka z dwoma doktoratami, lekarza, aby pomóc prowadzić ten zbór? I kto spodziewał się, że moja biedna, schorowana i przygnębiona matka może w wieku osiemdziesięciu lat stać się gorliwą chrześcijanką?

„Czynisz dziwne rzeczy, których nie oczekiwaliśmy! Obyś zstąpił…” (Izajasz 64:3).

Kiedy Bóg zstępuje, to czyni zaskakujące rzeczy, których nikt się nie spodziewał!

Mój Boże, jakże jesteś wspaniały,
Majestat Twój tak lśni;
Wspaniały jest Twój tron miłosierdzia
W blasku światła zasiadasz,
W blasku światła zasiadasz!

Jakże jesteś wspaniały i cudowny,
Takim jest Twój widok;
Twoja nieskończona mądrość, niezmierzona potęga,
I zadziwiająca czystość,
I zadziwiająca czystość!
   („My God, How Wonderful Thou Art”, Frederick W. Faber, 1814-1863).

Dziś wieczorem cytuję fragment kazania Spurgeona, poświęcony słowom z Izajasza. Używam tylko kilka myśli, które tam zawarł. Wielki „książę kaznodziei” powiedział:

Kiedy Bóg zstępuje między swój lud, to czyni rzeczy, których nie oczekiwaliśmy... Zbawia najbardziej upartych, a przeciwników Jezusa przyprowadza do Jego stóp. [Módl się], aby tak uczynił (C. H. Spurgeon, „Divine Surprises”, MTP, tom XXVI, Pilgrim Publications, wydanie z 1972 roku, str. 298).

III. Po trzecie, obecność Boża przezwycięża największe problemy i przeszkody.

„Czynisz dziwne rzeczy, których nie oczekiwaliśmy! Obyś zstąpił i zatrzęsły się góry przed tobą!” (Izajasz 64:3).

To wspaniałe słowa – „zatrzęsły się góry przed tobą”.

Kiedy Bóg zstąpił na Izrael, to pokonane zostały potężne armie, które górowały nad nimi. Stało się tak dzięki Bożej obecności. Kiedy Duch Święty zstępuje w czasie przebudzenia, to zatwardziałe serca miękną w Bożej obecności! Wśród nas są ludzie o sercach twardych jak kamień. Modlimy się o nich, zwiastujemy im, ale nic się nie dzieje. Wydaje się, że nigdy nie nawrócą się. Ale kiedy Bóg zstępuje, to złamane zostają najbardziej zatwardziałe serca. Ludzie odczuwają nagle swoje grzechy. Dostrzegają, że tylko Jezus może ich zbawić. Kiedy Bóg zstępuje, to zaczynają odczuwać potrzebę Jezusa i tego, by Jego krew oczyściła ich z grzechów. Łzy przekonania o grzechu zmiękczą najtwardsze nawet serca. I wtedy ludzie zrozumieją, o czym mowa jest w tym krótkim wierszu:

Przez Twe miłosierdzie zmiękczony, padam przed Tobą,
I płaczę, chwaląc miłosierdzie, które znalazłem.

Tak zawsze dzieje się w czasie przebudzenia. Dr Lloyd-Jones podał taką definicję przebudzenia:

Przebudzenie to wylanie Ducha Bożego... To Duch zstępujący na ludzi.

A potem powiedział o wielkim kaznodziei walijskim – Howellu Harrisie, który nawrócił się w czasie nabożeństwa, w którym byłą wieczerza Pańska. Przez długi czas zmagał się wewnętrznie. Diabeł starał się we wszystkim podważyć jego wiarę. Kiedy jednak miał wziąć udział w wieczerzy Pańskiej, „góry rozpadły się w [Bożej] obecności”. Howell Harris powiedział:

Nieustannie miałem przed oczami Chrystusa krwawiącego na krzyżu. Otrzymałem siłę, by uwierzyć, że z powodu tej krwi otrzymuję przebaczenie moich grzechów. Mój ciężar zniknął; wróciłem do domu skacząc z radości… Obym zawsze mógł pamiętać to z wdzięcznością (Martyn Lloyd-Jones, M.D., „Howell Harris and Revival”, The Puritans: Their Origins and Successors, Banner of Truth, wydanie z 1996 roku, str. 289, 285).

Howell Harris stał się jednym z kaznodziejów, używanych w najpotężniejszy sposób w czasie pierwszego wielkiego przebudzenia. Jeżeli przeczytacie Jego dzienniki, to zobaczycie wielokrotnie, w jaki sposób nadeszło przebudzenie. Zgubieni ludzie nawracali się, gdy Duch Święty zstąpił w mocy. Harris powiedział: „Gdy pokazałem ogromne znaczenie śmierci Zbawiciela, zstąpił wielki wicher”. „Pan zstąpił w mocy”. „Zstąpił wielki wicher, gdy pokazałem wielkość zbawienia”. Ten prosty człowiek zwiastował do tysięcy ludzi, które nawracali się w Anglii i Walii.

Czy możemy mieć przebudzenie w naszym kościele? Tak, ale musimy naprawdę tego pragnąć. Czytałem wspaniałą książeczkę, napisaną przez norweską misjonarkę w Chinach w latach od 1900-1927. Rok po roku modliła się o przebudzenie. Pościła i modliła się. W 1907 roku przeczytała o wielkim przebudzeniu w Korei. Chciała, aby takie samo nadeszło w Chinach. Naprawdę pragnęła przebudzenia. Ono zaczęło się nagle, wśród grupy Chinek. A potem rozprzestrzeniało się. Zanim wyjechała z Chin i powróciła do Norwegii, nawróciły się setki ludzi.

Czy coś podobnego może wydarzyć się w naszym kościele? Tak, ale musimy modlić się tak, jak nigdy dotąd wcześniej. Musimy modlić się tak, jak modlił się Izajasz w pierwszym wersecie:

„Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił, oby przed tobą zatrzęsły się góry” (Izajasz 64:1).

Jeżeli nie jesteś nawrócony, będziemy modlili się o ciebie. Będziemy prosili Boga, aby przekonał cię o grzechu i przyciągnął cię do Chrystusa.

Chrystus umarł na krzyżu, płacąc za twoje grzechy. Powstał z martwych i żyje w trzecim niebie, wstawiając się za tobą. Musisz jednak pokutować i zaufać Mu, aby zostać zbawionym z grzechów.

Może mówisz: „Nie jestem grzesznikiem. Jestem dobrym człowiekiem”. Jednak Biblia naucza, że „jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy, kłamcę z niego robimy i nie ma w nas Słowa jego” (1 List Jana 1:10). Modlimy się, aby Duch Boży pokazał ci twoje grzechy, a wtedy zostaniesz przyciągnięty do Jezusa i obmyty Jego krwią. Doktorze Chan, proszę poprowadź nas w modlitwie. Amen.

(KONIEC KAZANIA)
Kazania Doktora Hymers'a dostępne są przez internet pod adresem:
www.realconversion.com lub www.rlhsermons.com.
Wybierz: „Kazania po Polsku”.

Z doktorem Hymersem można się skontaktować drogą emailową po angielsku:
rlhymersjr@sbcglobal.net – można także napisać do niego: P.O. Box 15308, Los Angeles,
CA 90015 lub zadzwonić (818)352-0452.

Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi. Można je używać bez powolenia doktora Hymersa.
Jednakże wszystkie kazania dr. Hymersa w formie video objęte są prawami autorskimi,
a używanie ich wymaga uzyskania jego zgody.

Pismo Święte czytane przed kazaniem przez Abla Prudhomme’a: Izajasz 64:1-3.
Pieśń śpiewana solo przed kazaniem w wykonaniu Benjamina Kincaida Griffitha:
„My God, How Wonderful Thou Art” (Frederick W. Faber, 1814-1863;
na melodię „Majestic Sweetness Sits Enthroned”).