Celem tej strony internetowej jest udostępnianie bez opłat tekstów kazań i ich nagrań pastorom i misjonarzom na całym świecie, a zwłaszcza w krajach Trzeciego Świata, gdzie dostęp do seminariów teologicznych i szkół biblijnych jest bardzo ograniczony lub nie istnieje.

W ciągu roku teksty tych kazań oraz nagrania wideo odbierane są na 1.500.000 komputerów w 221 krajach, ze strony www.sermonsfortheworld.com . Setki ludzi oglądają wideo na YouTube, jednak w niedługim czasie zamiast na YouTube, zaczynają korzystać bezpośrednio z naszej strony internetowej. YouTube kieruje ludzi na stronę internetową naszego kościoła. Każdego miesiąca teksty kazań tłumaczone są na 46 języki, docierając do 120.000 osób. Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi i mogą być używane przez kaznodziei bez uzyskiwania naszej zgody. Naciśnij tutaj, aby dowiedzieć się, w jaki sposób każdego miesiąca możesz pomóc nam w wielkim dziele głoszenia ewangelii na całym świecie.

Pisząc do doktora Hymersa, zawsze podaj nazwę kraju, w którym mieszkasz, gdyż inaczej nie będzie w stanie odpowiedzieć. Adres mailowy doktora Hymersa: rlhymersjr@sbcglobal.net.

Dzień, w którym Jezus umarł na krzyżu był czwartym najważniejszym dniem w historii rasy ludzkiej. Pierwszym był dzień stworzenia człowieka. Drugim był dzień upadku, kiedy to człowiek zgrzeszył i sprowadził śmierć oraz zniszczenie na ten świat. Trzecim był dzień potopu w czasach Noego. A czwartym najważniejszym dniem był ten, w którym Chrystus umarł na krzyżu, na wzgórzu położonym niedaleko murów Jerozolimy.

Dzień, w którym Chrystus umarł na krzyżu zmienił kierunek całej ludzkiej historii i to na zawsze! Tysiące żyć ludzkich zostało przemienionych. Dusze były zbawiane, a świat nigdy nie był już taki sam. Dziś wieczorem chcę spojrzeć na dzień, w którym umarł Chrystus, aby zwrócić uwagę na wielkie wydarzenia, które miały miejsce.

I. Po pierwsze, zapadła ciemność w ten dzień.

W Biblii czytamy:

„A od szóstej godziny [od południa] do godziny dziewiątej [piętnastej] ciemność zaległa całą ziemię” (Ew. Mateusza 27: 45).

Dr J. Vernon McGee powiedział:

Nasz Pan zawisł na krzyżu o trzeciej godzinie dnia, co oznacza dziewiątą rano. Do dwunastej Syn Boży uczynił wszystko, co mógł, jako człowiek. W południe zapadła ciemność, a krzyż stał się ołtarzem, na którym ofiarowany został Baranek, który gładzi grzechy świata (Thru the Bible, Thomas Nelson, 1983, tom IV, str. 148).

Mateusz, Marek i Łukasz piszą, że od południa aż do godziny piętnastej, kiedy to umarł Jezus, „ciemność zaległa całą ziemię”. Chociaż dr John MacArthur mylił się odnośnie krwi Chrystusa, to jednak miał rację mówiąc o ciemności:

Nie mogła być ona spowodowana zaćmieniem, gdyż Żydzi używali kalendarza księżycowego. Pascha zawsze wypadała w okresie pełni, co wyklucza zaćmienie. Była to ponadnaturalna ciemność (MacArthur Study Bible, odnośnie Ew. Łukasza 23:44).

Ta ponadnaturalna ciemność, która nastała na ziemi, gdy umarł Chrystus, przypomina nam o dwunastym cudzie, jakiego doświadczyli Izraelici, zanim wyszli z Egiptu:

„Rzekł więc Pan do Mojżesza: Wyciągnij rękę swoją ku niebu i nastanie nad całą ziemią egipską ciemność tak gęsta, że będzie można jej dotknąć. I wyciągnął Mojżesz swą rękę ku niebu, i nastała gęsta ciemność w całej ziemi egipskiej przez trzy dni…” (II Mojżeszowa 10:21-22).

Bóg zesłał ciemność w czasach Mojżesza. Bóg zesłał również ciemność na ziemię, gdy Jezus umarł na krzyżu. Jak powiedział dr Watts:

Ciemność zakryła słońce i chwałę jego skryła,
Gdy Chrystus, Potężny Stwórca, umarł za człowieka, za grzech stworzenia.
(„Alas! And Did My Saviour Bleed?” autor Isaac Watts, D.D., 1674-1748).

II. Po drugie, rozdarła się zasłona w ten dzień.

Biblia podaje:

„I oto zasłona świątyni rozdarła się na dwoje, od góry do dołu” (Ew. Mateusza 27: 51).

Wewnątrz świątyni było wielka i gruba zasłona. Dr John R. Rice pisze odnośnie świątyni:

Dowiadujemy się, że przybytek, a właściwie świątynia miał około dwudziestu siedmiu metrów długości, dziewięciu metrów szerokości i dwudziestu siedmiu wysokości… Świątynia podzielona była na dwie części. Pierwsze dziewiętnaście metrów zajmowało Miejsce Święte.. Wielka zasłona oddzielała je od pozostałej jednej trzeciej budowli – Miejsca Najświętszego (dr John R. Rice, The King of the Jews: A Commentary on Matthew, Sword of the Lord, 1955, str. 479).

Dr Rice mówił, że nikt nie mógł wejść do Miejsca Najświętszego za wyjątkiem arcykapłana. A nawet arcykapłan mógł to robić jedynie raz w roku, w Dniu Pojednania. Następnie dr Rice powiedział:

Kiedy Chrystus umarł na krzyżu, „zasłona świątyni rozdarła się na dwoje, od góry do dołu” (Ew. Mateusza 27:51). To, iż rozerwała się od góry do dołu wskazuje, że dokonał tego sam Bóg… Kiedy rozerwała się zasłona, usunięta została każda bariera oddzielająca Boga i człowieka, jeżeli tylko człowiek zapragnie wejść [poprzez Chrystusa] jw., str. 480).

III. Po trzecie, nastąpiło trzęsienie ziemi w ten dzień.

W Biblii czytamy:

„ziemia się zatrzęsła, i skały popękały” (Ew. Mateusza 27:51).

Trzęsienie ziemi mogło odegrać rolę w rozerwaniu się zasłony. Myślę, że tak było. Jednak Edersheim wskazuje, że „chociaż trzęsienie ziemi mogło być odpowiedzialne za fizyczne rozdarcie, to jednak zasłona rozerwana została… ręką Bożą” (Alfred Edersheim, The Life and Times of Jesus the Messiah, Eerdmans, 1945, tom II, str. 611). Edersheim wskazuje także na fakt, że zasłona była gruba na szerokość męskiej dłoni (ponad sześć centymetrów). „Jeżeli zasłona była rzeczywiście taka, jak opisuje ją Talmud, to wówczas nie mogłaby zostać rozerwana na dwie części zwykłym trzęsieniem ziemi” (jw.).

Rozerwanie zasłony nastąpiło w chwili, „gdy dokonujący ofiary kapłan wchodził do Miejsca Świętego, aby zapalić kadzidła lub wykonywać inne obrzędy” (jw.). Rozerwanie zasłony zrobiło niesamowite wrażenie na kapłanach żydowskich. Dr Charles C. Ryrie powiedział, że „jeden z rezultatów tego ponadnaturalnego rozerwania zasłony znajdujemy w Dziejach Apostolskich 6:7, gdzie jest napisane: „ znaczna liczba kapłanów przyjmowała wiarę’” (Ryrie Study Bible, odnośnie Ew. Mateusza 27:51).

Kiedy Chrystus umarł, zasłona rozdarła się na dwoje. Teraz i ty możesz przyjść do Boga, gdyż Chrystus jest naszym pośrednikiem. Nie ma żadnej zasłony między tobą i Bogiem, gdyż stoi tam Jezus. Przyjdź do Niego, a On wprowadzi cię prosto w Bożą obecność.

„Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus” (1 Tymoteusza 2:5).

IV. Po czwarte, Jezus przemówił z krzyża w ten dzień.

Strażnicy więzienni pojmali Jezusa na podstawie fałszywych oskarżeń. Zaciągnęli Go przed arcykapłana, opluwali Mu twarz i bili go pięściami. Ponieważ Żydzi nie mieli żadnej oficjalnej władzy, zabrali Jezusa do rzymskiego namiestnika – Poncjusza Piłata. Piłat zadawał pytania Jezusowi i ogłosił, że jest niewinny, starając się ochronić Jego życie. Nakazał ubiczować Jezusa myśląc, że w ten sposób zaspokoi żądania arcykapłanów. Żołnierze biczowali Go po plecach, upletli koronę cierniową, włożyli Mu ją na głowę, a na ciało purpurową szatę. Piłat wystawił Jezusa na widok ludzi, aby zobaczyli jak został zbity, myśląc, że okażą Mu litość. Piłat powiedział: „w nim żadnej winy nie znajduję” (Ew. Jana 19:4). Kiedy arcykapłani zobaczyli Jezusa, zaczęli krzyczeć: „Ukrzyżuj, ukrzyżuj!” Piłat powiedział do nich: „Weźcie go wy i ukrzyżujcie, ja bowiem winy w nim nie znajduję”. Na co przywódcy żydowscy wykrzyczeli: „Jeśli tego wypuścisz, nie jesteś przyjacielem cesarza; każdy bowiem, który się królem czyni, sprzeciwia się cesarzowi”. Piłat powiedział:, „Króla waszego mam ukrzyżować?” A arcykapłani zawołali: „Nie mamy króla, tylko cesarza”. Następnie Piłat wydał Jezusa żołnierzom, aby Go ukrzyżowali.

Kiedy przybijano Jezusa do krzyża, doświadczył On ogromnego bólu i straszliwej agonii. Jednak cierpiąc, wypowiedział te słowa:

Pierwsze słowa - Przebaczenie

„A gdy przyszli na miejsce, zwane Trupią Czaszką, ukrzyżowali go tam, także i złoczyńców, jednego po prawicy, a drugiego po lewicy. A Jezus rzekł: Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią. A przy dzieleniu się jego szatami rzucali losy.” (Ew. Łukasza 23:33-34).

Oto powód, dla którego Jezus poszedł na krzyż, aby przebaczyć nasze grzechy. Jezus celowo poszedł na krzyż, aby ponieść karę za nasze grzechy.

Drugie słowa – Zbawienie

„Tedy jeden z zawieszonych złoczyńców urągał mu, mówiąc: Czy nie Ty jesteś Chrystusem? Ratuj siebie i nas. Drugi natomiast, odezwawszy się, zgromił tamtego tymi słowy: Czy ty się Boga nie boisz, choć taki sam wyrok ciąży na tobie? Na nas co prawda sprawiedliwie, gdyż słuszną ponosimy karę za to, co uczyniliśmy, Ten zaś nic złego nie uczynił. I rzekł: Jezu, wspomnij na mnie, gdy wejdziesz do Królestwa swego. I rzekł mu: Zaprawdę, powiadam ci, dziś będziesz ze mną w raju” (Ew. Łukasza 23:39-43).

Jezus umarł na krzyżu, aby zbawić grzeszników. Pierwszym grzesznikiem, którego zbawił był ukrzyżowany obok Niego złoczyńca, który uwierzył. Wielu ludzi uważa, że mogą nauczyć się tego, jak zostać zbawionym. Jednak ten złoczyńca nie wiedział wiele. Po prostu zaufał Jezusowi. Inni ludzie myślą, że muszą doświadczyć jakiś odczuć lub zmienić się wewnątrz. Jednak ten złoczyńca nie doświadczył zmian. On po prostu zaufał Jezusowi.

Trzecie Słowa – Uczucia

„A stały pod krzyżem Jezusa matka jego i siostra matki jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. A gdy Jezus ujrzał matkę i ucznia, którego miłował, stojącego przy niej, rzekł do matki: Niewiasto, oto syn twój! Potem rzekł do ucznia: Oto matka twoja! I od owej godziny wziął ją ów uczeń do siebie” (Ew. Jana 19:25-27).

Jezus powiedział Johnowi, aby zatroszczył się o Jego matkę. Jezus chce, abyśmy troszczyli się jedni o drugich w społeczności lokalnego kościoła.

Czwarte Słowa – Przebłaganie

„A od szóstej godziny do godziny dziewiątej ciemność zaległa całą ziemię. A około dziewiątej godziny zawołał Jezus donośnym głosem: Eli, Eli, lama sabachtani! Co znaczy: Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?” (Ew. Mateusza 27:45-46).

Pełne udręki wołanie Jezusa pokazuje, że stając się ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, został oddzielony od Ojca.

Piąte Słowa – Cierpienie

„Potem Jezus, wiedząc, że się już wszystko wykonało, aby się wypełniło Pismo, powiedział: Pragnę. A stało tam naczynie pełne octu; włożywszy więc na pręt hizopu gąbkę nasiąkniętą octem, podali mu do ust” (Ew. Jana 19:28-29).

Pokazuje to wielkie cierpienie, jakiego doświadczył Jezus, płacąc cenę za nasze grzechy.

Szóste Słowa – Odkupienie

„A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: Wykonało się! I skłoniwszy głowę, oddał ducha” (Ew. Jana 19:30).

Dokonało się wszystko, co konieczne była dla naszego zbawienia. Zgubiony człowiek nie musi teraz robić niczego, tylko zaufać Jezusowi.

Siódme słowa – Powierzenie się Ojcu

„A Jezus, zawoławszy wielkim głosem, rzekł: Ojcze, w ręce twoje polecam ducha mego. I powiedziawszy to, skonał” (Ew. Łukasza 23:46).

Twardy setnik widział wiele ukrzyżowań. Jego serce stało się nieczułe. Jednak nigdy nie widział nikogo, kto umarłby w sposób, w jaki zrobił to Jezus. Setnik spojrzał na martwe ciało Jezus, wiszące na krzyżu. I ze łzami płynącymi mu po policzku powiedział:

„Zaprawdę, ten człowiek był Synem Bożym” (Ew. Marka 15: 39).

Obyś i ty zaufał Synowi Bożemu i został zbawiony z grzechów poprzez Jego ofiarę i Jego krew. Amen.

(KONIEC KAZANIA)
Kazania Doktora Hymers'a dostępne są przez internet pod adresem:
www.realconversion.com lub www.rlhsermons.com.
Wybierz: „Kazania po Polsku”.

Z doktorem Hymersem można się skontaktować drogą emailową po angielsku:
rlhymersjr@sbcglobal.net – można także napisać do niego: P.O. Box 15308, Los Angeles,
CA 90015 lub zadzwonić (818)352-0452.

Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi. Można je używać bez powolenia doktora Hymersa.
Jednakże wszystkie kazania dr. Hymersa w formie video objęte są prawami autorskimi,
a używanie ich wymaga uzyskania jego zgody.

Pismo Święte czytane przed kazaniem przez pana Abla Prudhomme’a: Ew. Marka 15:25-39.
Pieśń śpiewana solo przed kazaniem w wykonaniu Benjamina Kincaida Griffitha:
„A Crown of Thorns” (autor Ira F. Stanphill, 1914-1993; zmienione przez pastora).