Celem tej strony internetowej jest udostępnianie bez opłat tekstów kazań i ich nagrań pastorom i misjonarzom na całym świecie, a zwłaszcza w krajach Trzeciego Świata, gdzie dostęp do seminariów teologicznych i szkół biblijnych jest bardzo ograniczony lub nie istnieje.

W ciągu roku teksty tych kazań oraz nagrania wideo odbierane są na 1.500.000 komputerów w 221 krajach, ze strony www.sermonsfortheworld.com . Setki ludzi oglądają wideo na YouTube, jednak w niedługim czasie zamiast na YouTube, zaczynają korzystać bezpośrednio z naszej strony internetowej. YouTube kieruje ludzi na stronę internetową naszego kościoła. Każdego miesiąca teksty kazań tłumaczone są na 46 języki, docierając do 120.000 osób. Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi i mogą być używane przez kaznodziei bez uzyskiwania naszej zgody. Naciśnij tutaj, aby dowiedzieć się, w jaki sposób każdego miesiąca możesz pomóc nam w wielkim dziele głoszenia ewangelii na całym świecie.

Pisząc do doktora Hymersa, zawsze podaj nazwę kraju, w którym mieszkasz, gdyż inaczej nie będzie w stanie odpowiedzieć. Adres mailowy doktora Hymersa: rlhymersjr@sbcglobal.net.

Znowu tak się stało! Usiadłem, aby przygotować to kazanie i odkryłem, że zamiast słowa „cierpieć” we wszystkich współczesnych tłumaczeniach użyto „wytrwać”. Jednak w tłumaczeniach Biblii Genewskiej z 1599 oraz w Biblii Króla Jakuba z 1611 użyto „cierpieć”. Studiując głębiej odkryłem, że to greckie słowo może być tłumaczone jako „cierpieć” lub „wytrwać”. Są to dwie możliwości.

Ważne jest zatem spojrzenie na kontekst. W wersetach 11 i 12 apostoł mówi o związku chrześcijanina z Chrystusem. W werset 11 pisze: „Jeśli bowiem z nim umarliśmy, z nim też żyć będziemy”. Mowa jest tutaj o tym, że chrześcijanin musi wyrzec się świata, umrzeć dla świata oraz samego siebie. A zatem werset 11 dotyczy prawdziwego związku chrześcijanina z Chrystusem w Jego śmierci (porównaj z Rzymian 6:1-3). Następnie werset 12 mówi o związku chrześcijanina z Chrystusem w Jego „cierpieniu”. To dlatego tłumacze Biblii Genewskiej i Biblii Króla Jakuba zdecydowali się użyć słowo „cierpieć”. Ci tłumacze nie byli głupcami. Byli to najwięksi znawcy greki w Anglii. Wiedzieli, że cały kontekst rozdziału drugiego nawiązuje do „cierpienia”, a nie tylko do „wytrwania”. Ten rozdział ukazuje prawdziwego chrześcijanina jako żołnierza, kończąc się tymi ważnymi słowami:

„Wierna jest ta mowa; albowiem jeźliśmy z nim umarli, z nim też żyć będziemy. Jeśli cierpimy, z nim też królować będziemy...”

Jeżeli współumrzemy z Jezusem, z Nim będziemy żyć. Jeżeli będziemy współcierpieć z Jezusem, razem z Nim będziemy królować! To proste! Po co komplikować rzeczy, zmieniając „cierpieć” na „wytrwać”, jak uczyniono to we wszystkich współczesnych tłumaczeniach? Nie trzeba być znawcą greki, by to zrozumieć! Jednak współcześni członkowie kościołów nie chcą cierpieć! To dlatego współcześni tłumacze złagodzili ten werset tak, by brzmiał on milej dla czytelników. Oto proste wytłumaczenie!

Dawni tłumacze mieli o wiele większe poważanie dla Pisma Świętego niż nawet najbardziej konserwatywni współcześni uczeni. Dlatego przetłumaczyli ten tekst w świetle Rzymian 8:17, gdzie jest napisane:

„…jeśli tylko razem z nim cierpimy, abyśmy także razem z nim uwielbieni byli”

W tłumaczeniu Biblii New International Version werset ten tak został przetłumaczony:

„…jeżeli naprawdę mamy udział w jego cierpieniach, abyśmy mogli mogli mieć udział w jego chwale” (NIV).

Słowo „cierpienie” w Rzymian 8:17 wyraźnie oznacza „doświadczenie bólu”. Skoro w naszym tekście to samo słowo oznacza zarówno cierpienie jak i wytrwanie, dawni tłumacze przekładali je w świetle Rzymian 8:17. Luter nazywał to „analogią Pisma”.

Prawdziwy powód zmiany dokonywanej przez współczesnych tłumaczy leży gdzie indziej. Wiedzą oni, że współcześni czytelnicy nie chcą cierpieć! Dlatego też używają łagodniejszego słowa, aby zadowolić dzisiejszych, słabych chrześcijan! Często powtarzam, że „Biblia Króla Jakuba rzuca wiele światła na współczesne tłumaczenia!”

„Jeśli cierpimy, z nim też królować będziemy; jeśli się go zapieramy, i on się nas zaprze” (2 Tymoteusza 2:12).

Werset w Rzymian 8:17 pokazuje jasno, że jako prawdziwi chrześcijanie jesteśmy „współdziedzicami Chrystusa, jeśli tylko razem z nim cierpimy, abyśmy także razem z nim uwielbieni byli” (Rzymian 8:17).

I. Po pierwsze „Jeśli z nim wytrwamy, z nim też królować będziemy”.

Dr J. Vernon McGee wspaniale to skomentował:

      „Jeśli z nim wytrwamy, z nim też królować będziemy”... Wierzę, że ten werset odnosi się do tych, którzy cierpieli dla Niego… W czasach rzymskich, w których żył Paweł, wielu chrześcijan poniosło męczeńską śmierć – według Foxe'a pięć milionów – ponieważ nie zgodzili się zaprzeć Chrystusa.
     „Jeśli się go zaprzemy, i On się nas zaprze”. Są to bardzo mocne słowa. Pokazują jednak, że Paweł wierzył, iż wiara bez uczynków jest martwa (List Jakuba 2:17). Widzicie, Paweł i Jakub nigdy sobie nie zaprzeczali. Jakub pisał o uczynkach wiary, a Paweł o tym, że prawdziwa wiara będzie się wyrażała uczynkami (J. Vernon McGee, Th.D., Thru the Bible, Thomas Nelson Publishers, 1983, tom V, str. 466; odnośnie 2 Tymoteusza 2:12).

„Jeśli cierpimy, z nim też królować będziemy; jeśli się go zapieramy, i on się nas zaprze” (2 Tymoteusza 2:12).

W pierwszym kościele chrześcijanie uczyli się, że muszą przechodzić przez próby i cierpienia. Wyraźnie to widzimy w Dziejach Apostolskich 14:22, opisujących Pawła i Barnabę przebywających w Listrze, Ikonium i Antiochu, gdzie:

„utwierdzając dusze uczniów i zachęcając, aby trwali w wierze, i mówiąc, że musimy przejść przez wiele ucisków, aby wejść do Królestwa Bożego” (Dzieje Apostolskie 14:22).

„Musimy przejść przez wiele ucisków, aby wejść do Królestwa Bożego”. Greckie słowo oznaczające „uciski” to „thlipsis”. Oznacza ono „uciski, doświadczenia, trudności, cierpienia” (Strong).

Pierwsi chrześcijanie byli tak wytrwali, że „uczynili zamęt w całym świecie” (Dzieje Apostolskie 17:6), gdyż nauczyli się, że rzeczą normalną jest zaprzec się samego siebie i brać codziennie krzyż, tak jak Chrystus „powiedział do wszystkich”:

„Jeśli kto chce pójść za mną, niechaj się zaprze samego siebie i bierze krzyż swój na siebie codziennie, i naśladuje mnie.” (Ew. Łukasza 9:23).

„Musimy przejść przez wiele ucisków [ucisków, doświadczeń, trudów, cierpień], aby wejść do Królestwa Bożego” (Dzieje Apostolskie 14:22).

„Jeśli cierpimy, z nim też królować będziemy; jeśli się go zapieramy, i on się nas zaprze” (2 Tymoteusza 2:12).

Wielki Spurgeon, nazywany „księciem kaznodziejów”, tak powiedział w swoim kazaniu zatytułowanym: „Cierpienie i królowanie z Jezusem”:

     Kiedy Marek, biskup Aretuzy (362 n.e.) otrzymał rozkaz od Juliana Apostaty, by przekazać [pieniądze] na odbudowę pogańskiej świątyni, rozburzonej wcześniej przez ludzi nawróconych na chrześcijaństwo, odmówił. Pomimo sędziwego wieku obdarto go z szat, a następnie zaczęto kłóć [lancami] i nożami. Jednak ten stary człowiek stał twardo. Gdyby tylko ofiarował [kilka groszy] na odbudowę [pogańskiej] świątyni, uwolnionoby go… [Jednak] nie zgodził się. Nasmarowano go miodem, a gdy krwawił, pszczoły i osy użądliły go na śmierć. Wolał umrzeć, gdyż nie mógł zaprzeć się swego Pana. Marek z Aretuzy wszedł do radości Pana, gdyż z godnością cierpiał z Nim (C. H. Spurgeon, „Suffering and Reigning with Jesus”, The Metropolitan Tabernacle Pulpit, wydanie z 1991 roku, tom X, str. 11).

Mamy w poważaniu ludzi takich jak Richard Wurmbrand (1909-2001), który przeżył 14 lat tortur w komunistycznym, rumuńskim więzieniu. Mamy szacunek dla Samuela Lamba (1924-2013), który skazany został na ponad 20 lat ciężkich robót w komunistycznym, chińskim obozie koncentracyjnym. Szanujemy Dietricha Bonhoeffera (1906-1945), powieszonego przez nazistów czasie drugiej wojny światowej na strunie od pianina za głoszenie przeciwko Hitlerowi. Mamy w poważaniu setki ludzi, którzy dziś rano cierpią za wiarę w Chrystusa w muzułmańskich krajach. A co z tobą? Czy poświęcisz kilka godzin, aby przyjść co niedzielę do kościoła? Czy złożysz małą ofiarę uczestniczenia co tydzień w spotkaniach modlitewnym i ewangelizacjach?

Mam kopię śpiewnika The Baptist Hymnal, wydanego przez Konwencję Południowych Baptystów w 1956. Nawet w tamtych czasach zauważyć można było zmianę patrzenia na konieczność cierpienia chrześcijan. Spojrzałem na wspaniały hymn Reginalda Hebera (1783-1826) „The Son of God Goes Forth to War”. Poruszyło mnie to, że południowi baptyści usunęli z tej inspirującej pieśni najbardziej przemawiającą zwrotkę. Brzmiała ona tak:

Wspaniała drużyna wybranych, na których spoczął Duch,
   Dwunastu mężnych świętych, nie bacząc na krzyż i ogień, nadziei swej pewni.
Wyszli na spotkanie w stal zakutego tyrana, lwa splamionego krwią;
   Wyszli na spotkanie śmierci, któż pójdzie w ich ślady?
(„The Son of God Goes Forth to War” autor Reginald Heber, 1783-1826).

To zwrotka, która porusza nas! To zwrotka, która inspirowała młodych ludzi do tego, aby porzucać łatwe życie i jechać na pole misyjne, lub stawać się chrześcijanami gotowym do poświęceń we własnym miejscu! Dlaczego usunięto ją w 1956 roku? Powiem wam dlaczego! Niektóre starsze siostry czuły się nią urażone! Nie chciały myśleć o „krzyżu i ogniu”. Nie chciały być konfrontowane z obrazami „w stal zakutego tyrana”. Przypominanie o „lwie splamionym krwią” i o „wychodzeniu na spotkanie śmierci” wywoływało w nich niepokój. Nie mogły tego znieść, więc usunięto tą zwrotkę. To tchórzostwo napełniające wstydem! Departament muzyki południowych baptystów powinien wstydzić się tego, że zbeszczeszczono potężne świadectwo wiary męczenników! Nie wstydźmy się nigdy śpiewać tej pieśni. Nie wstydźmy się nigdy żyć tak, jak jest w niej mowa! To ostatnia pieśń na waszych kartkach. Zaśpiewajmy ją!

Wspaniała drużyna wybranych, na których spoczął Duch,
   Dwunastu mężnych świętych, nie bacząc na krzyż i ogień, nadziei swej pewni.
Wyszli na spotkanie w stal zakutego tyrana, lwa splamionego krwią;
   Wyszli na spotkanie śmierci, któż pójdzie w ich ślady?

Szlachetna armia chłopców i mężczyzn, dziewcząt i kobiet,
   Wokół tronu Zbawiciela raduje się, ich szaty lśnią.
Po schodach niebezpieczeństwa, znoju i cierpienia do nieba wspieli się;
   O Boże, udziel nam łaski, byśmy i my za ich przykładem szli.
(„The Son of God Goes Forth to War” autor Reginald Heber, 1783-1826).

Możecie usiąść.

„Po schodach niebezpieczeństwa, znoju i cierpienia do nieba wspieli się”. Tak! To właśnie miał na myśli apostoł, gdy powiedział:

„Jeśli cierpimy, z nim też królować będziemy; jeśli się go zapieramy, i on się nas zaprze” (2 Tymoteusza 2:12).

II. Po drugie, „jeśli się go zaprzemy, i On się nas zaprze”.

„Jeśli cierpimy, z nim też królować będziemy; jeśli się go zapieramy, i on się nas zaprze” (2 Tymoteusza 2:12).

Jezus dał poważne ostrzeżenie, mówiąc:

„tego, kto by się mnie zaparł przed ludźmi, i Ja się zaprę przed Ojcem moim, który jest w niebie” (Ew. Mateusza 10:33).

Apostoł Paweł w czytanym dzisiaj fragmencie napisał: „jeśli się go zaprzemy, i On się nas zaprze”. Zaparcie się Chrystusa następuje wówczas, gdy fałszywy chrześcijanin zostaje skonfrontowany z cierpieniem, jakiego wymaga się w prawdziwym uczniostwie. To właśnie dzieje się z ludźmi „na opoce”, opisanymi w przypowieści o siewcy.

„A tymi na opoce są ci, którzy, gdy usłyszą, z radością przyjmują słowo, ale korzenia nie mają, do czasu wierzą, a w chwili pokusy odstępują”. (Ew. Łukasza 8:13).

Dr Rienecker powiedział, że słowo „odstępować” oznacza „odchodzić”, „wycofywać się” (Fritz Rienecker, Ph.D., A Linguistic Key to the Greek New Testament, Zondervan, 1980, str. 161; odnośnie Ew. Łukasza 8:13).

Kiedy pojawia się „pokusa”, tacy ludzie często ochodzą z lokalnego kościoła. To, że „korzenia nie mają” oznacza, iż nigdy nie byli ugruntowani w Chrystusie. Nigdy nie byli naprawdę nawróceni. Marek tłumaczy, co oznacza „chwila pokusy” (Ew. Marka 4:17):

„gdy przychodzi ucisk lub prześladowanie... wnet się gorszą” [dosłownie odpadają].

W dniu sądu Jezus wyprze się nich: „Nigdy was nie znałem. Idźcie precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie”. (Ew. Mateusza 7:23).

Niektórzy ludzie, którzy zapierają się Chrystusa, przychodzą do kościoła. Myślą, że wszystko z nimi w porządku, ale zapierają się Chrystusa, żyjąc w grzechu. Tacy ludzie są zwolennikami antynomizmu i można o nich przeczytać w moim kazaniu zatytułowanym: „Antynomizm we Włoszech” (naciśnij tutaj, aby je przeczytać). Apostoł Paweł opisuje ich w Liście do Tytusa 1:16:

„Utrzymują, że znają Boga, ale uczynkami swymi zapierają się go, bo to ludzie obrzydliwi i nieposłuszni, i do żadnego dobrego uczynku nieskłonni”. (Tytus 1:16).

Zwolennicy antynomizmu mogą nauczyć się dobrych doktryn, ale swoim sposobem życia zapierają się Boga. W The Reformation Study Bible jest napisane: „Nowy Testament naucza, że brak działań związanych z przemienionym życiem podważa wiarę takiej osoby... Konieczna dla chrześcijanina jest dobra doktryna oraz działania zgodne z przemienionym życiem” (odnośnie Listu do Tytusa 1:16). „Uczynkami swymi zapierają się go.”

Kiedy tłumacz moich kazań w Laosie przeczytał zwiastowanie na temat „Antynomizm we Włoszech”, napisał do mnie:

Jest to rzeczywiście prawdą, że wielu ludzi twierdzi, iż są zbawieni, ale w ich życiu nie następuje żadna zmiana. W moim kraju – Laosie, a nawet w Tajlandii są ludzie, którzy twierdzą, że są chrześcijanami, lecz niszczą imię Jezusa. Uwielbiają pić alkohol, tańczyć, kraść i składać złe świadectwo o swoich bliźnich.

Powiedział, że to sprawia, iż niezbawieni ludzie w Laosie nie chcą stawać się chrześcijanami. „Lecz co gorsze, nie chcą nawet być przyjaciółmi [takich] chrześcijan.”

Widzimy okropne owoce antynomizmu we Włoszech, Laosie, czy „nawet w Tajlandii”. Spuszczamy głowę ze wstydu, ponieważ jesteśmy świadomi, że ten fałszywy pogląd na chrześcijaństwo pochodzi głównie z Ameryki i ostatnimi czasy zatruwa chrześcijańskie świadectwo o Chrystusie na całym świecie. Jezus powiedział:

„A ponieważ bezprawie [z greckiego anomia – bezprawie, korzeń antynomizmu] się rozmnoży, przeto miłość wielu oziębnie.” (Ew. Mateusza 24:12).

Oto jeden ze znaków powtórnego przyjścia Chrystusa! Nawet prawdziwi chrześcijanie będą zniechęceni i utracą swą chrześcijańską miłość, ponieważ w dniach ostatecznych tak wielu będzie zwolenników antynomizmu! Ale niech nas to nie zmyli – ci, którzy popierają antynomizm, są właściwie zgubionymi ludźmi, którzy „zapierają się” Jezusa, żyjąc grzesznym życiem (Tytus 1:16).

Prawdziwy chrześcijanin nigdy nie zaprze się Chrystusa. To właśnie miał na myśli Jezus, kiedy wypowiedział słowa, zapisane w kolejnym wersecie w Ew. Mateusza 24:13:

„A kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony”. (Ew. Mateusza 24:13).

Pomimo nienawiści, pomimo fałszywych proroctw, pomimo „win” bezbożnych zwolenników antynomizmu, twierdzących, że są chrześcijanami, podczas gdy nimi nie są, prawdziwie nawrócony człowiek „wytrwa do końca” (Ew. Mateusza 24:9-13). Jak wyrażone to zostało w starym hymnie:

Ciemna to była noc, grzech przeciwko Niemu walczył;
   Ciężar smutku niósł On;
Lecz teraz widzimy znaki Jego powrotu;
   Nasze serca błyszczą, a radość wypełnia nas!
On wraca tutaj znów, On wraca tutaj znów,
   Ten sam nasz Jezus, Król; choć odrzucony był
On wraca tutaj znów, On wraca tutaj znów,
   Z mocą i wielką chwałą, On wraca tutaj znów!
(„He is Coming Again” autor Mabel Johnston Camp, 1871-1937).

„Jeśli cierpimy, z nim też królować będziemy; jeśli się go zapieramy, i on się nas zaprze” (2 Tymoteusza 2:12).

Chrystus jest gotowy, by cię zbawić z twych grzechów. On umarł na krzyżu, płacąc cenę za twoje winy. Przelał Swą krew, aby oczyścić cię z grzechów. Powstał z grobu, aby dać ci życie. Wzywam cię, abyś odwrócił się od twych grzechów! Pokutuj i złóż swą ufność w Jezusie. On cię zbawi! On cię zbawi! On cię zbawi teraz!

Jeżeli chciałbyś porozmawiać o tym, jak zostać zbawionym przez Jezusa, proszę wstań teraz i przejdź do tyłu sali. Doktor Cagan zaprowadzi cię do spokojnego miejsca, gdzie będziesz mógł pomodlić się i porozmawiać. Przejdź teraz do tyłu sali. Doktorze Chan, pomódl się, aby ktoś dziś wieczorem zaufał Jezusowi. Amen.

(KONIEC KAZANIA)
Kazania Doktora Hymers'a dostępne są przez internet pod adresem:
www.realconversion.com. Wybierz: „Kazania po Polsku”.

Z doktorem Hymersem można się skontaktować drogą emailową po angielsku:
rlhymersjr@sbcglobal.net – można także napisać do niego: P.O. Box 15308, Los Angeles,
CA 90015 lub zadzwonić (818)352-0452.

Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi. Można je używać bez powolenia doktora Hymersa.
Jednakże wszystkie kazania dr. Hymersa w formie video objęte są prawami autorskimi,
a używanie ich wymaga uzyskania jego zgody.

Pismo Święte czytane przed kazaniem przez pana Abla Prudhomme’a: 2 Tymoteusza 2:3-12.
Pieśń śpiewana solo przed kazaniem w wykonaniu Benjamina Kincaida Griffitha:
„The Son of God Goes Forth to War” (autor Reginald Heber, 1783-1826).