Celem tej strony internetowej jest udostępnianie bez opłat tekstów kazań i ich nagrań pastorom i misjonarzom na całym świecie, a zwłaszcza w krajach Trzeciego Świata, gdzie dostęp do seminariów teologicznych i szkół biblijnych jest bardzo ograniczony lub nie istnieje.

W ciągu roku teksty tych kazań oraz nagrania wideo odbierane są na 1.500.000 komputerów w 221 krajach, ze strony www.sermonsfortheworld.com . Setki ludzi oglądają wideo na YouTube, jednak w niedługim czasie zamiast na YouTube, zaczynają korzystać bezpośrednio z naszej strony internetowej. YouTube kieruje ludzi na stronę internetową naszego kościoła. Każdego miesiąca teksty kazań tłumaczone są na 46 języki, docierając do 120.000 osób. Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi i mogą być używane przez kaznodziei bez uzyskiwania naszej zgody. Naciśnij tutaj, aby dowiedzieć się, w jaki sposób każdego miesiąca możesz pomóc nam w wielkim dziele głoszenia ewangelii na całym świecie.

Pisząc do doktora Hymersa, zawsze podaj nazwę kraju, w którym mieszkasz, gdyż inaczej nie będzie w stanie odpowiedzieć. Adres mailowy doktora Hymersa: rlhymersjr@sbcglobal.net.

Ten tekst zawiera tak wiele treści, że należy zwrócić uwagę na każde słowo. Zatem nie będę odchodził od tematu ani też podawał wielu ilustracji. Wystarczy, że w tym kazaniu ukażę wspaniałe prawdy płynące z tego fragmentu i uczynię to prostymi i zwyczajnymi słowami tak, by każda osoba, która tutaj przyszła, mogła wrócić do domu, poznawszy ich głębię i znaczenie.

„Za mękę swojej duszy ujrzy światło i jego poznaniem się nasyci. Sprawiedliwy mój sługa wielu usprawiedliwi i sam ich winy poniesie.” (Izajasz 53:11).

„Za mękę swojej duszy ujrzy światło i jego poznaniem się nasyci. Sprawiedliwy mój sługa wielu usprawiedliwi i sam ich winy poniesie.” (Izajasz 53:11).

I. Po pierwsze, cierpienie Chrystusa usatysfakcjonowało Bożą sprawiedliwość.

„Za mękę swojej duszy ujrzy światło i jego poznaniem się nasyci.” (Izajasz 53:11).

Dr Jürgen Moltmann (1926-) jest Niemcem, który w czasie drugiej wojny światowej przez trzy lata był więźniem w brytyjskim więzieniu. Przebywając w nim, zaczął czytać Biblię. W rezultacie więziennego doświadczenia i czytania Biblii napisał książkę History and the Triune God: Contributions to Trinitarian Theology (Crossroad, 1992). Dr Moltmann jest liberalnym teologiem i z całą pewnością nie podpisuję się pod większością jego dzieł. Ma on jednak pewne spojrzenie na niektóre sprawy. Na przykład Moltmann uważa, że krzyż był wydarzeniem, w czasie którego Bóg ogłosił swoją solidarność z „porzuconą przez Boga” rasą ludzką. Na krzyżu Bóg zamanifestował swoją miłość do grzeszników. Boży Syn cierpiał oddzielenie od Ojca; Bóg doświadczył bólu i cierpienia „w całej ich pełni”. Moltmann nie do końca właściwie to zrozumiał, ale miał rację, podkreślając cierpienie Trójcy w czasie ukrzyżowania. Uważam, że jest to ważny punkt. Moim zdaniem godne rozmyślania jest cierpienie Trójcy w czasie ukrzyżowania.

„Za mękę swojej duszy ujrzy światło i jego poznaniem się nasyci.” (Izajasz 53:11).

Spurgeon powiedział:

W tych słowach mamy Boga Ojca mówiącego na temat Swego Syna, ogłaszającego, że ponieważ cierpiał On, czeka Go satysfakcjonująca nagroda. Jakże wspaniałe jest obserwowanie osób Trójcy, współdziałających w kwestii zbawienia! (C. H. Spurgeon, The Metropolitan Tabernacle Pulpit, Pilgrim Publications, wydanie wznowione z 1980 roku, tom 61, str. 301).

„On”, to znaczy Bóg Ojciec, „za mękę duszy ujrzy światło” i „nasyci się”. Jak powiedział Spurgeon: „W tych słowach mamy Boga Ojca mówiącego na temat Swego Syna”.

„Za mękę swojej duszy ujrzy światło i jego poznaniem się nasyci.” (Izajasz 53:11).

„Męka duszy” odnosi się do bólu i agonii Chrystusa, których doświadczył cierpiąc za nasze grzechy. Nie wolno nam nie doceniać fizycznego cierpienia Chrystusa. Nie powinniśmy lekko traktować tego, że Chrystusa z rozkazu Poncjusza Piłata został ubiczowany niemalże na śmierć. Nie możemy lekceważyć tego, jak ważne było, że na Chrystusa pluto i włożono Mu koronę z cierni. I z pewnością nie możemy nie doceniać ważności tego, że przebito Jego ręce i stopy oraz bólu i pragnienia, jakich doświadczył na krzyżu z naszego powodu. Spurgeon powiedział: „Najgorsza byłą męka jego duszy i to o niej mówi tekst, że Jezus Chrystus cierpiał tak [bardzo], iż nie jestem w stanie pojąć Jego cierpienia, ani nawet wyrazić go wam jakimikolwiek słowami” (Spurgeon, jw. str. 302-303). Mówi się, że „męka duszy Chrystusa stanowiła sedno Jego cierpienia” (jw. str. 302), istotę Jego cierpienia i jego główną część.

Słowo „męka” wyraża smutek, cierpienie i ból, jakich doświadczył Chrystus w Swej duszy, kiedy spoczął na Nim ciężar ludzkich grzechów i sąd Boga Ojca. Widać to wyraźnie w tym, czego Chrystus doświadczył w ogrodzie Getsemani, zanim pojmano Go, ubiczowano i ukrzyżowano. Wtedy to doświadczał smutku i cierpienia duszy, które towarzyszyły Mu aż na krzyż. Dr Gill tak powiedział:

Męka jego duszy to trud i wysiłek, których doświadczył, wypracowując zbawienie dla ludzi, jego posłuszeństwo i śmierć. Smutek i cierpienie były niczym bóle porodowe jego duszy, gdy doświadczał boskiego gniewu; jest tu aluzja do bólu rodzącej kobiety, gdyż takim była jego agonia i ból śmierci, przez które przeszedł. (John Gill, D.D., An Exposition of the Old Testament, The Baptist Standard Bearer, wydanie wznowione z 1989, tom 5, str. 315).

„Za mękę swojej duszy ujrzy światło i jego poznaniem się nasyci.” (Izajasz 53:11).

„Nasyci się” – odnosi się do ofiary przebłagalnej, złożonej z powodu Bożego gniewu. Bóg Ojciec „nasycił się” lub też możemy powiedzieć, że został przejednany.

„On tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił” (2 Koryntian 5:21).

„On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze” (1 List Jana 2:2).

„Którego Bóg ustanowił jako ofiarę przebłagalną” (Rzymian 3:25).

Chociaż dr John MacArthur mylił się odnośnie krwi Chrystusa, to jednak miał rację, gdy powiedział:

Słowo [ofiara przebłagalna] oznacza „zaspokojenie” lub „usatysfakcjonowanie”. Ofiara Jezusa na krzyżu zaspokoiła Boże wymaganie świętości, potępiające grzech… Jezus przebłagał lub też usatysfakcjonował Boga (John MacArthur, D.D., The MacArthur Study Bible, Word Publishing, 1997, odnośnie 1 Listu Jana 2:2).

Dziwne wydaje się, że MacArthur nie mylił się odnośnie krwi Jezusa, lecz miał rację, jeśli chodzi o ofiarę przebłagalną! Widzimy, że ofiara przebłagalna usatysfakcjonowała Boży gniew, jakiego doświadczył Jezus w Swej agonii, który skierowany był przeciwko grzechowi. Cierpienie Jezusa „usatysfakcjonowało” Bożą sprawiedliwość, przebłagało Go, uspokoiło Jego gniew z powodu grzechu.

„On [Bóg Ojciec] tego, który nie znał grzechu [Chrystusa, Syna Bożego], za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.” (2 Koryntian 5:21).

„Za mękę swojej duszy ujrzy światło i jego poznaniem się nasyci.” (Izajasz 53:11).

Cierpienie Chrystusa usatysfakcjonowało Bożą sprawiedliwość, czyniąc zbawienie możliwym dla nas.

II. Po drugie, poznanie Chrystusa wielu usprawiedliwia.

Powstańmy i przeczytajmy głośno ten tekst, kończąc na słowach „wielu usprawiedliwi”:

„Za mękę swojej duszy ujrzy światło i jego poznaniem się nasyci. Sprawiedliwy mój sługa wielu usprawiedliwi…” (Izajasz 53:11).

Proszę usiądźcie.

W Izajasza 52:13 prorok odnosi się do Chrystusa jako do Bożego „sługi”. Tutaj, w naszym tekście, Chrystus nazwany jest „sprawiedliwym sługą”. Chrystus jest sprawiedliwy, ponieważ „nie znał grzechu” (2 Koryntian 5:21). On jest bezgrzesznym Synem Bożym, „sprawiedliwym sługą” Boga Ojca.

Chrystus „wielu usprawiedliwi” (w. 11). Oto sedno ewangelii. Nie usprawiedliwiamy samy siebie, będąc posłusznymi Bożemu prawu, gdyż:

„z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony przed nim żaden człowiek” (Rzymian 3:20).

Nie możemy sami siebie usprawiedliwić, gdyż z natury jesteśmy grzesznikami. Możemy jedynie zostać uznanymi za sprawiedliwych, imputując sprawiedliwość Chrystusa. „Imputowanie” to zwrot prawny. Według prawa uznani zostajemy za sprawiedliwych, imputując sprawiedliwość Chrystusa. Boży „sprawiedliwy sługa wielu usprawiedliwi” (Izajasz 53:11), udzielając im Swej sprawiedliwości!

„Za mękę swojej duszy ujrzy światło i jego poznaniem się nasyci. Sprawiedliwy mój sługa wielu usprawiedliwi…” (Izajasz 53:11).

John Trapp przypomina nam, że kardynał Kontarenusz został zgładzony przez innego katolickiego kardynała – Pighiusza. Ponieważ Kontarenusz wierzył w dosłowne znaczenie tego wersetu, nazwany został „protestantem” i zgładzony za wiarę w to, że uważał, iż „usprawiedliwienie człowieka dzieje się dzięki wolnemu miłosierdziu Bożemu i zasługom Chrystusa” (John Trapp, A Commentary on the Old and New Testaments, wydanie wznowione z 1997 roku, tom III, str. 410-411, odnośnie Izajasza 53:11). Kardynał Kontarenusz miał rację! To pozostali kardynałowie mylili się!

„Sprawiedliwy mój sługa wielu usprawiedliwi”. Czy te słowa warte były tego, by za nie umrzeć? Tak! Oto sedno wiary baptystycznej i protestanckiej! Nie usprawiedliwiamy sami siebie, jak robią to naśladowcy decyzjonizmu Finneya, czy jak nauczają tego katolicy! O, nie!

„człowiek zostaje usprawiedliwiony nie z uczynków zakonu, a tylko przez wiarę w Chrystusa Jezusa” (Galacjan 2:16).

„Tak więc zakon był naszym przewodnikiem do Chrystusa, abyśmy z wiary zostali usprawiedliwieni.” (Galacjan 3:24).

To Chrystus, Boży „sprawiedliwy sługa”, który wielu usprawiedliwia!

Jak to się dzieje? W jaki sposób Chrystus „wielu usprawiedliwi”? Czy czyni to dzięki ich działaniom, polegającym na zaprzestania pewnych grzechów? Nie! Na tym polega katolicyzm i decyzjonizm! Czy usprawiedliwia ich, gdyż odmówią „modlitwę grzesznika”, lub „wyjdą do przodu” pod koniec kazania? Nie! Na tym polega katolicyzm i decyzjonizm! Czy usprawiedliwia ich, gdyż poznali „plan zbawienia” i nauczyli się na pamięć Jana 3:16 oraz wymówili słowa „modlitwy grzesznika”? No! Również na tym opiera się katolicyzm i decyzjonizm!

W jaki zatem sposób usprawiedliwia? Jak możemy stać się czyści i sprawiedliwi w Bożych oczach? Oto podstawowe pytanie! Oto ważne pytanie, które w Księdze Joba zadał Bildad:

„Jakże więc człowiek może być sprawiedliwy w obliczu Boga? I jak może ten, kto się urodził z niewiasty, być czysty?” (Job 25:4).

Odpowiedź brzmi w słowach naszego tekstu:

„Jego poznaniem się nasyci. Sprawiedliwy mój sługa wielu usprawiedliwi” (Izajasz 53:11).

Spurgeon przetłumaczył to w ten sposób: „poprzez jego poznanie mój sprawiedliwy sługa wielu usprawiedliwi” (C. H. Spurgeon, The Metropolitan Tabernacle Pulpit, Pilgrim Publications, wydanie wznowione z 1980 roku, tom 63, str. 117). Powiedział on także:

Całym sposobem doświadczenia rezultatów ofiary Chrystusa jest poznanie i uwierzenie w Jego ofiarę; nie dzieje się to jednak poprzez działanie… „z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony przed nim żaden człowiek”, „gdyż przez zakon jest poznanie grzechu”, „łaska zaś i prawda stała się przez Jezusa Chrystusa”, a otrzymujemy je wierząc i poznając Go… poprzez Niego… jesteśmy usprawiedliwieni” (jw.).

„Kto nie spełnia uczynków, ale wierzy w tego, który usprawiedliwia bezbożnego, wiarę jego poczytuje mu się za sprawiedliwość” (Rzymian 4:5).

„Uwierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony” (Dzieje Ap. 16:31).

„Jego poznaniem się nasyci. Sprawiedliwy mój sługa wielu usprawiedliwi” (Izajasz 53:11).

Cierpienie Chrystusa zaspokaja Bożą sprawiedliwość. Poznanie Chrystusa przynosi wielu usprawiedliwienie.

III. Po trzecie, Chrystus, biorący winy ludzi, stał się pełnym zadośćuczynieniem za winy grzeszników.

Proszę powstańcie i przeczytajmy ten fragment jeszcze raz, zwracając uwagę na ostatnie cztery słowa:

„Za mękę swojej duszy ujrzy światło i jego poznaniem się nasyci. Sprawiedliwy mój sługa wielu usprawiedliwi i sam ich winy poniesie.” (Izajasz 53:11).

Możecie usiąść.

Chrystus „wielu usprawiedliwi i sam ich winy poniesie”. Tak właśnie, poniesie ich grzechy. Cała podstawa naszego usprawiedliwienia, cały fundament naszego zadośćuczynienia i zbawienia zawarty jest w tych słowach: „sam ich winy poniesie”. W Izajasza 53:5 czytamy:

„Lecz on zraniony jest za występki nasze, starty za winy nasze. Ukarany został dla naszego zbawienia, a jego ranami jesteśmy uleczeni.” (Izajasz 53:5).

Izajasz 53:6 podaje:

„Pan jego dotknął karą za winę nas wszystkich” (Izajasz 53:6).

A Izajasza 53:8 jest napisane:

„Za występek mojego ludu śmiertelnie został zraniony” (Izajasz 53:8).

W 1. Liście Piotra 2:24 jest napisane:

„On grzechy nasze sam na ciele swoim poniósł na drzewo” (1 List Piotra 2:24).

Spurgeon tak przetłumaczył ten tekst: „...poprzez jego poznanie mój sprawiedliwy sługa wielu usprawiedliwi”.

Oto mamy tutaj pierwszy punkt ewangelii Chrystusowej – wyraźny i prosty. Cierpienie Chrystusa usatysfakcjonowało Bożą sprawiedliwość. Poznanie Chrystus przynosi ze sobą usprawiedliwienie. Chrystus, który wziął na siebie nasze grzechy, przynosi zbawienie tym grzesznikom, którzy przez wiarę poznali Go. Cudowna ewangelia! Wspaniałe odkupienie! Nic podobnego nie wydarzyło się w historii, ani też nie wydarzy!

„Za mękę swojej duszy ujrzy światło i jego poznaniem się nasyci. Sprawiedliwy mój sługa wielu usprawiedliwi i sam ich winy poniesie.” (Izajasz 53:11).

Którejś nocy Wesley i ja czytaliśmy na Internecie o aktorze Johnie Carradine, który zagrał w ponad 300 filmach, więcej niż jakikolwiek inny aktor. Kiedy umarł w Milanie, we Włoszech, jego ciało w trumnie przewieziono do domu jednego z jego synów, który nadużywał alkoholu. Syn otworzył trumnę i wlał alkohol w usta swojego ojca.

Chcę się was zapytać, czy ten martwy człowiek mógł posmakować alkoholu? Oczywiście, że nie! Kiedy mówię wam o wspaniałych rzeczach, które uczynił Chrystus, aby nas zbawić, nie doświadczacie ich. Dlaczego? Ponieważ jesteście martwi duchowo. Biblia mówi, że „umarliśmy przez upadki” (Efezjan 2:5). Taka jest prawdziwa natura grzechu. Jesteście martwi na sprawy dotyczące Chrystusa. Nie potraficie ich doznać. Nie odczuwacie ich. Jeśli chodzi o rzeczy Boże, to jesteście tak martwi, jak ciało Johna Carradine’a w trumnie. Chrystus chce wam dać życie wieczne, gdyż inaczej będziecie na wieki zgubieni! Musicie jednak zawołać: „Nędzny ja człowiek! Któż mnie wybawi z tego ciała śmierci?” (Rzymian 7:24).

Kiedy człowiek woła w ten sposób z głębi swego serca, to jest już blisko zbawienia. Czy wołałeś tak? Czy odczułeś, że jesteś martwy dla Boga i że tylko Chrystus może cię zbawić? Czy nawróciłeś się do Chrystusa? Jeżeli nie, to czy spojrzysz na Chrystusa – Baranka Bożego, który wziął grzechy świata? Czy spojrzysz na Niego i zaufasz Mu teraz? Posłuchajmy jeszcze raz słów pieśni, którą przed chwilą zaśpiewał pan Griffith:

Jeśli z grzechów pragniesz wolnym być,
   Do Baranka Bożego się zwróć;
On na Golgocie umarł, by wykupić cię,
   Do Baranka Bożego się zwróć;
Do Baranka Bożego się zwróć. Do Baranka Bożego się zwróć;
   On jeden jest w stanie zbawić cię,
Do Baranka Bożego się zwróć;
      („Look to the Lamb of God” autor H. G. Jackson, 1838-1914).

(KONIEC KAZANIA)
Kazania Doktora Hymers'a dostępne są przez internet pod adresem:
www.realconversion.com. Wybierz: „Kazania po Polsku”.

Z doktorem Hymersem można się skontaktować drogą emailową po angielsku:
rlhymersjr@sbcglobal.net – można także napisać do niego: P.O. Box 15308, Los Angeles,
CA 90015 lub zadzwonić (818)352-0452.

Pismo Święte czytane przed kazaniem przez dr. Kreightona L. Chana: Izajasz 53:1-11.
Pieśń śpiewana solo przed kazaniem w wykonaniu Benjamina Kincaida Griffitha:
„Look to the Lamb of God” (autor H. G. Jackson, 1838-1914).