Celem tej strony internetowej jest udostępnianie bez opłat tekstów kazań i ich nagrań pastorom i misjonarzom na całym świecie, a zwłaszcza w krajach Trzeciego Świata, gdzie dostęp do seminariów teologicznych i szkół biblijnych jest bardzo ograniczony lub nie istnieje.

W ciągu roku teksty tych kazań oraz nagrania wideo odbierane są na 1.500.000 komputerów w 221 krajach, ze strony www.sermonsfortheworld.com . Setki ludzi oglądają wideo na YouTube, jednak w niedługim czasie zamiast na YouTube, zaczynają korzystać bezpośrednio z naszej strony internetowej. YouTube kieruje ludzi na stronę internetową naszego kościoła. Każdego miesiąca teksty kazań tłumaczone są na 46 języki, docierając do 120.000 osób. Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi i mogą być używane przez kaznodziei bez uzyskiwania naszej zgody. Naciśnij tutaj, aby dowiedzieć się, w jaki sposób każdego miesiąca możesz pomóc nam w wielkim dziele głoszenia ewangelii na całym świecie.

Pisząc do doktora Hymersa, zawsze podaj nazwę kraju, w którym mieszkasz, gdyż inaczej nie będzie w stanie odpowiedzieć. Adres mailowy doktora Hymersa: rlhymersjr@sbcglobal.net.

To siedemdziesiąte pierwsze kazanie na podstawie I Księgi Mojżeszowej, które zwiastowałem w ostatnich miesiącach. Planowane jest zebranie tych kazań i wydanie ich w jednej książce, zatytułowanej „The Message of Genesis” [Przesłanie I Księgi Mojżeszowej]. Jednak dziś wieczorem nie rozpocznę od fragmentu z tej księgi. Mój otwierający tekst pochodzi z Ew. Łukasza, z fragmentu przeczytanego wcześniej przez pana Prudhomme’a. Proszę powstańcie i otwórzcie Biblię na Ew. Łukasza 24:44 i 45.

„To są moje słowa, które mówiłem do was, będąc jeszcze z wami, że się musi spełnić wszystko, co jest napisane o mnie w zakonie Mojżesza i u proroków, i w Psalmach.” (Ew. Łukasza 24:44, 45).

Jezus powiedział: „musi się spełnić wszystko, co jest napisane o mnie w zakonie Mojżesza”. „Zakonem Mojżesza” Jezus określa pięć pierwszych ksiąg spisanych przez Mojżesza. Odnosi się to też oczywiście do I Księgi Mojżeszowej. Wszystko, co zostało tam zapisane odnośnie Chrystusa, wypełni się. Spójrzmy teraz na Ew. Łukasza 24:25-27. Oto, co Jezus powiedział do dwóch uczniów spotkanych na drodze do Emaus w dniu, w którym zmartwychwstał.

„O głupi i gnuśnego serca, by uwierzyć we wszystko, co powiedzieli prorocy. Czyż Chrystus nie musiał tego wycierpieć, by wejść do swojej chwały? I począwszy od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co o nim było napisane we wszystkich Pismach.” (Ew. Łukasza 24:25-27).

Skupmy się na słowach z wersetu 27: „I począwszy od Mojżesza… wykładał im, co o nim było napisane we wszystkich Pismach.” Proszę usiądźcie.

„Co o nim było napisane” – Jezus rozwinął to, co było o Nim napisane w I Mojżeszowej. To zdanie pokazuje wyraźnie, że I Mojżeszowa ukazuje „typ” Jezusa. Odbicie w Starym Testamencie wskazuje na kogoś w Nowym Testamencie, kto stanowi pierwowzór. Na przykład: osiem osób ocalało w arce Noego, co opisane jest w I Mojżeszowej. A zatem arka stanowi pewne odbicie Chrystusa, który zbawia swój lud od zagłady. Arka jest odbiciem, lecz pierwowzorem jest Chrystus.

W dzisiejszym kazaniu spojrzymy na Józefa, który stanowi typ Chrystusa. Dr I. M. Haldeman, który był przez wiele lat pastorem Pierwszego Kościoła Baptystycznego w Nowym Jorku, pokazał sto jeden podobieństw między Józefem w I Mojżeszowej a Chrystusem w czterech ewangeliach. Pomyślmy tylko o tym! Chrystus stanowi pierwowzór lub inaczej wypełnienie tych stu jeden cech z życia Józefa! Nie mam wątpliwości, że sam Chrystus pokazał na przynajmniej kilka wspólnych cech między Nim a Józefem, gdy powiedział: „I począwszy od Mojżesza… wykładał im, co o nim było napisane we wszystkich Pismach.” (Ew. Łukasza 24:27). Nie będę podawał wam tych stu jeden podobieństw między Józefem a Chrystus, jednak wskażę na niektóre z nich.

Józef stanowi główną postać w ostatnich czternastu rozdziałach I Mojżeszowej. Poświęcone jest mu więcej rozdziałów w I Mojżeszowej niż komukolwiek innemu! Więcej rozdziałów jest o nim niż o Abrahamie, Isaaku, Jakubie, czy też kimkolwiek innym. Jednym z powodów, dlaczego Duch Święty tak wiele mówi o Józefie jest to, że przypomina on Chrystusa bardziej niż jakakolwiek inna postać w Biblii. W odnośniku do I Mojżeszowej 37:2, w Biblii Scofielda napisane jest: „Chociaż nigdzie nie twierdzi się, że Józefem był typem Chrystusa, to te analogie są zbyt liczne, by znalazły się tam przypadkowo.” Zgadzam się z tym, że „te analogie są zbyt liczne, by znalazły się tam przypadkowo.” Jednak nie zgadzam się ze stwierdzeniem, że Nowy Testament nigdy nie mówi o nim, jako o typie Chrystusa. Przez długi czas zmagałem się z tym, aż doszedłem do następującego wniosku: Józef w I Mojżeszowej jest odbiciem, zaś pierwowzorem jest Chrystus ukazany w czterech ewangeliach. A zatem wszystkie ewangelie przez cały czas ukazują nam pierwowzór. Dlatego „te analogie są zbyt liczne, by znalazły się tam przypadkowo”. Dr Haldeman miał rację – Józef stanowi typ Chrystusa. Pokażę teraz piętnaście rzeczy łączących Józefa i Chrystusa.

1. Punkt pierwszy: obaj byli miłowani przez swych ojców.

Czytamy w I Mojżeszowej:

„A Izrael kochał Józefa najbardziej ze wszystkich synów swoich...” (I Mojżeszowa 37:3).

Nowe imię Jakuba brzmiało Izrael. Kochał on bardzo Józefa, więcej niż innych synów. Józef stanowi pewien wzorzec.

Kiedy Jan Chrzciciel ochrzcił Jezusa, Bóg odezwał się z nieba i powiedział:

„Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem.” (Ew. Mateusza 3:17).

Jezus jest pierwowzorem, urzeczywistnieniem wzorca.

2. Punkt drugi: obu mieli w nienawiści ich bracia.

Czytamy w I Mojżeszowej:

„Bracia jego widzieli, że ojciec kochał go więcej niż wszystkich jego braci, nienawidzili go więc i nie umieli się zdobyć na dobre słowo dla niego.” (I Mojżeszowa 37:4).

Bracia Józefaa nienawidzili go i nie mogli zdobyć się na to, aby przyjaźnie z nim rozmawiać. Józef stanowi pewien wzorzec.

Widzimy w Ew. Jana 7:3,4, że bracia Jezusa rozmawiali z nim ostro. Napominali Go i mówili: „daj się poznać światu”. Czytamy, że „nawet bracia jego nie wierzyli w niego.” (Ew. Jana 7:5). Jezus jest pierwowzorem, urzeczywistnieniem wzorca.

3. Punkt trzeci: spiskowano przeciwko nim obu.

Czytamy w I Mojżeszowej, że bracia Józefaa powiedzieli:

„Nuże, chodźmy i zabijmy go” (I Mojżeszowa 37:20).

Józef stanowi pewien wzorzec.

Faryzeusze uczynili to samo z Jezusem:

„Od tego też dnia naradzali się, aby go zabić.”
       (Ew. Jana 11:53).

Jezus jest pierwowzorem, urzeczywistnieniem wzorca.

4. Punkt czwarty: z obu ściągnięto ich szaty.

Czytamy w I Mojżeszowej:

„A gdy Józef przyszedł do braci swoich, ściągnęli z Józefa szatę jego...” (I Mojżeszowa 37:23).

Józef stanowi pewien wzorzec.

Po ukrzyżowaniu Jezusa żołnierze „wzięli szaty jego… i zwierzchnią suknię.” (Ew. Jana 19:23). Jezus był pierwowzorem, urzeczywistnieniem wzorca. Z Józefa ściągnięto jego okrycie i wrzucono go do dołu. Jezus, obdarty z szat, został przybity do krzyża. Jezus jest pierwowzorem, urzeczywistnieniem wzorca.

5. Punkt piąty: obaj znaleźli się w Egipcie.

Czytamy w I Mojżeszowej, że brat Józefa – Juda powiedział, iż powinni sprzedać go grupie podróżujących handlarzy, co też uczynili, „ci zaś przywiedli Józefa do Egiptu” (I Mojżeszowa 37:28).

Kiedy anioł przekazał ojczymowi Jezusa, że król Herod chce zabić dzieciątko, ten „Wstał więc i wziął dziecię oraz matkę jego… i udał się do Egiptu.” (Ew. Mateusza 2:14). Jezus jest pierwowzorem, urzeczywistnieniem wzorca.

6. Punkt szósty: obu sprzedano za cenę niewolnika.

Czytamy w I Mojżeszowej, że bracia Józefa wyciągnęli go z dołu, do którego został wrzucony i „sprzedali Józefa Ismaelitom za dwadzieścia srebrników” (I Mojżeszowa 37:28). Józef stanowi pewien wzorzec.

Dwa dni przed ukrzyżowaniem jeden z uczniów Jezusa – Judasz udał się do arcykapłana i powiedział: „Co mi chcecie dać, a ja go wam wydam? Oni zaś wypłacili mu trzydzieści srebrników.” (Ew. Mateusza 26:15). W czasach Józefa dwadzieścia srebrników płacono za niewolnika. 1759 lat później Chrystus został wydany za trzydzieści srebrników, gdyż tyle płacono za niewolnika w tamtych czasach. Jezus jest pierwowzorem, urzeczywistnieniem wzorca.

7. Punkt siódmy: obaj byli kuszeni.

Kiedy Józef trafił do Egiptu, kupił go Potyfar, jeden z oficerów faraona. Powierzył on Józefowi nadzór nad swoim domem i posiadłością. Żona Potyfara w czasie jego nieobecności kusiła Józefa, mówiąc: „Połóż się ze mną!”. Jednak Józef odrzucił pokusę i uciekł z domu (I Mojżeszowa 39:12). Józef stanowi pewien wzorzec.

W Nowym Testamencie czytamy: „Wtedy Duch zaprowadził Jezusa na pustynię, aby go kusił diabeł.” (Ew. Mateusza 4:1). Jednak Jezus zacytował Pismo Święte i odrzucił pokusę. Jezus był pierwowzorem, urzeczywistnieniem wzorca.

8. Punkt ósmy: obu fałszywie oskarżono.

Żona Potyfara skłamała, oskarżając fałszywie Józefa o to, że chciał mieć z nią relację seksualną (I Mojżeszowa 39:14-18). Józef stanowi pewien wzorzec.

W Nowym Testamencie czytamy, że i Jezusa fałszywie oskarżono, gdy przyprowadzono Go przed arcykapłana w nocy przed ukrzyżowaniem. W Ew. Mateusza w rozdziale dwudziestym szóstym napisane jest:

„Na koniec zaś przyszli dwaj i rzekli: Ten powiedział: Mogę zburzyć świątynię Bożą i w trzy dni ją odbudować. Wówczas powstał arcykapłan i rzekł do niego: Nic nie odpowiadasz na to, co ci świadczą przeciwko tobie?” (Ew. Mateusza 26:60-62).

Jezus jest pierwowzorem, urzeczywistnieniem wzorca.

9. Punkt dziewiąty: obaj zostali pojmani.

Potyfar nakazał wtrącić Józefa do więzienia za rzekomą próbę uwiedzenia jego żony.

„Następnie pan kazał pojmać Józefa i wtrącić go do więzienia, tam, gdzie trzymano więźniów królewskich. I tam był w więzieniu.” (I Mojżeszowa 39:20).

Józef stanowi pewien wzorzec.

W Nowym Testamencie Jezus takie został pojmany.

„Związali go więc, odprowadzili i przekazali namiestnikowi Piłatowi.” (Ew. Mateusza 27:2).

Jezus jest pierwowzorem, urzeczywistnieniem wzorca.

10. Punkt dziesiąty: obaj znaleźli się między dwoma więźniami, z których jeden został ocalony, a drugi nie.

„Faraon, rozgniewawszy się na obu dworzan swoich, na przełożonego podczaszych i na przełożonego piekarzy, oddał ich pod straż w domu dowódcy straży przybocznej, tam, gdzie Józef był więźniem.” (I Mojżeszowa 40:2, 3).

Dwóch mężczyzn znalazło się w więzieniu z Józefem. Jeden z nich ocalał, a drugi zginął. Józef stanowi pewien wzorzec.

W Nowym Testamencie czytamy, że Jezusa ukrzyżowano między dwoma złoczyńcami.

„A prowadzono także dwóch innych złoczyńców, by ich razem z nim zgładzić.” (Ew. Łukasza 23:32).

Jeden z nich został zbawiony na krzyżu. Drugi zginął. Jezus jest pierwowzorem, urzeczywistnieniem wzorca.

11. Punkt jedenasty: obaj po cierpieniu zostali wywyższeni.

Dzięki całej serii opatrznościowych okoliczności Józef został zwolniony z więzienia. „Nadto rzekł faraon do Józefa: Oto ustanawiam cię namiestnikiem całej ziemi egipskiej.” (I Mojżeszowa 41:41). Po wyjściu z więzienia został mianowany namiestnikiem całego Egiptu! Józef stanowi pewien wzorzec.

W Nowym Testamencie czytamy o tym, że Chrystus został wywyższony:

„Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie i na ziemi, i pod ziemią i aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga Ojca.” (Filipian 2:9-11).

Chrystus jest pierwowzorem, urzeczywistnieniem wzorca.

12. Punkt dwunasty: obaj zapłakali.

W końcu bracia Józefa zaczęli głodować w Izraelu. Udali się do Egiptu, by tam zakupić zboże i uniknąć śmierci głodowej. Musieli zwrócić się do swojego brata – Józefa, namiestnika całego Egiptu. Nie rozpoznali Józefa, gdyż na modłę egipską miał zgoloną twarz i głowę. Pięciokrotnie w I Mojżeszowej czytamy, że Józef zapłakał nad swymi braćmi. Oto przykład:

„Zapłakał tak głośno, że usłyszeli to Egipcjanie i usłyszał to dwór faraona.” (I Mojżeszowa 45:2).

Józef stanowi pewien wzorzec.

W Nowym Testamencie jest napisane: „Jezus zapłakał” (Ew. Jana 11:35). W innym miejscu Jezus zapłakał nad Jerozolimą:

„A gdy się przybliżył, ujrzawszy miasto, zapłakał nad nim” (Ew. Łukasza 19:41).

Jezus jest pierwowzorem, urzeczywistnieniem wzorca.

13. Punkt trzynasty: obaj przebaczyli tym, którzy wystąpili przeciwko nim.

W I Mojżeszowej możemy przeczytać, że Józef w końcu ujawnił braciom, kim jest. Nie byli w stanie rozpoznać go po tylu latach z powodu ogolonej głowy i egipskich szat. Jednak Józef powiedział im, kim jest i przebaczył im.

„Józef zaś rzekł do braci swoich: Zbliżcie się, proszę, do mnie! A gdy się zbliżyli, rzekł: Jam jest Józef, brat wasz, którego sprzedaliście do Egiptu.” (I Mojżeszowa 45:4).

„Potem rzucił się na szyję bratu swemu Beniaminowi i płakał. Beniamin też płakał w objęciach jego, następnie ucałował wszystkich braci swoich i płakał obejmując ich, po czym rozmawiali z nim bracia jego.” (I Mojżeszowa 45:14-15).

Józef stanowi pewien wzorzec.

W Nowym Testamencie możemy przeczytać słowa Jezusa, gdy spojrzał z krzyża na tych, którzy go do niego przybili: „Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią.” (Ew. Łukasza 23:34). Jezus jest pierwowzorem, urzeczywistnieniem wzorca.

14. Punkt czternasty: obaj ocalili swój lud.

W I Mojżeszowej napisane jest, że Józef nakazał braciom, aby nie smucili się z powodu tego, co uczynili: „Bóg wysłał mnie przed wami, aby was zachować przy życiu.” (I Mojżeszowa 45:5). Józef stanowi pewien wzorzec.

W Nowym Testamencie anioł powiedział: „nadasz mu imię Jezus; albowiem On zbawi lud swój od grzechów jego.” (Ew. Mateusza 1:21). Jezus mógłby powiedzieć to samo, co rzekł Józef: „Bóg wysłał mnie przed wami, aby was zachować przy życiu.” Jezus jest pierwowzorem, urzeczywistnieniem wzorca. Jest jeszcze jedna ważna rzecz, której nie możemy pominąć.

15. Punkt piętnasty: Bóg obrócił ku dobremu ludzkie knowania.

Kiedy bracia Józefa przyszli i pokłonili się przed nim, powiedział do nich, by nie lękali się go:

„Wy wprawdzie knuliście zło przeciwko mnie, ale Bóg obrócił to w dobro, chcąc uczynić to, co się dziś dzieje: zachować przy życiu liczny lud. Nie bójcie się więc. Ja będę utrzymywał was i dzieci wasze. Tak pocieszał ich i przyjaźnie z nimi rozmawiał.” (I Mojżeszowa 50:20, 21).

Nie muszę nawet wspominać, że sam Chrystus mówi do nas poprzez te słowa:

„Nie bójcie się więc. Ja będę utrzymywał was i dzieci wasze. Tak pocieszał ich i przyjaźnie z nimi rozmawiał.” (I Mojżeszowa 50:21).

Józef jest tylko odbiciem, a Jezus pełnym pierwowzorem. Podobieństwo jest tak bliskie, że te słowa mogłyby wyjść z ust samego Jezusa:

„Nie bójcie się więc. Ja będę utrzymywał was… Tak pocieszał ich i przyjaźnie z nimi rozmawiał.” (I Mojżeszowa 50:21).

Nie jest rzeczą trudną zaufać Zbawicielowi! On będzie cię karmił. On będzie pocieszał. On przebaczy twe grzechy i oczyści cię Swoją cenną krwią. Przyjdź i zaufaj Mu dziś wieczorem. Jeżeli chcesz, aby Jezus cię zbawił, przejdź teraz do tyłu sali. Doktor Cagan zaprowadzi cię do spokojnego miejsca, gdzie będziemy mogli porozmawiać z tobą i pomodlić się. Zrób to teraz. Doktorze Chan, przyjdź tutaj i poprowadzić nas w modlitwie o ludzi, którzy odpowiedzieli na wezwanie.

(KONIEC KAZANIA)
Kazania Doktora Hymers'a dostępne są przez internet pod adresem:
www.realconversion.com. Wybierz: „Kazania po Polsku”.

Z doktorem Hymersem można się skontaktować drogą emailową po angielsku:
rlhymersjr@sbcglobal.net – można także napisać do niego: P.O. Box 15308, Los Angeles,
CA 90015 lub zadzwonić (818)352-0452.

Pismo Święte czytane przed kazaniem przez pana Abla Prudhomme’a: Ew. Łukasza 24:36-45.
Pieśń śpiewana solo przed kazaniem w wykonaniu Benjamina Kincaida Griffitha:
„Blessed Redeemer” (autor Avis B. Chrystusiansen, 1895-1985).