Celem tej strony internetowej jest udostępnianie bez opłat tekstów kazań i ich nagrań pastorom i misjonarzom na całym świecie, a zwłaszcza w krajach Trzeciego Świata, gdzie dostęp do seminariów teologicznych i szkół biblijnych jest bardzo ograniczony lub nie istnieje.

W ciągu roku teksty tych kazań oraz nagrania wideo odbierane są na 1.500.000 komputerów w 221 krajach, ze strony www.sermonsfortheworld.com . Setki ludzi oglądają wideo na YouTube, jednak w niedługim czasie zamiast na YouTube, zaczynają korzystać bezpośrednio z naszej strony internetowej. YouTube kieruje ludzi na stronę internetową naszego kościoła. Każdego miesiąca teksty kazań tłumaczone są na 46 języki, docierając do 120.000 osób. Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi i mogą być używane przez kaznodziei bez uzyskiwania naszej zgody. Naciśnij tutaj, aby dowiedzieć się, w jaki sposób każdego miesiąca możesz pomóc nam w wielkim dziele głoszenia ewangelii na całym świecie.

Pisząc do doktora Hymersa, zawsze podaj nazwę kraju, w którym mieszkasz, gdyż inaczej nie będzie w stanie odpowiedzieć. Adres mailowy doktora Hymersa: rlhymersjr@sbcglobal.net.

To już siedemdziesiąte kazanie, które wygłosiłem w ostatnich miesiącach w oparciu o I Księgę Mojżeszową. Mam nadzieję, że dziś rano będzie ono dla was błogosławieństwem! Proszę otwórzcie Biblię na I Mojżeszowej 22:1 i powstańmy.

„Po tych wydarzeniach wystawił Bóg Abrahama na próbę i rzekł do niego: Abrahamie! A on odpowiedział: Otom ja. I rzekł: Weź syna swego, jedynaka swego, Izaaka, którego miłujesz, i udaj się do kraju Moria, i złóż go tam w ofierze całopalnej na jednej z gór, o której ci powiem.” (I Mojżeszowa 22:1-2).

Usiądźcie.

Ten prosty opis ma bardzo głębokie przesłanie; tak głębokie, że przez wiele lat wahałem się, aby zwiastować na jego temat. Za chwilę to wytłumaczę, najpierw jednak przedstawię całą historię. Abraham był bardzo stary, gdy urodził się jego syn - Izaak. Miał siedemdziesiąt pięć lat, gdy Bóg obiecał dać mu syna. Czekał dwadzieścia pięć lat i dopiero mając sto lat, doczekał się jego narodzin. W tym rozdziale Izaak ma około 26-27 lat. Bóg wypróbowuje Abrahama. Nakazuje mu wziąć jego syna Izaaka, którego miłował, do kraju Moria i złożyć „go tam w ofierze całopalnej na jednej z gór, o której ci powiem.” (I Mojżeszowa 22:2). Oboje udają się na wybrane miejsce. Abraham z przyniesionego drewna buduje ołtarz i układa stos do spalenia. Następnie związuje Izaaka i kładzie go na ołtarzu.

„I wyciągnął Abraham swoją rękę, i wziął nóż, aby zabić syna swego. Lecz anioł Pański zawołał nań z nieba i rzekł: Abrahamie! Abrahamie! A on rzekł: Otom ja! I rzekł: Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic, bo teraz wiem, że boisz się Boga, gdyż nie wzbraniałeś się ofiarować mi jedynego syna swego. A gdy Abraham podniósł oczy, ujrzał za sobą barana, który rogami uwikłał się w krzakach. Poszedł tedy Abraham, a wziąwszy barana, złożył go na całopalenie zamiast syna swego.” (I Mojżeszowa 22:10-13).

Oto opis tego, co się wydarzyło. Jak mówiłem już, jest to prosty opis. Ale w tej historii jest wiele elementów, które sprawiały, że wahałem się aż do dzisiaj, by zwiastować na ten temat. Jednak przeczytałem komentarz doktora H. C. Leupolda, w którym napisał: „W homiletycznym rozumieniu możliwe są co najmniej dwie interpretacje tego fragmentu.” (H. C. Leupold, D.D., Exposition of Genesis, tom II, Baker Book House, wydanie z 1985 roku, str. 637).

Świadomość tego, że możliwe są „co najmniej” dwie interpretacje tego fragment, sprawiła mi ulgę. Dlatego też przedstawię cztery zastosowania tego wspaniałego fragmentu.

I. Po pierwsze, fragment ten opisuje próbę wiary.

W wersecie pierwszym czytamy: „Po tych wydarzeniach wystawił Bóg Abrahama na próbę” (I Mojżeszowa 22:1). Korzeniem hebrajskiego słowa „kusić” jest „testować” (Strong). Dr McGee powiedział: „Słowo kusić wydaje się zbyt mocne. List Jakuba pokazuje wyraźnie, że Bóg nigdy nie kusi. Bóg wystawia wiarę człowieka na próbę. Tak właśnie sprawdzał Abrahama” (J. Vernon McGee, Th.D., Thru the Bible, Thomas Nelson Publishers, 1981, tom I, str. 90).

Mamy opisy czterech wielkich prób Bożych w życiu Abrahama. Każda z nich wymagała oddania czegoś, co było mu drogie. Po pierwsze, musiał opuścić swoją rodzinę i kraj ojczysty (I Mojżeszowa 12:1). Po drugie, musiał rozdzielić się ze swoim bratankiem – Lotem (I Mojżeszowa 13:1-18). Po trzecie, musiał porzucić plany związane z Ismaelem (I Mojżeszowa 17:17, 18). Po czwarte, czytamy, że miał ofiarować swojego umiłowanego syna – Izaaka w ofierze całopalnej. Arthur W. Pink powiedział:

      Życie człowieka wierzącego to seria testów, gdyż charakter chrześcijanina może rozwinąć się tylko, gdy poddawany jest dyscyplinie. Często chodzi o jeden najważniejszy test, a wszystkie inne są tylko przygotowaniem do niego. Tak samo było z Abrahamem. Był wielokrotnie wypróbowywany, ale nigdy tak jak wówczas. Bóg pragnie: „Synu mój, daj mi swoje serce” (Przypowieści Salomona 23:26). Bóg chce przede wszystkim naszego serca, a nie tylko wiedzy, talentów, czy pieniędzy. Kiedy odpowiadamy na Boże wymagania, to On wypróbowując naszą szczerość, kładzie Swoją dłoń na czymś bardzo nam bliskim. Bóg nie chce tylko wyznania naszych ust, ale oddania Mu się całym naszym sercem. Tak właśnie postąpił z Abrahamem (Arthur W. Pink, Gleanings in Genesis, Moody Press, wydanie z 1981 roku, str. 226).

Kiedy osoba słyszy po raz pierwszy ewangelię, to zawsze czeka ją wielki test. Jezus powiedział: „Tak więc każdy z was, który się nie wyrzeknie wszystkiego, co ma, nie może być uczniem moim.” (Ew. Łukasza 14:33). Oznacza to, że to Chrystusa mamy pragnąć ponad wszystko inne. Grzechy, które miłowaliśmy, musimy odrzucić. Dobra materialne muszą przestać być dla nas najważniejsze. Pobłażanie w ukryciu naszym upodobaniom trzeba porzucić. Nie można oddawać się tym rzeczom, a w tym samym czasie być chrześcijaninem! Ktoś powiedział: „Ale to może zaszkodzić mojej karierze.” Jezus rzekł: „Nie możecie Bogu służyć i mamonie.” (Ew. Łukasza 16:13). Powiedział także: „Jeśli kto chce pójść za mną, niechaj się zaprze samego siebie...” (Ew. Łukasza 9:23). Na tym właśnie potyka się wielu ludzi. Chcą stać się chrześcijanami, nie rezygnując z niczego. Chcą być zbawieni, nie zmieniając niczego w swoim życiu. Chcą żyć w grzechu, a w tym samym czasie nawrócić się! Jest to jednak niemożliwe! To nie może mieć miejsca! Jest to czymś niepojętym, to bzdurne zaprzeczenie! „Tak więc każdy z was, który się nie wyrzeknie wszystkiego, co ma, nie może być uczniem moim.” (Ew. Łukasza 14:33).

Czy z tym musiał zmagać się Abraham na górze w kraju Morii? Bóg poddał go testowi. Czy był gotów oddać to, co było mu najdroższe – swego syna? Bóg powiedział: „Weź syna swego, jedynaka swego, Izaaka, którego miłujesz… i złóż go tam w ofierze całopalnej na jednej z gór, o której ci powiem.” (I Mojżeszowa 22:2). Podobnemu testowi i ty zostaniesz poddany. Weź teraz swój umiłowany grzech i złóż go w ofierze całopalnej. Czy zrobisz to? Jeżeli nie, to nie staniesz się prawdziwym chrześcijaninem. Trwaj w grzechu, a nigdy nie nawrócisz się. Nigdy! Nigdy! Nigdy! Ach, aby twa modlitwa brzmiała jak ten stary hymn:

Panie Jezu, spójrz w dół z Twego tronu w niebie,
   I pomóż mi uczynić pełną ofiarę;
Oddaję siebie i wszystko, co wiem,
   Obmyj mnie, a stanę się bielszym niż śnieg…
...Zniszcz wszystko, co dla mnie jest bożkiem, ważniejszym od Ciebie;
   Obmyj mnie, a stanę się bielszym niż śnieg...
(„Whiter Than Snow” autor James Nicholson, 1828-1896).

II. Po drugie, fragment ten mówi o Bożej miłości.

Pomyślmy o cierpieniu Abrahama, gdy jego umiłowany syn Izaak miał zostać złożony w ofierze Bogu!

„Weź syna swego, jedynaka swego… którego miłujesz…i złóż go… w ofierze całopalnej...” (I Mojżeszowa 22:2).

Arthur W. Pink powiedział: „To jeden z tych niewielu starotestamentowych fragmentów, który przedstawia nam nie tylko Boga Syna, ale także Boga Ojca. Tutaj [jak nigdzie w Starym Testamencie] ukazane jest ojcowskie serce. To wspaniała zapowiedź boskiej strony Golgoty” (Pink, jw. str. 222).

W dwudziestym drugim rozdziale I Mojżeszowej możemy zobaczyć, co czuł Bóg:

„On, który… własnego Syna nie oszczędził, ale go za nas wszystkich wydał.” (Rzymian 8:32).

A. Pink powiedział: „Ach! To jak Duch Boży spoczywa na ofierze i tym, który ją składa, [ukazuje] głębokie podobieństwo między odbiciem [Abrahamem], a oryginałem [Bogiem Ojcem] – weź „syna swego”, „jedynaka swego”, „którego miłujesz”!... To tutaj tkwi prawdziwie sedno I Mojżeszowej 22. W tym rozdziale to Abraham, nie Izaak, jest na pierwszym planie... Ukazana jest bardzo wyraźnie [miłość] ojcowskiego serca (Pink, jw.). Smutek i boleść, jakie Bóg Ojciec odczuwał, gdy krzyżowano Jezusa, ukazane są w Abrahamie, będącym typem Boga Ojca.

„Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.” (Ew. Jana 3:16).

Ten fragment ukazuje prawdziwy test wiary oraz miłość Boga Ojca. Ale jest w nim coś jeszcze, gdyż jest to bardzo bogaty rozdział Bożego Słowa.

III. Po trzecie, fragment ten mówi o posłuszeństwie Chrystusa, nawet w śmierci.

„I rzekł Izaak do ojca swego Abrahama tak: Ojcze mój! A ten odpowiedział: Oto jestem, synu mój! I rzekł: Oto ogień i drwa, a gdzie jest jagnię na całopalenie? Abraham odpowiedział: Bóg upatrzy sobie jagnię na całopalenie, synu mój. I szli obaj razem. A gdy przybyli na miejsce, o którym mu Bóg powiedział, zbudował tam Abraham ołtarz i ułożył drwa. Potem związał syna swego Izaaka i położył go na ołtarzu na drwach. I wyciągnął Abraham swoją rękę, i wziął nóż, aby zabić syna swego.” (I Mojżeszowa 22:7-10).

Czy zauważyliście, jak potulnie i posłusznie Izaak szedł, by zostać złożonym w ofierze? Izaak był odbiciem, lecz oryginałem jest Jezus. Izaak szedł posłusznie na śmierć, tak samo jak uczynił to Chrystus. Prorok Izajasz powiedział o Chrystusie: „jak jagnię na rzeź prowadzone” (Izajasza 53:7). Izaak nie bronił się, gdy ojciec związał i „położył go na ołtarzu na drwach” (I Mojżeszowa 22:9). Piłat zadawał Jezusowi pytania, „Lecz On nie odpowiedział mu na żadne słowo, tak iż namiestnik bardzo się dziwił.” (Ew. Mateusza 27:14). Izajasza powiedział: „Znęcano się nad nim, lecz on znosił to w pokorze i nie otworzył swoich ust” (Izajasza 53:7).

Zwróćcie uwagę, że to Izaak niósł drewno. W tym fragmencie czytamy: „Abraham wziął drwa na całopalenie i włożył je na syna swego Izaaka” (I Mojżeszowa 22:6). Jakiż to obraz Chrystusa niosącego krzyż i kroczącego na miejsce ukrzyżowania! Pamiętamy, że Chrystus, „uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to do śmierci krzyżowej.” (Filipian 2:8).

„Mąż Boleści”, cóż za imię
   Dla Bożego Syna, który przyszedł
Zgubionych grzeszników odkupić!
   Alleluja! Cóż za Zbawiciel!”
(„Hallelujah! What a Saviour!”autor Philip P. Bliss, 1838-1876).

Lecz jest coś jeszcze.

IV. Po czwarte, fragment ten mówi o zastępczej śmierci Chrystusa w miejsce grzeszników.

Abraham wyciągnął nóż, aby zabić swojego syna - Izaaka. Musiało to być czymś dziwnym dla Abrahama, tak jak i dziwne jest dla nas, czytających to dzisiaj. Abraham wierzył, że składanie ofiar z ludzi jest złe. Aż do tej pory na myśl nie przyszło mu, by złożyć ofiarę z człowieka. Umysł Abrahama przeżywał kryzys. Abraham przechodził już przez próby. Pierwszą z nich było wezwanie do opuszczenia Ur Chaldejskiego. Miał opuścić całą rodzinę. Była to dla Abrahama prawdziwa próba. Wiemy, jak to jest, gdy stajemy się chrześcijanami, a cała nasza niechrześcijańska rodzina uważa, że zwariowaliśmy. Dlatego też rozumiem smutek Abrahama, gdy odchodził. Kolejna próba dotyczyła jego bratanka - Lota. Był on ostatnim członkiem rodziny, który ciągle był z Abrahamem. Lecz nadszedł czas, gdy musieli się rozstać, a Lot zamieszkał w Sodomie. Następna próba dotyczyła syna Hagar. Abraham kochał młodego Ismaela i nie chciał się z nim rozstawać. Wołał do Boga: „Oby tylko Ismael pozostał przy życiu przed twoim obliczem!” (I Mojżeszowa 17:18). A potem nastąpiła największa z prób, czwarty wielki kryzys w życiu Abrahama – Bóg nakazał mu złożyć w ofierze Izaaka! Abraham nie rozumiał tego zupełnie, gdyż przecież Bóg obiecał mu: „tylko od Izaaka nazwane będzie potomstwo twoje.” (I Mojżeszowa 21:12). Abraham nie pojmował, dlaczego ma zabić syna, który został mu obiecany tyle lat wcześniej. Jednak wiara Abrahama była tak mocna, że wierzył, iż „Bóg ma moc wskrzeszać nawet umarłych” (Hebrajczyków 11:19).

Widzicie, za każdym razem, gdy przejdziemy Bożą próbę, otrzymujemy więcej wiary i staje się ona coraz mocniejsza. Były momenty w moim życiu, gdy myślałem, że nie dam rady wytrwać jako chrześcijan. Były okresy wielkiego rozczarowania i ciężkich, naprawdę wielkich prób. Jednak patrząc wstecz widzę teraz, że Bóg miał powody, aby poddawać mnie tym testom. Nie byłbym dzisiaj tym, kim jestem, gdyby Bóg nie darował mi łaski, przeprowadzając przez te straszne próby. Tak samo było w przypadku Abrahama.

Kiedy Abraham wziął nóż, aby zabić swego syna, Bóg nagle zawołał do niego:

„Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic, bo teraz wiem, że boisz się Boga, gdyż nie wzbraniałeś się ofiarować mi jedynego syna swego.” (I Mojżeszowa 22:12).

Bóg wiedział, że Abraham już wcześniej bał się Go, ale jego rodzina i sam Izaak nie byli o tym w pełni przekonani, aż do chwili, gdy zobaczyli, że był gotowy uczynić najwyższą ofiarę. Dlatego apostoł Jakub pisze, że Abraham został „usprawiedliwiony z uczynków” (List Jakuba 2:21). Owocem jego wiary były dobre uczynki. Dlatego też Jakub pisze: „Tak i wiara, jeżeli nie ma uczynków, martwa jest sama w sobie.” (List Jakuba 2:17). Abraham udowodnił swoją wiarę uczynkami, gotowością posłuszeństwa Bogu nawet składając w ofierze Izaaka.

Poczekajcie chwilę! W tym miejscu gubiłem się w przeszłości, gdy czytałem ten rozdział. Zastanawiałem się, jak wzorzec, który tutaj jest przedstawiony może zostać zastąpiony baranem, gdyż czytamy:

„A gdy Abraham podniósł oczy, ujrzał za sobą barana, który rogami uwikłał się w krzakach. Poszedł tedy Abraham, a wziąwszy barana, złożył go na całopalenie zamiast syna swego.” (I Mojżeszowa 22:13).

Wzorzec Chrystusa będącego ofiarą zamiast nas ulega tutaj zamianie, gdyż zamiast ofiary z Izaaka złożony został baran. W tym to miejscu pomógł mi dr Leupold, który powiedział: „możliwe są co najmniej dwie interpretacje” tego fragmentu. W rzeczywistości, odkryłem co najmniej cztery interpretacje.

Wzorzec ulega zamianie; Izaak przedstawia grzesznika, potępionego przez Boże prawo, skazujące go na śmierć. Tak, Izaak był grzesznikiem, tak jak są nim wszyscy ludzie. A „zapłatą za grzech jest śmierć” (Rzymian 6:23). Lecz jest on naprawdę wspaniałym wzorcem! Izaak – grzesznik został wybawiony przed Bożym sądem dzięki baranowi, którego Abraham „złożył… na całopalenie zamiast syna swego” (I Mojżeszowa 22:13). W Nowym Testamencie czytamy: „Chrystus umarł za grzechy nasze” (1 Koryntian 15:3). Apostoł Piotr powiedział:

„Gdyż i Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was przywieść do Boga” (1 Piotra 3:18).

Zwróćmy uwagę na I Mojżeszową 22:14. „I nazwał Abraham to miejsce: Pan zaopatruje.” Bóg zaopatrzył nas w Jezusa, aby zajął nasze miejsce, tak samo jak zaopatrzył w barana, zamiast Izaaka! Zaufaj Jezusowi, że to On zajął twoje miejsce i na krzyżu poniósł karę za twoje grzechy! Moją modlitwą jest, abyś odwrócił się od twych grzechów i zaufał teraz Jezusowi. On umarł zamiast ciebie, aby przebaczyć twe grzechy i przyprowadzić cię do Boga!

Może boisz się, że kiedy zaufasz Chrystusowi, to będziesz musiał bardzo wiele zmienić. Jednak jeśli nie zdasz tego testu, to nigdy nie będziesz zbawiony! Musisz przezwyciężyć swój strach i przyjść z odwagą do Chrystusa. Nie wahaj się! Przyjdź przez wiarę do Zbawiciela. On zbawi cię od Bożego gniewu i sądu za grzechy. Krew Jezusa oczyści cię z wszystkich twych grzechów. Jego śmierć na krzyżu zamiast ciebie była zapłatą za twe grzechy, abyś nigdy nie musiał ponieść kary.

Jeżeli jesteś zainteresowany tym, aby stać się prawdziwym chrześcijaninem, proszę wstań teraz i przejdź do tyłu sali. Dr Cagan zaprowadzi cię do ustronnego miejsca, gdzie będziesz mógł zadawać pytania, porozmawiać i pomodlić się. Proszę, zrób to teraz. Doktorze Chan, proszę poprowadź nas w modlitwie o nawrócenia wśród tych, którzy odpowiedzieli na wezwanie. Amen.

(KONIEC KAZANIA)
Kazania Doktora Hymers'a dostępne są przez internet pod adresem:
www.realconversion.com. Wybierz: „Kazania po Polsku”.

Z doktorem Hymersem można się skontaktować drogą emailową po angielsku:
rlhymersjr@sbcglobal.net – można także napisać do niego: P.O. Box 15308, Los Angeles,
CA 90015 lub zadzwonić (818)352-0452.

Pismo Święte czytane przed kazaniem przez pana Abla Prudhomme’a: I Mojżeszowa 22:1-13.
Pieśń śpiewana solo przed kazaniem w wykonaniu Benjamina Kincaida Griffitha:
„He Bought My Soul” (autor Stuart Hamblen, 1908-1989).