Celem tej strony internetowej jest udostępnianie bez opłat tekstów kazań i ich nagrań pastorom i misjonarzom na całym świecie, a zwłaszcza w krajach Trzeciego Świata, gdzie dostęp do seminariów teologicznych i szkół biblijnych jest bardzo ograniczony lub nie istnieje.

W ciągu roku teksty tych kazań oraz nagrania wideo odbierane są na 1.500.000 komputerów w 221 krajach, ze strony www.sermonsfortheworld.com . Setki ludzi oglądają wideo na YouTube, jednak w niedługim czasie zamiast na YouTube, zaczynają korzystać bezpośrednio z naszej strony internetowej. YouTube kieruje ludzi na stronę internetową naszego kościoła. Każdego miesiąca teksty kazań tłumaczone są na 46 języki, docierając do 120.000 osób. Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi i mogą być używane przez kaznodziei bez uzyskiwania naszej zgody. Naciśnij tutaj, aby dowiedzieć się, w jaki sposób każdego miesiąca możesz pomóc nam w wielkim dziele głoszenia ewangelii na całym świecie.

Pisząc do doktora Hymersa, zawsze podaj nazwę kraju, w którym mieszkasz, gdyż inaczej nie będzie w stanie odpowiedzieć. Adres mailowy doktora Hymersa: rlhymersjr@sbcglobal.net.

Przełożony podczaszych obraził faraona. Został wtrącony do tego samego więzienia, w którym przebywał Józef. Był był Hebrajczykiem, oskarżonym o przestępstwo, którego nie popełnił. Jednak Pan był z nim, dlatego też zarządca więzienia ustanowił Józefa nad wszystkimi więźniami. Pierwszej nocy egipski podczaszy miał sen i zapytał Józefa o jego znaczenie. Józef odpowiedział, że z pomocą Bożą wytłumaczy mu sen, a następnie zinterpretował go, mówiąc, że podczaszy odzyska wolność i wróci do łask faraona. Podczaszy obiecał, że po wyjściu z więzienia, wspomni przed faraonem o niewinności Józefa. Trzy dni później wykład snu sprawdził się, a przełożony podczaszych wyszedł na wolność i powrócił do swoje pozycji na dworze faraona.

Józef był pewien, że teraz w pałacu ma przyjaciela, który wstawi się za nim przed faraonem i opowie o jego niewinności. Jednak mijały tygodnie, potem miesiące, a od przełożonego podczaszych nie było żadnej wieści. Podczaszy nie mógł całkowicie zapomnieć o Józefie, ale bez wątpienia zbyt się bał, by przedłożyć jego sprawę faraonowi. Mógłby go tym rozgniewać i na nowo zostać wtrąconym do więzienia. Być może był jakiś inny powód. W każdym razie przełożony podczaszych zapomniał o Józefie. Gdyby Józef wyrządził mu jakąś krzywdę, to z pewnością by o nim nie zapomniał, ale ponieważ Józef okazał mu pomoc, to szybko puścił jego osobę w niepamięć. „Lecz przełożony podczaszych nie pamiętał o Józefie, bo zapomniał o nim.” (I Mojżeszowa 40:23).

Jakiż to obraz niewdzięczności! Jakże często rodzaj ludzki okazuje niewdzięczność! Podczaszy był człowiekiem, który zapomniał, jak być wdzięcznym. Stanowi to coraz częstszą cechą ludzi żyjących w naszych złych czasach. Apostoł Paweł powiedział:

„A to wiedz, że w dniach ostatecznych nastaną trudne czasy: Ludzie bowiem będą samolubni, chciwi, chełpliwi, pyszni, bluźnierczy, rodzicom nieposłuszni, niewdzięczni, bezbożni” (2 Tymoteusza 3:1-2).

„Rodzicom nieposłuszni, niewdzięczni, bezbożni”. Jakiż to opis pokolenia „w dniach ostatecznych”! Przełożony podczaszych przedstawia obraz wielu dzisiejszych ludzi. „Lecz przełożony podczaszych nie pamiętał o Józefie, bo zapomniał o nim.” (I Mojżeszowa 40:23). Oto pokolenie, które jest „niewdzięczne” i „bezbożne”. W trzech dziedzinach młodzi ludzie zapominają często o okazywaniu wdzięczności.

I. Po pierwsze, wielu nie okazuje wdzięczności rodzicom.

Biblia uczy: „Czcij ojca swego i matkę swoją”. Dwukrotnie jest to zapisane w Starym Testamencie (w II Mojżeszowej 20:12 i V Mojżeszowej 5:16) oraz sześć razy w Nowym (w Ew. Mateusza 15:4; 19:19; Ew. Marka 7:10; 10:19; Ew. Łukasza 18:20; Efezjan 6:2). Jest to przykazanie bez żadnych warunków. Nie jest tam napisane: „Czcij ojca swego i matkę swoją, jeżeli są dla ciebie dobrzy”. Tam pisze po prostu, abyś ich czcił. Kiedy widzisz matkę biorącą w ramiona płaczące dziecko, czy nie przypomina ci to, że twoja mama robiła tak samo z tobą? Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, co twoja matka zrobiła dla ciebie, jak zmieniała twoje brudne pieluchy, czuwała nad tobą, prała i prasowała twoje ubrania, karmiła cię, modliła się o ciebie, czekając, gdy wracałeś późno, martwiła się i myślała o tobie jako o jej skarbie?

Dziękuję Bogu za to, że moja mama uczyła mnie mówić, gdy miałem sześć miesięcy. Dziękuję Mu, że czytała mi, gdy jako młody chłopiec często chorowałem, a wówczas nie było jeszcze telewizji. Nawet teraz, gdy odeszła już tak dawno temu, czuję jej rękę na swoim czole i pocałunek na policzku. Każdego dnia dziękuję Bogu za moją kochaną mamę . A ty? Kiedy po raz ostatni powiedziałeś swej matce, że ją kochasz?

Thaddeus Stevens był jednym z najpotężniejszych mówców amerykańskich w czasach wojny secesyjnej. Kulał na jedną nogę. Jego matka pracował dniami i nocami, by zapewnić mu edukację. Kiedy zaczął odnosić sukcesy jako prawnik, każdego tygodnia dawał jej złotą monetę, by mogła złożyć ją na niedzielną kolektę w kościele baptystycznym, do którego uczęszczała. Do dzisiaj obok jej grobu wiosną i latem można zobaczyć kwitnące róże i inne kwiaty. Thaddeus Stevens pozostawił znaczną kwotę pieniędzy po to, by zawsze na jej grobie były kwiaty.

Obok kościoła w Szkocji stoi nagrobek postawiony przez wielkiego misjonarza - doktora Dawida Livingstone'a oraz jego braci i siostry. Znajduje się na nim taki napis:

Aby zaznaczyć miejsce spoczynku
   Neila Livingstone'a
oraz jego żony Agnes Hunter,
i wyrazić wdzięczność ich dzieci dla Boga
   za niezamożnych lecz bogobojnych rodziców.

W „Królu Learze” Szekspir pokazał ogromny smutek starego króla i ojca, który powiedział: „o ile dotkliwiej niż ukąszenie zjadliwego gadu boli niewdzięczność dziecka!” [„Król Lear” w przekładzie Józefa Paszkowskiego]. Niewdzięczność to zawsze zła rzecz, ale najgorsza jest ta okazywana przez dziecko swoim rodzicom. Szekspir napisał:

O niewdzięczności,
Czarna diablico z marmurowym sercem,
Tyś ohydniejsza od morskiej potwory,
Kiedy się jawisz w dziecku. [j.w.]

Kiedy po raz ostatni powiedziałeś swej matce, że ją kochasz? Kiedy po raz ostatni podziękowałeś ojcu za wychowanie? Niewdzięczność w stosunku do rodziców jest czymś nikczemnym i okrutnym. „Lecz przełożony podczaszych nie pamiętał o Józefie, bo zapomniał o nim..”

II. Po drugie, wielu nie okazuje wdzięczności przyjaciołom i tym, którzy nam pomagają.

Jezus uzdrowił dziesięciu trędowatych i odesłał ich do kapłanów, by mogli potwierdzić ich oczyszczenie. Jednak tylko jeden z nich powrócił do Jezusa, by mu podziękować. Zbawiciel powiedział: „Czyż nie dziesięciu zostało oczyszczonych? A gdzie jest dziewięciu? Czyż nikt się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec?” (Ew. Łukasza 17:17-18).

Pamiętamy zranienia i obrazy, ale jak niewielu z nas pamięta o tych, którzy nam pomogli. Jako dziecko przeszedłem przez tak wiele trudności i doświadczeń, że zawsze zaskakiwało mnie, gdy ktoś mi chciał pomóc, czy okazać zachętę. Dziś rano chcę podziękować Bogu za tych, którzy to robili. Pamiętam doktora Henry'ego M. McGowana i jego żonę, którzy jako pierwsi zabrali mnie do kościoła baptystycznego. Pozwalali mi przychodzić do swego domu co wieczór, gdy będąc nastolatkiem czułem się zagubiony i samotny. Pamiętam pana Raya Phillipsa, który uczył mnie przemawiać publicznie. Pamiętam Murphy'ego i Lornę Lum, którzy sprawili, że czułem się dobrze w chińskim kościele, będąc tam jedynym białym chłopcem. Pamiętam panią Gwen Devlin, która w moim miejscu pracy, gdy wszyscy rozeszli się już do domów, zachęcała mnie codziennie, abym wieczorami uczęszczał do szkoły, nawet jeśli czułem, że nie mam sił tego robić. Pamiętam pana Gene Wilkersona, który przez pięćdziesiąt lat był moim przyjacielem. Jakąż pociechą było wiedzieć, że zawsze mogłem przyjść do jego mieszkania i przespać się tam, gdy nie miałem innego miejsca na nocleg. Może dla kogoś, kto zawsze miał mieszkanie, ta myśl może wydawać się dziwna. Ale dla biednego chłopca, jakim byłem, przyjaciel taki jak pan Wilkerson był prawdziwą pociechą. Pamiętam doktora Timothy Lin. Czasem był dla mnie bardzo surowy, ale bez niego byłbym dzisiaj nikim. Kochałem go z całego serca, gdyż nauczył mnie niemalże wszystkiego tego, co wiem na temat mojej służby. Pamiętam o mojej żonie, która zawsze jest blisko, która zawsze kocha, pomaga i służy. Pamiętam o doktorze Caganie, najdroższym i najlepszym przyjacielu, jakiego kiedykolwiek miałem. Pamiętam każdego człowieka z grupy „39-ciu”, którzy poświęcili się, abyśmy nie stracili naszego budynku zborowego. Dziękuję często w moich modlitwach za nich i za innych ludzi. Czy kiedykolwiek zrobiłeś taką listę? Czy kiedykolwiek powiedziałeś ludziom, jak bardzo jesteś za nich wdzięczny?

Będąc biednym chłopcem, znającym niewielu ludzi, którzy mogli mnie zachęcić lub pomóc, byłem tak przepełniony wdzięcznością, że przez całe życie dziękowałem za osoby, które wymieniłem. Jakąż radością było to robić. Zawsze czułem się dobrze, mogąc za nich dziękować. Zachęcam, abyście i wy tak robili! Dobry przyjaciel, prawdziwy mentor, są bezcenni!

To nie sztylet Brutusa uśmiercił Cezara, ale jego niewdzięczne serce. Szekspir tak to wyraził:

Skoro go Cezar ujrzał śród zabójców,
Od broni zdrajców silniejsza niewdzięczność
Pokonała go. Wielkie serce pękło!
I płaszczem sobie zakrywając lica,
Przy piedestału posągu Pompeja,
Który tymczasem ciągle krwią się sączył,
Padł wielki Cezar!
   – Juliusz Cezar, III, 2 [w tłumaczeniu Adama Pajgerta]

Zawsze dziwili mnie i zasmucali ci, którzy „wykorzystywali” ludzi z naszego zboru, a potem odchodzili bez słowa podziękowania. Myślę teraz o jednym z liderów w naszym kościele, któremu opłacaliśmy szkołę, podobnie jak i jego żonie, a którzy odeszli potem bez słowa podziękowania, doprowadzając do podziału zboru. Myślę o pewnym młodym mężczyźnie, któremu moja matka bardzo pomagała, a który pewnej nocy okradł ją z jej ślubnego prezentu – kompletu srebrnych noży i widelców, doprowadzając ją do płaczu, gdyż traktowała go jak swojego drugiego syna. Niech Bóg wam pomoże, abyście nigdy nie okazali się ludźmi tak nikczemnymi! Zastanawiam się, jak tacy ludzie mogą uważać siebie za członków rasy ludzkiej. Nikczemnicy! To o nich apostoł Paweł powiedział:

„Poznawszy Boga, nie uwielbili go jako Boga i nie złożyli mu dziękczynienia, lecz znikczemnieli w myślach swoich, a ich nierozumne serce pogrążyło się w ciemności. Mienili się mądrymi, a stali się głupi.” (Rzymian 1:21-22).

„Lecz przełożony podczaszych nie pamiętał o Józefie, bo zapomniał o nim.” Muszę zatrzymać się na moment i podziękować za doktora Clarence'a Macartneya (1879-1957), bożego prezbiteriańskiego pastora, za temat tego kazania i niektóre przykłady. Dr Macartney umarł w 1957 roku.

III. Po trzecie, wielu nie okazuje wdzięczności Bogu.

Apostoł Paweł powiedział, że ludzie tego świata stają się poganami, gdyż nie uwielbili Boga i nie okazali mu wdzięczności. Napisał on:

„Poznawszy Boga, nie uwielbili go jako Boga i nie złożyli mu dziękczynienia, lecz znikczemnieli w myślach swoich, a ich nierozumne serce pogrążyło się w ciemności.” (Rzymian 1:21).

Niewdzięczność jest grzechem przeciwko Bogu. Często zapominamy podziękować Bogu za błogosławieństwa, jakie na nas zsyła. Jest to grzechem. Apostoł Paweł powiedział: „Za wszystko dziękujcie” (I Tesaloniczan 5:18).

Moja matka nawróciła się mając 80 lat. Odczuwała smutek i depresję, ale to wszystko zmieniło się, gdy w końcu przyszła do Jezusa i nawróciła się. Rozmawiając z nią po raz ostatni zobaczyłem, jak bardzo Chrystus zmienił jej serce. Była wtedy w szpitalu, gdzie przeszła poważną operację. I chociaż stała na progu śmierci, to była przepełniona wdzięcznością dla Boga. Rozmawialiśmy o jej ulubionym prezydencie – Lincolnie. Rozmawialiśmy o jej ulubionym święcie dziękczynienia. Zaśpiewała ze mną tę pieśń:

Kiedy wkoło ciebie burze srożą się,
   A to wszystko, co stracone, smuci cię,
Wspomnij wszystkie dary, które Pan ci dał,
   A w twym sercu zabrzmią nowe pieśni chwał.
(„Count Your Blessings” autor Johnson Oatman, Jr., 1856-1926).

A potem matka powiedziała: „Robercie, to naprawdę zaskakujące, co Bóg dla nas uczynił!” Chociaż stała na progu śmierci, Bóg dał jej wdzięczność w sercu za wszystkie błogosławieństwa, które na nas zsyła.

Kiedy pisałem część tego kazania, zadzwoniła do mnie pewna kobieta zaniepokojona o swoją córkę, która wpadła w grzech. Przeczytałem jej to, co napisałem o mojej matce. Powiedziałem jej, aby dziękowała, że jej córka ciągle żyje i że może się o nią modlić, i że tak wiele błogosławieństw ta kobieta doświadcza w swoim życiu. Apostoł Paweł powiedział: „Za wszystko dziękujcie”, chociaż sam przechodził przez tak wiele prób i doświadczeń w swojej służbie.

Wspomnij wszystkie dary, które Pan ci dał,
   A w twym sercu zabrzmią nowe pieśni chwał.

Największy dar, jaki dał nam Bóg to Jego Syn - Pan Jezus Chrystus. Paweł miał bogate słownictwo, ale kiedy mówił o Jezusie, to brakowało mu słów. Jedyne, co był w stanie powiedzieć, to: „Bogu niech będą dzięki za niewysłowiony dar jego.” (2 Koryntian 9:15).

Pastor Richard Wurmbrand z powodu głoszenia Ewangelii spędził 14 lat życia w więzieniu w komunistycznej Rumunii. Przeżył tam miesiące w zamknięciu, w samotności, lata fizycznych tortur, ciągły głód i chłód, udrękę indoktrynacji oraz psychiczne męczarnie. Jak udało mu się przejść przez to wszystko, pozostając zwycięskim chrześcijaninem? Pastor Wurmbrand napisał:

Jeżeli serce zostało oczyszczone miłością Jezusa Chrystusa, jeżeli serce kocha Go, to może wytrzymać wszelkie tortury... Jeżeli miłujesz Chrystusa tak, jak robiła to Maria, która trzymała Chrystusa w swoich ramionach, gdy był dzieckiem... to będziesz w stanie wytrzymać wszelkie tortury. (Richard Wurmbrand, Th.D., Tortured for Chrystus, Living Sacrifice Books, wydanie z 1998 roku, str. 38)

A zatem pytanie sprowadza się do jednego – czy miłujesz Chrystusa? Jeżeli tak, to możesz dziękować Bogu za Jego Syna, bez względu na próby, przez jakie przechodzisz. Ale jeśli nie kochasz Chrystusa, to wcześniej czy później doświadczysz w życiu rzeczy, które pozbawią cię wszelkiej nadziei.

Proszę cię dziś rano, abyś przyszedł do Jezusa, zaufał Mu i został zbawiony! Na tym świecie nie ma żadnej nadziei bez Chrystusa. Jeśli będziesz Go znał, to bez względu na to, co się stanie, będziesz mógł powiedzieć z apostołem: „Bogu niech będą dzięki za niewysłowiony dar jego.” Prawdziwe dziękczynienie pochodzi z serca tych, którzy doświadczyli miłości Chrystusa. On umarł na krzyżu, płacąc cenę za nasze grzechy, a potem powstał z martwych, by dać nam życie i nadzieję, która przezwycięża ten świat.

Proszę powstańcie i zaśpiewajmy hymn numer trzy na waszych kartkach. Był to ulubiony hymn mojej mamy.

Kiedy wkoło ciebie burze srożą się,
   A to wszystko, co stracone, smuci cię,
Wspomnij wszystkie dary, które Pan ci dał,
   A w twym sercu zabrzmią nowe pieśni chwał.
Policz dary, które Pan ci dał.
   Policz dary, któreś Odeń brał,
Policz dary, w których miałeś dział,
   A w twym sercu muszą zabrzmieć pieśni chwał.

Pod brzemieniem pracy, troski, chorób, ran,
   Kiedy ci się zdaje już bez wyjścia stan,
Gdy policzysz dary, oddasz Panu cześć,
   Wtedy powiesz: Warto Zbawcy dać się wieść.
Policz dary, które Pan ci dał.
   Policz dary, któreś Odeń brał,
Policz dary, w których miałeś dział,
   A w twym sercu muszą zabrzmieć pieśni chwał.

Ma ktoś inny w różach, a ty w cierniach dział,
   Wspomnij Bożą wierność, będziesz pokój miał.;
Policz wszystkie dary, których nie ma świat,
   Że tak Bóg cię wiedzie, będziesz z tego rad.
Policz dary, które Pan ci dał.
   Policz dary, któreś Odeń brał,
Policz dary, w których miałeś dział,
   A w twym sercu muszą zabrzmieć pieśni chwał.

Choć problemy wszędzie i konfliktów toń,
   Nie zniechęcaj się, Boża chroni cię dłoń;
Policz dary, które zsyła tobie Pan,
   Jego pomoc będzie z tobą aż do niebios bram.
Policz dary, które Pan ci dał.
   Policz dary, któreś Odeń brał,
Policz dary, w których miałeś dział,
   A w twym sercu muszą zabrzmieć pieśni chwał..
(„Count Your Blessings” autor Johnson Oatman, Jr., 1856-1926)
[trzy pierwsze zwrotki zaczerpnięte ze „Śpiewnika pielgrzyma]

(KONIEC KAZANIA)
Kazania Doktora Hymers'a dostępne są przez internet pod adresem:
www.realconversion.com. Wybierz: „Kazania po Polsku”.

You may email Dr. Hymers at rlhymersjr@sbcglobal.net, (Click Here) – or you may
write to him at P.O. Box 15308, Los Angeles, CA 90015. Or phone him at (818)352-0452.

Pismo Święte czytane przed kazaniem przez doktora Kreightona L. Chana: Kolosan 3:12-15.
Pieśń śpiewana solo przed kazaniem w wykonaniu Benjamina Kincaida Griffitha:
„Great is Thy Faithfulness” (autor Thomas O. Chisholm, 1866-1960).