Celem tej strony internetowej jest udostępnianie bez opłat tekstów kazań i ich nagrań pastorom i misjonarzom na całym świecie, a zwłaszcza w krajach Trzeciego Świata, gdzie dostęp do seminariów teologicznych i szkół biblijnych jest bardzo ograniczony lub nie istnieje.

W ciągu roku teksty tych kazań oraz nagrania wideo odbierane są na 1.500.000 komputerów w 221 krajach, ze strony www.sermonsfortheworld.com . Setki ludzi oglądają wideo na YouTube, jednak w niedługim czasie zamiast na YouTube, zaczynają korzystać bezpośrednio z naszej strony internetowej. YouTube kieruje ludzi na stronę internetową naszego kościoła. Każdego miesiąca teksty kazań tłumaczone są na 46 języki, docierając do 120.000 osób. Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi i mogą być używane przez kaznodziei bez uzyskiwania naszej zgody. Naciśnij tutaj, aby dowiedzieć się, w jaki sposób każdego miesiąca możesz pomóc nam w wielkim dziele głoszenia ewangelii na całym świecie.

Pisząc do doktora Hymersa, zawsze podaj nazwę kraju, w którym mieszkasz, gdyż inaczej nie będzie w stanie odpowiedzieć. Adres mailowy doktora Hymersa: rlhymersjr@sbcglobal.net.

Kazanie to oparłem na zwiastowaniu Roberta Murray McCheyne'a (1813-1843). Chociaż umarł przed swymi trzydziestoma urodzinami, to jednak w potężny sposób używany był w czasie przebudzenia w jego rodzinnej Szkocji. McCheyne był premilenialistą, wierzącym w to, że pod koniec czasów Żydzi odzyskają swoją ziemię ojczystą i nawrócą się. Powiedział on: „Odnowiony Izrael będzie jak rosa od Pana.” Duncan Matheson tak wyraził się o tym młodym pastorze: „W jego zwiastowaniu odciśnięta była wieczność.” Przedstawiam Wam dzisiaj jedno z ponadczasowych kazań McCheyne'a, mając nadzieję, że doprowadzi ono kogoś z Was do doświadczenia miłości i pokoju, które Jezus ofiarowuje mającym „serce skruszone i zgnębione”.

„Ofiarą Bogu miłą jest duch skruszony, sercem skruszonym i zgnębionym nie wzgardzisz, Boże.” (Psalm 51:19).

Hebrajskie słowo tłumaczone jako „skruszone” oznacza „zduszone/zmiażdżone”. Dawid mówi o sercu „skruszonym i zgnębionym”. McCheyne pisze: Żaden psalm nie wyraża mocniej doświadczeń skruszonej, wierzącej duszy, jej pokornego wyznania grzechów (wersety 5, 6, 7); ogromnego pragnienia przebaczenia win poprzez krew Chrystusa (w. 9); tęsknoty za czystym sercem (w. 12), pragnienia uczynienia czegoś dla Boga za wszystko, co daje – poprzez oddanie Mu skruszonego serca (wersety 18, 19). Tak jak kiedyś składano Bogu w dziękczynieniu ofiarę z baranka, tak psalmista chce złożyć w ofierze swe skruszone serce. Modlę się, byś i ty dziś wieczorem powziął podobne postanowienie i ofiarował Bogu swe skruszone serce.

W Nowym Przymierzu powiedziane jest, „że żaden zabójca nie ma w sobie żywota wiecznego” (1 List Jana 3:15). Dawid popełnił morderstwo. Dlatego też uważam, że teraz w okresie obecnego przebaczenia, lepiej jest interpretować to, co przydarzyło się Dawidowi jako nowotestamentowe nawrócenie. I tak też będziemy patrzeć na ten tekst:

„Ofiarą Bogu miłą jest duch skruszony, sercem skruszonym i zgnębionym nie wzgardzisz, Boże.” (Psalm 51:19).

I. Po pierwsze, naturalne serce jest nieskruszone.

Nic nie może skruszyć naturalnego serca człowieka. Może on doświadczać miłosierdzia, nieszczęść, a nawet śmierci, nie mając serca skruszonego, miękkiego, poddającego się Bogu. Przykładem na tą biblijną prawdę jest zatwardziałe serce faraona w II Księdze Mojżeszowej. Chociaż doświadczał jednej kary za drugą, to jednak cały czas odrzucał wezwanie Mojżesza i Aarona - „zaciął się w sercu swoim i nie usłuchał ich” (II Mojżeszowa 8:15). Nawet gdy w wyniku Bożego sądu umarł pierworodny syn faraona, jego serce pozostało zatwardziałe. To samo widzimy w przypadku bogacza w piekle, którego serce było tak zatwardziałe, że spierał się z Abrahamem! (Ew. Łukasza 16:30). Ani śmierć, ani piekło nie zmiękczyły jego serca i nie uczyniły go podatnego na nauczanie! Nie okazywał żadnego żalu z powodu grzesznego, bezbożnego życia, jakie prowadził! Kiedy Chrystus uzdrowił człowieka z uschłą ręką, „zasmucił się z powodu zatwardziałości ich serca” (Ew. Marka 3:5). Serca ludzkie nie stały się skruszone ani zgnębione nawet widząc ten cud. Apostoł Paweł mówi o ludziach, którzy odrzucają Bożą dobroć, jako o mających twarde i nieskruszone serca (Rzymian 2:5). Prawo, ewangelia, miłosierdzie, nieszczęścia, śmierć, a nawet piekło, nie sprawiają, że naturalne serce nienawróconego człowieka będzie skruszone! Ludzkie serca są twarde jak kamień. Nie ma na tym świecie niczego twardszego niż serce człowieka nienawróconego. Jeremiasz powiedział: „uczynili swoje oblicze twardsze niż skała” (Jeremiasz 5:3).

Dlaczego nienawrócone serca są tak twarde? Biblia mówi nam, że „zasłona leży na ich sercu” (2 Koryntian 3:15). Serce naturalne nie wierzy Biblii ani w przestrzeganie Bożego prawa, czy nadchodzący gniew Boży. Zasłona na ludzkich oczach nie pozwala mu dojrzeć prawdy.

Po drugie, szatan ma w posiadaniu serca ludzkie. On jest „duchem, który teraz działa w synach opornych” (Efezjan 2:2). „Przychodzi diabeł i wybiera słowo z serca ich” (Ew. Łukasza 8:12).

Po trzecie, napisane jest: „umarliście przez upadki i grzechy wasze” (Efezjan 2:1). Martwe dusze nie słyszą tego, co jest głoszone. Martwe dusze nie doświadczają przekonania o grzechu. Martwe dusze mają „przyćmiony umysł... przez zatwardziałość serca” (Efezjan 4:18). Martwe dusze to ludzie, którzy „oddali się rozpuście” (Efezjan 4:19).

Po czwarte, mają nadzieję na ocalenie opartą na kłamstwach. Prorok Izajasz powiedział: „kłamstwo uczyniliśmy naszym schronieniem i ukryliśmy się pod fałszem” (Izajasz 28:15). Ludzie okłamują sami siebie, mówiąc, że wierzą w doktryny biblijne, ofiarowywanie swych pieniędzy na cele kościoła, w chrzest i inne jeszcze rzeczy.

Módl się, aby Bóg zachował cię od przekleństwa martwego, nieskruszonego serca, gdyż stoisz na śliskim gruncie. Już wkrótce zawali się on. Nie ma dla ciebie żadnej nadziei, chyba że przyjdziesz do Jezusa.

II. Po drugie, serce przebudzone jest zranione, lecz nieskruszone.

„Ofiarą Bogu miłą jest duch skruszony, sercem skruszonym i zgnębionym nie wzgardzisz, Boże.” (Psalm 51:19).

Dobrze jest mieć serce przebudzone, zranione, ale to jeszcze nie wystarczy. Potrzeba serca skruszonego. Przekonanie serca przebudzonego prowadzi do serca skruszonego. W jaki sposób następuje przebudzenie przekonania?

Pierwszą ranę zadaje prawo. Kiedy Bóg zamierza kogoś zbawić, wówczas sprawia, że osoba ta zaczyna myśleć o popełnionych grzechach, kiedy to łamała Boże prawo. Biblia mówi:

„Przeklęty każdy, kto nie wytrwa w pełnieniu wszystkiego, co jest napisane w księdze zakonu.” (Galacjan 3:10).

Potem Duch Boży rani twe serce, aby grzechy twego życia i serca zaczęły wydawać ci się wstrętne.

Wówczas grzesznik staje się świadomy tego, że zgrzeszył przeciwko wielkiemu i świętemu Bogu. Powie wtedy: „Przeciwko tobie samemu zgrzeszyłem i uczyniłem to, co złe w oczach twoich” (Psalm 51:6).

Trzecia rana zadana jest przez świadomość własnej bezsilności, by poprawić samego siebie. Twe serce jest ciągle złamane. Twe serce buntuje się przeciwko Bogu z powodu surowości Jego prawa i dlatego, iż nie jesteś w stanie sam wytworzyć w sobie wiary w Chrystusa. Czujesz się zagniewany na Boga, że pozostawił cię w tak nędznym położeniu. Pokazuje to tylko, że twe serce jeszcze nie jest skruszone. Użalasz się nad sobą i jesteś zaniepokojony tym, że Bóg ci nie pomógł.

Pamiętaj, że czym innym jest przeżywanie takiego stanu, a czym innym bycie zbawionym. Nie pozostawaj na samym tylko przekonaniu o grzechu, gdyż wówczas nadal będziesz niezbawiony.

III. Po trzecie, w czasie nawrócenia serce jest skruszone dwukrotnie.

Najpierw twe serce pozbędzie się własnej sprawiedliwości. Kiedy Duch Święty przyprowadzi cię do ukrzyżowanego Jezusa, twe serce przestanie szukać zbawienia w twych własnych działaniach. Zobaczysz wówczas, że zbawiony możesz być wyłącznie przez Jezusa. Powiesz razem z Dawidem Brainerdem: „Dziwię się, że kiedykolwiek myślałem o innej drodze zbawienia.” Potem zobaczysz, jak wspaniała jest łaska Jezusa. Czy masz serce skruszone rozmyślaniem nad śmiercią Jezusa na krzyżu, kiedy zapłacił za twe grzechy, by dać ci Swą sprawiedliwość? Już dłużej nie będziesz szukał pewności zbawienia. Teraz patrzeć będziesz tylko na Jezusa. Spojrzenie na miłujące serce Jezusa sprawia, że nasze serce nie szuka już własnej sprawiedliwości. Ach módlmy się o takie skruszone serce! Nie będzie w nim miejsca na własną chlubę. Powiesz raczej: „Godzien jest ten Baranek zabity [za mnie]” (Objawienie 5:12)!

Bóg wzywa! Nie mogę nie przyjść;
   Bez zwłoki oddaję Mu swe serce;
Pusty świecie, do widzenia. Od ciebie uciekam;
   Boży głos dotknął mego serca!
(„God Calling Yet” autor Gerhard Tersteegen, 1697-1769;
     tłumaczenie na angielski Jane L. Borthwick, 1813-1897).

A potem twe serce odłączy się od miłowania grzechu. Kiedy prawdziwie zaufasz Chrystusowi, wówczas zaczniesz nienawidzić grzech. Będziesz nienawidził go, gdyż oddziela cię od Boga. Będziesz nienawidził grzech, gdyż to on był powodem ukrzyżowania Jezusa, ciężaru Jego duszy; sprawił, że pot Jezusa był jak krople krwi; że przelał ją i umarł. Będziesz nienawidził grzech, który sprowadził na ciebie tylko samo nieszczęście. Będziesz żałował swych grzechów, gdyż popełniłeś je przeciwko miłości Jezusa.

IV. Po czwarte, zalety skruszonego serca.

„Ofiarą Bogu miłą jest duch skruszony, sercem skruszonym i zgnębionym nie wzgardzisz, Boże.” (Psalm 51:19).

Skruszone serce nie pozwoli ci czuć się urażonym zwiastowaniem o krzyżu. Nienawrócone serce odczuwa urazę. Wielu ludzi nienawidzi o tym słuchać. Wielu innych uważa to za głupotę. Niektórzy nawet odeszli z kościołów, gdyż czuli się urażeni zwiastowaniem o zbawieniu wyłącznie poprzez krzyż. Biblia mówi:

„mowa o krzyżu jest głupstwem dla tych, którzy giną”
       (1 Koryntian 1:18).

Jest też napisane w Biblii:

„Wrogowie krzyża Chrystusowego” (Filipian 3:18).

Jednak skruszone serce nie może czuć się urażone zwiastowaniem o krzyżu. Skruszone serce mogłoby siedzieć cały czas, słuchając o sprawiedliwości nie z uczynków, lecz poprzez zastępczą śmierć Chrystusa na krzyżu! Skruszone serce kocha słuchać o tym, że ludzka sprawiedliwość jest niczym i do niczego nie służy!

Wtedy też skruszone serce odpocznie w Jezusie. Nienawrócone serce nigdy nie zaznaje pokoju, gdyż:

„Bezbożni są jak wzburzone morze, które nie może się uspokoić, a którego wody wyrzucają na wierzch muł i błoto.”
       (Izajasz 57:20).

Przebudzone serce nie zaznaje pokoju. Smutek i ból jest w sercach tych, którzy doświadczają przekonania o grzechu, lecz nie chcą zaufać Jezusowi. Jednak prawdziwie skruszone serce oddaje się Jezusowi, którego sprawiedliwość usuwa wszelki strach. Miłość Jezusa „usuwa bojaźń” (1 List Jana 4:18). Skruszone serce jest w pełni usatysfakcjonowane w Jezusie. Chrystus mu wystarcza. Czy jesteś w pełni usatysfakcjonowany w Jezusie? Czy twe serce jest wystarczająco skruszone, abyś do Niego przyszedł i zaufał Mu? A może ciągle zmagasz się, by tego się nauczyć; męczysz się, starając znaleźć tą pewność? Modlę się, abyś porzucił zmagania i zaufał Jezusowi, tylko Jemu! Proszę powstańmy i zaśpiewajmy hymn nr osiem na waszych kartkach.

Proszę powstańmy i zaśpiewajmy ten hymn. Jeżeli nie jesteś jeszcze zbawiony i chciałbyś o tym porozmawiać z doktorem Caganem i ze mną, proszę wyjdź w czasie tej pieśni do pomieszczenia z tyłu. Przejdziemy z tobą do innego pokoju po poradę i modlitwę.

Przyjdźcie zmęczeni i obciążeni,
   Zranieni i przez upadek złamani;
Jeśli czekać będziecie, aż staniecie się lepsi
   Nigdy do Niego nie przyjdziecie:
To nie sprawiedliwych, nie sprawiedliwych,
   Lecz grzeszników Jezus wzywa;
To nie sprawiedliwych, nie sprawiedliwych,
   Lecz grzeszników Jezus wzywa.
(„Come, Ye Sinners” autor Joseph Hart, 1712-1768).

(KONIEC KAZANIA)
Kazania Doktora Hymers'a dostępne są przez internet pod adresem:
www.realconversion.com. Wybierz: „Kazania po Polsku”.

You may email Dr. Hymers at rlhymersjr@sbcglobal.net, (Click Here) – or you may
write to him at P.O. Box 15308, Los Angeles, CA 90015. Or phone him at (818)352-0452.

Pismo Święte czytane przed kazaniem przez dr Kreightona L. Chana: Psalm 34:15-18.
Pieśń śpiewana solo przed kazaniem w wykonaniu Benjamina Kincaida Griffitha:
„God Calling Yet” (autor Gerhard Tersteegen, 1697-1769).