Celem tej strony internetowej jest udostępnianie bez opłat tekstów kazań i ich nagrań pastorom i misjonarzom na całym świecie, a zwłaszcza w krajach Trzeciego Świata, gdzie dostęp do seminariów teologicznych i szkół biblijnych jest bardzo ograniczony lub nie istnieje.

W ciągu roku teksty tych kazań oraz nagrania wideo odbierane są na 1.500.000 komputerów w 221 krajach, ze strony www.sermonsfortheworld.com . Setki ludzi oglądają wideo na YouTube, jednak w niedługim czasie zamiast na YouTube, zaczynają korzystać bezpośrednio z naszej strony internetowej. YouTube kieruje ludzi na stronę internetową naszego kościoła. Każdego miesiąca teksty kazań tłumaczone są na 46 języki, docierając do 120.000 osób. Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi i mogą być używane przez kaznodziei bez uzyskiwania naszej zgody. Naciśnij tutaj, aby dowiedzieć się, w jaki sposób każdego miesiąca możesz pomóc nam w wielkim dziele głoszenia ewangelii na całym świecie.

Pisząc do doktora Hymersa, zawsze podaj nazwę kraju, w którym mieszkasz, gdyż inaczej nie będzie w stanie odpowiedzieć. Adres mailowy doktora Hymersa: rlhymersjr@sbcglobal.net.

Ta historia jest prosta. W czasach sędziów w ziemi judzkiej zapanował głód. Pewien mąż zabrał swoją żonę Noemi oraz dwóch synów i opuścili Betlejem, udając się do pogańskiego kraju, zamieszkałego przez Moabitów. Synowie wzięli sobie za żony poganki. Mąż Noemi umarł; potem umarli też obaj synowie. Noemi pozostała ze swymi dwoma synowymi: Orpą i Rut, lecz żadna z nich nie miała dzieci.

Kiedy Noemi usłyszała, że skończył się głód w Judzie, zdecydowała się na powrót do Betlejem. Powiedziała swym dwóm synowym, aby powróciły do swych rodziców, a ona sama uda się do Judy. Obie dziewczyny odpowiedziały: „My z tobą wrócimy do twojego ludu.” (Rut 1:10). Ale Noemi zachęcała je jeszcze bardziej, aby wróciły do swego ludu. Obie powiedziały, że kochają Noemi. I obie płakały. Orpa ucałowawszy Noemi, powróciła „do swojego ludu i do swojego boga” (Rut 1:15). Lecz Rut nie zgodziła się zostawić Noemi, nawet gdy ta naciskała na jej powrót do swoich.

„Lecz Rut odpowiedziała: Nie nalegaj na mnie, abym cię opuściła i odeszła od ciebie; albowiem dokąd ty pójdziesz i ja pójdę; gdzie ty zamieszkasz i ja zamieszkam; lud twój - lud mój, a Bóg twój - Bóg mój” (Rut 1:16).

Zajmiemy się teraz nawróceniem Rut. Podzielę to kazanie na cztery proste części.

I. Po pierwsze, pobożna teściowa wywarła wpływ na Rut.

Noemi wywarła wielki wpływ na Rut, dlatego że Rut kochała ją. Rut wywodziła się spośród pogan, lecz jej miłość do Noemi pomogła jej zerwać z religijnymi uprzedzeniami.

Prawie każdy, kto przychodzi do kościoła ze świata, nawraca się poprzez miłość i troskę okazywaną przez chrześcijan. Ludzi mogą niewiele rozumieć na temat Rut, ale odczuwają w kościele chrześcijańską miłość. Ostatniej niedzieli pewien młody człowiek, który przyszedł tutaj po raz pierwszy, powiedział mi, że nie jest zainteresowany tym, by zostać chrześcijaninem. Był on jednak przyjaźnie nastawiony i opowiedział mi, jak miła była osoba, która przywiozła go do zboru oraz jak ciepło przyjęli go tutaj ludzie. Bez względu na to, czy przyjdzie jeszcze raz, czy też nie, to będzie pamiętał, że w zborze baptystycznym spędził dobry czas.

Najczęściej ludzie tacy jak Rut, którzy nie wywodzą się z rodzin chrześcijańskich, zaczynają interesować się naszą wiarą z wyniku przyjaźni okazanej im przez chrześcijan. Zaczynają wtedy lubić uczęszczanie do kościoła, podobne jak i Rut umiłowała Noemi.

Nie ma w tym niczego złego. Kiedy miałem trzynaście lat, pani i pan Henry McGowan zabierali mnie razem ze swoimi dziećmi do zboru baptystycznego. Nie zwiastowałbym dzisiaj, 57 lat później, gdyby nie okazali mi przyjaźni i troski wtedy, gdy byłem zgubionym, samotnym grzesznikiem. Każdego tygodnia spędzałem kilka wieczorów w ich domu. Pani McGowan często częstowała mnie obiadem. Moją duszę zawdzięczam tym drogim mi ludziom!

Jezus powiedziała: „przymuszaj, by weszli, i niech będzie zapełniony dom mój.” (Ew. Łukasza 14:23). Ludzie byli przymuszani, aby przyjść do kościoła dobrocią i miłością okazywaną im przez ludzi ze zboru. Moody powiedział znane słowa: „przyciągaj ich miłością”. Dokładajmy wszelkich starań, aby tak właśnie robić!

Co niedzielę pewien chłopiec mający około dziesięciu, może dwunastu lat, szedł pokonywał spory dystans po to, by dotrzeć do kościoła Moody’ego w Chicago. Co niedzielę przechodził obok innego kościoła, w drzwiach którego starszy zboru witał uczęszczających ludzi. Starszy widział chłopca, chodzącego do kościoła Moody’ego. Pewnej niedzieli rano zapytał się go: „Dlaczego chodzisz tak daleko? Dlaczego nie przyjdziesz tutaj?”. Chłopiec odpowiedział: „Dziękuję, ale nie. Idę do kościoła pana Moody’ego, gdyż ludzie tam wiedzą, co to znaczy miłować bliźniego.”

Ludzie czuli się przymuszeni, by przyjść, w wyniku dobroci okazywanej im przez chrześcijan w tamtym zborze. Moody powiedział znane słowa: „przyciągaj ich miłością”. Dokładajmy wszelkich starań, aby tak właśnie robić!

II. Po drugie, Rut przechodziła próbę.

Noemi powiedziała: „Oto twoja szwagierka wraca do swojego ludu i do swojego boga; zawróć i ty za swoją szwagierką.” (Rut 1:15). Doktor J. Vernon McGee powiedział:

Orpa podjęła decyzję, by powrócić. Ale widzicie, dla Boga jej decyzja nie była właściwa. Powróciła do bałwochwalstwa i już więcej o niej nie słyszymy (J. Vernon McGee, Th.D., Thru the Bible, Thomas Nelson Publishers, 1982, tom II, str. 93).

Dr McGee powiedział, że Noemi naciskała na Rut, by powróciła do swoich bożków, „aby wypróbować, czy jej wiara była prawdziwa, czy też nie” (jw.).

Każdy z was obecnych tutaj dzisiaj będzie wypróbowywany w podobny sposób. Zobaczycie ludzi, takich jak Orpa, odchodzących ze zboru. Pomyślicie sobie: „Sądziłem, że byli szczerzy, a oni odeszli z kościoła”. Czy nie w taki sposób była testowana Rut? Orpa i Rut obie powiedziały do Noemi „My z tobą wrócimy do twojego ludu.” (Rut 1:10). A jednak, jak Judasz, tak i Orpa ucałowała Noemi, a potem odeszła do świata. Rut dostrzegła jej zły przykład i z pewnością był to dla niej czas próby.

Każda nawrócona osoba przechodziła przez podobne doświadczenia. Każdy z nas widział przyjaciół, znajomych opuszczających kościół i wracających do grzesznego świata. Piotr widział, jak odchodził Judasz. Paweł zobaczył swego bliskiego przyjaciela Demasa odchodzącego. Paweł powiedziała: „Demas mnie opuścił, umiłowawszy świat doczesny, i odszedł” (2 Tymoteusza 4:10). Jeżeli przytrafiło się to Piotrowi i Pawłowi, to czy i my nie będziemy poddawani podobnemu testowi, podobnie jak i Rut? Apostoł Paweł powiedział: „musimy przejść przez wiele ucisków, aby wejść do Królestwa Bożego.” (Dz. Apostolskie 14:22). Greckie słowo tłumaczone jako „ucisk” to „thlipsis”. Oznacza ono „ucisk, udrękę, kłopoty i cierpienia”. „Musimy przejść przez wiele [ucisków, udręk, kłopotów i cierpień], aby wejść do Królestwa Bożego.” Nawet będąc chrześcijanami przez wiele lat, musimy przechodzić przez uciski i cierpienia, obserwując naszych drogich przyjaciół i bliskich, odchodzących ze zboru, gdyż „umiłowali świat doczesny” (2 Tymoteusza 4:10).

Rut zdała test, podczas gdy bliska jej przyjaciółka i szwagierka wróciła do czczenia bożków. A ty, czy zdasz ten test i pozostaniesz przy Chrystusie, gdy bliscy przyjaciele odejdą ze zboru? Moją modlitwą jest, aby tak się stało. Od wielu lat, od czasu, gdy byłem w chińskim kościele bardzo lubię pieśń, którą pan Griffith zaśpiewał przed kazaniem:

Nasz Mistrz nas wzywa; droga może być męcząca,
   Pełno na niej niebezpieczeństw i cierpień;
Lecz Boży Święty Duch pociesza umęczonych;
   Za Zbawcą idziemy i nie zawrócimy z drogi tej.
(Wolny przekład pieśni „The Master Hath Come,”
     autor Sarah Doudney, 1841-1926; na melodię „Ash Grove.”)

Bez względu na cierpienia, przez które przechodzimy, bez względu na ludzi odchodzących ze zboru, wybrani Boży powiedzą: „Za Zbawcą idziemy i nie zawrócimy z drogi tej.” Jakże mógłbyś odejść, gdy usłyszałeś Boże wezwanie? Rzeczą niemożliwą dla prawdziwie nawróconego jest zawrócić z drogi! Amen, i jeszcze raz Amen!

III. Po trzecie, Rut ufała Bogu.

„Lecz Rut odpowiedziała: Nie nalegaj na mnie, abym cię opuściła i odeszła od ciebie; albowiem dokąd ty pójdziesz i ja pójdę; gdzie ty zamieszkasz i ja zamieszkam; lud twój - lud mój, a Bóg twój - Bóg mój” (Rut 1:16).

Nie była to szybka „decyzja”. Przez lata Rut wiele na ten temat myślała. Rut naprawdę chciała, aby Bóg Noemi, był i jej Bogiem. Słyszała o Nim, ale teraz sama uwierzyła w Niego.

W pewnym momencie musisz stanąć twarzą w twarz z żywym Bogiem. Nie możesz ciągle traktować przychodzenie do zboru jako zabawę czy okazję spędzenia czasu z ludźmi. W pewnym momencie Bóg musi stać się dla ciebie tak ważny, by zmienić kierunek twego całego życia, bez względu na to, co inni będą mówić i robić!

Życie Rut zostało zmienione na wieki dzięki spotkaniu z Bogiem. Doktor J. Vernon McGee powiedział: „[Rut] wspomniana jest w pierwszym rozdziale Nowego Testamentu [w Ewangelii Mateusza 1:5]. Jej imię znalazło się w rodowodzie Chrystusa” (jw). Wierzę, że Rut naprawdę nawróciła się w tym momencie, gdy powiedziała:

„Nie nalegaj na mnie, abym cię opuściła i odeszła od ciebie; albowiem dokąd ty pójdziesz i ja pójdę; gdzie ty zamieszkasz i ja zamieszkam; lud twój - lud mój, a Bóg twój - Bóg mój”
       (Rut 1:16).

Prawdziwe nawrócenie zmienia twój sposób życia oraz cały jego kierunek. Ale pamiętaj, musisz przyjść do Boga poprzez Jego Syna - Pana Jezusa Chrystusa. Chrystus powiedział: „nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie.” (Ew. Jana14:6). Dlaczego? Ponieważ apostoł Paweł napisał:

„Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus” (1 Tymoteusza 2:5).

Jezus Chrystus umarł na krzyżu, płacąc karę na twoje grzechy. Przelał Swą krew, aby oczyścić cię z win. Musisz przyjść do Jezusa, aby odzyskać pokój z Bogiem. Pozostał jeszcze jeden punkt w naszym tekście.

IV. Po czwarte, Rut dołączyła do Bożego ludu.

Powiedziała do Noemi: „lud twój - lud mój” (Rut 1:16). Odważnie odcięła się od Moabitów i stała się Żydówką. To właśnie musiała zrobić w tamtych czasach, aby zostać zbawioną. Rut naprawdę nawróciła się! Apostoł Paweł powiedział:

„Dlatego wyjdźcie spośród nich i odłączcie się, mówi Pan, I nieczystego się nie dotykajcie; a ja przyjmę was I będę wam Ojcem, a wy będziecie mi synami i córkami, mówi Pan Wszechmogący” (2 Koryntian 6:17-18).

Wyjdźcie z tego grzesznego świata. Przyjdźcie do kościoła. Wielu ludzi jest jedną nogą w świecie, a drugą w kościele i zastanawiają się, dlaczego nie doświadczają prawdziwego nawrócenia! Przychodź w każdy sobotni wieczór oraz w niedzielne poranki i wieczory. Przyjdź do Chrystusa i do lokalnego kościoła. Powiedz razem z Rut: „lud twój - lud mój” Amen! Amen! Powstańcie i zaśpiewajmy hymn nr 7„The Master Hath Come.” Zaśpiewajmy go razem!

Nasz Mistrz nas wzywa; droga może być męcząca,
   Pełno na niej niebezpieczeństw i cierpień;
Lecz Boży Święty Duch pociesza umęczonych;
   Za Zbawcą idziemy i nie zawrócimy z drogi tej.
Nasz Mistrz nas wzywa, choć zwątpienia i pokusy
   Zatrzymać nas będą chciały, lecz my śpiewajmy radośnie:
„Do przodu, wciąż naprzód” bez względu na uciski;
   Dzieci Syjonu za Królem swym muszą iść.

Nasz Mistrz nas wzywa, gdy młodzi jesteśmy,
   Gdy duch w nas świeży jak poranna rosa:
Odwracamy się od świata, za nic mamy jego uśmiechy i drwiny;
   By dołączyć do Ludu Bożego:
Nasz Mistrz nas wzywa, swych synów i córki,
   Ufni Jego błogosławieństwom i miłości;
Poprzez zielone pastwiska i wody spokojne;
   On do Swego królestwa nas prowadzi.
(„The Master Hath Come,” autor Sarah Doudney, 1841-1926;
     na melodię „Ash Grove.”)

(KONIEC KAZANIA)
Kazania Doktora Hymers'a dostępne są przez internet pod adresem:
www.realconversion.com. Wybierz: „Kazania po Polsku”.

You may email Dr. Hymers at rlhymersjr@sbcglobal.net, (Click Here) – or you may
write to him at P.O. Box 15308, Los Angeles, CA 90015. Or phone him at (818)352-0452.

Pismo Święte czytane przed kazaniem przez dr Kreightona L. Chana: Rut 1:8-16.
Pieśń śpiewana solo przed kazaniem w wykonaniu Benjamina Kincaida Griffitha:
„The Master Hath Come” (autor Sarah Doudney, 1841-1926).