Celem tej strony internetowej jest udostępnianie bez opłat tekstów kazań i ich nagrań pastorom i misjonarzom na całym świecie, a zwłaszcza w krajach Trzeciego Świata, gdzie dostęp do seminariów teologicznych i szkół biblijnych jest bardzo ograniczony lub nie istnieje.

W ciągu roku teksty tych kazań oraz nagrania wideo odbierane są na 1.500.000 komputerów w 221 krajach, ze strony www.sermonsfortheworld.com . Setki ludzi oglądają wideo na YouTube, jednak w niedługim czasie zamiast na YouTube, zaczynają korzystać bezpośrednio z naszej strony internetowej. YouTube kieruje ludzi na stronę internetową naszego kościoła. Każdego miesiąca teksty kazań tłumaczone są na 46 języki, docierając do 120.000 osób. Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi i mogą być używane przez kaznodziei bez uzyskiwania naszej zgody. Naciśnij tutaj, aby dowiedzieć się, w jaki sposób każdego miesiąca możesz pomóc nam w wielkim dziele głoszenia ewangelii na całym świecie.

Pisząc do doktora Hymersa, zawsze podaj nazwę kraju, w którym mieszkasz, gdyż inaczej nie będzie w stanie odpowiedzieć. Adres mailowy doktora Hymersa: rlhymersjr@sbcglobal.net.

Benjamin Keach urodził się w 1640. Po nawróceniu, gdy miał 15 lat, został ochrzczony. W wieku 18 lat zaczął zwiastować. W 1668, mając 28 lat został pastorem kościoła baptystycznego w Londynie, który to później prowadzili dr John Gill i C. H. Spurgeon. Był on autorem 43 książek i miał wielki wpływ na wielu baptystów i innych ludzi. Jedna z jego najbardziej znanych książek to Preaching From the Types and Metaphors of the Bible (wydawnictwo Kregel, 1972 roku na podstawie wydania z 1855 roku). Jestem wdzięczny Benjaminowi Keachowi za szkic kazania „Noe – typem Chrystusa.” Proszę otwórzcie Biblie na Liście do Hebrajczyków 11:7. Powstańmy i przeczytajmy Boże Słowo:

„Przez wiarę zbudował Noe, ostrzeżony cudownie o tym, czego jeszcze nie można było widzieć, pełen bojaźni, arkę dla ocalenia rodziny swojej; przez nią wydał wyrok na świat i odziedziczył usprawiedliwienie, które jest z wiary.” (Hebrajczyków 11:7).

Proszę usiądźcie.

Możemy patrzeć na Noego jako na prototyp Chrystus, ze względu na wiele podobieństw i analogii między nim a Chrystusem.

I. Po pierwsze, Noe był w dosłownym rozumieniu w tamtym czasie fizycznym wybawcą świata.

Poprzez Noego, jego wiarę i dzieło „nasienie” ludzkości zostało zachowane przed utonięciem w wielkim potopie. A kiedy potop nadszedł:

„Zgładził Bóg wszystkie istoty, które były na powierzchni ziemi, począwszy od człowieka aż do bydła, aż do płazów i ptactwa niebios; to wszystko zostało zgładzone z ziemi. Pozostał tylko Noe i to, co z nim było w arce.”
       (I Mojżeszowa 7:23).

Poprzez Noego, jego trzech synów i ich żony „nasienie” ludzkości przetrwało. Natomiast cała reszta zginęła w czasie potopu.

Chrystus jest wypełnieniem, pełnym obrazem tego, co tylko przedstawiał Noe. Chrystus to Wielki Zbawiciel świata. Anioł Pański powiedział Józefowi: „nadasz mu imię Jezus; albowiem On zbawi lud swój od grzechów jego.” (Ew. Mateusza 1:21). Imię Jezus oznacza „Jahwe zbawia”. Poprzez Jezusa „nasienie” ludzkości jest zbawione. „On zbawi lud swój od grzechów jego.” Tak jak Noe był w stanie zbawić tylko „swoją rodzinę” (Hebrajczyków 11:7), tak i Jezus zbawia tylko tych, którzy przychodzą do Niego przez wiarę. Ci, którzy nie upamiętają się, idą do piekła. Podobnie zginęli ludzie w czasach Noego, gdy Bóg „zesłał potop na świat bezbożnych” (2 Piotra 2:5).

II. Po drugie, Noe był zwiastunem sprawiedliwości.

Czytamy, że Bóg „również starożytnego świata nie oszczędził, lecz ocalił ... Noego, zwiastuna sprawiedliwości” (2 Piotra 2:5). Noe zwiastował sprawiedliwość; wzywał grzeszników do upamiętania się i uwierzenia. Jednak ludzie w czasach Noego odrzucili jego zwiastowanie i nie chcieli nawrócić się, uwierzyć i zostać zbawionymi.

„Albowiem jak było za dni Noego, takie będzie przyjście Syna Człowieczego. Bo jak w dniach owych przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali, aż do tego dnia, gdy Noe wszedł do arki, i nie spostrzegli się, że nastał potop i zmiótł wszystkich, tak będzie i z przyjściem Syna Człowieczego.” (Ew. Mateusza 24:37-39).

Ludzie w czasach Noego myśleli tylko o fizycznych przyjemnościach. Nie słuchali ostrzeżeń Noego o nadchodzącym sądzie, „nie spostrzegli się, że nastał potop”, dlatego że „umyślnie wiedzieć nie chcieli” (Biblia Gdańska, 2 Piotra 3:5). Świadomie ignorowali nadchodzący sąd. Mimo tego, że przez wiele lat słyszeli ostrzeżenia Noego, to jednak nie uwierzyli mu, nie upamiętali się i nie weszli do arki.

Tak samo stało się z Chrystusem. Większość ludzi, którzy Go słyszeli, nie przyjęli Jego nauczania. Jezus zapłakał nad Jerozolimą (Ew. Łukasza 19:41). Przepełniony żalem powiedział:

„Jeruzalem, Jeruzalem, które zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie byli posłani, ileż to razy chciałem zgromadzić dzieci twoje, jak kokosz zgromadza pisklęta swoje pod skrzydła, a nie chcieliście!” (Ew. Mateusza 23:37).

Jezus zwiastował upamiętanie i potrzebę nawrócenia się oraz nowonarodzenia. Tak też bez wątpienia czynił Noe - „zwiastun sprawiedliwości” (2 Piotra 2:5).

III. Po trzecie, Noe wybudował arkę.

Nie wybudował łodzi, gdyż mogłaby się wywrócić w czasie potopu, tak jak stało się to ze wszystkimi innymi łodziami. Zamiast tego Noe wybudował arkę. Słowo „arka” po hebrajsku brzmi „tebah.” Dosłownie oznacza to „skrzynię”. Dr M. R. DeHaan powiedział: „Pierwszą rzeczą, którą zauważa się jest to, że pomysł, aby arka posłużyła do ocalenia Noego i jego rodziny powstał w sercu Boga. Nie był to pomysł człowieka... Nic nie zostało pozostawione w rękach człowieka” (M. R. DeHaan, M.D., Portraits of Chrystus in I Mojżeszowa, wydawca Zondervan Publishing House, 1966, str. 82, 84). Arka była ogromną skrzynią, która nie mogła wywrócić się do góry dnem. Miała powierzchnię blisko 40.000 m3, co odpowiada 522 kontenerom. Składała się z trzech poziomów i była w stanie pomieścić ponad 125.000 zwierząt wielkości owcy. Bóg powiedział Noemu:

„A zrobisz ją tak: Długość arki niech wynosi trzysta łokci [ok. 173 m], szerokość jej pięćdziesiąt łokci [ok. 29 m], a wysokość jej trzydzieści łokci [ok.17 m].”
       (I Mojżeszowa 6:15).

Tak jak Noe budował arkę, tak i Chrystus buduje Swój kościół:

„zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go”
       (Ew. Mateusza 16:18).

Noe budował arkę według dokładnych danych otrzymanych od Boga. Chrystus uczynił to samo budując Swój kościół. On dokładnie wypełnił proroctwa dotyczące Jego osoby zapisane w Starym Testamencie. W czterech ewangeliach wielokrotnie jest podkreślone, że Chrystus czynił rzeczy po to, „aby wypełniło się Pismo”. Czytamy:

„Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism i że został pogrzebany, i że dnia trzeciego został z martwych wzbudzony według Pism” (1 Koryntian 15:3-4).

Do arki prowadziły tylko jedne drzwi (I Mojżeszowa 6:16), i tak samo są tylko jeden drzwi do prawdziwego kościoła. Jedyną drogą, aby wejść do prawdziwego kościoła jest Chrystus, który powiedział: „Ja jestem drzwiami” (Ew. Jana 10:7). Chrystus jest jedyną drogą do zbawienia. On powiedział: „Ja jestem drzwiami; jeśli kto przeze mnie wejdzie, zbawiony będzie” (Ew. Jana 10:9). Bóg zapewnił sposób zbawienia od grzechu i sądu posyłając Chrystusa, by umarł na krzyżu za nasze grzechy, i aby powstał z martwych, dając nam życie. Bóg nie ma innej drogi zbawienia dla grzesznika. Jezus powiedział: „nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie” (Ew. Jana 14:6). Były tylko jedne drzwi do arki i tylko jedne są do zbawienia, poprzez Jezusa Chrystusa naszego Pana. Możesz zostać zbawiony tylko poprzez Jezusa Chrystusa.

Wszyscy, którzy weszli do arki zostali zbawieni od sądu. Lecz ci, którzy nie weszli, zginęli. Tak samo potępieni są wszyscy, którzy nie chcą przyjść do Chrystusa.

Arka Noego była podrzucana na wzburzonych falach, a jednak nie zatopiły ją. Tak samo i kościół jest rzucany w tym burzliwym świecie, a jednak jest też zachowany. Po skończonym potopie, Noe wypuścił z arki gołębicę, która powróciła z gałązką oliwną, oznaczającą pokój. Tak właśnie dzieje się, gdy doświadczasz prawdziwego nawrócenia. Miotasz się między pokusami diabelskimi a przekonaniem, które daje Duch Święty. Ale gdy przyjdziesz do Jezusa, Duch Boży przynosi pokój i odpoczynek. Charlotte Elliott wyraziła to w pięknym hymnie:

Tak, jaki jestem pełen skruch
   Odwaga ma rozwiana w puch
W Twej łasce tylko ufa duch
   Więc idę już, Baranku mój
(„Just As I Am” autor Charlotte Elliott, 1789-1871).

Proszę powstańmy i zaśpiewajmy ten hymn – nr 7 na waszych kartkach.

Tak, jakim jest - nic nie mam, nie
   Prócz tego, że mnie głos Twój zwie
Że krew Twa lała się za mnie
   Baranku Boży, idę już

Tak, jaki jestem pełen wad
   Obdarty z niewinności szat
By w serce promyk łaski wpadł
   Tak idę już, Baranku mój

Tak, jaki jestem pełen skruch
   Odwaga ma rozwiana w puch
W Twej łasce tylko ufa duch
   Więc idę już, Baranku mój

Tak, jakim jest - Tyś łaskaw mi
   Przebaczasz i omywasz z win
Dla Twych obietnic wierzę Ci
   Baranku Boży, idę już

Tak, jaki jestem Panie mój
   Miłością Swoją serce zgój
Bym wiecznie już pozostał Twój
   Baranku Boży, idę już
(„Just As I Am” autor Charlotte Elliott, 1789-1871).

(KONIEC KAZANIA)
Kazania Doktora Hymers'a dostępne są przez internet pod adresem:
www.realconversion.com. Wybierz: „Kazania po Polsku”.

You may email Dr. Hymers at rlhymersjr@sbcglobal.net, (Click Here) –
or you may write to him at P.O. Box 15308, Los Angeles, CA 90015.
Or phone him at (818)352-0452.

Pismo Święte czytane przed kazaniem przez Dr Kreightona L. Chana: Ew. Mateusza 24:32-39.
Pieśń śpiewana solo przed kazaniem w wykonaniu pana Benjamina Kincaida:
„Jezus, I Come” (autor William T. Sleeper, 1819-1904).