Celem tej strony internetowej jest udostępnianie bez opłat tekstów kazań i ich nagrań pastorom i misjonarzom na całym świecie, a zwłaszcza w krajach Trzeciego Świata, gdzie dostęp do seminariów teologicznych i szkół biblijnych jest bardzo ograniczony lub nie istnieje.

W ciągu roku teksty tych kazań oraz nagrania wideo odbierane są na 1.500.000 komputerów w 221 krajach, ze strony www.sermonsfortheworld.com . Setki ludzi oglądają wideo na YouTube, jednak w niedługim czasie zamiast na YouTube, zaczynają korzystać bezpośrednio z naszej strony internetowej. YouTube kieruje ludzi na stronę internetową naszego kościoła. Każdego miesiąca teksty kazań tłumaczone są na 46 języki, docierając do 120.000 osób. Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi i mogą być używane przez kaznodziei bez uzyskiwania naszej zgody. Naciśnij tutaj, aby dowiedzieć się, w jaki sposób każdego miesiąca możesz pomóc nam w wielkim dziele głoszenia ewangelii na całym świecie.

Pisząc do doktora Hymersa, zawsze podaj nazwę kraju, w którym mieszkasz, gdyż inaczej nie będzie w stanie odpowiedzieć. Adres mailowy doktora Hymersa: rlhymersjr@sbcglobal.net.

Zdumiewające jest, jak wiele jest komentarzy na temat tego wersetu. Właściwie wszyscy komentatorzy podają, że opisuje on modlitwę Chrystusa w Getsemane. Wielu uważa, że Jezus modlił się do Boga, aby zachował Go od śmierci krzyżowej, która miała nastąpić następnego dnia. Dr Lenski wymienia, a następnie omawia kilka mylnych i sprzecznych teorii pochodzących z Listu do Hebrajczyków 5:7 (R. C. H. Lenski, Ph.D., The Interpretation of the Epistle to the Hebrews and the Epistle of James, Augsburg Publishing House, wydanie z 1966 roku, str. 162-165; odnośnie Hebrajczyków 5:7).

Spójrzmy po kolei na ten fragment, gdyż uczy on nas wiele na temat modlitwy Chrystusa w samotności ogrodu Getsemane tej nocy, zanim został ukrzyżowany.

„Za dni swego życia w ciele zanosił On z wielkim wołaniem i ze łzami modlitwy i błagania do tego, który go mógł wybawić od śmierci, i dla bogobojności został wysłuchany”
       (Hebrajczyków 5:7).

I. Po pierwsze, tekst mówi o Chrystusie „za dni swego życia w ciele”.

Te słowa pokazują nam, że tekst nie odnosi się do niczego, co działo się z Jezusem przed wcieleniem, zanim przyszedł na ziemię z nieba. Pokazuje nam, że nie odnosi się również do niczego po tym, jak Chrystus powrócił do nieba, po wniebowzięciu. Ten tekst koncentruje się na tym momencie, gdy Jezus modlił się „z wielkim wołaniem”, jeszcze „za dni swego życia w ciele”.

Nowy Testament mówi nam o trzech okazjach, kiedy Jezus zapłakał. Jedna miała miejsce przy grobie Łazarza. W Biblii jest napisane: „Jezus zapłakał” (Ew. Jana 11:35). Drugim razem płakał nad Jerozolimą:

„A gdy się przybliżył, ujrzawszy miasto, zapłakał nad nim”
       (Ew. Łukasza 19:41).

Dr J. Vernon McGee powiedział: „Po raz trzeci zapłakał On w ogrodzie Getsemane” (J. Vernon McGee, Th.D., Thru the Bible, Thomas Nelson Publishers, 1983, tom V, str. 540; odnośnie Hebrajczyków 5:7). Wyraźnie widać, że nasz tekst nie odnosi się do płaczu Jezusa przy grobie Łazarza, ani też do łez wylanych nad Jerozolimą, ale do Jego smutku w ogrodzie Getsemane, tej nocy, zanim miał zostać ukrzyżowany.

„Mąż boleści”, cóż za imię
   Dla Bożego Syna, który przyszedł
Zbawić potępionych grzeszników!
   Alleluja! Cóż za Zbawiciel!
(„Hallelujah! What a Saviour!” autor Philip P. Bliss, 1838-1876).

Tamtej nocy, z powodu naszych wszystkich win
   Mąż boleści pokryty był krwawym potem;
Lecz o tym, który w bólu klęczał
   Nie zapomniał Jego Bóg.
(„Tis Midnight; and on Olive’s Brow” autor William B. Tappan, 1794-1849).

„Za dni swego życia w ciele zanosił On z wielkim wołaniem i
ze łzami modlitwy i błagania do tego, który go mógł wybawić
od śmierci, i dla bogobojności został wysłuchany”
   (Hebrajczyków 5:7).

II. Po drugie, tekst mówi nam, że Chrystus modlił się do Boga, który mógł go wybawić od śmierci w Getsemane.

Posłuchajmy uważnie słów z Ew. Mateusza 26:36-38.

„Wtedy idzie Jezus z nimi do ogrodu, zwanego Getsemane, i mówi do uczniów: Siądźcie tu, a Ja tymczasem odejdę tam i będę się modlił. I wziął z sobą Piotra oraz dwóch synów Zebedeuszowych, i począł się smucić i trwożyć. Wtedy mówi do nich: Smętna jest dusza moja aż do śmierci (...)” (Ew. Mateusza 26:36-38).

Dr John MacArthur powiedział kilka dobrych rzeczy na temat Hebrajczyków 5:7, ale mylił się w swoim ostatnim zdaniu na temat tego wersetu, mówiąc: „Jezus prosił, aby wybawić Go od pozostania w śmierci, tzn. [modlił się, aby] został wzbudzony z martwych” (John MacArthur, D.D., The MacArthur Study Bible, Word Bibles, 1997, str. 1904; odnośnie Hebrajczyków 5:7).

Jezus nie modlił się, aby: „wybawić Go od pozostania w śmierci” poprzez zmartwychwstanie! Nie! Ew. Mateusza 26:38 wyraźnie mówi, że Jezus był smętny „aż do śmierci”. Tam w ogrodzie Getsemane Jezus niemalże umierał! Modlił się, aby został wybawiony od śmierci tam w Getsemane! Ewangelia Łukasza podaje: „był pot jego jak krople krwi, spływające na ziemię” (Ew. Łukasza 22:44). Jezus był w stanie tak straszliwego cierpienia, że na Jego ciało spływał krwisty pot. Był bliski śmierci tam w Getsemane, tej nocy, zanim został ukrzyżowany. Joseph Hart powiedział:

Zobacz cierpienie Syna Bożego,
Bez tchu, jęczący, pokryty krwią!
Boska miłość, niemająca granic!
Jezus, taka była Twa miłość!
   („Thine Unknown Sufferings” autor Joseph Hart, 1712-1768;
     na melodię „Tis Midnight, and on Olive’s Brow”).

„Wtedy mówi do nich: Smętna jest dusza moja aż do śmierci; pozostańcie tu i czuwajcie ze mną. Potem postąpił nieco dalej, upadł na oblicze swoje, modlił się i mówił: Ojcze mój, jeśli można, niech mnie ten kielich minie; wszakże nie jako Ja chcę, ale jako Ty.” (Ew. Mateusza 26:38-39).

Potoczna interpretacja tej modlitwy jest taka, że Chrystus prosił Boga, aby wybawił Go od śmierci krzyżowej. Ale jestem pewien, że Biblia nie uczy czegoś takiego. Dr J. Vernon McGee, najbardziej znany amerykański nauczyciel Słowa, powiedział:

Mówienie, że nasz Pan próbował uniknąć krzyża nie jest … prawdziwe. W swoim człowieczeństwie odczuwał awersję i straszliwy horror wzięcia na siebie grzechów całego świata... (J. Vernon McGee, Th.D., Thru the Biblia, 1983, Thomas Nelson Publishers, tom IV, str. 141; odnośnie Ew. Mateusza 26:36-39).

Dobrze znany teolog dr J. Oliver Buswell powiedział:

Tak obfity pot, jaki opisuje Łukasz jest cechą charakterystyczną dla stanu szoku, w czasie którego osoba doświadczająca go jest bliska załamania się, a nawet śmierci... Nasz Pan Jezus Chrystus znajdując się w fizycznym stanie ekstremalnego szoku, modlił się o wybawienie od śmierci w Ogrodzie po to, by mógł wypełnić swój cel na krzyżu [następnego dnia]. (J. Oliver Buswell, Ph.D., A Systematic Theology of the Chrystusian Religion, Zondervan Publishing House, 1962, część III, str. 62).

„I wziął z sobą Piotra oraz dwóch synów Zebedeuszowych, i począł się smucić i trwożyć. Wtedy mówi do nich: Smętna jest dusza moja aż do śmierci ...” (Ew. Mateusza 26:37-38).

Po bardzo dokładnym przestudiowaniu obu tych wersetów dr John R. Rice rozwinął to, co powiedzieli dr J. Vernon McGee i dr J. Oliver Buswell, a mianowicie:

      Jeśli nie zwrócimy uwagi na wersety 37 i 38 [Ew. Mateusza 26], to nie zrozumiemy znaczenia modlitwy w Getsemane. Jezus był zasmucony i obciążony, a jego dusza była „smętna aż do śmierci”; dosłownie umierał z żalu... Jezus niemalże umarł tam w ogrodzie. Kielich, który wspomniany jest w wersetach 39 i 42 był kielichem śmierci; śmierci tamtej nocy w ogrodzie Getsemane. Widać to wyraźnie w Liście do Hebrajczyków 5:7, gdzie jest napisane, że Jezus „zanosił z wielkim wołaniem i ze łzami modlitwy i błagania do tego, który go mógł wybawić od śmierci, i dla bogobojności został wysłuchany.” Bliski śmierci w ogrodzie Getsemane Jezus modlił się, aby zabrany został od Niego tamtej nocy kielich śmierci po to, by mógł dożyć następnego dnia i umrzeć na krzyżu. Pismo Święte podaje, że: „został wysłuchany”! Bóg odpowiedział na Jego modlitwę... Gdyby Jezus umarł w ogrodzie Getsemane, wówczas nie byłoby zbawiającej Ewangelii. Ewangelia [oznacza to] „że Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism” [kata tas graphas], 1 Koryntian 15:3. Nie mogła tego dokonać żadna zwykła śmierć. Śmierć Chrystusa musiała odbyć się według Pisma... Jezusowi musiano wyrywać brodę (Izajasz 50:6), musiał być biczowany (Izajasz 53:5)... umrzeć między złoczyńcami na krzyżu [Izajasz 53:12, Zachariasz 12:10, Zachariasz 13:6]. Musiano przebić Jego ręce i stopy (Psalm 22:16)... Nawet Jego bolesny okrzyk [z krzyża]: „Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił...?”... był przepowiedziany w Pismach (Psalm 22:1). Musiały dokładnie wypełnić się szyderstwa arcykapłanów i ludu [gdy wisiał na krzyżu], gdyż tak było to przepowiedziane (Psalm 22:7-8). [Żołnierze] musieli rzucać losy o Jego szatę (Psalm 22:18).
      Gdyby Jezus nie umarł dokładnie „według Pism”, wówczas nie mógłby stać się naszym Zbawicielem. Dzięki Bogu, że Jego modlitwy w ogrodzie Getsemane zostały wysłuchane! Kielich śmierci... tamtej nocy został od Niego zabrany po to, by mógł pójść na krzyż i zostać zbawionym... Ew. Łukasza 22:43 mówi: „A ukazał mu się anioł z nieba, umacniający go.” Bez tego ponad naturalnego wzmocnienia, Chrystus z pewnością umarłby w Ogrodzie tamtej nocy (John R. Rice, D.D., The Gospel According to Ew. Mateusza, Sword of the Lord Publishers, wydanie z 1980 roku, str. 441-442; odnośnie Ew. Mateusza 26:36-46).

Gdyby Jezus umarł w ogrodzie Getsemane zanim poszedł na krzyż, nie byłoby dla nas nadziei zbawienia.

„Za dni swego życia w ciele zanosił On z wielkim wołaniem i ze łzami modlitwy i błagania do tego, który go mógł wybawić od śmierci, i dla bogobojności został wysłuchany”
       (Hebrajczyków 5:7).

III. Po trzecie, tekst mówi, że Bóg wysłuchał Chrystusa.

Jezus „dla bogobojności został wysłuchany” (Hebrajczyków 5:7). Myślę, że oznacza to, że miał bojaźń pańską, że lękał się okazania nieposłuszeństwa Bogu umierając zanim poszedłby na krzyż. Biblia podaje, że Jezus, „dla wystawionej sobie radości, podjął krzyż” (Hebrajczyków 12:2). Jezus nie umarł przypadkowo. Nie, On celowo i z własnej woli poszedł na krzyż, aby zapłacić całą cenę za nasze grzechy.

A zatem jaki był powód tej wielkiej agonii i cierpienia tam w ogrodzie Getsemane (Ew. Mateusza 26:38)? Dlaczego był tak smutny i obciążony? Dlaczego „trwożył się i niepokoił” (Ew. Marka 14:33)? Dlaczego był w agonii (Ew. Łukasza 22:44)? Dlaczego „Jego pot był jak krople krwi” (Ew. Łukasza 22:44)?

Wierzę, że tam w ogrodzie Getsemane tamtej nocy Bóg położył grzechy ludzi na Jezusie, Baranku Bożym. Biblia pisze: „Pan jego dotknął karą za winę nas wszystkich” (Izajasz 53:6). Wierzę, że stało się to w Getsemane. Twoje grzechy tamtej nocy zostały złożone na Nim, aby zanieść je na krzyż następnego dnia rano, płacąc za nie cenę. Oto Jezus, który „grzechy nasze sam na ciele swoim poniósł na drzewo” – na krzyż (1 Piotra 2:24). Zobacz Go tam w Getsemane, w wielkiej agonii, oblanego krwistym potem, gdyż „Pan jego dotknął karą za winę nas wszystkich”. Zobacz Go idącego z Getsemane na krzyż, niosącego twoje grzechy „w ciele swoim na krzyż.” Czy po tym wszystkim odrzucisz tak wielkiego Zbawiciela? A może raczej przyjdziesz do Niego, który cierpiał i umarł za ciebie, abyś mógł teraz doświadczyć przebaczenia i zbawienia od kary na grzechy?

Zobacz cierpienie Syna Bożego,
Bez tchu, cierpiącego, krwawym oblanego potem!
Bezdenna głębokość boskiej łaski!
Jezu, jakże ogromna miłość Twa!
   („Thine Unknown Sufferings” autor Joseph Hart, 1712-1768;
       na melodię „Tis Midnight, and on Olive’s Brow”).

Proszę powstańmy i zaśpiewajmy hymn nr 7 na waszych kartkach.

Wiele cierpień On doświadczył, wiele prób musiał przejść,
Cierpliwy, zahartowany w bólu, lecz najgorszym z doświadczeń było
Przetrwać smutek i agonię tam w Getsemane!
Przetrwać smutek i agonię tam w Getsemane!

W końcu nadeszła ta straszliwa noc, cierpienie okrutne spadło nań
Oto stoi, zraniony i bezbronny Baranek Boży.
Spójrz ma duszo, Zbawiciel zgnębiony w ogrodzie Getsemane!
Spójrz ma duszo, Zbawiciel zgnębiony w ogrodzie Getsemane!

Tam mój Bóg na siebie wziął mój grzech. Łaską mogę wierzyć w to
Przez co przeszedł, nie zrozumie żaden z nas.
Opuszczony, pogrążony w smutku, sam w ogrodzie Getsemane!
Opuszczony, pogrążony w smutku, sam w ogrodzie Getsemane!

Grzechy przeciw Bogu, przeciw Jego sprawiedliwemu prawu;
Przeciw Jego miłości, przeciw Jego Imieniu – to wszystko czynię ja
Grzechów bezmiar, niby morze – jakiż żal tam w Getsemane!
Grzechów bezmiar, niby morze – jakiż żal tam w Getsemane!

Sam nie mogę zrobić nic, Zbawiciela potrzebuję dziś;
Nic dobrego, nic sprawiedliwego we mnie nie ma:
Żadnej nadziei nie byłoby dla mnie, gdyby nie Getsemane!
Żadnej nadziei nie byłoby dla mnie, gdyby nie Getsemane!
   („Many Woes He Had Endured” autor Joseph Hart, 1712-1768;
       na melodię „Come, Ye Sinners”).

(KONIEC KAZANIA)
Kazania Doktora Hymers'a dostępne są przez internet pod adresem:
www.realconversion.com. Wybierz: „Kazania po Polsku.”

You may email Dr. Hymers at rlhymersjr@sbcglobal.net, (Click Here) –
or you may write to him at P.O. Box 15308, Los Angeles, CA 90015.
Or phone him at (818)352-0452.

Pismo Święte czytane przed kazaniem przez Dr Kreightona L. Chana: Ew. Mateusza 26:36-39.
Pieśń śpiewana solo przed kazaniem w wykonaniu pana Benjamina Kincaida:
„Getsemane, the Olive-Press!” (autor Joseph Hart, 1712-1768).