Celem tej strony internetowej jest udostępnianie bez opłat tekstów kazań i ich nagrań pastorom i misjonarzom na całym świecie, a zwłaszcza w krajach Trzeciego Świata, gdzie dostęp do seminariów teologicznych i szkół biblijnych jest bardzo ograniczony lub nie istnieje.

W ciągu roku teksty tych kazań oraz nagrania wideo odbierane są na 1.500.000 komputerów w 221 krajach, ze strony www.sermonsfortheworld.com . Setki ludzi oglądają wideo na YouTube, jednak w niedługim czasie zamiast na YouTube, zaczynają korzystać bezpośrednio z naszej strony internetowej. YouTube kieruje ludzi na stronę internetową naszego kościoła. Każdego miesiąca teksty kazań tłumaczone są na 46 języki, docierając do 120.000 osób. Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi i mogą być używane przez kaznodziei bez uzyskiwania naszej zgody. Naciśnij tutaj, aby dowiedzieć się, w jaki sposób każdego miesiąca możesz pomóc nam w wielkim dziele głoszenia ewangelii na całym świecie.

Pisząc do doktora Hymersa, zawsze podaj nazwę kraju, w którym mieszkasz, gdyż inaczej nie będzie w stanie odpowiedzieć. Adres mailowy doktora Hymersa: rlhymersjr@sbcglobal.net.

Rozdział 27 Ewangelii Mateusza rozpoczyna się rankiem po pojmaniu Jezusa w Ogrodzie Getsemani, gdy przyprowadzony został przed najwyższego kapłana i Sanhedryn. Składano tam fałszywe świadectwa przeciwko Niemu, bito Go w twarz i wyszydzano, a Piotr zaparł się Go.

„A wczesnym rankiem wszyscy arcykapłani i starsi ludu powzięli uchwałę przeciwko Jezusowi, że trzeba go zabić. Związali go więc, odprowadzili i przekazali namiestnikowi Piłatowi”
     (Ew. Mateusza 27:1-2).

Kiedy prowadzono Jezusa przez pałac arcykapłana, pojawił się tam Judasza. Stał niedaleko Jezusa. Lecz Judasz nie zwrócił się do Jezusa, prosząc o przebaczenie. Gdyby to zrobił, Jezus wybaczyłby mu, nawet w tamtej chwili. Złoczyńca wiszący obok Jezusa na krzyżu doświadczył przebaczenia krótko przed śmiercią. Dlaczego Judasz zwrócił się do kapłanów i starszych, zamiast do Jezusa po wybaczenie? Wierzę, że istniały dwa powody:

I. Po pierwsze, Judasz popełnił grzech nieprzebaczalny.

Jezus powiedział:

„Dlatego powiadam wam: Każdy grzech i bluźnierstwo będzie ludziom odpuszczone, ale bluźnierstwo przeciw Duchowi nie będzie odpuszczone. A jeśliby ktoś rzekł słowo przeciwko Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone; ale temu, kto by mówił przeciwko Duchowi Świętemu, nie będzie odpuszczone ani w tym wieku ani w przyszłym.” (Ew. Mateusza 12:31-32).

W swoim komentarzu na temat tych wersetów John R. Rice powiedział, że wydaje się, iż Judasz „popełnił grzech nieprzebaczalny”, a zatem, był już potępiony. Dr Rice powiedział:

Grzech nieprzebaczalny to całkowite i finalne odrzucenie Chrystusa, tak ostateczne, że obraża ono Ducha Świętego i wygania go od danej osoby na wieki. Potem [Duch Święty] już nie dotyka się serca tej osoby, nie przynosi przeświadczenia o grzechu, ani też nie daje pragnienia zbawienia... Osoba, która [popełniła taki grzech] nie troszczy się już [o sprawy duchowe], gdyż Duch Święty został jej zabrany. Prawdziwy akt zwrócenia się do Boga sprawia Duch Święty działający w naszym sercu. Jeśli [Duch Święty] opuści osobę, Bóg nie ma innego środka, aby przekonać i zbawić grzesznika (John R. Rice, D.D., A Verse-by-Verse Commentary on the Gospel According to Matthew, wydawnictwo Sword of the Lord Publishers, wydanie z 1980 roku, str. 183; odnośnie Ew. Mateusza 12:31-32).

Druga zwrotka pieśni dr Rice’a „If You Linger too Long,” mogłaby być skierowana do Judasza!

Spóźniałeś się, bo czekałeś zbyt długo, ciągle odrzucając Zbawiciela,
   On tak cię cierpliwie ostrzegał, z taką łagodnością zachęcał cię,
Zjadłeś zakazany owoc, uwierzyłeś obietnicom szatana,
   Twe serce skamieniało, a grzech zaciemnił twój umysł.
Jak smutną rzeczą będzie sąd, gdy na miłosierdzie nie będziesz mógł liczyć
   Spóźniałeś się i czekałeś zbyt długo, aż odszedł Duch,
Dziś żałujesz i wyrzucasz to sobie, gdy bez nadziei znajduje cię śmierć,
   Spóźniałeś się, bo czekałeś zbyt długo
(Wolny przekład „If You Linger Too Long,” autor dr John R. Rice, 1895-1980).

Judasz „czekał zbyt długo, aż odszedł Duch”. Popełnił grzech nieprzebaczalny. Nie zwrócił się do Jezusa w tamtej poranek, gdyż dla niego było już za późno, aby zostać zbawionym. Za późno! Za późno! Za późno już na wieki!

Jest linia, którą wyznaczył Pan, której nie można przkroczyć
   Gdy Duch Święty do pokuty przestaje już wzywać;
Za ludzkimi przyjemnościami ciągle gdzieś gnasz lecz
   Czy policzyłeś już, policzyłeś cały już koszt?
Czy policzyłeś już, ile warta jest zguba twej duszy,
   Nawet jeśli cały zdobędziesz świat?
Być może przekroczyłeś już linię, którą wyznaczył Pan,
   Czy policzyłeś już, policzyłeś cały już koszt?
(Wolny przekład „Have You Counted the Cost?” autor A. J. Hodge, 1923).

Wzywam cię, nie czekaj, aż Duch Święty cię opuści! Gdy przekonuje cię o grzechu – przyjdź do Chrystusa. Możesz nie mieć innej możliwości! Błagam cię, wzywam cię, przyjdź do Chrystusa zanim na wieki stanie się to niemożliwe!

II. Po drugie, „pokuta” Judasza była tylko „powierzchownym smutkiem”.

Nasz tekst mówi:

„Wtedy Judasz, który go zdradził, widząc, że został skazany, żałował tego...” (Ew. Mateusza 27:3).

Słowo „żałował” to tłumaczenie greckiego słowa „metamelomai” (Strong), oznaczającego także „smutek z jakiegoś powodu” (George Ricker Berry). Ale „metamelomai” nie prowadzi do zbawienia. To tylko „żal”, a nie przekonanie o grzechu, które sprawia Duch Święty. Nie jest niczym więcej niż tylko smutkiem z powodu przyłapania na grzechu. Tego rodzaju smutek i żal prowadzi do melancholii, depresji, użalania się nad sobą i beznadziei. Apostoł Paul powiedział,

„Albowiem smutek, który jest według Boga, sprawia upamiętanie ku zbawieniu i nikt go nie żałuje; smutek zaś światowy sprawia śmierć.” (2 Koryntian 7:10).

Boży smutek sprawia prawdziwe upamiętanie, które prowadzi do zbawienia w Chrystusie. To słowo upamiętanie, które występuje w 2 Koryntian 7:10, różniące się od tego, które występuje w Ew. Mateusza 27:3 - Judasz „żałował”. W 2 Koryntian 7:10 użyte jest greckie słowo „metanoia”, oznaczające „zmianę umysłu” (Vine). Mój dawny chiński pastor dr Timothy Lin (1911-2009), który znał biegle hebrajski i grekę, często powtarzał: „to nowy rozum , przemieniony”. Jest to całkowita przemiana serca i umysłu, którą tylko Bóg może dokonać. Dr George Ricker Berry (1865-1945) powiedział, że „metanoia” to bardziej szlachetna odmiana [zwykłej metamelomai]; to wyrażenie naszego upamiętania” (Greek-English New Testament Lexicon). Purytanin, autor Richard Baxter (1615-1691) nazwał ją „zmianą przywiązania”.

„Albowiem smutek, który jest według Boga, sprawia upamiętanie ku zbawieniu i nikt go nie żałuje; smutek zaś światowy sprawia śmierć.” (2 Koryntian 7:10).

Boży smutek jest udziałem Ducha Świętego, który wytwarza upamiętanie, przemianę umysłu i prowadzi do zbawienia w Chrystusie.

Judasz doświadczył tylko fałszywego żalu, wywołanego tym, że został przyłapany. Wtedy Judasz „widząc, że został skazany, żałował tego...” Myślę, że Biblia King James dobrze to wyraża, mówiąc: „żałował siebie”. Nie pochodziło to od Boga. Był to czysto ludzki smutek, a nie „ według Boga, [który] sprawia upamiętanie” i przemianę umysłu, a tylko samo użalanie się! Był to „smutek [który] sprawia śmierć”. Judasz „oddalił się, poszedł i powiesił się” (Ew. Mateusza 27:5).

Wierzę, że Kain i Ezaw są typami (albo obrazami) Judasza, którego Chrystus nazwał „synem zatracenia” (Ew. Jana 17:12). Judasz ponosi odpowiedzialność za śmierć Chrystus, gdyż tak samo jak Kain „rzucił się... na brata swego Abla i zabił go” (1 Mojżeszowa 4:8). Scofield tak pisze na temat Kaina: „Kain... jest typem zwykłego ziemskiego człowieka... pozbawionego poczucia grzechu albo potrzeby odkupienia swych win” (The Scofield Study Biblia; odnośnie 1 Mojżeszowej 4:1). Kain nigdy nie odczuwał „Bożego smutku”, ani też „upamiętania wiodącego do zbawienia”. Było mu tylko szkoda samego siebie. Kain powiedział, „Zbyt wielka jest wina moja, by można mi ją odpuścić.” (1 Mojżeszowa 4:13). Litość nad sobą - to tylko odczuwał. Był to „smutek [który] sprawia śmierć”. Był to żal z tego, że został na czymś przyłapany, prowadzący do użalania się nad sobą i do niczego więcej. Pozostawił on Kaina w beznadziejnej sytuacji.

Ezaw to inny typ (albo obraz) Judasza. Ezaw sprzedał swe pierworodztwo za miskę soczewicy. Podobnie Judasz otrzymał trzydzieści srebrników za zdradzenie Chrystusa. Scofield pisze: „Ezaw wyobraża zwykłego ziemskiego człowieka” (jw. odnośnie 1 Mojżeszowej 25:25). Później, gdy Ezaw zdał sobie sprawę z utraconego błogosławieństwa, „podniósł głośny i pełen goryczy krzyk i rzekł do ojca: Pobłogosław także mnie, ojcze mój.” (1 Mojżeszowa 27:34). Ezaw, podobnie jak Kain i Judasz, był pełen „smutku [który] sprawia śmierć”. Nigdy nie doświadczył „smutku... według Boga, [który] sprawia upamiętanie”. On też tylko litował się nad sobą i miał wyrzuty sumienia jak Judasz. I tak jak Judasz, Ezaw powiedział: „Wtedy zabiję brata mego Jakuba” (1 Mojżeszowa 27:41). List do Hebrajczyków nazywa go „lekkomyślnym... Ezawem, który za jedną potrawę sprzedał pierworodztwo swoje. A wiecie, że potem, gdy chciał otrzymać błogosławieństwo, został odrzucony, nie uzyskał bowiem zmiany swego położenia, chociaż o nią ze łzami zabiegał.” (Hebrajczyków 12:16-17). Nigdy nie doświadczył prawdziwego nawrócenia, chociaż wypłakiwał oczy.”

Mam nadzieję, że nie jesteś jak Kain, Ezaw czy Judasz. Modlę się, aby Duch Święty sprawił w tobie głębokie przekonanie o grzechu. Modlę się, abyś nie był „zwykłym ziemskim człowiekiem... pozbawionym poczucia grzechu albo potrzeby odkupienia win”. Modlę się, abyś nie był jak Ezaw. Modlę się, abyś nie poświęcił swej duszy za rzeczy tego świata. Jakże modlę się, abyś nie był jak Judasz, który wydał Chrystusa za nędzne trzydzieści srebrników! Chrystus powiedział:

„Albowiem cóż pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, a na duszy swej szkodę poniósł?” (Ew. Marka 8:36).

Odsuń się od tego świata, jego grzechów i fałszywych skarbów! Odsuń się od grzechu i przyjdź do Chrystusa. Kiedy Duch Boży wzywa cię, a twe serce odczuwa ciężar grzechu, przyjdź do Jezusa, a On obmyje cię z twoich win Swoją krwią! Przyjdź do Jezusa zanim będzie za późno!

Jak smutną rzeczą będzie sąd, gdy na miłosierdzie nie będziesz mógł liczyć
   Spóźniałeś się, bo czekałeś zbyt długo, aż odszedł Duch,
Dziś żałujesz i wyrzucasz sobie to, gdy bez nadziei znajduje cię śmierć,
   Spóźniałeś się, bo czekałeś zbyt długo
(„If You Linger Too Long,” autor dr John R. Rice, 1895-1980).

Pewien młody człowiek powiedział niedawno do mojego współpracownika dr Cagana: „W tym tempie nigdy nie zostanę chrześcijaninem.” Jakże to prawdziwe! Wszystkie nauki, modlitwy, dobre uczynki nie pomogą ci, jeśli nie doświadczysz głębokiego przekonania o grzechu i nie zwrócisz się do Jezusa. Jak powiedziała to pewna kobieta: „Byłam całkowicie sobą zdegustowana.” To dlatego „ smutek, który jest według Boga, sprawia upamiętanie ku zbawieniu”. Ta kobieta w krótkim czasie po odczuciu zdegustowania z powodu swoich grzechów, została przyciągnięta do Chrystusa i nawróciła się. Niech Duch Boże sprawi, że i ty poczujesz się „całkowicie zdegustowany samym sobą”, po to „aby... [twe] usta [zostały] zamknięte i [abyś]... podlegał sądowi Bożemu”(Rzymian 3:19). Niech Duch Boży doprowadzi cię do Jezusa, aby zbawił cię z twych grzechów Swoją krwią. Amen.

(KONIEC KAZANIA)
Kazania doktora Hymersa dostępne są przez internet pod adresem:
www.realconversion.com. Wybierz: “Kazania po Polsku.”

You may email Dr. Hymers at rlhymersjr@sbcglobal.net, (Click Here) –
or you may write to him at P.O. Box 15308, Los Angeles, CA 90015.
Or phone him at (818)352-0452.

Pismo Święte czytane przed kazaniem przez dr Kreightona L. Chana: Ew. Mateusza 27:1-5.
Pieśń śpiewana solo przed kazaniem w wykonaniu pana Benjamina Kincaida:
„If You Linger Too Long” (autor dr John R. Rice, 1895-1980).