Celem tej strony internetowej jest udostępnianie bez opłat tekstów kazań i ich nagrań pastorom i misjonarzom na całym świecie, a zwłaszcza w krajach Trzeciego Świata, gdzie dostęp do seminariów teologicznych i szkół biblijnych jest bardzo ograniczony lub nie istnieje.

W ciągu roku teksty tych kazań oraz nagrania wideo odbierane są na 1.500.000 komputerów w 221 krajach, ze strony www.sermonsfortheworld.com . Setki ludzi oglądają wideo na YouTube, jednak w niedługim czasie zamiast na YouTube, zaczynają korzystać bezpośrednio z naszej strony internetowej. YouTube kieruje ludzi na stronę internetową naszego kościoła. Każdego miesiąca teksty kazań tłumaczone są na 46 języki, docierając do 120.000 osób. Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi i mogą być używane przez kaznodziei bez uzyskiwania naszej zgody. Naciśnij tutaj, aby dowiedzieć się, w jaki sposób każdego miesiąca możesz pomóc nam w wielkim dziele głoszenia ewangelii na całym świecie.

Pisząc do doktora Hymersa, zawsze podaj nazwę kraju, w którym mieszkasz, gdyż inaczej nie będzie w stanie odpowiedzieć. Adres mailowy doktora Hymersa: rlhymersjr@sbcglobal.net.

„Siewca rozsiewa słowo” (Ew. Marka 4:14). Słowa te odnosiły się do Chrystusa w czasie Jego ziemskiej służby, a teraz do tych, którzy głoszą Jego Słowo (Rzymian 10:14). Sianie to zwiastowanie Słowa Bożego, w szczególności ewangelii Jezusa, który jest żywym Słowem: „A Słowo ciałem się stało i zamieszkało wśród nas” (Ew. Jana 1:14). Istnieją cztery sposoby odpowiadania na ewangelię Chrystusową.

I. Po pierwsze ci, którym Szatan natychmiast zabiera zasiane słowo.

„Tymi na drodze, gdzie jest rozsiane słowo, są ci, do których, gdy je usłyszeli, zaraz przychodzi szatan i wybiera słowo, zasiane w nich” (Ew. Marka 4:15).

Są to ludzie, do których nie przemawia zwiastowanie, i których nie porusza ono. Są obojętni i niezainteresowani. Szatan natychmiast zabiera słowo, które zostało zasiane w ich sercach. Potem odchodzi i nie widzimy go już więcej.

II. Po drugie ci, w których słowo pozostaje jakiś czas, ale gdy pojawiają się problemy, gorszą się.

„Podobnie, zasianymi na gruncie skalistym są ci, którzy, skoro usłyszą słowo, zaraz je przyjmują z radością, ale nie mają w sobie korzenia, lecz są niestali i gdy przychodzi ucisk lub prześladowanie dla słowa, wnet się gorszą.” (Ew. Marka 4:16-17).

Przyjmują oni słowo z radością (Ew. Łukasza 8:13). Myślę, że William MacDonald miał rację, gdy powiedział: „Byłoby lepiej, gdyby przyjęli słowo z wielkim... żalem… A tak, jest to tylko zgadzanie się z nim w myślach”, to emocje (William MacDonald, Believer’s Bible Commentary, Thomas Nelson Publishers, wydanie z 1995 roku, str. 1330; odnośnie Ew. Marka 4:16-17). Kiedy jednak przychodzą trudności albo prześladowania z powodu Chrystusa, tacy ludzie gorszą się.” Ew. Łukasza dodaje: „wierzą przez jakiś czas [wyłącznie umysłem], a w chwili pokusy odstępują.” „Odstępowanie” według Reineckera to „odchodzenie, wycofywanie się” (Fritz Reinecker, A Linguistic Key to the Greek New Testament, Zondervan Publishing House, wydanie z 1980 roku, str. 161; odnośnie Ew. Łukasza 8:14). Oni „odchodzą, wycofują się” z lokalnego zboru. Aby uspokoić swe sumienie, mogą pójść do innego kościoła, ale i tam nie wytrwają długo, gdyż „nie mają w sobie korzenia” (Ew. Marka 4:17), co oznacza, że nie są nawróceni i nigdy nie byli „wkorzenieni weń i zbudowani na nim” (Kolosan 2:7).

Jeżeli są to ludzie wychowywani w zborze przez chrześcijańskich rodziców, to mogą pozostać w kościele tak długo, jak rodzice za wszystko będą płacić. Lecz później, gdy znajdą się już na swoim i życie stanie się trudniejsze, odejdą.

O wszystkich takich osobach można powiedzieć: „Twierdzą, że są chrześcijanami tak długo, dopóki odpowiada im to, lecz w czasie prześladowań ujawnianie jest, że w rzeczywistości nimi nie są” (William MacDonald, jw. odnośnie Ew. Marka 4:17). Diakon naszego zboru – dr Cagan powiedział o tego typu osobach: „będą zgadzać się ze słowami ewangelii i uśmiechać się, a potem powrócą do tego, jakimi byli wcześniej. Nie są w stanie pojąć prawdy, ani kierować się nią w swym życiu.”

III. Po trzecie ci, w których słowo zostaje zaduszone troskami tego świata i pragnieniem wzbogacenia się.

Przeczytajmy razem te słowa:

„A innymi, zasianymi między ciernie, są ci, którzy usłyszeli słowo, ale troski tego wieku i ułuda bogactw i pożądanie innych rzeczy owładają nimi i zaduszają słowo, tak iż plonu nie wydaje.” (Ew. Marka 4:18-19).

William MacDonald powiedział: „Ci ludzie również zaczęli dobrze. Z pozorów wydają się być prawdziwymi wierzącymi. Lecz zajmują ich interesy, ziemskie zmartwienia, pożądanie wzbogacenia się. Tracą zainteresowanie sprawami duchowymi, aż w końcu porzucają zupełnie przekonanie o tym, że uważali siebie za chrześcijan” (MacDonald, jw. odnośnie Ew. Marka 4:18-19).

Dr McGee powiedział: „Nie są wcale wierzącymi! Słyszeli słowo i tylko wyznali, że je przyjęli” (J. Vernon McGee, Th.D., Thru the Bible, Thomas Nelson Publishers, 1983, tom IV, str. 73; odnośnie Ew. Mateusza 13:22). Samo życie pokazuje, że ludzie ci nigdy nie nawrócili się. Często dzieci wychowywane w rodzinach chrześcijańskich sprawiają wrażenie, że są nawrócone. Lecz gdy znajdą się „na swoim”, pracując i zarabiając na siebie, nie będąc już dłużej utrzymywani przez swych chrześcijańskich rodziców, wówczas „troski tego wieku i ułuda bogactw... zaduszają słowo”. Jak powiedział to dr McGee, widać, że: „Nie są wcale wierzącymi!” (jw. odnośnie Ew. Mateusza 13:22). Poznali słowa ewangelii, ale problemy życiowe i pragnienia zrobienia dobrych karier oraz zarabiania coraz więcej i więcej, „zaduszają słowo”, ujawniając, że nigdy tak na prawdę nie nawrócili się.

IV. Po czwarte ci, którzy prawdziwie nawracają się.

„Owymi zaś, którzy są zasiani na dobrej ziemi, są ci, którzy słuchają słowa, przyjmują je i wydają owoc trzydziestokrotny i sześćdziesięciokrotny, i stokrotny” (Ew. Marka 4:20).

„Owymi zaś, którzy są zasiani na dobrej ziemi”. Czym jest „dobra ziemia”? Ew. Łukasza dodaje, że są to ci, którzy słuchają słowa i przyjmują je „szczerym i dobrym sercem” (Ew. Łukasza 8:15). Dr McGee powiedział: „To ci, którzy słuchają i prawdziwe nawracają się” (J. Vernon McGee, Th.D., jw. tom IV, str. 281; odnośnie Ew. Łukasza 8:15).

Przed nawróceniem nikt nie ma „szczerego i dobrego serca”. Prorok Jeremiasz powiedział: „Podstępne jest serce, bardziej niż wszystko inne, i zepsute” (Jeremiasz 17:9). Dr Gill powiedział: „szczere i dobre serce, którego nie ma żaden człowiek, ani też nikt nie może swego serca takim uczynić; jest to dzieło Boga i zawdzięczamy je Jego skutecznej łasce… Jest to nowe i szczere serce…, a zatem trzyma się mocno słowa, które słyszy, rozumie je i przyjmuje z całą wiernością, otwartością: [i wydaje owoc Ew. Marka 4:20]. Owoc wydawany przez taką osobę jest prawdziwie owocem łaski i sprawiedliwości, pochodzącym od Chrystusa, pod wpływem Ducha… oddaje chwałę Bogu; i choć wydawany jest w różnej ilości u każdego, to jego jakość pozostaje ta sama. Łukasz podaje, że wydawany jest w wytrwałości, ciągle i przez cały czas... aż do końca” (John Gill, D.D., An Exposition of the New Testament, The Baptist Standard Bearer, wydanie wznowione z 1989 roku, tom I, str. 147-148; odnośnie Ew. Mateusza 13:23).

Dlatego też wierzymy, że w osobie, która jest prawdziwie nawrócona, nastąpiła przemiana serca, lub jak wyraził to Richard Baxter „przemiana uczuć”. Bóg powiedział poprzez proroka Ezechiela:

„I dam wam serce nowe, i ducha nowego dam do waszego wnętrza, i usunę z waszego ciała serce kamienne, a dam wam serce mięsiste. Mojego ducha dam do waszego wnętrza i uczynię, że będziecie postępować według moich przykazań, moich praw będziecie przestrzegać i wykonywać je.” (Ezechiel 36:26-27).

Kiedy osoba jest prawdziwie nawrócona, wówczas „wydaje owoc” (Ew. Marka 4:20). Przemiana serca wiąże się z „owocem Ducha”.

„Owocem zaś Ducha są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, wstrzemięźliwość. Przeciwko takim nie ma zakonu. A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje wraz z namiętnościami i żądzami.” (Galacjan 5:22-24).

Przemiana serca zawiera to, co dr John R. Rice nazwał „owocem chrześcijanina” – owocem przyprowadzania zgubionych dusz do Chrystusa (zobacz John R. Rice, D.D. A Verse-by-Verse Commentary on the Gospel of John: The Son of God, wydawnictwo Sword of the Lord, wydanie z 1976 roku, str. 294-300). Jezus powiedział:

„Przez to uwielbiony będzie Ojciec mój, jeśli obfity owoc wydacie i staniecie się moimi uczniami” (Ew. Jana 15:8).

Wierzymy, iż dr Rice miał rację, że prawdziwi uczniowie wydają „obfity owoc” (Ew. Jana 15:8). Jezus mówił o zbieraniu plonów:

„Czy wy nie mówicie: Jeszcze cztery miesiące, a nadejdzie żniwo? Otóż mówię wam: Podnieście oczy swoje i spójrzcie na pola, że już są dojrzałe do żniwa. Już żniwiarz odbiera zapłatę i zbiera plon na żywot wieczny, aby siewca i żniwiarz wspólnie się radowali.” (Ew. Jana 4:35-36).

To właśnie jest plon dusz przyprowadzanych do Chrystusa, o którym mowa jest w Wielkim Posłannictwie:

„Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata.” (Ew. Mateusza 28:19-20).

„Wtedy rzekł pan do sługi: Wyjdź na drogi i między opłotki i przymuszaj, by weszli, i niech będzie zapełniony dom mój.”
      (Ew. Łukasza 14:23).

Osoba, która prawdziwie nawróciła się, ma nową naturę, której głębokim pragnieniem jest nie tylko „słuchać słowa i przyjąć je”, ale także „wydawać owoc” (Ew. Marka 4:20). Prawdziwie nawrócony będzie troszczył się o ludzi zgubionych, będzie miał zapał, by ewangelizować, będzie zależało mu na modlitwie, będzie odczuwał nowe pragnienie, aby pomóc zgubionym poczuć się zaproszonymi do kościoła. A nawrócenie każdej osoby będzie go radowało!

„Owymi zaś, którzy są zasiani na dobrej ziemi, są ci, którzy słuchają słowa, przyjmują je i wydają owoc trzydziestokrotny i sześćdziesięciokrotny, i stokrotny.” (Ew. Marka 4:20).

„Owocem sprawiedliwości jest drzewo życia, lecz bezprawie pozbawia życia.” (Przypowieści Salomona 11:30).

Proszę powstańcie i zaśpiewajmy pieśń „Naszym hasłem: Ewangelizować!” autorstwa dr Oswalda J. Smitha.

Daj nam wezwanie, przejmujące słowo, słowo mocy,
   Wezwanie do bitwy, płonące tchnienie, które wezwie nas do zwycięstwa lub na śmierć.
Słowo, które wyrwie kościół z uśpienia, by odpowiedzieć na Zbawiciela mocne wezwanie.
   Okrzyk wydany. Powstańcie zastępy, Naszym hasłem: Ewangelizować!

Dobrą Nowinę ogłaszać wszem, na całej ziemi, w imieniu Jezusa
   Słowo to z nieba głośno brzmi: Ewangelizujmy! Ewangelizujmy!
Tym, co giną, potępionej rasie pokażmy dar łaski Ewangelii
   Ten świat co w wielkiej ciemności tkwi - Ewangelizujmy! Ewangelizujmy!
(Wolny przekład „Evangelize! Evangelize!” słowa dr Oswald J. Smith, 1889-1986;
     śpiewana na melodię „And Can It Be?”autorstwa Charlesa Wesleya, 1707-1788).

Teraz zaśpiewajmy pieśń „Przyprowadź ich.”

Przyprowadź ich, przyprowadź ich. Wyprowadź ich z ich grzesznych żyć.
Przyprowadź ich, Przyprowadź ich. Przyprowadź zgubionych do Jezusa.
   („Bring Them In” autor Alexcenah Thomas, XIX wiek).

(KONIEC KAZANIA)
Kazania Doktora Hymers'a dostępne są przez internet pod adresem:
www.realconversion.com. Wybierz: „Kazania po Polsku”.

You may email Dr. Hymers at rlhymersjr@sbcglobal.net, (Click Here) – or you may
write to him at P.O. Box 15308, Los Angeles, CA 90015. Or phone him at (818)352-0452.