Celem tej strony internetowej jest udostępnianie bez opłat tekstów kazań i ich nagrań pastorom i misjonarzom na całym świecie, a zwłaszcza w krajach Trzeciego Świata, gdzie dostęp do seminariów teologicznych i szkół biblijnych jest bardzo ograniczony lub nie istnieje.

W ciągu roku teksty tych kazań oraz nagrania wideo odbierane są na 1.500.000 komputerów w 221 krajach, ze strony www.sermonsfortheworld.com . Setki ludzi oglądają wideo na YouTube, jednak w niedługim czasie zamiast na YouTube, zaczynają korzystać bezpośrednio z naszej strony internetowej. YouTube kieruje ludzi na stronę internetową naszego kościoła. Każdego miesiąca teksty kazań tłumaczone są na 46 języki, docierając do 120.000 osób. Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi i mogą być używane przez kaznodziei bez uzyskiwania naszej zgody. Naciśnij tutaj, aby dowiedzieć się, w jaki sposób każdego miesiąca możesz pomóc nam w wielkim dziele głoszenia ewangelii na całym świecie.

Pisząc do doktora Hymersa, zawsze podaj nazwę kraju, w którym mieszkasz, gdyż inaczej nie będzie w stanie odpowiedzieć. Adres mailowy doktora Hymersa: rlhymersjr@sbcglobal.net.

Piotr i Jan udali się do Świątyni o trzeciej po południu. Przebywał tam człowiek, którego stopy i kostki były zdeformowane od urodzenia. Codziennie przynoszono go pod bramę świątynną, by mógł tam żebrać. Kiedy Piotr i Jan wchodzili do Świątyni, człowiek ten poprosił ich o pieniądze.

„I rzekł Piotr: Srebra i złota nie mam, lecz co mam, to ci daję: W imieniu Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, chodź! I ująwszy go za prawą rękę, podniósł go; natychmiast też wzmocniły się nogi jego i kostki, i zerwawszy się, stanął i chodził, i wszedł z nimi do świątyni, przechadzając się i podskakując, i chwaląc Boga. A cały lud widział go, jak chodził i chwalił Boga; poznali bowiem, że to był ten, który dla jałmużny siadywał przy Bramie Pięknej świątyni; i ogarnęło ich zdumienie i oszołomienie z powodu tego, co mu się przydarzyło. A gdy się on trzymał Piotra i Jana, zbiegł się do nich cały lud zdumiony do przysionka, zwanego Salomonowym. Ujrzawszy to Piotr, odezwał się do ludu: Mężowie izraelscy, dlaczego się temu dziwicie i dlaczego się nam tak uważnie przypatrujecie, jakbyśmy to własną mocą albo pobożnością sprawili, że on chodzi?” (Dz. Apostolskie 3:6-12).

Tłum zebrał się, aby zobaczyć tego człowieka, „przechadzającego się i podskakującego, i chwalącego Boga.” (Dz. Apostolskie 3:8). Widzieli go, jak przez wiele lat zdeformowany, żebrał o datki. Jak to możliwe, by teraz chodził, a nawet podskakiwał? Wielki tłum zebrał się, obserwując ten niesamowity widok. Piotr zaczął zwiastować, ale nie koncentrował się na cudzie. Bardzo szybko przeszedł od uzdrowienia do przesłania Ewangelii. Piotr powiedział:

„wy jednak zaparliście się Świętego i Sprawiedliwego, i prosiliście o ułaskawienie wam mordercy. I zabiliście Sprawcę życia, którego Bóg wzbudził z martwych, czego my świadkami jesteśmy.” (Dz. Apostolskie 3:14-15).

W słowach tych Piotr zawarł obie części Ewangelii: śmierć Jezus i Jego zmartwychwstanie.

„I zabiliście Sprawcę życia, którego Bóg wzbudził z martwych, czego my świadkami jesteśmy” (Dz. Apostolskie 3:15).

W 1 Koryntian 15:1-4, apostoł Paweł traktuje śmierć Chrystusa i Jego zmartwychwstanie jako dwie nieodłączne części Ewangelii, kończąc słowami:

„...Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism i został pogrzebany, i dnia trzeciego został z martwych wzbudzony według Pism” (1 Koryntian 15:3-4).

Tę samą ewangelię głosił Piotr do tłumu zebranego przy wejściu do świątyni. Zwiastował śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa kończąc tymi słowami:

„Wam to Bóg najpierw, wzbudziwszy Syna swego, posłał go, aby wam błogosławił, odwracając każdego z was od złości waszych” (Dz. Apostolskie 3:26).

Kazanie Piotra spotkało się z dwoma reakcjami:

1.  Kapłani i inni przywódcy religijni w Świątyni byli „oburzeni, iż [Piotr i Jan] zwiastują zmartwychwstanie w Jezusie” (Dz. Apostolskie 4:2).

2.  Ale pięć tysięcy nawróciło się!

„Wielu zaś z tych, którzy słyszeli tę mowę, uwierzyło, a liczba mężów wzrosła do około pięciu tysięcy” (Dz. Apostolskie 4:4).

Podobne dwie reakcje na Ewangelię obserwujemy w Dziejach Apostolskich i w całej historii chrześcijaństwa, aż do dzisiaj. Niektórym przeszkadza Ewangelia i odrzucają Chrystusa. Inni wierzą jej i są nawróceni. Rezultaty obu reakcji zawarte są w słowach Chrystusa, tak często cytowanych przez Spurgeona:

„Kto uwierzy i ochrzczony zostanie, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony” (Ew. Marka 16:16).

Takie są dwie reakcje na głoszoną Ewangelię: ludzie albo są nią poruszeni i zasmuceni, albo też wierzą w Jezusa i nawracają się. Rezultatem jest albo „nawrócenie”, albo „potępienie”. (Ew. Marka 16:16).

Powszechnym błędem współczesnego człowieka jest myślenie, że ludziom w przeszłości łatwiej było uwierzyć w zmartwychwstanie Jezusa, natomiast ludzie obecnie są bardziej uświadomieni i „naukowi”, dlatego też trudniej im uwierzyć w to, że Chrystus powstał z martwych w ciele. A jednak teoria ta nie jest prawdziwa, co łatwo dostrzec czytając Biblię i historię chrześcijaństwa. Spójrzmy krótko na to, jak zmartwychwstanie było odrzucane w przeszłości i obecnie. Potem zobaczmy jakie są tego powody, a w końcu, jakie jest na to antidotum.

I. Po pierwsze, odrzucenie zmartwychwstania Chrystusa w ciele przez ludzi w przeszłości oraz żyjących współcześnie.

Z naszego tekstu jasno wynika, że starożytni przywódcy religijni odrzucili zwiastowanie Piotra dotyczące zmartwychwstania.

„A gdy oni mówili do ludu, przystąpili do nich kapłani i dowódca straży świątynnej oraz saduceusze, oburzeni, iż nauczają lud i zwiastują zmartwychwstanie w Jezusie; ujęli ich więc i wtrącili do więzienia aż do następnego dnia; był już bowiem wieczór” (Dz. Apostolskie 4:1-3).

Piotr i Jan zostali wtrąceni do więzienia za głoszenie zmartwychwstania Chrystusa. Było to „pierwsze prześladowanie”.

Kilka dni później, apostołowie ponownie zostali wtrąceni do więzienia przez przywódców religijnych, gdyż głosili zmartwychwstanie. Było to „drugie prześladowanie”.

„Piotr zaś i apostołowie odpowiadając, rzekli: Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi. Bóg ojców naszych wzbudził Jezusa, którego wy zgładziliście, zawiesiwszy na drzewie”
       (Dz. Apostolskie 5:29-30).

„Trzecie prześladowanie” zaczęło się, gdy Szczepan głosił o zmartwychwstaniu Chrystusa:

„On zaś, będąc pełen Ducha Świętego, utkwiwszy wzrok w niebo, ujrzał chwałę Bożą i Jezusa stojącego po prawicy Bożej i rzekł: Oto widzę niebiosa otwarte i Syna Człowieczego stojącego po prawicy Bożej. Oni zaś podnieśli wielki krzyk, zatkali uszy swoje i razem rzucili się na niego. A wypchnąwszy go poza miasto, kamienowali. Świadkowie zaś złożyli szaty swoje u stóp młodzieńca, zwanego Saulem” (Dz. Apostolskie 7:55-58).

Reakcja Saula na słowa Szczepana o śmierci i zmartwychwstaniu Chrystus była szybka:

„A Saul tępił zbór; wchodził do domów, wywlekał mężczyzn i niewiasty i wtrącał do więzienia” (Dz. Apostolskie 8:3).

Mógłbym tak iść dalej przez Dzieje Apostolskie, pokazując, jak przywódcy religijni, a nawet zwykli ludzie w Izraelu, odrzucali zwiastowanie o zmartwychwstaniu Chrystusa.

Nauczanie apostołów na temat zmartwychwstania Chrystusa zostało także odrzucone przez pogan. W Listrze „ukamienowali Pawła i wywlekli go za miasto, sądząc, że umarł” (Dz. Apostolskie 14:19). W Filippi Rzymianie pobili Pawła i Sylasa i wtrącili do więzienia (Dz. Apostolskie 16:23). W Atenach na Areopagu Paweł zwiastował Grekom, iż Bóg „potwierdził to wszystkim przez wskrzeszenie go z martwych.” (Dz. Apostolskie 17:31). Większość z Greków wyśmiewała się z nauczania Pawła o zmartwychwstaniu Chrystusa, albo też przyjmowała to tylko jako nowinkę. Zatem „Paweł wyszedł spośród nich.” (Dz. Apostolskie 17:33). W Efezie doszło do wielkiej wrzawy wśród Rzymian, kiedy Paweł zwiastował na temat „drogi Pańskiej, bez wątpienia koncentrując się na ukrzyżowaniu i zmartwychwstaniu Chrystusa (Dz. Apostolskie 19:23-41). Kiedy Paweł powrócił do Jerozolimy, został uwięziony, gdyż zwiastował „jakiegoś Jezusa, który umarł, a o którym Paweł utrzymywał, że żyje.” (Dz. Apostolskie 25:19).

Historia przedstawia ciąg prześladowań chrześcijan, głównie z powodu zwiastowania o zmartwychwstaniu i panowaniu Chrystusa. Było dziesięć wielkich prześladowań, w czasie których wiele tysięcy chrześcijan zostało ukrzyżowanych, spalonych na stosach, rozerwanych przez dzikie zwierzęta w Koloseum i na innych arenach – a wszystko to dlatego, że wierzyli w zmartwychwstanie i panowanie Chrystusa.

Ale cofnijmy się na moment w przeszłość. Zanim Jezus umarł na krzyżu, wielokrotnie mówił swoim uczniom o tym, że zostanie ukrzyżowany, i że powstanie z martwych. A jednak za każdym razem, gdy mówił, że tak się stanie, oni nie rozumieli go i nie wierzyli, że tak się rzeczywiście stanie. Na przykład w Ew. Łukasza 18:31-34 czytamy, co Jezus powiedział:

„A wziąwszy z sobą dwunastu, rzekł do nich: Oto idziemy do Jerozolimy, i wszystko, co napisali prorocy, wypełni się nad Synem Człowieczym. Wydadzą go bowiem poganom i wyśmieją, zelżą i oplwają, a ubiczowawszy, zabiją go, ale dnia trzeciego zmartwychwstanie. Lecz oni nic z tego nie zrozumieli i było to słowo zakryte przed nimi, i nie wiedzieli, co mówiono” (Ew. Łukasza 18:31-34).

Nawet, kiedy Jezus powstał z martwych, jasno widać w czterech Ewangeliach, że uczniowie nie wierzyli w to, aż do momentu, gdy objawił się im w zmartwychwstałym ciele.

„A gdy to mówili, On sam stanął wśród nich i rzekł im: Pokój wam! Wtedy zatrwożyli się i pełni lęku mniemali, że widzą ducha. Lecz On rzekł im: Czemu jesteście zatrwożeni i czemu wątpliwości budzą się w waszych sercach? Spójrzcie na ręce moje i nogi moje, że to Ja jestem. Dotknijcie mnie i popatrzcie: Wszak duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam. A gdy to powiedział, pokazał im ręce i nogi. Lecz gdy oni jeszcze nie wierzyli z radości i dziwili się, rzekł im: Macie tu co do jedzenia? A oni podali mu kawałek ryby pieczonej i plaster miodu. A On wziął i jadł przy nich” (Ew. Łukasza 24:36-43).

Co nam to pokazuje? To, że nawet Jego uczniowie odrzucali zmartwychwstanie w ciele, aż do chwili, gdy byli zmuszeni je uznać! Starożytni Żydzi i Rzymianie cały czas bali mocno odrzucali zmartwychwstanie Chrystusa w ciele. A zatem głupotą jest myślenie współczesnego człowieka, że dawni ludzie łatwo byli przekonywani o fizycznym, cielesnym powstaniu Chrystusa z martwych.

Co więcej, dokeci i pierwsi gnostycy byli heretykami w kościołach, odrzucając fizyczne zmartwychwstanie Chrystusa i powtarzając, że Jezus powstał jako duch, a nie jak naucza tego Pismo, w ciele.

„Spójrzcie na ręce moje i nogi moje, że to Ja jestem. Dotknijcie mnie i popatrzcie: Wszak duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam” (Ew. Łukasza 24:39).

Nie powinno dziwić, że współcześni uczeni liberałowie odrzucili odsłowne, fizyczne zmartwychwstanie Chrystusa w ciele! Nie powinniśmy być zaskoczeni tym, że liberał Harry Emerson Fosdick nazwał zmartwychwstanie Chrystusa w ciele „bluźnierstwem”, a Rudolf Bultmann określił je jako „mit”; albo że dr George Eldon Ladd z Seminarium Fullera powiedział, że zmartwychwstanie Jezusa nie było „martwym ciałem powracającym od fizycznego życia” (Cytaty te zaczerpnięte zostały z książki Normana L. Geislera, Ph.D., The Battle for the Resurrection, Wipf and Stock, 1992, str. 87-107 – Gorąco polecam książkę dr Geislera! Zamówić ją można [w języku angielskim] z Amazon.com). A teraz przechodzimy do następnego punktu.

II. Po drugie, dlaczego ludzie, zarówno w przeszłości, jak i współcześni, odrzucają zmartwychwstanie Chrystusa w ciele.

Ludzie współcześni odrzucają zmartwychwstanie Chrystusa w ciele z tego samego powodu, dla którego robili to też ludzie w przeszłości, gdyż znajdują się w naturalnym, nieodnowionym stanie, zaślepieni przez grzech. Dr Martyn Lloyd-Jones powiedział:

Człowiek nie zmienił się zupełnie. Wszystkie zmiany, z których tak chlubią się ludzie są tylko zewnętrzne. Nie są to zmiany w samym człowieku, ale tylko w jego działaniach, środowisku… Człowiek sam w sobie nie zmienia się zupełnie. Ciągle pozostaje tą samą istotą pełną sprzeczności, jaką był od Upadku. (D. Martyn Lloyd-Jones, M.D., Truth Unchanged Unchanging, James Clark Publishers, 1951, str. 110, 112).

„Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać” (1 Koryntian 2:14).

Dalej dr Lloyd-Jones powiedział:

Człowiek odwrócił się od Boga, jest w stosunku do niego wrogo nastawiony, starając się żyć na tym świecie bez Boga i z dala od Niego... Oczywiście na kartach Biblii odkrywamy wspaniałą historię oraz klucz do zrozumienia historii człowieka, jego zmagań przeciwko Bogu, odrzucenie uniżenia się przed Nim, arogancję i dumę, by robić dokładnie odwrotnie. To co znajdujemy w Biblii, to opis konfliktu między wspaniałym Bogiem, a grzesznym człowiekiem. (D. Martyn Lloyd-Jones, M.D., “Surely the Wrath of Man Shall Praise Thee,” kazanie na temat Psalmu 76:10).

Człowiek w stanie grzechu to „człowiek zmysłowy” (1 Koryntian 2:14a). Odrzuca on wiarę w zmartwychwstanie Chrystusa w ciele i resztę Ewangelii, gdyż „nie może ich poznać” w swoim grzesznym, nienawróconym stanie (1 Koryntian 2:14b). Jak powiedział to dr Lloyd-Jones: „Człowiek nie zmienił się zupełnie.” Współczesny człowiek odrzuca zmartwychwstanie Jezusa w ciele z tego samego powodu, dla którego robili to ludzie w przeszłości, którzy to w „naturalnym” zmysłowym stanie, nigdy nie nawrócili się! To prowadzi nas do ostatniego punktu.

III. Po trzecie, cud zmartwychwstania Chrystusa w ciele może być znany tylko osobie nawróconej.

Cud zmartwychwstania w ciele Chrystusa pozostanie na zawsze ukryty dla człowieka pozostającego w naturalnym stanie grzechu. Apostoł Paweł powiedział:

„A jeśli nawet ewangelia nasza jest zasłonięta, zasłonięta jest dla tych, którzy giną.” (2 Koryntian 4:3).

Musisz być nawrócony, aby poznać rzeczywistość i znaczenie zmartwychwstania w ciele Chrystusa. W prawdziwym nawróceniu zwykle pojawia się najpierw pragnienie poznawania Chrystusa. Dzieje się tak, gdy słuchając Słowa Bożego, doświadczamy przekonania o grzechu, wiodącego do pełnego zaufania Chrystusowi. Moc grzechu w umyśle i sercu zostaje złamana, a osoba nawracająca się przychodzi do Chrystusa, wierzy w Niego i jest odnowiona; rodzi się na nowo w „społeczność... z Ojcem i z Synem jego, Jezusem Chrystusem.” (1 Jana 1:3).

Wówczas to, nawracając się prawdziwie poznasz Tego, który umarł na krzyżu, aby zapłacić za twoje grzechy, i który powstał ponownie dla twego usprawiedliwienia, w tym samym ciele, w którym został przybity do krzyża. Wiem o tym, gdyż stało się tak w moim życiu, jak i w życiu wielu innych ludzi w kościele, gdy nawracali się. Kiedy przyjdziesz do Chrystusa w prawdziwym nawróceniu, wówczas będziesz wiedział, że powstał On z martwych, tak jak to zapowiedział!

Czy odczuwasz pustkę i bezsens życia bez Chrystusa? Czy doświadczasz tego, że grzech trzyma twe życie i serce? Czy czujesz lęk przed życiem i umieraniem: „nie mając nadziei i [będąc] bez Boga na świecie.”? (Efezjan 2:12). Czy odczuwasz potrzebę tego, by Chrystus przebaczył ci grzechy i dał ci nowe, odnowione, nawrócone serce?

„Kto uwierzy i ochrzczony zostanie, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony” (Ew. Marka 16:16).

(KONIEC KAZANIA)
Kazania Doktora Hymers'a dostępne są przez internet pod adresem:
www.realconversion.com. Wybierz: „Kazania po Polsku”.

Pismo Święte czytane przed kazaniem przez Dr Kreighton'a L. Chan: Dz. Apostolskie 4:1-12.
Pieśń śpiewana solo przed kazaniem w wykonaniu pana Benjamina Kincaid'a Griffith'a:
“Wounded For Me” (autorzy W. G. Ovens, 1870-1945
oraz Gladys W. Roberts, urodzona w 1888).