Celem tej strony internetowej jest udostępnianie bez opłat tekstów kazań i ich nagrań pastorom i misjonarzom na całym świecie, a zwłaszcza w krajach Trzeciego Świata, gdzie dostęp do seminariów teologicznych i szkół biblijnych jest bardzo ograniczony lub nie istnieje.

W ciągu roku teksty tych kazań oraz nagrania wideo odbierane są na 1.500.000 komputerów w 221 krajach, ze strony www.sermonsfortheworld.com . Setki ludzi oglądają wideo na YouTube, jednak w niedługim czasie zamiast na YouTube, zaczynają korzystać bezpośrednio z naszej strony internetowej. YouTube kieruje ludzi na stronę internetową naszego kościoła. Każdego miesiąca teksty kazań tłumaczone są na 46 języki, docierając do 120.000 osób. Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi i mogą być używane przez kaznodziei bez uzyskiwania naszej zgody. Naciśnij tutaj, aby dowiedzieć się, w jaki sposób każdego miesiąca możesz pomóc nam w wielkim dziele głoszenia ewangelii na całym świecie.

Pisząc do doktora Hymersa, zawsze podaj nazwę kraju, w którym mieszkasz, gdyż inaczej nie będzie w stanie odpowiedzieć. Adres mailowy doktora Hymersa: rlhymersjr@sbcglobal.net.

Zmagałem się i modliłem godzinami, zastanawiając się, o czym ma być to kazanie. Wiedziałem, że Bóg chce, abym ponownie mówił na temat zmartwychwstania Chrystusa. Ale na co zwrócić uwagę? Jaki tekst wybrać? Gdy szykowałem się do snu, czułem zawrót głowy. Jednak kiedy czyściłem zęby i zakładałem piżamę, pewien werset przyszedł mi na myśl: „znaczna liczba kapłanów przyjmowała wiarę.” (Dzieje Apostolskie 6:7). Bałem się, że go zapomnę, więc zapisałem go na kawałku papieru i schowałem do mojej szuflady w łazience. Poszedłem spać wiedząc, że Bóg dał mi tekst na dzisiejsze kazanie - „znaczna liczba kapłanów przyjmowała wiarę.” (Dzieje Apostolskie 6:7).

Apostołowie i ich naśladowcy nie byli ludźmi wielkimi czy uczonymi. Większość z nich była biednymi rybakami, bez specjalnego wykształcenia, bez bogactw czy ziemskiej władzy. Ich zwiastowanie było proste. Zaledwie kilka tygodni wcześniej, w dniu Pięćdziesiątnicy, Piotr zwiastował na temat ukrzyżowania i zmartwychwstania Chrystusa. Dwie trzecie jego kazania było poświęcone zmartwychwstaniu Chrystusa, a trzy tysiące ludzi zostało zbawionych pod koniec zwiastowania. Kilka dni później Piotr głosił na ten sam temat przy bramie świątyni:

„Wy jednak zaparliście się Świętego i Sprawiedliwego, i prosiliście o ułaskawienie wam mordercy. I zabiliście Sprawcę życia, którego Bóg wzbudził z martwych, czego my świadkami jesteśmy.” (Dzieje Apostolskie 3:14-15).

Pod koniec kazania Piotr powiedział:

„Wam to Bóg najpierw, wzbudziwszy Syna swego, posłał go, aby wam błogosławił, odwracając każdego z was od złości waszych.” (Dzieje Apostolskie 3:26).

Wielkie były żniwa dusz:

„Wielu zaś z tych, którzy słyszeli tę mowę, uwierzyło, a liczba mężów wzrosła do około pięciu tysięcy.” (Dzieje Apostolskie 4:4).

Ponownie Piotr stanął przed arcykapłanem i zawołał:

„To niech wam wszystkim i całemu ludowi izraelskiemu wiadome będzie, że stało się to w imieniu Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, którego wy ukrzyżowaliście, którego Bóg wzbudził z martwych; dzięki niemu ten oto stoi zdrów przed wami.” (Dzieje Apostolskie 4:10).

A kilka dni później Piotr został po raz drugi zaaresztowany i przyprowadzony przed arcykapłana. Co wtedy powiedział?

„Bóg ojców naszych wzbudził Jezusa, którego wy zgładziliście, zawiesiwszy na drzewie” (Dzieje Apostolskie 5:30).

O tym właśnie zwiastował, o ukrzyżowaniu i zmartwychwstaniu Chrystusa!

A kilka dni później pojawia się nasz werset:

„Znaczna liczba kapłanów przyjmowała wiarę.” (Dzieje Apostolskie 6:7).

Jestem tak podekscytowany tym tekstem! Otwiera się on przede mną jak jaskinia Ali Baby i znajduję w nim cenne skarby!

„Znaczna liczba kapłanów przyjmowała wiarę.” (Dzieje Apostolskie 6:7).

Zadam trzy pytania i odpowiem na nie, abyście i wy mogli zobaczyć i zaczerpnąć z niego złota i skarbów!

I. Po pierwsze, czy kapłani byli dobrymi kandydatami, aby uwierzyć w zmartwychwstanie Chrystusa?

Nie! Zupełnie nie! Byli najmniej prawdopodobnymi osobami, które mogłyby uwierzyć w zmartwychwstałego Zbawiciela; najmniej prawdopodobnymi ludźmi w Jerozolimie, którzy mieliby uwierzyć, że Chrystus powstał z martwych. Byli to ci sami kapłani, o których kilka dni wcześniej było powiedziane:

„Kapłani i dowódca straży świątynnej oraz saduceusze [byli] oburzeni, iż nauczają lud i zwiastują zmartwychwstanie w Jezusie” (Dzieje Apostolskie 4:1-2).

Byli to ci sami saduceusze kapłani, o których czytamy, że kilka dni wcześniej:

„…wystąpił arcykapłan i całe jego otoczenie, stronnictwo saduceuszów, napełnieni zazdrością” (Dzieje Apostolskie 5:17).

Tak, ci kapłani byli saduceuszami. W komentarzu doktora Gaebeleina podkreślone jest, że „Większość kapłanów w ich przekonaniach była saduceuszami” (Frank E. Gaebelein, D.D., główny edytor The Expositor’s Bible Commentary, Zondervan Publishing House, 1981, tom 9, str. 301; odnośnie Dziejów Apostolskich 4:1). Kim byli ci kapłani i w co wierzyli? Większość kapłanów była saduceuszami, nie wierzącymi w zmartwychwstanie zmarłych, o czym czytamy w Ew. Mateusza 22:23 i Dziejach Apostolskich 23:8:

„W tym dniu przystąpili do niego saduceusze, którzy utrzymują, że nie ma zmartwychwstania…” (Ew. Mateusza 22:23).

„Saduceusze bowiem uczą, że nie ma zmartwychwstania”
        (Dzieje Apostolskie 23:8).

Historyk Józef Flawiusz pisze, że saduceusze „utrzymywali, iż dusza była udoskonaloną materią, która umierała razem z ciałem” (Antiquities of the Jews, 18:1, 4). Lecz chociaż mieli uprzedzenia względem tego, by ktokolwiek powstał z martwych, to jednak:

„Znaczna liczba kapłanów przyjmowała wiarę.”
       (Dzieje Apostolskie 6:7).

Dr Gill powiedział:

To że kapłani, a do tego znaczna ich liczba, tak czynili, jest zdumiewające, zwłaszcza że większość z nich była zatwardziałymi wrogami ewangelii i prześladowcami świętych (John Gill, D.D., An Exposition of the Nowy Testament, The Baptist Standard Bearer, wydanie z roku 1989, tom II, str. 191; odnośnie Dziejów Apostolskich 6:7).

Dziś rano ktoś może powiedzieć: „Chyba nie sądzisz, że uwierzę w zmartwychwstanie Chrystusa!” Dlaczego nie? Jeśli tamci ludzie, spośród wszystkich innych, uwierzyli w zmartwychwstanie Chrystusa, to dlaczego nie ty? Liberalny krytyk Biblii - Rudolf Bultmann powiedział, że współczesny człowiek nie może przyjąć tego, co nazywa on „mitem” zmartwychwstania Chrystusa. Cóż, tamci kapłani nie byli współczesnymi ludźmi, a przecież też uważali zmartwychwstanie Chrystusa za mit, aż do czasu, gdy Bóg ich nie nawrócił! Dokładnie tak sami współcześni ludzie, tacy jak ty, potrzebują dzisiaj nawrócenia! To wyjaśnia wszystkie twoje wątpliwości związane ze zmartwychwstaniem Chrystusa! Gdy dotknęła ich Boża moc

„Znaczna liczba kapłanów przyjmowała wiarę.”
       (Dzieje Apostolskie 6:7).

Ale widzimy coś jeszcze.

II. Po drugie, jakie dowody mieli kapłani na zmartwychwstanie Chrystusa?

Po pierwsze, wszyscy mieli dowód, jakim był pusty grób. Kiedy kobiety przyszły do grobu, usłyszały:

„Nie ma go tu, bo wstał z martwych, jak powiedział; chodźcie, zobaczcie miejsce, gdzie leżał.” (Ew. Mateusza 28:6).

Doktor Thiessen powiedział:

      Pismo Święte podaje, że grób był pusty. Z pewnością, gdyby nie było to prawdą, ktoś pokazałby, że uczniowie byli oszustami i że grób nie był pusty (Henry C. Thiessen, Ph.D., Introductory Lectures in Systematic Theology, Eerdmans Publishing Company, wydanie z 1949 roku, str. 335).

Josh McDowell powiedział:

Ze strony Żydów nie było żadnego zaprzeczenia na odważne słowa [Piotra] dotyczące zmartwychwstania Chrystusa. Dlaczego? Ponieważ dowód pustego grobu był dostępny dla każdego, kto chciał sprawdzić… każdy wiedział, że w grobie nie było już ciała Jezusa Chrystusa… Żydzi nie umieli wytłumaczyć pustego grobu… i jak pisze Fairbairn: „Milczenie Żydów jest równie znaczące jak słowa chrześcijan”… przez cały pierwszy wiek chrześcijanom grożono, bito, biczowano i zabijano z powodu ich wiary [w zmartwychwstanie Chrystusa]. Znacznie łatwiej byłoby ich uciszyć, pokazując ciało Jezus, ale nigdy tego nie zrobiono. (Josh McDowell, The New Evidence that Demands a Verdict, wydanie z 1999 roku, str. 251).

Pusty grób, ciche świadectwo zmartwychwstania Chrystusa, nigdy nie zostało obalone. Rzymianie i Żydzi nie byli w stanie pokazać ciała Chrystusa ani też wyjaśnić, co się z nim stało (McDowell, jw. str. 252).

Jak trafnie wyraził John R. W. Stott, cisza ze strony wrogów Chrystusa „jest równie wymownym dowodem zmartwychwstania, jak świadectwo apostołów” (McDowell, jw. str. 251).

Kapłani wiedzieli, że grób był pusty. Wiedzieli także, że żaden z wrogów Chrystusa nie potrafił tego wytłumaczyć. Skoro pusty grób znajdował się w samej Jerozolimie, wielu z tych kapłanów z pewnością udało się tam, aby zobaczyć go w środku. Był pusty! Wszyscy w Jerozolimie mówili o tym, gdyż jak napisał Paweł „nie działo się to w jakimś zakątku” (Dzieje Apostolskie 26:26). Było to na ustach wszystkich! Pusty grób doprowadził do tego, że uwierzyli, iż Jezus powstał z martwych.

Patrzyli także, z jakim zapałem apostołowie zwiastowali, że widzieli zmartwychwstałego Chrystusa. Byli świadkami tego, jak z nich szydzono, bito, biczowano i wtrącano do więzienia. Jednak zaraz po wypuszczeniu na wolność, oni od razu zwiastowali, że:

„Bóg ojców naszych wzbudził Jezusa, którego wy zgładziliście, zawiesiwszy na drzewie” (Dzieje Apostolskie 5:30).

Simon Greenleaf, wykładający prawo na uniwersytecie Harvard, powiedział na temat uczniów: „… niemożliwe jest, aby trwali w głoszeniu prawd [zwiastowaniu], gdyby Jezus faktycznie nie powstał z martwych i gdyby nie byli tak przekonani o tym fakcie, jak o żadnym innym” (McDowell, jw. str. 253). John R. W. Stott powiedział: „…przemiana uczniów Jezusa jest największym ze wszystkich dowodów na zmartwychwstanie” (McDowell, jw. str. 252). Kapłani widzieli ich niezachwianą wiarę i słyszeli zwiastowanie:

„Znaczna liczba kapłanów przyjmowała wiarę.”
       (Dzieje Apostolskie 6:7).

Jestem przekonany, że wy i ja widzielibyśmy więcej nawróceń, gdybyśmy mieli większy zapał i więcej wiary. Ach, gdybym tylko mógł zwiastować wam z mocą i zapałem Piotra! Ach, gdybym mógł być tak wielkim świadkiem zmartwychwstania Jezusa, jakim był on! I chociaż nasz zapał jest znacznie mniejszy niż apostołów, to jakże modlę się, aby sam Bóg pobudził twoje serce, byś mógł przyjść do „pierworodnego z umarłych” (Objawienie 1:5)!

„Znaczna liczba kapłanów przyjmowała wiarę.”
       (Dzieje Apostolskie 6:7).

III. Po trzecie, dlaczego ci kapłani okazali posłuszeństwo w wierze?

Ale to nie tylko pusty grób czy zapał apostołów przekonały ich. Było coś jeszcze, co zawsze ma miejsce w przypadku prawdziwego nawrócenia.

Słyszeli zwiastowaną ewangelię! Zgadzam się w pełni z purytanami, którzy mówili o ewangelii jako o „sposobie łaski”. Apostoł Paweł powiedział:

„A jak [mają] usłyszeć, jeśli nie ma tego, który zwiastuje?”
       (Rzymian 10:14).

Bóg ustanowił ewangelistów i pastorów, aby zwiastowali ewangelię (Efezjan 4:11-13). To właśnie głoszona ewangelia doprowadziła ich do nawrócenia. To zwiastowanie o ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Chrystusie zmiękczyło ich serca i zapoczątkowało wiarę w Chrystusa, sprawiając, że byli „posłuszni w wierze”.

Nikt w czasach nowotestamentowych nie był zbawiony bez wiary w zmartwychwstałego Chrystusa! Żadna znana postać w historii chrześcijaństwa nie została zbawiona bez zaufania w zmartwychwstałego Zbawiciela – nikt, ani Augustyn, ani Luter, ani Spener, ani Francke, ani Zinzendorf, ani Wesley, ani Whitefield, ani Spurgeon, ani Moody, ani Torrey – nikt kogo kiedykolwiek spotkałem! Apostoł Paweł wyraźnie to wyjaśnia:

„Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz.” (Rzymian 10:9).

Aby zostać zbawionym, musisz uwierzyć w swoim sercu „że Bóg wzbudził go z martwych”. Nic nie jest wyraźniej wytłumaczone w Piśmie Świętym. Zanim zostałem zbawiony, to przez siedem lat wierzyłem w umarłego Chrystusa. Wierzyłem, że umarł za mnie, ale ciągle byłem zgubiony. Zostałem zbawiony dopiero, gdy uwierzyłem w zmartwychwstałego Chrystusa!

Doktor John R. Rice miał świetne zrozumienie Rzymian 10:9. Napisał:

Wyznanie ustami nie jest dowodem zbawczej wiary, chyba że osoba, która takie wyznanie składa, szczerze wierzy też w swoim sercu, że Chrystus powstał z martwych… i jest w stanie zbawić z grzechu...Każdy, kto kiedykolwiek pokładał zbawczą wiarę w Chrystusa, wierzył w swoim sercu, że Bóg wzbudził go z martwych… Nikt nie znajdzie nawet jednej wzmianki w Nowym Testamencie o chrześcijaninie, który wątpiłby w osobiste zmartwychwstanie w ciele Jezusa Chrystusa (John R. Rice., D.D., The Resurrection of Jesus Christ, Sword of the Lord Publishers, 1953, str. 11, 7).

Doktor Rice nie był głupcem. Ukończył Uniwersytet Baylor, studiował przez dwa lata w Southwestern Baptist Seminary i ukończył uniwersytet w Chicago. A jednak dr Rice wierzył Biblii, która podaje, że zmartwychwstanie Chrystusa jest częścią zbawczej ewangelii (1 Koryntian 15:1-4).

„A jeśli Chrystus nie został wzbudzony, daremna [pusta, bezwartościowa] jest wiara wasza; jesteście jeszcze w swoich grzechach” (1 Koryntian 15:17).

„Znaczna liczba kapłanów przyjmowała wiarę.”
       (Dzieje Apostolskie 6:7).

Jakiej wierze okazali posłuszeństwo? Tej samej, z jaką Piotr zwiastował kilka dni wcześniej!

„Bóg ojców naszych wzbudził Jezusa, którego wy zgładziliście, zawiesiwszy na drzewie.” (Dzieje Apostolskie 5:30).

Takiej wierze okazali posłuszeństwo!

Jakże modlę się, abyś dziś rano i ty „okazał się posłusznym w wierze”, jak uczynili to tamci kapłani. Byli posłusznymi w wierze. Wydaje się, że cała ewangelia zebrana jest w słowie „wiara”. Być posłusznym w wierze oznacza uwierzyć w Jezusa, zaufać temu, który cierpiał za nas na krzyżu, umarł zamiast nas, płacąc za nasze grzechy. Bycie posłusznym w wierze to przyjście do Syna Bożego, zmartwychwstałego, który zasiada po prawicy Boga Ojca, powstałego z martwych dla naszego usprawiedliwienia, żyjącego, aby dać nam życie poprzez nowonarodzenie. Jakże modlę się, abyś i ty, tak nawet ty, przyszedł z twymi wszystkimi grzechami do Jezusa i powierzył się Mu w prostym akcie wiary!

Powierz się Jemu, całkowicie Jemu,
Niech nic nie powstrzyma przed tym cię;
   Nikt inny tylko Jezus,
   Nikt inny tylko Jezus,
Potrafi pomóc zgubionemu grzesznikowi.
   („Come, Ye Sinners” autor Joseph Hart, 1712-1768).

Jezus może cię zbawić! On może przebaczyć twe grzechy i dać ci życie wieczne! Przyjdź do Jezusa! Oddaj mu się całkowicie, nie pokładaj w nikim czy niczym innym zaufania! Nikt inny tylko Jezus, nikt inny tylko Jezus, potrafi pomóc zgubionemu grzesznikowi!

(KONIEC KAZANIA)
Kazania doktora Hymersa dostępne są co tydzień w Internecie pod adresem:
www.sermonsfortheworld.com
Wybierz: „Kazania po polsku”.

Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi. Można ich używać bez pozwolenia
doktora Hymersa. Jednakże wszystkie nagrania video doktora Hymersa oraz wszystkie
kazania z naszego kościoła w formie video objęte są prawami autorskimi,
a używanie ich wymaga uzyskania zgody.

Pismo Święte czytane przed kazaniem przez dr Kreightona L. Chana:
Dzieje Apostolskie 5:17-30.
Pieśń śpiewana solo przed kazaniem w wykonaniu Benjamina Kincaida Griffitha:
„The Strife Is O’er” (tłumaczenie na angielski Francis Pott, 1832-1909).