Celem tej strony internetowej jest udostępnianie bez opłat tekstów kazań i ich nagrań pastorom i misjonarzom na całym świecie, a zwłaszcza w krajach Trzeciego Świata, gdzie dostęp do seminariów teologicznych i szkół biblijnych jest bardzo ograniczony lub nie istnieje.

W ciągu roku teksty tych kazań oraz nagrania wideo odbierane są na 1.500.000 komputerów w 221 krajach, ze strony www.sermonsfortheworld.com . Setki ludzi oglądają wideo na YouTube, jednak w niedługim czasie zamiast na YouTube, zaczynają korzystać bezpośrednio z naszej strony internetowej. YouTube kieruje ludzi na stronę internetową naszego kościoła. Każdego miesiąca teksty kazań tłumaczone są na 46 języki, docierając do 120.000 osób. Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi i mogą być używane przez kaznodziei bez uzyskiwania naszej zgody. Naciśnij tutaj, aby dowiedzieć się, w jaki sposób każdego miesiąca możesz pomóc nam w wielkim dziele głoszenia ewangelii na całym świecie.

Pisząc do doktora Hymersa, zawsze podaj nazwę kraju, w którym mieszkasz, gdyż inaczej nie będzie w stanie odpowiedzieć. Adres mailowy doktora Hymersa: rlhymersjr@sbcglobal.net.

„Wszystko wykonało się”. Jezus wypełnił wielkie proroctwa starotestamentowe dotyczące ukrzyżowania. Był wzgardzony i opuszczony przez swoich. Odwrócili od Niego twarz i nie uznali za Zbawiciela, tak jak przepowiedział to Izajasz w rozdziale 53. A On zaniósł na krzyż nasze grzechy dokładnie tak, jak powiedział Izajasz (Izajasz 53:5-6). Przebili mu ręce i stopy, jak prorokował Psalm 22:17 „Przebodli ręce i nogi moje.” Także żołnierze stojąc pod krzyżem wypełnili inne proroctwo z Psalmu 22:19 „Między siebie dzielą szaty moje i o suknię moją los rzucają.” Wszystkie te proroctwa i wiele jeszcze innych wypełniły się. Dlatego też Jezus zwracając się z krzyża do Jana i polecając mu opiekę na swoja matką, „wiedząc, że się już wszystko wykonało” powiedział coś jeszcze „ aby się [całkowicie] wypełniło Pismo”- rzekł: „Pragnę” .

„Pragnę”.

Było to wypełnienie dwóch niezwykłych obietnic starotestamentowych. Pierwsza z nich zawarta jest w Psalmie 22, w wersecie 16:

„Siła moja wyschła jak skorupa, A język mój przylgnął do podniebienia mego I położyłeś mnie w prochu śmierci.”
       (Psalm 22:16).

Wisząc na krzyżu przez wiele godzin, nic nie pijąc, język Jezusa przylgnął do podniebienia tak, że ledwie mógł cokolwiek wyrzec.

Druga wypełniona obietnica pochodzi z Psalmu 69:22.

„Dodali żółci do pokarmu mego, A w pragnieniu moim napoili mnie octem.” (Psalm 69:22).

Wypełniając Pismo Jezus rzekł:

„Pragnę” (Jan 19:28).

Jest to najkrótsza wypowiedź Jezusa na krzyżu. W języku angielskim składają się na nią dwa słowa, ale w greckim [jak i polskim] tylko jedno:

„Pragnę”.

Wiele wielkich prawd możemy wyciągnąć z tego słowa, wypowiedzianego przez wyschnięte usta Jezusa, ale dziś wieczorem mamy czas tylko na trzy z nich.

„Pragnę”.

I. Po pierwsze, pragnienie Jezus było oznaką jego człowieczeństwa.

Nie dziwi to, że Jezus pragnął. Wcześniej, kiedy podróżował przez Samarię, odczuł zmęczenie i poprosił kobietę spotkaną przy studni Jakuba: „Daj mi pić!” (Ew. Jana 4:7). Dlatego też nie dziwi, że pod koniec swego ziemskiego życia, ubiczowany i przybity do krzyża powiedział:

„Pragnę”.

Jego pragnienie było oznaką człowieczeństwa; to pragnienie człowieka, istoty ludzkiej. Dwa razy uczniowie uznali Jezusa za ducha: gdy szedł po wodzie Morza Galilejskiego „Uczniowie zaś, widząc go idącego po morzu, zatrwożyli się i mówili, że to zjawa...” (Ew. Mateusza 14:26). „Ale Jezus zaraz do nich powiedział: Ufajcie, Ja jestem, nie bójcie się!” (Ew. Mateusza 14:27). Wieczorem, tego dnia, gdy powstał z martwych, ukazał się uczniom i rzekł: „Pokój wam!” (Ew. Łukasza 24:36).

„Wtedy zatrwożyli się i pełni lęku mniemali, że widzą ducha.”
       (Ew. Łukasza 24:37).

Jezus uspokoił ich i powiedział:

„Spójrzcie na ręce moje i nogi moje, że to Ja jestem. Dotknijcie mnie i popatrzcie: Wszak duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam.” (Ew. Łukasza 24:39).

W obu sytuacjach Jezus pokazał uczniom, że jest człowiekiem z krwi i kości, a nie tylko „duchem Chrystusa”. Idea „ducha Chrystusa” jest czymś całkowicie mylnym. Jest też niebezpiecznym znakiem fałszywej religii. Jezus przewidział to mówiąc: „Powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy” (Ew. Mateusza 24:24). „Duch Chrystusa” pojawiający się w New Age i wielu innych kultach, nie jest prawdziwym Chrystusem. „Duch Chrystusa” w tych fałszywych religiach został przez apostoła Pawła określony jako „inny Jezus”, w 2 Liście do Koryntian 11:4. „Wszak duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam.” (Ew. Łukasza 24:39). „Duch Chrystusa” to nie prawdziwy Jezus!

Jezus stworzył niebo i ziemię zgodnie z tym, co zapisane jest w Ew. Jana 1:1-3.

„Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez nie powstało, a bez niego nic nie powstało, co powstało”
     (Ew. Jana 1:1-3).

Jezus jest zarówno Bogiem, jak i człowiekiem – Bogiem-człowiekiem w hipostatycznej unii. Nigdy nie wolno nam zapomnieć o Jego boskości, gdyż jest On drugą osobą Trójcy. Ale pragnienie na krzyżu przypomina nam o tym, że był w pełni człowiekiem. Możemy o Jezusie powiedzieć to, co Adam rzekł kiedyś o Ewie:

„Ta dopiero jest kością z kości moich i ciałem z ciała mojego.”
       (1 Mojż. 2:23).

Jest to obraz Jego wcielenia. Zszedł z nieba i narodził się z dziewicy Marii jako Bóg-człowiek.

„... lecz gdy nadeszło wypełnienie czasu, zesłał Bóg Syna swego, który się narodził z niewiasty...” (Galacjan 4:4).

Spurgeon powiedział:

      Jakże prawdziwym człowiekiem On jest „kością z naszych kości i ciałem z naszego ciała”, gdyż nosił nasze słabości... Jezus udowodnił, że jest prawdziwym człowiekiem, gdyż doświadczał bólu, będącego udziałem ludzkości. Aniołowie nie doświadczają pragnienia. Zjawa [duch], za którego niektórzy Go uznali, nie cierpi w ten sposób. Jezus naprawdę cierpiał i doświadczał skrajnego pragnienia, gdyż było to pragnienie w chwili umierania.… Pragnienie to spowodowane było… utratą krwi i gorączką z powodu podrażnienia wywołanego czterema niezwykle bolesnymi ranami... gwoździe wrzynały się w Jego błogosławione ciało, wiszące na krzyżu, rozrywając delikatne nerwy. Ten straszliwy nacisk był powodem palącej gorączki. Ból ten powodował wyschnięcie ust, rozgrzanych jakby piec, aż w końcu [Jezus] powiedział słowa z Psalmu 22:, „język mój przylgnął do podniebienia mego” (C. H. Spurgeon, “The Shortest of the Seven Cries,” The Metropolitan Tabernacle Pulpit, Pilgrim Publications, 1972, tom XXIV, str. 219-220).

I ja widziałem przyjaciół, którzy na łożu śmierci wołali o wodę, lecz lekarze nie podawali im, gdyż chorzy nie byli w stanie jej przełknąć. Jaką straszliwą rzeczą jest zobaczyć człowieka w takim stanie, nie mogącego ugasić pragnienia! Powiedziałem lekarzom, aby dać choremu wodę, bo i tak przecież umiera. Jednak oni obawiali się konsekwencji prawnych bardziej niż humanitaryzmu i odmówili nawet kropli wody, by zmoczyć wyschnięty język. Spurgeon powiedział:

       Nasz Pan był w pełni człowiekiem, a smutek, który doświadczamy, niech będzie dla nas przypomnieniem Jego męczarni: następnym razem, gdy doświadczysz prawdziwego pragnienia, spójrz na Niego; gdy [widzisz] przyjaciela umierającego i odczuwającego ogromnie pragnienie, to i w nim możesz ujrzeć [obraz cierpienia Jezusa]; tak rzeczywista była Jego męka... Jakże bliski nam jest cierpiący Zbawiciel... (jw.).

On jest „Emmanuelem”, co oznacza „Bóg z nami”, Bóg-człowiek, nawet w chwili śmiertelnego cierpienia. On rzekł:

„Pragnę”.

II. Po drugie, pragnienie Jezusa było znakiem tego, że zajął On
miejsce grzeszników.

Jezus powiedział: „Pragnę”, gdyż zajął On miejsce grzesznika. Adam ustami spożył zakazany owoc, dlatego też z ust wyszło skażenie całej ludzkości.

„Przeto jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, tak i na wszystkich ludzi śmierć przyszła”
       (Rzymian 5:12)

Stało się to z ust pierwszego Adama, sprawiając, że wszyscy jego potomkowie „umierają w grzechach” (Kolosan 2:13). Dlatego też właściwą rzeczą było, aby ostatni Adam – Jezus, doświadczając cierpienia pragnienia, zapłacił za grzech, który stał się przez usta pierwszego Adama. Usta Adama „były drzwiami do grzechu, dlatego też i [w swoich ustach] nasz Pan doświadczył bólu” (Spurgeon, jw., str. 222). Co więcej, deprawacja naszej natury wychodzi z ust naszych. Jezus powiedział:

„Ale co z ust wychodzi, pochodzi z serca, i to kala człowieka.”
       (Ew. Mateusza 15:18).

Na krzyżu serce Jezusa przebito włócznią po to, by nasze grzechy mogły być wybaczone. Nałożono Mu koronę cierniową, aby i grzechy naszych umysłów zostały przebaczone. Ręce przybito do krzyża, by grzechy popełniane rękoma były wybaczone. Tak samo Jego stopy przybito do krzyża, by i grzechy popełnione chodząc i zbliżając nas do grzechu, mogły zostać przebaczone. Język przywarł mu do podniebienia, tak straszliwego doświadczył pragnienia, po to, by uzdrowić nas z grzechów wychodzących z ust.

„Lecz on zraniony jest za występki nasze, starty za winy nasze. Ukarany został dla naszego zbawienia, a jego ranami jesteśmy uleczeni. Wszyscy jak owce zbłądziliśmy, każdy z nas na własną drogę zboczył, a Pan jego dotknął karą za winę nas wszystkich.” (Izajasz 53:5-6).

Apostoł Paweł napisał, że Jezus „grzechy nasze sam na ciele swoim poniósł na drzewo” (1 List Piotra 2:24). Werset ten wyraźnie pokazuje, że pragnienie Jezusa było częścią cierpienia, którego doświadczył, zajmując nasze miejsce na krzyżu. Jezus powiedział:

„Pragnę”

aby każdy grzech, który wyszedł z twoich ust, mógł zostać ukarany w Jego ustach! Ach, jakże wspaniały Zbawiciel! Ty cierpiałeś, abyśmy my mogli żyć! W Swoich ustach doświadczałeś wielkiego bólu, w nasze miejsce, aby zapłacić za grzechy z naszych wychodzące ust, by wybaczyć je i oczyścić nas krwią, która wypływała z Twoich spękanych i krwawiących ust!

„kiedy byliśmy jeszcze grzesznikami, Chrystus za nas umarł.”
       (Rzymian 5:8).

„Gdyż i Chrystus... za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was przywieść do Boga”
       (1 List Piotra 3:18).

Jezus powiedział:

„Pragnę”

a to cierpienie pragnienia zapłaciło za grzeszne słowa wychodzące z ust każdego człowieka, jeśli tylko przyjdzie do Niego. Jedna jeszcze rzecz pozostała do rozważenia.

III. Po trzecie, pragnienie Jezusa zachowuje cię od pragnienia w Piekle.

Ewangelia Łukasza mówi o człowieku, który umarł:

„... i został pochowany. A gdy w krainie umarłych cierpiał męki i podniósł oczy swoje... zawołał:... zmiłuj się nade mną i poślij Łazarza, aby umoczył koniec palca swego w wodzie i ochłodził mi język, bo męki cierpię w tym płomieniu”
     (Ew. Łukasza 16:22-24).

Gdyby Jezus nie cierpiał pragnienia na krzyżu, każdy z nas musiałby doświadczać go w Piekle. Spurgeon powiedział: „Nasze grzeszne języki… musiałyby płonąc na wieki [w Piekle], gdyby język [Jezusa] nie doświadczył męczarni pragnienia w nasze miejsce.” (jw. str. 222-223) – On zajął nasze miejsce na krzyżu! Proszę wstańmy i zaśpiewajmy hymn nr 6 w wydrukowanych pieśniach, na melodię „Tis Midnight, and on Olive’s Brow”. Zaśpiewajmy drugą , trzecią i czwartą zwrotkę:

Zobacz przebite dłonie i stopy
Usta wyschnięte palącym pragnieniem
Oczy agonii pełne i krwi
Jezus, nasz Pan, przybity tam.

Pójdźmy pod krzyżem stańmy tu
By krew co z Jego wypływa boku
Mogła i na nas łagodnie spłynąć
Jezus, nasz Pan, przybity tam.

Złamane serce, oczy pełne łez
Poproś, a On nie odrzuci cię
O Panie Jezus niech wzrusza nas
Żeś za nas cierpiał krzyża ból.
   (Wolny przekład pieśni “They Crucified Him”,
      autor Frederick William Faber, 1814-1863; zmienione przez Dr Hymers).

Augustyn powiedział: „Krzyż był mównicą, z której Jezus zwiastował Swą miłość na cały świat” To prawda! Umarł na krzyżu płacąc karę za twoje grzechy, dlatego że cię kocha! Doświadczał agonii i bólu, by cię zbawić od wiecznego cierpienia, dlatego że cie miłuje! Czy powiesz Mu: „Nie chcę twojej miłości!” A może raczej powiesz Mu:

Przychodzę Panie mój!
   Przychodzę dziś do Ciebie!
Obmyj mnie, oczyść Swoją krwią
   Co spływa z Kalwarii.
(Wolny przekład pieśni “I Am Coming, Lord”
     autor Lewis Hartsough, 1828-1919).

(KONIEC KAZANIA)
Kazania Doktora Hymers'a dostępne są przez internet pod adresem:
www.realconversion.com. Wybierz: “Kazania po Polsku.”

Pismo Święte czytane przed kazaniem przez Dr Kreighton'a L. Chan: Ew. Jana 19:23-28.
Pieśń śpiewana solo przed kazaniem w wykonaniu pana Benjamina Kincaid'a Griffith'a:
“A Song for the Foot of the Cross” (autor John Chandler, 1837).