Celem tej strony internetowej jest udostępnianie bez opłat tekstów kazań i ich nagrań pastorom i misjonarzom na całym świecie, a zwłaszcza w krajach Trzeciego Świata, gdzie dostęp do seminariów teologicznych i szkół biblijnych jest bardzo ograniczony lub nie istnieje.

W ciągu roku teksty tych kazań oraz nagrania wideo odbierane są na 1.500.000 komputerów w 221 krajach, ze strony www.sermonsfortheworld.com . Setki ludzi oglądają wideo na YouTube, jednak w niedługim czasie zamiast na YouTube, zaczynają korzystać bezpośrednio z naszej strony internetowej. YouTube kieruje ludzi na stronę internetową naszego kościoła. Każdego miesiąca teksty kazań tłumaczone są na 46 języki, docierając do 120.000 osób. Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi i mogą być używane przez kaznodziei bez uzyskiwania naszej zgody. Naciśnij tutaj, aby dowiedzieć się, w jaki sposób każdego miesiąca możesz pomóc nam w wielkim dziele głoszenia ewangelii na całym świecie.

Pisząc do doktora Hymersa, zawsze podaj nazwę kraju, w którym mieszkasz, gdyż inaczej nie będzie w stanie odpowiedzieć. Adres mailowy doktora Hymersa: rlhymersjr@sbcglobal.net.

Początkiem wielu „-izm”, jak i mylnego zrozumienia Pisma, może być błędne pojęcie konceptu organicznej i progresywnej natury objawienia. Na przykład Adwentyści Dnia Siódmego, jak i Baptyści Dnia Siódmego, nie byli w stanie pojąć prawdy dotyczącej progresywnego objawienia Sabatu w Piśmie Świętym. Cel świętowania Sabatu został zmieniony już w Starym Testamencie: od rozpoznania go jako części dzieła stworzenia (II Mojż. 20:11), do wyjścia z niewoli (V Mojż. 5:15). Psalm 118:22-24 mówi o dniu zmartwychwstania Chrystusa i może być uznawany za prorocze odniesienie się do zmiany Sabatu na dzień, w którym „kamień, który odrzucili budowniczowie, [stanie] się kamieniem węgielnym”, a więc do dnia zmartwychwstania naszego Pana.

Boże objawienie nie jest ograniczone tylko do słów. W naturalnym objawieniu „Niebiosa opowiadają chwałę Boga, A firmament głosi dzieło rąk jego.” (Ps. 19:1), a w swoim ponad naturalnym objawieniu, Bóg objawił znaczenie wiary przez życie Abrahama i odkupienie pogan przy udziale Pawła. Innymi słowy, Boże objawienie widoczne jest zarówno w słowach, jak i w naturze oraz dziełach. Chociaż w Nowym Testamencie nie jest zapisany wyraźne nakaz zmieniający Sabat na Dzień Pański, to jednak zmiana ta jest bardzo wyraźna, kiedy patrzymy na rozwój w Nowym Testamencie. Zaczyna się on od stwierdzenia Chrystusa, że jest On Panem Sabatu (Ew. Mat. 12:8). Jezus miał prawo i autorytet, aby zinterpretować to i zrobić, tak jak chciał dla dobra ludzi. W Nowym Testamencie był to pierwszy zalążek objawienia Dnia Pańskiego, jako zapowiedź przyszłego rozwoju. Ważnością tego dnia nie jest to, że jest on ostatnim, lub pierwszym dniem tygodnia, ale że to ten właśnie dzień Pan wybrał na „dzień” przepowiadany w Starym Testamencie. Skoro nasz Pan zmartwychwstał i ukazał się uczniom pierwszego dnia tygodnia (Ew. Jana 20:1, 19), potem ukazał się ponownie apostołom pierwszego dnia następnego tygodnia (Ew. Jana 20:26), to bez wątpienia ten pierwszy dzień tygodnia został przypieczętowany jako „ten dzień”. W całej historii, czyż było wydarzenie ważniejsze, niż zmartwychwstanie naszego Pana, które potwierdzone zostało wielokrotnie, gdy ukazywał się uczniom? Dlatego też ten dzień, w którym miało miejsce to największe ze wszystkich wydarzeń, jest na pewno tym ważnym dniem.

Co więcej, gdy Paweł i jego towarzysze przebywali w Troadzie przez siedem dni, minął w tym czasie Sabat, a jednak nie ma żadnej wzmianki, aby go przestrzegali. Wprost przeciwnie, kiedy nadszedł pierwszy dzień tygodnia, uczniowi zebrali się razem na łamaniu chleba, a Paweł zwiastował [Dz. Ap. 20:6-7]. Dlaczego musieli z tym czekać aż do pierwszego dnia tygodnia? Najwyraźniej ten dzień [pierwszy dzień tygodnia], stał się już oficjalnym dniem gromadzenia się chrześcijan. Oprócz ważności tego dnia, Pan ukazał program świętowania go albo uwielbiania, którego częścią jest zgromadzanie się razem, łamanie chleba i głoszenie Słowa. Kilka lat wcześniej, Pan objawił już, że ofiary wierzących powinny być zbierane tego samego dnia [pierwszego dnia tygodnia – w niedzielę] (1 Kor. 16;1, 2). A zatem autorytet, ważność i cały program przestrzegania [tego pierwszego dnia] zostawały stopniowo objawiane, chociaż nie sam dzień. Ten został objawiony dopiero w ostatniej księdze Biblii.

Kiedy Jan przebywał na wyspie Patmos, oczekując objawienia Pana, pierwszego

dnia tygodnia Pan nagle ukazał się mu i pod Jego natchnieniem Jan nazwał dzień ten: Dniem Pańskim. Co oznacza – należącym do Pana (Obj. 1:10). Chrystus, który tak wiele dał dla świata, czyż nie zasługuje na dzień należący do Pana? Przecież On „jest początkiem... aby we wszystkim był pierwszy” (Kol. 1:18).

Zauważ: w historii wczesnego kościoła różni chrześcijanie, którzy wspominali Dzień Pański w swoich pismach:

• List Barnaby 15:9 (AD 100)

• List Ignacego do Magnezjan 9:1 (AD 107)

• 1 Apologia Justina, rozdział LXVII (AD 145)

Tutaj kończy się nauczanie dr Timothy Lin na temat Dnia Pańskiego, który zastąpił Sabat. Zostało ono wzięte ze strony internetowej Biblical Studies Ministries International, Inc., 820 Bennett Court, Carmel, IN 46032, www.bsmi.org/lin.htm.

A teraz spojrzymy jeszcze raz na fragmenty, które podał dr Lin, pokazując progresywne objawienie w Biblii, od Sabatu do Dnia Pańskiego.

1. Po pierwsze, II Mojżeszowa 20:11.

„Gdyż w sześciu dniach uczynił Pan niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest, a siódmego dnia odpoczął. Dlatego Pan pobłogosławił dzień sabatu i poświęcił go. (II Mojż. 20:11).

Celem Sabatu, znajdującego się wśród 10 Przykazań, danego w przymierzu z Mojżeszem, było spojrzenie na Boży akt stworzenia w ciągu sześciu dni, gdy powstało niebo i ziemia. „Ponieważ Bóg stworzył niebo i ziemię w sześć dni, Pan pobłogosławił dzień sabatu i poświęcił go.” Dr Ryrie powiedział, że ten Sabat jest przypomnieniem „Bożego odpoczynku po dziele stworzenia” (Charles C. Ryrie, Doktor, The Ryrie Study Bible, Moody Press, 1978; odnośnie II Mojż. 20:11)

2. Po drugie, V Mojż.5:15.

„Pamiętaj, że byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej i że Pan, twój Bóg, wyprowadził cię stamtąd ręką możną i ramieniem wyciągniętym. Dlatego rozkazał ci Pan, twój Bóg, abyś obchodził dzień sabatu” (V Mojż. 5:15).

Według doktora Lin, w wersecie tym widzimy progres w objawieniu odnośnie celu Sabatu. Zwróćcie uwagę na słowo: „dlatego”. Sabat jest nie tylko uczczeniem Bożego odpoczynku po dziele stworzenia, ale od tej chwili ma być też przypomnieniem wyjścia hebrajczyków z niewoli egipskiej. Pokazuje nam to progresywne objawienie dotyczące Sabatu.

3. Po trzecie, Psalm 118:22-24.

„Kamień, który odrzucili budowniczowie, Stał się kamieniem węgielnym. Przez Pana się to stało i to jest cudowne w oczach naszych. Oto dzień, który Pan uczynił, Weselmy się i radujmy się w nim” (Psalm 118:22-24).

Wersety 22-23 odnoszą się do zmartwychwstania Chrystusa, tak jak pokazuje to Piotr, który werset 22 zacytował przed Sanhedrynem w Dziejach Apostolskich 4:10-11. A werset 24 odnosi się w proroczy sposób do dnia, gdy Chrystus powstał z martwych.

„Oto dzień, który Pan uczynił, Weselmy się i radujmy się w nim” (Psalm 118:24).

Matthew Henry pisał o “zrozumieniu chrześcijańskiego Sabatu [niedzieli], który święcimy na pamiątkę zmartwychwstania Chrystusa” (Matthew Henry’s Commentary on the Whole Bible, Hendrickson Publishers, wydanie wznowione z 1996 roku, tom 3; odnośnie Psalmu 118:24). Podobnie dr Gill powiedział, że odnosi się to do: „Dnia Pańskiego, zachowywanego na pamiątkę.... dnia Jego zmartwychwstania” (John Gill, Doktor Teologii, An Exposition of the Old Testament, The Baptist Standard Bearer, wydanie wznowione z 1989 roku, tom. IV, str. 207; odnośnie Psalmu 118:24).
        A zatem Psalm 118:24 odnosi się w sposób proroczy do Dnia Pańskiego; dnia, gdy Chrystus powstanie z martwych. W ten sposób ten ważny mesjanistyczny fragment w Psalmie 118 mówi proroczo o „dniu, który Pan uczynił”; dniu zmartwychwstania Chrystusa, pierwszym dniu tygodnia, „Dniu Pańskim” w zbliżającym się Nowym Testamencie.
        Proroctwo to jest trzecim etapem w progresywnym objawieniu, pomiędzy Sabatem, a „Dniem Pańskim” - niedzielą.

4. Po czwarte, Ewangelia Jana 20:19.

„Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam!” (Biblia Tysiąclecia, Ew. Jana 20:19).

Jezus powstał z martwych pierwszego dnia tygodnia (Ew. Mateusza 28:1), według rzymskiego kalendarza, a nawet według naszych współczesnych kalendarzy, które zachowują ten sam porządek dni tygodnia.
      Później, „Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia” (Ew. Jana 20:19), Jezus ukazał się uczniom po raz pierwszy, odkąd powstał z martwych. Miało to miejsce w niedzielę „pierwszego dnia tygodnia” (Ew. Mat 28:1). Tak, jak powiedział to dr Lin: „to ten właśnie dzień Pan wybrał za „dzień” przepowiadany w Starym Testamencie”.
        Potem, w kolejny „pierwszy dzień” (niedzielę), Jezus znowu ukazał się uczniom, według Ew. Jana 20:26. A zatem dwa pierwsze spotkania zmartwychwstałego Jezusa z Jego uczniami miały miejsce w niedzielę „pierwszego dnia tygodnia”. Dr Lin powiedział: „W całej historii, czyż było wydarzenie ważniejsze, niż zmartwychwstanie naszego Pana...? Dlatego też ten dzień, w którym miało miejsce to największe ze wszystkich wydarzeń, jest na pewno tym ważnym dniem.” Naprawdę, zmartwychwstanie Chrystusa w niedzielę jest najważniejszym dniem dla chrześcijan, gdyż jak mówi I Kor. 15:17:

„a jeśli Chrystus nie został wzbudzony, daremna jest wiara wasza; jesteście jeszcze w swoich grzechach” (I Kor. 15:17).

5. Po piąte, Dzieje Apostolskie 20:7.

„A pierwszego dnia po sabacie, gdy się zebraliśmy na łamanie chleba, Paweł, który miał odjechać nazajutrz, przemawiał do nich i przeciągnął mowę aż do północy” (Dz. Ap. 20:7).

Paweł przebywał w Troadzie przez siedem dni i minął w tym czasie Sabat. Dr Lin powiedział: „a jednak nie ma żadnej wzmianki, aby go przestrzegali. Wprost przeciwnie, kiedy nadszedł pierwszy dzień tygodnia [niedziela], uczniowi zebrali się razem na łamaniu chleba, a Paweł zwiastował. Dlaczego musieli z tym czekać aż do pierwszego dnia tygodnia?” Dlatego, że był to dzień, gdy Jezus powstał z martwych! „Najwyraźniej ten dzień [pierwszy dzień tygodnia], stał się już oficjalnym dniem gromadzenia się chrześcijan. Oprócz ważności tego dnia, [Słowo Boże] ukazuje, [że] uwielbienie... powinno zawierać zgromadzanie się razem, łamanie chleba i głoszenie.” Biblia pokazuje także, że ofiary powinny być zbierane razem „pierwszego dnia tygodnia” (I Kor. 16:2) Dr Lin powiedział: „A zatem autorytet, ważność i cały program przestrzegania [tego pierwszego dnia] zostawały stopniowo objawiane, ale nie sam dzień. Ten został objawiony dopiero w ostatniej księdze Biblii.”

6. Po szóste, Objawienie 1:10.

„W dzień Pański popadłem w zachwycenie i usłyszałem za sobą głos potężny, jakby trąby...” (Objawienie 1:10).

Dr. J. Vernon McGee powiedział: „Dzień Pański odnosi się do tego, co nazywamy niedzielą” (J. Vernon McGee, Th.D., Thru the Bible, Thomas Nelson Publishers, 1983, tom V, str. 893; komentarz na temat Objawienia 1:10). W komentarzu: „The Applied New Testament Commentary” napisane jest: „[Do] czasu, gdy Jan spisał księgę Objawienia, chrześcijanie zaczęli przestrzegać... niedzielę... Nazywali ją „Dniem Pańskim” dlatego, że to w niedzielę Jezus powstał z martwych” (The Applied New Testament Commentary, Kingsway Publications, 1997, str. 1014; odnośnie Objawienia 1:10). Tak, jak podkreślił to dr Lin, zwrot: „Dzień Pański” był używany [dla określenia] chrześcijańskiego uwielbienia pierwszego dnia tygodnia; dnia, gdy zmartwychwstał Chrystus. A zatem zwrot ten „Dzień Pański” pojawia się w pierwszych chrześcijańskich pismach, takich jak List Barnaby 15:9 (napisanym w AD 100), List Ignacego do Magnezjan 9:1 (AD 107) oraz w 1-szej Apologii Justina, rozdział LXVII (AD 145).

Dr Lin kładł wielki nacisk na zachowywanie Dnia Pańskiego świętym. Nauczał nas, aby:

„... zachowywać cały Dzień Pański, jako prawdziwie należący do Pana. Rozpocznijmy go rano uwielbiając Boga jako Stwórcę, a wieczorem, na nabożeństwie, wywyższając Go jako Ojca Niebieskiego... stawiając Boga na pierwszym miejscu przez cały ten dzień. (The Testimony of a Shepherd: A Tribute to Dr. Timothy Lin, First Chinese Baptist Church, 1994).

Dzięki doktorowi Lin:

Wierzący uczyli się pokazywać na zewnątrz ich wewnętrzny szacunek do Boga, poprzez odpowiedni strój w niedzielę oraz przychodząc na nabożeństwa z nastawieniem świętości i chwały (The Testimony of a Shepherd, jw. str. 4).

Niech to będzie także nastawieniem naszego kościoła, gdy słuchamy nauczania doktora Lin. Przychodźmy na nabożeństwa zarówno w niedzielny poranek, jak i wieczór. Przychodźmy przed Boga ubrani odpowiednio. Módlmy się, przed każdym nabożeństwem, o Bożą obecność w uwielbieniu i nauczaniu.

A przed wszystkim, nie ustawajmy w zwiastowaniu Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego. On umarł na krzyżu, modląc się za twe grzechy. Powstał z martwych, aby dać ci życie. Przyjdź do Jezusa, aby obmył cię z twych grzechów Swą drogocenną krwią! Amen!

(KONIEC KAZANIA)
Kazania Doktora Hymersa dostępne są przez internet pod adresem:
www.realconversion.com. Wybierz: “Sermon Manuscripts."

Modlitwa przed kazaniem: Dr. Kreighton L. Chan.
Pieśń śpiewana solo przed kazaniem w wykonaniu Benjamina Kincaida Griffitha:
“Alive Again” (autor Paul Rader, 1878-1938).