Celem tej strony internetowej jest udostępnianie bez opłat tekstów kazań i ich nagrań pastorom i misjonarzom na całym świecie, a zwłaszcza w krajach Trzeciego Świata, gdzie dostęp do seminariów teologicznych i szkół biblijnych jest bardzo ograniczony lub nie istnieje.

W ciągu roku teksty tych kazań oraz nagrania wideo odbierane są na 1.500.000 komputerów w 221 krajach, ze strony www.sermonsfortheworld.com . Setki ludzi oglądają wideo na YouTube, jednak w niedługim czasie zamiast na YouTube, zaczynają korzystać bezpośrednio z naszej strony internetowej. YouTube kieruje ludzi na stronę internetową naszego kościoła. Każdego miesiąca teksty kazań tłumaczone są na 46 języki, docierając do 120.000 osób. Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi i mogą być używane przez kaznodziei bez uzyskiwania naszej zgody. Naciśnij tutaj, aby dowiedzieć się, w jaki sposób każdego miesiąca możesz pomóc nam w wielkim dziele głoszenia ewangelii na całym świecie.

Pisząc do doktora Hymersa, zawsze podaj nazwę kraju, w którym mieszkasz, gdyż inaczej nie będzie w stanie odpowiedzieć. Adres mailowy doktora Hymersa: rlhymersjr@sbcglobal.net.

Czwartego czerwca 2009 miała miejsce dwudziesta rocznica „Masakry na Placu Tiananmen” [Placu Niebiańskiego Spokoju]. W 1989 roku, przez sześć tygodni tysiące Chińczyków, głównie studentów, w pokojowy sposób manifestowało przeciwko komunistycznemu rządowi, domagając się większej wolności myśli. Nagle, 4-go czerwca, we wczesnych godzinach rannych, wojsko rządowe otworzyło ogień na tysiące nieuzbrojonych demonstratorów, zabijając tysiące i raniąc równie wielką liczbę. Hong Yujian, który w ramach wymiany studentów studiował na Uniwersytet w Pensylwanii, oglądał w telewizji te krwawe wydarzenia, mające miejsce w Pekinie. Powiedział, że Masakra na Placu Tiananmen podważyła jego nadzieję pokładaną w nauce i demokracji i doprowadziła do tego, że stał się chrześcijaninem.

Powiedział, że Masakra na Placu Tiananmen pomogła jemu i innym zobaczyć grzech i potrzebę Chrystusa. „Myślę, że Bóg użył to, aby przygotować drogę i serca chińskiego narodu”. (Magazyn World [Świat], 6 czerwca 6, 2009, str. 38).

Magazyn World napisał:

W ciągu ostatnich 20 lat nastąpił ogromny wzrost chrześcijaństwa w Chinach. Eksperci wskazują na gwałtowną urbanizację i wzrost liczby potencjalnych myślicieli przychodzących do Chrystusa. OMF International (dawna China Inland Mission) zakłada, że obecnie w Chinach jest około 70 milionów chrześcijan. Podają również, że w 1949 roku, [kiedy to komunistyczny rząd przejął władzę] liczba protestanckich chrześcijan w Chinach wynosiła poniżej miliona. (jw)

Doktor C. L. Cagan, statystyk, zakłada, że co godzinę w Chinach około 700 osób nawraca się na chrześcijaństwo. I tak przez całą dobę, każdego dnia.

Historia chrześcijaństwa w Chinach powinna wzbudzać wielkie zainteresowanie chrześcijan na całym świecie. Współczesny ruch misyjny w Chinach rozpoczęty został przez Roberta Morrison'a (1782-1834). W 1807 roku Londyńskie Towarzystwo Misyjne wysłało go do pracy w Chinach. Razem ze swoim współpracownikiem - Williamem Milne przetłumaczył całą Biblię na język chiński w 1821 roku. W ciągu 27 lat spędzonych w Chinach, tylko kilku Chińczyków ochrzciło się, ale wszyscy pozostali wiernymi chrześcijanami. Tłumaczenie Biblii na język chiński dokonane przez Morrison'a oraz drukowana literatura ewangelizacyjna, stały się fundamentem ewangelicznego chrześcijaństwa w Chinach.

W 1853 roku angielski lekarz James Hudson Taylor popłynął do Chin. W 1860 założył on organizację misyjną o nazwie: „China Inland Mission”, znaną też jako „the Overseas Missionary Fellowship”. Współpracownicy Taylor’a dotarli do wszystkich części Chin. Hudson Taylor umarł w Changsha w 1905.

W roku 1901 narodził się John Sung. Jest on uważany za największego ewangelistę w historii Chin. Tysiące ludzi, którzy nawrócili się w czasie jego zwiastowania, pozostało wiernymi Chrystusowi po przejęciu władzy przez komunistów w 1949. W ciągu ostatnich 60 lat liczba chrześcijan w Chinach wzrosła niesamowicie, w czasie największego znanego we współczesnej historii przebudzenia. Dziś wieczorem podzielę się zadziwiającą historią doktora John'a Sung. Rozpocznę od podania kilku faktów z jego życia opracowanych przez doktora Elgin'a S. Moyer'a.

John Sung (1901-1944), znany chiński ewangelista, urodził się w Hinghwa, Fukien, w Chinach, jako syn metodystycznego pastora. Mając około dziewięciu lat [?] przyjął Chrystusa. Utalentowany student; naukę zdobywał na na uniwersytetach: Wesleyan University, Ohio State University i Union Theological Seminary [Zjednoczone Seminarium Teologiczne]. Otrzymał tytuł Doktora Nauk Chemicznych. Wybrał powrót do Chin, aby tam głosić Ewangelię, zamiast wykładać na uczelni. Przez piętnaście lat głosił Ewangelię w całych Chinach i okolicznych krajach, pełen wyjątkowej mocy i namaszczenia (tłum. z książki dr Elgina S. Moyer'a, Who Was Who in Church History, Wydawnictwo Moody, wydanie z 1968 roku, str.. 394).

Jest to bardzo krótki opis życia Johna Sung. Patrząc bardziej szczegółowo uważam, że nie nawrócił się w wieku dziewięciu lat. Wierzę, że nawrócił się dopiero w lutym 1927 roku.

Sam John Sung uważał, że nie nawrócił się, aż nie przeszedł przez duchowy kryzys w Ameryce wiele lat później. Kiedy miał 9 lat, w Hinghwa miało miejsce przebudzenie. W ciągu miesiąca około 3.000 osób wyznało Chrystusa. W Wielki piątek, w czasie porannego nabożeństwa, usłyszał on kazanie na temat: „Jezus w Ogrodzie Getsemane”, w którym kaznodzieja porównywał śpiących uczniów z niepoddającym się lękowi Jezusem. Pod koniec kazania wiele osób płakało z żalu. Jednym z nich był John Sung, dziewięcioletni syn metodystycznego kaznodziei. Wydaje mi się, że wówczas John Sung „poświęcił” swoje życie Chrystusowi, ale nie nawrócił się jeszcze. I tak jak mój wcześniejszy pastor dr Timothy Lin (którego ojciec także był kaznodzieją), John Sung zaczął głosić i pomagać swemu ojcu w wieku trzynastu lat. Ale podobnie jak dr Lin, nie przeżył wtedy jeszcze prawdziwego nawrócenia. Był sumiennym uczniem i ukończył szkołę średnią, jako najlepszy z klasy. W tamtym czasie znano go jako „małego pastora”. Ale pomimo całego zapału i udzielania się, John Sung nie doświadczał w sercu pełnej satysfakcji. Swoją służbę opisywał on jako „widowiskową, jak błękitne piórka zimorodka; obfitą, jak letnie liście ale pozbawioną świeżego owocu, który można by złożyć Panu Jezusowi w ofierze.” (tłum. Z Leslie T. Lyall, A Biography of John Sung, China Inland Mission, wydanie z1965 roku, str. 15).

W 1919 roku Sung, który ukończył 18 lat, zdecydował się pojechać do Ameryki, gdzie został przyjęty na nieodpłatny uniwersytet w Ohio – Uniwersytet Wesleyański. Rozpoczął zajęcia z medycyny i teologii, ale wkrótce porzucił te związane z teologią, aby specjalizować się w matematyce i chemii. Uczęszczał regularnie do kościoła i organizował grupy prowadzące ewangelizację wśród studentów. Ale pod koniec studiów zaczął zaniedbywać czytanie Biblii i modlitwę i dopuścił się oszustwa w jednej z prac egzaminacyjnych. W 1923 ukończył studia z wyróżnieniem, jako jeden z czwórki wybitnych studentów w grupie liczącej 300 osób. Otrzymał złoty medal i nagrodę pieniężną z fizyki i chemii i został też wybrany do Bractwa Phi Beta Kappa, będącego elitarnym towarzystwem czołowych naukowców oraz otrzymał złoty klucz, będący oznaką wielkiego wyróżnienia naukowego.

Wiele uniwersytetów, a wśród nich też i uniwersytet w Harvardzie, zaoferowało mu stypendium naukowe. Przyjął propozycję robienia programu magisterskiego na Stanowym Uniwersytecie w Ohio, który ukończył w zaledwie 9 miesięcy! Uniwersytet Harvard zaproponował mu stypendium, aby studiował medycynę. Inna uczelnia zaoferowała mu możliwość studiowania w seminarium. John Sung czuł, że to właśnie teologię powinien studiować, ale sława, która zaczęła go otaczać, przysłoniła to pragnienie stania się osobą duchowną. I zamiast tego rozpoczął program doktorancki z zakresu chemii na Stanowym Uniwersytecie w Ohio, który ukończył w zaledwie 21 miesięcy! W ten to sposób stał się pierwszym Chińczykiem, który uzyskał tytuł doktora. Gazeta nazwała go „najbardziej znanym studentem z Ohio”. Ale głęboko w sercu John Sung nie odczuwał pokoju. Ten rosnący duchowy niepokój manifestował się w okresach głębokiej depresji. (Lyall, jw, str. 22).

W tamtym czasie znalazł się pod wpływem teologii liberalnej i nauczania dotyczącego „ewangelii socjalnej”. Teologia liberalna głosi, że Jezus stanowi szlachetny wzór, ale że nie jest Zbawicielem. Wydaje mi się, że John Sung uważał Jezusa właśnie za taki „szlachetny wzór”, kiedy miał dziewięć lat i stąd też jego nieprawdziwe nawrócenie. Ale Bóg ciągle go wzywał. Pewnego wieczoru, kiedy przebywał sam, wydawało mu się, że słyszy głos Boga mówiący do niego „Albowiem cóż pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, a na duszy swej szkodę poniósł?”

Następnego dnia odbył rozmowę z liberalnym metodystycznym profesorem. Powiedział mu, że przyjechał do Ameryki z zamiarem studiowania teologii. Profesor zachęcił go, aby udał się do Nowego Jorku i tam w skrajnie liberalnym Zjednoczonym Seminarium Teologicznym rozpoczął studia teologiczne. Po krótkim wahaniu John Sung zdecydował się pojechać. W Zjednoczonym Seminarium otrzymał pełne stypendium i dodatkowo też sporą kwotę na pokrycie kosztów życia. Później wyznał, że wcale nie był zainteresowany służbą, ale chciał tylko studiować teologię przez rok, aby usatysfakcjonować ojca, a potem powrócić do swojej kariery naukowca. Jego serce pełne było niepokoju i ciemności.

Jesienią 1926 roku doktor John Sung zapisał się na studia w Zjednoczonym Seminarium Teologicznym, którego prezydentem został właśnie skrajnie liberalny dr Henry Sloane Coffin. Wśród wykładowców znajdował się m. in. zatwardziały liberał dr Harry Emerson Fosdick, autor kilku książek skierowanych fundamentalizmowi, takich jak: „Współczesny użytek Biblii” czy „Człowieczeństwo Mistrza”. Był on znany z wykładu na temat: „Czy fundamentaliści mogą wygrać?” (wygłoszonym w 1922 roku). Co tydzień w programie radiowym opowiadał się przeciwko cielesnemu zmartwychwstaniu Chrystusa i prawdziwości Biblii. Samo Seminarium było wylęgarnią krytycyzmu Biblii i odrzucenia teologii ewangelicznej. „Wszystko w Biblii, co nie mogło być wytłumaczone naukowo, zostawało odrzucone, jako niewarte wiary! 1-sza Mojżeszowa uważana była za księgę niehistoryczną, a wiara w cuda za nienaukowe. Historyczna postać Jezusa przedstawiana była jako wzór do naśladowania, a w tym samym czasie zastępcza wartość Jego śmierci i fizycznego zmartwychwstania były odrzucane. Na modlitwę patrzono jako na coś, mającego głównie wartość subiektywną. [Niezgadzanie się] z powyższymi opiniami oznaczało stanie się obiektem godnym politowania czy szyderstwa.” (Lyall, jw, str. 29-30).

Doktor Sung rzucił się w wir studiów teologii liberalnej, wkładając w to całą swą inteligencją. W ciągu roku uzyskał wysokie oceny ale odsunął się od chrześcijaństwa, studiując buddyzm i taoizm. Zamknięty w swym pokoju, zaczął skandować buddyjskie teksty, mając nadzieję, że to zapieranie się siebie przyniesie mu pokój. Napisał „Moja dusza błąka się na pustkowiu”.

W takim stanie umysłu zaprzyjaźnił się ze studentką pochodzącą z Chin. Ponieważ jednak miał narzeczoną w Chinach, zerwał stosunki. Jego życie stało się nieznośne. Napisał „Nie mogłem ani spać ani jeść... Moje serce było pełne najgłębszego nieszczęścia”. Personel Seminarium zauważył, że znajdował się on w stanie ciągłej depresji.

W takim właśnie emocjonalnym stanie John Sung udał się z innymi studentami, aby posłuchać doktora M. Haldeman'a, pastorem Pierwszego Zboru Baptystycznego w Nowym Jorku, zwolennika fundamentalizmu. Dr Haldeman znany był z powiedzenia: „Kto zaprzecza narodzeniu z dziewicy, zaprzecza biblijnemu chrześcijaństwu.” Między dr Haldeman'em a Harrym Emerson'em Fosdick'em i Zjednoczonym Seminarium Teologicznym panował jawny konflikt. John Sung wiedziony ciekawością, chciał go posłuchać. Ale tamtej nocy to nie dr Haldeman miał kazanie. Zamiast niego piętnastoletnia dziewczyna złożyła swoje świadectwo, czytając fragmenty Pisma Świętego i mówiąc na temat zastępczej śmierci Chrystusa na krzyżu. Sung powiedział, że mógł odczuwać Bożą obecność. Jego towarzysze z Seminarium wyśmiewali się, ale Sung powracał tam przez cztery kolejne wieczory na nabożeństwa ewangelizacyjne.

Zaczął czytać chrześcijańskie biografie, aby odkryć moc, którą odczuwał w czasie spotkań ewangelizacyjnych. Podczas wykładu w Seminarium, jeden z wykładowców bardzo zdecydowanie opowiadał się przeciwko zastępczej śmierci Chrystusa na krzyżu. John Sung wstał pod koniec wykładu i sprzeciwił się mu przed zdumionymi studentami. W końcu, 10-go lutego 1927 roku doświadczył prawdziwego nawrócenia. „Zobaczył przed sobą wszystkie swe grzechy. Wydawało mu się, że nie ma sposobu, aby się ich pozbyć, i że musi iść do piekła. Próbował o nich zapomnieć, ale nie był w stanie. Przeszywały mu serce... Otworzył historię o krzyżu w Ew. Łukasza 23, i kiedy zaczął ją czytać, stawała się tak realna... wydawało mu się, że znajduje się u stóp krzyża prosząc, aby mógł być obmyty ze swych grzechów drogocenną Krwią... Płakał i modlił się aż do północy. Wtedy [zdawało mu się, że słyszy] głos mówiący: 'Synu, twe grzechy są ci przebaczone'. I nagle wydało mu się, że cały ciężar grzechów został zdjęty z jego ramion... zerwał się z kolan i z całej siły krzyknął 'Alleluja'.” (Lyall, jw, str. 33-34) Biegał po akademiku, wołając i chwaląc Boga. Zaczął rozmawiać ze wszystkimi o ich potrzebie Chrystusa, także z kolegami z klasy i nauczycielami w Seminarium.

Prezydent Seminarium uważał, że w wyniku skrajnego wysiłku naukowego, doświadczył on pomieszania zmysłów i sprawił, że John Sung dostał się do szpitala dla umysłowo chorych, gdzie spędził sześć miesięcy. W czasie pobytu w szpitalu przeczytał Biblię od początku do końca czterdzieści razy. „A zatem szpital psychiatryczny stał się dla John'a Sung prawdziwym kolegium teologicznym!” (Lyall str. 38). W końcu został stamtąd zwolniony pod warunkiem, że powróci do Chin. John Sung zerwał wszelkie kontakty ze Zjednoczonym Seminarium w momencie, gdy spalił wszystkie książki teologiczne, nazywając je „książkami demonów”. Zjednoczone Seminarium nigdy nie szczyciło się związkiem z największym ewangelistą w historii Chin.

W czasie powrotnej podróży do Chin John Sung wiedział, że z łatwością mógłby dostać pozycję nauczyciela chemii w którymś z chińskich uniwersytetów. „Pewnego dnia, gdy statek docierał już do końca podróży, John Sung zszedł do swojej kabiny, wyciągnął z bagażu wszystkie swe dyplomy, medale, osiągnięcia i wyrzucił je za burtę. Zachował tylko dyplom lekarza, który zostawił, aby sprawić przyjemność ojcu” (Lyall, str. 40).

Dr John Sung zszedł z pokładu statku w Szanghaju jesienią 1927 roku, aby stać się najsłynniejszym ewangelistą w chińskiej historii. Często nazywa się go „Wesley'em Chin”. Został on niesamowicie efektywnym głosicielem Ewangelii. Dziesiątki tysięcy ludzi nawróciło się. Głosił do dziesiątków tysięcy w Chinach. Zwiastował także w Birmie, Kambodży, Singapurze, Indonezji i Filipinach. Zawsze głosił przez tłumacza, nawet w Chinach. I tak jak Whitefield, John Sung osobiście udzielał porad większości tym, którzy odpowiedzieli na wezwanie kazania. „Współcześni chrześcijanie w Chinach i Tajwanie zawdzięczają wiele służbie Sung'a; był on jednym z największych Bożych darów dla Dalekiego Wschodu w dwudziestym wieku”. (T. Farak, zaczerpnięte z J. D. Douglas, Ph.D., Who’s Who in Christian History, wydawnictwo Tyndale House, 1992, str. 650).

Naciśnij tutaj, aby zakupić biografię doktora John'a Sung [w języku angielskim]. Aby kupić dzienniki doktora John'a Sung pt „The Journal Once Lost.” naciśnij tutaj. Aby zakupić biografię doktora John'a Sung “I Remember John Sung” [Rev. William E. Schubert], www.strategicpress.org.

John Sung umarł na raka w 1944 roku, w wieku 42 lat.

„Albowiem cóż pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, a na duszy swej szkodę poniósł?” (Ew. Marka 8:36)

(KONIEC KAZANIA)
Kazania Doktora Hymers'a dostępne są przez internet pod adresem:
www.realconversion.com. Wybierz: “Sermon Manuscripts.”