Celem tej strony internetowej jest udostępnianie bez opłat tekstów kazań i ich nagrań pastorom i misjonarzom na całym świecie, a zwłaszcza w krajach Trzeciego Świata, gdzie dostęp do seminariów teologicznych i szkół biblijnych jest bardzo ograniczony lub nie istnieje.

W ciągu roku teksty tych kazań oraz nagrania wideo odbierane są na 1.500.000 komputerów w 221 krajach, ze strony www.sermonsfortheworld.com . Setki ludzi oglądają wideo na YouTube, jednak w niedługim czasie zamiast na YouTube, zaczynają korzystać bezpośrednio z naszej strony internetowej. YouTube kieruje ludzi na stronę internetową naszego kościoła. Każdego miesiąca teksty kazań tłumaczone są na 46 języki, docierając do 120.000 osób. Teksty kazań nie są objęte prawami autorskimi i mogą być używane przez kaznodziei bez uzyskiwania naszej zgody. Naciśnij tutaj, aby dowiedzieć się, w jaki sposób każdego miesiąca możesz pomóc nam w wielkim dziele głoszenia ewangelii na całym świecie.

Pisząc do doktora Hymersa, zawsze podaj nazwę kraju, w którym mieszkasz, gdyż inaczej nie będzie w stanie odpowiedzieć. Adres mailowy doktora Hymersa: rlhymersjr@sbcglobal.net.

Ten werset z Pisma Świętego pokazuje, że Adwentyści Dnia Siódmego i inni czciciele sabatu, mylą się uznając sobotę za dzień święty. „Pierwszy dzień po sabacie” według kalendarza rzymskiego to była niedziela. Niedziela też pozostaje nadal w kalendarzu jako pierwszy dzień tygodnia. Zwykliśmy myśleć o niej, jako o ostatnim dniu tygodnia, ale w wielu kalendarzach umieszczona jest jako „pierwszy dzień tygodnia”. Adwentyści, jak i inni ludzie czczący sabat chcą, abyśmy powrócili do Starego Testamentu i do uwielbiania w sabat, to jest w sobotę. Sabat w sobotę upamiętniał to, że Bóg odpoczął dnia siódmego, po dziele stworzenia.

„I pobłogosławił Bóg dzień siódmy, i poświęcił go, bo w nim odpoczął od wszelkiego dzieła swego, którego Bóg dokonał w stworzeniu.” (I Mojż.2:3)

Ale „pierwszy dzień po sabacie”, a więc niedziela, upamiętnia zmartwychwstanie Chrystusa i Nowe Przymierze. Chrystus powstał z martwych pierwszego dnia, w niedzielny poranek. I tego pierwszego dnia po zmartwychwstaniu spotkał się ze swoimi uczniami.

„A gdy nastał wieczór owego pierwszego dnia po sabacie i drzwi były zamknięte tam, gdzie uczniowie z bojaźni przed Żydami byli zebrani, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam!” (Jan 20:19)

Chrystus spotkał się ze swoimi uczniami wieczorem tego samego dnia, którego zmartwychwstał, razem świętowali pierwsze chrześcijańskie nabożeństwo. Miało to miejsce pierwszego dnia tygodnia, w niedzielę.

W następną niedzielę Chrystus spotkał się z nimi ponownie; wtedy to Tomasz uwierzył (Ew. Jana 20:28-29). Widzimy jasno, że pierwsi chrześcijanie uwielbiali Chrystusa w niedzielę, zaczynając od pierwszej niedzieli po zmartwychwstaniu Jezusa. Dokładnie to samo robili potem uczniowie, co czytamy w tekście:

„A pierwszego dnia po sabacie, gdy się zebraliśmy na łamanie chleba, Paweł, który miał odjechać nazajutrz, przemawiał do nich i przeciągnął mowę aż do północy.” (Dz. Ap. 20:7)

Adwentyści Dnia Siódmego i inni czciciele sabatu, powracając do sabatu ze Starego Przymierza, nie oddają należnego honoru zmartwychwstaniu Chrystusa i Nowemu Przymierzu i nie oddają chwały Bogu w dniu, w którym Chrystus zmartwychwstał, by przynieść Nowe Przymierze. Oto pierwsza lekcja, którą wyciągamy z naszego tekstu.

A teraz druga lekcja: jeżeli chcemy mieć kościół, który będzie atrakcyjny dla młodych ludzi musimy powrócić do metod pierwszego kościoła, zapisanych w Dziejach Apostolskich. Większość nabożeństw w pierwszym kościele odbywała się wieczorami. Dr Charles John Ellicott wskazuje na “pierwotne praktyki wieczornych spotkań” (Charles John Ellicott, Ellicott’s Commentary on the Whole Bible, Zondervan, rok wydania nie podany, tom VII, str. 139). Pierwsze kościoły zbierały się na spotkania modlitewne wieczorami (Dz. Ap. 12:5, 6, 12). Głosili i chrzcili wieczorami (Dz. Ap. 16:29-34). Wieczerzę Pańską oraz wspólny posiłek mieli w niedzielę wieczór. (Dz. Ap. 20:7, 11). To stanowiło jedną z największych atrakcji wczesnego kościoła. Mieli coś do zaoferowania młodym ludziom na niedzielny wieczór. Dlatego też dosłownie tysiące młodych ludzi napływało do kościołów w pierwszym wieku! Dzisiaj powinniśmy naśladować ten przykład. Przyjdźcie do kościoła – dziś wieczorem! Spodoba się to wam! W Los Angeles w niedzielny wieczór nie ma niczego podobnego do naszego spotkania!

„Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli miłość wzajemną mieć będziecie.” (Jan 13:35)

Miejmy społeczność jedni z drugimi w niedzielny wieczór tak, jak robili to pierwsi chrześcijanie! Pokażmy wszystkim wkoło naszą miłość jedni do drugich. Przyjdź do kościoła – dziś wieczorem! Zjedz z nami posiłek i posłuchajmy wspólnie kazania!

Ten fragment Pisma Świętego (Dz. Ap. 20:7-12) uczy nas wzorca i metody wczesnego kościoła. Istnieją przynajmniej trzy rzeczy, które powinniśmy się z tego fragmentu nauczyć, jeśli chcemy przyprowadzać młodych ludzi do kościoła.

I. Po pierwsze spotykali się w niedzielny wieczór.

Spójrzmy jeszcze raz na nasz tekst:

„A pierwszego dnia po sabacie, gdy się zebraliśmy na łamanie chleba, Paweł, który miał odjechać nazajutrz, przemawiał do nich i przeciągnął mowę aż do północy.” (Dz. Ap. 20:7)

Dziś wieczorem nie będę głosił aż do północy. Zajmie mi to tylko około 50 minut, a potem będziemy mieć razem społeczność. Ale czasem może się zdarzyć, że kazanie może trwać trochę dłużej. Pewnego niedzielnego wieczoru dr W. A. Criswell miał kazanie od początku do końca Biblii. Było to jego słynne kazanie pt. „Szkarłatny wątek w Biblii”, które trwało 4,5 godziny. Głosił je 31 grudnia 1961 roku w Pierwszym Zborze Baptystycznym w Dallas, w Teksasie. (TRZASKAJĄ TUTAJ DLA CZĘŚCI JED. TRZASKAJĄ TUTAJ DLA CZĘŚCI DWA). Było to wspaniałe kazanie, którego nagranie można wysłuchać klikając na link w tytule powyżej. Żałuję, że nie mamy nagrania długiego kazania Apostoła Pawła, wygłoszonego w tamtą noc w Troadzie. Możemy sobie tylko wyobrażać, że musiało być jeszcze wspanialsze niż cztero i pół godzinne kazanie Doktora W. A. Criswell'a, zarejestrowane w tamten pamiętny niedzielny wieczór w Dallas.

Ważną rzeczą jest, abyśmy zauważyli w Dz. Ap. 20:7, że pierwszy kościół spotykał się w niedzielny wieczór. „Pierwszy dzień po sabacie” to była niedziela w kalendarzu rzymskim. Dr J. Vernon McGee powiedział:

Oznacza to, że świętowali Dzień Pański w niedzielę. To w niedzielę Paweł zwiastował im. Pierwszy kościół spotykał się w pierwszy dzień po sabacie [w niedzielę]. Był to ważny dzień, gdyż to w ten dzień Jezus powstał z martwych. W stworzeniu dzień siódmy był dniem bardzo ważnym, dniem sabatu. Ale należy on do starego stworzenia. W dniu sabatu Jezus był martwy w grobie. Pierwszego dnia po sabacie [w niedzielę] powstał z martwych. Zgromadzamy się w tym dniu, ponieważ jesteśmy złączeni z żywym Chrystusem. Takie jest świadectwo [niedzieli] pierwszego dnia po sabacie. (J. Vernon McGee, Th.D., Thru the Bible, Thomas Nelson, 1983, tom IV, p. 602).

Dr Ellicott dodaje: „A tamtego dnia [w niedzielę] zebrali się razem; musiało to być wieczorem po zachodzie słońca”. (ibid., p. 138) Pierwszy kościół miał niedzielne wieczorne spotkania. Jest to niesamowicie ważne. Myślę, że jest to kluczem do wielkiego sukcesu w zdobywaniu wielu młodych ludzi – tak jak czynili to [pierwsi chrześcijanie].

Kiedy kościół zaczyna koncentrować się na starszych osobach, to zwykle zaprzestaje albo lekceważy wieczorne niedzielne nabożeństwa. Ale jeśli chcemy stać się atrakcyjnymi dla młodych ludzi w wieku 18-30 lat, to musimy mieć żywe wieczorne nabożeństwa w niedzielę, tak jak to robiono w Dziejach Apostolskich. Przyjdź do kościoła – dziś wieczorem! Spodoba ci się nauczanie i społeczność. Po co być samotnym? Przyjdź do kościoła – dzisiaj wieczorem! Przyjdź jeszcze raz wieczorem.

II. Po drugie, słyszeli Słowo głoszone w niedzielny wieczór.

Kazanie, które wygłosił apostoł Paweł było oczywiście o wiele głębsze tamtego niedzielnego wieczoru, niż gdy głosił w jakikolwiek niedzielny poranek. Myślę, że ważną rzeczą jest głoszenie głębokich prawd biblijnych w niedzielę wieczór. W czasie porannego nabożeństwa w niedzielę głosimy proste kazania, ale w głębię prawd biblijnych wchodzimy w niedzielę wieczorem. Dziś wieczór będę mówił na temat nawrócenia. Przyjdź i razem studiujmy ten wielki temat dziś wieczorem. To wzmocni twoją wiarę i pomoże ci! Obiecuję, że nie będę głosił tak długo jak Paweł tamtej pamiętnej niedzieli, ale podzielę się czymś, o czym będziesz mógł myśleć i zabrać ze sobą do domu.

Wierzę, że bardzo ważne jest, aby Ewangelia była głoszona przy każdej okazji. Paweł powiedział:

„Albowiem uznałem za właściwe nic innego nie umieć między wami, jak tylko Jezusa Chrystusa i to ukrzyżowanego.”
       (1 List do Koryntian 2:2).

Staram się, aby Dobra Nowina o Chrystusie stanowiła centrum wszystkich moich kazań. Ale w niedzielne wieczory wchodzimy głębiej w Ewangelię i związane z nią tematy.

Mój pastor Doktor Timothy Lin zwykł mówić:

Czcij Dzień Pański przez cały dzień, jako należący do Pana. Rozpocznij rano od uwielbiania Boga jako Stwórcy i aż do wieczora, do nabożeństwa wieczornego, uwielbiaj Boga jako naszego Niebiańskiego Ojca. (tłum. z: The Testimony of a Shepherd, 1994, str. 8).

Myślę, że dr Lin miał rację, gdy powiedział w latach 1960-tych i 70-tych, że jeśli chcemy zdobywać młodych ludzi i czynić ich uczniami, musimy mieć żywe, interesujące i budujące nabożeństwa w niedzielę wieczór!

III. Po trzecie, mieli wspaniałą społeczność w niedzielę wieczór.

W Dz. Ap. 20:11 czytamy:

„A wróciwszy na górę, łamał chleb i spożywał, i mówił długo, aż do świtania, i tak odszedł.” (Dz. Ap. 20:11)

Jamieson, Fausset i Brown napisali:

Jakże żywy jest opis ten wspaniałej chrześcijańskiej społeczności – tak wolnej, radosnej, a jednocześnie też w tamtych okolicznościach, tak pełnej powagi (tłum z. A Commentary on the New Testament, Eerdmans, 1976, tom III, str. 147).

Nie powinniśmy uważać, że tylko w tamten niedzielny wieczór spożyli razem posiłek i trochę dłużej rozmawiali. Nie, tak się działo we wczesnym kościele w każdy niedzielny wieczór, według Dziejów Apostolskich 2:46-47. Nie dziwi wcale, że:

„Pan … codziennie pomnażał liczbę tych, którzy mieli być zbawieni.” (Dz. Ap. 2:47).

Justin Martyr (100-165 n.e.), piszący w drugim wieku, opowiada, że pierwsi chrześcijanie spotykali się w niedzielę, którą nazywali „Dniem Pańskim”. W tym dniu, jak opisuje: „Wszyscy, zarówno w mieście jak i na wsi, spotykali się w jednym miejscu na religijnym uwielbieniu” (cytowane przez Dr John Gill, odnośnie Dz. Ap. 20:7).

Matthew Henry pisze, że pierwsi chrześcijanie mieli wspaniałą społeczność:

Miłowali się wzajemnie i byli bardzo uprzejmi. Ich miłość była tak znana, jak ich pobożność, a ich oddanie świętym zgromadzeniom, łączyło ich serca i sprawiało, że stawali się drodzy jedni drugim. (komentarz na temat Dz. Ap. 2:46-47)

To nie było tylko „pójście do kościoła” na godzinę czy dwie w niedzielny poranek! Ale przebywali ze sobą kilka razy w tygodniu, zwykle wieczorami. Nie powinniśmy uważać, że cały ten czas spędzali słuchając kazań, czy modląc się, chociaż to też oczywiście robili. Ale spędzali ze sobą czas (Dz. Ap. 20:11). Ważne jest, abyśmy i my zbierali się razem w kościele i razem ze sobą przebywali. Potrzebujemy rozmawiać jedni z drugimi. To sprawia, że kościół staje się naszym drugim domem. Jakże lubimy przychodzić do naszego domu - kościoła po to, aby wspólnie usiąść i móc rozmawiać.

Tam na zewnątrz jest zimny i pełen samotności świat. I chociaż żyją tam tysiące ludzi, to jednak nikt cię nie dostrzega. Większość czasu czujesz się samotny. Wracasz do domu, gdzie bardzo często twoi rodzice, którzy nie są chrześcijanami, nie mają czasu by z tobą porozmawiać. Siedzisz samotnie przed telewizorem czy komputerem. Większość młodych ludzi odczuwa bardzo często samotność. Niedawno przeprowadzona ankieta pokazała, że samotność uważana jest przez nastolatków za ich największy problem.

Czy czujesz się tak czasami? Czy odczuwasz tą sprawiającą ból samotność, która straszy tak wielu młodych ludzi w dzisiejszych czasach? Pewien młody człowiek powiedział mi: „Jestem tak samotny, że chce mi się płakać i nie wiem, co z tym zrobić?” Powiem ci, co powinieneś zrobić – przyjdź do kościoła! Zrób to dziś wieczorem! Przyjdź też w następną niedzielę! Przyjdź do domu – do kościoła, abyśmy mogli razem usiąść i wspólnie spędzić czas. Bo to właśnie oznacza chrześcijańska społeczność. Przychodź do kościoła każdego tygodnia. Zacznij od dzisiaj wieczór. Zrób to!

Planowałem dzielić się na temat młodego człowieka, który zasnął podczas kazania Pawła, ale nasz czas już się skończył! Wystarczy, że wspomnę, że nie powinieneś być taki jak on! Dziś wieczorem postaram się, aby to nie przytrafiło się i tobie. Powinieneś słuchać uważnie wieczornego kazania. Ono może zmienić całe twoje życie!

Chrześcijanie w pierwszym wieku spotykali się w niedzielne wieczory, aby słuchać nauczania i aby radować się społecznością jedni z drugimi. Nie dziwi nas, że tak wielu młodych ludzi dołączało do kościołów w tamtych czasach!

Mam nadzieję, że pomożesz mi uczynić nasz kościół takim, jakim były pierwsze zbory. Mam też nadzieję i modlę się, abyś przyjął Jezusa Chrystusa i abyś nawrócił się. Chrystus umarł na krzyżu, aby zapłacić cenę za nasze grzechy. Powstał w fizyczny sposób z martwych, aby dać ci życie wieczne. Chrystus wstawia się za tobą – tam w niebie, po prawicy Boga. Przyjdź do Chrystusa, aby obmył cię z grzechów Swoją Krwią i abyś nawrócił się do Chrystusa poprzez Bożą moc.

„Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi” (Ew. Jana 1:12).

On to samo uczyni dla ciebie!

(KONIEC KAZANIA)
Kazania Doktora Hymers'a dostępne są przez internet pod adresem:
www.realconversion.com. Wybierz: “Sermon Manuscripts.”

Pismo Święte czytane przed kazaniem przez Dr Kreighton'a L. Chan: Dz. Ap. 20:6-12
Pieśń śpiewana solo przed kazaniem w wykonaniu pana Benjamina Kincaid'a Griffith'a:
“Blest Be the Tie” (autor John Fawcett, 1740-1817).