ជារៀងរាល់ខែ សេចក្ដីអធិប្បាយដែលសរសេរដោយដៃទាំងនេះចេញទៅដល់កំព្យូទ័រប្រហែល១១០, ០០០
នៅក្នុបណ្ដាប្រទេសជាង២០០តាមគេហទំព័រwww.sermonsfortheworld.com។
មានមនុស្សរាប់រយនាក់ផ្សេងទៀតបានមើលវីដីអូតាមយូថូប។ សេចក្ដីអធិប្បាយដែលសរសេរដោយដៃទាំងនេះត្រូវបានបកប្រែទៅជាភាសាចំនួន៣៤
ហើយរៀងរាល់ខែ មនុស្សរាប់ពាន់នាក់បានអានវា។
សូមចុចទីនេះដើម្បីដឹងពីរបៀបដែលអ្នកអាចជួយឧបត្ថមលុយជាប្រចាំខែក្នុងការជួយយើងធ្វើកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យនេះ
ដើម្បីឲ្យដំណឹងល្អរាលដាលទៅពាសពេញពិភពលោក រួមទាំងប្រទេសអ៊ីស្លាម និងប្រទេសដែលកាន់សាសនាឥណ្ឌូ។
នៅពេលណាក៏ដោយដែលអ្នកសរសេរផ្ញើរទៅលោកបណ្ឌិត ហាយមើស៏ សូមប្រាប់គាត់ពីប្រទេសដែលអ្នករស់នៅជានិច្ច។
អ៊ីម៉ែលរបស់លោកបណ្ឌិត ហាយមើស៍rlhymersjr@sbcglobal.net។
ការយកឈ្នះលើពួកអារក្សដែល
|
|
នៅយប់នេះខ្ញុំនឹងបង្រៀនអំពីសាតាំង និងពួកអារក្ស និងពីអ្វីដែលលោកបណ្ឌិត ជេ អាយ ផេខើរ បានហៅថា «ស្ថានភាពបាក់បែកនៃក្រុមជំនុំសម័យនេះ» និងពីមូលហេតុចំបងដែលគ្មានការរស់ឡើងវិញ នៅក្នុងប្រទេសអាមេរិកតាំងពីឆ្នាំ១៨៥៩មក។ ខ្ញុំពឹងផ្អែកលើគម្រោងនៃសេចក្ដីអធិប្បាយដោយ លោក បណ្ឌិតម៉ាទីន ឡូដជ៉ោនស៍។ ផ្ទៃរឿង និងគម្រោងសំខាន់ចេញពីលោកបណ្ឌិត ឡូដជ៉ោនស៍។ «លុះទ្រង់បានយាងចូលទៅក្នុងផ្ទះ នោះពួកសិស្សទូលសួរទ្រង់ដោយឡែកថា ហេតុអ្វីបានជាយើងខ្ញុំដេញ អារក្សនេះពុំបាន ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា ដែលនឹងដេញអារក្សបែបយ៉ាងនេះបាន នោះគឺដោយសារតែអធិស្ឋាន ហើយនិងតមទេ»(ម៉ាកុស ៩:២៨-២៩)។ ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នកគិតអំពីខទាំង២នោះ។ ខ្ញុំនឹងបង្រៀនខទាំងនោះចំនឹងតម្រូវការចាំបាច់ចំពោះក្រុមជំនុំ បាក់បែកក្នុងប្រទេសអាមេរិក និងប្រទេសលោកខាងលិច រួមទាំងត្រូវនឹងក្រុមជំំនុំរបស់យើងត្រង់ចំនុចខ្លះ។ ខ្ញុំដឹងថា ពាក្យ «ការរស់ឡើងវិញ»បែរចេញពីមនុស្សសព្វថ្ងៃនេះ។ គេមិនចង់លឺអំពីវាឡើយ តែ មូលហេតុដែលគេមានអារម្មណ៍បែបនេះគឺមកពីអារក្ស! នេះគឺជាប្រធានបទដែលអារក្សមិនចង់ឲ្យមនុស្ស គិតអំពីវាឡើយ។ ដូច្នេះខ្ញុំអធិស្ឋានថា អ្នកនឹងយកចិត្ដទុកដាក់ស្ដាប់កាលខ្ញុំបង្រៀនពីតម្រូវការរិះគន់ក្នុង ក្រុមជំនុំរបស់យើង និងក្នុងក្រុមជំនុំទាំងអស់។ នេះគឺជាប្រធានបទដែលគួរតែឲ្យយើងចាប់អារម្មណ៍ជាខ្លាំង។ លុះត្រាតែយើងដឹងពីការព្រួយបារម្ភ ដ៏ធំអំពីស្ថានភាពនៃក្រុមជំនុំសព្វថ្ងៃនេះ។ ការពិត បើអ្នកមិនចាប់អារម្មណ៍ក្នុងការរស់ឡើងវិញពិតប្រាកដ នោះអ្នកគួរតែឆ្ងល់ថា តើអ្នកជាគ្រីស្ទានឬអត់! បើអ្នកមិនព្រួយបារម្ភពីក្រុមជំនុំយើង និងពីអ្នកដទៃ នោះ ពិតប្រាកដណាស់អ្នកមិនមែនជាគ្រីស្ទានឡើយ! ខ្ញុំសូមថាម្ដងទៀតថា ការរស់ឡើងវិញគួរតែជារឿងខ្លះ ដែលនាំឲ្យយើងចាប់អារម្មណ៍ជាខ្លាំង។ ដូច្នេះសូមឱ្យយើងចាប់ផ្តើមគិតអំពីព្រឹត្តិការណ៍នេះនៅក្នុងគម្ពីរម៉ាកុសជំពូក៩ ។ វាជាព្រឹត្ដិការណ៍សំខាន់ណាស់ពីព្រោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងដើម្បីផ្ដល់ឱ្យយើងនូវកំណត់ហេតុនៃដំណឹងល្អនេះនៅក្នុងកណ្ឌដំណឹងល្អទាំងបីក្នុងគម្ពីរម៉ាថាយម៉ាកុសនិងលូកា។ ខ្ញុំកំពុងអានខគម្ពីរពីរពីកំណត់ហេតុនៅម៉ាកុស។ នៅដើមដំបូងនៃជំពូកម៉ាកុសប្រាប់យើងថាព្រះគ្រីស្ទបានយកពេត្រុសយ៉ាកុបនិងយ៉ូហាន ហើយបានឡើងទៅភ្នំនៃការផ្លាស់ប្ដូរដែលពួកគេបានឃើញព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យមួយ។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលពួកគេបានចុះពីលើភ្នំពួកគេបានរកឃើញហ្វូងមនុស្សដ៏ធំមួយដែលនៅជុំវិញពួកសិស្សដែលនៅសេសសល់ហើយឈ្លោះគ្នាជាមួយពួកគេ! អ្នកទាំងបីនាក់ដែលបានចុះមកជាមួយព្រះយេស៊ូវមិនអាចយល់ពីរឿងនេះបានទេ។ បន្ទាប់មកមានបុរសម្នាក់បានចេញពីហ្វូងមនុស្ស ហើយបានប្រាប់ព្រះយេស៊ូវថាកូនប្រុសរបស់គាត់ត្រូវបានអារក្សចូលដែលធ្វើឱ្យគាត់ត្រាំត្រាប់នៅមាត់និងសង្កៀតធ្មេញ។ បន្ទាប់មកបុរសនោះបានប្រាប់ថា «ខ្ញុំបាននាំវាមកឯពួកសិស្សរបស់អ្នកដើម្បីដេញអារក្ស ហើយពួកគេមិនអាចធ្វើបានទេ» (ម៉ាកុស ៩:១៨) ។ ពួកគេបានព្យាយាមប៉ុន្តែពួកគេបានបរាជ័យ។ ព្រះយេស៊ូវបានសួរបុរសនោះសំណួរពីរបី។ ក្រោយមកទ្រង់បានបណ្ដេញអារក្សចេញពីក្មេងប្រុស នោះភ្លាមៗ។ ក្រោយមកព្រះគ្រិស្ដបានយាងចូលក្នុងផ្ទះ រួចពួកសិស្សបានទៅជាមួយទ្រង់។ បន្ទាប់មកគេ បាននៅក្នុងផ្ទះ ហើយពួកសិស្សសួរទ្រង់ថា «ហេតុអ្វីបានជាយើងមិនអាចបណ្ដេញអារក្សបាន?»(ម៉ាកុស ៩:២៨)។ គេបានព្យាយាមបណ្ដេញ។ ពីមុនគេបានមានជោគជ័យជាច្រើនដង។ តែពេលនេះគេបរាជ័យ ទាំងស្រុង។ តែព្រះគ្រិស្ដមានបន្ទូលថា «អញបង្គាប់ឲ្យឯងចេញពីវា» រួចក្មេងប្រុសនោះបានជា។ ពួកសិស្ស បានសួរថា «ហេតុអ្វីបានជាយើងមិនអាចបណ្ដេញបាន?» ព្រះគ្រិស្ដឆ្លើយថា «ដែលនឹងដេញអារក្សបែប យ៉ាងនេះបាន គឺដោយសារតែអធិស្ឋាន និងតមទេ»(ម៉ាកុស ៩:២៩)។ ឥឡូវនេះខ្ញុំនឹងប្រើឧបទ្ទវហេតុនេះដើម្បីបង្ហាញបញ្ហានៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើងនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។ ក្មេងប្រុសនេះតំណាងឱ្យមនុស្សវ័យក្មេងនៅក្នុងពិភពទំនើប។ ពួកសិស្សតំណាងឱ្យក្រុមជំនុំរបស់យើងសព្វថ្ងៃនេះ។ តើវាច្បាស់ទេថាក្រុមជំនុំរបស់យើងបរាជ័យក្នុងការជួយមនុស្សវ័យក្មេង? លោកជោច ប៉ាណាប្រាប់យើងថាយើងបាត់បង់ ៨៨% នៃមនុស្សវ័យក្មេងរបស់យើងដែលបានធំឡើងនៅក្នុងព្រះវិហារ។ ហើយយើងអាចជួយមនុស្សវ័យក្មេងតិចតួចណាស់តិចតួចចេញពីពិភពលោក។ ក្រុមជំនុំរបស់យើងត្រូវបានស្ងួតឡើង និងបរាជ័យក្នុងល្បឿនលឿន។ ពួកសៅថើនបាទីស្ទកំពុងតែបាត់បង់ក្រុមជំនុំប្រហែល ១០០០ជារៀងរាល់ឆ្នាំ! នោះគឺជាតួលេខផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ! ហើយក្រុមជំនុំឯករាជ្យរបស់យើងមិនធ្វើអ្វីដែលប្រសើរជាងគេឡើយ។ នរណាម្នាក់ដែលមើលតួលេខអាចមើលឃើញថាព្រះវិហាររបស់យើងមិនពាក់កណ្តាលខ្លាំងដូចពួកគេកាលពីមួយរយឆ្នាំមកហើយ។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលលោកបណ្ឌិត ជេ អាយ ផេខើរបាននិយាយពី«ស្ថានភាពបាក់បែកនៃក្រុមជំនុំសព្វថ្ងៃនេះ»។ ក្រុមជំនុំរបស់យើងកំពុងធ្វើអ្វីទាំងអស់ដែលយើងអាចធ្វើបានដូចពួកសិស្ស ប៉ុន្ដែនៅតែបរាជ័យ។ វាកំពុងតែបរាជ័យខ្លាំងដូចពួកសិស្សបានធ្វើនៅពេលគេបានព្យាយាមជួយក្មេងប្រុសនោះ។ សំណួរដែល គួរសួរគឺថា «ហេតុអ្វីបានជាយើងមិនអាចបណ្ដេញវាបាន?» តើអ្វីដែលបណ្ដាលឲ្យការនេះបរាជ័យ? ក្នុងម៉ាកុសជំពូក៩ ចំពោះខ្ញុំវាហាក់ដូចជាព្រះគ្រិស្ដកំពុងដោះស្រាយពីសំណួរនោះ។ ចម្លើយដែល ព្រះគ្រិស្ដបានឆ្លើយមានសារសំខាន់នៅសព្វថ្ងៃនេះដូចនៅសម័យមុនដែរ។ «លុះទ្រង់បានយាងចូលទៅក្នុងផ្ទះ នោះពួកសិស្សទូលសួរទ្រង់ដោយឡែកថា ហេតុអ្វីបានជាយើងខ្ញុំដេញ អារក្សនេះពុំបាន ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា ដែលនឹងដេញអារក្សបែបយ៉ាងនេះបាន នោះគឺដោយសារតែអធិស្ឋាន ហើយនិងតមទេ»(ម៉ាកុស ៩:២៨-២៩)។ អត្ថបទគម្ពីរអាចត្រូវបែងចែកជា៣ចំនុច។ ១. ចំណុចទីមួយគឺ «អារក្សបែបយ៉ាងនេះ»។ ហេតុអ្វីបានជាពួកគេមិនអាចបណ្ដេញវាបាន? ព្រះគ្រិស្ដមានបន្ទូលថា «ដែលនឹងដេញអារក្ស បែបយ៉ាងនេះគឺដោយសារតែអធិស្ឋាន និងតមទេ»។ បន្ទាប់មកទ្រង់មានបន្ទូលថា មានការខុសគ្នារវាង អារក្សមួយនឹងអារក្ស១ទៀត។ ពីមុនព្រះគ្រិស្ដបានចាត់ពួកគេឲ្យទៅប្រកាស ហើយបណ្ដេញអារក្ស ហើយ ពួកគេបានចេញទៅទាំងប្រកាស ហើយបានបណ្ដេញអារក្សជាច្រើន។ ពួកគេបានមកវិញដោយអរសប្បាយ ពួកគេបានប្រាប់ថា ពួកអារក្សបានចុះចូលជាមួយពួកគេ។ ដូច្នេះនៅពេលបុរសនេះនាំកូនប្រុសរបស់គាត់មកឯពួកសិស្ស គេដឹងច្បាស់ថា គេអាចជួយក្មេង ប្រុសនោះដោយវិធីដដែលដែលពួកគេបានធ្វើសម្រេចពីមុន។ តែនៅពេលនេះគេបានបរាជ័យទាំងស្រុង។ ទោះបីជាពួកគេបានព្យាយាមធ្វើយ៉ាងណាក៏ដោយ គេមិនអាចជួយក្មេងប្រុសនោះទាល់តែសោះ ហើយពួក គេបានឆ្ងល់ពីមូលហេតុ។ ក្រោយមកព្រះគ្រិស្ដបានប្រាប់ពី «អារក្សបែបយ៉ាងនេះ»។ មានការខុសគ្នារវាង «អារក្សបែបយ៉ាងនេះ» និងអារក្សដែលពួកគេបានជួបពីមុន។ នៅក្នុងវិធីមួយ បញ្ហាគឺតែងតែមានដូចគ្នា។ កិច្ចការរបស់ក្រុមជំនុំគឺដើម្បីជួយមនុស្សវ័យក្មេងពីអំណាចនៃអារក្សសាតាំងនិងអារក្សរបស់វា «ឱ្យពួកគេចេញពីងងឹតទៅពន្លឺ ហើយពីអំណាចរបស់អារក្សសាតាំងទៅឯព្រះ» (កិច្ចការ ២៦:១៨) ។ នោះគឺតែងតែដូចគ្នាគ្រប់សម័យកាលនិងគ្រប់វប្បធម៌ទាំងអស់។ ក្រុមជំនុំតែងតែត្រូវដោះស្រាយជាមួយសាតាំងនិងអារក្ស។ ប៉ុន្តែមានភាពខុសគ្នារវាងអារក្សមួយ។ ពួកគេ មិនទាំងអស់គ្នាទេ។ សាវកប៉ុលបាននិយាយថា «ដ្បិតយើងរាល់គ្នាមិនមែនតយុទ្ធនឹងសាច់ឈាមទេ គឺ និងពួកគ្រប់គ្រង ពួកមានអំណាច និងពួកម្ចាស់នៃសេចក្តីងងឹតនៅលោកីយ៍នេះវិញ ហើយទាស់នឹងអំណាចអាក្រក់ខាងវិញ្ញាណនៅស្ថានដ៏ខ្ពស់ដែរ» (អេភេសូរ ៦:១២) ។ ទ្រង់បានប្រាប់យើងថាមានអារក្សខុសៗគ្នាហើយមេដឹកនាំរបស់ពួកគេគឺជាសាតាំងដែលជា«មេគ្រប់គ្រងរាជ្យលើអាកាស ជាវិញ្ញាណ ដែលសព្វថ្ងៃនេះ បណ្តាលមកក្នុងពួកមនុស្សរឹងចចេស» (អេភេសូរ ២:២) ។ អារក្សសាតាំងនៅរស់រានមានជីវិត។ ប៉ុន្តែនៅក្រោមគាត់គឺជាអំណាចអារក្សដែលទាបជាងនេះ។ ពួកសិស្សអាចដេញអារក្សដែលខ្សោយបានយ៉ាងងាយ។ ប៉ុន្តែនៅទីនេះក្មេងប្រុសនោះមានវិញ្ញាណអារក្សដែលមានអំណាចខ្លាំង។ «អារក្សបែបយ៉ាងនេះ» គឺខុសគ្នា ដូច្នេះវាគឺជាបញ្ហាធំជាង។ រឿងដំបូងដែលយើងត្រូវដឹងគឺថា «អារក្សបែបយ៉ាងនេះ» ត្រូវតែបានដោះស្រាយសព្វថ្ងៃនេះ។ កាលយើងមើលកាន់ពាក្យ «អារក្សបែបយ៉ាងនេះ» ខ្ញុំឆ្ងល់ថា មានគ្រូគង្វាលជាច្រើនសព្វថ្ងៃនេះ ដែលយល់ដឹងថា យើងស្ថិតក្នុងសង្រ្គាមខាងវិញ្ញាណឬអត់។ ខ្ញុំច្បាស់ថា គ្រូគង្វាលភាគច្រើនមិនដែលគិត ថា គេមានសង្រ្គាមជាមួយសាតាំង និងពួកវិញ្ញាអាក្រក់ឡើយ។ សាលាគម្ពីរ និងសូម្បីតែមហាវិទ្យាល័យព្រះ គម្ពីរសង្កត់ធ្ងន់លើវិធីសាស្រ្ដខាងមនុស្សលោក។ តែគេមិនបង្រៀនគ្រូអធិប្បាយពីបញ្ហាចម្បងរបស់ពួកគេ ដែលស្ថិតនៅក្នុងអាណាចក្រខាងវិញ្ញាណឡើយ។ ដូច្នេះគេបន្ដប្រើវិធីដែលគេធ្លាប់ប្រើដោយមានជោគជ័យពីមុន។ គេមិនយល់ដឹងថា វិធីចាស់ៗទាំង នោះមិនជួយ «អារក្សបែបយ៉ាងនេះ»នៅសព្វថ្ងៃនេះឡើយ។ មនុស្សទាំងអស់ដឹងថា មានតម្រូវការ។ តែ សំណួរគឺថា តើតម្រូវការដ៏ពិតជាអ្វី? បើយើងដឹងខ្លួនពីតម្រូវការដ៏ពិត នោះយើងនឹងបរាជ័យដូចពួកសិស្ស បានធ្វើជាមួយក្មេងប្រុសនោះ។ តើអ្វីទៅជា «អារក្សបែបយ៉ាងនេះ»សព្វថ្ងៃនេះ? «អារក្សបែបយ៉ាងនេះ»គឺជាអារក្សនៃលទ្ធិវត្ដមាន និយម។ លទ្ធិវត្ដមាននិយមប្រាប់ថា មានរបស់ខ្លះដែលពិតបើអ្នកត្រឹមតែមានបទពិសោធន៍ពីវា បើអ្នកត្រឹម តែមានអារម្មណ៍ពីវា។ សព្វថ្ងៃនេះគំនិតរបស់មនុស្សត្រូវបានបំបិទតាមរយៈ «អារក្សនៃអារម្មណ៍»។ អារក្ស នៃអារម្មណ៍ប្រាប់ថា អ្នកត្រូវតែមានបទពិសោធន៍ដែលអះអាង។ អារក្សប្រាប់ថា បើអ្នកមានអារម្មណ៍នោះ វាបញ្ជាក់ថា អ្នកបានសង្រ្គោះ។ មនុស្សដែលត្រូវបានបំបិទភ្នែកទាំងអស់មិនជឿលើការជំនុំជំរះរបស់ព្រះនោះទេ។ គេត្រឹមតែជឿ លើអារម្មណ៍។ គេគិតថា គេត្រូវតែមានអារម្មណ៍ដើម្បីបានសង្រ្គោះ។ គេត្រូវការអារម្មណ៍នៃ «ការអះអាង» ដើម្បីបញ្ជាក់ថា គេបានសង្រ្គោះ។ «ការអះអាង»របស់គេគឺជារូបព្រះមួយ! គេជឿជាក់លើអារម្មណ៍របស់គេ មិនមែនលើព្រះយេស៊ូវគ្រិស្ដនោះទេ! យើងសួរមនុស្សថា «តើអ្នកបានជឿជាក់លើព្រះគ្រិស្ដឬទេ?» គេ ឆ្លើយថា «អត់ទេ»។ ហេតុអ្វីគេនិយាយអញ្ចឹង? ដោយសារគេមិនមានអារម្មណ៍ត្រឹមត្រូវ! គេជឿជាក់លើ អារម្មណ៍របស់គេ មិនមែនលើព្រះគ្រិស្ដឡើយ! អារក្សបានបំបិទគំនិតរបស់គេ។ «អារក្សបែបយ៉ាងនេះ» អាចត្រូវកំចាត់ចោលដោយសារការអធិស្ឋាន និងការតម! យើងត្រូវតែតមដើម្បីយកឈ្នះលើ «អារក្សបែប យ៉ាងនេះ»។ ២. ទីពីរ ចំណុចទី២គឺជាវិធីសាស្រ្ដដែលបានបរាជ័យ។ ខ្ញុំដឹងថា ក្រុមជំនុំយើងកំពុងធ្វើរឿងរ៉ាវមានប្រយោជន៍ជាច្រើនពីមុន តែឈប់មានប្រសិទ្ធិភាព ខ្លាំងហើយចំពោះ «អារក្សបែបយ៉ាងនេះ»។ ហើយដោយសារតែយើងពឹងអាងលើវិធីសាស្រ្ដបុរាណ នោះ យើងបាត់បង់មនុស្សវ័យក្មេងស្ទើរតែទាំងអស់ យើងកម្រឃើញនរណាម្នាក់ប្រែចិត្ដចេញពីលោកីយ។ នៅ ក្នុងប្រថុយដែលខ្ញុំយល់ ខ្ញុំដាក់ថ្នាក់ថ្ងៃអាទិត្យក្នុងផ្នែកនោះ។ វាមានប្រសិទ្ធិភាព១រយឆ្នាំ ឬ២៥ឆ្នាំមុន។ តែ ខ្ញុំគិតថា វាមានតម្លៃតិចណាស់សព្វថ្ងៃនេះ។ ខ្ញុំនឹងថាដូចគ្នាអំពីខិតបណ្ឌនៃដំណឹងល្អ។ ពិតណាស់មាន ពេលមួយមនុស្សអានខិតបណ្ឌ ហើយបានមកក្រុមជំនុំ តែខ្ញុំសួរគ្រូគង្វាលថា «តើអ្នកឃើញមនុស្សវ័យក្មេង ក្នុងក្រុមជំនុំអ្នកបានសង្រ្គោះដោយសារអានវាឬទេ?» ខ្ញុំគិតថា វាច្បាស់ណាស់ដែល «អារក្សបែបយ៉ាង នេះ»មិនឆ្លើយតបល្អទៅនឹងវិធីសាស្រ្ដដែលយើងធ្លាប់ប្រើពីអតីតកាលនោះទេ។ ខ្ញុំនឹងចាត់ទុកការទៅលេង គេតាមទ្វារផ្ទះនីមួយក្នុងផ្នែកនោះ។ វាមានអំណាចពីមុន តែមិនជួយឲ្យយើងមានមនុស្សវ័យក្មេងមកក្រុម ជំនុំឡើយឥឡូវនេះ ដ្បិតយើងកំពុងដោះស្រាយនឹង«អារក្សបែបយ៉ាងនេះ»។ មានរឿងខ្លះដែលគ្មានប្រយោជន៍សព្វថ្ងៃនេះ នៅពេលគេប្រើចំពោះ «អារក្សបែបយ៉ាងនេះ»។ ពាក្យ១ទៀត ព្រះគ្រិស្ដកំពុងប្រាប់ដោយមានប្រសិទ្ធិភាពថា «អ្នកបានបរាជ័យក្នុងករណីនេះដោយសារ អំណាចដែលអ្នកមានគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ករណីផ្សេង តែគ្មានតម្លៃនៅកន្លែងនេះទេ។ វានាំឲ្យអ្នកគ្មានអំណាច ដើម្បីជួយក្មេងប្រុសនោះដែលស្ថិតនៅក្រោមអំណាច «អារក្សបែបយ៉ាងនេះ»ឡើយ។ ខ្ញុំដឹងថាមានគ្រូគង្វាលដែលដឹងថារឿងជាច្រើនដែលយើងបានធ្វើកាលពីអតីតកាលគឺគ្មានប្រយោជន៍នៅសព្វថ្ងៃនេះទេ។ ប៉ុន្តែពួកគេត្រូវបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាលដើម្បីគិតពីវិធីសាស្រ្តជាជាង «ល្បិច កល» របស់សាតាំង (កូរិនថូសទី ២ ២:១១) ដូច្នេះពួកគេដូរទៅជាវិធីសាស្រ្តថ្មីដែលមិនប្រសើរជាងចាស់ -នោះគឺប្រសិនបើយើងកំពុងព្យាយាមដើម្បីទទួលបានវ័យក្មេង មនុស្សដើម្បីក្លាយជាសមាជិករឹងមាំនៃក្រុមជំនុំ។ ឧទាហរណ៍យើងមានបុរសមួយចំនួនដែលប្រាប់យើងថាចម្លើយគឺ «បង្ហាញ» ដល់យុវជនថាគម្ពីរចែងអំពីការបង្កើតគឺពិត ហើយថាការវិវឌ្ឍគឺមិនពិត។ ពួកគេគិតថាមនុស្សវ័យក្មេងនឹងត្រូវបានប្រែចិត្ដហើយអ្នកដទៃនឹងមកពីលោកីយបើយើងមិនអាចអះអាងពីការវិវត្តហើយនាំពួកគេឱ្យរកឃើញចម្លើយក្នុងលោកុប្បត្តិ។ ពួកគេគិតដោយវិធីនេះដែលពួកគេអាចដោះស្រាយជាមួយស្ថានភាពបច្ចុប្បន្ន។ លោកបណ្ឌិត ឡូដជ៉ោនស៍ប្រាប់ថា «វាជាវិធីដូចគ្នាដ៏ពិតនៅសតវត្សទី១៨ នៅពេលមនុស្សបាន ស្ដាយក្រោយពីជំនឿរបស់គេ។ គេបង្រៀនយើងពីរឿងរ៉ាដែលគេនឹងបង្ហាញសេចក្ដីខាងគ្រិស្ដសាសនា តែ គេមិនបានធ្វើរឿងនោះឡើយ។ «អារក្សបែបយ៉ាងនេះ»អាចចេញទៅដោយរឿងណាសោះចំពោះការនោះ» វិធីសាស្រ្តមួយផ្សេងទៀតដែលបានបរាជ័យគឺការប្រើការបកប្រែទំនើប។ យើងត្រូវបានគេប្រាប់ថាមនុស្សវ័យក្មេងមិនយល់គម្ពីរខីងជេមស៍។ អ្វីដែលយើងត្រូវការគឺព្រះគម្ពីរជាភាសាទំនើប។ បន្ទាប់មកយុវជននឹងអានវា។ បន្ទាប់មកពួកគេនឹងនិយាយថា «នេះគឺជាគ្រីស្ទសាសនា» ហើយពួកគេនឹងចូលមកក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើង។ ប៉ុន្តែរឿងនោះមិនបានកើតឡើងទេ។ ការពិតផ្ទុយទៅវិញបានកើតឡើង។ ខ្ញុំបានធ្វើការស្ទើរតែទាំងស្រុងជាមួយមនុស្សវ័យក្មេងអស់រយៈពេល៦០ ឆ្នាំ។ ខ្ញុំដឹងពីការពិតមួយថា ការបកប្រែសម័យទំនើបទាំងនេះមិនទាក់ទាញមនុស្សវ័យក្មេងទាល់តែសោះ។ ការពិតខ្ញុំលឺពួកគេជាច្រើននិយាយថា «វាមិនត្រឹមត្រូវទេ។ វាមិនស្តាប់ទៅដូចជាព្រះគម្ពីរទេ»។ ខ្ញុំមិនដែលបានអធិប្បាយពីការបកប្រែតាមរបៀបទំនើបហើយខ្ញុំនឹងមិនដែលធ្វើទេ។ ហើយយើងកំពុងមើលឃើញមនុស្សក្មេងៗបានប្រែចិត្ដគ្រប់ពេលនៅក្នុងព្រះវិហាររបស់យើង និងពីលោកីយផងដែរ។ ទោះបីជាការបកប្រែសម័យទំនើបទាំងនេះមានតម្លៃយ៉ាដោយ ពួកគេនឹងមិនដោះស្រាយបញ្ហានេះទេ។ ពួកគេមិនដោះស្រាយរឿងនេះទេ។ តើពួកគេកំពុងព្យាយាមអ្វីទៀត? អូបញ្ហាធំមួយគឺតន្ត្រីទំនើប! «យើងត្រូវតែមានតន្រ្តីត្រឹមត្រូវហើយបន្ទាប់មកពួកគេនឹងចូលមក រួចក្លាយជាកូនព្រះ»។ វាគួរឱ្យសោកស្តាយខ្លាំងណាស់។ តើខ្ញុំពិតជាត្រូវការធ្វើអត្ថាធិប្បាយឬអី? មានក្រុមជំនុំសៅថើនបាទីស្ទមួយដែលបានជួបជុំគ្នានៅក្នុងកន្លែងជួលនៅឡូសអាន់ជឺឡេស។ គ្រូគង្វាលស្លៀកអាវយឺតហើយអង្គុយនៅលើជើងម៉ា។ មុនពេលគាត់បង្រៀនមេរៀនរបស់គេ គេមានរយៈពេលប្រហែលមួយម៉ោងខាងតន្ត្រីញាក់។ បុរសម្នាក់របស់យើងបានទៅពិនិត្យមើលវា។ គាត់មានការភ័យរន្ធត់ណាស់។ គាត់បាននិយាយថា កម្មវិធីថ្វាយបង្គំព្រះគឺងងឹតហើយគួរឱ្យសង្វាក់ ហើយមិនមានអ្វីខាងវិញ្ញាណទាល់តែសោះ។ គាត់បាននិយាយថាមនុស្សទាំងនោះមិនឈ្នះព្រលឹងទេ ហើយគាត់មិនអាចស្រមៃថា ពួកគេអធិស្ឋានសម្រាប់រយៈពេលមួយម៉ោងដូចមនុស្សវ័យក្មេងរបស់យើងធ្វើនោះទេ។ គ្មានម៉ោងអ្វីទេក្រៅតែពីការអធិស្ឋាន? បំភ្លេចវាទៅ! ដូច្នេះតន្រ្តីរ៉ុកសម័យទំនើបក៏បរាជ័យក្នុងការយកឈ្នះ «អារក្សបែបយ៉ាងនេះ» ។ ៣. ចំណុចទី៣គឺថា យើងត្រូវការរឿងខ្លះដែលកាត់បន្ថយអំណាចអាក្រក់ ហើយធ្វើឲ្យ វាបែកខ្ចាយ មានរឿងតែ១គត់ដែលអាចធ្វើការនោះបាន វាគឺជាអំណាចព្រះចេ ស្ដានៃព្រះ! លោកបណ្ឌិត ឡូដប្រាប់ថា «ទោះបីជាយើងបានយល់ដឹងថា “អារក្សបែបយ៉ាងនេះ”ខ្លាំងក្ដី តែ អំណាចរបស់ព្រះខ្លាំងជាងវាជាពិត អ្វីដែលយើងត្រូវការមិនជាចំណេះដឹង ការយល់ដឹង ការបកប្រែ ឬតន្រ្ដី ញាក់ថែមទៀត។ អត់ទេ យើងត្រូវការសេចក្ដីអធិប្បាយដែលអាចចូលទៅក្នុងព្រលឹងមនុស្ស ហើយវាយ បំបាក់គេ បន្ទាបគេ ហើយឲ្យគេបានកើតជាថ្មី។ នោះហើយជាអំណាចនៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់នៅ»។ ហើយចំណុចនោះនាំយើងឲ្យទៅមើលអត្ថបទគម្ពីរវិញ «ហេតុអ្វីបានជាយើងខ្ញុំដេញ អារក្សនេះពុំបាន ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា ដែលនឹងដេញអារក្សបែបយ៉ាងនេះបាន នោះគឺដោយសារតែអធិស្ឋាន ហើយនិងតមទេ»(ម៉ាកុស ៩:២៨-២៩)។ ការអធិស្ឋាន និតការតម។ គ្មានអ្វីផ្សេងទៀតសោះដែលអាចជួយក្រុមជំនុំយើងឲ្យយកឈ្នះលើ ការវាយប្រហារពី«អារក្សបែបយ៉ាងនេះ»។ ក្រុមជំនុំរបស់យើងមិនមែនកំពុងឈោងចាប់មនុស្សវ័យក្មេង ឡើយសព្វថ្ងៃនេះ។ តើយើងអាចធ្វើអ្វីទៅ? «ដែលនឹងដេញអារក្សបែបយ៉ាងនេះបាន នោះគឺដោយសារតែអធិស្ឋាន ហើយនិងតមទេ»។ អ្នកប្រាជ្ញខ្លះនឹងនិយាយថា «អក្សរសរសេរដោយដៃល្អបំផុតមិនប្រាប់ថា “ហើយនិងតម”»។ តែ តើ «អ្នកប្រាជ្ញ»ដឹងអំពីពួកអារក្សឬទេ? តើគាត់ដឹងអំពីពួកមិនជឿព្រះដែលប្រែចិត្ដពីដងផ្លូវ និងអាគារ មហាវិទ្យាលនៅទីក្រុងរបស់យើងឬទេ? តើគាត់ដឹងអំពីការរស់ឡើងវិញដូចជាគេកំពុងជួបនៅក្នុងប្រទេស ចិនឥឡូវនេះឬទេ? គាត់មិនដឹងអ្វីសោះអំពីការទាំងនេះ។ ខ្ញុំបានឃើញផ្ទាល់ភ្នែកពីការរស់ឡើងវិញពីបាប ដ៏ខ្ចាត់ខ្ចាយចំនួន៣ដងក្នុងជីវិតខ្ញុំ។ ខ្ញុំហួសចិត្ដដើម្បីគិតថា ខ្ញុំមានអភ័យឯកសិទ្ធិអស្ចារ្យណាស់ដើម្បី អធិប្បាយនៅក្នុងការរស់ឡើងវិញទាំង៣នោះ។ វាមិនមែនជាការប្រជុំគ្នាបែបផ្សាយដំណឹងល្អនោះទេ។ វា ជាគ្រាដែលអំណាចរបស់ព្រះបានចូលទៅក្នុងចិត្ដរបស់មនុស្ស បានវាយបំបាក់ពួកគេ បន្ទាបពួកគេ ហើយ នាំឲ្យពួកគេកើតជាថ្មីនៅក្នុងព្រះគ្រិស្ដយេស៊ូវ! ដូច្នេះយើងនឹងមិនដើរតាមគម្ពីរសរសេរដៃពីបុរាណចំនួន២ដែលដកពាក្យ «តម»ចេញនោះទេ។ ពួកចំណេះនិយមសង្កត់ធ្ងន់លើសលប់ពីការតម។ ដូច្នេះមនុស្សដែលចំលងគម្ពីរសរសេរដៃនៅភ្នីស៊ីណាយ បានដកចេញនូវពាក្យ «ហើយតម» ដើម្បីការពារមិនឲ្យពួកចំណេះនិយមប្រើខគម្ពីរនេះ។ ពួកចំណេះនិយម អនុវត្ដន៍ការតមទៅដល់ចំណុចនៃការស្រេកឃ្លានរយៈពេលយូរ» (William R. Horne, Trinity Evangelical Seminary «ការអនុវត្ដការតមនៅក្នុងប្រវត្ដិសាស្រ្ដក្រុមជំនុំ» ទំព័រ៣)។ អ្នកប្រាជ្ញសម័យនេះ ប្រាប់យើងថា អ្នកថតចំលងគម្ពីរបានបន្ថែមពាក្យទាំងនោះ។ តែវាដឹងច្បាស់ថែមទៀតថា គេបានដកចេញ នូវពាក្យទាំងនោះ(សូមមើល The Secret History of the Gnostics: Their Scriptures, Beliefs and Traditions, by Andrew Phillip Smith,ជំពូក៥ ទំព័រ១)។ យើងដឹងថា ព្រះគ្រិស្ដមានបន្ទូលថា «និង តម»។ តើយើងដឹងពីការនោះយ៉ាងដូចម្ដេច? យើងដឹងពីវាសម្រាប់មូលហេតុ២។ ទីមួយ ពួកសិស្សបាន អធិស្ឋាននៅពេលគេបណ្ដេញអារក្សពីមុននោះបន្ដិច។ ដូច្នេះមានរឿងផ្សេងទៀតដែលត្រូវបន្ថែម។ រឿង ដែលត្រូវបន្ថែមជា ការតម! ការអធិស្ឋានតែ១មិនល្មនោះទេ។ យើងដឹងដោយសារបទពិសោធន៍។ ដ្បិត យើងបានតម ហើយយើងបានឃើញដោយផ្ទាល់ភ្នែកពីអ្វីដែលព្រះអាចធ្វើនៅពេលយើងផ្ដោតចិត្ដរបស់ យើងនៅក្នុងការតម និងការអធិស្ឋាន។ ឥឡូវនេះខ្ញុំនឹងបញ្ចប់ជាមួយការដកស្រង់១ទៀតរបស់លោកបណ្ឌិត ម៉ាទីនឡូដជ៉ោនស៍។ គ្រូ អធិប្បាយអីក៏អស្ចារ្យម៉្លេះ! អ្វីក៏យល់ច្បាស់ម្ល៉េះ! ខ្ញុំអរគុណព្រះយ៉ាងសម្រាប់គាត់។ នៅកន្លែង១ទៀតគាត់ ប្រាប់បថា ខ្ញុំឆ្ងល់ថា វាសូម្បីតែដែរកើតឡើងចំពោះយើងឬទេថា យើងគួរតែពិចារណា ពីសំណួរនៃការតម? ការពិតគឺថា ការគិត និងជីវិតរបស់គ្រីស្ទានទាំងមូល ហាក់ដូចជាបានបោះបង់ចោលប្រធានបទនៃការតមនេះ? ប្រហែលការនោះត្រូវជាងអ្វីទាំងអស់ វាគឺមូលហេតុដែលយើងមិនអាចយកឈ្នះលើអារក្សបែបយ៉ាងនេះ។ ខ្ញុំនឹងអំពាវនាវឲ្យមានការតមទូទៅក្នុងក្រុមជំនុំយើង។ ខ្ញុំនឹងប្រាប់អ្នកថែមទៀតនៅពេលក្រោយ។ ខ្ញុំនឹងប្រាប់អ្នកពីពេលដែលយើងនឹងតម។ ខ្ញុំនឹងប្រាបប់អំពីរបៀបដើម្បីតម និងរបៀបដើម្បីបញ្ចប់។ នៅពេលនោះយើងនឹងមកក្រុមជំនុំ ហើយញាំអាហារមុនពេលយើងមានការប្រជុំគ្នាដើម្បីតម។ លោកខាហ្គិននឹងប្រាប់អ្នកកាន់ទូរស័ព្ទពីរបីនាក់ឲ្យទូរស័ព្ទរយៈពេលខ្លី។ អ្នកផ្សេងទៀតនឹងអធិស្ឋាន ហើយ លោកខាហ្គិននិងខ្ញុំនឹងឆ្លើយសំណួរ។ 1. យើងនឹងតមហើយអធិស្ឋានសម្រាប់ជោគជ័យនៃកម្មវិធីថ្មីរបស់យើង។ 2. យើងនឹងតមហើយអធិស្ឋានសម្រាប់ «ក្រុមក្មេងប្រុសក្មេងស្រីដែលមានគ្នា៥ឬ៦នាក់»ដែល មកថ្ងៃអាទិត្យព្រឹក និងថ្ងៃសៅរ៍ព្រឹក ទាំងថ្ងៃអាទិត្យល្ងាចដែលចាប់អារម្មណ៍ក្នុងការធ្វើជា សិស្សរបស់ព្រះ។ 3. យើងក៏នឹងតមហើយអធិស្ឋានសម្រាប់ការប្រែចិត្ដក្នុងក្រុមជំនុំយើងផងដែរ។ ជាពិសេស យើង នឹងផ្ដោតសំខាន់លើ «អារក្សបែបយ៉ាងនេះ» ពួកអារក្សដែលចាប់មនុស្សធ្វើជាទាសករឲ្យគេ ស្វែងរកអារម្មណ៍។ ឥឡូវនេះខ្ញុំមិនត្រូវបទការប្រជុំនេះដោយមិននិយាយអំពីព្រះយេស៊ូវឡើយ។ គ្រប់ទាំងអស់ដែល យើងត្រូវការគឺនៅក្នុងទ្រង់។ កណ្ឌហេព្រើរប្រាប់ថា «តែយើងឃើញព្រះយេស៊ូវវិញ ដែលព្រះបានធ្វើឲ្យទាបជាងពួកទេវតាបន្តិច ទ្រង់ពាក់សិរីល្អ និងល្បីព្រះនាម ទុកជាមកុដ ដោយព្រោះទ្រង់បានរងទុក្ខសុគត ដើម្បីនឹងភ្លក់សេចក្តីស្លាប់ជំនួសមនុស្សទាំងអស់ ដោយនូវព្រះគុណនៃព្រះ»(ហេព្រើរ ២:៩)។ ព្រះយេស៊ូវ ដ៏ជាព្រះរាជបុត្រនៃព្រះបានសុគតជំនួសមនុស្សមានបាប ក្នុងការជាយញ្ញបុជាជំនួស មនុស្សមានបាប។ ព្រះយេស៊ូវបានរស់ឡើងវិញទាំងព្រះកាយ មានទាំងឆ្អឹងនិងសាច់ឈាមដើម្បីប្រទានជីវិត ដល់អ្នក។ ភ្លាមៗដែលអ្នកថ្វាយខ្លួនដល់ព្រះយេស៊ូវ នោះបាបអ្នកត្រូវបានលុបដោយការសុគតរបស់ទ្រង់ នៅលើឈើឆ្កាង។ ភ្លាមៗដែលអ្នកថ្វាយខ្លួនដល់ព្រះអង្គសង្រ្គោះ នោះបាបអ្នកត្រូវបានសំអាតចេញពីបញ្ជី របស់ព្រះជារៀងរហូតដោយសារព្រះលោហិតដ៏វិសេសរបស់ព្រះគ្រិស្ដ។ យើងអធិស្ឋានថា អ្នកនឹងទទួល ជឿលើព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រិស្ដ ហើយបានសង្រ្គោះដោយសារទ្រង់។ អាម៉ែន អាម៉ែន។ សូមក្រោយកឈរ ហើយច្រៀងបទលេខ៤លើក្រដាសចំរៀងអ្នក។ ព្រះនៃខ្ញុំជាបន្ទាយដ៏រឹងមាំ ជាទីពឹងមានទីអាង
(ចប់សេចក្ដីអធិប្បាយ) សេចក្ដីអធិប្បាយដែលសរសេរដៃទាំងនេះមិនហាមឲ្យថតចំលងទេ។ អ្នកប្រើវាដោយគ្មានការអនុញ្ញាតពីលោក ច្រៀងចំរៀងម្នាក់ឯងដោយលោក បែនយ៉ាមីន ខីនខេង ហ្គ្រីហ្វីត៖ |
|
ចំណងជើងនៃសេចក្ដីអធិប្បាយ ការយកឈ្នះលើពួកអារក្សដែល OVERCOMING THE DEMONS ដោយលោកបណ្ឌិត «លុះទ្រង់បានយាងចូលទៅក្នុងផ្ទះ នោះពួកសិស្សទូលសួរទ្រង់ដោយឡែកថា ហេតុអ្វីបានជាយើងខ្ញុំដេញ អារក្សនេះពុំបាន ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា ដែលនឹងដេញអារក្សបែបយ៉ាងនេះបាន នោះគឺដោយសារតែអធិស្ឋាន ហើយនិងតមទេ»(ម៉ាកុស ៩:២៨-២៩)។ (ម៉ាកុស ៩:១៨) ១. ចំណុចទីមួយគឺ «អារក្សបែបយ៉ាងនេះ» កិច្ចការ ២៦:១៨; អេភេសូរ ៦:១២; ២:២។ ២. ទីពីរ ចំណុចទី២គឺជាវិធីសាស្រ្ដដែលបានបរាជ័យ ២កូរិនថូស ២:១១។ ៣. ចំណុចទី៣គឺថា យើងត្រូវការរឿងខ្លះដែលកាត់បន្ថយអំណាចអាក្រក់ ហើយធ្វើឲ្យវាបែកខ្ចាយ មានរឿងតែ១គត់ដែលអាចធ្វើការនោះបាន វាគឺជាអំណាចព្រះចេ ស្ដានៃព្រះ!
|