ជារៀងរាល់ខែ សេចក្ដីអធិប្បាយដែលសរសេរដោយដៃទាំងនេះចេញទៅដល់កំព្យូទ័រប្រហែល១១០, ០០០
នៅក្នុបណ្ដាប្រទេសជាង២០០តាមគេហទំព័រwww.sermonsfortheworld.com។
មានមនុស្សរាប់រយនាក់ផ្សេងទៀតបានមើលវីដីអូតាមយូថូប។ សេចក្ដីអធិប្បាយដែលសរសេរដោយដៃទាំងនេះត្រូវបានបកប្រែទៅជាភាសាចំនួន៣៤
ហើយរៀងរាល់ខែ មនុស្សរាប់ពាន់នាក់បានអានវា។
សូមចុចទីនេះដើម្បីដឹងពីរបៀបដែលអ្នកអាចជួយឧបត្ថមលុយជាប្រចាំខែក្នុងការជួយយើងធ្វើកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យនេះ
ដើម្បីឲ្យដំណឹងល្អរាលដាលទៅពាសពេញពិភពលោក រួមទាំងប្រទេសអ៊ីស្លាម និងប្រទេសដែលកាន់សាសនាឥណ្ឌូ។
នៅពេលណាក៏ដោយដែលអ្នកសរសេរផ្ញើរទៅលោកបណ្ឌិត ហាយមើស៏ សូមប្រាប់គាត់ពីប្រទេសដែលអ្នករស់នៅជានិច្ច។
អ៊ីម៉ែលរបស់លោកបណ្ឌិត ហាយមើស៍rlhymersjr@sbcglobal.net។
ការត្រាស់ហៅទៅកាន់ភាពជាសិស្សTHE CALL TO DISCIPLESHIP ដោយលោកបណ្ឌិត « រួចទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅមនុស្សទាំងអស់ថា បើអ្នកណាចង់មកតាមខ្ញុំ ត្រូវឲ្យអ្នកនោះលះកាត់ចិត្តខ្លួនឯង ទាំងផ្ទុកឈើឆ្កាងខ្លួនរាល់តែថ្ងៃ ហើយមកតាមខ្ញុំចុះ ដ្បិតអ្នកណាដែលចង់ឲ្យរួចជីវិត នោះនឹងបាត់ជីវិតទៅ តែអ្នកណាដែលបាត់ជីវិត ដោយព្រោះខ្ញុំ នោះនឹងបានជីវិតវិញ»(លូកា ៩:២៣-២៤)។ |
|
តើព្រះគ្រិស្ដមានបន្ទូលរឿងនេះទៅដល់អ្នកណា? នៅកន្លែងនេះ ទ្រង់មានបន្ទូលទៅកាន់សិស្ស ទាំង១២នាក់។ តែទ្រង់មានបន្ទូលទៅកាន់មនុស្សទាំងអស់ក្នុងអត្ថបទគម្ពីរដូចគ្នានៅម៉ាកុស ៨:៣៤ «កាលទ្រង់បានហៅហ្វូងមនុស្ស និងពួកសិស្សមក នោះក៏មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា អ្នកណាដែលចង់មកតាមខ្ញុំ ត្រូវឲ្យអ្នកនោះលះកាត់ចិត្តខ្លួនឯងចោល ទាំងផ្ទុកឈើឆ្កាងខ្លួនមកតាមខ្ញុំចុះ»(ម៉ាកុស ៨:៣៤)។ ដូច្នេះវាច្បាស់ណាស់ថា ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលទៅកាន់មនុស្សជាច្រើនដែលដើរតាមទ្រង់ រួមទាំងពួកទាំង ១២នាក់។ ដើម្បីធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ នោះអ្នកត្រូវតែលះកាន់ចិត្ដខ្លួនឯង ហើយផ្ទុកឈើឆ្កាងតាម ទ្រង់។ បើអ្នកមិនធ្វើដូចនោះទេ អ្នកមិនអាចក្លាយជាគ្រីស្ទានពិតប្រាកដបានឡើយ ត្រឹមតែមានឈ្មោះជាគ្រី ស្ទានប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះយេស៊ូវប្រាប់ថា «តើអ្នកចង់ដើរតាមខ្ញុំឬអី? អញ្ចឹងសូមលះកាត់ចិត្ដខ្លួនឯង ហើយលី ឈោះឆ្កាងតាមទ្រង់ចុះ»។ តើអ្វីនឹងកើតឡើងបើអ្នកបដិសេធដើម្បីធ្វើដូចនោះ? អត្ថបទគម្ពីរប្រាប់យ៉ាងច្បាស់ ខ២៤ «ដ្បិតអ្នកណាដែលចង់ឲ្យរួចជីវិត នោះនឹងបាត់ជីវិតទៅ តែអ្នកណាដែលបាត់ជីវិត ដោយព្រោះខ្ញុំ នោះនឹងបានជីវិតវិញ»(លូកា ៩:២៤)។ មានមនុស្ស២ប្រភេទដែលមកក្រុមជំនុំយើង។ ខ្ញុំហៅថា «អ្នកយក» និង «អ្នកឲ្យ»។ «អ្នកយក» គឺជាមនុស្សដែលមកក្រុមជំនុំដើម្បីទទួលបានអ្វីមួយ។ «អ្នកឲ្យ»គឺជាមនុស្សដែលមកក្រុមជំនុំដើម្បីថ្វាយខ្លួន ធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះគ្រិស្ដ។ អ្នកមានមនុស្សអាត្មានិយមពេញកៅអ៊ីរាប់រយ។ តើវាកើតជាយ៉ាងម៉េច? វានឹង សំឡាប់ក្រុមជំនុំបើមានមនុស្សដូចនោះ! គេនឹងមិនមកកម្មវិធីល្ងាចថ្ងៃអាទិត្យ! គេជា «អ្នកយក» ហើយ មនុស្សដូចនោះប្លន់ក្រុមជំនុំ គេមិនដែលជួយក្រុមជំនុំឡើយ។ គេមិនដែលក្លាយជាសិស្សរបស់ព្រះគ្រិស្ដ នោះទេ។ គេបំផ្លាញក្រុមជំនុំ! កុំហ៊ាននាំមនុស្សអាត្មានិយមដូចនោះមក! «មានតិចប្រសើរជាងមានច្រើន» «ដ្បិតអ្នកណាដែលចង់ឲ្យរួចជីវិត នោះនឹងបាត់ជីវិតទៅ តែអ្នកណាដែលបាត់ជីវិត ដោយព្រោះខ្ញុំ នោះនឹងបានជីវិតវិញ»(លូកា ៩:២៤)។ អ្នកខ្លះថា «មានច្រើនពេកដើម្បីបោះបង់ មានច្រើនពេកដើម្បីបាត់បង់»។ ដូច្នេះគេបាត់បង់អ្វីៗ ទាំងអស់ គេទៅឋាននរក! ដើម្បីទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ អ្នកមិនអាចជឿលើអ្វីផ្សេងទៀត។ បើអ្នកជឿលើអ្វី ផ្សេងទៀត តែមិនជឿលើព្រះគ្រិស្ដដ នោះអ្នកនឹងបាត់បង់អ្វីៗទាំងអស់! «ដ្បិតអ្នកណាដែលចង់ឲ្យរួចជីវិត នោះនឹងបាត់ជីវិតទៅ តែអ្នកណាដែលបាត់ជីវិត ដោយព្រោះខ្ញុំ នោះនឹងបានជីវិតវិញ»(លូកា ៩:២៤)។ កាលខ្ញុំអាយុ១៧ ខ្ញុំបាន «ថ្វាយខ្លួនដើម្បីបម្រើព្រះ»។ ខ្ញុំថ្វាយខ្លួនបម្រើដូចជាពាក្យសម័យចាស់។ ខ្ញុំមិនលឺវាទៀតសោះឡើយ តែវាពិតរហូតដល់ឥឡូវនេះ។ គ្រូអធិប្បាយពិតប្រាកដត្រូវតែ «ថ្វាយខ្លួន»ដើម្បី អធិប្បាយ។ គាត់ដឹងថា វាមិនស្រួលឡើយ។ គាត់ដដឹងថា គាត់មិនរកស៊ីនោះទេ។ គាត់ដឹងថា លោកីយនឹង មិនសរសើរគាត់ឡើយ។ គាត់ដឹងតិចតួចពពីការលំបាក និងទុក្ខវេទនាដែលគាត់នឹងឆ្លងកាត់។ គ្រូអធិប្បាយ ដែលល្អបំផុតដឹងពីរឿងទាំងអស់នេះ។ គេក៏ដឹងផងដែរថា គេនឹងត្រូវឆ្លងកាត់សាលារៀនច្រើនឆ្នាំ ដើម្បី ទទួលបានការងារមួយដែលមិនគ្មានលុយច្រើន ការងារដែលលោកីយគិតថា គ្មានបានការ ការងារមួយដែល នាំឲ្យគេចំអក ហើយច្បាំងប្រឆាំងនឹងលោកីយ។ ខ្ញុំបានដឹងរឿងទាំងនោះរយៈពេលខ្លីក្រោយមកបន្ទាប់ពីខ្ញុំមានអាយុ១៧ឆ្នាំ។ ខ្ញុំរៀនរយៈពេល៨ឆ្នាំ ដើម្បីទទួលបានសញ្ញបត្រមហាវិទ្យាល័យ(ទាំងធ្វើការ៨ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃ ហើយទៅរៀនពេលយប់)។ ខ្ញុំ បានធ្វើការ១៦ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃ ៧ថ្ងៃក្នុង១អាទិត្យ ដើម្បីបង់លុយរៀន។ ខ្ញុំបានរៀនច្រើនជាង៣ឆ្នាំក្នុងសា លាដែលខ្ញុំស្អប់ ដើម្បីទទួលបានសញ្ញាបត្រអនុបណ្ឌិត។ វាចំនាយពេលច្រើនជាង៤០ឆ្នាំដើម្បីមានក្រុមជំនុំ ដូចនេះ។ តើខ្ញុំនឹងធ្វើវាម្ដងហើយឬទេ? បាទ មិនបាច់ឆ្ងល់ឡើយ! ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំបន្តធ្វើវា? ខ្ញុំបានចុះចាញ់ដើម្បីអធិប្បាយ។ វាមានលក្ខណៈសាមញ្ញដូចនោះ។ តើខ្ញុំអាចធ្វើវាម្តងទៀតបានទេប្រសិនបើខ្ញុំអាយុ១៧ ឆ្នាំ? នឹងហើយ! ពិតប្រាកដណាស់! មិនមានសំណួរអំពីវា! ខ្ញុំបានរកឃើញថាមានការស្កប់ចិត្តដ៏អស្ចារ្យ - ការធ្វើជាព្រះដែលគេហៅថាជាគ្រូគង្វាលនៅសម័យនៃការបោះបង់ចោលព្រះ! ប្រសិនបើខ្ញុំមានជម្រើសការងារផ្សេងទៀតនៅទូទាំងពិភពលោក - ពីប្រធានា ធិបតីនៅសហរដ្ឋអាមេរិកទៅជាតារាសម្តែងដែលឈ្នះពានរង្វាន់អូស្ការ ខ្ញុំនឹងជ្រើសរើសដោយមិនស្ទាត់ស្ទើរជំនាញដើម្បីធ្វើជាគ្រូគង្វាលនៃព្រះវិហារនេះ។ ព្រះជ្រាបថា ខ្ញុំកំពុងប្រាប់អ្នកពីសេចក្តីពិត! ដូចគ្នាដែរ កូនប្រុសរបស់ខ្ញុំរ៉ូប៊ើតក៏ដឹងដែរ។ សូមមើលពីពួកគ្រីស្ទានរាថយដ៏អស្ចារ្យដែលនៅក្រុមជំនុំរបស់យើង ពួកគេបានសង្គ្រោះនៅក្រុមជំនុំនេះ។ យើងហៅពួកគេថា «ពួកសាមសិបប្រាំបួន» ។ មិត្តទាំងអស់របស់ពួកគេបានចាកចេញ។ ពួកគេបានបាត់បង់មិត្តភ័ក្ត្ររបស់ពួកគេម្នាក់ៗនៅក្នុងការបែងចែកក្រុមជំនុំ! អ្នកគិតថាវាងាយស្រួល? ពួកគេបានខិតខំជាងគ្រីស្ទានដទៃទៀតដែលខ្ញុំស្គាល់ - រួមទាំងមនុស្សវ័យក្មេងទាំងអស់។ ពួកគេបានផ្តល់ប្រាក់រាប់ពាន់លានដុល្លារ- ជាងនិងភាគដប់។ ពួកគេបានចូលការប្រជុំគ្នាហើយធ្វើការនៅពេលយប់ដើម្បីសង្គ្រោះក្រុមជំនុំនេះ។ ពួកគេជាច្រើនមានកូនចៅរបស់ពួកគេហើយពួកគេត្រឡប់ទៅរកលោកីយវិញ។ ពួកគេបានទទួលរងការបាត់បង់ដ៏អស្ចារ្យដើម្បីសង្គ្រោះក្រុមជំនុំនេះសម្រាប់ព្រះយេស៊ូវ។ សូមសួរពួកគេថា តើគេស្ដាយក្រោយអត់ដោយសារថ្វាយគ្រប់ទាំងអស់ដល់ព្រះយេស៊ូវ! សូមសួរ ពួកគេ! សូមសួរពួកគេ! ភាគច្រើនពួកគេសុចចិត្ដពិបាកដើម្បីសង្រ្គោះក្រុមជំនុំនេះសម្រាប់ព្រះយេស៊ូវ។ សូមសួរពួកគេថា តើគេធ្វើខុសឬអី! សូមសួរពួកគេថា តើពួកគេនឹងធ្វើម្ដងទៀតឬអី។ សូមទៅសួរពួកគេចុះ! សូមសួរលោកព្រូដោមមេ។ គាត់បានបាត់បង់ផ្ទះជាមួយអាងហែលទឹកមួយ។ ប្រពន្ធគាត់បានយកវា។ នាងបានស្រែកដាក់គាត់ពេញមួយយប់។ គាត់មានអារម្មណ៍ថាគាត់ស្ថិតនៅក្នុងឋាននរក។ នាងបានបោះចោលគាត់! អ្នកដឹងថាវាជានរណា។ តើលោកព្រូហូមមីមានកំហុសទេ? តើគាត់សោកស្ដាយចំពោះការបាត់បង់អ្វីៗទាំងអស់ទេ? តើគាត់បានក្រឡេកមើលទៅទុក្ខព្រួយដោយសារគាត់លះកាត់ចិត្ដ និងផ្ទុកឈើឆ្កាងដើម្បីដើរតាមព្រះយេស៊ូវឬទេ? អត់ទេគាត់អត់ទេ! ខ្ញុំមិនបានប្រាប់គាត់ថាខ្ញុំនឹងនិយាយរឿងនេះទេ។ ខ្ញុំមិនចាំបាច់ប្រាប់គាត់ទេ។ គាត់ដឹងច្បាស់ក្នុងព្រលឹងគាត់ថា «អ្នកណាដែលបាត់ជីវិតព្រោះតែខ្ញុំនោះនឹងបានជីវិតវិញ» (លូកា ៩:២៤) ។ សូមសួរនាងសាឡាសារ! សូមបន្តទៅសួរនាង។ ស្វាមីរបស់នាងបានស្លាប់។ នាងបាត់បង់កូនៗរបស់នាង។ សូមសួរនាងថាតើនាងមានការសោកស្តាយទេនាងបានលីឈើឆ្កាង ហើយដើរតាមព្រះយេស៊ូវ។ ខ្ញុំមិនបានសួរនាងថាតើខ្ញុំអាចនិយាយអ្វីបានទេ។ ខ្ញុំមិនចាំបាច់សួរនាងទេ។ ខ្ញុំដឹងថានាងនឹងធ្វើដូចគ្នានឹងម្តងទៀត។ នាងដឹងថា«បើអ្នកណាម្នាក់បាត់ជីវិតព្រោះតែខ្ញុំនោះនឹងបានជីវិតវិញ»។ សូមសួរអ្នកស្រីហាយមើស៍។ នាងមិនបានទទួលអ្វីសោះដោយរៀបការជាមួយខ្ញុំ! យើងគ្មានអ្វីសោះ។ យើងរស់នៅក្នុងបន្ទប់មួយ។ យើងមិនមានគ្រឿងសង្ហារឹមទេ។ យើងមិនមានទូរទស្សន៍។ យើងបានអង្គុយនៅលើឥដ្ឋ ហើយសម្លឹងមើលសត្វសេកនៅក្នុងទ្រុងដែលមាននរណាម្នាក់បានឱ្យយើង។ ខ្ញុំមានប្រាក់ខែតិចណាស់។ មនុស្សគ្រប់គ្នាវាយប្រហារយើង។ នាងត្រូវស៊ូទ្រាំនឹងខ្ញុំហើយពេលវេលាភាគច្រើនដែលខ្ញុំពិបាកចិត្ដខ្លាំងគឺដោយសារភ័យព្រួយពីការបែកបាក់ពីព្រះវិហារមួយ។ គ្មានក្មេងស្រីតូចៗណាដែលគួរឆ្លងកាត់អ្វីដែលប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំតូចបានឆ្លងកាត់ ដើម្បីមានព្រះវិហារដ៏អស្ចារ្យដែលយើងមាននៅយប់នេះ។ សួរនាងថាតើនាងបានធ្វើខុសដែរឬទេ។ សួរនាងថាតើនាងនឹងធ្វើវាម្តងទៀត។ ខ្ញុំមិនបានសួរនាងថាតើខ្ញុំអាចនិយាយអ្វីបានទេ។ ខ្ញុំមិនចាំបាច់សួរនាងទេ! ខ្ញុំដឹងថានាងនឹងធ្វើវាម្តងទៀតសម្រាប់ព្រះយេស៊ូវ! សួរលោកលី។ ឪពុកម្តាយរបស់គាត់បានងាកប្រឆាំងនឹងគាត់ជានិច្ច ព្រោះគាត់បានលីឈើឆ្កាងរបស់គាត់ទៅតាមព្រះយេស៊ូវ។ សូមសួរគាត់ថា តើគាត់បានធ្វើកំហុសដោយបោះចោលជីវិតរបស់គាត់ដើម្បីដើរតាមព្រះយេស៊ូវដែរឬទេ? ខ្ញុំដឹងថាគាត់នឹងធ្វើវាម្តងទៀតដោយគ្មានការរអ៊ូរទាំឬត្អូញត្អែរ។ សួរលោកម៉ាត់ស៊ូសាកា។ គាត់អាចចូលទៅក្នុងកងកម្លាំងប៉ូលីស។ ពួកគេចង់បានគាត់។ ប៉ុន្ដែគាត់នឹងមានកាលវិភាគដែលនឹងធ្វើឱ្យគាត់មិនអាចជួយក្រុមជំនុំនេះបានទេ។ ខ្ញុំចាំពេលគាត់ដើរចេញពីការងារល្អនៅលើកម្លាំងប៉ូលីសដើម្បីជួយយើងសង្គ្រោះក្រុមជំនុំនេះ។ ខ្ញុំចាំពីរបៀបដែលគាត់បានយកឈើឆ្កាងរបស់គាត់ហើយបដិសេធខ្លួនឯងថាជាមនុស្សម្នាក់ក្នុងចំណោម៣៥ នាក់។ ព្រះប្រទានពរអ្នកបងប្រុសជាទីស្រឡាញ់! ខ្ញុំនឹងមិនភ្លេចអ្វីដែលអ្នកបានធ្វើទេហើយព្រះក៏មិនដែលភ្លេចដែរ។ លោកយ៉ូហានសាំខាហ្គិនបានសង្រ្គោះតាមគំរូរបស់អ្នក។ អ្នកបានផ្តល់ច្រើនប៉ុន្តែអ្នកបានទទួលគ្រូគង្វាលនៅក្រុមជំនុំរបស់យើង។ ហើយនៅពេលព្រះគ្រីស្ទនឹងត្រឡប់មកវិញអ្នកនឹងដឹងថាសេចក្តីអំណរដោយសារអ្នកជា «អ្នកឲ្យ»! ហើយមិនមែនជា «អ្នកយក»។ អ្នកនឹងសោយរាជ្យជាមួយព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងនគររបស់ទ្រង់ជារៀងរហូត! លោកជីម អេលីអោត ត្រូវបានគេសម្លាប់ក្នុងនាមជាទុក្ខរបុគ្គលដែលព្យាយាមនាំដំណឹងល្អទៅដល់កុលសម្ព័ន្ធដែលមិនជឿព្រះ។ ហើយវាជាលោក ជីម អេលីអោតដែលប្រាប់ថា «មនុស្សម្នាក់មិនល្ងង់នោះទេ បើគាត់លះចោលអ្វីដែលគាត់មិនអាចរក្សាទុកបានដើម្បីទទួលបានអ្វីដែលគាត់មិនមិនអាចបាត់បង់បាន»។ អាម៉ែន។ មានបុរសវ័យក្មេងម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំយើងបានប្រាប់លោក ខាហ្គិនថា «ឥឡូវនេះខ្ញុំជំនាញហើយ។ ខ្ញុំមិនអាចធ្វើការលើសពីពីរម៉ោងនៅក្នុងព្រះវិហារបានទេ។ លោកខាហ្គិនបាននិយាយថា «ចុះយ៉ាងណាចំពោះលោកចាន់? គាត់ជាបណ្ឌិត។ គាត់ជាអ្នកជំនាញ! គាត់ធ្វើការងាររាប់មិនអស់នៅក្នុងក្រុមជំនុំដោយរាប់មិនអស់ក្នុងកិច្ចការផ្សាយដំណឹងល្អនៅឯមហាវិទ្យាល័យច្រើនជាងឆ្ងាយអ្វី ដែលអ្នកផ្សេងទៀតធ្វើ។ «មែនហើយសូមក្រឡេកមើលលោកចាន់! ទ្រង់ជ្រាបថាព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលត្រឹមត្រូវ «បើអ្នកណាចង់មកតាមខ្ញុំត្រូវឱ្យអ្នកនោះលះកាត់ចិត្តខ្លួនឯងហើយផ្ទុកឈើឆ្កាងខ្លួនរាល់ថ្ងៃហើយមកតាមខ្ញុំចុះ» (លូកា ៩:២៣)។ បន្ទាប់មកសូមមើលលោកខាហ្គិន។ ពួកគេបានផ្តល់ឱ្យគាត់នូវការងារដែលមានប្រាក់ខែខ្ពស់ជាមួយនឹងសន្តិសុខនិងអត្ថប្រយោជន៍ដ៏ធំធេង - មិនមែនមួយដងទេប៉ុន្តែបួនដង។ គាត់បានបដិសេធពួកគេទាំងអស់។ ហេតុអ្វី? ដោយសារតែគាត់ត្រូវចាកចេញពីទីក្រុងឡូសអង់ចាឡែស និងផ្លាស់ទីទៅទីក្រុងញូវយ៉កឬវ៉ាស៊ីនតោនឌីស៊ី។ គាត់បានបដិសេធពួកគេទាំងអស់នៅក្រោមរាប់រយរាប់ពាន់ដុល្លារដើម្បីស្នាក់នៅក្នុងព្រះវិហារនេះនិងសង្រ្គោះវាពីការខូចខាតក្នុងការបំបែកក្រុមជំនុំ។ គាត់ជាមនុស្សល្ងីល្ងើមែនទេ? ស្តាប់ជីម អេលីអោតបានថ្វាយជីវិតរបស់គាត់សម្រាប់ព្រះគ្រីស្ទទុក្ខរបុគ្គល។ សូមសរសេរអ្វីដែលគាត់បាននិយាយនៅពីមុខព្រះគម្ពីររបស់អ្នក។ «មនុស្សម្នាក់មិនល្ងង់នោះទេ បើគាត់លះចោលអ្វីដែលគាត់មិនអាចរក្សាទុកបានដើម្បីទទួលបានអ្វីដែលគាត់មិនមិនអាចបាត់បង់»(ជីម អេលីអោត ទុក្ខរបុគ្គលសម្រាប់ព្រះគ្រិស្ដ)។ ខ្ញុំអាចបន្ដប្រាប់ពីមនុស្សទាំង៣៩នាក់ដែលបានផ្ទុកឈើឆ្កាង ហើយលះកាត់ចិត្ដខ្លួនឯង។ លោក សោង លោកមែនសៀ លោកហ្រ្គីហ្វីត ដែលបានខំមកក្រុមជំនុំដោយមានបំពង់ក្នុងការបន្ទាប់ពីវះកាត់ជំងឺ មហារីក។ ខ្ញុំអាចឃើញមុខគាតស្លេកស្លាំងទាំងបើកញើសជោគ ហើយបង្ខំខ្លួនមកកាន់តុអធិប្បាយដើម្បកុំ ឲ្យសន្លប់។ សូមច្រៀង ខ្ញុំចង់បានព្រះយេស៊ូវជាជាងមាសឬប្រាក់ តើលោកហ្រ្គីហ្វីតល្ងង់ឬអី? «មនុស្សម្នាក់មិនល្ងង់នោះទេ បើគាត់លះចោលអ្វីដែលគាត់មិនអាចរក្សាទុកបានដើម្បីទទួលបានអ្វីដែលគាត់មិនមិនអាចបាត់បង់» ខ្ញុំអាចបន្ដប្រាប់ឈ្មោះមនុស្សប្រុសស្រីទាំង៣៩នាក់នោះ ដែលបានលះកាត់ចិត្ដខ្លួនឯង ហើយលីឈើឆ្កាងរាល់ថ្ងៃដើម្បីដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រិស្ដ ទាំងធ្វើឲ្យក្រុមជំនុំរស់សម្រាប់ព្រះយេស៊ូវគ្រិស្ដ។ កាលយើងបានខ្ចីលុយសម្រាប់អាគារនេះ ខ្ញុំបានប្រាប់មនុស្សវ័យក្មេងឲ្យឈប់គិតអំពីវា។ វានឹង បាត់ទៅឆាប់ៗ។ តើអ្នកណានឹងជំនួសកន្លែងរបស់អ្នកស្រី រ៉ោផ? តើអ្នកណានឹងយាមទ្វារជំនួសលោក រ៉ោផ? តើអ្នកណានឹងជំនួសបន្ទាប់ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ មួយយប់ទៅមួយយប់ វាគឺជាអ្នកណាដែលលះកាត់ ចិត្ដខ្លួនឯងដែលនឹងជំនួសលោករិតឆាត និងរ៉ូណាល ប្លែនដីន? តើអ្នកណានឹងបាត់ជីវិត ពីមួយម៉ោងទៅ មួយម៉ោង មួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃដោយគ្មានរង្វាន់នៅលើផែនដី ដើម្បីជំនួសកន្លែងរបស់ពួកគេដែលបានទៅ បាត់ហើយ? ក្នុងនាមយើងដែលជាមនុស្សក្នុងចំនោម៣៩នាក់ យើងនឹងទៅបាត់ឆាប់ៗ ឆាប់ជាអ្វីដែល ក្មេងៗគិតអំពីយើង។ តើអ្នកណានឹងជំនួសកន្លែងអ្នកស្រី ខោងក្នុងផ្ទះបាយ? តើអ្នកណានឹងជំនួសកន្លែង លោក វីលី ដីសោន? អ្នកញាំម្ហូបរបស់គេ។ តែខ្ញុំមិនអាចគិតឃើញនរណាម្នាក់សោះក្នុងចំនោមអ្នកដែល អាចជំនួសកន្លែងគាត់បាន ឥឡូវនេះគាត់អាយុ៨០ឆ្នាំហើយ។ ខ្ញុំមិនអាចឃើញមានមនុស្សជំនួសកន្លែង បុរសចាស់ដ៏ជាទីស្រឡាញ់នេះឡើយ។ តើអ្នកស្គាល់មនុស្សណាដែលអាចធ្វើការនេះបានឬទេ? តើគាត់ ល្ងង់ឬអីដើម្បីចំនាយពេលរបស់គាត់ច្រើនយប់ក្នុង១អាទិត្យដើម្បីធ្វើម្ហូបឲ្យអ្នក? តើគាត់ល្ងង់ឬ? «មនុស្សម្នាក់មិនល្ងង់នោះទេ បើគាត់លះចោលអ្វីដែលគាត់មិនអាចរក្សាទុកបានដើម្បីទទួលបានអ្វីដែលគាត់មិនមិនអាចបាត់បង់» តើមនុស្សវ័យក្មេងណាដែលនឹងសុចិត្ដលះបង់គ្រប់ទាំងអស់ដើម្បីធ្វើឲ្យក្រុមជំនុំបន្ដមានកម្លាំង៣០ ឬក៏៤០ឆ្នាំទៀត? លោកបណ្ឌិត ខាហ្គិននឹងទៅបាត់ តើអ្នកណានឹងជំនួសកន្លែងគាត់? លោកចាន់នឹងទៅបាត់ តើ អ្នកណានឹងជំនួសកន្លែងគាត់? មនុស្សភាគច្រើនមិនអាចជំនួសកន្លែងលោកដីសោន លោករិក និងលោក រោក ប្លែនដីនបានឡើយ! អ្នកគិតថា គេមិនសំខាន់ឡើយ តែអ្នកមិនអាចជំនួសកន្លែងពួកគាត់បានឡើយ! វាទាមទារការលះបង់។ វាទាមទារការផ្ទុកឈើឆ្កាង។ ព្រះយេស៊ូវប្រាប់ថា «រួចទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅមនុស្សទាំងអស់ថា បើអ្នកណាចង់មកតាមខ្ញុំ ត្រូវឲ្យអ្នកនោះលះកាត់ចិត្តខ្លួនឯង ទាំងផ្ទុកឈើឆ្កាងខ្លួនរាល់តែថ្ងៃ ហើយមកតាមខ្ញុំចុះ ដ្បិតអ្នកណាដែលចង់ឲ្យរួចជីវិត នោះនឹងបាត់ជីវិតទៅ តែអ្នកណាដែលបាត់ជីវិត ដោយព្រោះខ្ញុំ នោះនឹងបានជីវិតវិញ»(លូកា ៩:២៣,២៤)។ នៅពេលព្រះកំពុងត្រាស់ហៅលោកបណ្ឌិត ខាហ្គិន គាត់បានអានសៀវភៅរបស់លោកគ្រូគង្វាល វើមប្រែដដែលមានចំណងជើងថា ទារុណកម្មសម្រាប់ព្រះគ្រិស្ដ។ ហើយនៅពេលគាត់បានអានសៀវភៅ «ទារុណកម្មសម្រាប់ព្រះគ្រិស្ដ» គាត់បានគិតថា គាត់ចង់ស្វែងរកក្រុមជំនុំមួយដែលមានការលះបង់ដូចគ្នា នឹងអ្វីដែលលោកវើមប្រែដបានបង្រៀន។ លោកបណ្ឌិត ខាហ្គិនបានឃើញខ្ញុំកំពុងអធិប្បាយនៅតាមដងផ្លូវ UCLA ។ គាត់បានឃើញមនុស្សកំពុងស្រែកដាក់ខ្ញុំ ហើយគប់វត្ថុផ្សេងៗដាក់ខ្ញុំ។ លោកខាហ្គិនបានគតថា «នោះគឺជាបុរសដែលខ្ញុំចង់ស្ដាប់គាត់អធិប្បាយ»។ ដូច្នេះគាត់បានរកឃើញក្រុមជំនុំយើង ហើយបានមក ចូលរួម។ នៅយប់មួយលោកខាហ្គិនបានប្រាប់ខ្ញុំថា គាត់បានលឺខ្ញុំបង្រៀនថា «អ្នកនឹងអស់កម្លាំងសម្រាប់អ្វី ខ្លះ។ ហេតុអ្វីមិនអស់កម្លាំងសម្រាប់ព្រះគ្រិស្ដ?» លោកខាហ្គិនគ្រាន់តែជាបុរសវ័យក្មេងម្នាក់នៅអាយុ២០ ឆ្នាំ។ គំនិតអីក៏អស្ចារ្យម្ល៉េះសម្រាប់បុរសវ័យក្មេងមាន! «អ្នកនឹងអស់កម្លាំងសម្រាប់អ្វីខ្លះ» ជាការពិតណាស់! មនុស្សគ្រប់រូប«អស់កម្លាំង»មិនយូរមិនឆាប់! សក់របស់អ្នកចាប់ផ្តើមធ្លាក់។ មុខរបស់អ្នកនឹងជ្រួញ។ ជីវិតល្អបំផុតគឺពិបាកណាស់។ រឿងបន្ទាប់ដែលអ្នកដឹងគឺថា អ្នកកំពុងចាស់។ បន្ទាប់មកអ្នកអស់កម្លាំងហើយស្លាប់ទៅ។ «អ្នកនឹងអស់កម្លាំងសម្រាប់អ្វីខ្លះ»។ បាទនេះពិតជានឹងកើតឡើងចំពោះអ្នកទាំងអស់គ្នា។ អ្នកនឹងអស់កម្លាំង! តែមានគំនិតជ្រៅជាងនោះទៀត «ហេតុអ្វីមិនអស់កម្លាំងសម្រាប់ព្រះគ្រិស្ដ»? គ្រីស្ទានល្បីគ្រប់ សម័យកាលបានគិតដូចនោះ «អ្នកនឹងអស់កម្លាំងសម្រាប់អ្វីខ្លះ។ ហេតុអ្វីមិនអស់កម្លាំងសម្រាប់ព្រះគ្រិស្ដ» ខ្ញុំមិនដឹងពីរបៀបដែលអ្នកអាចអានអំពីលោកហែនរី ម៉ាទីន(១៧៨១-១៨១២) ហើយមិនចង់ «អស់ កម្លាំង»ដូចគាត់បានធ្វើនៅអាយុ៣១ឆ្នាំនោះទេ។ ខ្ញុំមិនដឹងពីរបៀបដែលអ្នកអាចអានពីជីវិតរបស់លោករ៉ូ ប៊ឺត ម៉ាឆែនណី(១៨១៣-១៨៤៣) ហើយមិនចង់អស់កម្លាំងសម្រាប់ព្រះគ្រិស្ដដូចគាត់បានធ្វើនៅអាយុ ២៩ឆ្នាំនោះទេ។ អ្នកខ្លះខ្លាចអានអំពីរឿងពួកគេ ដូច្នេះអ្នកសូម្បីតែនឹងមិនអានអំពីពួកគេតាមវេច្ចនុសព្ទនោះ ទេ។ តើអ្នកខ្លាចថា គេនឹងជះឥទ្ធិពលមកលើអ្នកឬអី? តើមនុស្សដូចលោកហែនរីម៉ាទីន និងរ៉ូប៊ឺត ម៉ាកឆែន ណីនៅឯណា? តើស្រ្ដីវ័យក្មេងដូចនាងគ្រែដស័ អាលវើដនៅឯណា? យើងមិនដែលធ្វើជាក្រុមជំនុំមួយ ដែលអាចជំរុញមនុស្សវ័យក្មេងឲ្យធ្វើជាសិស្សបានឡើយ លុះត្រាតែអ្នកក្លាយជាសិស្សដើម្បីបង្ហាញពួកគេពី របៀប! អ្នកស្រី ខុករបស់យើងចូលចិត្ដបុរសចាស់ម្នាក់ ដែលបានស្លាប់២០ឆ្នាំមុននាងបានកើតមខ្លាំង។ គាត់បានកើតមកក្នុងគ្រួសារស្ដុកស្ដម ហើយបានទទួលមរតកពីលុយទាំងអស់។ គាត់ក៏បានក្លាយជាអ្នកអត្ដ ពលកម្មដ៏ល្បីម្នាក់ផងដែរ។ បន្ទាប់មកគាត់ក្លាយជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ គាត់បានលះបង់ចោលលុយ ទាំងអស់ដោយយកចិត្ដទុកដាក់។ បន្ទាប់មកគាត់បានទៅប្រទេសចិនដើម្បីធ្វើជាបេសកជន នៅកន្លែងឆ្ងាយ សម្រាប់រយៈពេល៤០ឆ្នាំ គាត់នៅឆ្ងាយពីប្រពន្ធកូនរបស់គាត់ដោយសារព្រះត្រាស់ហៅគាត់ឲ្យទៅប្រកាស ដំណឹងល្អដល់អ្នកមិនជឿព្រះ។ ក្រោយមកគាត់បានកន្លែងកណ្ដាលនៃប្រទេសអាហ្រ្វិក ហើយគាត់បានបើក កន្លែងថ្មីមួយ។ នៅចុងក្រោយគាត់បានស្លាប់នៅកន្លែងយ៉ាងឆ្ងាយនៃប្រទេសអាហ្រ្វិកនោះ។ អាជីពនិងអនា គតរបស់គាត់បានកន្លងបាត់ទៅសម្រាប់ព្រះគ្រិស្ដដ។ ផ្ទះនិងជីវិតគ្រួសារគាត់ក៏កន្លងទៅផងដែរ។ ជិតចុង បញ្ចប់នៃជីវិតគាត់ បុរសចាស់ដ៏អស្ចារ្យនេះបានប្រាប់ថា «ខ្ញុំមិនស្គាល់ពីរឿងផ្សេងទៀតដែលខ្ញុំអាចលះបង់ ចំពោះព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រិស្ដ»។ អ្នកស្រី ខុករបស់យើងបានចូលចិត្ដបុរសចាស់ដែលស្លាប់២០ឆ្នាំមុននាង បានកើតមកខ្លាំងណាស់។ ខ្ញុំសប្បាយចិត្ដនាងចូលចិត្ដគាត់។ បើនាងមិនស្រឡាញគាត់ទេ នោះគាត់មិនជះ ឥទ្ធិពលលើនាងឡើយ អញ្ចឹងនាងនឹងក្លាយជាស្រ្ដីស្បែកសវ័យកណ្ដាលដែលអាត្មានិយម ត្រឹមតែចញ្ចឹមឆ្កែ ពូជសុទ្ធនៅក្នុងសានហ្វែណាដូ វែលី។ តែដោយសារនាងទទួលឥទ្ធិពលពីលោកសី ថី ស្ដាដ នាងចំណាយ ពេលរាប់រយម៉ោងធ្វើម្ហូប ហើយយកចិត្ដទុកដាក់នឹងអ្នករាល់គ្នា ក្មេងៗនៅពាក់កណ្ដាលទីក្រុងឡូសអង់ចា ឡែសអើយ។ ពីរបីឆ្នាំមុនអ្នកខុកបានសរសេរពាក្យលើបន្ទះមួយពីវិរបុរសរបស់នាងគឺលោកឆោអែល ស្ដាដ។ រាល់ថ្ងៃពេលខ្ញុំសិក្សាព្រះគម្ពីរ ខ្ញុំមើលវា។ វាប្រាប់ថា «ជីវិតមានតែមួយ ហើយព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលទៅកាន់យើងទាំងអស់គ្នាថា «រួចទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅមនុស្សទាំងអស់ថា បើអ្នកណាចង់មកតាមខ្ញុំ ត្រូវឲ្យអ្នកនោះលះកាត់ចិត្តខ្លួនឯង ទាំងផ្ទុកឈើឆ្កាងខ្លួនរាល់តែថ្ងៃ ហើយមកតាមខ្ញុំចុះ ដ្បិតអ្នកណាដែលចង់ឲ្យរួចជីវិត នោះនឹងបាត់ជីវិតទៅ តែអ្នកណាដែលបាត់ជីវិត ដោយព្រោះខ្ញុំ នោះនឹងបានជីវិតវិញ»(លូកា ៩:២៣,២៤)។ បើយើងចង់សង្រ្គោះមនុស្សវ័យក្មេងខ្លះ ហើយបង្ហាត់បង្រៀនពួកគេឲ្យធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវផងដែរ នោះយើងត្រូវតែមានក្រុមជំនុំដែលពេញទៅដោយសិស្សរបស់ព្រះគ្រិស្ដ។ សូមក្រោកឈរ ហើយច្រៀងបទ លេខ២ «សេចក្ដីស្រឡាញ់កាន់តែច្រើនចំពោះទ្រង់»។ សេចក្ដីស្រឡាញ់កាន់តែច្រើនចំពោះទ្រង់ អូ ព្រះគ្រីស្ទស្រឡាញ់អ្នកកាន់តែច្រើន!
(ចប់សេចក្ដីអធិប្បាយ) សេចក្ដីអធិប្បាយដែលសរសេរដៃទាំងនេះមិនហាមឲ្យថតចំលងទេ។ អ្នកប្រើវាដោយគ្មានការអនុញ្ញាតពីលោក ច្រៀងចំរៀងម្នាក់ឯងដោយលោក បែនយ៉ាមីន ខីនខេង ហ្គ្រីហ្វីត៖ |