ជារៀងរាល់ខែ សេចក្ដីអធិប្បាយដែលសរសេរដោយដៃទាំងនេះចេញទៅដល់កំព្យូទ័រប្រហែល១១០, ០០០
នៅក្នុបណ្ដាប្រទេសជាង២០០តាមគេហទំព័រwww.sermonsfortheworld.com។
មានមនុស្សរាប់រយនាក់ផ្សេងទៀតបានមើលវីដីអូតាមយូថូប។ សេចក្ដីអធិប្បាយដែលសរសេរដោយដៃទាំងនេះត្រូវបានបកប្រែទៅជាភាសាចំនួន៣៤
ហើយរៀងរាល់ខែ មនុស្សរាប់ពាន់នាក់បានអានវា។
សូមចុចទីនេះដើម្បីដឹងពីរបៀបដែលអ្នកអាចជួយឧបត្ថមលុយជាប្រចាំខែក្នុងការជួយយើងធ្វើកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យនេះ
ដើម្បីឲ្យដំណឹងល្អរាលដាលទៅពាសពេញពិភពលោក រួមទាំងប្រទេសអ៊ីស្លាម និងប្រទេសដែលកាន់សាសនាឥណ្ឌូ។
នៅពេលណាក៏ដោយដែលអ្នកសរសេរផ្ញើរទៅលោកបណ្ឌិត ហាយមើស៏ សូមប្រាប់គាត់ពីប្រទេសដែលអ្នករស់នៅជានិច្ច។
អ៊ីម៉ែលរបស់លោកបណ្ឌិត ហាយមើស៍rlhymersjr@sbcglobal.net។
លោកបណ្ឌិត ហាយមើស៍បង្រៀននៅថ្ងៃខួបទី៦០ឆ្នាំក្នុង ព័ន្ធកិច្ចរបស់គាត់ «ព្រះពរនៃជីវិតរបស់ខ្ញុំ»DR. HYMERS SPEAKS ON HIS 60TH ANNIVERSARY IN MINISTRY ដោយលោកបណ្ឌិត សេចក្ដីអធិប្បាយមួយបានអធិប្បាយនៅបណ្ណាល័យរិឆាត ណីសោន ផ្រែសីដិនថោល ទីក្រុងយោប៉ា លីនដា រដ្ឋកាលីហ្វក់ញ្ញា |
|
សូមអញ្ជើញក្រោកឈរឡើងកាលខ្ញុំអានខគម្ពីរដែលខ្ញុំចូលចិត្ដបំផុត។ «ខ្ញុំអាចនឹងធ្វើគ្រប់ទាំងអស់បាន ដោយសារព្រះគ្រីស្ទដែលទ្រង់ចំរើនកំឡាំងដល់ខ្ញុំ»(ភីលីព ៤:១៣)។ សូមអង្គុយចុះ អ្នកប្រហែលជាឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំជ្រើសរើសបណ្ណាល័យនិច្សុនដើម្បីអបអរគម្រប់ខួបទី៦០ឆ្នាំរបស់ខ្ញុំក្នុងព័ន្ធកិច្ចបម្រើព្រះ។ នៅពេលដែលអ្នកអានជីវប្រវត្តិរបស់ខ្ញុំអ្នកនឹងរកឃើញពីរបៀបដែលខ្ញុំទទួលបានខគម្ពីរជីវិតរបស់ខ្ញុំពីលោកប្រធានាធិបតីនិច្សុន។ «ខ្ញុំអាចនឹងធ្វើគ្រប់ទាំងអស់បាន ដោយសារព្រះគ្រីស្ទដែលទ្រង់ចំរើនកំឡាំងដល់ខ្ញុំ»(ភីលីព ៤:១៣)។ ឪពុករបស់ខ្ញុំបានចាកចេញនៅពេលខ្ញុំមានអាយុ២ឆ្នាំ។ ខ្ញុំមិនដែលនៅជាមួយគាត់ទៀតទេ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែរស់នៅជាមួយម្តាយរបស់ខ្ញុំរហូតដល់អាយុ ១២ឆ្នាំ។ បន្ទាប់មកខ្ញុំត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀតដោយរស់នៅជាមួយសាច់ញាតិដែលមិនចង់បានខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានចូលរៀននៅសាលាចំនួន២២មុនពេលខ្ញុំបញ្ចប់ការសិក្សានៅវិទ្យាល័យ។ ខ្ញុំតែងតែជា "ក្មេងថ្មី" ។ ខ្ញុំស្ទើរតែជាក្មេងកំព្រា។ ប៉ុន្តែការបាត់បង់ដ៏ធំបំផុតត្រូវបានកើនឡើងដោយគ្មានឪពុក។ ខ្ញុំរស់នៅដោយខ្លួនឯងដោយគ្មានជំនួយឬការគាំទ្រអ្វីឡើយ។ ប៉ុន្តែរឿងដ៏អាក្រក់បំផុតគឺថា ខ្ញុំមិនមានឪពុកជាគំរូទេ។ ដូច្នេះខ្ញុំចាប់ផ្តើមសម្លឹងមើលទៅបុរសក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រហើយចាត់ទុកពួកគេជាគំរូដល់ខ្ញុំ។ បុរសទាំងនេះបានក្លាយជាវីរបុរសរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានចាត់ថ្នាក់ពួកគេជាគំរូដ៏អក្សរសាស្ត្រនិងគំរូជាគ្រីស្ទាន។ វីរបុរសរបស់ខ្ញុំគឺបុរសទាំងអស់ដែលបានប្រឈមនឹងការសាកល្បងដ៏អស្ចារ្យហើយបានឈ្នះពួកគេ។ វីរបុរសគ្រីស្ទានរបស់ខ្ញុំគឺបុរសដូចជា អ័ប្រាហាំ លីកូន យ៉ូហាន វែស្លេ រិឆាត វើមប្រែដ និងយ៉ូហាន អោ រ៉ាយស៍។ វីរបុរសខាងលោកិយរបស់ខ្ញុំគឺ វីនស្ដោន ឆើតឆីល និងរិឆាត និច្សុន។ អ្នកនិពន្ធជីវប្រវត្តិម្នាក់របស់លោកនិច្សុនបាននិយាយថា "គាត់គឺជាអ្នកអយុត្តិធម៌នៅក្នុងអាជីវកម្មរបស់អ្នកហាត់រៀន។ មិនគួរឱ្យជឿសោះ គាត់បានក្លាយជាអ្នកនយោបាយដែលទទួលបានជោគជ័យ។ គាត់មានអារម្មណ៍ខ្មាស់អៀនហើយគាត់ដឹងថាគាត់អាចត្រូវគេវាយផ្ដួល ហើយ មិនថាមានឧបសគ្គអ្វីនោះទេ - ខ្ញុំនៅតែក្រោកឡើងម្ដងទៀត។ "អត់ទេគាត់មិនមែនជាគ្រីស្ទានទេ។ ប៉ុន្តែមែនហើយគាត់តែងតែត្រលប់មកតស៊ូម្តងទៀត។ ភីលីព ៤:១៣គឺជាខគម្ពីរដែលលោកណាស៊ីនចូលចិត្តជាងគេនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។ បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានរកឃើញពីមូលហេតុដែលលោកប្រធានាធិបតីនិច្សុនចូលចិត្តខគម្ពីរនោះខ្លាំង នោះខ្ញុំមិនអាចមិនចូលចិត្ដគាត់បានឡើយ។ គាត់បានយកឈ្នះឧបសគ្គជាច្រើនដែលខ្ញុំបានឃើញថា គាត់មាន គំនិតដូចខ្ញុំ។ នៅក្នុងគ្រាដ៏ងងឹតបំផុតនៃជីវិតរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំតែងតែគិតថា "បើរីឆាតនិច្សុនអាចរស់នៅតាមរយៈ វើថើហ្រ្គេត ខ្ញុំអាចឆ្លងកាត់រឿងនេះបាន" ។ អ្នកកាសែតឈ្មោះ វើថើរ ក្រោនខាតថ៍បាននិយាយថា«បើអ្នកឬខ្ញុំគឺរីឆាតនិចសុន នោះយើងនឹងស្លាប់»។ ចំពោះខ្ញុំ គាត់គឺជាគំរូនៃមនុស្សដែលប្ដេជ្ញាចិត្ដ។ លោកនិច្សុនបាននិយាយថា«បុរសម្នាក់មិនចាញ់ឡើយ នៅពេលគេបរាជ័យ។ គេត្រូវបានចាញ់ នៅពេលគេឈប់។ គ្មានអ្វីដែលអាចបញ្ឈប់គេបាន។ គាត់បានចាញ់ការបោះឆ្នោតប្រធានាធិបតីទៅលោកយ៉ូហាន អែហ្វ ខែណាដី នៅឆ្នាំ១៩៦០។ គាត់បានចាញ់ការប្រណាំងធ្វើជាអភិបាលនៅរដ្ឋកាលីហ្វ័រនីញ៉ានៅឆ្នាំ១៩៦២។ គាត់បានឈ្នះតំណែងប្រធានាធិបតីនៅឆ្នាំ១៩៦៨។ គាត់ត្រូវបានគេបណ្តេញចេញពីតំណែងដោយសារវើថហ្រ្គេត។ ប៉ុន្តែ គាត់តែងតែត្រលប់មកវិញ។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលទោះបីជាគាត់មិនមែនជាគ្រីស្ទបរិស័ទក៏ដោយ គាត់គឺជាវីរបុរសម្នាក់ខាងលោកីយ។ សាវកប៉ុលប្រាប់ថា «ខ្ញុំអាចនឹងធ្វើគ្រប់ទាំងអស់បាន ដោយសារព្រះគ្រីស្ទដែលទ្រង់ចំរើនកំឡាំងដល់ខ្ញុំ»(ភីលីព ៤:១៣)។ នោះមិនមានន័យថាខ្ញុំអាចដុះសក់នៅលើក្បាលរបស់ខ្ញុំទេ! វាមិនមានន័យថាខ្ញុំអាចហោះបានទេ! វាមិនមានន័យថាខ្ញុំអាចធ្វើបានល្អក្នុងគណិតវិទ្យាទេ! សាវកប៉ុលមានន័យថា គាត់អាចស៊ូទ្រាំគ្រប់ការសាកល្បងទាំងអស់ដើម្បីឱ្យគាត់បំពេញភារកិច្ចទាំងអស់ ដូច្នេះគាត់អាចយកឈ្នះឧបសគ្គទាំងអស់តាមរយៈព្រះគ្រីស្ទដែលបានចំរើនកម្លាំងដល់គាត់។ ហើយខ្ញុំបានរកឃើញថានេះគឺជាការពិតនៅក្នុងខ្ញុំផងដែរ។ ខ្ញុំសូមអរគុណព្រះសម្រាប់ខគម្ពីរនេះ។ ខ្ញុំសូមអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ព្រះគ្រិស្ដបានចំរើនកម្លាំងដល់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបរាជ័យនៅមហាវិទ្យាល័យប៉ុន្ដែព្រះគ្រីស្ទបានប្រទានកម្លាំងដល់ខ្ញុំ ដើម្បីត្រឡប់ទៅរៀនយកសញ្ញាប័ត្រវេជ្ជបណ្ឌិតចំនួន៣វិញ។ ខ្ញុំបរាជ័យក្នុងការក្លាយជាបេសកជនម្នាក់ ប៉ុន្ដែព្រះគ្រីស្ទបានធ្វើឱ្យខ្ញុំជាប្រភពនៃកម្លាំងដល់មនុស្សនៅទូទាំងពិភពលោកតាមរយៈគេហទំព័ររបស់យើង។ ហើយកាលអ្នកអានសៀវភៅរបស់ខ្ញុំ នោះអ្នកនឹងឃើញពីមូលហេតុដែលលោក ហ្រ្គីហ្វីតច្រៀងបទ ចម្រៀងដែលខ្ញុំចូលចិត្ដតែម្នាក់ឯង។ ចៅហ្វាយបានត្រាស់ហៅយើងអោយមក ផ្លូវអាចមានភាពរអាក់រអួល ខ្ញុំបានសរសេរជីវប្រវត្ដិរបស់ខ្ញុំដោយសារកូនប្រុសខ្ញុំរ៉ោប៊ឺតបានប្រាប់ខ្ញុំឲ្យធ្វើ។ ខ្ញុំមិនចូលចិត្ដសរសេរវាឡើយ ដោយសារតែជីវិតខ្ញុំពេញដោយទុក្ខលំបាក បញ្ហា និងការឈឺចាប់។ មានពេលច្រើនដង ខ្ញុំបាន មានអារម្មណ៍ចង់បោះបង់ចោលការសរសេរដៃដោយសារតែវាអវិជ្ជមានពេក។ តែលោកយ៉ូហាន សាំយ៉ូអែល ខាហ្គិនបាននិយាយថា «កុំបោះបង់ចោល លោកបណ្ឌិត ហាយមើស៍។ យើងត្រូវការតែ១ជំពូកទៀត។ សូម ប្រាប់អំពីពេលដែលម្ដាយរបស់លោកគ្រូបានប្រាប់ថា “ចូររាប់ព្រះពរ”។ ខ្ញុំបានស្ដាប់តាមលោកយ៉ូហាន និង បានសរសេរជំពូកចុងក្រោយ ដែលឥឡូវនេះខ្ញុំនឹងសង្ខេបប្រាប់អ្នក។ ខ្ញុំបានអង្គុយក្បែរគ្រែរបស់ម្ដាយខ្ញុំក្នុងមន្ទីរពេទ្យ។ វាកើតឡើងពីរបីអាទិត្យបន្ទាប់ពីថ្ងៃថ្លែងអំណរ គុណ។ យើងបានននិយាយអំពីមនុស្សដែលយើងចូលចិត្ដបំផុត អ័ប្រាហាំ លីនកូន និងរបៀបដែលលោក ប្រធានាធិបតីបានរៀបចំថ្ងៃថ្លែងអំណរគុណជាថ្ងៃឈប់សម្រាកជាតិ។ យើងបានច្រៀងបទដែលយើងបាន ច្រៀងនៅថ្ងៃថ្លែងអំណរគុណ។ កាលណាទុក្ខលំបាកសង្កត់ជាខ្លាំងពន់ពេក នៅពេលយើងបានបញ្ចប់បទចម្រៀងនោះ ម្តាយបាននិយាយថា«អូ រ៉ូប៊ឺត យើងពិតជាមានការអរគុណខ្លាំងណាស់នៅក្នុងជីវិតរបស់យើង»។ បន្ទាប់មកយើងបានចាប់ផ្តើមរាប់ព្រះពររបស់យើង «ម្នាក់ ម្ដងៗ»។ នាងបានចាប់ផ្តើមអរគុណក្មេងប្រុសយើង រ៉ូបឺតនិងចន។ បន្ទាប់មកនាងបានថ្លែងអំណរគុណដល់ អ៊ីលេណាដែលជាភរិយារបស់ខ្ញុំ។ «នាងល្អណាស់ចំពោះខ្ញុំរ៉ូប៊ើត ហើយនាងជាម្តាយនិងភរិយាល្អ» ។ នាងអរគុណព្រះដែលនាងរស់នៅក្នុងផ្ទះរបស់យើង។ នាងបានអរគុណព្រះសម្រាប់ក្រុមជំនុំរបស់យើង។ នាងបានថ្លែងអំណរគុណដល់សមាជិករបស់យើង «ម្នាក់ម្ដងៗ» ។ បន្ទាប់មកខ្ញុំបានផ្តល់នូវរឿងជាច្រើនដើម្បីអរគុណ។ ហើយយើងបានច្រៀងកន្លែងបន្ទរម្តងទៀត។ ចូររាប់ព្រះពរដោយរ៉ាយរាប់មួយម្ដង វាជាយប់ជ្រៅណាស់ហើយ! ខ្ញុំថើបនាងហើយនៅពេលខ្ញុំចាកចេញពីបន្ទប់នាងបាននិយាយអ្វីមួយដែលខ្ញុំនឹងមិនដែលភ្លេចឡើយដរាបណាខ្ញុំរស់នៅ។ នាងនិយាយថា«រ៉ូបឺតអ្នកគឺជារឿងដ៏ល្អបំផុតដែលធ្លាប់ធ្វើដល់ខ្ញុំ»។ ទឹកភ្នែកបានពេញជោកលើភ្នែករបស់ខ្ញុំនៅពេលខ្ញុំចាកចេញពីបន្ទប់ហើយដើរចេញពីមន្ទីរពេទ្យរហូតដល់យប់។ វាជាការសន្ទនាចុងក្រោយដែលខ្ញុំមានជាមួយនាង។ នាងមានជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលយ៉ាងខ្លាំងនៅពេលយប់ដែលបានយកជីវិតនាង។ «កុំបោះបង់ចោលសៀវភៅរបស់លោកគ្រូ លោកបណ្ឌិត ហាយមើស៍។ លោកគ្រូត្រូវការតែ១ជំពូក ទៀតប៉ុណ្ណោះ។ សូមសរសសេរអំពីពេលដែលអ្នករបស់លោកគ្រូប្រាប់ថា “ចូររាប់ព្រះពរ”»។ ដូច្នេះនេះជាព្រះពរមិនគួរឲ្យជឿខ្លះៗដែលព្រះបានប្រទានឲ្យខ្ញុំក្នុងដំណើរជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ ទីមួយខ្ញុំអរគុណព្រះដែលម្ដាយរបស់ខ្ញុំបានសង្រ្គោះចុងក្រោយ។ នាងមានអាយុប៉ែតសិបឆ្នាំហើយខ្ញុំគិតថានាងនឹងមិនដែលត្រូវបានប្រែចិត្ដទេ។ ខ្ញុំនៅជាមួយប្រពន្ធខ្ញុំអីលីណា និងកូនប្រុសនៅញូវយ៉កជាកន្លែងដែលខ្ញុំកំពុងអធិប្បាយនៅក្នុងព្រះវិហារជាច្រើន។ នៅពេលខ្ញុំដើរចូលទៅក្នុងបន្ទប់យើង ខ្ញុំកំពុងអធិស្ឋានសុំការសង្គ្រោះរបស់ម្ដាយខ្ញុំ។ បន្ទាប់មកភ្លាមៗនោះ ខ្ញុំដឹងថានាងនឹងបានសង្រ្គោះ។ ខ្ញុំបាន “អធិស្ឋាន”ដូចដែលអ្នកចាស់ទុំនិយាយ។ ខ្ញុំបានទូរស័ព្ទទៅលោកខាហ្គិនហើយសុំឱ្យគាត់ទៅហើយនាំម្ដាយខ្ញុំឲ្យបានសង្រ្គោះ។ នាងមិនដែលស្តាប់គាត់ពីមុនទេ។ ប៉ុន្ដែនៅពេលនេះនាងបានជឿទុកចិត្ដលើព្រះយេស៊ូវ។ វាជាការអស្ចារ្យមួយនៅពេលដែលការប្រែចិត្ដពិតប្រាកដទាំងអស់គឺ។ ថ្ងៃនោះនាងឈប់ជក់បារីនិងផឹក។ គ្រូពេទ្យប្រាប់ខ្ញុំថាអ្នកផឹកគ្រឿងស្រវឹងដែលឈប់ផឹកភ្លាមៗ ដូចនេះនឹងមានការប្រកាច់លុះត្រាតែពួកគេត្រូវបានគេឱ្យថ្នាំបង្ការទប់ទល់។ ប៉ុន្តែនាងមិនបាន។ វាជាអព្ភូតហេតុមួយ។ នាងមិនដែលជក់បារីផ្សេងទៀតទេហើយនាងមិនដែលផឹកស្រាផ្សេងទៀតឡើយ។ នាងអានព្រះគម្ពីរជាច្រើនដងហើយបានមកក្រុមជំនុំបួនដងក្នុងមួយសប្ដាហ៍ជាមួយខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកគាត់នៅថ្ងៃទី ៤ កក្កដាដែលជាថ្ងៃឈប់សម្រាកដែលខ្ញុំចូលចិត្ត។ ខ្ញុំអរគុណព្រះសម្រាប់ការប្រែចិត្ដរបស់ម្ដាយខ្ញុំ។ ទីពីរខ្ញុំអរគុណព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់អ៊ីលាណាប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំដ៏អស្ចារ្យ។ នាងបានមកចូលរួមពិធីមង្គលការដែលខ្ញុំកំពុងធ្វើ។ មុនពិធីមង្គលការខ្ញុំបានអធិប្បាយខ្លីមួយនៅយ៉ូហាន ៣:១៦ ។ វាគឺជាសេចក្ដីអធិប្បាយដំបូងដែលនាងបានលឺនៅក្នុងព្រះវិហារប្រូតេស្ដង់។ នាងបានឆ្លើយតបនឹងការអញ្ជើញហើយត្រូវបានសង្រ្គោះភ្លាម! ពេលដំបូងដែលខ្ញុំសុំនាងរៀបការជាមួយខ្ញុំនាងនិយាយថាទេខ្ញុំមិនសប្បាយចិត្តទេ។ អ័រឡិនដូនិងអ៊ីនណេវ៉កក្ស (ដែលនៅទីនេះយប់នេះ) បានអញ្ជើញខ្ញុំឱ្យទៅជាមួយពួកគេទៅព័រតូរីកូ។ ខ្ញុំបានទៅប៉ុន្តែខ្ញុំនៅតែគិតពីអ៊ីលេសា។ នាងកំពុងគិតអំពីខ្ញុំផងដែរ។ នាងនិយាយថា "ខ្ញុំសង្ឃឹមថាគាត់នឹងសួរខ្ញុំម្តងទៀត" ។ ខ្ញុំបានធ្វើហើយពេលនេះនាងនិយាយថា “បាទ” ។ យើងបានរៀបការអស់រយៈពេល៣០ ឆ្នាំហើយ។ ខ្ញុំអរគុណព្រះសម្រាប់ប្រពន្ធដ៏ស្រស់ល្អរបស់ខ្ញុំជារៀងរាល់ថ្ងៃ! នាងបានសរសេរមកខ្ញុំនូវសំបុត្រមួយដែលនិយាយថា«រ៉ូប៊ើតអូនស្រឡាញ់បងដោយអស់ពីដួងចិត្តនិងព្រលឹងអូន។ ស្រឡាញ់ជានិច្ច អ៊ីលីណា»។ នាងគឺដូចជាស្រ្តីគ្រប់លក្ខណ៍ដូចនៅក្នុងគម្ពីរសុភាសិ៣១ ។ អ្វីទាំងអស់ដែលអ្នកត្រូវធ្វើគឺសូមអានជំពូកនោះដើម្បីឲ្យដឹងថាវា ពណ៌នាពីស្នេហ៍របស់ខ្ញុំអីលេណា។ ខ្ញុំនឹងស្រឡាញ់នាងនៅក្នុងដួងចិត្តខ្ញុំជារៀងរហូត។ ឪពុករបស់នាងនៅទីនេះយប់នេះ។ គាត់បានធ្វើដំណើរទាំងអស់ពីហ្គាតេម៉ាឡាដើម្បីមកទីនេះ។ សូមអរគុណលោកខូអែឡ៉ា! ហើយបងប្រុសនិងគ្រួសាររបស់គាត់ក៏នៅទីនេះដែរ។ សូមអរគុណ អើវីន! ទីបីខ្ញុំអរគុណព្រះចំពោះកូនប្រុសទាំងពីរនាក់របស់ខ្ញុំ រ៉ូប៊ឺតនិងចន។ ពួកគេជាកូនភ្លោះហើយឥឡូវនេះពួកគេមានអាយុ៣៥ ឆ្នាំ។ ពួកគេទាំងពីរនាក់បានបញ្ចប់ការសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យរដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ានៅណោកប្រីដ្ឋ។ រ៉ូប៊ឺតបានរៀបការជាមួយនារីកូរ៉េដ៏ស្រស់ស្អាតម្នាក់ឈ្មោះជីន។ ឪពុកម្តាយរបស់នាងនៅទីនេះយប់នេះ ហើយបងប្រុសនិងភរិយារបស់គាត់ក៏នៅដែរ។ សូមអរគុណសម្រាប់ការមក! រ៉ូបឺតនិងជីនគឺជាឪពុកម្ដាយរបស់ក្មេងស្រីពីរនាក់គឺហាណានិងសារ៉ា។ ខ្ញុំសូមអរគុណព្រះដែលបានប្រទានចៅ ៗ ដ៏ស្រស់ស្អាតបែបនេះ។ កូនប្រុសខ្ញុំ១ទៀតឈ្មោះចន វែស្លេ ឈ្មោះគ្រូអធិប្បាយជនជាតិអង់គ្លេសដ៏ល្បីម្នាក់។ រ៉ូប៊ឺតនិងចនបានចូលរួមរាល់ការប្រជុំនៅក្រុមជំនុំរបស់យើង។ លោកវែស្លេគឺជាបុរសដែលពូកែអធិស្ឋាន។ គាត់បានអធិស្ឋាននិងអានព្រះគម្ពីរជាញឹកញាប់អស់ជាច្រើនម៉ោង។ គាត់ជាគ្រីស្ទបរិស័ទល្អហើយគាត់គឺជាមិត្តរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំរីករាយចំពោះកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ។ ពួកគេគឺជាពរជ័យដ៏អស្ចារ្យចំពោះភរិយាខ្ញុំនិងខ្ញុំ។ ខ្ញុំសូមអរគុណព្រះសម្រាប់លោកបណ្ឌិត គ្រីស្ដោហ្វើ ខាហ្គិន។ គាត់គឺជាបងប្អូនដែលខ្ញុំមិនធ្លាប់មាន។ គាត់គឺជាមិត្តល្អបំផុតរបស់ខ្ញុំនិងអ្នកសហការជិតស្និទ្ធបំផុត។ យើងគោរពគ្នាទៅវិញទៅមកយ៉ាងខ្លាំងដែលយើងមិនហៅគ្នាទៅវិញទៅមកដោយឈ្មោះដំបូងរបស់យើង។ សូម្បីនៅពេលយើងនៅម្នាក់ឯងខ្ញុំតែងតែហៅគាត់ថាលោកខាហ្គិនហើយគាត់តែងហៅខ្ញុំថាបណ្ឌិតហ៊ីមើរ។ ខ្ញុំសូមអរគុណព្រះជាម្ចាស់ដែលបានផ្តល់ឱ្យខ្ញុំនូវមិត្តដែលមានប្រាជ្ញានិងស្មោះត្រង់ម្នាក់។ យើងយល់ពីគ្នាទៅវិញទៅមក។ យើងទាំងពីរមានទំនោរទៅជាអ្នកដទៃហើយយើងទាំងពីរនាក់ចំណាយពេលច្រើនក្នុងការអធិស្ឋាននិងការសិក្សាព្រះគម្ពីរ។ គាត់មានវិទ្យាសាស្រ្តនិងគណិតវិទ្យាច្រើនណាស់ក្នុងការគិតរបស់គាត់។ ខ្ញុំមានរឿងអាថ៌កំបាំងនិងវិចារណញាណ។ ប៉ុន្តែយើងមានភាពងាយស្រួលក្នុងការធ្វើការជាមួយគ្នា។ យើងជាដៃគូដូចជា លោកហូលមែស និងវ៉ាត់សាន់ ឬចនសុននិងប៉ោសវែល(អ្នកខ្លះបានបន្ថែមថា “ដូចជាឡៅរែល និងហ៉ាដី ឬអាបប៉ូត និងសោស្ទែឡូ” អ្នកកំប្លែងចាស់) ។ ខ្ញុំជាអ្នកដែលមានការច្នៃប្រឌិត ហើយជាអ្នកដែលបង្រួបបង្រួម។ ខ្ញុំជាអ្នកមានចំណេះវិជ្ជាខាង អក្សរសាស្រ្ដ។ គាត់ជាអ្នកមានចំណេះវិជ្ជាខាងគណិត។ គាត់ចាត់ទុកខ្ញុំជាអ្នកដឹកនាំម្នាក់។ ខ្ញុំចាត់ទុកគាត់ជាអ្នកមានទេព្យកោសល្យម្នាក់។ ភាពជាដៃគូរបស់យើងបានក្លាយជាព្រះរសម្រាប់យើងទាំង២នាក់។ ខ្ញុំអរ គុណព្រះសម្រាប់លោកបណ្ឌិត គ្រីស្ដោហ្វើ ខាហ្គិន។ ខ្ញុំសូមអរគុណព្រះសម្រាប់ចនសាំយូអែលខាហ្គិន។ គាត់គឺជាកូនប្រុសច្បងរបស់បណ្ឌិត និងអ្នកស្រីខាហ្គិន ។ ចនគឺជាបុរសវ័យក្មេងដែលកំពុងដឹកនាំកម្មវិធីនេះ។ គាត់ត្រូវបានតែងតាំងជាអ្នកជំនួយព្រះគ្រិស្ដបាទីស្ទកាលពីម្សិលមិញ។ ដូច្នេះឥឡូវនេះគាត់ត្រូវបានគោរពជាលោកយ៉ូហានសាំយ៉ូលខាហ្គិន! គាត់គឺជាគ្រូអធិប្បាយ និងជាអ្នកប្រឹក្សាដ៏ល្អម្នាក់។ ខ្ញុំចាត់ទុកលោកយ៉ូហានជាកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងព័ន្ធកិច្ច។ គាត់កំពុងសិក្សានៅឆ្នាំទី២ នៅសាលាទេវវិទ្យាថាលបូត នៅសកលវិទ្យាល័យប៉ាអោឡា។ គាត់ឆ្លាតណាស់។ គ្មានអ្វីដែលគួរឱ្យងឿងឆ្ងល់ទេ ព្រោះឪពុករបស់គាត់មានសញ្ញាបត្របណ្ឌិតពីរ ហើយម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះជូដី គឺជាវេជ្ជបណ្ឌិត។ ចនគឺជាសិស្សមួយរូប។ គាត់គ្រោងនឹងរៀនយកសញ្ញបត្របណ្ឌិតមួយ ខាងការធ្វើជាគ្រូគង្វាល។ នៅវ័យ២៤ឆ្នាំ លោកចនបានអធិប្បាយនៅឯកិច្ចប្រជុំផ្សាយដំណឹងល្អនៅឥណ្ឌាសាធារណរដ្ឋដូមីនីកា និងប្រទេសបីនៅទ្វីបអាហ្វ្រិក។ គាត់បានអធិប្បាយនៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើងរាល់ព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យ។ យើងចំណាយពេលរសៀលរាល់ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ជាមួយគ្នាពិភាក្សាអំពីទ្រឹស្ដីនិងកិច្ចការរបស់ក្រសួង។ ខ្ញុំសូមអរគុណព្រះសម្រាប់ចន។ គាត់នឹងដើរតាមខ្ញុំក្នុងនាមជាគ្រូគង្វាលនៅក្រុមជំនុំរបស់យើង។ គាត់ជាមិត្តរបស់ខ្ញុំ។ វាមានលក្ខណៈសាមញ្ញដូចនោះ។ ខ្ញុំអរគុណព្រះសម្រាប់ណូអេសុង។ គាត់គឺជា “ក្មេងប្រុសអធិប្បាយ” ផ្សេងទៀតរបស់ខ្ញុំ។ ណូអេបានបញ្ចប់ការសិក្សាមហាវិទ្យាល័យរបស់គាត់ហើយបន្ទាប់មកគាត់នឹងទៅថ្នាក់សិក្ខាសាលា។ គាត់ និង ចន ខាហ្គិនបង្កើតក្រុមមួយដ៏ល្អ ហើយពួកគេនឹងដឹកនាំក្រុមជំនុំរបស់យើងនាពេលអនាគត។ ខ្ញុំសូមអរគុណព្រះចំពោះលោកណូអេ លោកអើរ៉ុនយ៉ានស៍ និងជែកណាហ្គាន។ ពួកគេគឺជាគ្រូជំន័យដែលបានតែងតាំងថ្មីរបស់យើង។ អើរ៉ុនគឺជាមិត្តភក្ដិរបស់ខ្ញុំ។ គាត់មើលថែខ្ញុំដូចជាមេមាំដែលមានកូនតែមួយប៉ុណ្ណោះ។ គាត់គឺជាមិត្ដជិតស្និទ្ធបំផុតរបស់ខ្ញុំ។ ជែក ណោនបានរៀបការហើយមានកូនពីរនាក់។ ហើយនេះគឺជាអ្វីដែលអ្នកប្រហែលជាមិនដឹង។ ខ្ញុំមិនទាន់ឆ្លងកាត់នៅឡើយទេ! នៅឆ្នាំក្រោយខ្ញុំនឹងត្រូវបានបង្កើតក្រុមជំនុំចិនថ្មីនៅក្នុងផ្ទះរបស់ជែក ណោន ។ លោកចន ខាហ្គិន ណូអេ សុង អ៊ឺរ៉ុន យ៉ែនសី ជែក ណោន និងបែន ហ្គ្រីហ្វីតគឺជាដៃគូអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ។ យើងជួបជុំគ្នាអធិស្ឋានរាល់យប់ថ្ងៃពុធនៅក្នុងផ្ទះរបស់មិត្ដសំឡាញ់របស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំអរគុណព្រះចំពោះ បុរសទាំងនេះ។ គេបានជួយខ្ញុំក្នុងគ្រាលំបាកខ្លះ ជាពិសេសពេលខ្ញុំកំពុងព្យាបាលជំងឺមហារីករបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំសូមអរគុណព្រះចំពោះលោកចាន់អ្នកស្រីសាឡាហ្សា និង «អ្នកទាំង៣៩នាក់” លោកចាន់គឺជាជំនួយការគ្រូគង្វាលដែលទទួលបន្ទុកកិច្ចការផ្សាយដំណឹងល្អ និងព័ន្ធកិច្ចខាងតាមដានទូរស័ព្ទរបស់យើង។ លោកស្រីសាឡាហ្សាជាអ្នកទទួលខុសត្រូវខាងព័ន្ធកិច្ចភាសាអេស្ប៉ាញរបស់យើង។ «អ្នកទាំង៣៩នាក់» គឺជាមនុស្សស្មោះត្រង់ដែលបានសង្គ្រោះក្រុមជំនុំរបស់យើងពីការក្ស័យធននៅក្នុងការបាក់បែកគ្នាដ៏ធំមួយ។ ខ្ញុំសូមអរគុណព្រះសម្រាប់គ្រប់គ្នា។ ខ្ញុំសូមអរគុណព្រះសម្រាប់លោកអេបិលព្រូហូមមី។ គាត់គឺជាបុរសម្នាក់ដែលបានបញ្ឈប់ការបែងចែកក្រុមជំនុំ។ ហើយខ្ញុំសូមអរគុណព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់វើជែល និង បែវើលី ណិកខែល។ ពួកគេគឺជាប្តីប្រពន្ធដែលបានផ្តល់ប្រាក់កម្ចីឱ្យយើងភាគច្រើនដើម្បីទិញអាគារព្រះវិហាររបស់យើង។ ពួកគេមិនដែលមានការគាំទ្រពីពួកយើងទេ។ ឥឡូវនេះពួកគេគឺជាសមាជិកកិត្តិយសនៃក្រុមជំនុំរបស់យើង។ ក្រុមជំនុំរបស់យើងត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយប្រហែល៥០ភាគរយនៃមនុស្សវ័យក្មេងដែលមានអាយុក្រោម៣០ឆ្នាំ។ ខ្ញុំតែងតែចូលចិត្តឃ្វាលមនុស្សវ័យក្មេង។ ក្រុមដែលយើងមានឥឡូវនេះគឺស្ថិតក្នុងចំណោមល្អបំផុតដែលខ្ញុំធ្លាប់បានស្គាល់។ យើងមានក្រុមគ្រូជំនួយដ៏អស្ចារ្យ។ មានគ្រូជំនួយប្រាំបីនាក់ដែលបានតែងតាំង ហើយយើងប្ដូរពួកគេរាល់ពីរឆ្នាំម្តង។ លោកអ៊ឺរ៉ុន យ៉ែនសីគឺជាប្រធានអចិន្ត្រៃយ៍ខាងគ្រូជំនួយដូច្នេះគាត់គឺជាមនុស្សដែលមិនត្រូវប្ដូរបានឡើយ។ ខ្ញុំសូមអរគុណព្រះសម្រាប់មនុស្សទាំងនេះ។ មនុស្សចាស់ៗនៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើងផ្ដល់ការគាំទ្រដ៏អស្ចារ្យដល់អ្វីៗដែលយើងធ្វើ។ ពួកគេចូលរួមរាល់កិច្ចប្រជុំ។ ពួកគេអធិដ្ឋានយ៉ាងល្អហើយខំប្រឹងធ្វើការដើម្បីកសាងក្រុមជំនុំរបស់យើង។ ខ្ញុំមិនភ័យខ្លាចក្នុងការចាកចេញពីការបម្រើថ្ងៃអាទិត្យនៅក្នុងដៃរបស់ចន ខាហ្គិននិងឪពុកគាត់ទេ នៅពេលខ្ញុំទៅ ម៉ោនថេបែឡូដើម្បីចាប់ផ្ដើមក្រុមជំនុំចិនថ្មីមួយ។ ខ្ញុំទុកចិត្តពួកគេទាំងស្រុង។ ខ្ញុំនឹងត្រលប់ទៅក្រុមជំនុំម្ដាយវិញដើម្បីអធិប្បាយរៀងរាល់យប់ថ្ងៃអាទិត្យ។ ជីវិតរបស់ខ្ញុំទាំងមូលមានឥទ្ធិពលជុំវិញមនុស្សក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើង។ ពួកគេគឺជា «សមាជិកគ្រួសារ»របស់ខ្ញុំ។ វាផ្តល់ឱ្យខ្ញុំនូវសេចក្ដីអំណរដ៏អស្ចារ្យដើម្បីធ្វើជាអយ្យកោនៃក្រុមគ្រួសារដ៏អស្ចារ្យបែបនេះ។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «គេនឹងដឹងថា អ្នករាល់គ្នាជាសិស្សរបស់ខ្ញុំ ដោយសារសេចក្តីនេះឯង គឺដោយអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្តីស្រឡាញ់ដល់គ្នាទៅវិញទៅមក» (យ៉ូហាន ១៣:៣៥)។ ខ្ញុំមិនអាចគិតពីវិធីល្អប្រសើរជាងមុន ដើម្បីបញ្ចប់សារនេះជាជាងប្រាប់អ្នកនូវរឿងពិត។ នៅពេលខ្ញុំកំពុងអធិប្បាយនៅក្នុងព្រះវិហារនៃទ្វារបើកចំហនៅសង្កាត់ម៉ារីន ខ្ញុំតែងតែនាំក្មេងៗមកសាន់ហ្វ្រាន់ស៊ីស្កូរាល់ថ្ងៃសុក្រនិងយប់ថ្ងៃសៅរ៍។ ខ្ញុំបានអធិប្បាយនៅលើផ្លូវខណៈដែលពួកគេបានឆ្លងផុតខិត្ដប័ណ្ណ។ ជាញឹកញាប់យើងបានទៅតំបន់ឆ្នេរខាងជើងនៃទីក្រុង។ វាគឺជាកន្លែងស្អាតស្អំមួយកន្លែងដែលមនុស្សប្រើគ្រឿងញៀនហើយមានស្រីៗរាំស្រាតជាច្រើន។ ជាធម្មតាខ្ញុំបានអធិប្បាយនៅលើចិញ្ចើមផ្លូវនៅកន្លែងដែលមានឈ្មោះថា «សួនច្បារអេដែន» !!! នៅយប់មួយកូនក្មេងខ្លះបាននាំយុវជនម្នាក់មកជួបខ្ញុំ។ គាត់ប្រាប់ខ្ញុំថា គាត់បានមានទម្លាប់ប្រើថ្នាំញៀនហេរ៉ូអ៊ីនថ្លៃណាស់។ គាត់ប្រាប់ខ្ញុំថាគាត់ចង់ចាកចេញពីវា។ នៅពេលខ្ញុំនិយាយជាមួយគាត់ខ្ញុំដឹងថាគាត់ស្មោះត្រង់។ នៅចុងបញ្ចប់នៃល្ងាចខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ឱ្យចូលឡានខ្ញុំហើយយកគាត់មកផ្ទះខ្ញុំវិញ។ ខ្ញុំបានដាក់គាត់នៅក្នុងផ្ទះបាយចាក់សោទ្វារទៅបន្ទប់គេងរបស់ខ្ញុំហើយដេកលក់។ ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមកទៀតគាត់បានឆ្លងកាត់ការដកប្រាក់ដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាចនៅពេលដែលអង្គុយនៅលើកំរាលឥដ្ឋ។ នៅទីបំផុតគាត់បានស្ងប់ស្ងាត់ ហើយសួរខ្ញុំថាតើអ្នកណាម្នាក់មានហ្គីតា។ ខ្ញុំបានឲ្យក្មេងៗរបស់យើងយកវាមក។ គាត់បានអង្គុយលើកំរាលឥដ្ឋដែលរុំព័ទ្ធវាអស់រយៈពេលពីរថ្ងៃ។ បន្ទាប់មកគាត់បានសុំសៀវភៅចម្រៀងមួយ។ យើងបានឲ្យគាត់ ហើយគាត់បានចាប់ផ្តើមបង្កើតបទភ្លេងថ្មីមួយសម្រាប់បទចំរៀងមួយ។ ខ្ញុំភ្លេចឈ្មោះពិតរបស់ក្មេងប្រុស។ ខ្ញុំតែងតែហៅគាត់ថា ដីអេ ខ្លីសម្រាប់ញៀនគ្រឿងញៀន! បន្ទាប់មកថ្ងៃមួយដីអេបានប្រាប់ខ្ញុំថា «សូមស្ដាប់នេះ»។ គាត់បានលើកហ្គីតាមក ហើយបើកសៀវ ភៅចម្រៀង ថែមទាំងបានច្រៀងបទរបស់លោកអាលប៉ឺត មីឡែន(១៨២៥-១៩០៩) «សូមទ្រង់ស្ដារការងាររបស់ទ្រង់ឡើងវិញ» ទៅនឹងបទភ្លេងថ្មីរបស់គាត់។ វាពិរោះមែនទែន! យើងបានច្រៀងបទភ្លេងរបស់ គាត់រហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ! ឱព្រះអម្ចាស់អើយសូមរំដោះព្រះឱវាទរបស់ព្រះអង្គ! ព្រះហស្ដនៃព្រះហស្តរបស់ទ្រង់ នៅពេលខ្ញុំត្រលប់មកផ្ទះនៅទីក្រុងឡូសអង់សឺឡែសខ្ញុំបានបាត់បង់ទំនាក់ទំនងជាមួយដីអេ ។ ជីវិតបានបន្តហើយទីបំផុតក្រុមជំនុំរបស់យើងស្ថិតនៅក្នុងអគារដែលយើងកំពុងកាន់កាប់។ ទូរសព្ទ័បាន រោទ៍យប់មួយ។ សម្លេងនៅលើទូរស័ព្ទបាននិយាយថា «សួស្តីលោកបណ្ឌិត ហាយមើស៍ហ៊ី ខ្ញុំឈ្មោះដីអេ» ។ ខ្ញុំបាននិយាយថា “នរណា?” គាត់បាននិយាយថា “ដីអេ ។ អ្នកចាំពីបុរសញៀនថ្នាំ ដីអែ ឬទេ» ខ្ញុំស្ទើរតែបានដួលសន្លប់។ ខ្ញុំមិនបានលឺសំឡេងរបស់គាត់អស់រយៈពេលជិត៣០ឆ្នាំ! ខ្ញុំនិយាយថា “តើអ្នកនៅឯណា?” គាត់និយាយថា “ខ្ញុំនៅរដ្ឋផ្លរីដា។ ខ្ញុំរៀបការរួចហើយ។ ខ្ញុំមានកូនពីរនាក់ហើយជាប្រពន្ធល្អ។ ហើយខ្ញុំបង្រៀនថ្នាក់ថ្ងៃអាទិត្យក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើង។ » ខ្ញុំបានសើចដោយមានអំណរ! ខ្ញុំបានច្រៀងរហូតពេលខ្ញុំមកផ្ទះនៅយប់នេះ។ វាជាពេលដូចនេះ ដែលនាំឲ្យខ្ញុំសប្បាយពេលខ្ញុំបំរើព្រះ៦០ឆ្នាំកន្លងមកហើយ។ វាមានពេលរងទុក្ខ ហើយឈឺចាប់! ការជួយ មនុស្សវ័យក្មេងដូចដីអេ នាំឲ្យខ្ញុំមានអំណរខ្លាំងណាស់! ការឈឺចាប់ និងទុក្ខព្រួយរលាយបាត់នៅពេលខ្ញុំគិតពីមនុស្សវ័យក្មេងទាំងអស់ ដែលត្រូវបាន សង្រ្គោះ។ ប្រាំមួយឆ្នាំរបស់ខ្ញុំក្នុងព័ន្ធកិច្ចបំរើព្រះរបស់ខ្ញុំបានផ្ដល់ឱ្យខ្ញុំនូវសុភមង្គលដ៏អស្ចារ្យ។ ខ្ញុំនឹងមិនធ្វើការប្ដូរជាមួយការងារណាមួយឡើយ! ដូចធម្មតាខ្ញុំត្រូវចំណាយពេលប៉ុន្មាននាទីដើម្បីពន្យល់ពីដំណឹងល្អ។ ព្រះយេស៊ូវបានយាងចុះមកពីស្ថានសួគ៌ដោយសារមូលហេតុចម្បងមួយ។ ទ្រង់បានយាងមកសុគតនៅលើឈើឆ្កាង ដើម្បីសងថ្លៃលោះបាបរបស់យើង។ ទ្រង់បានរស់ពីសុគតទាំងរូបកាយសាច់ឈាមនៅថ្ងៃអាទិត្យ។ ទ្រង់បានបង្ហូរព្រះលោហិតដ៏វិសេសរបស់ទ្រង់ដើម្បីលាងសំអាតអំពើបាបរបស់យើង។ ទ្រង់បានប្រាប់យើងឱ្យទុកចិត្តលើទ្រង់ហើយយើងនឹងត្រូវបានលាងសំអាតពីអំពើបាប។ ខ្ញុំបានព្យាយាមដើម្បីទទួលបានសេចក្ដីសង្រ្គោះដោយភាពល្អឥតខ្ចោះ។ ខ្ញុំជាផារិស៊ីម្នាក់។ ប៉ុន្តែនៅថ្ងៃទី ២៨ ខែកញ្ញាឆ្នាំ១៩៦១ នៅមហាវិទ្យាល័យប៉ាអោឡា ខ្ញុំបានជឿទុកចិត្តលើព្រះយេស៊ូវ។ វាជាបទចំរៀងនេះដែលនាំខ្ញុំទៅកាន់ព្រះគ្រីស្ទ៖ វិញ្ញាណជាប់ចំណងរបស់ខ្ញុំបាននៅយូរ ព្រះយេស៊ូវជាព្រះដែលបានមកចាប់កំណើតជាមនុស្ស ទ្រង់បានសុគតសម្រាប់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានគិតពីទ្រង់ក្នុងផ្លូវថ្មី។ ខ្ញុំទទួលជឿព្រះគ្រិស្ដ ខ្ញុំអធិស្ឋានថា អ្នកនឹងទទួលជឿលើព្រះយេស៊ូវ ហើយបានសង្រ្គោះដែរ។ បន្ទាប់មក សូមប្រាកដថា អ្នកចូលរួមក្នុងក្រុមជំនុំដែលជឿតាមព្រះគម្ពីរ ហើយសូមរស់នៅសម្រាប់ព្រះគ្រិស្ដ។ អ្វីដែលខ្ញុំសូមនិយាយទៅកាន់អ្នករាល់គ្នាគឺ «សូមឲ្យព្រះប្រទានពរដល់អ្នករាល់គ្នាដូចទ្រង់បានប្រទានពរខ្ញុំក្នុងគ្រប់ឧបសគ្គទាំងអស់ និងការភ័យខ្លាចទាំងអស់»។ «គ្មានសេចក្តីណាដែលនាំឲ្យខ្ញុំអរសប្បាយ លើសជាងសេចក្តីនេះទេ គឺដែលឮនិយាយថា ពួកកូនខ្ញុំកំពុងតែប្រព្រឹត្តតាមសេចក្តីពិតនោះឯង» (៣យ៉ូហាន ៤ អាម៉ែន។ ឥឡូវនេះខ្ញុំនឹងប្រគល់កម្មវិធីទៅលោករេវ ចន ខាហ្គិនដើម្បីបិទកម្មវិធីនេះ។ (លោកយ៉ូហានប្រកាសពីថ្ងៃខួបកំណើតរបស់លោកបណ្ឌិត ហាយមើស៍ និងអ្នកស្រី ហាយមើស៍ជាមួយនំខែក២ ហើយ «សូមរីករាយថ្ងៃខួបកំណើតអ្នក»។)
(ចប់សេចក្ដីអធិប្បាយ) សេចក្ដីអធិប្បាយដែលសរសេរដៃទាំងនេះមិនហាមឲ្យថតចំលងទេ។ អ្នកប្រើវាដោយគ្មានការអនុញ្ញាតពីលោក អានបទគម្ពីរមុនសេចក្ដីអធិប្បាយដោយលោកយ៉ូហាន វែស្លេ ហាយមើស៍៖ ទំនុកតម្កើង ២៧:១-១៤។ |