សូមឲ្យខ្ញុំមានអំណាចនេះផង

(សេចក្ដីអធិប្បាយលេខ២ ពីការរស់ឡើងវិញ)
GIVE ME THIS POWER
(SERMON NUMBER 2 ON REVIVAL)
(Cambodian)

ដោយលោក
Dr. R. L. Hymers, Jr.

សេចក្ដីអធិប្បាយមួយបានអធិប្បាយនៅក្រុមជំនុំថាបាណាខល ក្នុងរដ្ឋឡូសអង់ចាឡែស
ថ្ងៃរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅពេលល្ងាច ខែកក្កដា ២៧ ២០១៤
A sermon preached at the Baptist Tabernacle of Los Angeles
Lord’s Day Evening, July 27, 2014

«សូមឲ្យខ្ញុំមានអំណាចនេះផង»(កិច្ចការ ៨:១៩)។

ពាក្យសំដីទាំងនេះត្រូវបាននិយាយ នៅអំឡុងពេលនៃការរស់ឡើងវិញដ៏អស្ចារ្យមួយនៅក្នុងស្រុក សាម៉ារី។ ប៉ុន្ដែ ខ្ញុំនឹងមិនអធិប្បាយពីការរស់ឡើងវិញនោះទេ។ វានឹងមិននាំឲ្យយើងគិតអំពីប្រធានបទ ដែល អត្ថបទគម្ពីររបស់យើងបង្ហាញយើងនោះទេ។ នៅក្នុងសេចក្ដីអធិប្បយានេះ វាល្មមហើយ ដើម្បីបង្រៀនពីកាលដែលលោកភីលីពបានទៅស្រុកសាម៉ារី ហើយបានអធិប្បាយពីព្រះគ្រីស្ទ នៅពេលនោះមានមនុស្សជាច្រើនបានប្រែចិត្ដជឿលើព្រះគ្រីស្ទ។ មនុស្សស្ទើរតែទាំងអស់នៅក្នុងស្រុកនោះបានប្រែចិត្ដ។

លើកលែងតែលោកស៊ីម៉ូន ដែលជាគ្រូមន្ដអាគម! នៅពេលដែលលោកពេត្រុសបានទៅជួយលោកភីលីព នៅក្នុងអំឡុងពេលនៃការរស់ឡើងវិញនោះ ស៊ីម៉ូនបានមកឯគាត់ ហើយបាននិយាយថា

«សូមឲ្យខ្ញុំមានអំណាចនេះផង»(កិច្ចការ ៨:១៩)។

គាត់ថែមទាំងបានឲ្យលុយលោកពេត្រុសផងដែរ ដើម្បីចង់បានអំណាចនោះ! ពេត្រុសបានប្រាប់គាត់ថា «ដ្បិតខ្ញុំយល់ឃើញថា អ្នកនៅក្នុងសេចក្តីជូរល្វីង ហើយក៏ជាប់ដោយចំណងនៃសេចក្តីទុច្ចរិតផង»(កិច្ចការ ៨:២៣)។ លោក ឆាតឡែស ស៊ីមោន(១៧៥៩-១៨៣៦)បានប្រសាសន៍ថា

លោកស៊ីម៉ូនបានប្រកាសប្រាប់ពីសេចក្ដីជំនឿរបស់គាត់ដោយស្មោះត្រង់ ដូច នេះហើយ លោកភីលីពបានធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកឲ្យគាត់... ហើយគ្រីស្ទបរិស័ទ ដែលជឿពិតប្រាកដបានចាត់ទុកគាត់ដូចជាបងប្អូនប្រុសម្នាក់ ប៉ុន្ដែ នៅពេល ភ្លាមៗលោក {ភីលីព} បានដឹងពីភាពពុតមាយានៅក្នុងចិត្ដរបស់គាត់... គាត់ នៅតែមានចិត្ដតាមនិស្ស័យសាច់ឈាម {និស្ស័យដែលមិនបានប្រែចិត្ដ}មួយ។ ហេតុនេះហើយ ពេត្រុសបានប្រាប់គាត់ដោយនិយាយពាក្យទាំងនេះ... «ខ្ញុំយល់ឃើញថា អ្នកនៅក្នុងសេចក្តីជូរល្វីង ហើយក៏ជាប់ដោយចំណងនៃសេចក្តីទុច្ចរិតផង» {នៅក្នុង} ការគ្រប់គ្រងដោយអំពើបាប... {នៅក្នុង}ការ នៅក្រោមការជំនុំជំរះ ដោយសារតែអំពើបាប (Charles Simeon, Expository Outlines on the Whole Bible, Zondervan Publishing House, 1955 edition, volume 14, pp. 339, 340)។

លោកពេត្រុសបានប្រាប់ស៊ីម៉ូនឲ្យ «ប្រែចិត្ដពីការអាក្រក់នេះ»។ ប៉ុន្ដែ ស៊ីម៉ូនមិនបានប្រែចិត្ដទេ។ គាត់បានបន្ដធ្វើអ្វី ដែលគាត់ធ្វើពីមុន។ គាត់បានប្រាប់លោកពេត្រុសថា

«សូមលោកជួយអង្វរដល់ព្រះអម្ចាស់ឲ្យខ្ញុំផង ដើម្បីកុំឲ្យមានការអ្វីមួយ ដូចលោកមានប្រសាសន៍នោះ បានកើតមកដល់ខ្ញុំឡើយ»(កិច្ចការ ៨:២៤)។

លោក ម៉ាកជីបានប្រសាសន៍ថា

ស៊ីម៉ូនមិនបានសុំចង់បានសង្រ្គោះនោះទេ។ គាត់មិនសុំឲ្យពេត្រុសអធិស្ឋានឲ្យគាត់បានសង្រ្គោះនោះទេ។ គាត់គ្រាន់តែសុំកុំឲ្យមានការអាក្រក់ទាំងនោះ កើតឡើងចំពោះគាត់(J. Vernon McGee, Th.D., Thru the Bible, Thomas Nelson Publishers, 1983, volume IV, p. 545; note on Acts 8:24)។

លោកម៉ាកជីបានប្រសាសន៍ថា «គាត់មិនបានប្រែចិត្ដ» ទេ (ibid កត់សំគាល់នៅគម្ពីរកិច្ចការ ៨:២១)។ ការសរសេរនូវសម័យបូរាណពីឰកយុកោក្រុមជំនុំដើមដំបូងប្រាប់យើថា គាត់មិនបានសង្រ្គោះទេ។ តាមការ ពិត ពួកគេប្រាប់ថា គាត់បានក្លាយជាមេដឹកនាំសាសនាខុសឆ្គង ហើយក្លាយជា «សត្រូវទី១របស់ក្រុមជំនុំ» (The Reformation Study Bible, Ligonier Ministries, 2005, p. 1572; កត់សំគាល់នៅគម្ពីរកិច្ចការ ៨:៩)។ គាត់បានបន្ដជឿលើ «អំណាច» មួយ ប៉ុន្ដែគាត់មិនជឿលើព្រះគ្រីស្ទទេ។ ដូចគាត់បាន និយាយថា៖

«សូមឲ្យខ្ញុំមានអំណាចនេះផង»(កិច្ចការ ៨:១៩)។

តើរឿងនេះបង្រៀនយើងដូចម្ដេចខ្លះនៅសព្វថ្ងៃនេះ?

១. ទីមួយ ចារិកលក្ខណះនៃជំនឿធម្មតានៅសម័យកាលរបស់យើងគឺជាអ្នកអត្ដកុសល និយម (Pelagianism) និងអ្នកវិជ្ជានិយម (Gnosticism) ។

ដោយសារពាក្យ «ចារិកលក្ខណះ» ខ្ញុំចង់និយាយអំពីគំនិតទូទៅមួយ ពីរបៀបដែលមនុស្សម្នាក់ បានសង្រ្គោះ។ នៅក្នុងសៀវភៅរបស់គាត់ដែលមានចំណងជើងថា សាសនាគ្រីស្ទដែលគ្មានព្រះគ្រីស្ទ (Christless Christianity) លោក Michael Horton ប្រាប់ថា ជនជាតិអាមេរិកាំងភាគច្រើនលាយផ្សំ «អ្នកអត្ដកុសលនិយម (ដែលជឿថា គេអាចបានសង្រ្គោះដោយសារសេចក្ដីសង្រ្គោះផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គេ) ជាមួយអ្នក Gnostic (ដែលជឿថា គេអាចបានសង្រ្គោះដោយសារបទពិសោធន៍ និងដោយសារការយល់ដឹងនៅខាងក្នុងខ្លួនរបស់គេ»(Baker Books, 2008, p. 251)។ នេះចង់មានន័យសាមញ្ញថា នៅសព្វថ្ងៃ នេះមនុស្សគិតថា ពួកគេអាចធ្វើរឿងខ្លះដើម្បីបានសង្រ្គោះ(លទ្ធិអត្ដកុសលនិយម)។ អ្វីទាំងអស់ដែលពួក គេត្រូវការគឺឲ្យមានចំណេះវិជ្ជាខ្ពង់ខ្ពស់ ដើម្បីនិយាយ ឬគិត(លទ្ធិវិជ្ជានិយម)។

ខ្ញុំឃើញថា យើងកំពុងតែច្បាំងជាមួយគំនិតខុសឆ្គងទាំងនោះជានិច្ចនៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើង។ មនុស្សដែលមកក្រុមជំនុំ ហើយសូម្បីតែពួកអ្នកដែលបានកើតមក ហើយធំឡើងនៅក្នុងក្រុមជំនុំក៏សុទ្ធតែមានគំនិតតាមលទ្ធិអត្ដកុសលនិយម (Pelagianism) និងលទ្ធិវិជ្ជានិយម (Gnosticism) ផងដែរ។

សូមចេញទៅតាមផ្លូវ ហើយនិយាយជាមួយមនុស្ស១០ ឬ១៥នាក់ នោះអ្នកនឹងដឹងថា រឿងនេះជា រឿងពិតប្រាកដ។ សួរពួកគេថា តើពួកគេជាមនុស្សមានបាបដែលមិនជួយខ្លួនឯងបានឬទេ ហើយពួកគេ ទាំងអស់នឹងប្រាប់អ្នកថា ពួកគេអាចធ្វើរឿងខ្លះ ឬឈប់ធ្វើរឿងខ្លះដើម្បីឲ្យគេបានសង្រ្គោះ។ «ខ្ញុំកំពុង ធ្វើអស់ពីសមត្ថភាព ដែលខ្ញុំអាចធ្វើបាន»។ «ខ្ញុំមិនអាក្រក់ជាងអ្នកផ្សេងទៀតនោះទេ»។ អ្នកនឹងលឺដូច្នោះ គ្រប់ពេលវេលា។ ពួកគេសូម្បីតែមិនដឹងពីវា ប៉ុន្ដែមានឈ្មោះមួយសំរាប់អ្វីដែលពួកគេជឿគឺ លទ្ធិអត្ដកុសលនិយម។ ពួកគេគិតថា មនុស្សម្នាក់អាចធ្វើរឿងខ្លះ ឬឈប់ធ្វើរឿងខ្លះ ដើម្បីឲ្យគេបានសង្រ្គោះ។ ពិតប្រាកដណាស់ នោះគឺជាអ្វីដែលប្រឆាំងនឹងព្រះគម្ពីរទាំងស្រុង។ ព្រះគម្ពីរប្រាប់ថា៖

«យើងបានស្លាប់នៅក្នុងអំពើបាប» (អេភេសូរ ២:៥)។

«គំនិតគេត្រូវបង្អាប់ ហើយគេដាច់ចេញពីព្រះជន្មព្រះ ដោយសារសេចក្តីខ្លៅល្ងង់ក្នុងខ្លួនគេ ព្រោះចិត្តគេរឹងទទឹង»(អេភេសូរ ៤:១៨)។

ខគម្ពីរទាំងនេះបង្ហាញថា មនុស្សពេញដោយការអាក្រក់ – មនុស្សជាទាសកររបស់អំពើបាប មនុស្សម្នាក់ មិនអាចធ្វើអ្វីសោះ ដើម្បីជួយសង្រ្គោះខ្លួនឯងពីភាពជាទាសកររបស់អំពើបាប– ការស្លាប់ក្នុងអំពើបាប – ហើយការទាំងនោះនឹងនាំអ្នកនោះទៅឋាននរក។ នៅក្នុងជីវិតអ្នក តើអ្នកស្គាល់នរណាម្នាក់នៅខាងក្រៅក្រុមជំនុំដែលជឿដូចនេះដែរឬទេ? ខ្ញុំមិនស្គាល់ទេ! គ្មានអ្នកណាសោះនៅក្នុងសង្គមរបស់យើង ដែលជឿ ថា ពួកគេជាទាសកររបស់អំពើបាប។ សូម្បីតែមានក្រុមជំនុំជាច្រើនមិនអធិប្បាយអំពីវា! នោះគឺជាមូលហេតុ ដែលមនុស្សគ្រប់ៗរូបបាត់បង់ រួមទាំងពួកអ្នកដែលបានធំឡើងនៅក្នុងក្រុមជំនុំ ពួកគេគិតថា ពួកគេអាចធ្វើរឿងខ្លះ ឬឈប់ធ្វើរឿងខ្លះ ដើម្បីឲ្យគេបានសង្រ្គោះ។ ពួកគេគឺជាអ្នកអត្ដកុសលនិយម (Pelagianist)។ ពួកគេមិនគិតថា ពួកគេកំពុងតែបាក់បែកដោយគ្មានសង្ឃឹមសោះ បើពួកគេគ្មានឱកាសដើម្បីទទួលសេចក្ដីសង្រ្គោះផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គេពីព្រះយេស៊ូវ។

ទីពីរពួកគេគឺជាអ្នកវិជ្ជានិយម។ នោះមានន័យថា ពួកគេគិតថា ពួកគេអាចរៀនរឿងខ្លះ ហើយពួកគេអាចដឹងច្បាស់ពីរឿងទាំងអស់ ថែមទាំងពួកគេប្រើចំណេះវិជ្ជានេះដើម្បីសង្រ្គោះខ្លួនឯង។ យើងឃើញពីបញ្ហានេះគ្រប់ពេលវេលា។ យើងមានមនុស្សចូលមកក្នុងក្រុមជំនុំយើង ហើយចំនាយពេលច្រើនខែ ជួន កាលច្រើនឆ្នាំ ដើម្បីព្យាយាមរៀនពីចំណេះវិជ្ជា ដែលពួកគេអាចប្រើ ដើម្បីឲ្យព្រះគ្រីស្ទជួយសង្រ្គោះពួកគេ។ នេះគឺជាអ្វីដែលលោក ហ៊ោតថោនបានហៅថា « អ្នកវិជ្ជានិយមសង្កត់ធ្ងន់លើបទពិសោធន៍ និងការយល់ ដឹងនៅក្នុងខាងក្នុង»។ ខ្ញុំប្រាប់ពួកគេម្ដងហើយម្ដងទៀតថា ពួកគេជា

«គេរៀនជានិច្ច ប៉ុន្តែ ពុំអាចនឹងចេះដល់ថ្នាក់នៃសេចក្តីពិតឡើយ» (២ធីម៉ូថេ ៣:៧)។

ប៉ុន្ដែពួកគេមិនជឿខ្ញុំទេ។ ពួកគេនៅតែបន្ដគិតថា មានរឿងសំងាត់ខ្លះនៃរូបមន្ដរបស់អ្នកវិជ្ជានិយម ដែលពួក អាចរៀនដើម្បីក្លាយជាកូនព្រះម្នាក់។ ខ្ញុំធ្លាប់ឃើញមនុស្សយំទាំងមានទឹកភ្នែកហូរលើថ្ពាល់របស់គេ ពួកគេ ព្យាយាមរៀនដើម្បីដឹងពីរឿងសំងាត់ ដែលពួកគេជឿថា នោះអាចជួយសង្រ្គោះពួកគេបាន នៅពេលថ្មីៗនេះ មានបុរសពីរនាក់បានគិតថា ពួកគេបានដោះស្រាយវាបាន។ ពួកគេទាំងពីរនាក់និយាយថា «ខ្ញុំមិនបានធ្វើ អ្វីសោះ ដូច្នេះខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំបានសង្រ្គោះ»។ ខ្ញុំបានសួរសំណួរពួកគេពីរបី ហើយខ្ញុំដឹងថា ពិតប្រាកដណាស់ ពួកគេមិនបានធ្វើអ្វីសោះ! ពួកគេបានគិតថា ចំណេះវិជ្ជារបស់អ្នកវិជ្ជានិយមអាចជួយសង្រ្គោះពួកគេបាន។ ខ្ញុំបានប្រាប់ពួកគេថា វាមិនមែនជាលទ្ធិមួយដែលត្រឹមត្រូវ ហើយវាមិនមែនជាលទ្ធិនៅក្នុងព្រះគម្ពីរនោះទេ។ ខ្ញុំបានប្រាប់ពួកគេថា វាជាលទ្ធិខុសឆ្គងមួយ ដែលលោក Wesley និងលោក Whitefield បានអធិប្បាយ ប្រឆាំងនឹងវាយ៉ាងខ្លាំងនៅសតវត្សទី១៨។ ខ្ញុំបានប្រាប់ពួកគេថា មានរឿងខ្លះដែលពួកគេត្រូវតែធ្វើ។ ពួកគេ ត្រូវតែជឿលើព្រះគ្រីស្ទ។ ព្រះគម្ពីរប្រាប់យ៉ាងច្បាស់ថា៖

«ចូរជឿដល់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទទៅ នោះនឹងបានសង្គ្រោះហើយ» (កិច្ចការ ១៦:៣១)។

«ឯអ្នកណាដែលជឿដល់ទ្រង់ នោះមិនជាប់មានទោសទេ តែអ្នកណាដែលមិនជឿវិញ នោះត្រូវមានទោសហើយ ពីព្រោះមិនបានជឿដល់ព្រះនាមនៃព្រះរាជបុត្រាតែ១របស់ព្រះ»(យ៉ូហាន ៣:១៨)។

ប៉ុន្ដែ ពួកគេទាំងពីរបានដើរចេញដោយទឹកមុខយល់ច្រលំ ពួកគេនៅតែគិតថា ពួកគេអាចរៀនចំណេះវិជ្ជា របស់អ្នកវិជ្ជានិយមនៅថ្ងៃណាមួយ! វាបានប៉ះពាល់ចិត្ដខ្ញុំណាស់ ព្រះយេស៊ូវស្រឡាញ់ពួកគេ។ អ្វីដែលពួក គេត្រូវតែធ្វើគឺ ជឿលើទ្រង់។ ប៉ុន្ដែ ពួកគេនៅតែបន្ដស្វែងរករូបមន្ដសំងាត់មួយ! ពួកគេធ្វើដាក់ព្រះយេស៊ូវ ដូចជាកម្លាំង ឬអំណាចមួយ ដូចលោកស៊ីម៉ូនបាននិយាយថា «សូមឲ្យខ្ញុំមានអំណាចនេះផង» (កិច្ចការ ៨:១៩)។ លោកស៊ីម៉ូនបានបន្ដធ្វើជាអ្នកវិជ្ជានិយមម្នាក់។ សៀវភៅឈ្មោះ The Reformation Study Bible ប្រាប់ថា

លទ្ធិវិជ្ជានិយម (ត្រូវបានដាក់ឈ្មោះពីពាក្យជាភាសាក្រិច ណោសិស មានន័យថា «ចំណេះវិជ្ជា») ពួកគេបង្រៀនថា មនុស្សម្នាក់បានសង្រ្គោះមិនមែនដោយសារការធ្វើល្អ នៃការសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទសំរាប់មនុស្សមានបាប ប៉ុន្ដែដោយសារចំណេះវិជ្ជាដ៏ពិសេសវិញ... (The Reformation Study Bible, ibid.)

នៅពេលមនុស្សម្នាក់ទទួលគំនិតទាំងនេះនៅក្នុងខួរក្បាលរបស់គេ តាមធម្មតារបស់មនុស្ស វាមិនអាចឲ្យពួកគេចេញពីគំនិតនោះបានទេ។ ពួកគេដូចជាពួកកាតូលិកនៅប្រទេសអេស្ប៉ាញ ដែលគិតថា ព្រះគ្រីស្ទគឺជាចៅក្រមម្នាក់ មិនមែនជាព្រះអង្គសង្រ្គោះដែញពេញដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះទេ! មានស្រ្ដី ចាស់ម្នាក់របស់ពួកកាតូលិកបានដើរចេញពីក្រុមជំនុំដោយកំហឹង នៅពេលខ្ញុំបង្រៀនថា ព្រះយេស៊ូវមិន មែនជាចៅក្រមម្នាក់ទេ ប៉ុន្ដែទ្រង់គឺជាព្រះអង្គសង្រ្គោះដែញពេញដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់! នាងបន្ដមិនឲ្យ ព្រះយេស៊ូវផ្លាស់ប្ដូរគំនិតរបស់នាង! ហើយនោះគឺជាវិធីដែលគ្រូផ្សាយដំណឹងល្អភាគច្រើននៅសព្វថ្ងៃនេះ ធ្វើ! ពួកគេបន្ដគិតថា ព្រះយេស៊ូវដូចជាអ្នកវិជ្ជានិយមម្នាក់ដែលមានអំណាច ហើយពួកគេគិតថា ពួកគេ អាចគ្រប់គ្រងដោយសារការរៀនពីរឿងសំងាត់ ជាជាងគិតថាទ្រង់ជាព្រះអង្គសង្រ្គោះ ដែលនឹងលើកលែង ទោសអំពើបាបរបស់គេជានិច្ច បើពួកគេជឿលើទ្រង់! គួរឲ្យទុក្ខសោកណាស់!

ហើយអ្នកដឹងទេ វាគឺមកពីអារក្ស! លោក Martyn Lloyd-Jones បានប្រសាសន៍ថា

មានគ្រាដែល {អារក្ស} ផ្ដោតសំខាន់លើកូនព្រះតាមបុគ្គលមួយៗ ឬតាមផ្នែក ក្រុមជំនុំរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទ ហើយជួនកាលស្ទើរតែលើប្រទេសជាច្រើន (The Christian Soldier, Ephesians 6:10-13, The Banner of Truth Trust, 1977, p. 302)។

ខ្ញុំជឿថា ប្រទេសអាមេរិក និងប្រទេសលោកខាងលិចស្ថិតនៅក្រោមអំណាចរបស់អារក្សសាតាំង ហើយ សូម្បីតែក្រុមជំនុំដ៏ល្អបំផុតរបស់យើងក៏បានទទួលឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំង ដោយសារគោលលទ្ធិរបស់អារក្សផង ដែរ។ សាវកប៉ុលបានប្រាប់ថា

«តែព្រះវិញ្ញាណ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលយ៉ាងជាក់ច្បាស់ថា នៅគ្រាជាន់ក្រោយបង្អស់ អ្នកខ្លះនឹងលាកចាកចេញពីសេចក្តីជំនឿ ដោយស្តាប់តាមវិញ្ញាណបញ្ឆោត និងសេចក្តីបង្រៀនរបស់ពួកអារក្ស»(១ធីម៉ូថេ ៤:១)។

ខ្ញុំជឿថា ពួកអត្ដកុសលនិយម និងពួកវិជ្ជានិយមយល់ឃើញថា គ្រូផ្សាយដំណឹងល្អនៅក្នុងសាសនាគ្រីស្ទទូទៅមានច្រើនពេក ហើយពិតប្រាកដណាស់វាគឺជា «គោលលទ្ធិរបស់អារក្ស»។

ពាក្យការផ្លាស់ប្ដូរ «ពាក្យសេចក្ដីជំនឿ» ត្រូវផ្សាយដោយឈ្មោះល្បីៗដូចជា លោក D. Jakes, Benny Hinn, អ្នកស្រី Joyce Meyer និងលោក Joel Osteen។ ពួកគេកំពុងតែផ្សាយសិរីរុងរឿងរបស់ ដំណឹងល្អទៅចុងបំផុតនៃផែនដី។ សូម្បីតែក្រុមជំនុំបាទីស្ទរបស់យើងក៏បានទទួលឥទ្ធិពលពីពួកគេជាញឹក ញាប់ ដោយមិនដឹងខ្លួនផង។ លោក Horton បានប្រសាសន៍ថា មាន «ភាពស្រដៀងគ្នាដ៏មិនធម្មតារវាង សេចក្ដីអធិប្បាយដ៏មានសិរីរុងរឿង និងលទ្ធិវិជ្ជានិយមបុរាណ» (ibid., p. 67)។ គាត់បានប្រសាសន៍ថា មានក្រុមជំនុំជាច្រើននៅសព្វថ្ងៃនេះកំពុងតែអធិប្បាយលាយគ្នាជាមួយ «ពួកអត្ដកុសលនិយម និងពួក វិជ្ជានិយម»(ibid., p. 68)។ «{ព្រះ} មានច្បាប់ខ្លះ និងគោលការណ៍ខ្លះសំរាប់ឲ្យអ្នកនូវអ្វីដែលអ្នកចង់បាន នៅក្នុងជីវិត ហើយបើអ្នកធ្វើតាមពួកវា អ្នកអាចមានអ្វីដែលអ្នកចង់បាន»(ibid.)។ ពិតប្រាកដណាស់ នោះ គឺជាលទ្ធិខុសឆ្គងដ៏សំខាន់បំផុតរបស់ពួកអត្ដកុសលនិយម និងលទ្ធិវិជ្ជានិយម។ នោះគឺជាអ្វីដែលមនុស្សជឿ ទូទៅ – បើអ្នករៀនពីក្រឹត្យវិន័យ ហើយអ្នកនិយាយពាក្យត្រឹមត្រូវ នោះអ្នកនឹងទទួលបានអ្វីដែលអ្នកចង់បាន – រួមបញ្ចូលទាំងសេចក្ដីសង្រ្គោះ។

នៅចុងបញ្ចប់នៃការផ្សព្វផ្សាយទាំងអស់ លោកយ៉ូអែល Osteen មើលកាន់កាំមេរ៉ា ហើយប្រាប់ ទស្សនិជនដែលមើលតាមកញ្ចក់ទូរទស្សថា

បើអ្នកគ្រាន់តែនិយាយថា «ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវអើយ ទូលបង្គំប្រែចិត្ដពីអំពើ បាបទូលបង្គំហើយ។ សូមយាងចូលក្នុងចិត្ដទូលបង្គ។ ខ្ញុំទទួលទ្រង់ទុកជា ព្រះអម្ចាស់ ហើយជាព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់ទូលបង្គំ»។ មិត្ដសំឡាញ់អើយ បើ អ្នកបានអធិស្ឋានសាមញ្ញបែបនោះ នោះយើងជឿថា អ្នកបានកើតជាថ្មីរួច ហើយ។

លោក Osteen បានបង្រៀនពីព្រះគ្រីស្ទសោះនៅក្នុងសេចក្ដីអធិប្បាយមួយ ហើយសេចក្ដីអធិស្ឋានខាងលើ នេះគឺគ្មានការបង្ហាញប្រាប់ដំណឹងល្អនៅក្នុងវាសោះ! គ្មានការបង្ហាញប្រាប់ពីការសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទសំរាប់ មនុស្សមានបាបនៅលើឈើឆ្កាងទេ សូម្បីតែនៅក្នុងសេចក្ដីអធិប្បាយ ឬក្នុងសេចក្ដីអធិស្ឋាន! គ្មានការបង្ហាញប្រាប់ពីព្រះលោហិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដែលអាចលាងសំអាតអំពើបាបរបស់មនុស្សបាត់បង់ សូម្បីតែនៅក្នុងសេចក្ដីអធិប្បាយ ឬនៅក្នុងសេចក្ដីអធិស្ឋាន! នៅពាក្យផ្សេងទៀត ពួកគេមិនបង្ហាញប្រាប់ពីដំណឹង ល្អទាល់តែសោះ(១កូរិនថូស ១៥:១-១៤)។ ដ្បិតលោកអោសស្ទីនប្រាប់ថា «បើអ្នកបានអធិស្ឋានបែបនោះ នោះយើងជឿថា អ្នកបានកើតជាថ្មីរួចហើយ»។ មានរឿងដែលអាចទៅរួចតែពីរគត់គឺថា លោកអោសស្ទីនគឺជាគ្រូបោកប្រាស់ទាំងស្រុងម្នាក់ ឬគាត់បាន «ស្តាប់តាមវិញ្ញាណបញ្ឆោត និងសេចក្តីបង្រៀនរបស់ពួកអារក្ស»។

ដ្បិតលទ្ធិអត្ដកុសលនិយម និងលទ្ធិវិជ្ជានិយមត្រូវបានខ្ចាត់ខ្ចាយពាសពេញលើផែនដីដោយសារអារក្សសាតាំង– ជាពិសេសនៅក្នុងប្រទេសសហរដ្ឋអាមេរិក។ ហើយអ្នកជឿវា នោះគឺជាមូលហេតុដែល អ្នកមិនបានសង្រ្គោះ!

២. ទីពីរ អ្នកត្រូវបានរួចចេញពីគោលលទ្ធិរបស់អារក្សទាំងពីរនេះ ឬក៏អ្នកនឹងមិនដែល បានសង្រ្គោះ!

គោលលទ្ធិខុសឆ្គងទីមួយគឺជាលទ្ធិអត្ដកុសលនិយម (Pelagianism)។ វាគឺជាគំនិតដែលជឿថា អ្នកអាចធ្វើរឿងខ្លះ ឬឈប់ធ្វើរឿងខ្លះ ទើបអ្នកបានសង្រ្គោះ។ នេះគឺជាលទ្ធិខុសឆ្គងច្បាស់ណាស់ ដែលខ្ញុំស្ទើរតែខ្មាស់មិនហ៊ាននិយាយអំពីវា។ ប៉ុន្ដែ មនុស្សជាច្រើនក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាកំពុងស្ដាប់ខ្ញុំនៅយប់នេះ ជឿវា! តើអ្នកមិនបានអានខគម្ពីរទាំងនេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីរដែរឬទេ?

«ដ្បិតគឺដោយព្រះគុណ ដែលអ្នករាល់គ្នាបានសង្គ្រោះ ដោយសារសេចក្តីជំនឿ ហើយសេចក្តីនោះក៏មិនមែនកើតពីអ្នករាល់គ្នាដែរ គឺជាអំណោយទានរបស់ព្រះវិញ ក៏មិនមែនដោយការប្រព្រឹត្តដែរ ក្រែងអ្នកណាអួតខ្លួន»(អេភេសូរ ២:៨,៩)។

គ្មានអ្វីសោះដែលអ្នកអាចធ្វើ ដើម្បីបានសង្រ្គោះ! គ្មានអ្វីសោះ គ្មានអ្វីសោះដែលអ្នកឈប់ធ្វើ ដើម្បីបានសង្រ្គោះ! គ្មានអ្វីសោះ មានតែរឿតែមួយគត់ ដែលព្រះបានបញ្ជាឲ្យមនុស្សមានបាបធ្វើ ហើយនោះគឺ

«ចូរជឿដល់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទទៅ នោះនឹងបានសង្គ្រោះហើយ» (កិច្ចការ ១៦:៣១)។

អ្នកនិយាយថា «វាស្រួលពេក» បាទ ប៉ុន្ដែនោះគឺជារឿមួយ ដែលមនុស្សមានបាបម្នាក់នឹងមិនធ្វើទេ– មិនថា តើអ្នកអង្វរគេប៉ុណ្ណោះក៏ដោយ! មិនថាតើអ្នកអធិប្បាយពីវាញឹកញាប់ប៉ុណ្ណាក៏ដោយ! អ្នកបាត់បង់នៅតែ បដិសេធព្រះគ្រីស្ទ ហើយធ្វើរឿងផ្សេងទៀត។ គេជឿលើសមត្ថភាពធ្វើល្អរបស់គេ ដូចនេះហើយ គេនឹង បដិសេធមិនជឿលើព្រះយេស៊ូវ។ ផ្ទុយទៅវិញ គេនឹងជឿខគម្ពីរមួយ ឬការកំណត់ពីព្រះយេស៊ូវ ប៉ុន្ដែគេមិន ជៀលើព្រះយេស៊ូវទេ។ គេនឹងមិនជឿលើព្រះយេស៊ូវទេ ហេតុអ្វី? ដោយព្រោះតែអត្ដកុសលនិយម គឺជាការកុហកមួយ នោះគឺជាមូលហេតុ! បើមិនមានព្រះគុណរបស់ព្រះទេ មនុស្សបាត់បង់ម្នាក់មិនអាចមករកព្រះយេស៊ូវ ហើយជឿទុកលើទ្រង់បានទេ! គាត់នឹងបដិសេធមិនជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រប់ពេលទាំងអស់ – ដោយព្រោះតែគាត់ពេញដោយការអាក្រក់!

«ស្លាប់ក្នុងអំពើរំលង និងអំពើបាប»(អេភេសូរ ២:១)

គោលលទ្ធិខុសឆ្គងទីពីរគឺលទ្ធិវិជ្ជានិយម (Gnosticism)។ វាចង្អុលបង្ហាញគំនិតដែលថា ព្រះគឺជាកម្លាំង ឬអំណាចអបុគ្គលមួយ ដែលត្រូវបានប្រើ ដោយពួកអ្នកដែលមានចំណេះដឹងពិសេស ពាក្យ « ណោសិស» ជាភាសាក្រិចមានន័យថា «ចំណេះវិជ្ជា»)។ គំនិតនេះស្របតាមការគិតរបស់គ្រូផ្សាយដំណឹងល្អដែលពេញនិយម។ លោក Horton ប្រាប់ថាគ្រូផ្សាយដំណឹងល្អរបស់លទ្ធិវិជ្ជានិយម តម្រូវឲ្យយើង «ពិនិត្យមើលនៅក្នុងខ្លួនយើង ដើម្បីបង្កើតចេញនូវការស្រមៃផ្ទាល់ជារូបព្រះមួយ ដែលយើងអាចប្រើ ហើយអាចគ្រប់គ្រងបាន» (ibid., ទំព័រ ១៦៧)។

នៅសព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សវ័យក្មេងធ្វើរឿងនេះ សូម្បីតែគេមិនយល់ដឹងពីវាផង។ ពួកគេប្រព្រឹត្ដដូចជា ព្រះយេស៊ូវជាកម្លាំង ដែលពួកគេអាចប្រើប្រាស់បាន។ ពិតប្រាកដណាស់ តើនោះមិនមែនជាអ្វីដែលស៊ីម៉ូនដែលជាគ្រូមន្ដអាគមបានធ្វើឬទេ? «សូមឲ្យខ្ញុំមានអំណាចនេះផង»(កិច្ចការ ៨:១៩)។ ដូច្នេះ ព្រះគ្រាន់ តែដូចជា «អំណាច» មួយដែលត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យ ឬទទួលដោយសារមនុស្សម្នាក់។

អ្នកវិជ្ជានិយមសង្កត់ធ្ងន់លើ «មន្ដអាគមសំរាប់ធ្វើល្អ»។ នៅក្នុងមន្ដអាគមសំរាប់ធ្វើអាក្រក់ អ្នកធ្វើ មន្ដអាគមនិយាយពាក្យច្បាស់លាស់ ដើម្បីគ្រប់គ្រងលើវិញ្ញាណអាក្រក់។ អ្វីដែលគេហៅថា «មន្ដអាគមសំរាប់ធ្វើល្អ» អ្នកធ្វើមន្ដអាគមនិយាយពាក្យ បើមន្ដគាថា ឬអធិស្ឋាន ដើម្បីគ្រប់គ្រងលើវិញ្ញាណល្អ – សូម្បី តែព្រះ។ សូមកត់សំគាល់ថា សេចក្ដីអធិស្ឋាននៃមនុស្សមានបាបរបស់លោកយ៉ូអែល អោសស្ទីនពិតប្រាកដ ណាស់គឺជាមន្ដគាថានៃមន្ដអាគមសំរាប់ធ្វើល្អ

បើអ្នកគ្រាន់តែនិយាយថា «ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវអើយ ទូលបង្គំប្រែចិត្ដពីអំពើ បាបទូលបង្គំហើយ។ សូមយាងចូលក្នុងចិត្ដទូលបង្គ។ ខ្ញុំទទួលទ្រង់ទុកជា ព្រះអម្ចាស់ ហើយជាព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់ទូលបង្គំ»។ មិត្ដសំឡាញ់អើយ បើ អ្នកបានអធិស្ឋានសាមញ្ញបែបនោះ នោះយើងជឿថា អ្នកបានកើតជាថ្មីរួច ហើយ។

បើអ្នកនិយាយពាក្យទាំងនោះ អំណាចនឹងហូរចូលក្នុងចិត្ដរបស់អ្នក! អ្នកអាចកើតជាថ្មីម្ដងទៀត ដោយសារការនិយាយពាក្យទាំងនោះ! វាគឺជាលទ្ធិវិជ្ជានិយមសុទ្ធសាត! វាគឺជាមន្ដអាគមសំរាប់ធ្វើល្អ! វាជាឈ្មោះ វា ហើយវាអះអាងពីវា! វាគឺជាពាក្យនៃសេចក្ដីជំនឿក្នុងមេរៀន! ឈ្មោះវា ហើយអះអាងពីវា! វាកើតឡើង តាមរយះគ្រូផ្សាយដំណឹងល្អ ហើយវាគឺជាមន្ដអាគមសំរាប់ធ្វើល្អ! សូមចាំថា លោកស៊ីម៉ូនគឺជាគ្រូមន្ដអាគម ម្នាក់(កិច្ចការ ៨:៩) ហើយគាត់គឺជាឪពុកនៃលទ្ធិវិជ្ជានិយម! ដូចនេះគាត់និយាយថា «សូមឲ្យខ្ញុំមានអំណាចនេះផង»។

សរុបសេចក្ដី

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមិនមែនជា «អំណាច» មួយ ដែលអ្នកអាចគ្រប់គ្រង ឬប្រើប្រាស់នោះទេ! ទ្រង់គឺ ជាមនុស្សម្នាក់ដែលមានសាច់ឈាមដូចយើង។ ទ្រង់បានសុគតនៅលើឈើឆ្កាង ដើម្បីសងទោសកំហុស សំរាប់អំពើបាបរបស់អ្នក។ អ្នកមិនអាច «ដោះសា្រយ» ឬ «រៀន» ដើម្បីឲ្យទ្រង់សង្រ្គោះអ្នកនោះទេ! អ្នក អាចព្យាយាមរៀនរឿងសំងាត់នៃរបៀប ដើម្បីបានសង្រ្គោះនៅក្នុងជីវិតនៅសល់របស់អ្នក– ប៉ុន្ដែ អ្នកនឹងនៅ តែជាមនុស្សបាត់បង់ ដូចជាលោកស៊ីម៉ូន ដែលជាគ្រូមន្ដអាគមនោះ។ អ្នកត្រូវតែមករកព្រះគ្រីស្ទ ដូចជា មនុស្សមានបាបម្នាក់ ដែលមិនអាចដោះសា្រយពីបញ្ហានេះបាន។ អ្នកត្រូវតែផ្ដួលខ្លួននៅមុខទ្រង់ ហើយជឿ លើទ្រង់។ អ្នកត្រូវបានសង្រ្គោះពីអំពើបាប ដោយសារព្រះគ្រីស្ទនៃឈើឆ្កាង! អ្នកត្រូវបានលាងសំអាតពីអំពើ បាបរបស់អញនក ដោយសារព្រះលោហិតដ៏វិសេសរបស់ទ្រង់។ មិនមានផ្លូវផ្សេងទៀតទេ ដើម្បីអាចបាន សង្រ្គោះពីអំពើបាប! មិនមានអ្វីទៀតសោះដើម្បីរៀន! មិនមាន «គន្លឹះសំងាត់» ឬពាក្យពិសេសដើម្បីរៀនទេ «ចូរជឿដល់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទទៅ នោះនឹងបានសង្គ្រោះហើយ»(កិច្ចការ ១៦:៣១)។

ហេតុអ្វីអ្នកមិនជឿលើព្រះយេស៊ូវ? ចម្លើយគឺសាមញ្ញណាស់។ អ្នកមិនត្រូវបានប៉ះពាល់ពីអំពើ បាបទេ! អំពើបាបរបស់អ្នកមិនដែលរំខានអ្នក ហើយបានរារាំងអ្នកមិនឲ្យដឹងខ្លួននៅពេលយប់! ចិត្ដដ៏ពេញ ដោយអំពើបាបរបស់អ្នកមិនដែលច្រានចោលអ្នកទេ!

បើគ្មានការប៉ះពាល់ពីចិត្ដដ៏ពេញដោយអំពើបាបទេ មិនមានការប្រែចិត្ដពិតប្រាកដឡើយ។ រហូត ដល់មនុស្សម្នាក់ត្រូវបានរំខានពីចិត្ដដ៏ពេញដោយអំពើបាបគាត់ ទើបគាត់ដឹងថា គាត់ត្រូវការព្រះយេស៊ូវ។

ដូច្នេះ យើងកំពុងអធិស្ឋានឲ្យមានការរស់ឡើងវិញ ហើយឲ្យមានការប្រែចិត្ដពិតប្រាកដ។ ប៉ុន្ដែ តើ ចំនុចណាមួយ ដែលយើងត្រូវតែសង្កត់ធ្ងន់នៅក្នុងសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើង? តើយើងគ្រាន់តែអធិស្ឋាន ថា «ឱព្រះអង្គអើយ សូមទ្រង់នាំមនុស្សថែមទៀតមកក្នុងក្រុមជំនុំយើង» – ឬក៏ «ឱព្រះអង្គអើយ សូមទ្រង់ ប្រទានឲ្យមានការរស់ឡើងវិញផង»? បើយើងអធិស្ឋានដូច្នោះ នោះយើងមិនអធិស្ឋានច្បាស់លាស់ពីអ្វី ដែលយើងត្រូវការនោះទេ។ យើងគ្រាន់តែអធិស្ឋានទូទៅ។ ព្រះប្រទានអ្វីដែលអ្នកអធិស្ឋានសុំ។ បើអ្នក អធិស្ឋានទូទៅ ជាធម្មតាអ្នកមិនបានអ្វីសោះ! សូមឲ្យយើងអធិស្ឋានសំរាប់រឿងមួយ ដែលយើងត្រូវការជា ចាំបាច់– ការប៉ះពាល់ចិត្ដដ៏ពេញដោយអំពើបាប។ សូមថាជាមួយខ្ញុំ – ការប៉ះពាល់ចិត្ដដ៏ពេញដោយអំពើបាប។ នោះគឺជាអ្វីដែលយើងត្រូវការជាចាំបាច់! នោះគឺជាអ្វីដែលយើងត្រូវការព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះធ្វើការ! មុនពេលអ្នកត្រូវបានប៉ះពាល់ចិត្ដដ៏ពេញដោយអំពើបាប នោះដំណឹងល្អនឹងហាក់ដូចជាភក់ ហើយមិន ច្បាស់ ថែមទាំងហាក់ដូចជាមិនពិត!

យើងនឹងអធិស្ឋានតមនៅថ្ងៃសៅរ៍ក្រោយរហូតដល់ម៉ោង ៥ល្ងាច។ បន្ទាប់មក យើងនឹងមកក្រុម ជំនុំ ដើម្បីអធិស្ឋានពីរបីនាក់ ហើយហូបអាហារជាមួយគ្នា។ នោះគឺជាអ្វីដែលយើងត្រូវតែអធិស្ឋានតម – «ការប៉ះពាល់ចិត្ដដ៏ពេញដោយអំពើបាប»។ នៅពេលដែលព្រះធ្វើការនោះ នោះយើងនឹងឃើញមានមនុស្សច្រើនថែមទៀតជឿទុកចិត្ដលើព្រះយេស៊ូវ! នៅពេលដែលការនោះកើតឡើងចំពោះមនុស្សជាច្រើនក្នុងពេល តែមួយ នោះយើងនឹងមានការរស់ឡើងវិញ! អាម៉ែន។

(ចប់សេចក្ដីអធិប្បាយ)
អ្នកអាចអាន ការអធិប្បាយរបស់ លោក ហ៊ីមើស៏ (Dr. Hymers) តាម
សប្ដាហ៏នីមួយៗ នៅតាមអ៊ីធើនេតនៅគេហទំព័រ www.realconversion.com.
ចុចលើ ”Sermon Manuscripts” សេចក្ដីអធិប្បាយក្នុងភាសាខ្មែរ (Sermons in Khmer)

You may email Dr. Hymers at rlhymersjr@sbcglobal.net, (Click Here) – or you may
write to him at P.O. Box 15308, Los Angeles, CA 90015. Or phone him at (818)352-0452.

អានព្រះគម្ពីរមុនពេលអធិប្បាយដោយលោក Dr. Kreighton L. Chan ៖ កិច្ចការ ៨:១៨-២៤។
ច្រៀងចំរៀងតែម្នាក់ឯងមុនអធិប្បាយដោយលោក Benjamin Kincaid Griffith៖
«ជម្រៅនៃមេត្តាករុណា តើអាចបានទេ» (ដោយលោក Charles Wesley, 1707-1788; ផ្លាស់ប្ដូរដោយគ្រូគង្វាល)។

ចំណងជើងនៃសេចក្ដីអធិប្បាយ

សូមឲ្យខ្ញុំមានអំណាចនេះផង

(សេចក្ដីអធិប្បាយលេខ២ ពីការរស់ឡើងវិញ)

ដោយលោក Dr. R. L. Hymers, Jr.

«សូមឲ្យខ្ញុំមានអំណាចនេះផង»(កិច្ចការ ៨:១៩)។

(កិច្ចការ ៨:២៣, ២៤)

១. ទីមួយ ចារិកលក្ខណះនៃជំនឿធម្មតានៅសម័យកាលរបស់យើងគឺជាអ្នកអត្ដកុសល និយម និងអ្នកវិជ្ជានិយម។ អេភេសូរ ២:៥; ៤:១៨; ២ធីម៉ូថេ ៣:៧; កិច្ចការ ១៦:៣១; យ៉ូហាន ៣:១៨; ១ធីម៉ូថេ ៤:១។

២. ទីពីរ អ្នកត្រូវបានរួចចេញពីគោលលទ្ធិរបស់អារក្សទាំងពីរនេះ ឬអ្នកនឹងមិនដែលបានសង្រ្គោះ អេភេសូរ ២:៨, ៩; កិច្ចការ ១៦:៣១; អេភេសូរ ២:១; កិច្ចការ ៨:៩។