Ο σκοπός αυτού του ιστοτόπου είναι να παρέχει δωρεάν γραπτά και βιντεοσκοπημένα κηρύγματα σε ποιμένες και ιεραποστόλους σε όλον τον κόσμο, και ειδικότερα στον Τρίτο Κόσμο, όπου δεν υπάρχουν ή είναι ελάχιστα τα θεολογικά σεμινάρια και οι Βιβλικές σχολές.

Αυτά τα γραπτά και βιντεοσκοπημένα κηρύγματα καταφτάνουν τώρα σε περίπου 1.500.000 υπολογιστές σε πάνω από 221 χώρες κάθε χρόνο, διαμέσου του www.sermonsfortheworld.com . Εκατοντάδες άλλοι παρακολουθούν τα βίντεο στο YouTube, αλλά πολύ γρήγορα αφήνουν το YouTube και έρχονται στον ιστοτόπο μας. Το YouTube τούς οδηγεί στον ιστοτόπο μας. Τα γραπτά κηρύγματα προσφέρονται σε 46 γλώσσες σε περίπου 120.000 υπολογιστές κάθε μήνα. Τα γραπτά κηρύγματα δεν φέρουν προστασία δικαιωμάτων (copyright), οπότε μπορούν να χρησιμοποιηθούν από κήρυκες χωρίς την άδειά μας. Παρακαλούμε να κάνετε κλικ εδώ για να μάθετε πώς μπορείτε να κάνετε μία μηνιαία δωρεά, για να μας βοηθήσετε σε αυτό το σπουδαίο έργο της εξάπλωσης του Ευαγγελίου σε όλον τον κόσμο.

Όταν γράφετε στον Δρ Χάιμερς, πάντα να του λέτε από ποια χώρα είστε, αλλιώς δεν θα μπορεί να σας απαντήσει. Το e-mail του Δρ Χάιμερς είναι rlhymersjr@sbcglobal.net .

Παρακαλώ σταθείτε καθώς θα διαβάζω το εδάφιο επάνω στο οποίο βασίζω τη ζωή μου.

“Τὰ πάντα δύναμαι διὰ τοῦ ἐνδυναμοῦντός με Χριστοῦ” (Φιλιππησίους δ΄. 13).

Μπορείτε να καθήσετε.

Μπορεί να αναρωτιέστε γιατί επέλεξα τη Βιβλιοθήκη του Νίξον για να γιορτάσω την εξηκοστή επέτειό μου στη διακονία. Όταν διαβάσετε την αυτοβιογραφία μου, θα ανακαλύψετε πώς διάλεξα το αγάπημένο μου εδάφιο από τον Πρόεδρο Νίξον.

“Τὰ πάντα δύναμαι διὰ τοῦ ἐνδυναμοῦντός με Χριστοῦ” (Φιλιππησίους δ΄. 13).

Ο πατέρας μου έφυγε όταν ήμουν δύο ετών. Ποτέ δεν ξαναέζησα μαζί του. Έζησα μόνο με τη μητέρα μου μέχρι την ηλικία των 12 ετών. Μετά απ' αυτό, μετακόμιζα από το ένα μέρος στο άλλο, μένοντας με συγγενείς που δεν με ήθελαν. Πήγα σε 22 διαφορετικά σχολεία μέχρι να αποφοιτήσω από το λύκειο. Ήμουν πάντα το “καινούργιο παιδί”. Στην ουσία ήμουν ορφανό. Αλλά η μεγαλύτερη απώλεια ήταν το ότι μεγάλωσα χωρίς πατέρα. Ήμουν μόνος μου, χωρίς καμία βοήθεια ή υποστήριξη. Αλλά το χειρότερο απ' όλα, δεν είχα πατέρα για πρότυπο. Γι' αυτό άρχισα να εξετάζω ιστορικά πρόσωπα και να δημιουργώ απ' αυτά το πώς πρέπει να είναι ένας άνδρας. Αυτοί οι άντρες έγιναν οι ήρωές μου.

Τους έβαλα σε κατηγορίες κοσμικών προτύπων και χριστιανικών προτύπων. Οι ήρωές μου ήταν όλοι άνθρωποι που αντιμετώπισαν μεγάλες δοκιμασίες και τις ξεπέρασαν. Οι χριστιανοί μου ήρωες ήταν άντρες όπως ο Αβραάμ Λίνκολν, ο Τζον Oυέσλι (John Wesley), ο Ρίτσαρντ Γουόρμπραντ (Richard Wurmbrand) και ο Τζον Ρ. Ράις (John R. Rice). Οι κοσμικοί μου ήρωες ήταν ο Ουίνστον Τσώρτσιλ και ο Ρίτσαρντ Νίξον. Ένας από τους βιογράφους του Νίξον είπε: “Ήταν ένας εσωστρεφής άνθρωπος που έκανε τη δουλειά ενός εξωστρεφή. Με κάποιον απίστευτο τρόπο έγινε επιτυχημένος πολιτικός. Ντροπαλός και συνεσταλμένος, ήξερε ότι μπορούσε να νικηθεί, να πέσει, κι όμως – πάντα και ανεξάρτητα από τα εμπόδια – να ξανασηκωθεί.” Όχι, δεν ήταν Χριστιανός. Αλλά, ναι, πάντα επανερχόταν για να αγωνιστεί ξανά. Το Προς Φιλιππησίους δ΄. 13 ήταν το αγαπημένο εδάφιο του Νίξον από τη Βίβλο.

Αφού ανακάλυψα γιατί άρεσε τόσο πολύ αυτό το εδάφιο στον Πρόεδρο Νίξον, δεν μπορούσα ποτέ να τον αντιπαθήσω. Είχε ξεπεράσει τόσα πολλά εμπόδια που τον έβλεπα σαν αδελφή ψυχή. Στις πιο σκοτεινές ώρες της ζωής μου, έχω συχνά σκεφτεί: “Αν ο Ρίτσαρντ Νίξον μπορούσε να ξεπεράσει το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ (Watergate), μπορώ κι εγώ να ξεπεράσω αυτό”. Ο δημοσιογράφος Γουόλτερ Κρόνκαϊτ (Walter Cronkite) είπε: “Αν εσείς ή εγώ ήμασταν ο Ρίτσαρντ Νίξον, θα είχαμε πεθάνει”. Για μένα ήταν αρχέτυπο αποφασιστικότητας. Ο Νίξον είπε: “Ένας άνδρας δεν έχει τελειώσει όταν έχει νικηθεί. Έχει τελειώσει όταν έχει παραιτηθεί.” Τίποτα δεν μπορούσε να τον σταματήσει. Έχασε τις προεδρικές εκλογές από τον Τζον Φ. Κένεντι το 1960. Έχασε τον αγώνα για τη θέση του κυβερνήτη της Καλιφόρνια το 1962. Κέρδισε την Προεδρία το 1968. Εκδιώχθηκε από το αξίωμα του εξαιτίας του Γουότεργκεϊτ. Αλλά πάντα επέστρεφε. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον, αν και δεν ήταν Χριστιανός, είναι ένας από τους κοσμικούς ήρωές μου.

Ο Απόστολος Παύλος είπε,

“Τὰ πάντα δύναμαι διὰ τοῦ ἐνδυναμοῦντός με Χριστοῦ” (Φιλιππησίους δ΄. 13).

Αυτό δεν σήμαινε ότι μπορούσα να φυτρώσω μαλλιά στο κεφάλι μου! Δεν σήμαινε ότι μπορούσα να πετάξω! Δεν σήμαινε ότι μπορούσα να γίνω καλός στα μαθηματικά! Ο Απόστολος εννοούσε ότι μπορούσε να αντέξει όλες τις δυσκολίες, ότι μπορούσε να εκτελέσει όλα του τα καθήκοντα, ότι μπορούσε να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια – διαμέσου του Χριστού που τον ενδυνάμωνε. Και διαπίστωσα ότι αυτό ισχύει και για μένα. Ευχαριστώ τον Θεό γι' αυτό το εδάφιο. Αλλά ευχαριστώ ακόμη περισσότερο τον Θεό που έδωσε τον Χριστό να με ενδυναμώνει! Απέτυχα στο κολλέγιο, αλλά ο Χριστός μού έδωσε δύναμη να επιστρέψω και να πάρω τρια διδακτορικά πτυχία. Δεν κατάφερα να γίνω ιεραπόστολος, αλλά ο Χριστός με έκανε πηγή δύναμης σε ανθρώπους όλου του κόσμου διαμέσου του ιστοτόπου μας.

Και καθώς θα διαβάζετε το βιβλίο μου, θα δείτε γιατί το σόλο που μόλις έψαλλε ο Κος Γκρίφιθ (Mr. Griffith) είναι ο αγαπημένος μου ύμνος.

Ο Δάσκαλος μας κάλεσε· η οδός μπορεί να είναι θλιβερή
   Και οι κίνδυνοι και οι θλίψεις είναι απλωμένες στο δρόμο.
Αλλά το Άγιο Πνεύμα του Θεού θα παρηγορήσει τους κουρασμένους.
   Ακολουθούμε τον Σωτήρα και δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω.
Ο Δάσκαλος μας κάλεσε, αν και η αμφιβολία και ο πειρασμός
   Μπορεί να περικυκλώνουν το ταξίδι μας, ψάλλουμε χαρούμενα:
“Προχωρήστε εμπρός, κοιτάξτε ψηλά”, μέσα από πολλή θλίψη·
   Τα παιδιά της Σιών πρέπει να ακολουθήσουν τον Βασιλιά τους.
(“The Master Hath Come” της Sarah Doudney, 1841-1926).

Έγραψα την αυτοβιογραφία μου επειδή ο γιος μου, ο Ρόμπερτ, μου είπε να το κάνω. Δεν ευχαριστήθηκα τη συγγραφή του βιβλίου επειδή η ζωή μου ήταν τόσο γεμάτη από αντιξοότητες, αγώνες και πόνο. Πολλές φορές σκέφτηκα να πετάξω το αρχικό κείμενο επειδή ήταν πολύ αρνητικό. Αλλά ο Τζον Σαμουήλ Κέιγκαν (John Samuel Cagan) είπε: “Μην το πετάξετε, Δρ Χάιμερς. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα ακόμα κεφάλαιο. Γράψτε για τον καιρό που η μητέρα σας είπε ‘τα δώρα του Θεού απαρίθμει.’” Άκουσα τον Τζον και έγραψα το τελευταίο κεφάλαιο, το οποίο θα σας δώσω τώρα σε συντομευμένη μορφή.

Καθόμουν δίπλα στο κρεβάτι της μητέρας μου στο νοσοκομείο. Ήταν λίγες εβδομάδες μετά την Ημέρα των Ευχαριστιών. Μιλάγαμε για έναν από τους αγαπημένους μας ανθρώπους, τον Αβραάμ Λίνκολν, και για το πώς ο Πρόεδρος Λίνκολν είχε κάνει την Ημέρα των Ευχαριστιών εθνική γιορτή. Ψάλλαμε του ύμνο που είχαμε ψάλλει την Ημέρα των Ευχαριστιών.

Επί των μεγάλων της ζωής δεινών,
Όταν συ περίτρομος σαλεύεσαι,
Όταν άνευ θάρρους ταλαντεύεσαι,
Τ' όμμα σου προσήλωσον προς τον Χριστόν.
Εν προς εν τα δώρα του Θεού,
Απαρίθμει ευσεβώς πιστέ,
Κι έκθαμβος θα βλέπεις τας προς σε
Παμμεγίστας ευλογίας του Θεού.
   (“Count Your Blessings” του Johnson Oatman, Jr., 1856-1922).

Όταν τελειώσαμε τον ύμνο, η μητέρα μου είπε: “Ω, Ρόμπερτ, πραγματικά έχουμε τόσα πολλά στη ζωή μας για να είμαστε ευγνώμονες”. Και άρχισαμε να μετράμε τα δώρα του Θεού “εν προς εν”. Αυτή ξεκίνησε ευχαριστώντας για τα αγόρια μας, τον Ρόμπερτ και τον Τζον. Στη συνέχεια, ευχαρίστησε για την Ιλιάνα, τη γυναίκα μου. “Είναι τόσο καλή μαζί μου, Ρόμπερτ, και είναι τόσο καλή μητέρα και σύζυγος.” Ευχαρίστησε τον Θεό που ζούσε στο σπίτι μας. Ευχαρίστησε τον Θεό για την εκκλησία μας. Ευχαρίστησε για τα μέλη μας, “εν προς εν”. Στη συνέχεια, εγώ ανέφερα πολλά πράγματα για τα οποία ευχαριστώ τον Θεό. Και ψάλλαμε ξανά το ρεφραίν.

Εν προς εν τα δώρα του Θεού,
Απαρίθμει ευσεβώς πιστέ,
Κι έκθαμβος θα βλέπεις τας προς σε
Παμμεγίστας ευλογίας του Θεού.

Ήταν πολύ αργά το βράδυ. Τη φίλησα και όταν έφευγα από το δωμάτιο είπε κάτι που δεν θα το ξεχάσω ποτέ όσο ζω. Είπε, “Ρόμπερτ, είσαι ό,τι καλύτερο μου συνέβη ποτέ.” Δάκρυα γέμισαν τα μάτια μου καθώς έφευγα από το δωμάτιό της και βγήκα από το νοσοκομείο έξω στη νύχτα. Ήταν η τελευταία συζήτηση που είχα μαζί της. Έπαθε ένα τεράστιο εγκεφαλικό επεισόδιο αργότερα εκείνη τη νύχτα που πήρε τη ζωή της.

“Μην πετάξετε το βιβλίο σας, Δρ Χάιμερς. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα ακόμα κεφάλαιο. Γράψτε για τον καιρό που η μητέρα σας είπε ‘τα δώρα του Θεού απαρίθμει.’” Έτσι, εδώ είναι μερικά από τα απίστευτα δώρα που μου έδωσε ο Θεός στην οδοιπορία της ζωής μου.

Πρώτα απ' όλα, ευχαριστώ τον Θεό που η μητέρα μου τελικά σώθηκε. Ήταν ογδόντα ετών και νόμιζα ότι ποτέ δεν θα μεταστρεφόταν. Ήμουν με την Ιλιάνα και τα αγόρια στη Νέα Υόρκη, όπου κήρυττα σε μερικές εκκλησίες. Καθώς περπατούσα μπρος-πίσω στο δωμάτιό μας, προσευχόμουν για τη σωτηρία της μητέρας μου. Τότε, ξαφνικά, ήξερα ότι θα σωθεί. Είχα “επιμονή στη προσευχή” όπως θα έλεγαν οι παλαιότεροι. Τηλεφώνησα στον Δρ Κέιγκαν και του ζήτησα να πάει και να οδηγήσει τη μητέρα μου στον Χριστό. Ποτέ δεν τον είχε ξανακούσει. Αλλά αυτή τη φορά εμπιστεύτηκε τον Ιησού. Ήταν θαύμα, όπως κι όλες οι πραγματικές μεταστροφές. Εκείνη τη μέρα σταμάτησε να καπνίζει και να πίνει. Μου έχουν πει οι γιατροί πως ένας αλκοολικός που σταματάει να πίνει τόσο ξαφνικά θα έχει σπασμούς, εκτός και αν του δοθεί Φαινοβαρβιτάλη. Αλλά αυτή δεν είχε. Ήταν θαύμα. Ποτέ δεν ξανακάπνισε τσιγάρο και ποτέ δεν ξαναήπιε ποτό. Διάβασε ολόκληρη τη Γραφή αρκετές φορές και ερχόταν στην εκκλησία τέσσερις φορές την εβδομάδα μαζί μου. Την βάπτισα την 4η Ιουλίου, την αγαπημένη της γιορτή. Ευχαριστώ τον Θεό για τη μεταστροφή της μητέρας μου.

Δεύτερον, ευχαριστώ τον Θεό για την Ιλιάνα, την υπέροχη γυναίκα μου. Ήρθε σε έναν γάμο που διεξήγαγα. Πριν από τον γάμο, κήρυξα ένα σύντομο μήνυμα επάνω στο Κατά Ιωάννη γ΄. 16. Ήταν το πρώτο κήρυγμα που άκουσε σε μια προτεσταντική εκκλησία. Ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση και σώθηκε αμέσως! Την πρώτη φορά που της ζήτησα να με παντρευτεί, είπε: “όχι”. Μου ράγισε η καρδιά. Ο Ορλάντο και η Αϊρίν Βασκέζ (Orlando & Irene Vazquez) (που είναι εδώ απόψε) με κάλεσαν να πάω μαζί τους στο Πουέρτο Ρίκο. Πήγα, αλλά σκεφτόμουν την Ιλιάνα. Και αυτή σκεφτόταν εμένα. Αυτή είπε: “Ελπίζω να με ξαναρωτήσει”. Τη ρώτησα, και αυτή τη φορά είπε: “ναι”. Είμαστε παντρεμένοι εδώ και τριάντα πέντε χρόνια. Ευχαριστώ τον Θεό για τη γλυκιά μου γυναικούλα κάθε μέρα! Μου έγραψε ένα σημείωμα που έλεγε: “Ρόμπερτ, σε αγαπώ με όλη μου την καρδιά και την ψυχή. Με αγάπη για πάντα, Ιλιάνα.” Είναι σαν την ενάρετη γυναίκα από τις Παροιμίες 31. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να διαβάσετε αυτό το κεφάλαιο για να δείτε ότι περιγράφει την αγαπημένη μου, την Ιλιάνα. Θα την κρατάω στην καρδιά μου για πάντα. Ο πατέρας της είναι εδώ απόψε. Ήρθε από τη Γουατεμάλα για να είναι εδώ. Σας ευχαριστώ, Kε Κοελάρ (Mr. Cuellar)! Και ο αδελφός της είναι εδώ μαζί με την οικογένειά του. Σ' ευχαριστώ, Έργουιν!

Τρίτον, ευχαριστώ τον Θεό για τους δύο γιους μου, τον Ρόμπερτ και τον Τζον. Είναι δίδυμοι, και τώρα είναι τριάντα τεσσάρων χρονών. Είναι και οι δύο απόφοιτοι του πανεπιστημίου Καλιφόρνια Στέιτ (California State University) στο Νόρθριτζ (Northridge). Ο Ρόμπερτ είναι παντρεμένος με μία πανέμορφη κοπέλα από την Κορέα που λέγεται Τζιν. Οι γονείς της είναι εδώ απόψε, όπως και ο αδελφός της και η σύζυγός του. Σας ευχαριστώ που ήρθατε! Ο Ρόμπερτ και η Τζιν είναι οι γονείς δύο κοριτσιών, της Χάννας και της Σάρας. Ευχαριστώ τον Θεό που μου έδωσε τέτοια πανέμορφα εγγόνια.

Ο άλλος μου γιος είναι ο Τζον Ουέσλι, ο οποίος πήρε το όνομά του από τον μεγάλο άγγλο ιεροκήρυκα. Ο Ρόμπερτ και ο Τζον παρευρίσκονται σε κάθε συνάθροιση της εκκλησίας μας. Ο Ουέσλι είναι άνθρωπος προσευχής. Προσεύχεται και διαβάζει τη Βίβλο, συχνά για ώρες. Είναι καλός Χριστιανός και είναι φίλος μου. Είμαι ευχαριστημένος και με τους δύο γιους μου. Είναι απίστευτη ευλογία για τη σύζυγό μου και για μένα.

Ευχαριστώ τον Θεό για τον Δρ Κρίστοφερ Κέιγκαν (Dr. Christopher Cagan). Είναι ο αδελφός που δεν είχα ποτέ. Είναι ο καλύτερός μου φίλος και ο πιο στενός μου συνεργάτης. Σεβόμαστε ο ένας τον άλλον τόσο πολύ που ποτέ δεν καλούμε ο ένας τον άλλον με τα μικρά μας ονόματα. Ακόμη και όταν είμαστε μόνοι, τον αποκαλώ πάντα Δρ Κέιγκαν και αυτός με αποκαλεί πάντα Δρ Χάιμερς. Ευχαριστώ τον Θεό που μου έδωσε έναν τόσο σοφό και πιστό φίλο. Καταλαβαινόμαστε. Και οι δύο τείνουμε να είμαστε εσωστρεφείς, και οι δύο αφιερώνουμε πολύ χρόνο μόνοι στην προσευχή και στη μελέτη της Βίβλου. Αυτός είναι πιο επιστημονικός και μαθηματικός στη σκέψη του. Εγώ είμαι πιο μυστικιστικός και διαισθητικός. Αλλά είμαστε απόλυτα άνετοι με το να συνεργαζόμαστε μαζί. Είμαστε συνεργάτες, όπως ο Χολμς και ο Γουάτσον ή ο Τζόνσον και ο Μπόζουελ (κάποιος πρόσθεσε: “Όπως ο Χοντρός κι ο Λιγνός ή ο Άμποτ κι Κοστέλο”, παλιοί κωμικοί).

Εγώ είμαι καινοτόμος και αυτός είναι διεκπεραιωτής. Εγώ σκέφτομαι με λογοτεχνικό τρόπο. Αυτός με μαθηματικό τρόπο. Αυτός με θεωρεί ηγέτη. Εγώ τον θεωρώ ιδιοφυΐα. Η συνεργασία μας είναι ευλογία και για τους δυο μας. Ευχαριστώ τον Θεό για τον Δρ Κρίστοφερ Κέιγκαν.

Ευχαριστώ τον Θεό για τον Τζον Σαμουήλ Κέιγκαν. Είναι ο μεγαλύτερος γιος του Δρ και της Κας Κέιγκαν. Ο Τζον είναι ο νεαρός που ηγείται αυτής της συνάθροισης. Χειροτονήθηκε ως Βαπτιστής κήρυκας εχθές. Οπότε τώρα είναι ο Αιδεσιμότατος Τζον Σαμουήλ Κέιγκαν! Είναι πολύ καλός κήρυκας και σύμβουλος. Θεωρώ ότι ο Τζον είναι “ο γιος μου” στη διακονία. Είναι στη δεύτερη χρονιά του στη σχολή θεολογίας Τάλμποτ (Talbot) στο πανεπιστήμιο Μπαϊόλα (Biola). Είναι πανέξυπνος. Κι αυτό δεν είναι περίεργο, αφού ο πατέρας του έχει δύο διδακτορικά και η μητέρα του, η Τζούντι, είναι ιατρός. Ο Τζον είναι αριστός φοιτητής. Σκοπεύει να πάρει διδακτορικό στη θεολογία. Σε ηλικία 24 ετών ο Τζον έχει κηρύξει σε ευαγγελιστικές συναθροίσεις στην Ινδία, στη Δομινικανή Δημοκρατία, και σε τρία έθνη στην Αφρική. Κηρύττει στην εκκλησία μας κάθε Κυριακή πρωί. Περνάμε κάθε Πέμπτη απόγευμα μαζί, συζητώντας για τη θεολογία και το έργο της διακονίας. Ευχαριστώ τον Θεό για τον Τζον. Θα με ακολουθήσει ως ο επόμενος ποιμένας της εκκλησίας μας. Είναι φίλος μου. Είναι τόσο απλό.

Ευχαριστώ τον Θεό για τον Νόα Σονγκ (Noah Song). Είναι ο άλλος νεαρός κήρυκας. Ο Νόα τελειώνει το κολέγιο και μετά θα πάει σε θεολογικό σεμινάριο. Αυτός και ο Τζον Κέιγκαν είναι καλή ομάδα, και θα καθοδηγούν την εκκλησία μας στο μέλλον.

Ευχαριστώ τον Θεό για τον Νόα, τον Ααρών Γιάνσι (Aaron Yancy) και τον Τζακ Νιαν (Jack Ngann). Αυτοί είναι οι νεοχειροτονημένοι διάκονοί μας. Ο Ααρών είναι φίλος μου. Με προσέχει σαν μάνα κότα με ένα μόνο κοτοπουλάκι. Είναι ένας από τους πιο στενούς μου φίλους. Ο Τζακ Νιαν είναι παντρεμένος και έχει δύο γιους. Και θα σας πω κάτι που ίσως να μην το ξέρετε. Δεν έχω τελειώσει ακόμα! Τον επόμενο χρόνο θα ξεκινήσω μια ολοκαίνουργια κινεζική εκκλησία στο σπίτι του Τζακ Νιαν.

Ο Τζον Κέιγκαν, ο Νόα Σονγκ, ο Ααρών Γιάνσι, ο Τζακ Νιαν και ο Μπεν Γκρίφιθ είναι σύντροφοί μου στην προσευχής. Μαζευόμαστε κάθε Τετάρτη βράδυ για προσευχή στο γραφείο μου. Ευχαριστώ τον Θεό γι' αυτούς τους ανθρώπους. Με έχουν βοηθήσει να περάσω κάποιες δύσκολες στιγμές, ειδικά κατά τη διάρκεια της θεραπείας του καρκίνου.

Ευχαριστώ τον Θεό για τον Δρ Τσαν (Dr. Chan), την Κα Σαλαζάρ (Mrs. Salazar) και τους “39”. Ο Δρ Τσαν είναι βοηθός ποιμένα, υπεύθυνος για τον ευαγγελισμό και για τη διακονία των τηλεφώνων μετά τον ευαγγελισμό. Η Κα Σαλαζάρ είναι υπεύθυνη για την ισπανική διακονία μας. Οι “39” είναι οι πιστοί άνθρωποι που έσωσαν την εκκλησία μας από την πτώχευση τον καιρό του μεγάλου σχίσματος της εκκλησίας. Ευχαριστώ τον Θεό για κάθε έναν από αυτούς. Ευχαριστώ τον Θεό για τον Κο Άβελ Προύντχομ (Abel Prudhomme). Είναι ο άνθρωπος που σταμάτησε το σχίσμα της εκκλησίας. Και ευχαριστώ τον Θεό για τον Βίρτζιλ (Virgel) και την Μπέβερλι Νίκελ (Beverly Nickell). Είναι το ζευγάρι που μας δάνεισε τα περισσότερα χρήματα για να αγοράσουμε το εκκλησιαστικό μας κτίριο. Ποτέ δεν σταμάτησαν να μας υποστηρίζουν. Είναι τώρα τιμηθέντα μέλη της εκκλησίας μας.

Το 50% περίπου της εκκλησίας μας αποτελείται από νέους κάτω των τριάντα ετών. Πάντα μου άρεσε να ποιμαίνω νέους ανθρώπους. Η ομάδα που έχουμε τώρα είναι από τις καλύτερες που έχω γνωρίσει ποτέ. Έχουμε μια υπέροχη ομάδα διακόνων. Υπάρχουν οκτώ χειροτονημένοι διάκονοι και εναλλάσσονται κάθε δύο χρόνια. Ο Ααρών Γιάνσι είναι ο μόνιμος Πρόεδρος των Διακόνων, άρα αυτός δεν εναλλάσσεται ποτέ. Ευχαριστώ τον Θεό γι' αυτούς τους ανθρώπους.

Οι ηλικιωμένοι στην εκκλησία μας μας υποστηρίζουν σε όλα όσα κάνουμε. Παρευρίσκονται σε κάθε συνάθροιση. Προσεύχονται πολύ καλά, και εργάζονται σκληρά για να εποικοδομήσουν την εκκλησία μας. Δεν φοβάμαι να αφήσω τη λειτουργία του πρωινού της Κυριακής στα χέρια του Τζον Κέιγκαν και του πατέρα του, ενώ εγώ θα είμαι στο Μοντεμπέλο για να ξεκινήσω μια νέα κινεζική εκκλησία. Τους εμπιστεύομαι εντελώς. Θα επιστρέφω στη μητέρα εκκλησία για να κηρύττω κάθε Κυριακή βράδυ.

Όλη μου ζωή περιστρέφεται γύρω από τους ανθρώπους της εκκλησίας μας. Είναι οι “συγγενείς” μου. Μου δίνει μεγάλη χαρά να είμαι ο πατριάρχης μιας τόσο θαυμάσιας εκτεταμένης οικογένειας. Ο Ιησούς είπε,

“Ἐκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ὅτι εἶσθε μαθηταὶ μου, ἐὰν ἔχητε ἀγάπην πρὸς ἀλλήλους” (Ιωάννην ιγ΄. 35).

Δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο τρόπο να τελειώσω αυτό το μήνυμα παρά με το να σας πω μια αληθινή ιστορία. Όταν κήρυττα στην Εκκλησία της Ανοιχτής Πόρτας (Church of the Open Door) στην κομητεία Μαρίν (Marin County), πήγαινα πάντα μια ομάδα νέων στο Σαν Φρανσίσκο κάθε Παρασκευή και Σάββατο βράδυ. Κήρυττα στο δρόμο ενώ αυτοί μοίραζαν φυλλάδια. Συχνά πηγαίναμε στην περιοχή Νορθ Μπιτς (North Beach) της πόλης. Ήταν ένα αρκετά άσεμνο μέρος, όπου ο κόσμος έπαιρνε ναρκωτικά, και υπήρχαν αρκετά “στριπτιτζάδικα”. Συνήθως κήρυττα στο πεζοδρόμιο μπροστά από ένα στριπτιτζάδικο που λεγόταν “Ο Κήπος της Εδέμ”!!!

Μια νύχτα κάποια από τα παιδιά μου έφεραν έναν νεαρό άνδρα. Μου είπε ότι είχε μια πολύ ακριβή συνήθεια να παίρνει ηρωίνη. Μου είπε ότι ήθελε να σταματήσει. Καθώς μιλούσα μαζί του, ένιωσα ότι ήταν ειλικρινής. Στο τέλος της βραδιάς τού είπα να μπει στο αυτοκίνητό μου και τον πήγα μαζί μου στο διαμέρισμά μου. Τον έβαλα στην κουζίνα, κλείδωσα την πόρτα της κρεβατοκάμαράς μου, και κοιμήθηκα.

Μέσα στις επόμενες ημέρες πέρασε φοβερά επεισόδια απoτοξίνωσης ενώ καθόταν στο πάτωμα της κουζίνας. Τελικά, ηρέμησε λίγο και με ρώτησε αν είχε κανείς κιθάρα. Είπα στα παιδιά μας να του φέρουν μία. Κάθισε στο πάτωμα και έπαιζε για μερικές ημέρες. Στη συνέχεια, ζήτησε ένα υμνολόγιο. Του φέραμε ένα και άρχισε να δημιουργεί μια νέα μελωδία για έναν από τους ύμνους. Ξέχασα το πραγματικό όνομα του αγοριού. Τον αποκαλούσα πάντα DA, εν συντομία για το drug addict (ναρκωμανής)!

Μια μέρα ο DA μού είπε: “Ακούστε αυτό”. Πήρε την κιθάρα, άνοιξε ένα υμνολόγιο, και έψαλλε τον ύμνο του Αλμπέρτ Μίντλεϊν (Albert Midlane) (1825-1909), “Αναβίωσε το έργο Σου” με τη νέα του μελωδία. Πανέμορφο! Ψάλλουμε αυτόν τον ύμνο με τη μελωδία του DA μέχρι σήμερα!

Αναβίωσε το έργο Σου, Κύριε! Γύμνωσε τον ισχυρό βραχίωνά Σου.
   Μίλα με τη φωνή που ξυπνά τους νεκρούς, και κάνε τον λαό Σου να ακούσει.
Αναβίωσε! Αναβίωσε! Και στείλε δροσιστικές βροχές.
   Η δόξα θα είναι όλη δική Σου. Η ευλογία θα είναι δική μας.
(“Revive Thy Work” του Albert Midlane, 1825-1909).

Όταν γύρισα σπίτι μου στο Λος Άντζελες, έχασα επαφή με τον DA. Η ζωή συνεχίστηκε και τελικά η εκκλησία μας βρέθηκε στο κτίριο που καταλαμβάνουμε τώρα. Το τηλέφωνο χτύπησε μια νύχτα. Πήγα στο γραφείο μου και είπα: “Παρακαλώ”. Η φωνή στο τηλέφωνο είπε: “Γεια σας, Δρ Χάιμερς, ο DA είμαι”. Είπα: “Ποιος;” Είπε: “Ο DA. Θυμάστε, Drug Addict – DA”. Σχεδόν έπεσα κάτω. Δεν είχα ακούσει τη φωνή του για σχεδόν τριάντα χρόνια! Είπα: “Πού είσαι;” Είπε: “Είμαι στη Φλόριντα. Είμαι παντρεμένος. Έχω δυο παιδιά και μια καλή σύζυγο. Και διδάσκω στο κυριακό σχολείο της εκκλησίας μας.”

Γέλασα από τη χαρά μου! Έψαλλα σε όλη τη διαδρομή προς το σπίτι εκείνο το βράδυ! Είναι στιγμές όπως αυτές που χαίρομαι που μπήκα στη διακονία πριν από 60 χρόνια. Τελικά αξίζουν τα βάσανα και ο πόνος! Κερδίζοντας νέους ανθρώπους, όπως τον DA, γίνεται η χαρά μου πλήρης!

Ο πόνος και η θλίψη εξαφανίζονται όταν σκέφτομαι όλους τους νέους που έχουν σωθεί. Τα εξήντα μου χρόνια στη διακονία μού έχουν δώσει μεγάλες στιγμές ευτυχίας. Δεν θα αντάλλαζα τη διακονία με τίποτα!

Όπως πάντα, πρέπει για μερικά λεπτά να σας εξηγήσω το Ευαγγέλιο. Ο Ιησούς κατέβηκε από τον Ουρανό για έναν κύριο λόγο – ήρθε να πεθάνει επάνω στον Σταυρό για να πληρώσει την ποινή για την αμαρτία μας. Αναστήθηκε σωματικά, σάρκα και οστά, την Κυριακή του Πάσχα. Έχυσε το πολύτιμο Αίμα Του για να μας καθαρίσει από κάθε αμαρτία. Μας είπε να Τον εμπιστευθούμε, και πως θα καθαριστούμε από την αμαρτία.

Προσπαθούσα να κερδίσω τη σωτηρία μου με το να είμαι τέλειος. Ήμουν Φαρισαίος. Αλλά στις 28 Σεπτεμβρίου 1961 στο κολέγιο Μπαϊόλα (Biola), εμπιστεύθηκα τον Ιησού. Ήταν αυτός ο ύμνος που με έφερε στον Χριστό:

Τι θαυμαστό όταν σκεφτώ
   Το αίμα του Σωτήρα μου,
Τον πόνο που υπέφερε για με
   Που Τον εσταύρωσα.
Αγάπη καταπληκτική,
   Θεός για με να σταυρωθεί!
Τι θαυμαστή αγάπ' αυτή,
   Θεός για με να σταυρωθεί!
(“And Can It Be?” του Charles Wesley, 1707-1788).

Ο Ιησούς ήταν ο Θεός ενσαρκωμένος. Πέθανε για μένα. Τον είδα σε διαφορετικό φως. Εμπιστεύθηκα τον Χριστό. Είναι προσευχή μου ότι θα εμπιστευτείτε τον Ιησού και θα σωθείτε. Στη συνέχεια, φροντίστε να μπειτε σε μια εκκλησία που πιστεύει τη Βίβλο, και ζήστε τη ζωή σας για τον Ιησού Χριστό.

Και σε όλους σας λέω: “Ο Θεός να σας ευλογεί όπως με ευλόγησε εμένα ενάντια σε όλες τις πιθανότητες και ενάντια σε όλους τους φόβους”. “Μεγαλητέραν χαρὰν δὲν ἔχω παρὰ τοῦτο, νὰ ἀκούω ὅτι τὰ τέκνα μου περιπατοῦσιν ἐν τῇ ἀληθείᾳ” (Γ΄ Ιωάννην 4). Αμήν.

Θα επιστρέψω τώρα το πρόγραμμα στον Αιδ. Τζον Κέιγκαν, για να κλείσει τη λειτουργία. (Ο Τζον ανακοινώνει τα γενέθλια του Δρ και της Κας Χάιμερς με δύο τούρτες, και με το τραγούδι γενεθλίων).

(ΤΕΛΟΣ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ)
Μπορείτε να διαβάσετε κάθε εβδομάδα τα κηρύγματα του Δρ Χάιμερς
στο Ίντερνετ, στο www.sermonsfortheworld.com.
Κάντε κλικ στο “Κηρύγματα στα Ελληνικά.”

Αυτά τα γραπτά κηρύγματα δεν φέρουν προστασία δικαιωμάτων (copyright). Μπορείτε να
τα χρησιμοποιήσετε χωρίς την άδεια του Δρ Χάιμερς (Dr. Hymers). Ωστόσο, όλα τα
βιντεοσκοπημένα μηνύματα του Δρ Χάιμερς (Dr. Hymers), και τα υπόλοιπα
βιντεοσκοπημένα κηρύγματα της εκκλησίας μας προστατεύονται με προστασία
πνευματικών δικαιωμάτων και μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο με σχετική άδεια.

Γραφή που αναγνώστηκε πριν το κήρυγμα από τον Κο Τζον Ουέσλι Χάιμερς: Ψαλμός κζ΄. 1-14.
Σόλο ύμνος πριν το κήρυγμα από τον Κο Μπέντζαμιν Κινκέιντ Γκρίφιθ:
“Must Jesus Bear the Cross Alone?” (του Thomas Shepherd, 1665-1739; πρώτη και τελευταία στροφή)/
“The Master Hath Come” (της Sarah Doudney, 1841-1926; δύο τελευταίες στροφές).