Ο σκοπός αυτού του ιστοτόπου είναι να παρέχει δωρεάν γραπτά και βιντεοσκοπημένα κηρύγματα σε ποιμένες και ιεραποστόλους σε όλον τον κόσμο, και ειδικότερα στον Τρίτο Κόσμο, όπου δεν υπάρχουν ή είναι ελάχιστα τα θεολογικά σεμινάρια και οι Βιβλικές σχολές.

Αυτά τα γραπτά και βιντεοσκοπημένα κηρύγματα καταφτάνουν τώρα σε περίπου 1.500.000 υπολογιστές σε πάνω από 221 χώρες κάθε χρόνο, διαμέσου του www.sermonsfortheworld.com . Εκατοντάδες άλλοι παρακολουθούν τα βίντεο στο YouTube, αλλά πολύ γρήγορα αφήνουν το YouTube και έρχονται στον ιστοτόπο μας. Το YouTube τούς οδηγεί στον ιστοτόπο μας. Τα γραπτά κηρύγματα προσφέρονται σε 46 γλώσσες σε περίπου 120.000 υπολογιστές κάθε μήνα. Τα γραπτά κηρύγματα δεν φέρουν προστασία δικαιωμάτων (copyright), οπότε μπορούν να χρησιμοποιηθούν από κήρυκες χωρίς την άδειά μας. Παρακαλούμε να κάνετε κλικ εδώ για να μάθετε πώς μπορείτε να κάνετε μία μηνιαία δωρεά, για να μας βοηθήσετε σε αυτό το σπουδαίο έργο της εξάπλωσης του Ευαγγελίου σε όλον τον κόσμο.

Όταν γράφετε στον Δρ Χάιμερς, πάντα να του λέτε από ποια χώρα είστε, αλλιώς δεν θα μπορεί να σας απαντήσει. Το e-mail του Δρ Χάιμερς είναι rlhymersjr@sbcglobal.net .

Αυτό το μήνυμα είναι βασισμένο επάνω σε δύο σπουδαίες ομιλίες του Τ. Χ. Σπέρτζεον (C. H. Spurgeon), την “Αγωνία στον κήπο” (18 Οκτωβρίου, 1874) και τη “Γεσθημανή” (8 Φεβρουαρίου, 1863). Θα σας δώσω μία σύνοψη αυτών των δύο ομιλιτικών αριστουργημάτων από τον Πρίγκηπα των Ιεροκηρύκων. Τίποτα εδώ δεν είναι καινούργιο. Έχω απλουστεύσει αυτά τα κηρύγματα για το πιο αμόρφωτο μυαλό του σύγχρονου ανθρώπου. Αυτές οι σκέψεις είναι από τα κηρύγματα αυτού του σπουδαίου κήρυκα, και σας τις παρουσιάζω με την ελπίδα πως ο τρόπος με τον οποίο ο Σπέρτζεον απεικονίζει τον Χριστό στον κήπο της Γεσθημανής θα συλλάβει την ψυχή σας, και θα αλλάξει τον αιώνιο προορισμό σας.

Ο Ιησούς έφαγε το πασχαλινό γεύμα και γιόρτασε το Δείπνο του Κυρίου με τους μαθητές Του. Μετά βγήκε μαζί τους και πήγαν στον κήπο της Γεσθημανής. Γιατί επέλεξε τη Γεσθημανή για να ξεκινήσει την αγωνία Του; Μήπως επειδή η αμαρτία του Αδάμ που μας κατέστρεψε έγινε σε έναν κήπο, τον κήπο της Εδέμ· και ο τελευταίος Αδάμ θέλησε να μας αποκαταστήσει σε έναν άλλον κήπο, τον κήπο της Γεσθημανής;

Ο Χριστός πήγαινε συχνά στη Γεσθημανή για να προσευχηθεί. Ήταν ένα μέρος που είχε πάει πολλές φορές στο παρελθόν. Ο Ιησούς ήθελε να δούμε πως η αμαρτία μας Του μετατρέπει τα πάντα σε θλίψη. Το μέρος που απολάμβανε περισσότερο απ' οπουδήποτε αλλού έγινε το μέρος που έπρεπε να υποφέρει το περισσότερο.

Ή μπορεί να επέλεξε τη Γεσθημανή επειδή του θύμιζε περασμένους καιρούς προσευχής. Ήταν ο τόπος όπου ο Θεός Τού είχε συχνά απαντήσει. Ίσως ένιωθε πως χρειαζόταν να θυμηθεί τους καιρούς που ο Θεός Τού είχε απαντήσει τις προσευχές, για να Τον βοηθήσει τώρα που ξεκίναγε τα παθήματά Του.

Ο πιο πιθανός λόγος για τον οποίο πήγε στη Γεσθημανή να προσευχηθεί, ήταν επειδή εκεί συνήθιζε να πηγαίνει, και το ήξεραν όλοι. Ο Ιωάννης μάς λέει: “Ήξευρε δε τον τόπον και Ιούδας ο παραδίδων αυτόν· διότι πολλάκις συνήλθεν εκεί ο Ιησούς μετά των μαθητών αυτού” (Ιωάννην ιη΄. 2). Ο Ιησούς πήγε εσκεμμένα στον τόπο όπου ήξερε πως θα Τον συλλάμβαναν. Όταν ήρθε η ώρα να παραδοθεί, πήγε “ως αρνίον επί σφαγήν” (Ησαΐας νγ΄. 7). Δεν κρύφτηκε από του στρατιώτες του αρχιερέα. Δεν χρειάστηκε να Τον κυνηγήσουν σαν κλέφτη, ή να βάλουν κατασκόπους να Τον αναζητήσουν. Ο Ιησούς πήγε οικειοθελώς στον τόπο όπου ο προδότης μπορούσε εύκολα να Τον βρει, και οι εχθροί Του να Τον συλλάβουν.

Και τώρα ερχόμαστε στον κήπο της Γεσθημανής. Πόσο σκοτεινός και τρομερός είναι αυτήν τη βραδιά. Σίγουρα μπορούμε να πούμε μαζί με τον Ιακώβ: “Πόσον φοβερός είναι ο τόπος ούτος!” (Γένεση κη΄. 17). Συλλογιζόμενοι τη Γεσθημανή, θα σκεφτούμε την αγωνία του Χριστού, και θα προσπαθήσω να απαντήσω τρεις ερωτήσεις σχετικά με τη θλίψη Του μέσα στον κήπο.

I. Πρώτον, ποια ήταν η αιτία του πόνου και της αγωνίας του Χριστού στη Γεσθημανή;

Οι Γραφές μάς λένε πως ο Ιησούς ήταν “άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθενείας” (Ησαΐας νγ΄. 3), αλλά δεν είχε καταθλιπτική προσωπικότητα. Είχε τόσο μεγάλη ειρήνη μέσα Του που μπορούσε να πει: “Ειρήνην την εμήν δίδω εις εσάς” (Ιωάννην ιδ΄. 27). Δεν νομίζω πως κάνω λάθος όταν λέω πως ο Ιησούς ήταν ένας ειρηνικός και ευτυχισμένος άνθρωπος.

Αλλά στη Γεσθημανή όλα αλλάζουν. Η ειρήνη Του φεύγει. Η χαρά Του μετατρέπεται σε ταραγμένη λύπη. Κατεβαίνοντας την πλαγιά που οδηγεί από την Ιερουσαλήμ, που περνάει τον χείμαρρο των Κέδρων, και που φτάνει στη Γεσθημανή, ο Σωτήρας προσευχήθηκε και μίλησε με χαρά (Ιωάννην 15-17).

“Αφού είπε ταύτα ο Ιησούς, εξήλθε μετά των μαθητών αυτού πέραν του χειμάρρου των Κέδρων, όπου ήτο κήπος, εις τον οποίον εισήλθεν αυτός και οι μαθηταί αυτού” (Ιωάννην ιη΄. 1).

Σε όλη Του τη ζωή, ο Ιησούς σπάνια είχε πει πως είχε λύπη ή κατάθλιψη. Αλλά τώρα, όταν εισέρχεται στον κήπο, όλα αλλάζουν. Φωνάζει: “Εάν ήναι δυνατόν, ας παρέλθη απ' εμού το ποτήριον τούτο” (Ματθαίον κς΄. 39). Σε όλη Του τη ζωή, ο Ιησούς σπάνια είχε εκφράσει λύπη ή κατάθλιψη, αλλά εδώ αναστενάζει, ιδρώνει με αίμα, και λέει: “ Περίλυπος είναι η ψυχή μου έως θανάτου” (Ματθαίον κς΄. 38). Τι έχεις, Κύριε Ιησού, και είσαι τόσο ταραγμένος;

Είναι φανερό πως αυτή η λύπη και δυστυχία δεν έχει προκληθεί από κάποιον σωματικό πόνο. Ο Ιησούς δεν είχε ξαναπαραπονεθεί για κάποιο σωματικό πρόβλημα. Είχε λυπηθεί όταν πέθανε ο φίλος Του ο Λάζαρος. Σίγουρα θα είχε στεναχωρηθεί όταν οι εχθροί Του Τον αποκάλεσαν οινοπότη, και όταν Τον κατηγόρησαν πως εξόρκιζε δαιμόνια με τη δύναμη του Σατανά. Αλλά ήταν δυνατός και τα είχε αντέξει όλα αυτά. Όλα αυτά ήταν στο παρελθόν. Πρέπει να ήταν κάτι εντονότερο από πόνο, πιο κοφτερό από τις κατηγορίες, χειρότερο από το πένθος, που εκείνη τη στιγμή είχε αρπάξει τον Σωτήρα, και Τον έκανε “να λυπήται και να αδημονή” (Ματθαίον κς΄. 37).

Νομίζετε πως ήταν ο φόβος του θανάτου, και ο τρόμος της σταύρωσης; Πολλοί μάρτυρες έχουν πεθάνει θαρραλέα για την πίστη τους. Ατιμάζουμε τον Χριστό αν νομίζουμε πως Αυτός είχε λιγότερο θάρρος απ' αυτούς. Ο Δεσπότης μας δεν γίνεται να ήταν κατώτερος από τους μάρτυρές Του που Τον ακολούθησαν στο θάνατο! Επίσης, η Βίβλος λέει: “Όστις υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν υπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας την αισχύνην…” (Εβραίους ιβ΄. 2). Κανείς δεν μπορούσε να αψηφήσει τον πόνο του θανάτου καλύτερα από τον Ιησού. Δεν γίνεται να ήταν αυτός ο λόγος της αγωνίας Του στην κήπο.

Επίσης, δεν πιστεύω πως η αγωνία Του στη Γεσθημανή προκλήθηκε από κάποια ασυνήθιστη επίθεση του Σατανά. Στη αρχή της διακονίας Του, ο Χριστός είχε μια σοβαρή σύγκρουση με τον Διάβολο όταν ήταν στην έρημο. Αλλά δεν διαβάζουμε πως ο Ιησούς ήρθε “εις αγωνίαν” στην έρημο. Στον πειρασμό της ερήμου δεν υπήρχε τίποτα όπως ο αιματηρός ιδρώτας της Γεσθημανής. Όταν ο Κύριος των αγγέλων στάθηκε πρόσωπο με πρόσωπο αντιμέτωπος με τον Σατανά, δεν έκραξε, δεν έκλαψε, και δεν έπεσε στο έδαφος ικετεύοντας τον Πατέρα. Αν συγκρίνουμε τις δύο περιπτώσεις, η διαμάχη με τον Σατανά ήταν εύκολη. Αλλά η αγωνία στη Γεσθημανή, Του πλήγωσε την ψυχή και σχεδόν Τον σκότωσε.

Τι προκάλεσε αυτήν την αγωνία, λοιπόν; Εδώ ήταν που ο Θεός Τον ταλαιπώρησε για χάρη μας. Τώρα ήταν που ο Ιησούς έπρεπε να πάρει το ποτήρι από το χέρι του Πατέρα. Το φοβόταν. Άρα μπορείτε να είστε σίγουροι πως ήταν κάτι πολύ πιο τρομακτικό από σωματικό πόνο, αφού αυτό δεν Τον φόβιζε. Ήταν χειρότερο από το να έχει ανθρώπους οργισμένους μαζί Του – αυτό δεν Τον είχε σταματήσει. Ήταν πιο τρομακτικό από τον σατανικό πειρασμό – κατά του οποίου είχε υπερισχύσει. Ήταν κάτι ακατάληπτα τρομερό, απίστευτα φοβερό – που ήρθε από τον Θεό Πατέρα επάνω Του.

Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα τι ήταν αυτό που προκάλεσε την αγωνία Του:

“Ο Κύριος έθεσεν επ' αυτόν την ανομίαν πάντων ημών” (Ησαΐας νγ΄. 6).

Τώρα βαστάζει την κατάρα που έπρεπε να πέσει επάνω σε αμαρτωλούς. Στάθηκε και υπέφερε στη θέση του αμαρτωλού. Αυτό είναι το μυστικό αυτών των αγωνιών που δεν είναι απολύτως δυνατόν για εμένα να εξηγήσω. Κανένας ανθρώπινος νους δεν μπορεί να κατανοήσει πλήρως αυτά τα παθήματα.

Στον Θεό, και μόνον στον Θεό,
Είναι τα βάσανά του πλήρως γνωστά.
   (“Thine Unknown Sufferings” του Joseph Hart, 1712-1768).

Ο Αμνός του Θεού βαστάζει τις αμαρτίες της ανθρωπότητας στο σώμα Του, και το βάρος των αμαρτιών μας βρίσκεται επάνω στην ψυχή Του.

“Όστις τας αμαρτίας ημών αυτός εβάστασεν εν τω σώματι αυτού επί του ξύλου, διά να ζήσωμεν εν τη δικαιοσύνη, αποθανόντες κατά τας αμαρτίας· με του οποίου την πληγήν ιατρεύθητε” (Α΄ Πέτρου β΄. 24).

Πιστεύω πως όλες οι αμαρτίες μας τοποθετήθηκαν “εν τω σώματι αυτού” στη Γεσθημανή, και πως βάσταξε τις αμαρτίες μας έως το Σταυρό την επόμενη μέρα.

Εκεί στον κήπο, ο Χριστός κατάλαβε πλήρως τι σήμαινε να το να είναι αμαρτιοφορέας. Έγινε ο αποδιοπομπαίος τράγος, βαστάζοντας τις αμαρτίες του Ισραήλ στο κεφάλι Του, ώστε να πάει και να γίνει προσφορά περί αμαρτίας, ώστε να βγει από στρατόπεδο και να Τον καταφάει η φωτιά της οργής του Θεού. Τώρα καταλαβαίνετε γιατί φοβόταν ο Χριστός; Ήταν εξαιρετικά συγκλονιστικό πράγμα για τον Χριστό να σταθεί ενώπιον του Θεού, στη θέση εμάς των αμαρτωλών – όπως θα έλεγε και ο Λούθηρος, το να Τον κοιτάξει ο Θεός σαν να ήταν Αυτός όλοι οι αμαρτωλοί του κόσμου. Γίνεται τώρα το επίκεντρο όλης της εκδίκησης και της οργής του Θεού. Βαστάζει ο Ίδιος την κατάκριση που έπρεπε να πέσει στον αμαρτωλό άνθρωπο. Το να βρίσκεται σε αυτήν τη θέση πρέπει να ήταν απίστευτα τρομερό για τον Χριστό.

Τότε, επίσης, η τιμωρία της αμαρτίας άρχισε να πέφτει επάνω Του στον κήπο. Πρώτα, επέσε η ίδια η αμαρτία επάνω Του, και μετά η τιμωρία της αμαρτίας. Δεν ήταν μικρό πάθημα το να πληρώσει για τις αμαρτίες των ανθρώπων υπό της δικαιοσύνης του Θεού. Ποτέ δε φοβάμαι ότι υπερβάλλω όταν μιλάω για το τι υπέφερε ο Κύριός μας. Ολόκληρη η Κόλαση ξεχύθηκε μέσα σε εκείνο το ποτήρι που ήπιε.

Η συμφορά που έπαθε η καρδιά του Σωτήρα, ο τρομερός και απύθμενος ωκεανός ανείπωτης οδύνης που χτύπησε την ψυχή του Σωτήρα στον θυσιαστικό Του θάνατο, είναι τόσο ασύλληπτος που δεν πρέπει να το παρατραβήξω, μήπως κάποιος με κατηγορήσει πως προσπαθώ να εξηγήσω το ανεξήγητο. Αλλά θα πω ένα πράγμα· μερικές σταγόνες μόλις αυτής της μεγάλης και θυελλώδης θάλασσας της ανθρώπινης αμαρτίας, καθώς έπεσαν επάνω στον Χριστό, τον βάφτισαν με έναν αιματηρό ιδρώτα. Το να αντιμετωπιστεί ως αμαρτωλός, το να τιμωρηθεί ως αμαρτωλός, αν και δεν είχε αμαρτήσει ποτέ – αυτό ήταν που Του προκάλεσε την αγωνία για την οποία μιλάει το κείμενό μας.

“Και ελθών εις αγωνίαν, προσηύχετο θερμότερον, έγεινε δε ο ιδρώς αυτού ως θρόμβοι αίματος καταβαίνοντες εις την γην” (Λουκάν κβ΄. 44).

Τώρα ερχόμαστε στην επόμενη ερώτησή μας.

II. Δεύτερον, ποιο ήταν το νόημα του αιματηρού αίματος του Χριστού;

Ο Έλικοτ (Ellicott) μάς λέει πως η πραγματικότητα του αιματηρού ιδρώτα είναι “η γενικώς αποδεκτή θέση” (Charles John Ellicott, Commentary on the Whole Bible, volume VI, p. 351). Στη συνέχεια τονίζει πως: “Τον όρο ‘αιματώδη ιδρώτα’, τον χρησιμοποίησε ο Αριστοτέλης για να περιγράψει ένα σύμπτωμα ακραίας εξάντλησης” (ibid.). Από τον καιρό του Αυγουστίνου έως και σήμερα οι περισσότεροι ερμηνευτές πιστεύουν πως η λέξη “ως” σημαίνει πως ήταν όντως κυριολεκτικό αίμα. Εμείς επίσης πιστεύουμε πως ο Χριστός όντως ίδρωσε με αίμα. Αν και σχετικά ασυνήθιστο, έχει ξαναγίνει σε κάποιους ανθρώπους στην Ιστορία. Στα παλιά ιατρικά βιβλία του Γαληνού, και σε κάποια πιο πρόσφατα, έχουν καταγραφεί περιπτώσεις ανθρώπων που μετά από περίοδο μεγάλης αδυναμίας έχουν ιδρώσει με αίμα.

Αλλά η περίπτωση του αιματηρού ιδρώτα του Χριστού είναι μία και μοναδική. Δεν ίδρωσε απλά με αίμα, αλλά ήταν με μεγάλες σταγόνες ή “θρόμβους”, μεγάλες, βαριές σταγόνες. Αυτό δεν έχει καταγραφεί πουθενά. Αίμα έχει εμφανιστεί μέσα στον ιδρώτα κάποιων αρρώστων, αλλά ποτέ μεγάλες σταγόνες. Μετά λέει πως αυτοί οι μεγάλοι θρόμβοι αίματος δεν διέρρεαν μέσα από τα ρούχα Του, αλλά έπεφταν “εις την γην”. Εδώ ο Χριστός στέκεται μόνος Του στην Ιστορία της Ιατρικής. Έχει καλή υγεία, είναι άνδρας περίπου τριάντα τριών ετών. Αλλά η ψυχική πίεση από το βάρος του φορτίου της αμαρτίας, και η εξάντληση όλης της δύναμής Του, εξανάγκασαν το σώμα Του σε μία κατάσταση αφύσικης αναστάτωσης, ώστε οι πόροι Του άνοιξαν και μεγάλες σταγόνες αίματος έπεσαν στη γη. Αυτό δείχνει πόσο βαρύ ήταν το φορτίο της αμαρτίας επάνω Του. Σύντριψε τον Σωτήρα μέχρι που μάτωσε από το δέρμα Του.

Εδώ φαίνεται η εθελοντική φύση των παθημάτων του Χριστού, αφού χωρίς μαχαίρι χύθηκε το αίμα Του. Οι γιατροί μάς λένε πως όταν οι άνθρωποι τρομάζουν σε μεγάλο βαθμό, το αίμα σπεύδει να φτάσει γρήγορα στην καρδιά. Το πρόσωπο γίνεται χλωμό· νιώθεις πως θα λιποθυμήσεις· το αίμα έχει πάει προς τα μέσα. Αλλά δείτε τον Σωτήρα μας μέσα στην αγωνία Του. Ξεχνάει τον Εαυτό του τόσο πολύ ώστε το Αίμα Του, αντί να πάει προς τα μέσα για να Τον περιθάλψει, οδηγείται προς τα έξω και πέφτει στο έδαφος. Η έκχυση του Αίματός Του στη γη απεικονίζει την πληρότητα της σωτηρίας που προσφέρει δωρεάν σε σας. Όπως το Αίμα χυνόταν πλούσια από το δέρμα Του, έτσι είναι πλούσια η χάρη του Θεού, στο να σώζει αυτούς που πιστεύουν στον Ιησού.

“Και ελθών εις αγωνίαν, προσηύχετο θερμότερον, έγεινε δε ο ιδρώς αυτού ως θρόμβοι αίματος καταβαίνοντες εις την γην” (Λουκάν κβ΄. 44).

Ο αιματηρός ιδρώτας ήρθε ως αποτέλεσμα της θλίψης της ψυχής Του. Ο πόνος στην καρδιά είναι ο χειρότερος πόνος. Η λύπη και η κατάθλιψη είναι οι πιο σκοτεινές ταλαιπωρίες. Αυτοί που έχουν γνωρίσει βαθιά κατάθλιψη μπορούν να σας πουν για του λόγου το αληθές. Στο Κατά Ματθαίον διαβάζουμε πως άρχισε “να λυπήται και να αδημονή” (Ματθαίον κς΄. 37). “Αδημονώ” – είναι έκφραση γεμάτη νόημα. Περιγράφει την κατάσταση ψυχικής έντασης που περιμένει κάτι με αγωνία και στεναχώρια, χωρίς να σκέφτεται οτιδήποτε άλλο. Η θέση Του ως αμαρτιοφορέας μας, Τον έκανε να μην σκέφτεται τίποτα άλλο. Κλυδωνιζόταν στη δυνατή θάλασσα της ψυχικής ταραχής. “Ημείς δε ενομίσαμεν αυτόν τετραυματισμένον, πεπληγωμένον υπό Θεού και τεταλαιπωρημένον” (Ησαΐας νγ΄. 4). “Θέλει ιδεί τους καρπούς του πόνου της ψυχής αυτού και θέλει χορτασθή” (Ησαΐας νγ΄. 11). Δεν άντεχε άλλο. Η ψυχή Του γέμισε φόβο και τρόμο. “Αδημόνησε.” Ο πολυμαθής Τόμας Γκούντουιν (Thomas Goodwin) είπε: “Η λέξη υποδηλώνει μια έλλειψη, ανεπάρκεια, και πτώση της δύναμης, όπως συμβαίνει στους ανθρώπους όταν αρρωσταίνουν και λιποθυμούν”. Για την αρρώστια του Επαφρόδιτου, που τον έφερε κοντά στο θάνατο, χρησιμοποιήθηκε η ίδια λέξη. Άρα, βλέπουμε πως η ψυχή του Χριστού ήταν άρρωστη και λιπόθυμη. Ο ιδρώτας Του ήταν αποτέλεσμα της εξάντλησής Του. Ο κρύος, γλοιώδης ιδρώτας των ετοιμοθάνατων ανθρώπων έρχεται λόγω της αδυναμίας του σώματός τους. Αλλά ο αιματηρός ιδρώτας του Ιησού ήρθε από τον εσωτερικό θάνατο της ψυχής Του, υπό το βάρος των αμαρτιών μας. Βρισκόταν σε κατάσταση απαίσιας ψυχικής λιποθυμίας, και υπέφερε έναν εσωτερικό θάνατο, που συνοδεύτηκε από αιματηρό ιδρώτα απ' όλο Του το σώμα. “Αδημόνησε.”

Το κατά Μάρκον ευαγγέλιον μάς λέει πως άρχισε “να εκθαμβήται” (Μάρκον ιδ΄. 33). Η ελληνική λέξη σημαίνει πως ο θαυμασμός Του παρήγαγε έναν ακραίο τρόμο, όπως όταν ανατριχιάζουμε από τον φόβο και τρέμουμε ολόκληροι. Η παράδοση του Νόμου έκανε τον Μωϋσή να τρέμει από φόβο· έτσι και ο Κύριός μας γέμισε με τρόμο στην ιδέα της αμαρτίας μας να τοποθετείται επάνω Του.

Ο Σωτήρας μας είχε αρχικά λύπη, μετά κατάθλιψη και αδημονία και στο τέλος έμεινε “έκθαμβος”. Γέμισε με έντρομο θαυμασμό. Όταν βάσταξε τις αμαρτίες μας, ήταν έκπληκτος και έκθαμβος με το γεγονός πως στεκόταν ενώπιον του Θεού στη θέση των αμαρτωλών. Ήταν απίστευτο πράγμα να έχει τον Θεό να Τον κοιτάει ως τον αντιπρόσωπο των αμαρτωλών. Ήταν έκθαμβος με τη σκέψη πως θα Τον εγκατέλειπε ο Θεός. Συγκλονίστηκε η άγια, τρυφερή και στοργική φύση Του, και άρχισε “να εκθαμβήται” και “να αδημονεί”.

Επίσης, η Γραφή μάς λέει πως είπε: “Περίλυπος είναι η ψυχή μου έως θανάτου” (Ματθαίον κς΄. 38). Η ελληνική λέξη “περίλυπος” σημαίνει περικυκλωμένος από λύπες. Στις συνηθισμένες ταλαιπωρίες υπάρχει συνήθως κάποιος τρόπος διαφυγής, κάποια ελπίδα για ανάσα. Συνήθως μπορούμε να πούμε σ' αυτούς που έχουν προβλήματα πως τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα. Αλλά στην περίπτωση του Ιησού, δεν μπορούσε να γίνει τίποτα χειρότερο, και μπορούσε να πει μαζί με τον Δαβίδ: “Στενοχωρίαι του άδου με εύρηκαν” (Ψαλμός ρις΄. 3). Τον χτύπησαν όλοι οι ανέμοι και τα κύματα του Θεού. Από πάνω Του, από κάτω Του, γύρω Του, εξωτερικά και εσωτερικά, από παντού, όλα ήταν οδύνη και δεν υπήρχε διαφυγή από τον πόνο και την στεναχώρια. Καμία στεναχώρια δεν ήταν μεγαλύτερη από του Χριστού, και είπε: “Περίλυπος είναι η ψυχή μου,” περικυκλωμένη από λύπες, “έως θανάτου” – μέχρι τα πρόθυρα του θανάτου!

Δεν πέθανε στον κήπο της Γεσθημανής, αλλά υπέφερε τόσο πολύ που ήταν σαν να είχε πεθάνει. Ο πόνος και η οδύνη Του έφτασαν μέχρι τα πρόθυρα του θανάτου – αλλά δεν πέθανε.

Δεν εκπλήσσομαι που με τέτοια ψυχική πίεση ο ιδρώτας του Σωτήρα έγινε ως θρόμβοι αίματος. Το έχω κάνει όσο πιο ξεκάθαρο μπορώ από την ανθρώπινη οπτική γωνία.

Στον Θεό, και μόνον στον Θεό,
Είναι τα βάσανά του πλήρως γνωστά.

“Και ελθών εις αγωνίαν, προσηύχετο θερμότερον, έγεινε δε ο ιδρώς αυτού ως θρόμβοι αίματος καταβαίνοντες εις την γην” (Λουκάν κβ΄. 44).

III. Τρίτον, γιατί τα πέρασε όλα αυτά ο Χριστός;

Είμαι σίγουρος πως πολλοί άνθρωποι αναρωτιούνται γιατί ο Χριστός να έπρεπε να περάσει τέτοια ταλαιπωρία και να ιδρώσει με θρόμβους αίματος. Μπορεί να πουν: “Ξέρω πως τα πέρασε όλα αυτά, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί τα πέρασε”. Θα σας δώσω έξι λόγους για τους οποίους ο Ιησούς έπρεπε να βιώσει όλα αυτά τα πράγματα στον κήπο της Γεσθημανής.

1. Πρώτον, για να μας δείξει την πραγματική ανθρώπινη φύση Του. Μην Τον σκέφτεστε ως Θεό μόνο, αν και είναι σίγουρα θείος, αλλά νιώστε Τον ως κοντινό σας συγγενή, κόκαλο από τα κόκαλά σας, σάρκα από τη σάρκα σας. Μπορεί να σας νιώσει πλήρως! Έχει φορτωθεί όλα τα φορτία σας και έχει ταλαιπωρηθεί με όλες τις ταλαιπωρίες σας. Ποτέ δεν παθαίνετε κάτι που δεν το καταλαβαίνει ο Ιησούς. Γι' αυτό και μπορεί να σας βοηθήσει στους πειρασμούς σας. Κρατηθείτε από τον Ιησού ως φίλο σας. Θα σας δώσει παρηγοριά και θα σας βοηθήσει με όλα τα προβλήματα της ζωής.

2. Δεύτερον, για να είναι παράδειγμα για εμάς. Ο Απόστολος Πέτρος είπε: “Ο Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, αφίνων παράδειγμα εις υμάς διά να ακολουθήσητε τα ίχνη αυτού” (Α΄ Πέτρου β΄. 21). Διαφωνώ εντελώς με τους κήρυκες που λένε πως η χριστιανική ζωή είναι εύκολη! Ο Απόστολος Παύλος είπε: “Πάντες δε οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού θέλουσι διωχθή” (Β΄ Τιμόθεο γ΄. 12). Είπε: “Συ λοιπόν κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού” (Β΄ Τιμόθεο β΄. 3). Ο Παύλος είπε αυτά τα λόγια σε έναν νεό κήρυκα. Η διακονία είναι δύσκολο έργο. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να το κάνουν. Σύμφωνα με τον Τζορτζ Μπάρνα (George Barna), 35 με 40 τις εκατό των ποιμένων σήμερα, εγκαταλείπουν τη διακονία. Είναι απ' τα δυσκολότερα πράγματα στα οποία μπορεί να σε καλέσει ο Θεός. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να το αντέξει αν δεν είναι στρατιώτης του Χριστού! Όχι μόνο οι ποιμένες, άλλα όλοι οι καλοί Χριστιανοί περνάνε ταλαιπωρίες για να υπηρετήσουν τον Θεό. Η Βίβλος λέει: “Διά πολλών θλίψεων πρέπει να εισέλθωμεν εις την βασιλείαν του Θεού” (Πράξεις ιδ΄. 22). Νόμιζω ήταν ο Δρ Τζον Σανγκ (Dr. John Sung) που είπε: “Χωρίς σταυρό δεν υπάρχει στεφάνι”.

3. Τρίτον, αυτό που βίωσε στον κήπο δείχνει την κακία της αμαρτίας. Είστε αμαρτωλοί, ενώ ο Ιησούς δεν ήταν. Ω αμαρτωλέ, η αμαρτία σου πρέπει αν είναι απαίσιο πράγμα για να προκαλέσει τέτοιο πόνο στον Χριστό. Ο Χριστός ίδρωσε με αίμα επειδή η αμαρτία μας λογαριάστηκε σ' Αυτόν.

4. Τέταρτον, η δοκιμασία Του στον κήπο δείχνει την αγάπη Του για μας. Βάσταξε την φρίκη του να λογαριαστεί ως αμαρτωλός στη θέση μας. Του χρωστάμε τα πάντα για το γεγονός ότι υπέφερε για μας, για να πληρώσει το τίμημα για την αμαρτία μας. Θα πρέπει να Τον αγαπάμε υπερβολικά, για το γεγονός πως μας αγάπησε σε τέτοιο βαθμό.

5. Πέμπτον, δείτε τον Ιησού μέσα στον κήπο και μάθετε την σπουδαιότητα της εξιλέωσής Του. Πόσο άσχημος είμαι, πόσο βρώμικος στα μάτια του Θεού. Νιώθω πως αξίζω μόνο να με πετάξει μέσα στην Κόλαση. Θαυμάζω με το γεγονός πως ο Θεός δεν με πέταξε μέσα εδώ και τόσο καιρό. Αλλά πηγαίνω στη Γεσθημανή, και κοιτάω κάτω από εκείνες τις ελιές, και βλέπω τον Σωτήρα μου. Ναι, Τον βλέπω να βασανίζεται καθώς είναι πεσμένος στο έδαφος, και Τον ακούω να βογγάει. Κοιτάω το έδαφος γύρω Του και το βλέπω κόκκινο με το Αίμα Του, ενώ το πρόσωπό Του είναι πασαλειμμένο με αιματοβαμμένο ιδρώτα. Του λέω: “Σωτήρα, τι έχεις;” Τον ακούω να μου απαντάει: “Υποφέρω για την αμαρτία σου”. Και καταλαβαίνω πως ο Θεός μπορεί να μου συγχωρέσει τις αμαρτίες διαμέσου της θυσίας Του για μένα. Ελάτε στον Ιησού και πιστέψτε σ' Αυτόν. Οι αμαρτίες σας θα συγχωρεθούν διαμέσου του Αίματός Του.

6. Έκτον, σκεφτείτε τον τρόμο της τιμωρίας αυτών που απορρίπτουν το εξιλεωτικό Του Αίμα. Σκεφτείτε το γεγονός πως αν Τον απορρίψετε, μία μέρα θα σταθείτε ενώπιον ενός άγιου Θεού που θα σας κρίνει για τις αμαρτίες σας. Θα σας πω, με πόνο στην καρδιά μου καθώς σας το λέω, το τι θα γίνει σε σας αν απορρίψετε τον Σωτήρα, τον Ιησού Χριστό. Όχι σε έναν κήπο, αλλά σε ένα κρεβάτι, ο θάνατος θα σας αιφνιδιάσει και θα σας καταλάβει. Θα πεθάνετε, και ο Θεός θα πάρει την ψυχή σας για να την κρίνει και να την στείλει στην Κόλαση. Μακάρι να σας προειδοποιησεί η Γεσθημανή. Μακάρι τα βογγητά και τα δάκρυα και ο αιματηρός ιδρώτας να σας κινήσουν να μετανοήσετε για την αμαρτία σας και να πιστέψετε στον Ιησού. Ελάτε σ' Αυτόν. Εμπιστευτείτε Τον. έχει αναστηθεί από τους νεκρούς και είναι ζωντανός, καθισμένος στα δεξιά του Θεού στον Ουρανό. Ελάτε σ' Αυτόν τώρα και συγχωρεθείτε, πριν να είναι πολύ αργά. Αμήν.

Αν αυτό το κήρυγμα σας ευλόγησε, ο Δρ Χάιμερς θα ήθελε να ακούσει από σας. ΟΤΑΝ ΓΡΑΦΕΤΕ ΣΤΟΝ ΔΡ ΧΑΪΜΕΡΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙΤΕ ΑΠΟ ΠΟΙΑ ΧΩΡΑ ΓΡΑΦΕΤΕ ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΣΤΟ E-MAIL ΣΑΣ. Αν αυτά τα κηρύγματα σας ευλογούν, στείλτε ένα e-mail στον Δρ Χάιμερς και πείτε το του, αλλά πάντα να συμπεριλαμβάνετε τη χώρα από την οποία γράφετε. Το e-mail του Δρ Χάιμερς είναι rlhymersjr@sbcglobal.net. (κάνε κλικ στο λίνκ). Μπορείτε να γράψετε στον Δρ Χάιμερς σε οποιαδήποτε γλώσσα, αλλά γράψτε στα Αγγλικά αν μπορείτε. Αν θέλετε να επικοινωνήσετε με τον Δρ Χάιμερς ταχυδρομικώς, η διεύθυνσή του είναι P.O. Box 15308, Los Angeles, CA 90015. Μπορείτε να του τηλεφωνήσετε στο (818)352-0452.

(ΤΕΛΟΣ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ)
Μπορείτε να διαβάσετε κάθε εβδομάδα τα κηρύγματα του Δρ Χάιμερς
στο Ίντερνετ, στο www.sermonsfortheworld.com.
Κάντε κλικ στο “Κηρύγματα στα Ελληνικά.”

Αυτά τα γραπτά κηρύγματα δεν φέρουν προστασία δικαιωμάτων
(copyright). Μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε χωρίς την άδεια του Δρ. Χάιμερς
(Dr. Hymers). Ωστόσο, όλα τα βιντεοσκοπημένα μηνύματα του Δρ. Χάιμερς
(Dr. Hymers) προστατεύονται με προστασία πνευματικών δικαιωμάτων και
μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο με σχετική άδεια.

Γραφή που αναγνώστηκε πριν το κήρυγμα από τον Κο Άβελ Προύντχομ (Mr. Abel Prudhomme): Λουκάν κβ΄. 39-44.
Σόλο ύμνος πριν το κήρυγμα από τον Κο Μπέντζαμιν Κινκέιντ Γκρίφιθ
(Mr. Benjamin Kincaid Griffith):

        “Thine Unknown Sufferings” (του Joseph Hart, 1712-1768).