Ο σκοπός αυτού του ιστοτόπου είναι να παρέχει δωρεάν γραπτά και βιντεοσκοπημένα κηρύγματα σε ποιμένες και ιεραποστόλους σε όλον τον κόσμο, και ειδικότερα στον Τρίτο Κόσμο, όπου δεν υπάρχουν ή είναι ελάχιστα τα θεολογικά σεμινάρια και οι Βιβλικές σχολές.

Αυτά τα γραπτά και βιντεοσκοπημένα κηρύγματα καταφτάνουν τώρα σε περίπου 1.500.000 υπολογιστές σε πάνω από 221 χώρες κάθε χρόνο, διαμέσου του www.sermonsfortheworld.com . Εκατοντάδες άλλοι παρακολουθούν τα βίντεο στο YouTube, αλλά πολύ γρήγορα αφήνουν το YouTube και έρχονται στον ιστοτόπο μας. Το YouTube τούς οδηγεί στον ιστοτόπο μας. Τα γραπτά κηρύγματα προσφέρονται σε 46 γλώσσες σε περίπου 120.000 υπολογιστές κάθε μήνα. Τα γραπτά κηρύγματα δεν φέρουν προστασία δικαιωμάτων (copyright), οπότε μπορούν να χρησιμοποιηθούν από κήρυκες χωρίς την άδειά μας. Παρακαλούμε να κάνετε κλικ εδώ για να μάθετε πώς μπορείτε να κάνετε μία μηνιαία δωρεά, για να μας βοηθήσετε σε αυτό το σπουδαίο έργο της εξάπλωσης του Ευαγγελίου σε όλον τον κόσμο.

Όταν γράφετε στον Δρ Χάιμερς, πάντα να του λέτε από ποια χώρα είστε, αλλιώς δεν θα μπορεί να σας απαντήσει. Το e-mail του Δρ Χάιμερς είναι rlhymersjr@sbcglobal.net .

Όταν κηρύττω την Κυριακή το πρωί, συνήθως απευθύνομαι σε νέους ανθρώπους. Το κάνω αυτό επειδή υπάρχουν πάντα πολλοί νέοι στην εκκλησία μας την Κυριακή το πρωί που δεν έχουν ακούσει ποτέ ξεκάθαρο κήρυγμα του Ευαγγελίου. Πήγαμε στα εμπορικά κέντρα και στα κολλέγια και σε άλλα μέρη που μαζεύονται νέοι άνθρωποι, και σας καλέσαμε να έρθετε. Και ήρθατε, και είμαι ευγνώμων γι' αυτό. Σας ευχαριστώ που ήρθατε.

Αλλά υπάρχει και άλλος λόγος που απευθύνομαι στους νέους ανθρώπους κάθε Κυριακή πρωί. Ο δεύτερος λόγος είναι επειδή οι νέοι κάτω από την ηλικία των τριάντα είναι πιο πιθανό να βιώσουν τη σωτηρία παρά εκείνοι που είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία. Κάθε μελέτη και κάθε δημοσκόπηση που έχω διαβάσει λέει το ίδιο πράγμα. Και η δικιά μου η εμπειρία δείχνει πως αυτό είναι αλήθεια. Αν πρόκειται να σωθεί κάποιος άνθρωπος, συνήθως συμβαίνει μεταξύ των δεκαέξι και εικοσιπέντε ετών. Το ξέρω πως υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά δεν είναι πολλές.

Πώς μπορούμε να το εξηγήσουμε αυτό; Μία εξήγηση είναι πως οι νέοι βρίσκονται στο σημείο που μόλις αρχίζουν και καταλαβαίνουν πως η ζωή είναι δύσκολη και σκληρή. Μόλις τώρα αρχίζετε και καταλαβαίνετε πως είστε θνητοί, πως πρόκειται να πεθάνετε. Και μόλις τώρα αρχίζετε και βλέπετε πως ο κόσμος είναι ένα τρομακτικό και συχνά μοναχικό μέρος. Δεν έχετε μάθει ακόμα να καλύπτετε τους φόβους σας με φρενήρεις δραστηριότητες, και διάφορους αντιπερισπασμούς.

Οι νέοι άνθρωποι βρίσκονται στην αρχή της ζωής τους ως ενήλικες, και πολλοί από εσάς ρωτάτε τον εαυτό σας: “Πώς να ζήσω σε έναν τόσο ψυχρό, άκαρδο και μοναχικό κόσμο;” Κι έτσι, επιστρέφω ξανά και ξανά στο θέμα της μοναξιάς. Το ξέρω πως το θέμα της μοναξιάς δεν κάνει εντύπωση σε όλους τους νέους. Το ξέρω πως πολλοί από εσάς έχετε ήδη μάθει πώς να χρησιμοποιείτε διάφορα κόλπα φρενήρης δραστηριότητας και αντιπερισπασμού για να αποφεύγετε τη σκέψη της μοναξιάς. Και ξέρω πως αυτοί που έχουν μάθει αυτά τα κόλπα δεν θα δώσουν σημασία στα κηρύγματά μου. Αλλά ξέρω επίσης πως υπάρχει εδώ κάποιος ήσυχος νέος και κάποια σκεπτική κοπέλα, που θα πάνε σπίτια τους και θα πουν: “Αυτός ο γέρος μίλησε στην καρδιά μου σήμερα. Θα ήταν καλό να πάω να τον ξανακούσω να κηρύττει”.

Οπότε απευθύνομαι στον σκεπτικό νέο ή στη σκεπτική νέα σήμερα το πρωί. Το θέμα μου είναι η μοναξιά – η ψυχρή, σκληρή, τρομακτική μοναξιά που σου σπαράζει την καρδιά. Ποτέ δεν έχει εκφραστεί καλύτερα, και ποτέ δεν έχει βιωθεί βαθύτερα, από τότε που ο Ιησούς Χριστός έκραψε από το Σταυρό:

“Θεέ μου, Θεέ μου, διά τι με εγκατέλιπες;” (Ματθαίον κζ΄. 46).

Φανταστείτε Τον μέσα στο μυαλό σας. Τον συνέλαβαν ενώ προσευχόταν, μόνος στον Κήπο της Γεσθημανής. Τον έγδυσαν και Τον χτύπησαν σχεδόν μέχρι θανάτου. Του έβαλαν ένα αγκάθινο στεφάνι στο κεφάλι. Γέλαγαν μαζί Του και Τον κορόιδευαν καθώς έσερνε το Σταυρό Του στους δρόμους. Έβαλαν καρφιά στα χέρια και στα πόδια Του. Σήκωσαν το Σταυρό. Το σώμα Του κρεμόταν εκεί καθώς Τον χλεύαζαν. Στο τέλος, κράζει:

“Θεέ μου, Θεέ μου, διά τι με εγκατέλιπες;” (Ματθαίον κζ΄. 46).

Για να καταλάβουμε τη σημασία αυτής της κραυγής, πρέπει να απαντήσουμε δύο ερωτήσεις.

I. Πρώτον, ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος που Τον έλεγαν Ιησού;

Δεν ήταν ένας κοινός άνθρωπος. Η Βίβλος λέει πως ο Θεός “έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή” (Ιωάννην γ΄. 16). Αυτός ο άνθρωπος που έκραξε ήταν ο μονογενής Υιός του Θεού. Επίσης, Αυτός μίλησε για

“την δόξαν, την οποίαν είχον παρά σοι (τον Θεό Πατέρα) πριν γείνη ο κόσμος” (Ιωάννην ιζ΄. 5).

Αυτός ο άνθρωπος που έκραξε από το Σταυρό ήταν ο Ιησούς Χριστός, το Δεύτερο Πρόσωπο της αιώνιας Τριάδας. Τόσο ενωμένος ήταν με τον Θεό Πατέρα που είπε:

“Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα” (Ιωάννην ι΄. 30).

Η ενότητα του Θεού Πατρός και του Υιού Ιησού Χριστού είναι από την αιωνιότητα στο παρελθόν και θα είναι για όλη την αιωνιότητα στο μέλλον. Αυτός είναι ο Λόγος του Θεού.

“Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος. Ούτος ήτο εν αρχή παρά τω Θεώ. Πάντα δι' αυτού έγειναν, και χωρίς αυτού δεν έγεινεν ουδέ εν, το οποίον έγεινεν” (Ιωάννην α΄. 1-3).

“Και ο Λόγος έγεινε σαρξ και κατώκησε μεταξύ ημών” (Ιωάννην α΄. 14).

Ο Ιησούς κατέβηκε από τον Ουρανό. Ο Ιησούς, το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, κατοίκησε στη γη. Αλλά παρέμεινε ενωμένος με τον Θεό Πατέρα καθ' όλη τη διάρκεια της επίγειας ζωής Του. Ακόμη και στη σκοτεινή Γεσθημανή, ενώ οι μαθητές κοιμόντουσαν, ο Ιησούς προσευχόταν και είχε κοινωνία με τον Θεό τον Πατέρα Του. Ακόμη και όταν Τον συνέλαβαν και Τον κατηγόρησαν άδικα, ο Θεός ήταν κοντά Του. Και όταν Τον μαστίγωναν και Τον σταύρωναν, μπορούσε ακόμη να στραφεί στον Θεό και να προσευχηθεί:

“Πάτερ, συγχώρησον αυτούς• διότι δεν εξεύρουσι τι πράττουσι” (Λουκάν κγ΄. 34).

Αλλά τώρα τα πάντα ήταν σκοτεινά.

“Από δε έκτης ώρας σκότος έγεινεν εφ' όλην την γην έως ώρας εννάτης• περί δε την εννάτην ώραν ανεβόησεν ο Ιησούς μετά φωνής μεγάλης, λέγων• Ηλί, Ηλί, λαμά σαβαχθανί; τουτέστι, Θεέ μου, Θεέ μου, διά τι με εγκατέλιπες” (Ματθαίον κζ΄. 45-46).

Το σκοτάδι που έπεσε στη γη εκείνη την τρομερή ώρα απεικόνιζε το σκοτάδι που χώρισε τον Θεό Υιό από τον Θεό Πατέρα για πρώτη φορά. Ποτέ δεν είχε χωρίσει ο Θεός Υιός από τον Ουράνιο Πατέρα Του, αλλά τώρα έγινε. Και εκείνη τη σκοτεινή ώρα ο Υιός έκραξε:

“Θεέ μου, Θεέ μου, διά τι με εγκατέλιπες;” (Ματθαίον κζ΄. 46).

Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος; Είναι ο Ιησούς, ο αιώνιος και μονογενής Υιός του Θεού – χωρισμένος από τον Ουράνιο Πατέρα Του για πρώτη φορά σε όλη την αιωνιότητα.

II. Δεύτερον, γιατί έκραξε;

Δυσκολεύομαι πολύ να σας το εξηγήσω αυτό το πράγμα με απλά λόγια. Και πώς να μην δυσκολεύομαι! Αυτά τα λόγια του Χριστού είναι πέρα από κάθε εξήγηση. Ο Σπέρτζεον (Spurgeon) είχε την ίδια δυσκολία. Είπε, μιλώντας γι' αυτά τα λόγια, πως κανείς δεν μπορεί να τα κατανοήσει πλήρως. Ο Σπέρτζεον είπε:

Ο Μαρτίνος Λούθηρος (ο μεγάλος ηγέτης της Μεταρρύθμισης) έκατσε στο γραφείο του για να εξετάσει αυτό το κείμενο. Οι ώρες περνούσαν και αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος του Θεού καθόταν ακίνητος• και οι βοηθοί του έμπαιναν στο δωμάτιο, ξανά και ξανά, και ήταν τόσο απορροφημένος στις σκέψεις του που νόμιζαν πως ήταν πεθαμένος. Δεν κουνούσε χέρια ή πόδια, δεν έτρωγε και δεν έπινε• αλλά καθόταν με τα μάτια ορθάνοιχτα, σαν να βρισκόταν σε έκσταση, σκεπτόμενος αυτά τα θαυμαστά λόγια, “Θεέ μου, Θεέ μου, διά τι με εγκατέλιπες;” Και όταν, μετά από πολλές ώρες, στις οποίες φαινόταν πως είχε χάσει την επαφή με τον κόσμο γύρω του, σηκώθηκε από την καρέκλα του, κάποιος τον άκουσε να λέει, “Ο Θεός εγκαταλείπει τον Θεό! Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό”• και σηκώθηκε και έφυγε. Αν και αυτός δεν είναι ο σωστός τρόπος να το εκφράσουμε – θα δίσταζα να τον χρησιμοποιήσω – δεν εκπλήσσομαι πως το κείμενο παρουσιάστηκε στο νου του Λούθηρου υπό αυτό το φως. Έχει ειπωθεί πως ο Λούθηρος έμοιαζε με άνθρωπο που είχε κατέβει σε ένα βαθύ ορυχείο, και που είχε ξανανέβει στο φως. Εγώ νιώθω σαν άνθρωπος που δεν έχει κατέβει στο ορυχείο, αλλά που έχει κοιτάξει μέσα – ή που άρχισε να κατεβαίνει, αλλά ανατρίχιασε καθώς πέρναγε μέσα από το ζοφερό σκοτάδι, και δεν τόλμησε να κατέβει περισσότερο επειδή αυτή η κραυγή (“Θεέ μου, Θεέ μου, διά τι με εγκατέλιπες;”) είναι τρομερός βυθός• κανένας άνθρωπος δεν θα μπορέσει ποτέ να κατέβει τόσο βαθιά. Γι' αυτόν το λόγο δεν θα προσπαθήσω να το εξηγήσω (C. H. Spurgeon, “The Saddest Cry From the Cross,” The Metropolitan Tabernacle Pulpit, Pilgrim Publications, 1977, volume XLVIII, pp. 517-518).

Συμφωνώ με τον Λούθηρο και τον Σπέρτζεον πως δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πλήρως το πώς ο Θεός Πατέρας μπορούσε να “εγκαταλείψει” τον Θεό Υιό. Δεν θα προσπαθήσω να εξηγήσω αυτά τά λόγια, αλλά θα μοιραστώ απλά κάποιες σκέψεις επάνω σ' αυτά.

Ο Χριστός, εδώ, μιλάει ως άνθρωπος. Είναι πλήρης Θεός, αλλά είναι και πλήρης άνθρωπος. Αυτή είναι η υποστατική ένωση, και ο Χριστός είναι ο Θεάνθρωπος. Αλλά εδώ μιλάει ως άνθρωπος. Μόνο ένας αληθινός άνθρωπος θα μπορούσε να πει πως Τον έχει εγκαταλείψει ο Θεός Του.

Ο Χριστός εγκαταλείφθηκε από τον Θεό επειδή εμείς αξίζουμε να εγκαταλειφθούμε από τον Θεό. Εκεί στο Σταυρό, ο Χριστός πήρε τη δική μας θέση, και υπέφερε για τις δικές μας αμαρτίες.

“Αυτός τωόντι τας ασθενείας ημών εβάστασε και τας θλίψεις ημών επεφορτίσθη” (Ησαΐας νγ΄. 4).

Διαμέσου της αμαρτίας του πρώτου γονέα μας, που μεταδόθηκε σε όλους μας, γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε αποκομμένοι από τον Θεό, εγκαταλειμμένοι από τον Θεό, και μόνοι• ζώντας τις ζωές μας σε μοναξιά, αποκομμένοι από τον Θεό, αποξενωμένοι απ' Αυτόν, λόγω της αμαρτωλής μας φύσης και των πραγματικών μας αμαρτιών.

“Εσκοτισμένοι την διάνοιαν, απηλλοτριωμένοι όντες από της ζωής του Θεού διά την άγνοιαν την ούσαν εν αυτοίς, διά την πώρωσιν της καρδίας αυτών” (Εφεσίους δ΄. 18).

Σκεφτήκατε ποτέ πως πρέπει να υπάρχει Θεός; Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί ο Θεός δεν ήταν αληθινός για εσάς; Εδώ είναι η απάντηση, από τη Βίβλο – ο Θεός δεν είναι αληθινός για εσάς επειδή η πνευματική σας διάνοια είναι “σκοτισμένη”, λόγω της “πώρωσης” της καρδιάς σας. Γι' αυτό είστε “απηλλοτριωμένοι από της ζωής του Θεού”. Ο συντελεσμένος χρόνος του ρήματος δίνει έμφαση στη συνεχιζόμενη κατάσταση. Δεν σημαίνει πως κάποτε γνωρίζατε τον Θεό. Σημαίνει πως ποτέ δεν Τον γνωρίζατε, και ακόμη δεν Τον γνωρίζετε. Βρίσκεστε σε μια συνεχή κατάσταση αποξένωσης, αποκομμένοι συνεχώς από τον Θεό “διά την πώρωσιν της καρδίας (σας)” (cf. Dr. Fritz Rienecker, A Linguistic Key to the Greek New Testament, Zondervan, 1980, p. 533).

Ο Ιησούς Χριστός πέθανε επάνω στο Σταυρό για να σας ενώσει με τον Θεό.

“Επειδή και ο Χριστός άπαξ έπαθε διά τας αμαρτίας, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, διά να φέρη ημάς προς τον Θεόν” (Α΄ Πέτρου γ΄. 18).

Ο Χριστός πέθανε επάνω στο Σταυρό για να “φέρη ημάς προς τον Θεόν”, για να αφαιρέσει την αποξένωση που επέφεραν η αμαρτωλή μας φύση και οι πραγματικές μας αμαρτίες, και να μας φέρει σε κοινωνία με τον Θεό. Για να το επιτύχει αυτό ο Χριστός, έπρεπε να βαστάξει τις “ασθένειές” μας, και να επιφορτιστεί τις “θλίψεις” μας επάνω στο Σταυρό.

“Αυτός τωόντι τας ασθενείας ημών εβάστασε και τας θλίψεις ημών επεφορτίσθη” (Ησαΐας νγ΄. 4).

Ως αμετανόητος αμαρτωλός, παραμένεις μόνος σου στον κόσμο. Το νιώθεις. Καταλαβαίνεις πως κάτι δεν είναι σωστό. Οι νέοι άνθρωποι είναι πιο επιρρεπείς στην αίσθηση της μοναξιάς τους, στην αίσθηση της εγκατάλειψης του Θεού σε έναν σκοτεινό και συχνά τρομακτικό κόσμο. Και γι' αυτό ο Θεός, τόσο συχνά, μεταστρέφει τους ανθρώπους στα νιάτα τους. Όταν μεγαλώνετε, μαθαίνετε να πνίγετε αυτήν την κενή, μοναχική αίσθηση μέσα στα ναρκωτικά, στο αλκοόλ, στις σεξουαλικές εμπειρίες, στο να βγάζετε λεφτά, ή στο να ακολουθάτε τα σχέδιά σας προς την “επιτυχία”. Και όταν έχετε μάθει να χρησιμοποιείτε ένα απ' αυτά τα “κόλπα” για να ξεφύγετε από το αίσθημα του κενού και της μοναξιάς, θα είναι πολύ αργά για να σωθείτε.

“Και καθώς απεδοκίμασαν το να έχωσιν επίγνωσιν του Θεού, παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις αδόκιμον νούν” (Ρωμαίους α΄. 28).

Αλλά αυτό το πρωινό, ενώ είστε ακόμα νέοι, ο Θεός σάς μιλάει. Είναι μέσα από το αίσθημα της μοναξιάς που σας καλεί ο Θεός, που μιλάει στις καρδιές σας. Ακούστε, λοιπόν, τα λόγια του Ιησού καθώς πεθαίνει επάνω στο Σταυρό:

“Θεέ μου, Θεέ μου, διά τι με εγκατέλιπες;” (Ματθαίον κζ΄. 46).

Αυτά είναι λόγια που μιλάνε ιδιαίτερα σε εμάς ενώ είμαστε ακόμα νέοι. Ο Θεός Υιός υπέφερε χωρισμό από τον Θεό Πατέρα για να πληρώσει για τον δικό σας χωρισμό απ' Αυτόν. Εσείς φύγατε μακριά από τον Θεό – και ο Χριστός πλήρωσε το τίμημα για τις αμαρτίες σας! Εσείς ξεχάσατε τον Θεό – και ο Χριστός πλήρωσε το τίμημα για τις αμαρτίες σας! Εσείς αγνοήσατε την εκκλησία τη μία Κυριακή μετά την άλλη για να κάνετε άσκοπα και αμαρτωλά πράγματα – και ο Χριστός πλήρωσε το τίμημα για τις αμαρτίες σας! Εσείς ήρθατε στην εκκλησία, αλλά απλώς “παπαγαλίσατε” τις λέξεις, χωρίς να σκέφτεστε τον Θεό – και ο Χριστός πλήρωσε το τίμημα για τις αμαρτίες σας! Ο Χριστός πλήρωσε το τίμημα της ασέβειάς σας, επάνω στο Σταυρό! Τι τρομερό τίμημα πλήρωσε!

Τον έγδυσαν και τον χτύπησαν σχεδόν μέχρι θανάτου. Του κάρφωσαν τα χέρια και τα πόδια στο Σταυρό. Το σκοτάδι έπεσε. Η οργή του Θεού έπεσε επάνω σ' Αυτόν,

“Αλλ' ο Κύριος ηθέλησε να βασανίση αυτόν• εταλαιπώρησεν αυτόν” (Ησαΐας νγ΄. 10).

Ο Θεός τιμώρησε τον Χριστό αντιπροσωπευτικά, στη θέση σας, για τις αμαρτίες σας. Και τέλος, έρχεται η χειρότερη τιμωρία απ' όλες. Ο Θεός εγκαταλείπει τον Υιό Του και του γυρνάει την πλάτη μέσα στο σκοτάδι. Και ο Θεός Υιός βαστάζει την αμαρτία σας μόνος Του επάνω στο Σταυρό.

“Θεέ μου, Θεέ μου, διά τι με εγκατέλιπες;” (Ματθαίον κζ΄. 46).

Αυτήν την τρομερή και φοβερή ερώτηση, την απαντάει ο Απόστολος Πέτρος, όταν λέει:

“Επειδή και ο Χριστός άπαξ έπαθε διά τας αμαρτίας, ο δίκαιος (Αυτός) υπέρ των αδίκων (εσάς), διά να φέρη ημάς προς τον Θεόν” (Α΄ Πέτρου γ΄. 18).

Εσείς εγκαταλείψατε τον Θεό, και ο Ιησούς πλήρωσε για την αμαρτία σας με το να εγκαταλειφθεί ο Ίδιος από τον Θεό – στη θέση σας, καρφωμένος στο Σταυρό, μόνος, και χωρισμένος από τον Θεό Πατέρα, που Τον αγαπούσε με όλη Του την ψυχή.

Καρφωμένος γυμνός στο καταραμένο ξύλο,
Εκτεθειμένος στη γη και τον ουρανό ψηλά,
Ένα θέαμα πληγών και αίματος,
Μία επίδειξη πληγωμένης αγάπης!

Πώς οι τρομερές Του κραυγές τρομάζουν
Τους αγγέλους, καθώς παρακολουθούν,
Οι φίλοι Του Τον εγκατέλειψαν μέσα στη νύχτα,
Και τώρα Τον εγκαταλείπει και ο Θεός Του!
   (“His Passion” του Joseph Hart, 1712-1768; τροποποιημένο απ' τον Ποιμένα).

Αυτές ήταν μόλις λίγες σκέψεις επάνω στο μυστήριο των λέξεων του Χριστού,

“Θεέ μου, Θεέ μου, διά τι με εγκατέλιπες;” (Ματθαίον κζ΄. 46).

Αλλά ελπίζω πως ακούσατε αρκετά για να ξέρετε πως ο Ιησούς πέθανε για να πληρώσει για τις αμαρτίες σας, και πως αναστήθηκε, ναι, στα δεξιά του Θεού στον Ουρανό. Ελπίζω πως ακούσατε αρκετά για να δείτε πως η μόνη σας ελπίδα είναι ο Χριστός – επειδή δεν υπάρχει άλλη στερεά ελπίδα. Προσεύχομαι να έρθετε απευθείας στον Χριστό, και να Τον δεχτείτε και να καθαριστείτε από την αμαρτία σας διαμέσου του άφθαρτου Αίματός Του – επειδή δεν υπάρχει άλλη σωτηρία, στον κόσμο ή στην αιωνιότητα. Αμήν.

Αν αυτό το κήρυγμα σας ευλόγησε, ο Δρ Χάιμερς θα ήθελε να ακούσει από σας. ΟΤΑΝ ΓΡΑΦΕΤΕ ΣΤΟΝ ΔΡ ΧΑΪΜΕΡΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙΤΕ ΑΠΟ ΠΟΙΑ ΧΩΡΑ ΓΡΑΦΕΤΕ ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΣΤΟ E-MAIL ΣΑΣ. Αν αυτά τα κηρύγματα σας ευλογούν, στείλτε ένα e-mail στον Δρ Χάιμερς και πείτε το του, αλλά πάντα να συμπεριλαμβάνετε τη χώρα από την οποία γράφετε. Το e-mail του Δρ Χάιμερς είναι rlhymersjr@sbcglobal.net. (κάνε κλικ στο λίνκ). Μπορείτε να γράψετε στον Δρ Χάιμερς σε οποιαδήποτε γλώσσα, αλλά γράψτε στα Αγγλικά αν μπορείτε. Αν θέλετε να επικοινωνήσετε με τον Δρ Χάιμερς ταχυδρομικώς, η διεύθυνσή του είναι P.O. Box 15308, Los Angeles, CA 90015. Μπορείτε να του τηλεφωνήσετε στο (818)352-0452.

(ΤΕΛΟΣ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ)
Μπορείτε να διαβάσετε κάθε εβδομάδα τα κηρύγματα του Δρ Χάιμερς
στο Ίντερνετ, στο www.sermonsfortheworld.com.
Κάντε κλικ στο “Κηρύγματα στα Ελληνικά.”

Αυτά τα γραπτά κηρύγματα δεν φέρουν προστασία δικαιωμάτων
(copyright). Μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε χωρίς την άδεια του Δρ. Χάιμερς
(Dr. Hymers). Ωστόσο, όλα τα βιντεοσκοπημένα μηνύματα του Δρ. Χάιμερς
(Dr. Hymers) προστατεύονται με προστασία πνευματικών δικαιωμάτων και
μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο με σχετική άδεια.

Γραφή που αναγνώστηκε πριν το κήρυγμα από τον Κο Άβελ Προύντχομ (Mr. Abel Prudhomme): Ματθαίον κζ΄. 35-46.
Σόλο ύμνος πριν το κήρυγμα από τον Κο Τζακ Νγκαν (Mr. Jack Ngann): “His Passion” (του Joseph Hart, 1712-1768).