Ο σκοπός αυτού του ιστοτόπου είναι να παρέχει δωρεάν γραπτά και βιντεοσκοπημένα κηρύγματα σε ποιμένες και ιεραποστόλους σε όλον τον κόσμο, και ειδικότερα στον Τρίτο Κόσμο, όπου δεν υπάρχουν ή είναι ελάχιστα τα θεολογικά σεμινάρια και οι Βιβλικές σχολές.

Αυτά τα γραπτά και βιντεοσκοπημένα κηρύγματα καταφτάνουν τώρα σε περίπου 1.500.000 υπολογιστές σε πάνω από 221 χώρες κάθε χρόνο, διαμέσου του www.sermonsfortheworld.com . Εκατοντάδες άλλοι παρακολουθούν τα βίντεο στο YouTube, αλλά πολύ γρήγορα αφήνουν το YouTube και έρχονται στον ιστοτόπο μας. Το YouTube τούς οδηγεί στον ιστοτόπο μας. Τα γραπτά κηρύγματα προσφέρονται σε 46 γλώσσες σε περίπου 120.000 υπολογιστές κάθε μήνα. Τα γραπτά κηρύγματα δεν φέρουν προστασία δικαιωμάτων (copyright), οπότε μπορούν να χρησιμοποιηθούν από κήρυκες χωρίς την άδειά μας. Παρακαλούμε να κάνετε κλικ εδώ για να μάθετε πώς μπορείτε να κάνετε μία μηνιαία δωρεά, για να μας βοηθήσετε σε αυτό το σπουδαίο έργο της εξάπλωσης του Ευαγγελίου σε όλον τον κόσμο.

Όταν γράφετε στον Δρ Χάιμερς, πάντα να του λέτε από ποια χώρα είστε, αλλιώς δεν θα μπορεί να σας απαντήσει. Το e-mail του Δρ Χάιμερς είναι rlhymersjr@sbcglobal.net .

Αυτό που πρόκειται να πω για τον Θεό απόψε δεν θα αρέσει σε πολλούς, και ίσως να το μισήσουν κάποιοι που θα το ακούσουν. Οι άνθρωποι έχουν τόσο λανθασμένες ιδέες για τον Θεό την σήμερον ημέραν. Όποτε μιλάει κάποιος για τον Θεό της Βίβλου προκαλεί μια αρνητική αντίδραση, ιδιαίτερα μεταξύ μιας ορισμένης κατηγορίας ιεροκηρύκων.

Πριν από κάποια χρόνια μου ζητήθηκε από έναν ηλικιωμένο ποιμένα να κάνω ένα ευαγγελιστικό κήρυγμα σε μια ομάδα εκατό περίπου νέων ανθρώπων. Είχα ξαναμιλήσει εκεί αρκετές φορές, οπότε νόμιζα πως ήξερα τι ήθελε η εκκλησία. Αλλά αυτή τη φορά ήταν υπεύθυνοι δύο νεότεροι ποιμένες. Κήρυξα ένα μήνυμα για τη σωτηρία, τονίζοντας την κρίση του Θεού και τελείωνοντας με μια ξεκάθαρη παρουσίαση του Ευαγγελίου του Χριστού. Είκοσι επτά νέοι άνθρωποι ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση. Όλοι αυτοί ομολόγησαν για πρώτη φορά, δηλαδή λίγο παραπάνω από το ένα τέταρτο των φοιτητών πανεπιστημιακής ηλικίας που ήταν παρόντες.

Θα φανταζόταν κανείς πως οι δύο νέοι ποιμένες θα ενθουσιάζονταν με μια τέτοια ανταπόκριση. Αλλά είχαν και οι δύο θυμωμένα βλέμματα μετά το κήρυγμα. Δεν μου έγραψαν για να με ευχαριστήσουν, και δεν μου έστειλαν καμία προαιρετική αμοιβή, που συνηθιζόταν σε εκείνη την εκκλησία. Εξεπλάγην με την ψυχρότητά τους. Αργότερα έμαθα πως πίστευαν πως ήμουν υπερβολικά αρνητικός, πως έπρεπε να δώσω πρόσκληση χωρίς να προειδοποιήσω αυτούς τους νέους ανθρώπους πως ο Θεός κρίνει την αμαρτία. Από τότε έχω ανακαλύψει πως πολλοί σύγχρονοι κήρυκες νιώθουν το ίδιο πράγμα. Αλλά είμαι πεπεισμένος πως υπάρχει κάτι υπερβολικά ελαττωματικό με αυτόν τον τρόπο σκέψης, κάτι ανεπαρκές και λάθος με αυτήν την συγκεκριμένη ιδέα του ευαγγελιστικού κηρύγματος.

Ο Δρ Ε. Ου. Τόουζερ (Dr. A. W. Tozer) είπε: “Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίσει την πραγματική χάρη του Θεού χωρίς πρώτα να έχει γνωρίσει τον φόβο του Θεού” (The Root of Righteousness, Christian Publications, 1955, p. 38). Πιστεύω πως είχε απόλυτο δίκιο, “Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίσει την πραγματική χάρη του Θεού χωρίς πρώτα να έχει γνωρίσει τον φόβο του Θεού”. Ο Δρ Μάρτιν Λόιντ-Τζόουνς (Dr. Martyn Lloyd-Jones) πίστευε ακριβώς όπως κι ο Δρ Τόουζερ πάνω σ' αυτό το θέμα. Ο Ίαν Χ. Μάρεϊ (Iain H. Murray) είπε: “Για τον Δρ Λόιντ-Τζόουνς το να κηρύττει τον πραγματικό κίνδυνο της ενοχής του ανθρώπου ενώπιον του Θεού, σήμαινε το να κηρύττει τη βεβαιότητα της θείας οργής...στην τιμωρία της αμαρτίας στην κόλαση...θεωρούσε την προειδοποίηση ως ουσιώδες μέρος του βιβλικού κηρύγματος. Η Κόλαση δεν είναι θεωρία...” (Rev. Iain H. Murray, The Life of Martyn Lloyd-Jones, The Banner of Truth Trust, 2013, p. 317).

Ξανά, ο Δρ Λόιντ-Τζόουνς είπε: “Η χειρότερη αμαρτία απ' όλες είναι η λανθασμένη σκέψη για τον Θεό, για την οποία ο φυσικός άνθρωπος είναι τρομερά ένοχος” (ibid., p. 316). Ξανά, το βρίσκω διαφωτιστικό πως ο Δρ Τζον Ρ. Ράις (Dr. John R. Rice), ο γνωστός ευαγγελιστής των Βαπτιστών, στην ουσία είπε το ίδιο πράγμα όπως ο Δρ Τόουζερ και ο Δρ Λόιντ Τζόουνς. Ο Δρ Ράις είπε:

Ο Θεός της Βίβλου είναι ένας τρομερός Θεός, ένας φοβερός Θεός, ένας Θεός εκδίκησης, αλλά και Θεός ελέους (John R. Rice, D.D., The Great and Terrible God, Sword of the Lord Publishers, 1977, p. 12).

Ο Δρ Ράις είπε:

Αυτό το σύγχρονο κήρυγμα για τη χάρη χωρίς το νόμο, για την πίστη χωρίς τη μετάνοια, για το έλεος του Θεού χωρίς την οργή του Θεού, το κήρυγμα του Παραδείσου χωρίς την Κόλαση...είναι διαστροφή της αλήθειας του Θεού. Διαστρεβλώνει τον Θεό. Είναι μία ανέντιμη παρουσίαση του μηνύματος του Θεού. Ο Θεός είναι τρομερός Θεός, φοβερός Θεός, Θεός με οργή κατά της αμαρτίας, Θεός που φέρνει εκδίκηση, Θεός που πρέπει να τον φοβούνται, Θεός ενώπιον του οποίου οι αμαρτωλοί πρέπει να τρέμουν (ibid., pp. 13, 14).

Αμήν! Και επειδή διαβάζω εδώ και χρόνια τα κηρύγματά τους, γνωρίζω πως ο Δρ Τόουζερ και ο Δρ Λόιντ-Τζόουνς θα συμφωνούσαν απόλυτα με τον Τζον Ρ. Ράις πάνω σ' αυτό το θέμα. Ο Θεός είναι “Θεός με οργή κατά της αμαρτίας”.

Όταν βλέπουμε τον Θεό με τέτοιο τρόπο, όπως Τον παρουσιάζει η Βίβλος, δεν θα έχουμε κανένα πρόβλημα με το κείμενό μας στον Ησαΐα νγ΄. 10. Το κείμενο επικεντρώνεται στον Θεό Πατέρα και στο τι έκανε στον Ιησού για την σωτηρία μας,

“Αλλά ο Κύριος ηθέλησε να βασανίση αυτόν• εταλαιπώρησεν αυτόν. Αφού όμως δώσης την ψυχήν αυτού προσφοράν περί αμαρτίας” (Ησαΐας νγ΄. 10).

“Τον οποίον ο Θεός προέθετο μέσον εξιλεώσεως” (Ρωμαίους γ΄. 25).

Ο Δρ Ου. Α. Κρίσγουελ (Dr. W. A. Criswell) είπε πως "Εξιλέωση είναι το έργο του Χριστού επάνω στο σταυρό, με το οποίο ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις της δικαιοσύνης του Θεού κατά της αμαρτίας, ικανοποιώντας τις απαιτήσεις της δικαιοσύνης του Θεού και συγχρόνως ακυρώνοντας την ενοχή του ανθρώπου" (W. A. Criswell, Ph.D., The Criswell Study Bible, Thomas Nelson Publishers, 1979, p. 1327, σημείωμα στην επιστολή προς Ρωμαίους γ΄. 25)

“Τον οποίον ο Θεός προέθετο μέσον εξιλεώσεως” (Ρωμαίους γ΄. 25).

Το Δε Ρεφορμέισιον Στάντι Μπάιμπλ/The Reformation Study Bible λέει σχετικά με αυτό το εδάφιο: “Ο Χριστός πέθανε ως μία εξιλεωτική θυσία που ικανοποιεί την θεία κρίση κατά των αμαρτωλών, επιφέροντας συγχώρεση και δικαίωση. Αλλά ο Παύλος με μεγάλη προσοχή υποδεικνύει πως η θυσία (του Υιού του Θεού) δεν είναι η αιτία της αγάπης του Θεού Πατρός προς εμάς. Το αντίθετο ισχύει – η αγάπη του Θεού ήταν η αιτία που πρόσφερε τον Υιό Του.” (The Reformation Study Bible, Ligonier Ministries, 2005, p. 1618, σημείωμα στην επιστολή προς Ρωμαίους γ΄. 25).

“Επειδή, αυτός, που τον ίδιο του τον Υιό δεν λυπήθηκε, αλλά τον παρέδωσε για χάρη όλων μας” (Ρωμαίους η΄. 32).

Όπως λέει το κείμενό μας:

“Αλλά ο Κύριος ηθέλησε να βασανίση αυτόν• εταλαιπώρησεν αυτόν. Αφού όμως δώσης την ψυχήν αυτού προσφοράν περί αμαρτίας” (Ησαΐας νγ΄. 10).

Σ' αυτό το κείμενο βλέπουμε πως ο Θεός ήταν ο πραγματικός υπαίτιος των παθημάτων του Χριστού. Ο Χριστός υπέφερε και πέθανε “κατά την ωρισμένην βουλήν και πρόγνωσιν του Θεού” (Πράξεις β΄. 23). Ο μεγάλος και τρομερός Θεός της Γραφής ήταν η πραγματική αιτία των παθημάτων και του θανάτου του Χριστού. Το κατά Ιωάννην γ΄. 16 λέει πως ο Θεός “έδωσε τον Υιό του τον μονογενή” (Ιωάννην γ΄. 16). Στην επιστολή προς Ρωμαίους η΄. 32 λέει: “Αυτός, που τον ίδιο του τον Υιό δεν λυπήθηκε, αλλά τον παρέδωσε για χάρη όλων μας” (Ρωμαίους η΄. 32). Η οργή του Θεού κατά της αμαρτίας εξιλεώθηκε επειδή έπεσε επάνω στον Υιό Του τον Ιησού.

“Αλλά ο Κύριος ηθέλησε να βασανίση αυτόν• εταλαιπώρησεν αυτόν. Αφού όμως δώσης την ψυχήν αυτού προσφοράν περί αμαρτίας” (Ησαΐας νγ΄. 10).

Εδώ ο Ησαΐας μάς πηγαίνει “στα παρασκήνια” για να μας δείξει πως ο Θεός Πατέρας έστειλε τον Υιό Του μέσα στη φρίκη των παθημάτων και της σταύρωσης ώστε ο Θεός να εξιλεωθεί, και η οργή Του να πέσει επάνω στον Ιησού αντί στον αμαρτωλό. Στο κείμενό μας βλέπουμε πως α) ο Θεός Τον βασάνισε, β) ο Θεός Τον ταλαιπώρησε, γ) ο Θεός έδωσε την ψυχή Του ως προσφορά περί αμαρτίας.

I. Πρώτον, ο Θεός βασάνισε τον Ιησού.

“Ο Κύριος ηθέλησε να βασανίση αυτόν” (Ησαΐας νγ΄. 10).

Η λέξη που μεταφράζεται “βασανίση” σημαίνει “να συντρίψει”. “Ο Κύριος θέλησε να τον συντρίψει”. Ο Δρ Έντουαρντ Τζ. Γιανγκ (Dr. Edward J. Young) είπε: “Παρά την αθωώτητα του Χριστού, ο Κύριος ευαρεστήθηκε να τον βασανίσει (και να τον συντρίψει). Ο θάνατός του δεν ήταν στα χέρια πονηρών ανθρώπων αλλά στα χέρια του Κυρίου. Αυτό δεν απαλλάσσει από την ευθύνη αυτούς που τον θανάτωσαν, αλλά δεν είχαν αυτοί τον έλεγχο της κατάστασης. Έκαναν απλά αυτό που τους επέτρεπε ο Κύριος να κάνουν” (Edward J. Young, The Book of Isaiah, William B. Eerdmans Publishing Company, 1972, volume 3, pp. 353-354).

Όπως έχω πει, αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στη επιστολή προς Ρωμαίους γ΄. 25, σχετικά με τον Χριστό,

“Τον οποίον ο Θεός προέθετο μέσον εξιλεώσεως” (Ρωμαίους γ΄. 25),

και στο Κατά Ιωάννην γ΄. 16, πως,

“Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή” (Ιωάννην γ΄. 16)

για να εξιλεώσει την οργή Του κατά της αμαρτίας, και να καταστήσει δυνατή τη σωτηρία για τον αμαρτωλό άνθρωπο.

“Αλλά ο Κύριος ηθέλησε να βασανίση (συντρίψει) αυτόν” (Ησαΐας νγ΄. 10).

Ξεκινώντας στον κήπο της Γεσθημανής, ο Θεός Πατέρας βασάνισε και σύντριψε τον Υιό Του. Μας λέει ο Ματθαίος πως στον κήπο της Γεσθημανής, ο Θεός είπε: “Θα πατάξω τον ποιμένα” (Ματθαίον κς΄. 31). Το κατά Μάρκον ευαγγέλιον επίσης μας λέει πως στη Γεσθημανή, “Θα πατάξω τον ποιμένα” (Μάρκον ιδ΄. 27). Άρα ο Θεός πάταξε τον Ιησού, Τον βασάνισε, και ξεκίνησε να Τον συντρίβει ως αντικαταστατική εξιλέωση για τις αμαρτίες μας μέσα στο σκοτάδι της Γεσθημανής. Ο Σπέρτζεον (Spurgeon) μίλησε γι' αυτό όταν είπε:

Τώρα ήταν που ο Κύριός μας έπρεπε να πάρει ένα συγκεκριμένο ποτήρι από το χέρι του Πατέρα. Δεν ήρθε από τους Ιουδαίους, δεν ήρθε από τον προδότη Ιούδα, δεν ήρθε από τους μαθητές που κοιμόντουσαν, δεν ήρθε από τον διάβολο η δοκιμασία (στη Γεσθημανή) τώρα, αλλά ήταν ένα ποτήρι που γνώριζε πως το είχε γεμίσει αυτός που ήταν Πατέρας του...ένα ποτήρι που κατέπληξε την ψυχή του και τάραξε τα βάθη της καρδιάς του. Δίστασε, και γι' αυτό να είστε σίγουροι πως ήταν ένα ποτήρι πολύ χειρότερο από σωματικό πόνο, αφού απ' αυτό δεν δίστασε...ήταν κάτι απίστευτα φοβερό, κάτι εκπληκτικά τρομακτικό, που (Του) ήρθε από το χέρι του Πατέρα. Εδώ δεν χωράει αμφιβολία ως προς το τι ήταν, αφού διαβάζουμε: “Ο Κύριος ηθέλησε να βασανίση αυτόν...” Ο Κύριος τον έβαλε να βαστάξει την ανομία όλων μας. Τον έκανε για χάρη μας αμαρτία, αν και δεν γνώρισε αμαρτία. Αυτό, λοιπόν, είναι που προκάλεσε τέτοια κατάθλιψη...Πρέπει να υποφέρει στη θέση του αμαρτωλού. Εδώ είναι το μυστικό της αγωνίας του (στη Γεσθημανή) που δεν είναι δυνατόν για εμένα να σας εξηγήσω πλήρως, αφού είναι αλήθεια πως –

‘Στον Θεό, και μόνον στον Θεό, γνωρίζονται πλήρως οι θλίψεις του.’

(C. H. Spurgeon, “The Agony in Gethsemane,” The Metropolitan Tabernacle Pulpit, Pilgrim Publications, 1971 reprint, volume XX, pp. 592-593).

“Αλλά ο Κύριος ηθέλησε να βασανίση αυτόν” (Ησαΐας νγ΄. 10).

Κάτω από το φορτίο της ανθρώπινης αμαρτίας που ξεχύθηκε επάνω Του στη Γεσθημανή, ο Χριστός συντρίφτηκε, βασανίστηκε από το βάρος της αμαρτίας σας, ώστε

“Καθώς ήρθε σε αγωνία, προσευχόταν πιο θερμά. Έγινε, μάλιστα, ο ιδρώτας του σαν θρόμβοι αίματος που κατέβαιναν στη γη” (Λουκάν κβ΄. 44).

Δεν Τον είχε αγγίξει ακόμα κανένα ανθρώπινο χέρι. Δεν Τον είχαν συλλάβει ακόμα, ούτε Τον είχαν χτυπήσει, μαστιγώσει ή σταυρώσει ακόμα. Όχι, ο Θεός Πατέρας ήταν που Τον βασάνισε και Τον σύντριψε στη Γεσθημανή. Ο Θεός Πατέρας ήταν που είπε: “Θα πατάξω τον ποιμένα” (Ματθαίον κς΄. 31) Αυτό προφήτεψε ο Θεός διαμέσου του Ησαΐα,

“Αλλά ο Κύριος ηθέλησε να βασανίση αυτόν” (Ησαΐας νγ΄. 10).

Καμιά γλώσσα δεν μπορεί να διηγηθεί την οργή που βάσταξε,
   Την οργή που άξιζε σε εμένα,
Αυτά που άξιζε η αμαρτία, τα βάσταξε όλα Αυτός,
   Για να ελευθερώσει τον αμαρτωλό!
(“The Cup of Wrath” του Albert Midlane, 1825-1909;
      με τη μελωδία του “O Set Ye Open Unto Me”).

II. Δεύτερον, ο Θεός ταλαιπώρησε τον Ιησού.

“Αλλά ο Κύριος ηθέλησε να βασανίση αυτόν• εταλαιπώρησεν αυτόν...” (Ησαΐας νγ΄. 10).

Ξανά, ο Θεός ήταν που ταλαιπώρησε τον μονογενή Του Υιό, καθώς Τον έβαλε να υποφέρει και να πεθάνει.

Εταλαιπώρησεν αυτόν (τον έβαλε να υποφέρει)...όταν δεν τον λυπήθηκε, αλλά τον παρέδωσε στα χέρια πονηρών ανθρώπων, και στο θάνατο• ταλαιπωρήθηκε στον κήπο, όταν η ψυχή του ήταν περίλυπη• και στο σταυρό όταν τον κάρφωσαν επάνω, και βάσταξε το βάρος των αμαρτιών του λαού του, και την οργή του Πατέρα του• και όταν έκρυψε το πρόσωπό του απ' αυτόν, που τον έκανε να κράξει, Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;...κάνοντάς τον να νιώσει τον πόνο, και στο σώμα και στο νου (John Gill, D.D., An Exposition of the Old Testament, The Baptist Standard Bearer, 1989 reprint, vol. V, page 315).

Ο Ιησούς οικειοθελώς υπέφερε τη σύντριψη και τον πόνο, το μαστίγωμα και τη σταύρωση, υποφέροντας εθελοντικά για τις αμαρτίες μας, αφού Αυτός είπε:

“Διότι κατέβην εκ του ουρανού, ουχί διά να κάμω το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με” (Ιωάννην ς΄. 38).

“Τούτον λαβόντες παραδεδομένον κατά την ωρισμένην βουλήν και πρόγνωσιν του Θεού” (Πράξεις β΄. 23).

“Γενόμενος κατάρα υπέρ ημών” (Γαλάτες γ΄. 13).

“Και αυτός είναι ιλασμός περί των αμαρτιών ημών” (Ιωάννη Α΄ β΄. 2).

“Τον οποίον ο Θεός προέθετο μέσον εξιλεώσεως διά της πίστεως εν τω αίματι αυτού” (Ρωμαίους γ΄. 25).

Καμιά γλώσσα δεν μπορεί να διηγηθεί την οργή που βάσταξε,
   Την οργή που άξιζε σε εμένα,
Αυτά που άξιζε η αμαρτία, τα βάσταξε όλα Αυτός,
   Για να ελευθερώσει τον αμαρτωλό!
(“The Cup of Wrath” του Albert Midlane, 1825-1909).

“Αλλά ο Κύριος ηθέλησε να βασανίση αυτόν• εταλαιπώρησεν αυτόν…” (Ησαΐας νγ΄. 10).

III. Τρίτον, ο Θεός έδωσε την ψυχή του Ιησού ως προσφορά περί αμαρτίας.

Ας σταθούμε και ας διαβάσουμε το κείμενο δυνατά, τελειώνοντας με τη φράση “προσφοράν περί αμαρτίας”.

“Αλλά ο Κύριος ηθέλησε να βασανίση αυτόν• εταλαιπώρησεν αυτόν. Αφού όμως δώσης την ψυχήν αυτού προσφοράν περί αμαρτίας” (Ησαΐας νγ΄. 10).

Μπορείτε να καθήσετε.

Προσέξτε τη λέξη “αλλά” στην αρχή του κειμένου. Αναφέρεται πίσω στο εδάφιο εννέα, “δεν έκαμεν ανομίαν ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού. Αλλά... ” (Ησαΐας νγ΄. 9-10α). Ο Ιησούς δεν είχε αμαρτήσει ποτέ, “Αλλά ο Κύριος ηθέλησε να βασανίση αυτόν• εταλαιπώρησεν αυτόν...” Στο βιβλίο ερμηνείας του Δρ Γκέιμπελαϊν (Dr. Gaebelein) λέει: “Το εδάφιο 10α είναι σχεδόν σοκαριστικό με αυτό που φαίνεται ως μια παρουσίαση αυθαίρετης αμέλειας για την προσωπική δικαιοσύνη του Χριστού, αλλά τότε ο αναγνώστης θυμάται την αντικαταστατική φύση αυτών των παθημάτων...Αμέσως ο Θεός δεν φαίνεται σκληρός αλλά εκπληκτικά ελεήμων” (Frank E. Gaebelein, D.D., General Editor, The Expositor’s Bible Commentary, Zondervan, 1986, volume 6, p. 304).

“Αλλά ο Κύριος ηθέλησε να βασανίση αυτόν• εταλαιπώρησεν αυτόν. Αφού όμως δώσης την ψυχήν αυτού προσφοράν περί αμαρτίας” (Ησαΐας νγ΄. 10).

“Αυτός...τον ίδιο του τον Υιό δεν λυπήθηκε, αλλά τον παρέδωσε για χάρη όλων μας” (Ρωμαίους η΄. 32).

“Όστις τας αμαρτίας ημών αυτός εβάστασεν εν τω σώματι αυτού επί του ξύλου...με του οποίου την πληγήν ιατρεύθητε” (Πέτρου Α΄ β΄. 24).

“Διότι τον μη γνωρίσαντα αμαρτίαν έκαμεν υπέρ ημών αμαρτίαν, διά να γείνωμεν ημείς δικαιοσύνη του Θεού δι' αυτού” (Κορινθίους Β΄ ε΄. 21).

“Αφού όμως δώσης την ψυχήν αυτού προσφοράν περί αμαρτίας” (Ησαΐας νγ΄. 10).

Καμιά γλώσσα δεν μπορεί να διηγηθεί την οργή που βάσταξε,
   Την οργή που άξιζε σε εμένα,
Αυτά που άξιζε η αμαρτία, τα βάσταξε όλα Αυτός,
   Για να ελευθερώσει τον αμαρτωλό!
(“The Cup of Wrath” του Albert Midlane, 1825-1909).

“Αλλά ο Κύριος ηθέλησε να βασανίση αυτόν• εταλαιπώρησεν αυτόν. Αφού όμως δώσης την ψυχήν αυτού προσφοράν περί αμαρτίας” (Ησαΐας νγ΄. 10).

Ο Χριστός ήταν η προσφορά του Θεού περί αμαρτίας. Ο Χριστός πέθανε στη θέση σας, ως αντικαταστάτης σας. Ο Χριστός υπέφερε στη θέση σας, ως εξιλέωση, για να πληρώσει το τίμημα της αμαρτίας σας, για να στρέψει την οργή του Θεού μακριά από εσάς και επάνω στον Εαυτό του. Όταν σκέφτεστε τα καρφιά που κάρφωσαν στα χέρια Του και στα πόδια Του, να θυμάστε πως έγινε για εσάς. Πέθανε ο δίκαιος για χάρη των αδίκων, για να σας φέρει στον Θεό σε μία δίκαιη και συγχωρεμένη κατάσταση. Ο Σπέρτζεον είπε:

Ο άνθρωπος εξαιτίας της αμαρτίας καταδικάστηκε στην αιώνια φωτιά• όταν ο Θεός πήρε τον Χριστό για να γίνει αντικαταστάτης, είναι αλήθεια, δεν έστειλε τον Χριστό στην αιώνια φωτιά, αλλά ξέχυσε επάνω του θλίψη, τόσο απελπισμένη, ώστε ήταν έγκυρη πληρωμή ακόμη και για μία αιωνιότητα φωτιάς...αφού ο Χριστός εκείνη την ώρα πήρε όλες τις αμαρτίες μας, του παρελθόντος, του παρόντος, και του μέλλοντος, και τιμωρήθηκε για αυτές εκεί και τότε, ώστε να μην τιμωρηθούμε ποτέ, αφού υπέφερε στη θέση μας. Βλέπετε, λοιπόν, γιατί ο Θεός Πατέρας τον βασάνισε; Αν δεν το είχε κάνει, τα παθήματα του Χριστού δεν θα ήταν για τα δικά μας βάσανα (που μας αξίζουν, στην Κόλαση) (C. H. Spurgeon, “The Death of Christ,” The New Park Street Pulpit, Pilgrim Publications, 1981 reprint, volume IV, pp. 69-70).

Όμως ο θάνατος του Χριστού δεν σώζει όλους τους ανθρώπους από την Κόλαση. Μόνο αυτοί που εμπιστεύονται τον Χριστό σώζονται. Πέθανε για αμαρτωλούς, και μόνο για αμαρτωλούς• πέθανε για αυτούς που νιώθουν μέσα τους πως είναι αμαρτωλοί, και εκζητούν τον Χριστό για να τους συγχωρέσει.

Η αίσθηση της αμαρτίας σας και η αίσθηση της ανάγκης σας για τον Ιησού είναι τα χαρακτηριστικά που δείχνουν πως ο θάνατός Του θα σας θεραπεύσει από την αμαρτία. Αυτοί που σταματάνε για μια στιγμή να σκεφτούν το θάνατό Του, και μετά το ξεχνάνε, θα δεχτούν αιώνια τιμωρία για τις αμαρτίες τους, επειδή απέρριψαν την πληρωμή του Χριστού επάνω στο Σταυρό.

Σκεφτείτε το πολύ καλά. Σκεφτείτε πολύ καλά τα λόγια του σπουδαίου ύμνου “Εξιλέωση/Propitiation” από τον Τόπλαντι (Toplady).

Για μένα δόθηκε ο άμεμπτος Αμνός
   Την οργή του Πατέρα του να βαστάξει,
Βλέπω τις ματωμένες Του πληγές και ξέρω
   Το όνομά μου είναι γραμμένο εκεί.

Ξεχύνεται από τον Κύριο το αίμα Του,
   Τρέχει σε πορφυρά ποτάμια,
Και κάθε πληγή αναγγέλει δυνατά
   Τη θαυμαστή Του αγάπη προς τον άνθρωπο.

Εμένα οφελεί το αίμα του Σωτήρα,
   Παντοδύναμα εξιλεώνει,
Τα χέρια που έδωσε στα καρφιά
   Στο θρόνο Του με οδηγούν.
(“Propitation” του Augustus Toplady, 1740-1778;
      με τη μελωδία του “At the Cross”).

Τώρα λοιπόν, γιατί δεν έχετε εμπιστευτεί τον Χριστό; Τι σας κρατάει από το να Τον εμπιστευτείτε; Ποια κρυφή αμαρτία κρύβετε που σας κρατάει από το να Τον εμπιστευτείτε; Ποια ψευδή και ανόητη επιθυμία σάς κρατάει από τον Σωτήρα; Ποιος φόβος ότι θα χάσετε κάτι που νομίζετε πως είναι σημαντικό σας σταματάει; Ποιος κρυφός λόγος σάς κρατάει από το να εμπιστευτείτε τον Χριστό που βάσταξε την τρομερή οργή του Θεού για να σας σώσει από την κρίση; Πετάξτε μακριά αυτές τις σκέψεις – και εμπιστευτείτε “τον Αμνό του Θεού που σηκώνει την αμαρτία του κόσμου” (Ιωάννην α΄. 29). Σας περιμένει. Μην καθυστερείτε πια. Εμπιστευτείτε Τον τώρα, απόψε. Η αίθουσα έρευνας είναι ανοιχτή για όσους από εσάς θέλετε να Τον εκζητήσετε, να Τον εμπιστευτείτε, και να σωθείτε απ' Αυτόν.

(ΤΕΛΟΣ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ)
Μπορείτε να διαβάσετε κάθε εβδομάδα τα κηρύγματα του Δρ Χάιμερς στο Ίντερνετ,
στο www.rlhsermons.com ή www.realconversion.com.
Κάντε κλικ στο “ Κηρύγματα στα Ελληνικά.”

Μπορείτε να στείλετε email στον Δρ Χάιμερς στα Αγγλικά στο rlhymersjr@sbcglobal.net.
Μπορείτε να του γράψετε στη διεύθυνση P.O. Box 15308, Los Angeles, CA 90015.
Τηλεφωνήστε του στο (818)352-0452.

Αυτά τα γραπτά κηρύγματα δεν φέρουν προστασία δικαιωμάτων (copyright). Μπορείτε να
τα χρησιμοποιήσετε χωρίς την άδεια του Δρ. Χάιμερς (Dr. Hymers). Ωστόσο, όλα τα
βιντεοσκοπημένα μηνύματα του Δρ. Χάιμερς (Dr. Hymers) προστατεύονται με προστασία
πνευματικών δικαιωμάτων και μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο με σχετική άδεια.

Σόλο ύμνος πριν το κήρυγμα από τον Κο Μπέντζαμιν Κινκέιντ Γκρίφιθ (Mr. Benjamin Kincaid Griffith):
“Propitiation” (του Augustus Toplady, 1740-1778; με τη μελωδία του “At the Cross”).