زدن، ریش کندن، رسوا شدن و آب دهان انداختن

این سومین متن مربوط به خادم در اشعیا است که اینچنین بی‌نظیر رنج و عذاب مسیح را نبوت می‌کند. از جمله متونی که عیسی به آنها اشاره کرد این متن بود که او به شاگردانش درباره آن گفت،

"اینک به اورشلیم می‌رویم و آنچه به زبان انبیا درباره پسر انسان نوشته شده است، به انجام خواهد رسید. زیرا که او را به امّت‌ها تسلیم می‌کنند و استهزا و بی حرمتی کرده، آب دهان بر وی انداخته، و تازیانه زده، او را خواهند کشت و در روز سوم خواهد برخاست" (لوقا ۳۳-۱۸:۳۱).

نبوت خارق‌العاده اشعیا ۵۰:۶ نمی‌تواند به کسی جز عیسی اشاره داشته باشد. این نبوت به راستی توسط خداوند عیسی مسیح به اتمام رسید.

"پشت خود را به زنندگان و رخسار خود را به مو کنان دادم و روی خود را از رسوایی و آب دهان پنهان نکردم" (اشعیا ۵۰:۶).

امشب سه حقیقت بزرگ از این متن استنباط خواهم کرد.

I. اول، عیسی خودش را به دست آن شکنجه‌گران "داد"!

دکتر استرانگ (شماره ۵۴۱۴) به ما می‌گوید که واژه عبرانی "nâthan" به معنای "دادن" است. در واقع، عیسی پشتش را به شلاق زنندگان "داد." صورتش را به آنها "داد" تا موهایش را بکنند. باز هم برای "رسوایی و آب دهان" صورتش را "داد." عیسی گفت،

"من جان خود را می‌نهم... کسی آن را از من نمی‌گیرد، بلکه من خود آن را می‌نهم" (یوحنا ۱۸-۱۰:۱۷).

و دوباره در باغ جتسیمانی وقتی آمدند که او را بگیرند، عیسی به پطرس گفت،

"آیا گمان می‌بری که نمی‌توانم الحال از پدر خود درخواست کنم که زیاده از دوازده فوج از ملائکه برای من حاضر سازد؟ لیکن در این صورت کتب چگونه تمام گردد که همچنین می‌بایست بشود؟" (متی ۵۴-۲۶:۵۳).

حتی وقتی که سربازان آمدند تا عیسی را ببرند، می‌توانست ۷۲ هزار فرشته را احضار کند تا مانع از اینکار شوند. ولی عمدا از اینکار صرف نظر کرد. بله، نجات دهنده به "زنندگان" پشتش و گونه‌اش و صورتش را "داد." او تن به آن درد و رنج "داد" تا هدفش از آمدن به این جهان را به اتمام رساند، تا قومش را نجات بدهد و همه کسانی را که به سوی او می‌آیند نجات بدهد. او،

"که خود را در راه همه فدا داد" (اول تیموتیوس ۲:۶).

او،

"که خود را برای گناهان ما داد تا ما را از این عالم حاضر شریر... خلاصی بخشد" (غلاطیان ۱:۴).

او،

"که خود را در راه ما فدا ساخت تا ما را از هر ناراستی برهاند" (تیتوس ۲:۱۴).

او گفت،

"من جان خود را می‌نهم... کسی آن را از من نمی‌گیرد، بلکه من خود آن را می‌نهم" (یوحنا ۱۸-۱۰:۱۷).

او خودش را داد تا شکنجه، رسوا و مصلوب بشود چون شما را دوست دارد و محبت می‌کند! او گفت،

"کسی محبت بزرگتر از این ندارد که جان خود را بجهت دوستان خود بدهد" (یوحنا ۱۵:۱۳).

عیسی از تخت آسمانی برای این هدف به این دنیا آمد: تا زندگی‌اش را به آن شکنجه‌ها و آن رسوایی‌ها بدهد تا بلکه ما به حیات ادامه بدهیم! چه امر خطیری! او می‌گوید، "من پشتم را به زنندگان دادم چون شما را دوست دارم. من گونه‌هایم را به آنها دادم که ریشهایم را بکنند چون می‌دانستم این تنها راهی بود که می‌توانستم شما را نجات بدهم. من صورتم را برای رسوایی و آب دهان انداختن دادم تا صورت شما را از رسوایی در داوری آخر نجات بدهم!" او زندگی خودش را تسلیم آن اضطرابها کرد چون شما را محبت می‌کند و دوست شماست! "عیسی دوست گناهکاران است!" بایستید و این سرود را بخوانید!

عیسی دوست گناهکاران است،
   دوست گناهکاران، دوست گناهکاران؛
عیسی دوست گناهکاران است،
   می‌تواند شما را نجات بدهد!
(“Jesus is the Friend of Sinners,” by John W. Peterson, 1921-2006).

"پشت خود را به زنندگان و رخسار خود را به مو کنان دادم و روی خود را از رسوایی و آب دهان پنهان نکردم" (اشعیا ۵۰:۶).

II. دوم، عیسی خودش را به دست آن شکنجه‌گران "داد" تا جان شما را از گناه شفا دهد!

او "پشت [خودش] را به زنندگان داد." از این مطلب به سادگی رد نشوید! کتاب مقدس می‌گوید،

"پس پیلاطس عیسی را گرفته، تازیانه زد" (یوحنا ۱۹:۱).

اسپارژن اشاره کرده،

پیلاطس، فرماندار، او را سپرد تا تازیانه بزنند... آن تازیانه از زردپی گاومیش‌ها درست شده بود... در آن از قوزک تابیده شده گوسفندان با خرده استخوانها بکار برده شده بود تا هر ضربه بطور موثرتری آن تن بیچاره‌ای که آن ضربات لت و پاره کرده بودند را بدرد. آن تازیانه خوردن چنان مجازاتی به شمرده می‌شد که از لحاظ عامه بدتر از خود مرگ بود و در واقع خیلی‌ها در جریان آن یا چندی بعد از آن جان خود را از دست می‌دادند. نجات دهنده متبارک ما پشتش را به زنندگان داد و [آنها زخمهای] عمیقی بر آن ایجاد کردند. چه منظره‌ای از رنج و بدبختی! چطور می‌توانیم نگاه کردن به آن صحنه را تحمل کنیم؟ (C. H. Spurgeon, “The Shame and Spitting,” The Metropolitan Tabernacle Pulpit, Pilgrim Publications, 1972 reprint, volume XXV, p. 422).

"پشت خود را به زنندگان و رخسار خود را به مو کنان دادم و روی خود را از رسوایی و آب دهان پنهان نکردم" (اشعیا ۵۰:۶).

ای عیسی، چرا پشتت را به تازیانه زنندگان دادی؟ باز هم این اشعیا است که به ما جواب می‌دهد،

"از زخمهای او ما شفا یافتیم" (اشعیا ۵۳:۵).

با آن "زخمها" یا ضربه‌های وارده بر پشتش جان ما از گناه شفا می‌یابد! پطرس رسول این مطلب را برای ما کاملا روشن کرد وقتی که گفت،

"که خود گناهان ما را در بدن خویش بر دار متحمل شد تا از گناه مرده شده، به عدالت زیست نماییم که به ضربهای او شفا یافته‌اید" (اول پطرس ۲:۲۴).

جانهای ما که از گناه تکه پاره و تباه شده، با زخمها و ضربه‌هایی که عیسی تحمل کرد قابل شفا یافتن هستند!

وقتی کنار دریای طبریه بود، جماعت بزرگی پیش او آمدند،

"پس جمیع ایشان را شفا بخشید" (متی ۱۲:۱۵).

همانطور که آنها را شفا داد، می‌تواند قلب گناه‌آلود شما را هم شفا بدهد، هر چقدر هم که "شرور" باشد (ارمیا ۱۷:۹). چارلز وسلی، در سرود معروف کریسمسش "بشنوید، فرشتگان قاصد می‌خوانند،" گفت که مسیح "برخاسته با شفا در بالهایش... به دنیا آمده تا فرزندان زمین را برخیزاند، متولد شده تا به آنها تولد دوباره بخشد." نزد عیسی بیایید و زخمهای گناه در جانتان با ضربهای او شفا خواهند یافت و شما تولد تازه خواهید یافت!

III. سوم، عیسی خودش را به دست آن شکنجه‌گران "داد" بعنوان جانشینی برای شمای گناهکار!

"پشت خود را به زنندگان و رخسار خود را به مو کنان دادم و روی خود را از رسوایی و آب دهان پنهان نکردم" (اشعیا ۵۰:۶).

از این روشنتر نمی‌تواند باشد:

"و حال آنکه به سبب تقصیرهای ما مجروح و به سبب گناهان ما کوفته گردید. و تأدیب سلامتی ما بر وی آمد و از زخمهای او ما شفا یافتیم. جمیع ما مثل گوسفندان گمراه شده بودیم و هر یکی از ما به راه خود برگشته بود و خداوند گناه جمیع ما را بر وی نهاد" (اشعیا ۶-۵۳:۵).

عیسی تمام آن شکنجه‌ها را بجای شما تحمل کرد تا شما را از شکنجه و عذاب جهنم نجات بدهد!

"آنگاه آب دهان به صورتش انداخته او را زدند و کسانی که بر رخسارش سیلی می‌زدند" (متی ۲۶:۶۷).

"بعضی‌ها آب دهان به رویش می‌انداختند و چشمهایش را بسته و با مشت او را می‌زدند و می‌گفتند: از غیب بگو کی تو را زد‌؟ خدمتکاران هم او را کتک زدند‌" (مرقس ۱۴:۶۵).

"آنها آب دهان بر او انداخته و با چوبی که در دستش بود بر سرش می‌زدند‌" (متی ۲۷:۳۰).

"و با چوب بر سرش می‌زدند و به رویش آب دهان می‌انداختند، بعد پیش او زانو زده و تعظیم می‌کردند‌" (مرقس ۱۵:۱۹).

"کسانی که عیسی را تحت نظر داشتند او را مسخره کردند، کتک زدند، چشمانش را بستند و می‌گفتند: حالا از غیب بگو که تو را می‌زند‌! و به این طرز به او اهانت می‌کردند‌" (لوقا ۶۵-۲۲:۶۳).

"در این وقت پیلاطس دستور داد عیسی را تازیانه زدند" (یوحنا ۱۹:۱).

"پشت خود را به زنندگان و رخسار خود را به مو کنان دادم و روی خود را از رسوایی و آب دهان پنهان نکردم" (اشعیا ۵۰:۶).

ژوزف هارت این مطلب را به خوبی بیان کرده،

بنگر چه صبور عیسی ایستاده،
   در [این مکان مخوف] خوار شده!
گناهکاران دستان قادر مطلق را بسته‌اند،
   و بر صورت خالق آب دهان انداخته‌اند.
(“His Passion” by Joseph Hart, 1712-1768; altered by Dr. Hymers).

عیسی از تمام این عذابها و رنجها گذشت. و بعد هم دستها و پاهایش را به صلیب میخکوب کردند! از تمام آن ترسها و دردها بعنوان جانشینی برای شما گذشت. بجای شما روی صلیب رنج و عذاب کشید و مرد تا مزد گناه شما را بپردازد و شما را پاک و شفا یافته به حضور خدا بیاورد!

"زیرا که مسیح نیز برای گناهان یک بار زحمت کشید، یعنی عادلی برای ظالمان، تا ما را نزد خدا بیاورد" (اول پطرس ۳:۱۸).

دکتر آیزاک واتس گفته،

بنگر، از سرش، دستانش، پاهایش،
   محنت و محبت آمیخته با هم و جاریست؛
آیا هیچوقت چنین محبت و محنتی با هم آمیخته اند،
   یا خارها چنان زیبا همچون تاجی شکل گرفته اند؟

اگر تمام گستره طبیعت از آن من بود،
   هنوز سوغاتی بس کوچک بود؛
چنان محبت شگفت انگیزی، چنان آسمانی،
   روحم، جانم و هر چه دارم را می‌طلبد.
(“When I Survey the Wondrous Cross” by Isaac Watts, D.D., 1674-1748).

و ویلیام ویلیامز گفته،

باز عظیم خطای بشر،
   بر نجات دهنده قرار گرفت،
با محنت همچون ردایی او
   برای گناهکاران آراسته شد.
برای گناهکاران آراسته شد.
   (“Love In Agony” by William Williams, 1759).

امی زابالاگا در کلیسای ما متولد شد. او در هر مراسم یکشنبه حضور داشت. ولی اینکار او را به یک مسیحی بدل نکرد. او ذاتا یک گناهکار بود مثل هر کس دیگری. با گناه خودش و با خودش در کشمکش بود. ولی یک روز در انتهای خطابه‌ام به جلو آمد. زانو زد و به مسیح اعتماد کرد و ایمان آورد! گوش کنید که چه گفت،

"گناهم همچون اقیانوسی بی‌انتها گسترده شده بود. نمی‌توانستم دیگر آن را تحمل کنم. باید مسیح را می‌داشتم! باید خون او را به دست می‌آوردم! به زانو درآمدم و به خود عیسی اعتماد کردم. خدا من را از بت‌های احساسات، روانکاوی و میل به اطمینان کسب کردن خلاص کرد. از آنها دست کشیدم و در بازوان نجات دهنده خودم را انداختم. بجای ترسیدن از یک بازگشت قلابی دیگر، یا تفتیش خودم و بررسی احساساتم که همیشه قبلا می‌کردم، با ایمان به مسیح نگاه کردم. مسیح زنده من را نجات داد. گناه من را در خون گرانبهایش شست. بار سنگین گناه را برداشت. عیسی خشم خدا را که می‌بایست من را به جهنم می‌فرستاد جذب کرد. او تمام گناهم را بخشید و عفو کرد. در سابقه‌ام با خون خود او نوشته شد "بی گناه." او وکیل من، ناجی من، قهرمان من و خداوند من است! فقط همراه با پولس رسول می‌توانم بگویم، "شکر خدای را بخاطر هدیه غیرقابل وصف او – یعنی عیسی."

مسیح جانشین شماست. او بجای شما مرد – تا مزد گناهتان را بپردازد. اسپارژن بزرگ گفته، "دیگران شاید چیز دیگر موعظه کنند، ولی از این منبر همیشه باید جانشینی مسیح پژواک داشته باشد!"

عیسی با رنج و عذابش و مرگ روی صلیب بدهی گناه شما را پرداخت! پیش عیسی بیایید و او شما را از گناهتان عفو می‌کند و جانتان را نجات می‌دهد! باشد که از صمیم قلبتان بگویید،

می‌آیم ای خداوند!
   پیش تو می‌آیم اکنون!
مرا بشوی و پاک کن در خونت
   که از جلتجا شد جاری.
(“I Am Coming, Lord” by Lewis Hartsough, 1828-1919).

( پایان موعظه)
شما می توانید موعظه های دکتر هایمرز را هر هفته در اینترنت به این آدرس بخوانید
www.sermonsfortheworld.com
روی "موعظه ها بفارسی" کلیک کنید.

متن دستنویس این خطابه ها از حق چاپ برخوردار نیست. شما می توانید بدون اجازه دکتر هایمرز از آنها استفاده
کنید. اما تمام پیامهای ویدیویی دکتر هایمرز و تمام ویدیوهای دیگر کلیسای ما، از حق چاپ برخوردارند و فقط با
گرفتن اجازه قابل استفاده هستند.

سرود تک نفره پیش از خطابه توسط آقای بنجامین کینکید گریفیت:
“My Jesus, I Love Thee” (by William R. Featherstone, 1842-1878).