عذاب مسیح در باغ جتسیمانی

مسیح شام فصح را با شاگردانش خورده بود. در آخر شام، مسیح نان و جام شراب را به آنها داده بود – که ما آنرا ”شام خداوند“ می‌نامیم. او به شاگردان گفت که نان به بدن او اشاره می‌کند، بدنی که صبح روز بعد مصلوب می‌شد. به آنها گفت که جام شراب به خون او دلالت می‌کند، خونی که ریخته می‌شد تا ما را از گناهمان نجات بدهد. سپس عیسی و شاگردان سرودی خوانده و آن اتاق را ترک کردند و شبانه از آنجا خارج شدند.

آنها از دامنه شرقی اورشلیم پایین رفتند و از نهر سدرون عبور کردند. بعد کمی جلوتر یعنی تا لبه باغ جتسیمانی پیش رفتند. عیسی هشت نفر از شاگردانش را آنجا در کنار باغ گذاشت و به آنها گفت که دعا کنند. بعد جلوتر رفت و وارد باغ شد و پطرس، یعقوب و یوحنا را هم آنجا گذاشت. عیسی خودش جلوتر رفت و وارد تاریکی باغ شد و زیر درختان زیتون نشست. آنجا بود که او ”مضطرب و دلتنگ گردید و بدیشان گفت: نفس من از حزن، مشرف بر موت شد... و قدری پیشتر رفته، به روی بر زمین افتاد و دعا کرد تا اگر ممکن باشد آن ساعت از او بگذرد“ (مرقس ۳۵، ۱۴:۳۳).

ج. س. رایلی گفته، ”روایت عذاب خداوندمان در باغ جتسیمانی بخشی عمیق و اسرارآمیز از کتاب مقدس است. این متن شامل چیزهایی می‌شود که خردمندترین‌ها [الهيدانان] هم نمی‌توانند آنها را کاملا توضیح بدهند. با اینحال این متن دارای... حقایق ساده ولی با اهمیت [فراوان] است“ (J. C. Ryle, Expository Remarks on Mark, The Banner of Truth, 1994, p. 316; noted on Mark 14:32-42).

بیایید امشب در ذهنمان به باغ جتسیمانی برویم. مرقس به ما می‌گوید که عیسی ”بسیار مضطرب“ بود (مرقس ۱۴:۳۳). واژه یونانی آن ”ekthambeisthai“ است – که به معنی ”اضطراب زیاد، استرس زیاد، متحیر و گوش به زنگ“ بودن است. ”و قدری پیشتر رفته، به روی بر زمین افتاد“... و به آنها گفت، ”نفس من از حزن، مشرف به موت شد“ (مرقس ۳۵، ۱۴:۳۴).

ج. س. رایلی گفته، ”فقط یک توضیح منطقی برای این اظهار احساسات وجود دارد. آن یک ترس معمولی از درد جسمانی نبود... آن حس یک بار کمرشکن از گناه بشر بود که به شکل مخصوصی در آن لحظه شروع به فشار آوردن بر او کرد. آن حسی بود از وزنه‌ای [غیرقابل بیان] از گناهان و خطاهای ما که از آن به بعد بر دوش او گذاشته شد. او 'بخاطر ما ملعون' شد. او حامل غمها و رنجهای ما شد... او 'بخاطر ما گناه شد کسی که هرگز گناه نکرد.' باطن و ذات مقدس او بار زشت و کریهی که بر وی قرار گرفت را [عمیقا] احساس کرد. اینها دلایل اضطراب فوق‌العاده او بود. ما باید در عذاب خداوندمان در باغ جتسیمانی بتوانیم معصیت فزاینده گناه را ببینیم. [افکار کلیساهای انجیلی امروز] خیلی پایین‌تر از چیزی است که باید درباره گناه باشد“ (رایلی، ص. ۳۱۷).

شما نباید فکر کنید که غیبت از کلیسا و یا نادیده گرفتن کلاسهای دینی یکشنبه گناه سبکی است در حالیکه بجای آن بازیهای ویدیویی، پورنوگرافی، رقص و مستی را تماشا می‌کنید. تمام این گناهان شما در باغ جتسیمانی روی عیسی قرار گرفت. ولی چیزهای بیشتری وجود دارد – خیلی بیشتر. بزرگترین گناهی که در باغ جتسیمانی روی عیسی قرار گرفت گناه اولیه ما است، یعنی انحراف و فساد کامل ما که از گناه بالفطره ما ناشی می‌شود. آن گناه ”از فسادی که از شهوت در جهان است“ منتج می‌شود (دوم پطرس ۱:۴). از این حقیقت می‌آید که ”جمیع ما مثل شخص نجس شده‌ایم“ (اشعیا ۶۴:۶). این خودخواهی، طمع و سرکشی در باطن شما علیه خداست. این ”تفکر جسم [است که] دشمنی خدا است“ که علیه خدا سرکشی می‌کند و می‌خواهد بدون او زندگی کند (رومیان ۸:۷). این قلب زشت و مکروهی است که شما دارید (رومیان ۸:۷). این قلب گناه آلودی است که دارید و از آدم یعنی همان گناهکار اول به شما منتقل شده است. در ژن شما، در خونتان و در جانتان از او به شما منتقل شده است. (رومیان ۵:۱۲) – ”لهذا... به همین قسمی که از نافرمانی یک شخص بسیاری گناهکار شدند“ (رومیان ۵:۱۹).

ببینید که چطور این نوزادان نحیف در گناه بدنیا می‌آیند. آ. و. پینک گفته، ”فساد و تباهی سرشت بشر خودش را در بچه‌های کوچک هویدا می‌کند... و در چه زمان زودی هم اینکار را انجام می‌دهد! اگر هیچ نیکویی [موروثی] در بشر وجود داشت، خودش را یقینا [در نوزادان] نشان می‌داد، قبل از اینکه عادات بد بواسطه تماس با این دنیا شکل بگیرند. ولی آیا ما [بچه‌های] خوب پیدا می‌کنیم؟ حرفش را هم نزنید. نتیجه نامتغیر رشد در انسانها این است که به محض اینکه به اندازه کافی بزرگ شدند [آنها] تبدیل به موجودات شروری می‌شوند. آنها از خودشان لجاجت، کینه توزی و انتقام را بروز می‌دهند. برای چیزی که برایشان خوب نیست گریه و اخم و تخم می‌کنند و [نسبت به والدینشان عصبانی می‌شوند] وقتی جواب نه می‌گیرند اغلب سعی می‌کنند [آنها را گاز بگیرند]. آنها که در خانواده‌های صادق و درستی بدنیا می‌آیند و بزرگ می‌شوند به [دزدی] متهم می‌شوند حتی قبل از اینکه شاهد عمل دزدی بوده باشند. با این [خطایا]... سرشت انسان از ابتدای وجودش [گناهکار] دیده می‌شود“ (A. W. Pink, Gleanings from the Scriptures, Man’s Total Depravity, Moody Press, 1981, pp. 163, 164). کمیسیون جرائم مینسوتا در یکی از گزارشاتش حتی این مسئله را روشنتر هم کرد. ”هر بچه‌ای زندگی را مثل یک وحشی کوچولو شروع می‌کند. او کاملا خودخواه و خود محور است. همه چیز می‌خواهد هر وقت که دلش بخواهد... توجه مادرش، اسباب بازی دوستش یا ساعت عمویش. این [چیزها] را به او ندهید و با خشم و خشونت جیغ و فریاد می‌زند بطوری که اگر آنقدر زبون نبود قتل هم می‌کرد... این بدان معنی است که تمام بچه‌ها، نه فقط بعضی بچه‌ها، خلافکار، یعنی گناهکار، بدنیا می‌آیند“ (quoted by Haddon W. Robinson, Biblical Preaching, Baker Book House, 1980, pp. 144, 145).

به محض کشیدن نفس کودکی،
بذرهای گناه در مرگ رشد می‌کنند؛
شریعتت قلبی کامل می‌طلبد،
ولی ما در هر جزئی ناپاک هستیم.
   (“Psalm 51,” by Dr. Isaac Watts, 1674-1748).

نوزاد به محض بدنیا آمدن جیغ می‌کشد. هیچ توله حیوانی اینکار را نمی‌کند. چون اگر مثل بچه آدمیزاد بخواهد جیغ بکشد و سروصدا راه بیاندازد، بلافاصله توسط حیوانات دیگر کشته می‌شود. ولی نوزاد انسان علیه خدا، علیه اشخاص صاحب اختیار و خود زندگی لحظاتی بعد از بدنیا آمدنش فریاد می‌کشد. چرا؟ چون شما با گناه مادرزادی از جدتان آدم بدنیا آمدید، به این دلیل. به این علت است که شما تمایل به سرکشی دارید، با رهبران کلیسا ناسازگاری می‌کنید، راه خودتان را در پیش می‌گیرید و از انجام کار درست خودداری می‌کنید. این ریشه تمام دردها و مرگ در سراسر دنیاست – این گناه مادرزادی است. به این دلیل شما گناه می‌کنید، حتی بعد از بازگشت کردن. والدینتان شاید فکر کنند که شما جوانهای مسیحی هستید، ولی شما در واقع جوانهای گناهکارید که از انجام اراده خدا متنفرند!

همه این گناه اولیه را به گناهانی که آدمها مرتکب می‌شوند در فکرشان، حرفشان و عملشان اضافه کنید و بعد راحتتر می‌توانید ببینید که چرا عیسی دچار شوک شد! وقتی خدا گناه جهان را روی او گذاشت، در زیر آن فشار خرد شد.

لطفا کتاب مقدستان را از انجیل لوقا که این مطلب را توصیف می‌کند باز کنید. صفحه ۱۱۰۸ از کتاب مقدس اسکافیلد است. لوقا ۲۲:۴۴ است. لطفا بایستید و با صدای بلند آنرا بخوانید.

”پس به مجاهده افتاده، به سعی بلیغ‌تر دعا کرد، چنانکه عرق او مثل قطرات خون بود که بر زمین می‌ریخت“ (لوقا ۲۲:۴۴).

لطفا بنشینید. ج. س. رایلی گفته، ”چطور می‌توانیم عذاب عمیقی را که خداوندمان در باغ تحمل کرد [توضیح‌ بدهیم]؟ دلیل آن همه عذاب، هم روانی و هم جسمانی، که تحمل کرد چی [بود]؟ فقط یک جواب قانع کننده وجود دارد. آن سنگینی بار گناه جهان بود که شروع به فشار وارد آوردن بر او کرد... وزن بی نهایت سنگین این [گناهان] بود که باعث شد آن همه رنج و عذاب را تحمل کند. احساس تقصیر جهان بود که با فشار خودش موجب شد یگانه پسر خدا قطرات بزرگ خون عرق کند“ (J. C. Ryle, Luke, Volume 2, The Banner of Truth Trust, 2015 edition, pp. 314, 315; note on Luke 22:44).

”[خدا] زیرا او را که گناه نشناخت، در راه ما گناه ساخت“ (دوم قرنتیان ۵:۲۱).

”خداوند گناه جمیع ما را بر وی نهاد“ (اشعیا ۵۳:۶).

”که خود گناهان ما را در بدن خویش بر دار متحمل شد“ (اول پطرس ۲:۲۴).

ج. س. رایلی گفت، ”باید با جدیت به آن آموزه قدیمی پایبند باشیم که می‌گوید مسیح 'متحمل گناه ما شد،' هم در باغ [جتسیمانی] و هم بر روی صلیب. هیچ آموزه دیگری نمی‌تواند [خون عرق کردن مسیح را] توضیح بدهد یا وجدان آدم گناهکار را راضی کند“ (رجوع به مأخذ بالا). جوزف هارت گفته،

بنگر فرزند رنجور خدا را،
آه و ناله می‌کند، خون عرق می‌کند!
از رنجهای بی‌کرانش
فرشتگان نیز درک کاملی ندارند.
تنها از آن خدا و تنها خداست
که وزن آنها کاملا شناخته می‌شود.
(“Thine Unknown Sufferings” by Joseph Hart, 1712-1768;
to the tune of “‘Tis Midnight, and on Olive’s Brow”).

دوباره جوزف هارت می‌گوید،

آنجا فرزند خدا تمام خطایای مرا متحمل شد؛
این را از طریق فیض می‌توان باور کرد؛
ولی وحشتی را که او احساس کرد
وسیع تر از آن است که بتوان درک نمود.
کس نتواند در تو نفوذ کند،
ای جتسیمانی تاریک سوت و کور.
(“Many Woes He Had Endured” by Joseph Hart, 1712-1768;
to the tune of “Come, Ye Sinners”).

و ویلیام ویلیامز گفته،

بار گران وزن گناه بشر روی ناجی گذاشته شد؛
بخاطر گناهکاران با ردایی از اندوه و بلا آراسته شد،
بخاطر گناهکاران آراسته شد.
(“Love in Agony” by William Williams, 1759;
to the tune of “Majestic Sweetness Sits Enthroned”).

”پس به مجاهده افتاده، به سعی بلیغ‌تر دعا کرد، چنانکه عرق او مثل قطرات خون بود که بر زمین می‌ریخت“ (لوقا ۲۲:۴۴).

”خداوند گناه جمیع ما را بر وی نهاد“ (اشعیا ۵۳:۶).

این شروع کفاره و یا فدیه نیابتی مسیح است. ”نیابتی“ به این معنی است که رنج و عذاب یکنفر بجای نفر دیگر. مسیح بجای تو عذاب می‌کشد، بخاطر گناه تو، چون او گناهی ندارد. مسیح در آن نیمه شب زیر درختان زیتون در باغ جتسیمانی به حامل گناهان ما تبدیل شد. صبح روز بعد به صلیب کشیده شد تا جزای کامل گناه تو را پرداخت کند. چطور می‌توانی چنین محبتی را رد کنی – محبتی که عیسی نسبت به تو دارد؟ چطور می‌توانی سخت دل باشی و چنین محبتی را رد کنی؟ این خدای پسر است، که بجای تو عذاب می‌کشد، تا گناه تو را کفاره بدهد. یعنی تو اینقدر سرد و بی احساس هستی که محبتش برای تو هیچ معنی ندارد؟

از تو می‌پرسم، آیا آنقدر سرد و بی إحساس شدی که وقتی درباره عیسی می‌شنوی که بخاطر تو درد و عذاب کشید هیچ تاثیری روی تو نمی‌گذارد؟ آنقدر آدم عجیبی شدی که وقتی از درد و رنج عیسی برای کفاره دادن گناه تو حرف می‌زنم هیچ معنی برای تو ندارد؟ آیا مثل سربازهایی که عیسی را به صلیب کشیدند بی حس شدی – در حالیکه او داشت آنجا جان می‌داد و برای لباسش قرعه انداختند؟ امیدوارم که اینطور نباشد! امشب از شما تمنا می‌کنم که به نجات دهنده اعتماد کنید و با خون مقدسش از گناهتان پاک بشوید!

می‌گویی ”خیلی چیزها را از دست می‌دهی.“ باید از شنیدن حرفهای ابلیس دست برداری! چیزی در این دنیا مهمتر از این وجود ندارد!

افسوس! آیا خون ناجی‌ام ریخته شد؟ آیا ناجی‌ام جان سپرد؟
آیا او آن سر مقدس را بخاطر کرمی همچون من فدا کرد؟

ولی [اشک] غصه [نمی‌تواند] محبتی را که من به او مدیونم بپردازد؛
خداوندا، لبیک، جانم را می‌دهم، این است آنچه می‌توانم انجام بدهم.
(“Alas! And Did My Saviour Bleed?” by Dr. Isaac Watts, 1674-1748).

آیا حاضری به عیسی اعتماد کنی؟ حاضری خودت را بدستان او بسپاری؟ آیا از صمیم قلب از عشق به او برانگیخته شدی؟ اگر نه، لطفا از اینجا نرو. ولی اگر متاثر شدی، بیا و اینجا در دو ردیف اول بنشین. آمین.

( پایان موعظه)
شما می توانید موعظه های دکتر هایمرز را هر هفته در اینترنت به این آدرس بخوانید
www.sermonsfortheworld.com
روی "موعظه ها بفارسی" کلیک کنید.

متن دستنویس این خطابه ها از حق چاپ برخوردار نیست. شما می توانید بدون اجازه دکتر هایمرز از آنها استفاده
کنید. اما تمام پیامهای ویدیویی دکتر هایمرز و تمام ویدیوهای دیگر کلیسای ما، از حق چاپ برخوردارند و فقط با
گرفتن اجازه قابل استفاده هستند.

سرود تک نفره پیش از خطابه توسط آقای بنجامین کینکید گریفیت:
“Gethsemane, The Olive-Press!” (by Joseph Hart, 1712-1768;
to the tune of “‘Tis Midnight, and on Olive’s Brow”).