جلالت را به من نشان بده

لطفا کتاب مقدستان را از سفر خروج، فصل ۳۳ باز کنید. از کتاب مقدس اسکافیلد در صفحه ۱۱۵ است. حالا بایستید و به سفر خروج ۳۳:۱۸ نگاه کنید. این دعای موسی به خداست،

"عرض کرد، مستدعی آنکه جلال خود را به من بنمایی" (خروج ۳۳:۱۸).

بفرمایید بنشینید. اگر خطابه جان سموئل با عنوان "نظم و ترتیب در دعا" را فراموش نکرده باشید، می‌توانید چندین نوع دعا از این قبیل را در سفر خروج، فصول ۳۲ و ۳۳ پیدا کنید. موسی با خدا راز و نیاز می‌کند که اوج آن در آیات ۱۵ و ۱۸ دیده می‌شود. در آیه ۱۵ موسی می‌گوید، ”هرگاه روی تو نیاید، ما را از اینجا مبر.“ در آیه ۱۸ موسی می‌گوید، ”مستدعی آنکه جلال خود را به من بنمایی.“ واژه عبری ”جلال“ کلمه kavod است که معنای تحت اللفظی آن ”وزن خدا“ است. من شخصا این ”وزن“ را چند بار در زندگی‌ام احساس کرده‌ام. وقتی ۱۵ ساله بودم و در قبرستان فورست لاون نفس زنان روی چمنها دراز کشیدم، وزن ملموس خدا که همچون ملافه سبکی روی من نازل شد را احساس کردم. در سه احیای مختلفی که شاهد بودم، می‌توانستم kavod را در هوای اطرافم احساس کنم. برایان ه. ادواردز گفته، ”توضیحات بشری با 'حضور' خدا به چالش کشیده می‌شود، ولی این تجربه استثنایی احیاء را توضیح و توجیه می‌کند“ (Revival: A People Saturated With God, p. 136). ”آدم و حوا از حضور خدا مخفی شدند و قائن 'از حضور خدا رانده شد'“ (رجوع به ص. ۱۳۵). ”در احیاء حضور خدا تبدیل به یک تجربه قابل حس [لمس کردنی] می‌شود“ (رجوع به ص. ۱۳۴). ”در احیاء [حضور خدا] آنقدر محسوس می‌شود که چند باری شما را از پا درمی‌آورد“ (رجوع به ص. ۱۳۵).

”این کلیدی است که با آن احیاء را بهتر درک کنیم. اگر امروز در دعا جنبه‌ای وجود دارد که پرستش ما فاقد آن است، آن تجربه لمس خداست... به این دلیل است که ما اینقدر بی توجه در پرستش رفتار می‌کنیم. کار عمیق روح القدس در احیاء همیشه با تجربه‌ای که ما را متقاعد می‌کند خدا حضور دارد مشخص می‌شود... احیاء یک چیز متفاوت است. در این تجربه درک می‌شود که خدا آنجاست و حتی شخص بی‌ایمان مجبور می‌شود بپذیرد 'خدا حقیقتاً در میان ماست،' اول قرنتیان ۱۴:۲۵“ (رجوع به ص. ۱۳۴). ”وقتی روح خدا [فرود] می‌آید، دعاهای کلیسا را بالا می‌برد و حیات جدید به آن می‌دمد“ (رجوع به ص. ۱۲۹). ”در احیاء، بعد از اینکه اعترافات سبب می‌شوند مسیحیان با خون مسیح دوباره پاک بشوند، دعا کردن سبب خوشی و شادمانی می‌شود“ (رجوع به ص. ۱۲۸).

در ساکسونی، ”حس نزدیک شدن مسیح همزمان به همه دست داد... کاری که خدا [آنجا] انجام داد، یعنی از آن لحظه تا زمستان همان سال، غیرقابل توصیف است. سرتاسر آن محل تبدیل شد به خیمه خدا با آدمها“ (رجوع به ص. ۱۳۵). در کشور کره در سال ۱۹۰۷، ”هر [شخصی] که وارد کلیسا می‌شد، إحساس می‌کرد که صحن آن کلیسا پر از حضور خداست... إحساس نزدیک بودن خدا در آن شب را نمی‌شود با هیچ زبانی بیان کرد“ (رجوع به صفحات ۱۳۵، ۱۳۶).

در نوامبر سال ۱۹۸۰، با یکی از دوستانم به مورفریسبورو در تنسی رفتیم تا با دکتر جان ر. رایس برای یک برنامه تلویزیونی که درست می‌کردیم مصاحبه کنیم. دکتر رایس خیلی پیر شده بود و بخاطر سکته‌ای که کرده بود زمین گیر شده بود. ۸۵ سالش بود که او را روی صندلی چرخدار آوردند تا با ما دیداری داشته باشد. وقتی او را می‌آوردند، من و دوستم حس کردیم ”kavod“ مثل یک وزنه سبک در هوا نازل شد. می‌دانم که خدا نازل شد چون درست همان حسی را داشتیم که در آن سه احیای اصیل شاهد بودم.

ما یک فیلمبردار با دوربینش از آن شهر استخدام کرده بودیم. آن فیلمبردار در گذشته کاتولیکی بود که کلیسا را ترک کرده بود. در حالیکه با دکتر رایس مصاحبه می‌کردیم و او با مکث‌های زیادش راجع به خدمات بشارتی فراوانی که انجام داده بود حرف می‌زد، فیلمبردارمان اشک از چشمانش سرازیر شده بود و دائم آنها را پاک می‌کرد. بعد که مصاحبه تمام شد و دکتر رایس را با همان صندلی چرخدارش به سمت یک ماشین بردند. من و دوستم با آن فیلمبردار در آن اتاق تنها ماندیم. او هنوز داشت گریه می‌کرد. از من درباره دکتر رایس سؤال کرد و من به او توضیح دادم که او یک ایماندار بزرگ است. همانطور که صحبت می‌کردم، می‌توانستم حضور خدا را که محسوستر می‌شد حس کنم. آن مرد همچنان گریه می‌کرد. تنها چیزی که من گفتم این بود، ”عیسی تو را دوست دارد. به او اعتماد کن و او تو را از گناهت پاک می‌کند.“ لازم نبود که چیز دیگری بگویم. او خودش زانو زد و با اشکهای جاری از گونه‌هایش به عیسی ایمان آورد. خیلی آسان بود چون حضور خدا آنجا بود. یک آیه از کتاب مقدس به ذهنم خطور کرد، ”جایی که روح خداوند است، آنجا آزادی است“ (دوم قرنتیان ۳:۱۷). اگر قوت روح خدا را مثل دکتر جان ر. رایس داشتیم، می‌دانم که بازگشت کردن مهمانهایمان آسان می‌شد، حتی مهمانهایی که اولین بارشان است!

ولی حضور خداوند امتیاز بزرگ دیگری هم دارد. این پیش طعم پادشاهی آسمان است. می‌دانم که پادشاهی آسمانی برای خیلی از شما غیر واقعی بنظر می‌رسد. ولی وقتی ”kavod“ خدا در کلیسایمان نازل بشود و وقتی که شما را لمس کند، پادشاهی آسمانی را حس می‌کنید. آن ”پیش طعم جلال آسمانی“ خواهد بود. دیگر درباره پادشاهی آسمانی بعنوان یک مفهوم انتزاعی فکر نمی‌کنید. وقتی وارد کلیسایمان بشوید و خدا هم اینجا باشد، شما دقیقا ”طعم“ واقعیت و خوشی آسمانی را می‌چشید. بعد می‌توانید سرود کوتاه جان و. پیترسون را با شادی زیادی بخوانید!

آسمان نازل شد و جلال روحم را پر کرد،
نجات دهنده در پای صلیب مرا شفا داد.
گناهانم پاک شد و شبم به روز گرایید –
آسمان نازل شد و جلال روحم را پر کرد.
   (“Heaven Came Down” by John W. Peterson, 1921-2006).

من راجع به تعصب و افراط گرایی لجام گسیخته و وحشی بعضی از کلیساهای پنطیکاستی یا ایده‌های غلط بعضی از کلیساهای کاریزماتیک حرف نمی‌زنم. نخیر! آنها اغلب سعی می‌کنند روح خدا را با کوبیدن روی طبل یا صحبت به زبانها نازل کنند. شاید که نیتشان خیر باشد، ولی این روشی نیست که تا قبل از شروع به کار کلیساهای پنطیکاستی در سال ۱۹۰۵، خدا در جلسات نازل می‌شد و مردم را احیاء می‌کرد. لازم است که به روش قدیم برگردیم – چرا که آن یک روش درست است – و هنوز هم راه درست همان است!

نباید سعی کنیم که با به زمین انداختن خودمان سعی کنیم Kavod را نازل کنیم اگرچه ممکن است که وقتی خدا نازل می‌شود افراد روی زمین هم بیافتند. ولی ما با زیاده روی در هیجانات یا فریاد کشیدن ها لذتی نمی‌بریم. نخیر! وقتی مسیحیان گناهی که به درون زندگی‌شان رخنه کرده را حس می‌کنند، گناهی که از آن بیزارند و گناهی که باید آنرا به خدا اعتراف کنند لذت می‌بریم – و خطاهایی که باید به یکدیگر اعتراف کنیم تا خدا، آن پدر آسمانی، از لحاظ روحانی ما را شفا بدهد! لطفا بایستید و سرود شماره ۱۰ از سرودنامه تان را بخوانید.

”مرا جستجو کن، ای خداوند، و قلبم را بکاو:
مرا بیازما و افکارم را بشناس:
و قلبم را بکاو؛
مرا بیازما و افکارم را بشناس؛
و ببین اگر طریق شرارتی در من هست،
و مرا به راه ابدیت رهنمون گردان.“
   (مزامیر ۲۴ ،۱۳۹:۲۳).

نترسید! خدا شما را دوست دارد. وقتی که اعتراف می‌کنید، شما را مورد قضاوت قرار نمی‌دهد. نترسید. مهم نیست که گناهتان چقدر وحشتناک است، خدا می‌تواند آنرا شفا بدهد. خدا می‌تواند آنرا با خون عیسی پاک کند. اینجا جلوی این سکو بیایید. دست کسی را بگیرید و دو به دو برای هم دعا کنید. دعا کنید که امشب به گناه اعتراف کنید. من شما را دوست دارم! خدا شما را برکت می‌دهد! آنقدر شما را اینجا دوست دارند که امشب هر چه بگویید، ما همچنان شما را دوست خواهیم داشت! به ما اعتماد کنید و نترسید. به نزد عیسی بیایید، بیایید و به گناهانتان اعتراف کنید تا با خون عیسی نجات دهنده پاک بشوید. و بعد حتی اگر دیگر جوان نیستید هم می‌توانید امشب بیایید. من دو صندلی کنار این سکو خواهم داشت. اگر فکر می‌کنید که اعترافاتتان نباید علنی باشد، بیایید همینجا و به خود من اعتراف کنید و من به شما می‌گویم که آیا باید آنها را علنی بگویید یا نه.

برادرمان جک انگان جملات زیر را در روز تولد ۷۶ سالگی ام برایم نوشت.

دکتر هایمرز عزیز،

     می‌خواهم بخاطر امین بودنتان در طول تمام این سالها از شما تشکر و قدردانی کنم. بعضی وقتها فکر می‌کنم که دلیل وجود بازماندگان (ایماندار) در طول ارتداد بزرگ [حداقل تا اندازه ای] بخاطر این است که خدا از شما استفاده می‌کند... حقایقی که شما موعظه می‌کنید شاید که جرقه‌ای باشد که به شعله ور شدن احیاء کمک کند... امیدوارم که خدمت روحانی تان به شکوفا شدنش ادامه بدهد و موعظه‌هایتان [در اینترنت] تا ابدیت انعکاس پیدا کند. شما را دوست دارم شبان عزیز.

ارادتمند شما در مسیح،
جک انگان

پی‌نوشت. راستی، دلیل اینکه می‌توانیم نامه را با کلمات ”ارادتمند شما در مسیح“ خاتمه بدهیم، بخاطر رسالت شماست [در هدایت ما بسوی نجات در مسیح].

برادرمان جک انگان می‌داند که من عمیقا بفکر کلیسایمان هستم و نگران تک تک شما هستم. به این دلیل است که برای نزول احیاء تاکید می‌کنم. هیچکس نمی‌تواند در زندگی مسیحی فقط با اتکا به شهادتنامه‌اش موفق باشد. باید در فیض پیشرفت کنید – و این کار بعضی وقتها دردناک است. شما با گناهان و خطاهایی که وارد زندگی‌تان شدند روبرو می‌شوید. دوست ندارید درباره سرود ”مرا جستجو کن، ای خداوند و قلبم را بکاو، مرا بیازما و افکارم را بشناس، و ببین اگر طریق شرارتی در من هست...“ فکر کنید، ولی لازم است که درباره آن فکر کنید. لازم است که قلب و درون خودتان را بکاوید حتی اگر اینکار دردناک باشد. لازم است که به گناهانتان اعتراف کنید و دوباره با خون عیسی پاک بشوید. بعد حضور خدا، یا Kavod، تجربه پرشور خدا در احیاء را تجربه خواهید کرد!

”مستدعی آنکه جلال خود را به من بنمایی.“

دعا و اعتراف کنید و خدا همانطور که به موسی جواب داد به شما هم جواب می‌دهد.

( پایان موعظه)
شما می توانید موعظه های دکتر هایمرز را هر هفته در اینترنت به این آدرس بخوانید
www.sermonsfortheworld.com
روی "موعظه ها بفارسی" کلیک کنید.

متن دستنویس این خطابه ها از حق چاپ برخوردار نیست. شما می توانید بدون اجازه دکتر هایمرز از آنها استفاده
کنید. اما تمام پیامهای ویدیویی دکتر هایمرز و تمام ویدیوهای دیگر کلیسای ما، از حق چاپ برخوردارند و فقط با
گرفتن اجازه قابل استفاده هستند.

آیات خوانده شده پیش از موعظه توسط دکتر کریتون ل. چن: اشعیاء ۳-۶۴:۱.
سرود تک نفره پیش از خطابه توسط آقای بنجامین کینکید گریفیت:
“May Jesus Christ be Praised” (translated by Edward Caswall, 1814-1878).