توبه قلابی یهودا

متی ۲۷ از صبح زود شروع می کند، یعنی بعد از اینکه عیسی در باغ جتسیمانی بازداشت شد، بعد از اینکه در مقابل کاهن اعظم و شورای یهود قرار گرفت، بعد از شهادت دروغی که علیه او داده شد، بعد از مورد ضرب و شتم و استهزاء قرار گرفتن و بعد از اینکه پطرس او را انکار کرد.

"وقتی صبح شد سران کاهنان و مشایخ قوم در جلسه‌ای تصمیم گرفتند که چگونه عیسی را به قتل برسانند‌. پس از آن او را دست بسته برده به پیلاطس، فرماندار رومی، تحویل دادند‌" (متی ۲-۲۷:۱).

آنها او را به درون قصر کاهن اعظم بردند. یهودا هم داخل شد و نزدیک عیسی ایستاد. ولی یهودا به عیسی رو نکرد و از او طلب بخشش ننمود. اگر یهودا برگشته بود، حتی در این ساعات آخر، نجات پیدا می کرد. دزد کنار عیسی روی صلیب درست پیش از مرگش نجات پیدا کرد. چرا یهودا بجای عیسی به کاهن اعظم برای بخشش روی آورد؟ فکر می کنم که دو دلیل وجود دارد.

I. اول، یهودا مرتکب گناه نابخشودنی شده بود.

عیسی گفت،

"پس بدانید که هر نوع گناه یا کفری که انسان مرتکب شده باشد قابل آمرزش است به جز کفری که علیه روح‌القدس بگوید‌. این کفر آمرزیده نخواهد شد‌. هر کس علیه پسر انسان سخنی بگوید آمرزیده خواهد شد، اما برای کسی که علیه روح‌القدس سخن بگوید هیچ آمرزشی نیست نه در این دنیا و نه در دنیای آینده‌" (متی ۳۲-۱۲:۳۱).

دکتر جان ر. رایس گفت که به نظر می رسید که یهودا "مرتکب گناه نابخشودنی شده بود،" یعنی او پیشاپیش دچار نفرین جهنم شده بود. دکتر جان ر. رایس گفته،

گناه نابخشودنی انکار کامل و نهایی مسیح بطور قطعی است... که باعث اهانت و دوری همیشگی روح القدس می شود. در نتیجه [روح القدس] دیگر قلب را تحریک نمی کند، احساس محکومیت نسبت به گناه را ایجاد نمی کند و نیاز به نجات را برانگیخته نمی کند... کسی که [مرتکب گناه نابخشودنی] شده حالتی بی تفاوت و بی علاقه از خودش نشان می دهد چون روح القدس از او دست کشیده. تمام برگشتها به سمت خدا باید بواسطه عمل روح القدس بر روی قلب صورت گرفته باشد. اگر [روح القدس] خودش را عقب بکشد، خدا واسط دیگری ندارد که بوسیله آن به گناهکار احساس محکومیت نسبت به گناه داده و او را نجات بدهد (John R. Rice, D.D., A Verse-by-Verse Commentary on the Gospel According to Matthew, Sword of the Lord Publishers, 1980 edition, p. 183; comments on Matthew 12:31-32).

سرود دکتر رایس با عنوان "اگر خیلی تعلل کنی،" یهودا را توصیف می کند!

صبر کرده و تعلل نموده هنوز ناجی را انکار می کنی،
   تمام هشدارهایش چنان صبور، تمام التماس هایش چنان مهربان،
پس میوه ممنوعه را خوردی، وعده شیطان را باور کردی،
   در نتیجه قلبت سخت شده؛ گناه ذهنت را کور کرده.
پس چه غم انگیز خواهد بود در روز داوری، تو را بدون رحمت بیاد خواهند آورد
   که تاخیر کرده و تعلل نمودی تا اینکه روح القدس رفت؛
چه عزا و ماتمی خواهد بود وقتی که مرگ تو را ناامید به چنگ آورد،
   تاخیر کرده و تعلل نمودی و خیلی صبر کرده ای!
(“If You Linger Too Long,” by Dr. John R. Rice, 1895-1980).

یهودا "آنقدر تعلل کرد تا اینکه روح القدس رفت." او مرتکب گناه نابخشودنی شد. آن روز صبح به عیسی رو نکرد. دیگر برای نجات او خیلی دیر شده بود. خیلی دیر! خیلی دیر! تا ابد دیر شده بود!

با انکار کردن خداوند خطی کشیده می شود،
   که از آنجا آوای روح او دیگر شنیده نمی شود؛
و با آن جمعیت دیوانه هوسها تعجیل می کنی –
   حساب کرده ای، نتیجه اش را برآورد کرده ای؟
اگر روح تو گم بشود، نتیجه اش را برآورد کرده ای،
   حتی همه دنیا را از آن خود سازی؟
همین حالا هم شاید از آن خط گذشته باشی،
   حساب کرده ای، نتیجه اش را برآورد کرده ای؟
(“Have You Counted the Cost?” by A. J. Hodge, 1923).

به شما التماس می کنم، آنقدر صبر نکنید که روح القدس تا به ابد شما را ترک کند! وقتی او شما را نسبت به گناه محکوم می کند – پیش مسیح بیایید. شاید هیچوقت فرصت دیگری نداشته باشید! به شما التماس می کنم، پیش از اینکه برای همیشه دیر بشود نزد مسیح بیایید!

II. دوم، "توبه" یهودا فقط "درد و رنج دنیوی" بود.

متن مورد نظر ما می گوید،

"وقتی یهودای خائن دید که عیسی محکوم شده است از کار خود پشیمان شد..." (متی ۲۷:۳).

واژه "پشیمان شد" در اینجا ترجمه واژه یونانی "metamelomai" است که به معنی "ندامت" (Strong)، "احساس تاسف خوردن برای" (George Ricker Berry) است. ولی "metamelomai" به نجات ختم نمی شود. این فقط "پشیمانی" است و نه احساس محکومیت نسبت به گناه بواسطه روح القدس. آن احساس فقط تاسفی است برای اینکه در حین ارتکاب به گناه مچ آن فرد گرفته شده است. این نوع تاسف و پشیمانی فقط منجر به افسردگی، دلسوزی نسبت به خود و ناامیدی می شود. پولس رسول گفت،

"وقتی متحمل چنین رنجی می‌شوید و آن را ارادۀ خدا می‌دانید، این باعث توبه و در نتیجه نجات شما می‌گردد و هیچ پشیمانی به دنبال ندارد، اما درد و رنج دنیوی باعث مرگ می‌شود‌" (دوم قرنتیان ۷:۱۰).

رنج آسمانی توبه و پشیمانی حقیقی را تولید می کند که منتهی به نجات در مسیح می شود. واژه ای که در دوم قرنتیان ۷:۱۰ ترجمه شده "توبه" از واژه بکار رفته در متی ۲۷:۳ که در آن یهودا "پشیمان شد" متفاوت است. واژه یونانی در دوم قرنتیان ۷:۱۰ یک نوعی از "metanoia" است – که به معنای "تغییر فکر" است (Vine). شبان چینی من دکتر تیموتی لین (۲۰۰۹-۱۹۱۱) استاد زبانهای عبری و یونانی بود. دکتر لین گفته، "نوعی 'جهان بینی' تازه، ذهنی جدید." تغییر کامل قلب و ذهن یک شخص که فقط خدا قادر به انجام آن است. دکتر جورج ریکر بری (۱۹۴۵-۱۸۶۵) گفت که "metanoia واژه ای است برتر و والاتر [از metamelomai]، نوعی ابراز متعادل برای توبه کامل" (Greek-English New Testament Lexicon) است. نویسنده پیوریتن جناب ریچارد باکستر (۱۶۹۱-۱۶۱۵) آن را "تغییری در حالت فکری و روحی" خطاب کرده – یعنی یک دگرگونی فکری درباره خدا و گناه، تغییری در آنچه دوست دارید و از آنچه متنفرید.

"وقتی متحمل چنین رنجی می‌شوید و آن را ارادۀ خدا می‌دانید، این باعث توبه و در نتیجه نجات شما می‌گردد و هیچ پشیمانی به دنبال ندارد، اما درد و رنج دنیوی باعث مرگ می‌شود‌" (دوم قرنتیان ۷:۱۰).

رنج آسمانی را روح القدس تولید می کند. بعد از آن هم روح القدس باعث توبه می شود، یک ذهن تازه که منتهی به نجات در مسیح می شود.

یهودا فقط توبه قلابی را تجربه کرد بخاطر اینکه دستش رو شده بود. "وقتی یهودای خائن دید که عیسی محکوم شده است از کار خود پشیمان شد." کتاب مقدس کینگ جیمز به این گفته مفهوم می بخشد. او "از کار خودش پشیمان شد." خدا باعث آن نشد. آن احساس تأسف کاملاً انسانی بود. آن احساس "رنجی... [که] آن را اراده خدا می دانید، این باعث توبه... می گردد" نبود. آن احساس "رنج خداوندی" نبود که سبب تغییر واقعی ذهنی می شود. فقط نوعی دلسوزی نسبت به خودش بود! فقط "درد و رنج دنیوی [که] باعث مرگ می شود." در نتیجه یهودا "بیرون رفته خود را با طناب خفه نمود‌" (متی ۲۷:۵).

قائن نمونه ای (یا تصویری) از یهودا بود. مسیح او را "پسر هلاکت" نامید (یوحنا ۱۷:۱۲). یهودا از لحاظ انسانی مسئول مرگ مسیح بود. "قائن بر برادر خود هابیل برخاسته، او را کشت" (پیدایش ۴:۸). یادداشت انجیل اسکافیلد درباره قائن می گوید، " قائن... نمونه ای از یک انسان خاکی است... فاقد هر نوع احساس گناه یا نیاز به جبران آن" (The Scofield Study Bible; note on Genesis 4:1). قائن هیچوقت "رنج آسمانی" نداشت. قائن هیچوقت "توبه برای نجات" نداشت. او فقط برای خودش متأسف بود. قائن گفت، "عقوبتـم از تحملـم زیـاده است" (پیدایش ۴:۱۳). دلش به حال خودش سوخت! این تنها چیزی بود که احساس می کرد. او فقط "رنج دنیوی" را تجربه کرد. تأسف برای اینکه دستش رو شده بود. و آن منجر به دلسوزی برای خودش شد و نه چیز دیگری. این امر سبب شد که قائن دچار ناامیدی بشود. بعضی از شما فکر می کنید که تحت احساس محکومیت از گناه قرار می گیرید، ولی اینطور نیست. درست مثل قائن، فقط برای خودتان احساس تاسف می کنید. اگر دلتان برای خودتان می سوزد، این احساس محکومیت نسبت به گناه نیست! این "رنج دنیوی [است که] باعث مرگ می‌شود."

عیسو یک نمونه (یا تصویر) دیگری از عیسی است. عیسو حق نخست زادگی خودش را برای یک ظرف خورش فروخت، مثل سی سکه نقره ای که یهودا برای خیانت به مسیح دریافت کرد. یادداشت اسکافیلد می گوید، "عیسو نمونه بارز یک انسان خاکی است" (رجوع به پیدایش ۲۵:۲۵). وقتی عیسو متوجه شد که برکت را از دست داده، "نعره‌ای عظیم و بی نهایت تلخ برآورده، به پدر خود گفت: ای پدرم، به من، به من نیز برکت بده" (پیدایش ۲۷:۳۴). عیسو، مثل قائن و یهودا، پر از "رنج دنیوی" بود. او هیچوقت "متحمل چنین رنجی [که] آن را ارادۀ خدا می‌دانید، این باعث توبه و در نتیجه نجات می گردد" نشد. او فقط دلسوزی و افسوس خوردن برای خودش را تجربه کرد، درست مثل یهودا. عیسو همچنین مثل یهودا گفت، "آنگاه برادر خود یعقوب را خواهم کشت" (پیدایش ۲۷:۴۱). کتاب عبرانیان عیسو را "فاسد الاخلاق... او حق نخست زادگی خود را به یک وعده غذا فروخت و شما می‌دانید که اگر چه او بعداً می‌خواست آن برکت را باز به دست آورد ولی پذیرفته نشد، زیرا راهی برای بازگشت نداشت، اگر چه او با ریختن اشک در پی آن بود‌" (عبرانیان ۱۷-۱۲:۱۶). او هیچوقت "راهی برای بازگشت نداشت، اگر چه او با ریختن اشک در پی آن بود." بله، عیسو هم گریه کرد و اشک ریخت. ولی آن اشک محکومیت نسبت به گناه نبود. آن اشک تاسف و افسوس خوردن برای خودش بود. اگر فقط دلتان برای خودتان می سوزد، احساس محکومیت و پشیمانی نسبت به گناه را تجربه نخواهید کرد. بلکه فقط "درد و رنج دنیوی [که] باعث مرگ می‌شود‌" را تجربه می کنید. و هیچوقت نجات پیدا نمی کنید!

امیدوارم که مثل قائن، عیسو و یهودا نباشید. امیدوارم که محکومیت نسبت به گناه را عمیقاً حس کنید. امیدوارم که مثل قائن "نمونه بارز یک انسان خاکی... فاقد هر نوع احساس گناه یا نیاز به جبران آن" نباشید. امیدوارم که مثل عیسو، مردی فاسد الاخلاق نباشید. امیدوارم که روحتان را بخاطر مال دنیا از دست ندهید. امیدوارم که مثل یهودا نباشید که بخاطر چند سکه نقره به مسیح خیانت کرد!

از دنیا بیرون بیایید. از گناه و گنجینه های دنیا دور باشید! از گناه دور باشید و پیش مسیح بیایید. تا هنوز روح خدا شما را می خواند و قلبتان هنوز بار و وزن گناهتان را احساس می کند، پیش عیسی بیایید و با خون او از گناهتان پاک بشوید! حالا پیش عیسی بیایید، قبل از اینکه برای همیشه دیر بشود!

پس چه غم انگیز خواهد بود در روز داوری، تو را بدون رحمت بیاد خواهند آورد
   که تاخیر کرده و تعلل نمودی تا اینکه روح القدس رفت؛
چه عزا و ماتمی خواهد بود وقتی که مرگ تو را ناامید به چنگ آورد،
   تاخیر کرده و تعلل نمودی و خیلی صبر کرده ای!
(“If You Linger Too Long,” by Dr. John R. Rice, 1895-1980).

مرد جوانی یکبار به شبان یار من، دکتر کیگن، گفت "با این اوصاف من هیچوقت یک مسیحی نمی شوم." او حق داشت! تمام آموزش ها و دعاهایتان نمی توانند به شما کمک کنند مگر اینکه احساس محکومیت نسبت به گناه را تجربه کنید. فقط آن وقت است که به عیسی روی خواهید آورد. به قول خانمی که گفت، "من حالم از خودم کاملاً به هم می خورد." این است "درد و رنج با اراده خدا [که] باعث توبه و در نتیجه نجات شما می‌گردد." آن خانم بلافاصله پس از احساس "حال بهم خوردگی" از قلب گناه آلودش، به سمت مسیح کشیده شد و بازگشت کرد. باشد که روح خدا شما را از خودتان "کاملاً بیزار" کند و "تا هر دهانی بسته شود و تمام دنیا خود را نسبت به خدا ملزم و مسئول بدانند‌" (رومیان ۳:۱۹). باشد که روح خدا شما را به سمت عیسی هدایت کند تا از طریق خون فدیه داده شده او از گناه نجات پیدا کنید. آمین.

( پایان موعظه)
شما می توانید موعظه های دکتر هایمرز را هر هفته در اینترنت به این آدرس بخوانید
www.sermonsfortheworld.com
روی "موعظه ها بفارسی" کلیک کنید.

متن دستنویس این خطابه ها از حق چاپ برخوردار نیست. شما می توانید بدون اجازه دکتر هایمرز از آنها استفاده
کنید. اما تمام پیامهای ویدیویی دکتر هایمرز و تمام ویدیوهای دیگر کلیسای ما، از حق چاپ برخوردارند و فقط با
گرفتن اجازه قابل استفاده هستند.

آیات خوانده شده قبل از خطابه توسط آقای نواح سانگ: متی ۵-۲۷:۳.
سرود تک نفره پیش از خطابه توسط آقای بنجامین کین کید گریفیت:
“If You Linger Too Long” (by Dr. John R. Rice, 1895-1980).