خواسته و دلیل آن در دعا – بخش اول

خطابه پیش رو بر اساس خطابه "خواستها و استدلال آنها در دعا" که توسط س. ه. اسپارژن عنوان شده تنظیم گردیده است. افکار اسپارژن به زبان ساده انگلیسی خلاصه شده اند. بعلاوه، بنده با کمک دکتر هایمرز و دکتر کیگن، برخی توضیحات و آیات کتاب مقدس را هم اضافه کرده ام.

در آیه خوانده شده در بالا، ایوب می خواهد که خدا را پیدا کند و در دعا به او توسل کند. او نمی خواهد که به زبان گفتاری ساده با او صحبت کند. در نیت ایوب یک چیز جدی تری وجود دارد. او می خواهد اینطور دعا کند: "دعوی خود را به حضور وی ترتیب می دادم، و دهان خود را از حجت ها پر می ساختم" (ایوب ۲۳:۴). دو چیز هست که می توان از این آیه درباره دعا کردن واقعی یاد گرفت - یعنی درباره دعای جدی.

.I اول، دعای جدی نظم دارد – ترتیب دارد.

ایوب گفت، "دعوی خود را به حضور وی ترتیب می دادم" (ایوب ۲۳:۴).

درباره چیزی که می خواهید دعا کنید فکر کنید. درباره چیزی که واقعاً آنرا می خواهید فکر کنید. روی آن مورد خاص تمرکز کنید. آن مورد باید برای شما مهم باشد. وقتی کسی از جان ر. رایس تقاضای دعا می کرد، او هیچوقت قبول نمی کرد که برای آن دعا کند. در عوض به آن شخص می گفت که از خدا خواهد خواست که به آن شخص بار مسئولیتی بدهد تا برای آن دعا کند. در غیر اینصورت از صمیم قلب آن مطلب را نمی خواهد و دعای او یک دعای واقعی نخواهد بود. شما واقعاً چه چیزی در دعا طلب می کنید؟ باید بفهمید که حقیقتاً چی می خواهید. سعی کنید بفهمید که چرا درخواستتان مستجاب نشده. فکر کنید چرا آن خواسته از توان شما خارج است. اگر برای آن پر از شور و اشتیاق نیستید، از خدا شور و اشتیاق طلب کنید. دعای خودپسندانه یک دعای نامنظم است. دعای خودپسندانه یک دعای از صمیم قلب نیست. اگر چیزی را از تمام وجود نخواهید، احتمالاً برای آن آماده نیستید. خودتان را قبل از دعا آماده کنید. مخصوصاً اگر قرار باشد که شما دعا را رهبری کنید، چه در خانه چه در کلیسا، به این بسنده نکنید که فی البداهه چیزی خواهید گفت. قلب شما باید برای آن موضوع آماده باشد. حواستان باید متمرکز شده باشد. یک چیزی لازم دارید. شما با درماندگی به چیزی احتیاج دارید. ولی نمی توانید به آن دست پیدا کنید. آن موضوع خارج از توان شماست. خارج از کنترل شماست. و در نتیجه می خواهید به خداوند گیتی در نام عیسی استغاثه کنید. قصد شما این است که برای متقاعد کردن خدا می خواهید به حضور او بروید. می خواهید او را متقاعد کنید که باید نیاز شما را برآورده کند. این یک وضعیت کاملاً جدی است. نباید بدون اینکه با دقت به آن موضوع فکر کرده باشید دست به دعا بردارید. درباره چیزی که می خواهید برای آن دعا کنید خوب فکر کنید.

دعایتان را مرتب کنید. بعضی ها فکر می کنند که دعا کردن به معنی تکرار مکرر همان کلمات است. بعضی ها شاید فکر می کنند که دعا کردن یعنی هر بار گفتن مطالب تکراری. اگر کسی برای چیزی هر بار دعا می کند، به این معنی است که درباره آن خوب فکر نکرده است. او لحظه ای را به فکر کردن درباره درخواستش از خدا اختصاص نداده است. بعضی ها فکر می کنند که دعا کردن به معنی گفتن کلمات مذهبی است. ولی انتخاب کلمات نمی تواند جای یک حاجت خالصانه را بگیرد. اگر بخواهم که از شما کمی پول قرض بگیرم، فقط به گفتن حرفهای بزرگ اکتفا نمی کنم که شما را متقاعد کنم. اگر فقط کلماتی را که در حرفهایم بکار می برم یکدفعه عوض کنم، ولی محتوای چیزی که می گویم بی معنی باشد، این شما را متقاعد نمی کند. حرفها و کلمات مذهبی نمی توانند جای یک فکر منسجم و یکپارچه را بگیرند.

بعضی ها موقع دعا کردن، سر خدا فریاد می کشند. ولی صدای بلند جایگزینی برای یک حاجت نیست. همینطور از موضوعی به موضوع دیگر پریدن هم دردی را دوا نمی کند. اگر درخواستی دارید که برای شما مهم است، پس منطقی نیست که سریع موضوع را عوض کنید و بعد یک موضوع دیگر را درخواست کنید بدون اینکه درخواستتان را کاملاً اقامه و از آن دفاع کنید. بعضی ها خیلی کلی دعا می کنند: "ای خدا گرانقدر، کلیسا را برکت بدهد، گمشدگان را نجات بده، من و خانواده ام را برکت بدهد." ولی برای گفتن این حرفها خیلی فکر کردن لازم نیست. این یکی از دلایل نبود صداقت است. چنین دعایی مرتب و خوب تنظیم نشده.

اگر به دادگاه می رفتید که با قاضی صحبت کنید، درباره چیزی که می خواستید بگویید حتماً فکر می کردید. به چیزی که لازم بود درخواست کنید با دقت توجه می کردید. فکر می کردید که به قاضی چی بگویید که او را برای خواسته تان متقاعد کنید. من این را هم اضافه می کنم که آمادگی شما و میزان شرکتتان در آن گفتگو می تواند به همان اندازه در جدی بودن آن درخواست نقش داشته باشد. اگر سر کارتان می خواهید از رییس تان چیزی بخواهید، درباره اینکه چی بگویید و چطور آن را بگویید فکر می کنید. پس با خدا هم در دعا همین کار را بکنید. با فکر نسنجیده و سطحی پیش خدا نیایید. با ایده و نظر ناپخته پیش خدا نروید. خودتان را آماده کنید.

جوانب مختلف موضوع را در نظر بگیرید. چطور آن موضوع، نه فقط شما، بلکه اطرافیان شما را هم در برمی گیرد. چطور آن موضوع خدا را جلال می دهد؟ چطور آن موضوع رسالت خدا و پیشرفت ملکوت او را تحت الشعاع قرار می دهد؟ پیامدهای نگرفتن جواب دعا چیست؟ چه اتفاقی می افتد اگر خدا درخواست شما را اجابت کند؟ برای هر موضوعی جوانب مختلفی وجود دارد. هر یک موضوع یا خواسته اینطور نیست که فقط با تجربه شما شروع یا خاتمه پیدا کند. این خواسته یا دعا مهم است. برای شما مهم است. برای خانواده شما هم ممکن است مهم باشد، یا برای کلیسا، یا برای دوست شما، یا شاید حتی برای خدا. بخاطر داشته باشید که خدا دارد گوش می کند. خدا خیلی برتر و بزرگتر از یک رییس ساده یا یک قاضی است.

چه رفتار و برخوردی باید در دعا داشته باشید؟ فراموش نکنید که ما فقط "خاک و خاکستر" هستیم (پیدایش ۱۸:۲۷). ما از خودمان هیچ حقی برای خواستن چیزی از خدا نداریم. ولی از طریق عیسی مسیح می توانید "با دلیری به تخت فیض" نزدیک بشوید (عبرانیان ۴:۱۶). در مسیح و توسط او می توانید مستقیماً پیش پدر بیایید. اگر در نام عیسی دعا کنید، او همانطور که به پسرش عیسی مسیح گوش می کرد به حرف شما هم گوش می کند. اگر به مسیح توکل کرده اید، بوسیله او پسر یا دختر خدا شده اید. این یک مسئله کوچکی نیست. شما بخاطر عیسی مورد محبت قرار گرفته و پذیرفته شده اید. خدا به شما گوش می کند!

به چیزی که می خواهید بطلبید فکر کنید. مشخص کنید که چی می خواهید. عیسی به ما گفت که دعا کنید، "نان روزانه ما را امروز به ما بده" (متی ۶:۱۱). عیسی هنگام تعلیم دادن به شاگردانش درباره دعا این مثل را آورد، "ای دوست، سه قرص نان به من قرض بده" (لوقا ۱۱:۵).

اگر می خواهید برای چیزی دعا کنید، برای آن چیز دعا کنید. ابراهیم دعا کرد، "کاش که اسماعیل در حضور تو زیست کند!" (پیدایش ۱۷:۱۸). اسپارژن گفت، "بگویید 'اسماعیل' اگر منظورتان 'اسماعیل' است."

اگر برای کسی دعا می کنید تا بازگشت کند، اسمش را ذکر کنید و برای او دعا کنید. وقتی دارید دعایی را رهبری می کنید، کافی است که اسم آن شخص را در افکارتان به حضور خدا بیاورید. حتی اگر با کلمات آنرا ادا نکنید، هنوز می توانید اسم آن شخص را با فکرتان به خدا منتقل کنید. خدا می تواند ناله و صدای قلب شما را بشنود. اگر چیزی را می طلبید، بطور مشخص آنرا درخواست کنید. "کمکم کن که وارد این کار بشوم." بیماری من (یا کس دیگر) را شفا بده." "کمکم کن تا اسم و شماره تلفن افراد را جمع کنم. قلب و ذهن آدمهایی را که امشب ملاقات می کنم باز کن تا اسم و شماره تلفنشان را به من بدهند."

اگر بدون فکر دعا کنید، دارید با "تکرار بیهوده" دعا می کنید. عیسی گفت، "و چون عبادت کنید، مانند امّت‌ها تکرار باطل مکنید زیرا ایشان گمان می‌برند که به سبب زیاد گفتن مستجاب می‌شوند" (متی ۶:۷). اگر هر وقت که دعا می کنید، فهرست وار و بدون فکر کردن دعا کنید – چه در خانه و چه در کلیسا – شما تکرار بیهوده می کنید. ممکن است مثل کاتولیکها با تسبیح دعایی زمزمه کنید یا مثل بودایی ها عباراتی را سرود وار بخوانید.

اگر در هر جلسه کلیسایی دعا، مطالب گذشته را تکرار می کنید که فقط ایستاده و چیزی گفته باشید، انتظار نداشته باشید که جواب دعایتان را بگیرید. برای چیزی که می خواهید دعا کنید فکر کنید. شما از خدا – یعنی یک شخص – یک چیز مشخص درخواست می کنید. پس با خدا حرف بزنید و چیزی را که از او می خواهید بطلبید.

.II دوم، دعای جدی نیازمند استدلال است – یعنی دلیل لازم دارد.

ایوب گفت، "و دهان خود را از حجت ها پر می ساختم" (ایوب ۲۳:۴). "دهان خود را با این دلایل که چرا خدا باید چیزی را که از او می خواهم به من بدهد پر می کردم." چه نوع درخواستها – یا دلایلی – باید استفاده بشود؟

ابتدا، درباره خصلت های خدا صحبت کنید – یعنی به چیزی که شباهت دارد. ابراهیم دعا کرد که خدا سدوم را نابود نکند. او گفت،

"آیا عادل را با شریر هلاک خواهی کرد؟ شاید در شهر پنجاه عادل باشند، آیا آن را هلاک خواهی کرد و آن مکان را بخاطر آن پنجاه عادل که در آن باشند، نجات نخواهی داد؟ حاشا از تو که مثل این کار بکنی که عادلان را با شریران هلاک سازی و عادل و شریر مساوی باشند. حاشا از تو! آیا داور تمام جهان، انصاف نخواهد کرد؟" (پیدایش ۲۵-۱۸:۲۳).

ابراهیم به عدالت خدا توسل کرد. او گفت، "آیا عادل را با شریر هلاک خواهی کرد؟ شاید در شهر پنجاه عادل باشند." آیا این انصاف است؟ "آیا داور تمام جهان انصاف نخواهد کرد؟" در حقیقت، او آنقدر دعا و استغاثه کرد تا خدا موافقت کرد که شهر را حتی اگر ۱۰ نفر عادل در آن پیدا بشود نابود نکند. توجه کنید که ابراهیم پایداری و سماجت کرد. ابراهیم جرات داشت که علی رغم خشم و غضب خداوند، دنبال دلیل و منطق باشد. ابراهیم ایمانی داشت که با آن بجای گناه رحمت بخواهد. ابراهیم به اندازه ای به خصلت های خداوند اعتماد داشت که می توانست با او این چنین بحث کند. ابراهیم بی ادبانه برخورد نکرد. ابراهیم آنقدر برای خدا احترام قایل بود که می توانست به کیفیت خصلت خداوند توسل کند. اگر ابراهیم باور نداشت که خدا منصف باشد، آنقدر دانا بود که سکوت اختیار کند. ولی ابراهیم می دانست که خدا عادل است. بنابراین ابراهیم بحث کرد و با خدا از روی منطق صحبت کرد.

خدا امروز هم همانطور است. کتاب مقدس می گوید، "من که یهوه می‌باشم، تبدیل نمی‌پذیرم" (ملاکی ۳:۶). کتاب مقدس می فرماید، "عیسی مسیح دیروز و امروز و تا ابدالآباد همان است" (عبرانیان ۱۳:۸). خدا اکنون نیز همان است که آن زمان بود. از خدا بخواهید و او خواهد شنید، درست همانطور که در آن زمان دعای مردم را می شنید. در دادگاه، وکلا اغلب درخواست تجدید نظر می کنند. تجدید نظر نسبت به رویداد سابقی که بعنوان یک نمونه پذیرفته شده تا در موارد مشابه مورد اشاره قرار بگیرد. وقتی کلام خدا را می خوانید یا می شنوید که موعظه می شود، آنچه را می خوانید یا می شنوید فراموش نکنید. درباره آنچه خدا در گذشته انجام داده فکر کنید که چطور می تواند درباره کاری که خدا می تواند امروز انجام بدهد بکار برود. به کاری که خدا در زندگی تان انجام داده توجه کنید. برای کاری که خدا می تواند در آینده انجام بدهد بعنوان یک مرجع از آن استفاده کنید. کارهایی را که خدا در زندگی اطرافیان شما انجام داده بیاد بیاورید. عیسی به شاگردانش گفت که مراقب باشند و دعا کنند. وقایعی را که نامربوط به نظر می رسند از طریق قوت خدا در دعاهایی که مستجاب شده اند به هم وصل کنید. فکر کنید که چقدر این مسایل با خصلت خدا همسو هستند. کارهای خدا را که در گذشته انجام داده بیاد بیاورید. توسل کنید به اینکه خدا کیست. شما هم مثل تمام بزرگ مردان کتاب مقدس دعا کنید.

دوم، شما می توانید به وجود خدا توسل کنید. الیاس با انبیاء بعل روبرو شد. خدا به دعای این انبیاء دروغین جوابی نداد. ولی الیاس از خدا خواست تا قربانی او را بپذیرد. الیاس گفت،

"ای یهُوَه، خدای ابراهیم و اسحاق و اسرائیل، امروز معلوم بشود که تو در اسرائیل خدا هستی و من بندة تو هستم و تمام این کارها را به فرمان تو کرده‌ام. مرا اجابت فرما ای خداوند! مرا اجابت فرما تا این قوم بدانند که تو یهُوَه خدا هستی و اینکه دل ایشان را باز پس گردانیدی" (اول پادشاهان ۳۷-۱۸:۳۶).

الیاس دعا کرد، "به ما نشان بده که تو خدای حقیقی هستی." و خدا به الیاس جواب داد. خدا از آسمان آتش نازل کرد و قربانی الیاس را سوزاند.

سالها بعد، بعد از آنکه الیاس به آسمان بالا برده شد، شاگرد او الیشع دعا کرد، "یهوه خدای الیا کجاست؟" (دوم پادشاهان ۲:۱۴). "خداوندا کجا هستی؟" خدا خودش را نشان داد و آب رود اردن را برای الیشع شکافت. خدا نشان داد که او حقیقی است.

سوم، درباره وعده های خدا صحبت کنید – چرا که او به کلام خود وفادار است. در دوم سموئیل، فصل ۷، خدا توسط ناتان نبی به داود وعده داد که داود صاحب پسری خواهد شد، او معبد خدا را خواهد ساخت و بر تخت خود در اورشلیم خواهد نشست و مردم اسراییل تا به ابد پایدار خواهند ماند. داود به خداوند گفت،

"و قوم خود اسرائیل را برای خود استوار ساختی، تا ایشان تا به ابد قوم تو باشند، و تو ای یهُوَه، خدای ایشان شدی. و الآن ای یهُوَه خدا، کلامی را که دربارة بندة خود و خانه‌اش گفتی تا به ابد استوار کن، و بر حسب آنچه گفتی، عمل نما. و اسم تو تا به ابد معظّم بماند، تا گفته شود که یهُوَه صبایوت، خدای اسرائیل است، و خاندان بنده‌ات داود به حضور تو پایدار بماند. زیرا تو ای یهُوَه صبایوت، خدای اسرائیل، به بندة خود اعلان نموده، گفتی که برای تو خانه‌ای بنا خواهم نمود. بنابرین بندة تو جرأت کرده است که این دعا را نزد تو بگوید. و الآن ای خداوند یهُوَه، تو خدا هستی و کلام تو صدق است و این نیکویی را به بندة خود وعده داده‌ای. و الآن احسان فرموده، خاندان بندة خود را برکت بده تا آنکه در حضورت تا به ابد بماند، زیرا که تو ای خداوند یهُوَه گفته‌ای و خاندان بنده‌ات از برکت تو تا به ابد مبارک خواهد بود" (دوم سموئیل ۲۹-۷:۲۴).

داود از خدا خواست تا به وعده خود وفا کند و به آنچه گفته عمل کند. کلام خدا می گوید، "بلکه خدا راستگو باشد و هر انسان دروغگو" (رومیان ۳:۴). در انگلیسی معاصر می توانیم بگوییم، "حتّی اگر همۀ انسانها دروغگو باشند خدا راستگو است." کتاب مقدس می گوید "یهُوَه، خدای تو، اوست خدا، خدای امین که عهد و رحمت خود را با آنانی که او را دوست می‌دارند و اوامر او را بجا می‌آورند تا هزار پشت نگاه می‌دارد" (تثنیه ۷:۹). خدا وعده هایش را بجا می آورد. شما می توانید وعده های خدا را در دعا به حضور او بیاورید. در پیام بعدی روی این موضوع ادامه خواهم داد.

درخواست و دلایل آن در دعا نیازمند تفکر دقیق و آمادگی لازم است. با مشخص کردن چیزی که واقعاً از خدا می خواهید خودتان را آماده کنید. با دقت فکر کنید که مطمئن باشید برای خواسته تان به خدا متکی هستید. وقتی متقاعد شدید که محتاج خدا هستید تا خواسته تان را برآورده کند، افکارتان را روی این موضوع متمرکز کنید که چرا باید این خواسته تحقق پیدا کند. چرا این خواسته مهم است؟ چرا مهم است که درخواستتان در آن لحظه جواب داده بشود؟ اجازه بدهید که آن فکر در شما یک حالت فوریت و یک بار مسئولیت ایجاد کند. میل به داشتن این درخواست برای ایجاد یک بحث و دلیل منسجم و قابل قبول ضروری و حیاتی است. یک بحث قوی معمولاً از یک قلبی که منسجم نیست ناشی نمی شود. به درخواستتان از چند جنبه رسیدگی کنید. از دعاهایی که به بلندی صدا و بازگویی مطالب غیرضروری اتکا می کند خودداری کنید. بدون فکر دعاهایتان را تکرار نکنید. از گفتن دعاهایی که خیلی کلی هستند پرهیز کنید. در دعا خیلی مشخص باشید. با اشاره به آنچه خدا در کتاب مقدس انجام داده دعاهایتان را بنا کنید. با اشاره به آنچه خدا در زندگی تان انجام داده دعاهایتان را بنا کنید. با تکرار وردها و کلمات، احتمال اینکه خدا جواب بدهد بیشتر نمی شود. در عوض، با خدا با دعاهای مرتب شده و منظم شده مشاجره منطقی داشته باشید. با خدا منطقی باشید. به خصلت های خدا توسل کنید. به وجود خدا توسل کنید. به وعده های خدا توسل کنید. خدا به وعده های خودش عمل می کند. خدا به دعای صادقانه و خواستی که با فکر، مرتب و منظم شده گوش می دهد.

"کاش می‌دانستم که او را کجا یابم، تا آنکه نزد کرسی او بیایم. آنگاه دعوی خود را به حضور وی ترتیب می‌دادم، و دهان خود را از حجّت‌ها پر می‌ساختم" (ایوب ۴-۲۳:۳).

( پایان موعظه)
شما می توانید موعظه های دکتر هایمرز را هر هفته در اینترنت به این آدرس بخوانید
www.sermonsfortheworld.com
روی "موعظه ها بفارسی" کلیک کنید.

متن دستنویس این خطابه ها از حق چاپ برخوردار نیست. شما می توانید بدون اجازه دکتر هایمرز از آنها استفاده
کنید. اما تمام پیامهای ویدیویی دکتر هایمرز و تمام ویدیوهای دیگر کلیسای ما، از حق چاپ برخوردارند و فقط با
گرفتن اجازه قابل استفاده هستند.