عیسی – در حال عذاب کشیدن در باغ

مسیح شام فصح را با شاگردانش خورده بود. در پایان شام به آنها نان و جام شراب داده بود – که به آن "شام خداوند" می گوییم. به آنها گفت که نان به بدن او دلالت دارد که قرار بود روز بعد به صلیب کشیده شود. به آنها گفت که جام شراب به خون او اشاره می کند که ریخته می شد تا ما را از گناهمان پاک سازد. سپس عیسی و شاگردان سرودی خواندند و اتاق را ترک کردند و شب هنگام بیرون رفتند.

آنها از شیب شرقی اورشلیم پایین رفتند و از نهر سدرون گذشتند. بعد کمی جلوتر رفتند و تا به لبه باغ جتسیمانی رسیدند. عیسی هشت تن از شاگردان را آنجا در ضلع باغ گذاشت و به آنها گفت که مشغول دعا باشند. بعد بیشتر وارد باغ شد و پطرس و یعقوب و یوحنا را نیز آنجا تنها گذاشت. خود عیسی بیشتر به درون تاریکی باغ به زیر درختان زیتون فرو رفت. آنجا بود که "مضطرب [بهت زده] و دلتنگ [نگران] گردید؛ و بدیشان گفت: نفس من از حزن، مشرف به موت است... و قدری پیشتر رفته و به روی بر زمین افتاد و دعا کرد تا اگر ممکن باشد آن ساعت از او بگذرد" (مرقس ۳۵ ،۱۴:۳۳).

اسقف ج. س. رایلی از کلیسای انگلستان گفته، "روایت عذاب خداوندمان در باغ جتسیمانی یک متن عمیق و اسرارآمیز از کتاب مقدس است. این متن شامل چیزهایی است که خردمندترین افراد [الهیدانان] نمی توانند بطور کامل آن را شرح بدهند. با اینحال دارای... حقایق ساده ای است که از اهمیت [بسزایی] برخوردارند" (J. C. Ryle, Expository Remarks on Mark, The Banner of Truth Trust, 1994, p. 316; notes on Mark 14:32-42).

بیایید امروز صبح تصور کنیم که در باغ جتسیمانی هستیم. مرقس به ما می گوید که عیسی "مضطرب بود" (مرقس ۱۴:۳۳). واژه یونانی آن "ekthambeisthai" می باشد – که به معنای "حیرت فراوان، نگرانی فراوان، بهت زده و گوش به زنگ" است. "و قدری پیشتر رفته و به روی بر زمین افتاد"... و به آنها گفت، "نفس من از حزن، مشرف به موت است" (مرقس ۳۵ ،۱۴:۳۴).

اسقف رایلی گفته، "فقط یک توضیح منطقی برای این ابراز احساسات وجود دارد. این یک ترس از عذاب جسمانی نبود... بلکه حسی بود از بار عظیم گناه بشر، که در آن لحظه به نحوی استثنایی شروع به فشار آوردن بر او کرد. یک حسی بود از وزن [غیرقابل بیان] گناهان و خطایای ما که در آن هنگام بر او قرار داده شد. او 'برای ما ملعون' شد. او غمها و رنجهای ما را بر خودش گرفت... او 'که خود بیگناه بود برای ما گناه' محسوب شد. طبیعت مقدس او [عمیقا] بار سهمگین گذاشته شده بر وی را احساس کرد. اینها دلیل اندوه و اضطراب فوق العاده او بود. ما باید در عذاب کشیدن خداوندمان در باغ جتسیمانی بتوانیم طبیعت بی اندازه خطاکار گناه را ببینیم. [افکار کلیساهای انجیلی امروزه] درباره گناه بسیار پایین تر از آنچیزی است که باید باشد" (Ryle, p. 317).

شما نباید گناهان کلیسای منحرف شده را دست کم بگیرید یعنی از خواندن کلام خدا غافل بشوید در حالیکه بجای آن بازی های ویدیویی، صحنه های مستهجن، رقص و میخوارگی تماشا می کنید. تمام این گناهان شما در باغ جتسیمانی روی عیسی قرار گرفت. ولی چیزهای دیگری هم هست – خیلی بیشتر. بزرگترین گناهی که در باغ جتسیمانی بر عیسی گذاشته شد گناه اولیه ماست، یعنی محرومیت کامل ما، که از گناهکار بودن محرومیت ما نشات می گیرد. و آن "از فسادی که از شهوت در جهان است" می باشد (دوم پطرس ۱:۴). این همان حقیقتی است که "جمیع ما مثل شخص نجس شده ایم" (اشعیا ۶۴:۶). این همان خودخواهی، طمع و سرکشی در طبیعت ما علیه خداست. این همان "تفکر جسم [که] دشمنی خدا است" که علیه خدا نافرمانی می کند و می خواهد بدون او زندگی کند (رومیان ۸:۷). این همان قلب کریه و منزجر کننده ای است که شما دارید (رومیان ۸:۷). این همان قلب گناه آلودی است که دارید و از آدم که اولین گناهکار بود به شما رسیده است. این گناه در ژن شما، خون شما و در روح شما تسلسل پیدا کرده. (رومیان ۵:۱۲) – "زیرا به همین قسمی که از نافرمانی یک شخص [تمام ابنا بشر] گناهکار شدند" (رومیان ۵:۱۹).

ببینید این نوزادان نحیف چطور در گناه متولد می شوند. آ. و. پینک گفته، "فاسد بودن فطرت انسان خودش را در اطفال کوچک مکشوف می سازد... و در چه سن کمی اینکار را می کند! اگر هیچ صفت نیکوی [به ارث رسیده ای] در بشر وجود داشت، یقینا پیش از آنکه عادات شیطانی در تماس با این دنیا شکل می گرفتند خودش را [در نوزادان تازه متولد شده] نشان می داد. ولی آیا ما صفت نیکویی در [اطفال] پیدا می کنیم؟ چنین چیزی محال است. نتیجه غیرقابل تغییر در نوع بشر این است که به محض بالغ شدن [آنها] شرور می شوند. آنها از خودشان خودسری، لجاجت و کینه توزی بروز می دهند. برای چیزهایی که برایشان خوب نیست گریه و اخم می کنند و وقتی والدینشان امتناع می کنند [نسبت به آنها عصبانی می شوند] و اغلب سعی می کنند آنها را [گاز بگیرند]. آنها که با صداقت بزرگ می شوند به [دزدی] مرتکب می شوند قبل از آنکه اصلا شاهد عمل دزدی بوده باشند. بخاطر تمام این [تقصیرها]... فطرت انسان از ابتدای وجودش [گناهکار] در نظر گرفته می شود" (A. W. Pink, Gleanings from the Scriptures, Man’s Total Depravity, Moody Press, 1981, pp. 163, 164). کمیسیون جرم و جنایت مینسوتا در یکی از گزارشات این موضوع را روشنتر هم کرده است. "هر بچه ای زندگی را مثل یک وحشی کوچولو شروع می کند. او کاملا خودخواه و خودمحور است. او هر چیزی را در هر وقتی که دوست دارد می خواهد... توجه مادرش، اسباب بازی دوستش، ساعت عمویش. او را از این [چیزها] محروم کنید و او با خشم و تندخویی فریاد می زند، به اندازه ای که اگر می توانست قتل هم می کرد... به این معنی که تمام بچه ها، نه فقط بعضی از بچه ها، بزهکار یا به عبارتی گناهکار بدنیا می آیند" (quoted by Haddon W. Robinson, Biblical Preaching, Baker Book House, 1980, pp. 144, 145). دکتر آیزک واتس گفته،

به محض اینکه اولین نفسمان را می کشیم،
بذر گناه برای موت رشد می کند؛
شریعت تو قلبی کامل می طلبد،
ولی ما در هر مرحله ناپاک می شویم.
   (“Psalm 51,” by Dr. Isaac Watts, 1674-1748).

طفل انسان به محض متولد شدن جیغ می کشد. هیچ توله حیوانی اینکار را نمی کند. چون اگر مثل بچه ها جیغ و فریاد بکشد، در جنگل بلافاصله توسط حیوانات دیگر کشته می شود. ولی بچه ها فقط لحظاتی پس از بدنیا آمدن علیه خدا فریاد می کشند، علیه مقام صاحب اختیار و خود زندگی. چرا؟ چون از جدتان آدم با گناه ذاتی بدنیا آمده اید، به این دلیل. به این دلیل است که به سرکشی و مخالفت با رهبران مسیحی تمایل دارید و راه و روش خودتان را می طلبید و از انجام آنچه درست است سرپیچی می کنید. این ریشه رنجها و مرگ در سراسر جهان است – این گناه فطری است. به این دلیل است که حتی بعد از بازگشت گناه می کنید. والدینتان شاید فکر کنند که شما مسیحی هستید، ولی شما گناهکارانی جوان هستید که از انجام اراده خدا نفرت دارید!

این گناه اولیه را به گناه انسان که در فکرش، حرفهایش و اعمالش مرتکب می شود اضافه کنید و آنوقت آسان است ببینید چرا عیسی دچار شک شده بود! وقتی خدا گناهان جهان را روی دوش او گذاشت، عیسی زیر بار آن له شد.

لطفا کتاب مقدستان را از قسمتی که لوقا این موضوع را توضیح می دهد باز کنید. از کتاب اسکافیلد در صفحه ۱۱۰۸ است. لوقا ۲۲:۴۴ را باز کنید. لطفا بایستید و این آیه را بلند بخوانید.

"پس به مجاهده افتاده، به سعی بلیغ‌تر دعا کرد، چنانکه عرق او مثل قطرات خون بود که بر زمین می‌ریخت" (لوقا ۲۲:۴۴).

می توانید بنشینید.

اسقف رایلی گفته، "چطور می توانیم عذاب عمیقی که خداوندمان در آن باغ متحمل شد را [توضیح بدهیم]؟ دلیل این رنج شدید، چه عاطفی و چه جسمانی، که او متحمل شد چه [بود]؟ فقط یک جواب قانع کننده وجود دارد. آن رنج بار گناه تمام جهان بود که بر او فشار آورد... وزن زیاد این [گناهان] که او را مجبور کرد عذاب بکشد. آن گناه جهان بود که او حس می کرد روی او فشار وارد می کند و باعث شد که فرزند ابدی خدا قطرات درشت خون عرق بکند" (J. C. Ryle, Luke, Volume 2, The Banner of Truth Trust, 2015 edition, pp. 314, 315; note on Luke 22:44).

"زیرا او را که گناه نشناخت، [خدا] در راه ما گناه ساخت" (دوم قرنتیان ۵:۲۱).

"و خداوند گناه جمیع ما را بر وی نهاد" (اشعیا ۵۳:۶).

"که خود گناهان ما را در بدن خویش بر دار متحمل شد" (اول پطرس ۲:۲۴).

اسقف رایلی گفته، "ما باید قویا به آن آموزه و تعلیم کهن تکیه کنیم که می گوید مسیح 'متحمل گناهان ما' بود، هم در باغ [جتسیمانی] و هم بر روی صلیب. هیچ آموزه دیگری نمی تواند [خون عرق کردن مسیح] را توضیح بدهد یا وجدان شخص گناهکار را قانع کند" (رجوع به ماخذ بالا). جوزف هارت گفته،

فرزند خدا را ببین که رنج می کشد،
نفس نفس می زند، ناله می کند و خون عرق می کند!
از رنج او که چنان شدید است
فرشتگان نیز درک کاملی ندارند.
این خداوند است و تنها اوست
که ارزش آنها را کاملا می داند.
   (“Thine Unknown Sufferings” by Joseph Hart, 1712-1768;
to the tune of “’Tis Midnight, and on Olive’s Brow”)      

باز هم جوزف هارت گفته،

آنجا فرزند خدا تمام گناه مرا برخود گرفت؛
این را از طریق فیض می توان باور کرد؛
اما وحشتی که او احساس کرد
گسترده تر است از هر درک و فهمی.
هیچ درکی قادر به نفوذ در تو نیست،
ای جتسیمانی تاریک سوت و کور.
   (“Many Woes He Had Endured” by Joseph Hart, 1712-1768;
To the tune of “Come, Ye Sinners”).      

و ویلیام ویلیامز گفته،

بار سنگین گناه بشر بر ناجی قرار گرفته؛
او برای گناهکاران با غم و اندوه چون ردایی گشت آراسته،
برای گناهکاران گشت آراسته.
   (“Love in Agony” by William Williams, 1759;
to the tune of “Majestic Sweetness Sits Enthroned”)      

"پس به مجاهده افتاده، به سعی بلیغ‌تر دعا کرد، چنانکه عرق او مثل قطرات خون بود که بر زمین می‌ریخت" (لوقا ۲۲:۴۴).

"و خداوند گناه جمیع ما را بر وی نهاد" (اشعیا ۵۳:۶).

این شروع کفاره مسیح بود که جانشین ما شد. "جانشینی" به معنای رنج کشیدن یک نفر به جای دیگری. مسیح به جای شما عذاب کشید، برای گناهان شما، چون او هیچ گناهی نداشت. مسیح در باغ جتسیمانی زیر درختان زیتون در نیمه شب متحمل گناه ما شد. او صبح روز بعد به صلیب کشیده شد تا جزای کامل گناه شما را پرداخت کند. چطور می توانید چنین محبتی را رد کنید – محبتی که عیسی نسبت به شما دارد؟ چطور می توانید قلبتان را سخت کنید و چنین محبتی را رد کنید؟ این خدای پسر است، که بجای شما عذاب می کشد تا کفاره گناه شما را بپردازد. آیا آنقدر سرد و بی تفاوت شده اید که محبت او برای شما معنی ندارد؟

یکبار به یک مدیر بنگاه کفن و دفن برخوردم که سعی می کرد من را استخدام کند تا مراسم ختم کسانی که کشیشی نداشتند را اجرا کنم. من را به ناهار دعوت کرد. عجیب ترین غذایی بود که در عمرم خورده بودم. همینطور که داشت می گفت در حین کار کردن در سردخانه روی جسد مرده ها اغلب ساندویچ هم می خورد نگاه عجیب و غریبی در چشمهایش وجود داشت. من دنبال آن کار را نگرفتم! با ترس از آن رستوران فرار کردم. چطور این مرد می توانست موقع کار کردن روی جسد مرده ها ساندویچ هم بخورد؟ وحشتناک است! بعدا متوجه شدم که ذهنش آنقدر سرد و بی تفاوت شده بود که او را اذیت نمی کرد. می خواهم از شما بپرسم، آیا اینقدر سرد و بی تفاوت شده اید که وقتی راجع به عذابی که عیسی برای شما می کشد می شنوید اصلا برای شما فرقی نمی کند؟ آنقدر عجیب و غریب شده اید که وقتی درباره رنج عیسی که کفاره گناه شما شد صحبت می کنم، برای شما بی معنی است؟ آیا مثل سربازانی که عیسی را به صلیب کشیدند سنگدل شده اید – سربازانی که در حال جان سپردن عیسی همانجا برای ردای او قرعه انداختند؟ امیدوارم اینطور نباشد! من در این وقت صبح از شما خواهش می کنم تا به نجات دهنده اعتماد کنید و با خون مقدس او از گناه پاک بشوید!

شما می گویید، "چیزهای زیادی را باید از دست بدهید." عزیزان شما باید از گوش دادن به شیطان پرهیز کنید! هیچ چیزی در این دنیا مهمتر از این نیست!

افسوس! خون نجات دهنده من ریخته شد؟ و پادشاه من جان سپرد؟
آیا او آن سر مقدس را برای چنین کرم خاکی مثل من فدا کرد؟

اما [اشکهای] اندوه [نمی توانند] قرض محبتی که به او مدیونم را بپردازند؛
بفرما، خداوند، خودم را تقدیم می کنم، تنها کاری که از دستم برمی آید همین است.
   (“Alas! And Did My Saviour Bleed?” by Dr. Isaac Watts, 1674-1748).

آماده اید به عیسی اعتماد کنید؟ آماده اید خودتان را وقف او بکنید؟ آیا در قلبتان تحت تاثیر محبت او قرار گرفتید؟ اگر نه، لطفا نروید. ولی اگر متاثر شدید، همین الان بروید به ته سالن و دکتر کیگن شما را به محل آرامی می برد که بتوانیم با هم صحبت کنیم. آمین.

( پایان موعظه)
شما می توانید موعظه های دکتر هایمرز را هر هفته در اینترنت به این آدرس بخوانید
www.sermonsfortheworld.com
روی "موعظه ها بفارسی" کلیک کنید.

You may email Dr. Hymers in English at rlhymersjr@sbcglobal.net – or you may
write to him at P.O. Box 15308, Los Angeles, CA 90015. Phone him at (818)352-0452.

آیات خوانده شده پیش از موعظه توسط آقای آبل پرودام: مرقس ۳۴-۱۴:۳۲.
سرود تک نفره پیش از موعظه توسط آقای بنجامین کین کید گریفیت:
“Many Woes He Had Endured” (by Joseph Hart, 1712-1768).