زحمات مسیح

انبیاء عهد عتیق بواسطه روح مسیح مطالبشان را نوشتند. کتاب مقدس بارها اعلام می کند که عهد عتیق، کلمه به کلمه، از جانب خدا داده شد. انبیاء چیزهایی نوشتند که خودشان نمی فهمیدند. آنها با سخت کوشی در پی معنای آن چیزها بودند. اشعیا ۵۳ و مزامیر ۲۲ "زحمات مسیح" را نبوت می کنند.

حالا می خواهم که با دقت به چهار کلمه آخر آیه یازده نگاه کنید، "زحمات مسیح،" "ta eis christon pathemata" یعنی "pathemata" مسیح. واژه یونانی به معنای "دردها" یا "رنجها" بکار رفته است. این واژه بصورت جمع بکار رفته – یعنی بیش از یک درد، بیش از یک رنج. "زحمات مسیح."

پطرس از زحماتی صحبت می کرد که مسیح در اواخر حیاتش بر روی زمین متحمل شد. مسیح متحمل زحمات زیادی شد تا ما را از گناهمان نجات بدهد.

I. اول، رنج او در باغ جتسیمانی.

شب قبل از مصلوب شدنش رنج های او شروع شد. حدود نیمه شب بود که شام آخر به اتمام رسید. عیسی شاگردان را به بیرون خانه برد. آنها به عمق تاریکی فرو رفتند. از برکه کدرون گذشتند و از دامنه کوه زیتون بالا رفتند و وارد عمق ملال آور باغ جتسیمانی شدند. عیسی به هشت تن از شاگردان گفت، "در اینجا بنشینید، من برای دعا به آنجا می‌روم‌‌" (متی ۲۶:۳۶). او پطرس، یعقوب و یوحنا را برداشت و به درون باغ پیش رفت. بعد آن سه تن را گذاشت و کمی جلوتر رفت، زیر درختان زیتون، جایی که تنها مشغول دعا کردن شد.

در اینوقت "زحمات مسیح" شروع شد (اول پطرس ۱:۱۱). یادداشت کنید، هیچ دست انسانی هنوز او را لمس نکرده است. یادداشت کنید، رنجهای او زمانی آغاز می شود که او در تاریکی، زیر شاخه های زیتون باغ تنها است. آنجا در آن باغ، تمام بار و سنگینی گناه بشر بر روی او قرار گرفت که صبح روز بعد "در بدن خویش" بر روی صلیب متحمل شد (اول پطرس ۲:۲۴). بعد عیسی گفت،

"جان من از شدت غم نزدیک به مرگ است... ای پدر اگر ممکن است این پیاله را از من دور کن" (متی ۳۹ ،۲۶:۳۸).

ترجمه جدید این دعا این است که عیسی می خواست از صلیب نجات پیدا کند. ولی در کتاب مقدس متنی پیدا نمی کنم که این دیدگاه را تایید کند. باور من این است که دکتر جان ر. رایس و دکتر ج. الیور باسول ترجمه درست را ارایه داده اند. هر دوی این مبشرین انجیل یعنی دکتر رایس و الهیدان دکتر باسول گفته اند که دعای مسیح، "این پیاله را از من دور کن" به معنای "پیاله" مرگ است در همان لحظه – یعنی در اثر رنج ناشی از سنگینی گناه – و همانجا در باغ جتسیمانی!

عیسی در یک حالتی از شوک قرار داشت. او در آن باغ مشرف به موت بود. دکتر باسول گفته که عیسی "برای نجات یافتن از مردن در آن باغ تا بتواند هدفش را روی صلیب به اتمام برساند" دعا کرد (J. Oliver Buswell, Ph.D., A Systematic Theology of the Christian Religion, Zondervan, 1971, part III, p. 62). دکتر رایس عین همین را گفته، "عیسی دعا کرد که پیاله مرگ آن شب از او بگذرد تا او زنده بماند و روز بعد روی صلیب بمیرد" (John R. Rice, D.D., Litt.D., The Gospel According to Matthew, Sword of the Lord Publications, 1980, p. 441). "مسیح بدون نیروی مافوق طبیعی بدنش، یقیناً آن شب زنده نمی ماند" (Rice, ibid., p. 442). سنگینی گناه شما او را در باغ جتسیمانی کشته بود.

"عیسی در شدت اضطراب و با حرارت بیشتری دعا کرد و عرق او مثل قطره‌های خون بر زمین می‌چکید‌" (لوقا ۲۲:۴۴).

آن شب وقتی گناهان ما بر جسم عیسی قرار گرفت، تجربه بسیار وحشتناکی را تحمل نمود. اندوه او چنان منقلب کننده بود که "قطره های" خون مثل عرق از پوست او می چکید. نبی گفته است،

"لکن او غم‌های ما را بر خود گرفت و دردهای ما را بر خویش حمل نمود" (اشعیا ۵۳:۴).

"خداوند گناه جمیع ما را بر وی نهاد" (اشعیا ۵۳:۶).

یوحنا ۳:۱۶ را چه سریع می خوانیم،

"زیرا خدا جهان را اینقدر محبت نمود که پسر یگانه خود را داد..." (یوحنا ۳:۱۶).

تا از درد و زحمات و وحشت باغ جتسیمانی رد بشویم! چقدر راجع به درد وحشتناکی که عیسی آن شب تجربه کرد تا گناه ما را متحمل بشود کم فکر می کنیم! جوزف هارت گفته،

پسر رنج کشیده خدا را بنگر،
   نفس نفس می زند، ناله می کند و خون عرق می کند!
اعماق بیکران محبت الهی!
   عیسی، چه محبتی بود عشق تو!
(“Thine Unknown Sufferings” by Joseph Hart, 1712-1768;
to the tune of “’Tis Midnight, and on Olive’s Brow” ).

"زحمات مسیح" (اول پطرس ۱:۱۱).

من اغلب فکر می کنم که آن اولین رنج، آنجا در باغ، عظیمترین زحمت او بود. هنوز دست هیچ انسانی او را لمس نکرده بود. اما وقتی خدا گناه شما را روی او گذاشت، ذهن او ناگهان از هم پاره شد – و خون از درز پوست او جاری شد! ویلیام ویلیامز گفته،

بار سنگین گناه بشر
   بر روی نجات دهنده قرار گرفت؛
با غم و اندوه، انگار که ردایی باشد،
   برای گناهکاران آراسته شد،
برای گناهکاران آراسته شد.
   (“Love in Agony” by William Williams, 1759;
to the tune of “Majestic Sweetness Sits Enthroned”       ).

"زحمات مسیح" (اول پطرس ۱:۱۱).

اول، رنج او در باغ جتسیمانی.

II. دوم، رنج او از تحقیر شدن.

"زحمات مسیح" تازه شروع شده بود. زحمات بیشتری در راه بود. نگهبانان با مشعلهایی در دست به باغ جتسیمانی آمدند. عیسی را به اتهام نادرستی دستگیر کردند. او را کشان کشان نزد کاهن بزرگ بردند.

"آنگاه آب دهان به صورتش انداخته او را زدند و کسانی که بر رخسارش سیلی می‌زدند، می‌گفتند: حالا ای مسیح از غیب بگو کی تو را زده است‌‌؟" (متی ۶۸-۲۶:۶۷).

"بعضی‌ها آب دهان به رویش می‌انداختند و چشمهایش را بسته و با مشت او را می‌زدند و می‌گفتند: از غیب بگو کی تو را زد‌؟ خدمتکاران هم او را کتک زدند‌" (مرقس ۱۴:۶۵).

جوزف هارت گفته،

بنگر چه صبور ایستاده عیسی!
   مورد توهین قرار گرفته در این مکان دهشت زا!
گناهکاران دستان آن قادر متعال را بسته اند،
   و بر صورت خالقشان آب دهان انداخته اند.
(“His Passion” by Joseph Hart, 1712-1768; to the tune of
“’Tis Midnight, and on Olive’s Brow”       ).

"سربازان عیسی را به داخل محوطه کاخ فرمانداری بردند و تمام گروهان را جمع کردند‌. آنها لباس ارغوانی به او پوشانیدند و تاجی از خار بافته و روی سرش گذاشتند و به او ادای احترام کرده می‌گفتند: سلام، ای پادشاه یهود‌‌! و با چوب بر سرش می‌زدند و به رویش آب دهان می‌انداختند، بعد پیش او زانو زده و تعظیم می‌کردند‌" (مرقس ۱۹-۱۵:۱۶).

عیسی از طریق اشعیای نبی گفت،

"پشتم را برای آنهایی که مرا با شلاق می‌زدند، برهنه نمودم، و وقتی به من ناسزا می‌گفتند، ریش‌های مرا می‌کندند، و به من آب دهان می‌انداختند، اعتراضی نکردم" (اشعیا ۵۰:۶).

میکاه نبی گفت،

"با عصا بر رخسار داور اسرائیل خواهند زد" (میکاه ۵:۱).

"سربازان پیلاطس عیسی را به حیاط کاخ فرماندار بردند و تمام سربازان به دور او جمع شدند‌. اول لباس عیسی را در آوردند و شنل ارغوانی رنگی به او پوشانیدند و تاجی از خار بافته بر سرش نهادند و چوبی به دست او دادند و در برابر او زانو زده به طعنه می‌گفتند: درود بر پادشاه یهود! آنها آب دهان بر او انداخته و با چوبی که در دستش بود بر سرش می‌زدند‌" (متی ۳۰-۲۷:۲۷).

تاجی برایش نبود از نقره یا از طلا،
   سربندی هم نبود که بر سرش بگذارد؛
اما خون پیشانی اش را آراسته و لکه هایش را با غرور پذیرفته،
   و گناهکاران دادند به او تاجی که بر سر گذاشت.
صلیب ناهموار تخت او شد،
   پادشاهی اش تنها در قلب ها بود؛
محبتش را با قرمز ارغوانی نوشت،
   و خارها را بر سرش گذاشت.
(“A Crown of Thorns” by Ira F. Stanphill, 1914-1993).

"در این وقت پیلاطس دستور داد عیسی را تازیانه زدند" (یوحنا ۱۹:۱).

عیسی از طریق اشعیا نبی گفت،

"پشتم را برای آنهایی که مرا با شلاق می‌زدند، برهنه نمودم" (اشعیا ۵۰:۶).

آنقدر بر پشتش تازیانه زدند که پاره پاره شد. صحنه بسیار دردناکی بود. افراد زیادی از این نوع تازیانه مردند. می توانستید دنده های او را ببینید. پشتش را تا استخوان بریده بودند.

شقیقه هایش از خارها زخم شده و خون لخته شده،
   جریان خون از هر طرف جاری شده؛
پشتش با تازیانه های شدید لت و پار شده،
   ولی تازیانه های تیزتر قلبش را پاره کرده.
(“His Passion” by Joseph hart, 1712-1768; to the tune of
“’Tis Midnight, and on Olive’s Brow”       ).

"زحمات مسیح" (اول پطرس ۱:۱۱).

اول، رنج او در باغ جتسیمانی. دوم، رنج او از تحقیر شدن.

III. سوم، رنج او بر صلیب.

عیسی بعد از ریختن عرق خون در باغ جتسیمانی، مورد ضرب و شتم قرار گرفت. سپس آنقدر تازیانه خورد تا پشتش همچون نوارهایی تکه پاره شد. بعد هم یک تاج خار بطور وحشیانه ای بر سرش فرو کردند که سبب شد تا خون در چشمانش سرازیر شود.

وقتی او را می بردند تا مصلوب کنند تقریباً نیمه جان بود.

"عیسی در حالی که صلیب خود را می‌برد به جایی که به محله کاسه سر... موسوم است رفت‌. در آنجا او را به صلیب میخکوب کردند" (یوحنا ۱۸-۱۹:۱۷).

میخ بزرگی را در دستان و پاهایش بر روی چوب صلیب کوبیدند. صلیب را بلند کردند و عیسی با درد و رنج از آن آویزان شد. جوزف هارت گفته،

عریان بر آن چوب ملعون به میخ کشیده شد،
   در معرض دید زمین و آسمان قرار گرفت،
منظره ای از زخمها و خون،
   نمایش غم انگیزی از عشق مجروح.

بشنوید! چه فریادهای دلخراش هراسناکی
   فرشتگان را نیز که می نگریستند متاثر ساخت؛
دوستانش او را در آن شب تنها گذاشتند،
   و اکنون خدایش نیز او را ترک می کند!
(“His Passion” by Joseph Hart, 1712-1768; to the tune of
“’Tis Midnight, and on Olive’s Brow”       ).

"و... عیسی با صدای بلند فریاد کرد: ایلی، ایلی، لما سبقتنی‌؟ یعنی خدای من، خدای من، چرا مرا ترک کردی‌؟" (متی ۲۷:۴۶).

ذهن ما قادر به درک این جمله نیست. لوتر گفت که با کلام انسان نمی توان آنرا توضیح داد. به نوعی نمی توان آنرا کاملاً درک کرد، پدر رویش را از پسر برگرداند – و عیسی مرد تا مزد گناهان ما را به تنهای بپردازد!

"مثلا خود مسیح یک بار برای همیشه به خاطر گناه بشر مرد، یعنی یک شخص بی گناه در راه گناهکاران مرد تا ما را به حضور خدا بیاورد‌..." (اول پطرس ۳:۱۸).

"و حال آنکه به سبب تقصیرهای ما مجروح و به سبب گناهان ما کوفته گردید. و تأدیب سلامتی ما بر وی آمد و از زخمهای او ما شفا یافتیم" (اشعیا ۵۳:۵).

این آموزه شکوهمند کفاره نیابتی است – یعنی مردن مسیح بر روی صلیب برای جبران گناهان ما. او بجای شما مرد، تا جزای گناه شما را بپردازد! کتاب مقدس می گوید،

"مطابق پیشگویی‌های تورات و نوشته‌های انبیا، مسیح برای گناهان ما مرد" (اول قرنتیان ۱۵:۳).

چه نامی "صاحب غمها"
   برای پسر خدا که آمد
گناهکاران تباه شده را جمع کند!
   هللویاه! چه نجات دهنده ای!

متحمل شرم و استهزا،
   بجای من او شد محکوم؛
با خونش بخشش را کرد مهر و موم؛
   هللویاه! چه نجات دهنده ای!

بلند کرده شده بود تا بمیرد،
   "تمام شد،" را فریاد زد؛
اکنون در آسمان صعود کرده؛
   هللویاه! چه نجات دهنده ای!
(“Hallelujah, What a Saviour” by Philip P. Bliss, 1838-1876).

آیا می خواهید از گناه و مجازات آن نجات پیدا کنید؟ پس لازم است که با ایمانی ساده نزد عیسی بیایید. نزد کسی بیایید که اکنون در دست راست خدا در آسمان است. با تمام قلب و جانم از شما خواهش می کنم که نزد عیسی بیایید! بر او توکل کنید. به او اعتماد کنید. او تمام گناهان شما را می شوید. او به شما سابقه جدیدی خواهد داد. روح شما را برای همیشه و تا به ابد نجات خواهد داد – یعنی دنیایی بی پایان. شما! بله، شما! شما می توانید از گناه و مجازات آن با "زحمات مسیح" نجات پیدا کنید (اول پطرس ۱:۱۱). نزد عیسی بیایید. او گناه شما را می شوید و جان شما را نجات می بخشد. آمین.

( پایان موعظه)
شما می توانید موعظه های دکتر هایمرز را هر هفته در اینترنت به این آدرس بخوانید
www.sermonsfortheworld.com
روی "موعظه ها بفارسی" کلیک کنید.

You may email Dr. Hymers in English at rlhymersjr@sbcglobal.net – or you may
write to him at P.O. Box 15308, Los Angeles, CA 90015. Phone him at (818)352-0452.

آیات خوانده شده پیش از موعظه توسط آقای آبل پرودام: اشعیا ۶-۵۳:۱.
سرود تک نفره پیش از موعظه توسط آقای بنجامین کین کید گریفیت:
“A Crown of Thorns” (Ira F. Stanphill, 1914-1993)/ “Love in Agony” (William Williams, 1759).