اهمیت کلیسای محلی

بعضی ها می گویند که من راجع به کلیسای محلی زیاد حرف می زنم. ولی من اینطور فکر نمی کنم. من فکر می کنم که تاکید سنت گرایانه و از مد افتاده باپتیستی در مورد کلیسای محلی دقیقاً آن چیزی است که نسل فعلی به آن احتیاج دارد. راجع به بزرگ شدن کلیسا ایده های گمراه کننده ی زیادی را شنیدیم که به ما کمکی نکرده اند. لازم است برگردیم و به تعالیم قدیمی باپتیست ها درباره کلیسای محلی رجوع کنیم. هیچ چیز دیگری نمی تواند در این روزهای سردرگمی و ارتداد به ما دوام و ثبات بدهد.

"و خداوند هر روز کسانی را که نجات می‌یافتند، به جمع ایشان (کلیسا م.) می‌افزود" (اعمال رسولان ۲:۴۷).

این آیه درباره چه چیزی صحبت می کند؟ من به شما می گویم که راجع به چه چیزی صحبت نمی کند. این آیه راجع به یک فرقه خاص صحبت نمی کند. کلیسایی که این آیه از آن صحبت می کند فرقه متدیست یا پرزبیترین یا کاتولیک نیست. آن زمان که این آیه داده شد هیچ فرقه ای وجود نداشت! دوماً، این آیه راجع به ساختمان کلیسا هم صحبت نمی کند. در قرن اول هیچ ساختمان کلیسایی وجود نداشت. عهد جدید را بخوانید و سریع متوجه این موضوع خواهید شد. امروزه وقتی مردم از کلیسا حرف می زنند، اغلب منظورشان یک ساختمان است. مردم می گویند، "واقعا ً آن کلیسا زیبا نیست!" آنها راجع به بنای آن حرف می زنند. ولی وقتی این آیه نوشته می شد هیچ بنای کلیسایی وجود نداشت. ممکن نیست که این آیه راجع به بنای کلیسا صحبت کرده باشد. درقرن اول، مردم در منازل ملاقات می کردند تا مراسم مسیحی را بجا بیاورند! بنابراین این متن نمی تواند به بنای کلیسا اشاره کرده باشد! سوم اینکه، این آیه درباره "کلیسای جامع" صحبت نمی کند. در این آیه هیچ اندیشه ای از آن وجود ندارد. صراحتاً این آیه درباره مردمی واقعی حرف می زند که دور هم جمع شدند، در مکانی واقعی و در کلیسایی محلی! این مکان بعنوان "کلیسای اورشلیم" شناخته می شد (اعمال رسولان ۸:۱).

"و خداوند هر روز کسانی را که نجات می‌یافتند، به جمع ایشان (کلیسا م.) می‌افزود" (اعمال رسولان ۲:۴۷).

منظور آیه این نیست که مردم به فرقه ای یا به ساختمان "کلیسایی" اضافه می شدند، یا اینکه با "کلیسای جامع" متحد می شدند. خیر! دقیقاَ منظور آیه همان است که می گوید. خداوند به کلیسای اورشلیم "کسانی را که نجات می یافتند" اضافه می کرد! منظور همین است که می گوید! آنچه می گوید همان منظور نظر است!

واژه "کلیسا" ترجمه فارسی از واژه یونانی "ekklesia" است. این یک واژه ترکیبی است شامل پیشوند "ek" (بیرون) و فعل "kaleo" (فراخواندن)، که بطور تحت اللفظی به معنای "فراخوانده شدگان" است (cf. The Criswell Study Bible, note on Ephesians 5:23).

دکتر و. آ. کریسول اشاره کرده که "یک 'کلیسا' شامل گروهی از مردم است که از گناه و بی ایمانی بسوی ایمان به مسیح فراخوانده شده اند، و از طریق تعمید ایمانداران به آن ایمان شهادت داده اند و در همنشینی برادرانه با هم متحد شده اند" (رجوع به ماخذ بالا). این تعریف یک تعریف خوب است. کلیسا یک گروه از مردم است که نجات پیدا کردند و دور هم جمع شدند که یک گروه همنشینی تشکیل بدهند. این چیزی است که اعمال ۲:۴۷ درباره اش صحبت می کند!

"و خداوند هر روز کسانی را که نجات می‌یافتند، به جمع ایشان (کلیسا م.) می‌افزود" (اعمال رسولان ۲:۴۷).

به این دلیل است که من اغلب می گویم، "چرا تنها باشید؟ بیایید به خانه خودتان – به کلیسا! چرا گمشده باشید؟ بیایید خانه نزد عیسی و نجات پیدا کنید." آیا آمدن به خانه را با آمدن نزد عیسی اشتباه گرفتم؟ نه ابداً! من مرتب می گویم که آمدن به کلیسا و آمدن نزد مسیح دو مقوله جدا از هم هستند. اگر به کلیسا می آیید بدون اینکه نزد مسیح بیایید، به جهنم می روید! فقط مسیح می تواند شما را نجات بدهد! اغلب اعمال رسولان ۱۶:۳۱ را نقل قول می کنم، "به عیسی خداوند ایمان آور که تو با اهل خانه ات نجات خواهی یافت." ما اینرا خیلی آشکار عنوان می کنیم. نجات و عضویت در کلیسا دو چیز متفاوت هستند. چرا تنها باشید؟ به خانه بیایید – یعنی به کلیسا! چرا گمشده باشید؟ به خانه بیایید – یعنی نزد مسیح! شعاری که استفاده می کنیم کاملاً روشن می کند که نجات و عضویت کلیسا دو مقوله جدا از هم هستند.

"و خداوند هر روز کسانی را که نجات می‌یافتند، به جمع ایشان (کلیسا م.) می‌افزود" (اعمال رسولان ۲:۴۷).

در اینجا سه نکته ساده وجود دارد که امروز صبح درباره آنها می خواهم صحبت کنم:

I. اول، آمدن به کلیسا تنها بودن شما را التیام می بخشد.

باید این نکته را درک کنید که با چه کسی دارم حرف می زنم. من با شما دارم حرف می زنم! این حرفها کلمه- به- کلمه روی وب سایتمان می روند – به سرتاسر جهان – به ۳۲ زبان. شاید کسانی باشند که این مطالب را می خوانند و احساس تنهایی نمی کنند. نمی دانم. ولی می دانم که بیشتر جوانها امروزه تنها بودن را حس می کنند.

کلیسایمان انجیل را زیاد بشارت می دهد – بخصوص در محوطه چندین دانشگاه و جاهای دیگر که جوانها در منطقه لس آنجلس جمع می شوند. در نتیجه امروز صبح این کلیسا پر از بچه مدرسه ای و دانشگاهی است – و من دارم با شما حرف می زنم! می دانم که شما هم مثل من تنها هستید همانطور که من بودم قبل از اینکه به کلیسا بیایم. تمام جوانها اینطور هستند – و شما هم تنها هستید – حداقل بعضی وقتها. و من می گویم که خدا نمی خواهد که شما تنها باشید. خداوند در باغ عدن گفت، "خوب نیست که آدم تنها باشد" (پیدایش ۲:۱۸). خداوند حوا را از بغل او آفرید تا او تنها نباشد (پیدایش ۲۲-۲۱ ، ۲:۱۸). خدا نخواست که آدم تنها باشد. و خداوند نمی خواهد که شما هم تنها باشید. این یکی از دلایلی است که خدا این کلیسای محلی عهد جدید را ساخت – تا شما تنها نباشید.

"و خداوند هر روز کسانی را که نجات می‌یافتند، به جمع ایشان (کلیسا م.) می‌افزود" (اعمال رسولان ۲:۴۷).

دختری چینی که فقط چند هفته با ماست این ایمیل را برای من نوشت. انگلیسی او هنوز کامل نیست، ولی از دلش حرف زده.

دکتر هایمرز، خطابه شما فوق العاده است! شما به من یاد دادید که به مسیح اعتماد کنم و نجات پیدا کنم! باعث شدید که من به حقیقت پی ببرم! می خواهم از خطابه هایتان بیشتر بشنوم! می خواهم همیشه به این کلیسا بیایم! من با گریه برای کلیسایمان دعا می کنم، دعا می کنم که روح القدس به کلیسایمان بیاید! همچنین دعا می کنم که شما هم در موعظه هایتان بهتر و بهتر بشوید!!! این کلیسا واقعاً خانه دوم من است! در واقع خانه اصلی من خواهد بود! خانه ای که مدتها است دنبال آن می گشتم!

متشکرم!!! متشکرم!!! متشکرم!!!

برای همین می گوییم، "چرا تنها باشید؟ به خانه بیایید – به کلیسا بیایید!" آن دختر صدای من را شنید و هر وقت درب باز است به کلیسا می آید!

آیا گفتن این حرف اشتباه است؟ کسی ممکن بگوید، "این چیزها را به این بچه ها نگو. شاید بخاطر دلایل اشتباه به کلیسا بیایند." راستش، ترجیح می دهم که به یک دلیل نادرست بیایید تا اینکه اصلاً نیایید! شاید اگر به آمدن ادامه بدهید نجات هم پیدا کنید! پس به دلیل درست است که خواهید آمد!

اگر آمدن بخاطر تنها بودن "دلیل نادرستی" است، پس خودم هم به دلیل غلط آمدم. وقتی سیزده سال داشتم، همسایه مان من را به کلیسا دعوت کرد. آمدم چون تنها بودم. به آمدن ادامه دادم چون تنها بودم. بعدها بازگشت کردم. اشکال این کار چیه؟ هیچ اشکالی در آن نیست!

بیایید این کلیسا را به یک جای شاد تبدیل کنیم! به شادترین نقطه روی زمین! بیایید سرودها و آهنگهای انجیل شریف را بسراییم! بیایید رسالات قدیمی انجیل را موعظه کنیم – و فریاد بزنیم "آمین!" بنشینیم و شامی بخوریم (نه ناهار! ناهار چیزی است که در یک کیسه حمل می کنید!). بیایید "شام در محوطه کلیسا" بخوریم، همانطور که قدیمی ها می خوردند! بیایید همنشینی به سبک قدیم داشته باشیم. آن سرود را بخوانیم "برای شام منزل بیا." سومین بند از آخرین سرود روی سرودنامه تان است! بخوانیم!

مردم شهرهای بزرگ بنظر بی تفاوت اند؛
چیزی برای ارایه و محبتی برای دادن ندارند.
ولی بیایید نزد عیسی و پی خواهید برد،
که غذا روی میز و مشارکت در میان است!
به خانه کلیسا بیایید و شام بخورید، برای همنشینی دلچسب جمع شوید؛
خیلی لذت خواهد داشت، وقتی بنشینیم تا شام بخوریم!
   (“Come Home to Dinner” by Dr. R. L. Hymers, Jr.,
to the tune of “On the Wings of a Dove.”      )

خیلی از جوانها آمدند تا در جلسات بشارتی سبک قدیمی قرون هیجدهم و نوزدهم "شام در محوطه" بخورند – یعنی روزهایی که خداوند قدرتش را نازل کرد و آن بچه هایی که آمده بودند شام بخورند، آنجا ماندند و به واعظی گوش دادند که روی تریبون می کوبید و کتاب مقدسش را در هوا می چرخاند – و انجیل مسیح را فریاد می زد. ما چنین روزی را لازم داریم!

"به شاهراه‌ها و کوچه باغها برو و با اصرار همه را دعوت کن که بیایند" (لوقا ۱۴:۲۳).

بله، آمدن به کلیسا تنها بودن شما را شفا خواهد داد. چرا تنها باشید؟ به خانه بیایید – یعنی به کلیسا! دوباره دسته جمعی بخوانید!

به منزل بیایید به کلیسا و بخورید، برای یک همنشینی دلچسب جمع بشوید؛
خیلی لذت خواهد داشت، وقتی بنشینیم تا شام بخوریم!

II. دوم، آمدن به کلیسا شما را نجات نخواهد داد.

یک مبشر قدیمی انجیل عادت داشت بگوید، "رفتن به کلیسا از شما یک مسیحی نمی سازد همانطور که رفتن به یک تعمیرگاه شما را به تعمیرکار تبدیل نمی کند." در این مورد حق با او بود. او درباره افرادی حرف می زد که فکر می کردند چون هر یکشنبه به کلیسا می روند پس نجات پیدا کردند. ولی امروز اینجا در لس آنجلس از اینجور افراد زیاد خبری نیست. تعداد کمی از مردم "این زمانه" در این شهر دیگر مثل آن فکر می کنند. چون حالا امیدهای واهی دیگری از نجات را پیدا کردند.

ولی شاید امروز کسی اینجا باشد در این کلیسا که اینطور فکر کند، مثل یک بچه کلیسایی گمشده. ممکن است در فکرتان بگویید، "من حالا به کلیسا می آیم. حالا دیگر وضعم خوب است." نه عزیزم! نباید اینطور فکر کنی! آمدن به کلیسا از شما یک مسیحی نمی سازد همانطور که رفتن به تعمیرگاه از شما یک تعمیرکار نمی سازد! کسی شنیده بود که این حرفها را می زنم و گفته بود، "پس دیگر به کلیسا نمی آیم." این طرز فکر از شیطان است! بودن در کلیسا شما را نجات نمی دهد – ولی بودن در کلیسا شما را در معرض تعالیم انجیل قرار می دهد و امکان اینکه شما نجات پیدا کنید را بیشتر می کند! باید به کلیسا بیایید تا بشارت انجیل را بشنوید!

مسیح گفت، "باید از نو زاده شوید" (یوحنا ۳:۷). باید تولد تازه را تجربه کنید تا نجات پیدا کنید.

نجات تنها بواسطه فیض صورت می گیرد. هیچ عمل انسانی نیست که نجات را میسر کند – نه حتی آمدن به کلیسا. تنها راه بازگشت همانا آمدن مستقیم به نزد عیسی مسیح، پسر خداست. عیسی گفت،

"ای تمامی زحمتکشان و گرانباران، نزد من بیائید و من به شما آرامی خواهم داد" (متی ۱۱:۲۸).

نجات تنها بواسطه فیض میسر می شود و تنها از طریق ایمان به مسیح. باید نزد عیسی بیایید و از صمیم قلبتان به او ایمان بیاورید، "زیرا انسان با قلب ایمان می آورد و نیک محسوب می گردد" (رومیان ۱۰:۱۰). شما با آمدن نزد عیسی بازگشت می کنید. صرفاً در کلیسا حضور داشتن، شما را نجات نمی دهد.

متن مورد نظر ما می گوید،

"و خداوند هر روز کسانی را که نجات می‌یافتند، به جمع ایشان (کلیسا م.) می‌افزود" (اعمال رسولان ۲:۴۷).

شما در واقع بواسطه نجات یافتن "به کلیسا افزوده" می شوید. و تنها بواسطه اعتقاد و اعتماد به عیسی است که نجات پیدا می کنید.

"به عیسی خداوند ایمان آور که تو با اهل خانه ات نجات خواهی یافت" (اعمال رسولان ۱۶:۳۱).

سومین بند و بند برگردان "برای شام خانه بیا" را بسراییم.

مردم شهرهای بزرگ بنظر بی تفاوت اند؛
چیزی برای ارایه و محبتی برای دادن ندارند.
ولی بیایید نزد عیسی و پی خواهید برد،
که غذا روی میز و مشارکت در میان است!
به خانه کلیسا بیایید و شام بخورید، برای همنشینی دلچسب جمع شوید؛
خیلی لذت خواهد داشت، وقتی بنشینیم تا شام بخوریم!

III. سوم، آمدن به کلیسا شما را در معرض تعالیم انجیل قرار می دهد.

پولس رسول گفت،

"چگونه می‌توانند به کسی ایمان آورند که درباره او چیزی نشنیده‌اند؟ و چگونه می‌توانند بدون حضور کسیکه آن پیام را اعلام کند چیزی بشنوند؟" (رومیان ۱۰:۱۴)

خداوند از موعظه پطرس استفاده کرد تا در روز پنطیکاست مردم را نجات بدهد (اعمال رسولان ۴۱-۲:۳۷). سپس آنان به کلیسا افزوده شدند (اعمال ۴۷ ،۲:۴۱).

"و در همان روز در حدود سه هزار نفر به ایشان پیوستند" (اعمال رسولان ۲:۴۱).

آنها بخاطر موعظه پطرس بود که به کلیسا افزوده شدند و نجات پیدا کردند.

من به موعظه و اعلام انجیل اعتقاد دارم! هر یکشنبه دو بار آنرا در این کلیسا موعظه می کنم. می دانم که امروزه موعظه انجیل در بیشتر کلیسا امری از مد افتاده تلقی می شود. ولی اصلاً "با مد" جلو رفتن برای من اهمیتی ندارد! باید موعظه کنم تا شما جوانها نجات پیدا کنید! فکر می کنم که اگر هر یکشنبه در مراسممان به موعظه های سبک قدیم انجیل برنگردیم، دیگر هیچوقت احیای را شاهد نخواهیم بود!

پولس به کلیسای قرنتس گفت،

"ما مسیح مصلوب شده را اعلام می کنیم" (اول قرنتیان ۱:۲۳).

دیگران شاید برای سرگرم کردن مردم داستان تعریف کنند. آنها شاید توضیحات طولانی به مردم ارایه کنند. بعضی ها شاید "پیامهای الهام بخش" ۱۵ دقیقه ای نمایش بدهند. "ولی ما مسیح مصلوب شده را اعلام می کنیم" (اول قرنتیان ۱:۲۳). اینجا در کلیسای باپتیست ما هنوز "مسیح مصلوب شده را اعلام می کنیم" (اول قرنتیان ۱:۲۳). "ولی ما مسیح مصلوب شده را اعلام می کنیم." مهم نیست دیگران چکار می کنند، ما بر کارمان و سر حرفمان در موعظه انجیل در یکشنبه ها می ایستیم!

آیا اینکار مردم را کم عمق و سطحی نمی کند؟ یقیناً اعضای ما را به آدمهای کم عمقی تبدیل نمی کند! ما بهترین مسیحیانی را که من تا حالا شناخته ام در این کلیسا داریم. بیشتر آنها تحت موعظه های انجیلی من، در یکشنبه صبحها و یکشنبه عصرها، بازگشت کردند. آنها هر یکشنبه صبح و یکشنبه عصر از موعظه های انجیلی من سیراب شدند. آنها با موعظه های انجیلی هر یکشنبه صبح و عصر من به مسیحیانی مقتدر بدل شدند.

شماس ما، آقای گریفیث، زیر نظر موعظه های انجیلی من نجات پیدا کرد – و او مردی مقتدر در حضور خداوند است. شبان یارمان، دکتر چن تحت نظر موعظه های من نجات پیدا کرد و به مردی مقتدر بدل شد. شبان یار دیگرمان دکتر کیگن کمی بعد از بازگشت کردنش به اینجا آمد و مدت ۳۸ سال است که هر یکشنبه صبح و عصر به من گوش می کند که انجیل را موعظه می کنم. او یکی از بهترین مسیحیانی است که ممکن است بتوانید پیدا کنید. غیر از دکتر کیگن و جنات آقای پرودام، هر کدام از رهبران کلیسایمان تحت نظر و موعظه های انجیلی من نجات پیدا کرده اند. آنها چیزی جز خطابه های مربوط به انجیل، در هر یکشنبه صبح و عصر و در تمام زندگی مسیحی شان نشنیده اند. آنها مسیحیان تمام عیاری هستند. آنها با شنیدن موعظه انجیل به روش قدیمی یا از مد افتاده به مسیحیان مقتدر تبدیل شدند.

خیر، موعظه انجیل شما را به آدمی سطحی تبدیل نمی کند – مگر آنکه خود موعظه انجیل بی مایه و سطحی باشد! دکتر مارتین لوید-جونز هر یکشنبه شب در کلیسای بزرگش در لندن انجیل را موعظه کرد – و اغلب یکشنبه صبحها هم همینطور. او را بعنوان یکی از بزرگترین واعظین قرن بیستم می شناسند. چند وقت پیش بود که نوار یکی از خطابه هایش را شنیدم. یعنی محشر بود! تکان دهنده بود! از آن نوع موعظه ها نه تنها خدا استفاده می کند تا سبب بازگشت شما بشود – بلکه شما را به مسیحیان مقتدری بدل می کند.

موعظه انجیل شما را نجات خواهد داد و شما را مثل یک مسیحی بار می آورد، درست مثل زمانهای خود کتاب مقدس. هر خطابه اعمال رسولان، بجز یکی از آنها، یک خطابه انجیلی محسوب می شود. پولس رسول گفت،

"زیرا من تصمیم گرفته بودم تا زمانی که در میان شما هستم همه چیز جز عیسی مسیح مصلوب شده را فراموش کنم" (اول قرنتیان ۲:۲).

بله، به خانه یعنی به کلیسا بیایید. ولی به موعظه هم گوش کنید و نزد عیسی بیایید. توبه کرده به عیسی مسیح اعتماد کنید. خون او شما را از هر گناهی پاک می کند! او روی صلیب مرد تا گناه شما را بپردازد. از مردگان برخاست تا به شما حیات ابدی بدهد! نزد او بیایید و به او ایمان بیاورید – و نجات پیدا کنید! به موعظه های من گوش کنید همانطور که در موقع پنطیکاست مردم گوش کردند و عیسی مسیح شما را هم نجات خواهد داد! آخرین سرود در سرودنامه تان را بخوانید، "برای شام منزل بیایید."

نزد عیسی به خانه بیایید، میز آماده است؛
برای شام خانه بیایید تا باهم نانی بخوریم.
عیسی با ماست، پس بیایید بگوییم،
برای شام خانه بیایید تا باهم نانی بخوریم!
به خانه کلیسا بیایید و شام بخورید، برای همنشینی دلچسب جمع شوید؛
خیلی لذت خواهد داشت، وقتی بنشینیم تا شام بخوریم!

همنشینی دلچسب است و دوستانتان اینجا هستند؛
دور میز می نشینیم، قلبهایمان از شادی لبریز می شود.
عیسی با ماست، پس بیایید بگوییم،
برای شام خانه بیایید تا باهم نانی بخوریم!
به خانه کلیسا بیایید و شام بخورید، برای همنشینی دلچسب جمع شوید؛
خیلی لذت خواهد داشت، وقتی بنشینیم تا شام بخوریم!

مردم شهرهای بزرگ بنظر بی تفاوت اند؛
چیزی برای ارایه و محبتی برای دادن ندارند.
ولی بیایید نزد عیسی و پی خواهید برد،
که غذا روی میز و مشارکت در میان است!
به خانه کلیسا بیایید و شام بخورید، برای همنشینی دلچسب جمع شوید؛
خیلی لذت خواهد داشت، وقتی بنشینیم تا شام بخوریم!

نزد عیسی به خانه بیایید، میز آماده است؛
برای شام به خانه بیایید و به شما غذا داده می شود.
دوستانتان منتظر خواهند بود، پس بیایید بگوییم،
برای شام خانه بیایید تا با هم نانی بخوریم!
به خانه کلیسا بیایید و شام بخورید، برای همنشینی دلچسب جمع شوید؛
خیلی لذت خواهد داشت، وقتی بنشینیم تا شام بخوریم!
   (“Come Home to Dinner” by Dr. R. L. Hymers, Jr.,
to the tune of “On the Wings of a Dove”      ).

دکتر چن لطفاً ما را در دعا هدایت کنید.

( پایان موعظه)
شما می توانید موعظه های دکتر هایمز را هر هفته در اینترنت بخوانید
به آدرس www.realconversion.com مراجعه کنید و روی
Sermon Manuscript کلیک کنید.

You may email Dr. Hymers in English at rlhymersjr@sbcglobal.net – or you may
write to him at P.O. Box 15308, Los Angeles, CA 90015. Phone him at (818)352-0452.

آیه ای که پیش از موعظه توسط آقای آبل پرودام قرائت شد از: اعمال رسولان ۴۷-۲:۴۱.
سرود تک نفره پیش از موعظه توسط آقای بنجامین کین کید گریفیت:
     “Blest Be the Tie That Binds” (by John Fawcett, 1740-1817).