دعای مسیح در باغ جتسیمانی

عیسی شام آخر را با شاگردانش خورده بود. سپس آنها را به باغ جتسیمانی هدایت کرد. عیسی آنها را در ابتدای باغ ترک کرد و برای دعا و نیایش جلوتر به درون تاریکی باغ رفت. او در اندوه عمیقی فرو رفته بود. بسوی خداوند فریاد کشید تا او را نجات دهد. درحالیکه درد می کشید دعا می کرد، و عرق او "مثل قطرات خون بود که بر زمین می ریخت" (لوقا ۲۲:۴۴). و اینجا به متن مورد نظرمان می رسیم. این متن درباره دعای مسیح در باغ جتسیمانی بیشتر به ما می گوید.

"و او در ایام بشریت خود، چنانکه با فریاد شدید و اشکها نزد او که به رهانیدنش از موت قادر بود، تضرع و دعای بسیار کرد و به سبب تقوای خویش مستجاب گردید" (عبرانیان ۵:۷).

چیزهایی که مفسرین بسیار درباره این آیه می گویند اعجاب انگیز است. بیشتر آنها می گویند که این آیه به دعای مسیح در جتسیمانی اشاره می کند. اما بسیاری از آنها فکر می کنند که او دعا می کرد تا خداوند او را از مرگ بر روی صلیب در روز بعد نجات دهد. دکتر لنسکی به بسیاری از این نظریه های ضد و نقیض که بنظر می رسد از عبرانیان ۵:۷ اقتباس شده اند پاسخ می دهد (R. C. H. Lenski, Ph.D., The Interpretation of the Epistle to the Hebrews and the Epistle of James, Augsburg Publishing House, 1966 edition, p. 162-165; note on Hebrews 5:7).

اجازه بدهید که متن این آیه را عبارت به عبارت مورد بررسی قرار دهیم چون درباره دعای مسیح در خلوت باغ جتسیمانی، در شب پیش از مصلوب شدنش مطالب زیادی را آشکار می کند.

"و او در ایام بشریت خود، چنانکه با فریاد شدید و اشکها نزد او که به رهانیدنش از موت قادر بود، تضرع و دعای بسیار کرد و به سبب تقوای خویش مستجاب گردید" (عبرانیان ۵:۷).

I. اول، این متن درباره مسیح "در ایام بشریت خود" صحبت می کند.

این عبارت به ما نشان می دهد که به چیزی که پیش از جسم گرفتن عیسی یعنی پیش از آمدنش از آسمان اتفاق افتاده باشد اشاره نمی کند. همچنین نشان می دهد که این آیه به چیزی که مسیح پس از صعود او به آسمان تجربه کرده باشد نیز اشاره ای ندارد. متن این آیه بر روی زمانی تمرکز می کند که عیسی با "فریاد شدید" در "ایام بشریت خود" بر روی زمین دعا کرد.

عهد جدید سه مورد را که عیسی در آنها گریه می کند برای ما نقل می کند. اولی بر سر مقبره ایلعازر بود. کتاب مقدس می گوید، "عیسی گریست" (یوحنا ۱۱:۳۵). بار دوم او برای اورشلیم گریه کرد،

"و چون نزدیک شده، شهر را نظاره کرد بر آن گریان شد" (لوقا ۱۹:۴۱).

دکتر ج. ورنان مک گی گفته است، "سومین باری که او گریست در باغ جتسیمانی بود" (J. Vernon McGee, Th.D., Thru the Bible, Thomas Nelson Publishers, 1983, volume V, p 540; note on Hebrews 5:7). روشن است که آیه مورد نظر ما به گریستن او بر مقبره ایلعازر اشاره نمی کند. و همینطور به به اشکهای او که وقتی به شهر اورشلیم نگاه می کرد جاری شد اشاره نمی کند. پس اشاره متن این آیه به زمان غم و اندوه او در باغ جتسیمانی در شب پیش از مصلوب شدنش اشاره می کند.

نیمه شب است و بر نوک درخت زیتون
   ستاره کم سویی در آن دیر وقت می درخشد؛
نیمه شب است در باغ اکنون،
   نجات دهنده رنجور به تنهایی دعا می کند.

نیمه شب است؛ و برای گناهان دیگران
   آن غمخوار محزون با خون گریه می کند؛
اما او که از بار رنج و اضطراب زانو زده
   خدایش او را ترک نکرده.
(“’This Midnight; and on Olive’s Brow” by William B. Tappan, 1794-1849).

"و او در ایام بشریت خود، چنانکه با فریاد شدید و اشکها نزد او که به رهانیدنش از موت قادر بود، تضرع و دعای بسیار کرد و به سبب تقوای خویش مستجاب گردید" (عبرانیان ۵:۷).

II. دوم، این متن به ما می گوید مسیح به خداوند که قادر بود او را از مرگ نجات دهد در جتسیمانی دعا کرد.

لطفاً به متی ۳۸-۲۶:۳۶ به دقت گوش بدهید.

"آنگاه عیسی با ایشان به موضعی که مسمی به جتسیمانی بود رسیده، به شاگردان خود گفت، در اینجا بنشینید تا من رفته در آنجا دعا کنم. و پطرس و دو پسر زبدی را برداشته، بی نهایت غمگین و دردناک شد. پس بدیشان گفت، نفس من از غایت الم مشرف به موت شده است..." ["نزدیک به مردن است" نسخه جدید] (متی ۳۸-۲۶:۳۶).

دکتر جان مک آرتور چیزهای خوبی برای گفتن راجع به عبرانیان ۵:۷ دارد، اما در مورد جمله آخر آن آیه اشتباه می کند. او می گوید، "عیسی خواست که از ماندن در مرگ نجات پیدا کند، یعنی رستاخیز کند" (John MacArthur, D.D., The MacArthur Study Bible, Word Bibles, 1997, p. 1904; note on Hebrews 5:7).

عیسی دعا نمی کرد تا با رستاخیز "از ماندن در موت نجات" پیدا کند! خیر، متی ۲۶:۳۸ خیلی روشن بیان می کند که عیسی "از غایت الم، مشرف به موت بود" – نزدیک به مردن بود – همانجا در باغ جتسیمانی – عیسی نزدیک بود بمیرد! او دعا می کرد از مردن در همانجا درست در باغ جتسیمانی نجات پیدا کند! انجیل لوقا به ما می گوید، "عرق او مثل قطرات خون بود که بر زمین می ریخت" (لوقا ۲۲:۴۴). عیسی در چنان شدت درد و رنج بود که قطرات خون عرق می کرد و در جتسیمانی در شب پیش از مصلوب شدندش نزدیک به مردن بود. جوزف هارت گفته است،

پسر رنج کشیده خدا را ببین،
نفس نفس می زند، ناله می کند، خون عرق می کند!
اعماق بی کران فیض آسمانی!
عیسی، چه محبتی است نزد تو!
   (“Thine Unknown Sufferings” by Joseph Hart, 1712-1768; to the tune of “’Tis Midnight, and on Olive’s Brow”).

به متی ۳۹-۲۶:۳۸ گوش دهید.

"پس بدیشان گفت، نفس من از غایت الم مشرف به موت شده است. در اینجا مانده با من بیدار باشید. پس قدری پیش رفته، به روی در افتاد و دعا کرده، گفت، ای پدر من، اگر ممکن باشد این پیاله از من بگذرد؛ لیکن نه به خواهش من، بلکه به اراده تو" (متی ۳۹-۲۶:۳۸).

یک تفسیر معمولی از این دعا این است که مسیح از خدا می خواست تا او را از رفتن بر صلیب نجات دهد. اما من مطمئن هستم که کتاب مقدس چنین تعلیمی نمی دهد. دکتر ج. ورنان مک گی، معروفترین معلم کتاب مقدس آمریکا گفته است،

گفتن این که خداوندمان سعی می کرد از رفتن بر صلیب اجتناب کند درست... نیست. او در انسانیتش احساس نفرت و انزجار و وحشت عظیم از داشتن گناهان جهان را کرد که بر او قرار گرفت... (J. Vernon McGee, Th.D., Thru the Bible, 1983, Thomas Nelson Publishers, volume IV, p. 141; note on Matthew 26:36-39).

دکتر ج. الیور باسول، یک الهیدان شناخته شده، گفته است،

عرق به غایت شدید همانطور که لوقا توصیف کرده است از خصوصیات یک حالت شوکی است که در آن حالت شخص در حال رنج کشیدن در خطر آنی غش کردن و حتی مردن است... خداوندمان عیسی مسیح، که خود را در این حالت شوک شدید جسمانی دید، دعا کرد تا از مردن در این باغ نجات یابد تا بتواند هدفش را بر روی صلیب [در روز بعد] به اتمام رساند (J. Oliver Buswell, Ph.D., A Systematic Theology of the Christian Religion, Zondervan Publishing House, 1962, part III, p. 62).

"و پطرس و دو پسر زبدی را برداشته، بی نهایت غمگین و دردناک شد. پس بدیشان گفت، نفس من از غایت الم مشرف به موت شده است..." ["نزدیک به مردن است" نسخه جدید] (متی ۳۸-۲۶:۳۷).

دکتر جان ر. رایس با مطالعه دقیق این دو آیه آنچه را که دکتر ج. ورنان مک گی و دکتر ج. الیور باسول به ما می دهند را بسط و گسترش داد.

     اگر متوجه آیات ۳۷ و ۳۸ نشوید و به آنها دقت نکنید [از متی ۲۶]، معنای دعای باغ جتسیمانی را از دست خواهید داد. عیسی اندوهناک و غمگین بود و جانش "از الم مشرف به موت بود،" یعنی [او] عملاً از شدت اندوه در حال مردن بود... عیسی در باغ در حال مردن بود. جامی که در آیات ۳۹ و ۴۲ به آن اشاره شده جام مرگ بود، مرگ در آن شب در باغ جتسیمانی. این مطلب بخصوص در عبرانیان ۵:۷ روشن می شود آنجا که گفته می شود عیسی "چونکه با فریاد شدید و اشکها نزد او که به رهانیدنش از موت قادر بود، تضرع و دعای بسیار کرد و به سبب تقوای خویش مستجاب گردید." عیسی در حالی که داشت در باغ جتسیمانی می مرد، دعا کرد که آن پیاله مرگ در آن شب از او بگذرد تا بتواند زنده مانده و در روز بعد بر روی صلیب بمیرد. کتاب مقدس می گوید که "مستجاب گردید!" خداوند دعای وی را پاسخ داد... اگر عیسی در باغ جتسیمانی مرده بود، دیگر انجیل نجات دهنده ای نداشتیم، زیرا انجیل یعنی "که مسیح بر حسب کتب در راه گناهان ما مرد" [kata tas graphas]، اول قرنتیان ۱۵:۳. هیچ مرگ عادی نمی توانست اینکار را بکند؛ مرگ مسیح می بایست بر حسب کتب باشد... عیسی می بایست ریشش را می کندند (اشعیاء ۵۰:۶). او می بایست با ضربات بسیار مضروب می شد (اشعیاء ۵۳:۵)... او باید بین دو دزد بر روی صلیب جان می سپرد [اشعیاء ۵۳:۱۲؛ زکریا ۱۲:۱۰؛ زکریا ۱۳:۶]. باید دست ها و پاهایش را سوراخ می کردند (مزامیر ۲۲:۱۶)... حتی خود فریاد[ش] [از روی صلیب]، "خدای من، خدای من، چرا مرا ترک کردی؟"... در کتب پیشگویی شده بود (مزامیر ۲۲:۱). مسخره کردن کاهنین اعظم و مردم [وقتی که روی صلیب بود] همانطور که پیش بینی شده بود باید بر حسب کتب انجام می گرفت (مزامیر ۸-۲۲:۷). [سربازان] می بایست برای جامه [ردا]یش قرعه می انداختند (مزامیر ۲۲:۱۸).
      اگر عیسی عملاً نمی مرد "بر حسب کتب،" پس نمی توانست نجات دهنده ما باشد. شکر بر نام خداوند، دعاهای او در باغ جتسیمانی جواب داده شدند! پیاله مرگ... آن شب از او گذشت [پس توانست که برود] بسوی صلیب تا ما نجات یابیم... لوقا ۲۲:۴۳ به ما می گوید "فرشته ای از آسمان بر او ظاهر شده، او را تقویت می نمود." بدون این تقویت ماوراء طبیعه جسمانی اش، مسیح یقیناً آن شب در باغ از دنیا می رفت (John R. Rice, D.D., The Gospel According to Matthew, Sword of the Lord Publishers, 1980 edition, pp. 441-442; note on Matthew 26:36-46).

اگر عیسی در باغ جتسیمانی پیش از رفتن بر روی صلیب می مرد، ما نمی توانستیم از گناهانمان نجات پیدا کنیم. چرا؟ زیرا مسیح بصورت "kata tas graphas" نمرده بود. نمی توانست ما را نجات دهد چون "بر حسب کتب" نمی مرد.

"او در ایام بشریت خود، چونکه با فریاد شدید و اشکها نزد او که به رهانیدنش از موت قادر بود، تضرع و دعای بسیار کرد و به سبب تقوای خویش مستجاب گردید" (عبرانیان ۵:۷).

III. سوم، این متن به ما می گوید که خداوند جواب مسیح را داد.

اگر دعای او برای این بود که از صلیب اجتناب کند، پس باید نتیجه بگیریم که خداوند او را مستجاب نکرد یا او را نجات نداد! در صورتیکه خداوند او را مستجاب کرد و دعایش را جواب داد. او در باغ جتسیمانی نمرد! خداوند او را نجات داد تا بخاطر گناهان ما "kata tas graphas" – "بر حسب کتب" بر روی صلیب بمیرد! عیسی "به سبب تقوای خویش مستجاب گردید" (عبرانیان ۵:۷). فکر می کنم که معنایش این است که ترس خدای داشت، یعنی ترس از نافرمانی نسبت به خدا با مردن پیش از رفتن بر روی صلیب. کتاب مقدس می گوید که عیسی، "بجهت آن خوشی که پیش او موضوع بود... متحمل صلیب گردید" (عبرانیان ۱۲:۲). عیسی بطور اتفاقی از دنیا نرفت. خیر، او به قصد و اراده خود صلیب را برگزید تا تاوان کامل گناهان ما را بپردازد.

پس دلیل اندوه و رنج شدید او "حتی تا به موت" در باغ جتسیمانی ["نزدیک به مرگ" انجیل نسخه جدید] چی بود (متی ۲۶:۳۸)؟ چرا او در "غایت الم" بود؟ چرا او "مضطرب و دلتنگ" بود (مرقس ۱۴:۳۳)؟ چرا او در "شدت اضطراب" بود (لوقا ۲۲:۴۴)؟ چرا او در جتسیمانی "مثل قطرات خون" عرق کرد (لوقا ۲۲:۴۴)؟

ایمان دارم که آن شب در باغ جتسیمانی بود که خداوند گناهان قومش را بر روی عیسی، بره خدا، گذاشت. کتاب مقدس می گوید، "خداوند گناه جمیع ما را بر وی نهاد" (اشعیاء ۵۳:۶). من باور دارم که این اتفاق در جتسیمانی افتاد. گناهان شما آن شب "بر بدن او" قرار گرفت، و وی آنها را بسوی صلیب بر دوش کشید، تا صبح روز بعد تاوان گناهان شما را بپردازد. این عیسی است، "که خود، گناهان ما را در بدن خویش بر دار متحمل شد" – یعنی بر صلیب (اول پطرس ۲:۲۴). او را در شدت الم ببینید، خون عرق می کند، در جتسیمانی، وقتی خدا "گناه جمیع ما را بر وی نهاد." او را ببینید که از جتسیمانی بسوی صلیب می رود در حالیکه گناهان شما را "در بدن خویش بر دار" به دوش می کشد. آیا شما چنین نجات دهنده عظیمی را رد می کنید؟ یا بسوی او می آیید که بجای شما رنج کشید و جان خویش را تسلیم نمود تا شما بخشوده شده و از مجازات گناه نجات یابید؟

نویسنده بزرگ سرودها یعنی جوزف هارت (1712-1768) دقیقاً دید که در باغ جتسیمانی بر عیسی چه گذشت.

پسر رنج کشیده خدا را ببین،
نفس نفس می زند، ناله می کند، خون عرق می کند!
اعماق بی کران فیض آسمانی!
عیسی، چه محبتی است نزد تو!
   (“Thine Unknown Sufferings” by Joseph Hart, 1712-1768;
to the tune of “’Tis Midnight, and on Olive’s Brow”).

لطفاً بایستید و سرود دیگری از جوزف هارت را بخوانید. سرود شماره ۵ از کتاب سرودنامه.

اندوه شدید تحمل کرد، وسوسه های دردناک بسیار دید،
صبور و نسبت به دردها خو گرفته: لیکن سختترین آزمایش هنوز باقی
باید در تو، جتسیمانی محزون و نیمه تاریک، متحمل می شد!
باید در تو، جتسیمانی محزون و نیمه تاریک، متحمل می شد!

سرانجام شب خوفناک فرا رسید؛ انتقام جو با ترکه آهنین اش
ایستاد، و با خونسردی تمام بره بی آزار خدا را رنجاند.
ببین ای جان من نجات دهنده را ببین، در جتسیمانی به خاک افتاده!
ببین ای جان من نجات دهنده را ببین، در جتسیمانی به خاک افتاده!

پسر خدا آنجا تمام گناه مرا بر خود گرفت؛ تنها با فیض می شود اینرا باور کرد؛
اما ترسی که او احساس کرد خارج از قدرت تصور است.
کسی نمی تواند در تو نفوذ کند ای جتسیمانی تاریک سوت و کور!
کسی نمی تواند در تو نفوذ کند ای جتسیمانی تاریک سوت و کور!

گناه علیه خدای قدوس؛ گناه علیه شریعت صالح او؛
گناه علیه محبت او، خون او؛ گناه علیه نام و آرمان او؛
گناهان عظیم اند همچون دریا – پنهانم کن، ای جتسیمانی!
گناهان عظیم اند همچون دریا – پنهانم کن، ای جتسیمانی!

این است ادعای من و اینجاست فقط؛ نجات دهنده دیگری مورد نیاز نیست؛
اعمال صالحی من ندارم؛ خیر، نه حتی یک کار خوب که ادعا کنم:
هیچ روزنه امیدی برایم نیست، بجز در جتسیمانی!
هیچ روزنه امیدی برایم نیست، بجز در جتسیمانی!
   (“Many Woes He Had Endured” by Joseph Hart, 1712-1768;
Altered by the Pastor; to the tune of “Come, Ye Sinners”).

عیسی گناهان شما را بر صلیب برمی دارد چون شما را محبت می کند. عیسی خونش را ریخت تا شما را از تمامی گناه پاک سازد چون شما را دوست دارد. دعای عاجزانه من این است که به نجات دهنده ای که شما را با محبتی جاودانه دوست دارد ایمان بیاورید!

هیچکس شما را همچون عیسی دوست ندارد؛
   برای هیچکس مثل او این مهم نیست؛
شما هیچوقت دوست واقعی نخواهید داشت،
   پس به او ایمان آورید و دوباره حیات خواهید داشت.
عیسی را از آن خویش سازید!

دکتر چن ما را در دعا هدایت کنید. آمین.

( پایان موعظه)
شما می توانید موعظه های دکتر هایمز را هر هفته در اینترنت بخوانید
به آدرس www.realconversion.com مراجعه کنید و روی
Sermon Manuscript کلیک کنید.

You may email Dr. Hymers in English at rlhymersjr@sbcglobal.net – or you may
write to him at P.O. Box 15308, Los Angeles, CA 90015. Phone him at (818)352-0452.

آیات خوانده شده پیش از موعظه توسط آقای آبل پرودام: متی ۳۹-۲۶:۳۶.
سرود تک نفره پیش از موعظه توسط آقای بنجامین کین کید گریفین:
      “Gethsemane, the Olive-Press!” (by Joseph Hart, 1712-1768)