البته می خواهم – پاک شو!

من عاشق خواندن انجیل مرقس هستم. اسم عبری او یوحنا بود. مرقس اسم لاتین او بود، به لاتین می شود "مارکوس." یوحنا مرقس پسر روحانی پطرس رسول بود. پطرس او را "پسر من مرقس" خوانده (اول پطرس ۵:۱۳). یکی از پدران اولیه کلیسا پاپایاس بود (۱۶۳-۷۰). پاپایاس گفته است که مرقس انجیلش را از پطرس الهام گرفته است. پاپایاس گفته، "مرقس، [منشی] پطرس، با دقت هرچه که [پطرس] بیاد می آورد را مکتوب نمود." جاستین شهید (۱۶۵-۱۰۰) هم گفته که مرقس این انجیل را از سخنان پطرس گرفته و نوشته است. یکی دیگر از پدران کلیسا بنام یوسبیوس (۳۳۹-۲۶۳) گفته که مسیحیان اولیه "به مرقس التماس کردند که تعلیم و آموزه ای را که [از پطرس] دریافت کرده بودند، او بصورت مکتوب برایشان مرقوم کند."

انجیل مرقس انجیل عمل است چون پطرس مرد عمل بود. این انجیل مخصوصاً برای رومیان نوشته شد که بعنوان مردان عمل گرا شناخته شدند. واژه "و" به تعداد ۱۳۳۱ مرتبه در انجیل مرقس بکار رفته است. واژه های "فی الفور" یا "فورا ً" هم بارها در انجیل مرقس ظاهر می شوند. واژه "و" همیشه به عمل های بعدی منتهی می شود. دقت کنید که پنج آیه ای که به متن مورد نظر ما منتهی می شوند همه با "و" شروع می شوند. و هر سه آیه در متن مورد نظر ما هم با "و" آغاز می شوند.

"و ابرصی پیش وی آمد" (آیه ۴۰).

"و عیسی ترحم نمود" (آیه ۴۱).

"و چون سخن گفت، فی الفور برص از او زایل شده، و پاک گشت" (آیه ۴۲).

رومیان به عمل و قدرت اعتقاد داشتند. انجیل مرقس فقط ۱۶ باب دارد که پر از قدرت و عمل خداوند عیسی مسیح هستند. در اینجا مسیح و کار او در متن های طولانی و نقل قول های بلند از عهد عتیق توضیح داده نمی شوند. بسیاری از آنها را مرقس از قلم می اندازد تا قدرت و عمل عیسی را که برای مخاطبین رومی اش گیرایی و جذابیت داشت نشان بدهد.

توجه کنید که چه مقدار عمل و جنبش در باب اول مرقس انباشته شده،

رسالت یحیی تعمید دهنده.
تعمید عیسی.
وسوسه عیسی در بیابان.
رسالت اولیه عیسی در جلیل.
خوانده شدن پطرس و اندریاس.
اخراج دیوها در کفرناحوم.
شفای مادر زن شمعون پطرس.
سفر بشارتی عیسی به جلیل.
و شفای جذامی در متن مورد نظر ما.

مسیح بعنوان مرد عمل و قدرت نشان داده می شود. و قدرت و عمل او می تواند امروز صبح شما را نجات بدهد.

عیسی! نامی که ترسمان را جادو می کند،
که می خواهد غم هایمان را خاتمه بدهد،
این آوا به گوش گناهکار همچون موسیقی است،
زندگی و سلامتی و آرامش است.
   (“O For a Thousand Tongues” by Charles Wesley, 1707-1788).

نه تا رویداد عمده همه در یک باب از انجیل مرقس انباشته شده اند! دکتر مک گی گفته، "احتمالاً در باب اول مرقس محتوایی بیشتر از هر باب دیگری در انجیل وجود دارد، به استثنای باب اول پیدایش" (J. Vernon McGee, Th.D., Thru the Bible, volume IV, Thomas Nelson, 1983, p. 161).

حالا می رسیم به متن مورد نظرمان و شفای مرد جذامی،

"و ابرصی پیش وی آمده، استدعا کرد [التماس نمود] و زانو زده، بدو گفت، اگر بخواهی، می توانی مرا طاهر سازی! عیسی ترحم نموده، دست خود را دراز نموده، گفت: می خواهم؛ طاهر شو! و چون سخن گفت، فی الفور برص از او زایل شده، پاک گشت" (مرقس ۴۲-۱:۴۰).

اجازه بدهید سه واقعیت مهم از این متن یاد بگیریم.

I. اول، آن مرد جذام داشت.

باب های سیزدهم و چهاردهم سفر لاویان بیماری وحشتناک جذام را توصیف می کنند. این بیماری، بیماری های پوستی زیادی از جمله جذام جدید (یا بیماری هنسن) را شامل می شود. مفسری گفته است که این مرد احتمالاً جذام واقعی داشته وگرنه شفای او چنین احساس و شوری را ایجاد نمی کرد که در آیه چهل وپنج دیده می شود. فرهنگ لغات جدید کتاب مقدس اونگر می گوید، "تردیدی وجود ندارد که بیشتر اشخاصی که در عهد جدید بعنوان جذامی توصیف شدند در واقع بیماری هنسن داشته اند" (The New Uger’s Bible Dictionary, Moody Press, 1988, p. 307).

نوع شدید جذامی که این مرد داشت احتمالاً لکه های سفید پوستی و بیحسی ایجاد کرده بود. بخش های گوناگونی از بدن او متورم شده بود. آنها زخم شده بودند و از آن جراحات ترشحاتی جاری می شد. همینطور که بیماری پیشرفت کرده بود احتمالاً دستها و پاهای او از حالتشان درآمده و ورم کرده بودند. بیماری احتمالاً باید سبب قانقاریا شده و قسمتهایی از بدنش احتمالاً در حال فاسد شدن بوده اند. ضایعات بیماری سل باید به صورتش رسیده و سبب تولید نوعی ظاهر وحشتناک ماسک مانند شده باشند – به نوعی شبیه "مرد فیل نما" در انگلستان زمان ویکتوریا، که آنقدر زشت بود که باید نقابی بر چهره می کرد. بیشتر قسمتهای پوست این جذامی می بایست ضخیم و قرمز شده باشد. این جذام از نوع واقعی بوده که امروزه بعنوان بیماری هنسن شناخته می شود. بسیار وحشتناک است! (See The New Unger's Bible Dictionary, ibid.).

دکتر والتر ل. ویلسون گفته که این بیماری یک نوع (یا تصویری) از گناه است. این بیماری غیر قابل درمان و ناپاک است. در کتاب مقدس، جذام باید "پاک" بشود. چون این بیماری مسری است، شخص جذامی باید تنها زندگی کند. او باید پارچه ای بدور دهان می بست و فریاد می زد "ناپاک! ناپاک!" او را باید از اردوگاه یا شهر بیرون می کردند.

تمام اینها در مورد شخصی که هنوز ایمان نیاورده صادق است. او نمی تواند عضو کلیسا باشد. نمی تواند بخاطر بیماری گناهش به آسمان وارد بشود. (See Walter L. Wilson, M.D., A Dictionary of Bible Types, Hendrickson Publishers, 1999 reprint, p. 257).

"و اما مبروص که این بلا را دارد، گریبان او چاک شده، و موی سر او گشاده، و شاربهای او پوشیده شود، و ندا کند نجس نجس. و همه روزهایی که بلا دارد، البته نجس خواهد بود، و تنها بماند و مسکن او بیرون لشکرگاه باشد" (لاویان ۴۶-۱۳:۴۵).

یادداشت اسکافیلد در خصوص لاویان ۱۳:۱ می گوید، "جذام از گناه بعنوان (۱) چیزی در خون؛ (۲) که به طرق نفرت انگیزی نمودار می شود؛ (۳) و به طرق انسانی درمان نمی شود صحبت می کند" (The Scofield Study Bible, Oxford University Press, 1917, p. 141; note on Leviticus 13:1).

جذام یک نوع، یا یک تصویر، از انحراف کامل بشر است. انحراف در خون ماست، و از آدم به ما منتقل شده است. اول کوچک است، با کمی سرکشی و در آخر نفرت انگیز و بیزار کننده می شود.

"زانرو که تفکر جسم دشمنی خدا است" (رومیان ۸:۷).

و کتاب مقدس می گوید،

"کسی فهیم نیست، کسی طالب خدا نیست. همه گمراه و جمیعاً باطل گردیده اند. نیکوکاری نیست یکی هم نی" (رومیان ۱۲-۳:۱۱).

جان وسلی (۱۷۹۱-۱۷۰۳) یک کالوینیست نبود، اما در مورد این متن گفته که آنان که به مسیح نگرویده اند "ناتوان، عاجز، در فایده رساندن به خودشان و دیگران هستند... [تمام انسان ها] تحت معصیت و قدرت [گناه] هستند،" یادداشت های مربوط به رومیان ۳:۱۲ و ۹ (John Wesley, M.A., Explanatory Notes Upon the New Testament, volume II, Baker Book House, 1983 reprint, pp. 33, 34; notes on Romans 3:12, 9).

دکتر مارتین لوید-جونز (۱۹۸۱-۱۸۹۹) گفته، "انسان در گناه.. با گناه اداره می شود و بر او حکم می شود و کنترل می شود" (Martyn Lloyd-Jones, M.D., Assurance, Romans 5, The Banner of Truth Trust, 1971, p. 306).

دکتر آیزک واتز در یکی از سرودهایش این مطلب را اینطور عنوان می کند،

خداوندا، من پستم، در گناه بارور شده و نامقدس و ناپاک زاده شدم؛
از آدمی ریشه گرفتم که سقوطش نسل بشر را فاسد و همه ما را لکه دار کرد.

اینک، در برابر تو به رو می افتم؛ تنها ملجای من فیض توست؛
هیچ شکل ظاهری نمی تواند مرا پاک سازد؛ جذام در عمق وجود قرار گرفته.
   (Psalm 51, by Isaac Watts, D.D., 1674-1748).

گناه بینایی ذهن را می گیرد و آنرا در تاریکی فرو می برد. باعث می شود فکر کنید، "از خیلی چیزها باید بگذرم. اگر یک مسیحی واقعی بشوم، باید قید خیلی چیزها را بزنم." بنابراین، شما محکوم شده و بدون امید برای ابدیت برده گناه باقی می مانید. یا اینکه گناه باعث می شود فکر کنید، "من هر یکشنبه در کلیسا هستم. پس وضع من خوب است." بنابراین به ماندن در جذام گناه بدون داشتن هیچ امیدی ادامه می دهید. یا حتی گناه باعث می شود فکر کنید، "باید یک حسی به من دست بدهد که ثابت کند من نجات یافتم." ولی کتاب مقدس هیچوقت به ما نمی گوید که ما با حس و احساس نجات پیدا می کنیم. ما با ایمان به عیسی مسیح نجات پیدا می کنیم. بعضی ها برای ماهها و حتی سالها دنبال حسی درونی می گردند بجای اینکه به عیسی ایمان بیاورند. این چیزی نیست مگر قلبی که با جذام گناه از بین رفته است! آگوستوس توپلادی در یکی از سرودهایش گفته،

متعجب و پریشان،
به درون نظر می کنم؛
قلبم از بار گناه سرکوب شده،
جایگاه هر گناه گشته.

چه تجمع افکار شریری،
چه تمایلات خبیثی!
بدگمانی، پیش فرضها، نیرنگ های ترفند آمیز،
غرور، حسادت، ترس برده وار.
   (“The Heart” by Augustus Toplady, 1740-1778).

دوباره می گویم، دکتر واتز گفته،

"هیچ شکل ظاهری نمی تواند مرا پاک سازد؛
جذام در عمق وجود قرار گرفته."

گفتن عبارات به اصطلاح "دعای شخص گناهکار" هیچ کمکی به شما نخواهد کرد. یک شخص جوانی به ما گفت، "من فقط این دعا را خواندم که بتوانم بروم بیرون بازی کنم!" چیزی مثل این نمی تواند کسی را نجات بدهد! دیگران در آخر مراسم "جلو می آیند" تا خودشان را "وقف" کنند. این هم کمکی نمی کند. اینها همه "اشکال ظاهری" بیهوده و کذب هستند.

"هیچ شکل ظاهری نمی تواند مرا پاک سازد؛
جذام در عمق وجود قرار گرفته."

همین مورد در خصوص این جذامی بیچاره که در این متن آمده صدق می کند. این مرد جذام داشت. می دانست که هر چه بگوید یا انجام بدهد او را پاک نخواهد کرد.

II. دوم، او نزد عیسی آمد.

و ابرصی پیش وی آمده، استدعا کرد و زانو زده، بدو گفت، اگر بخواهی، می توانی مرا طاهر سازی!" (مرقس ۱:۴۰).

این جذامی بیچاره بدون شک درباره عیسی شنیده بود. جان وسلی می گوید که او احتمالاً عیسی را در هنگام موعظه هم دیده است. وسلی می گوید، "احتمالاً این جذامی، اگرچه نمی توانست با مردم باشد ولی صدای خداوندمان را از دور شنیده بود" (ibid.). جناب وسلی این را می دانسته چون وقتی خودش موعظه می کرد هزاران نفر آمده و موعظه او را از دور می شنیدند – و نجات پیدا می کردند! این یک بخش از نامه ای است که به جناب وسلی در سال ۱۷۴۵ نوشته اند،

از موقعی که موعظه شما و برادرتان [چارلز] را شنیدم، دیگر خودم را نشناختم. بعد فهمیدم که یک بی ایمان هستم، که هیچکس بجز مسیح نمی تواند به من کمک کند. از او کمک خواستم و او صدای مرا شنید و این سخنان را با قدرت با قلب من درمیان گذاشت، "به سلامت برو، گناهانت بر تو بخشیده شد." (John Wesley, M.A., The Works of John Wesley, volume I, Baker Book House, 1979 reprint, page 527).

و این دقیقاً کاری است که عیسی برای این جذامی بیچاره انجام داد. و وقتی شما هم خودتان را فروتن ساخته به عیسی ایمان آورید، همانطور که آن جذامی کرد، همان کار را با شما هم خواهد کرد.

III. سوم، آن مرد پاک گشت.

اینجا باید چند کلمه ای راجع به "شفا دهندگان" پنطیکاستی و کریزمتیک (دارای عطایا) بگویم. وقتی تاکید اصلی بر روی شفای جسمانی گذاشته می شود، قدرت انجیل پنهان می شود و تمامیت آن نادیده گرفته می شود. نباید روی شفای جسم یک فرد تمرکز کنیم. عیسی برروی صلیب مرد تا ما را از جذام گناه نجات بدهد، نه اینکه از گوش درد و لوزه درد شفا بدهد! اشاره کردیم به "شفا دهندگان،" دکتر آ. و. توزر (۱۹۶۳-۱۸۹۷) گفته است،

این عمل بیشتر تبدیل شده است به یک خودنمایی بی شرمانه و تمایل به تجربه کردن بجای اتکا کردن به مسیح و اغلب نداشتن توانایی در تشخیص کارهای جسمانی از اعمال روح (A. W. Tozer, D.D., Keys to the Deeper Life, Zondervan Publishing House, n.d., pp. 41, 42).

بله، من معتقدم که خداوند می تواند بدنهای ما را شفا بدهد. من قویاً معتقدم که او می تواند! ولی اگر باید بین شفای بدنهایمان و شفا از روح لکه دار شده با گناه انتخاب کنیم چطور؟ برای من انتخاب آسان است. بدنهای ما خیلی زود از بین خواهند رفت. ولی روح ما تا به ابد زنده خواهد بود. خیلی آسان است که ببینیم کدام انتخاب مهمتر است!

در این داستان کوتاه شفای جذامی نه تنها شفای جسمانی می بینیم، بلکه شفای روحانی را هم می بینیم. یقیناً می توانیم تعلیم مسیح را به بیان دیگری هم تعبیر نماییم،

"زیرا که شخص را چه سود دارد هر گاه تمام دنیا را ببرد [از جمله شفای جسمانی] و نفس خود را ببازد؟" (مرقس ۸:۳۶).

خیر، این مرد می دانست که جذام او نشانه چیز عمیق تری بود. او از عیسی نخواست که او را شفا دهد. او گفت، "ای خداوند، اگر بخواهی، می توانی مرا طاهر سازی." او تنها "برای گوشتی که می پوسد درخواست" نکرد. "جذام در عمق وجود قرار دارد." و به این دلیل عیسی به سرعت و بطور شگفت انگیزی او را نجات داد.

"اگر بخواهی، می توانی مرا طاهر سازی" (مرقس ۱:۴۰).

" عیسی ترحم نموده، دست خود را دراز نموده، گفت: می خواهم؛ طاهر شو!" (مرقس ۱:۴۱).

و فوراً "پاک گشت" (مرقس ۱:۴۲).

این نشان دهنده قدرت انجیل است. عیسی خون خود را بر صلیب ریخت تا شما را از تمام گناه پاک کند. عیسی از مردگان برخاست تا به شما حیات تازه ببخشد. وقتی با ایمان ساده به سوی عیسی می آیید، مثل این مرد، عیسی شما را "فی الفور" و بلافاصله نجات خواهد داد! برای من، این بزرگترین پیام کتاب مقدس است! "اگر بخواهی، می توانی مرا طاهر سازی." "می خواهم، طاهر شو!" – و او پاک گشت! این انجیل است! این مژده نجات است! این تنها امید شما است! "عیسی، اگر بخواهی، می توانی مرا طاهر سازی." "می خواهم، طاهر شو." بسوی عیسی بیایید. به او ایمان بیاورید. ایمان آوردن به او آسان است. او شما را در یک لحظه پاک خواهد نمود! – همانطور که با آن مرد انجام داد! لازم نیست دیگر صبر کنید! به عیسی ایمان آورده و پاک شوید! پدر، دعا می کنم که کسی امروز صبح به عیسی ایمان بیاورد و با خون او پاک بشود! آمین.

و می دانم، بله، می دانم،
   خون عیسی می تواند بدترین گناهکار را پاک کند،
و می دانم، بله، می دانم،
   خون عیسی می تواند بدترین گناهکار را پاک کند.
(“Yes, I Know!” by Anna W. Waterman, 1920).

( پایان موعظه)
شما می توانید موعظه های دکتر هایمز را هر هفته در اینترنت بخوانید
به آدرس www.realconversion.com مراجعه کنید و روی
Sermon Manuscript کلیک کنید.

You may email Dr. Hymers in English at rlhymersjr@sbcglobal.net – or you may
write to him at P.O. Box 15308, Los Angeles, CA 90015. Phone him at (818)352-0452.

آیات خوانده شده پیش از موعظه توسط آقای آبل پرودام: مرقس ۴۲-
۱:۴۰ سرود تک نفره پیش از موعظه توسط آقای بنجامین کین کید گریفین:
“Yes, I Know!” (by Anna W. Waterman, 1920).