خدایی عظیم – جبار و مهیب!

وقتی کتاب مقدس را باز می کنیم در واقع خدایی که خودش را مکشوف ساخته می خوانیم. در اینجا سخنان دکتر و. آ. کریسول (۱۹۰۹-۲۰۰۲) را نقل می کنم – چیزهای زیادی هست که می توانیم آنها را با مطالعه و مشاهده یاد بگیریم. می توانیم درباره خاک و بذرها، درختان و میوه ها، آب و مواد معدنی، ماهی ها و احشام، نیروی جاذبه و حرکت سیارات یاد بگیریم. با مطالعه و مشاهده می توانیم خیلی چیزها درباره دنیای طبیعت بیاموزیم. اما چه چیزی درپس این واقعیت نهفته است؟ واقعیت آنچه می توانیم ورای دنیای ماده ببینیم و مشاهده کنیم چیست؟ معنا و مفهوم حیات چیست؟ اینها چیزهایی است که هرگز نمی توانیم با مطالعه و مشاهده یاد بگیریم. او کیست، چه کسی دنیا و ستارگان و جهان را ساخته؟ منطق و مشاهده و بررسی می توانند تا حدی ما را راهنمایی کنند. ولی نمی توانیم ورای آنچه ظاهری و مادی است حرکت کنیم. معنی و مفهوم آنچه درپس چیزهای دیدنی و حس کردنی و بوییدنی و شنیدنی نهفته است – نمی توانیم آنها را یاد بگیریم.

می توانیم تا ابد به ستارگان نگاه کنیم و به این نتیجه برسیم که هرکس آنها را خلق کرده عظیم و قادر مطلق است. اما اسم او چیست؟ چه شکلی دارد؟ ما را می شناسد؟ می تواند ما را به اسم صدا کند؟ ممکن است تا ابد ستارگان را مطالعه کنیم و هرگز او را نشناسیم.

می توانیم محو زیبایی غروب بشویم و درختان زیبای داخل پارک و گلهایی که از زمین می رویند را مطالعه کنیم. می توانیم تمام زیبایی های طبیعت را مطالعه کنیم. شاید نتیجه بگیریم هرکسی که آنها را آفریده به زیبایی و هماهنگی و رنگ عشق می ورزد. ولی او کیست؟ شبیه چی است؟ می توانیم رنگین کمان و ابرها و سایه روشن های گرند کنیون و زیبایی خیره کننده غروب آریزونا را مورد مطالعه قرار بدهیم. می توانیم تا ابد به این کار ادامه بدهیم و هیچوقت ندانیم که او کیست.

می توانیم به خودمان نگاه کنیم. می توانیم فرهنگهای جهان را مورد بررسی قرار بدهیم. با مطالعه جامعه شناسی و اخلاق می توانیم به این نتیجه برسیم که هر کس که نسل بشر را آفریده نوعی درک از نظم و اخلاق داشته. ولی او کیست و اسم او چیست؟ آیا ما را می شناسد؟ چطور شد که خدا ما را اینطور آفرید؟ این چیزها مطلقاً از آدمیان پوشیده مانده اند. این چیزها را تنها می توان بواسطه خدایی که خود را آشکار و مکشوف می کند شناخت. اگر خدا خود را نمایان نکند، پس ما هیچوقت نمی توانیم او را بشناسیم (adapted from “The Self-Revelation of God” by W. A. Criswell, Ph.D.).

اما خداوند خود را بوسیله کتاب مقدس به ما آشکار ساخته است. کتاب مقدس خدای مکشوف شده به دنیای گم شده است. همانطور که پطرس رسول عنوان می کند، کتاب مقدس "مثل چراغی درخشنده در مکان تاریک" است (دوم پطرس ۱:۱۹). بیش از نیم قرن است که مطالعه در امور مذهب دارم. به ما گفته اند که حدود ۶۰۰ نوع مذهب در دنیا وجود دارد. کدامیک درست است؟ چطور می توانیم بدانیم؟ ممکن است که تمام مذاهب جهان را مطالعه کنیم و تا ابد ندانیم که او کیست. خداوند باید خودش به ما آشکار شود. و او اینکار را انجام داد. خداوند خود را در کتاب مقدس به انسان آشکار ساخت، که "از الهام خداست و بجهت تعلیم... مفید است" (دوم تیموتیوس ۳:۱۶). کتاب مقدس تنها منبع موثق شناخت خداوند است. بدون کتاب مقدس، خداوند را نمی شناختیم. نمی دانستیم که خدا تثلیث است. صفات خداوند را نمی توانستیم بشناسیم – حاضر مطلق، عالم مطلق، قادر مطلق، تغییرناپذیر، قدوس، نیکو، عادل، صالح، راستی. اینها چیزهایی است که اگر آنها را در کتاب مقدس به ما نمایان نمی کرد نمی توانستیم درباره خداوند بدانیم. هر چه که درباره خدای حقیقی می دانیم از کتاب مقدس است چون،

"تمامی کتب از الهام خداست و بجهت تعلیم... مفید است" (دوم تیموتیوس ۳:۱۶).

پس درباره خدایی که گناه را مجازات می کند چه باید بگوییم؟ دکتر جورج باتریک، سردبیر ملحد کتاب مقدس تفسیری، گفته "که خداوند ابلیس من است." او گفته است که خدای کتاب مقدس "ابلیس" بود. رابرت اینگرسل خدای کتاب مقدس را "این خدای اهریمنی" خوانده و گفته است "از او متنفرم." دانشجویان تنفر از خدایی که گناه را مجازات می کند اغلب از اساتید خود در دانشگاهها شنیده اند. اما جورج باتریک هیچ دلیلی جز تعصب خودش برای انکار داوری خدا نداشت. اینگرسول هیچ دلیلی جز تعصب خودش برای "اهریمن" خواندن خدا نداشت. و اساتید دانشگاه شما نیز هیچ دلیلی برای رد خدایی که گناه را داوری می کند جز تعصب خودشان ندارند.

چطور می دانیم که آنها اشتباه می کنند؟ و چطور بیشتر از آنها درباره خدا می دانیم؟ جواب آن در همین متن است،

"تمامی کتب از الهام خداست و بجهت تعلیم... مفید است" (دوم تیموتیوس ۳:۱۶).

تمام واژه های عبری و یونانی کتاب مقدس با تیونوستوس داده شده (یعنی الهام شده، 'خدا دمیده') و مفیدند (ōphĕlímos – مفید) برای تعلیم (didaskalian – تعلیم، آموزه). دانشمند آلمانی دکتر فریتز رینکر گفته است، "نگارش [کتب] دمیده شده توسط خداست... تعالیم یهود می گوید که روح خداوند بر و درون انبیا آرامی گرفت و از طریق آنها سخن گفت تا گفته های ایشان از خودشان نباشد بلکه از دهان خداوند و آنان بواسطه روح القدس گفتند و نوشتند. کلیسای اولیه کاملاً [بطور جمعی] با این دیدگاه هم نظر بودند" (Fritz Rienecker, Ph.D., A Linguistic Key to the Greek New Testament, translated from the German by Cleon L. Rogers, Jr.; note on II Timothy 3:16).

بنابراین کتاب مقدس یک گنجینه کامل از کلام گفتاری الهام شده از سوی خداست؛ هر واژه عبری و یونانی "از دهان خدا" برگرفته شده است! هرچه که می خواهیم راجع به خدا بدانیم باید از کتاب مقدس آمده باشد و نه جای دیگر. همانطور که لوتر عنوان می کند، "sola scriptura" – تنها کتاب مقدس منشاء اعتقادات و تعالیم ما است. دکتر مارتین لوید جونز می گوید، "نهایتاً دو دیدگاه وجود دارد؛ یا کتاب مقدس را معتبر می دانیم یا اینکه به ایده های انسانی بسنده می کنیم... تمام موضوع کتاب مقدس این است که آن یک مکاشفه منحصربفرد از خداست" (Fellowship with God, Crossway Books, 1993, p. 104). پس وقتی مردم می گویند که "این عقیده شماست" – من جواب می دهم، "خیر، این عقیده من نیست، این عقیده کتاب مقدس است، تعلیم ساده آموزه ای کلام خدا." بعد آنها می گویند، "ولی چطور آنرا تفسیر می کنید؟" و من پاسخ می دهم، "همانطور که روزنامه را تفسیر می کنم – منظورش همان است که می گوید."

مردم گمشده این حرف را دوست ندارند. می دانید چرا؟ چون به ابلیس گوش می کنند. ابلیس مادر اول ما را با گفتن این حرف که خدا واقعاً منظورش این چیزی نبود که گفت (پیدایش ۵-۳:۱) گمراه کرد. این ایده که نمی توانید به کلام خدا اعتماد کنید باعث سقوط انسان و نابودی نسل بشر شد! خدا کمکمان کند! هر چیزی که راجع به خدای حقیقی می دانیم تنها از کتاب مقدس ناشی می شود. توجه کنید که گفتم، "هر چیزی که راجع به خدای حقیقی می دانیم..." فقط از کتاب مقدس گرفته شده است. نه از قرآن. نه از کتاب مورمون. نه از کتاب علم و سلامتی مری بیکر ادی، نه از کتاب تحریف شده و عمداً نادرست ترجمه شده شاهدان یهوه. هر چیزی که راجع به خدای حقیقی می دانیم، تنها از کتاب مقدس نشات می گیرد. حالا ببینیم که کتاب مقدس راجع به خداوند چه می گوید؟ آنچه کتاب مقدس راجع به خداوند می گوید بسیار متفاوت است از آنچه امروزه مردم راجع به او می گویند. یک فرد عادی در خیابان یکی از این دو حالت را راجع به خدا می داند. او یا فکر می کند،

۱. که خدا وجود ندارد و یا
۲. اینکه خدا فقط خدای محبت است و هیچوقت او را مجازات نمی کند.

اما هیچکدام از این عقاید از کتاب مقدس نیست. هر دوی آنها ایده های انسانی هستند و خدای حقیقی را توضیح نمی دهند.

بله، کتاب مقدس تعلیم می دهد که خدا محبت است (اول یوحنا ۴:۱۶). اما خدا خدای حکم کننده هم هست. خشم و داوری خدا اغلب خیلی بیشتر از محبت او در کتاب مقدس ذکر شده است. دکتر لوید-جونز می گوید، "اگر این ایده داوری را از کتاب مقدس بیرون آورید، چیز زیادی باقی نمی ماند" (The Heart of the Gospel, Crossway Books, 1991, p. 98). در جای دیگر، دکتر لوید-جونز گفته است، "مشکل عمده کسانی که به آموزه خشم خدا اعتقادی ندارند این است که آنان به مکاشفه کتاب مقدسی خداوند ایمان ندارند. آنان خدای خودشان را ساخته اند" (God’s Sovereign Purpose (Romans 9), The Banner of Truth Trust, 1991, p. 212).

خشم خداوند و داوری او آموزه هایی هستند که در سرتاسر کتاب مقدس هم در عهد عتیق و هم در عهد جدید دیده می شوند. هفته پیش درمورد داوری خدا در طوفان عظیم خواندم.

"و خداوند گفت، انسان را که آفریده ام، از روی زمین محو سازم" (پیدایش ۶:۷).

"و خدا به نوح گفت، انتهای تمام بشر به حضورم رسیده است، زیرا که زمین به سبب ایشان پر از ظلم شده است؛ و اینک من ایشان را با زمین هلاک خواهم ساخت" (پیدایش ۶:۱۳).

"و خدا محو کرد هر موجودی را که بر روی زمین بود، از آدمیان و بهایم و حشرات و پرندگان آسمان، پس از زمین محو شدند. و نوح با آنچه همراه وی در کشتی بود فقط باقی ماند" (پیدایش ۷:۲۳).

این است خدای حکم کننده! همچنین درباره داوری سدوم و عموره خواندم،

"آنگاه خداوند بر سدوم و عموره، گوگرد و آتش، از حضور خداوند از آسمان بارانید. و آن شهرها، و تمام وادی و جمیع سکنه شهرها و نباتات زمین را واژگون ساخت" (پیدایش ۲۵-۱۹:۲۴).

این است خدای حکم کننده! بعد درباره داوری وحشتناک خدا بر مصریان خواندم – چطور خداوند آنان را داوری کرد برای اینکه اجازه ندادند عبرانیان بطور آزاد از آنجا بروند،

"و واقع شد که در نصف شب، خداوند همه نخست زادگان زمین مصر را، از نخست زاده فرعون که بر تخت نشسته بود تا نخست زاده اسیری که در زندان بود، و همه نخست زاده های بهایم را زد. و در آن شب فرعون و همه بندگانش و جمیع مصریان برخاستند و نعره عظیمی در مصر برپا شد، زیرا خانه ای نبود که در آن میتی نباشد" (سفر خروج ۳۰-۱۲:۲۹).

این است خدای حکم کننده! سپس راجع به داوری ناداب و ابیهو پسران هارون خواندم،

"و ناداب و ابیهو پسران هارون، هر یکی مجمره خود را گرفته، آتش بر آنها نهادند. و بخور بر آن گذارده، آتش غریبی که ایشان را نفرموده بود، به حضور خداوند آوردند. و آتش از حضور خداوند به در شده، ایشان را بلعید و به حضور خداوند مردند." (لاویان ۲-۱۰:۱).

این است خدای حکم کننده! بعد درباره مردی که با برداشتن چوبهایی در روز سبت شریعت را نقض کرده بود خواندم،

"و خداوند به موسی گفت، این شخص البته کشته شود، تمامی جماعت او را بیرون از لشکرگاه با سنگها سنگسار کنند. پس تمامی جماعت او را بیرون لشکرگاه آورده، او را سنگسار کردند و بمرد، چنانکه خداوند به موسی امر کرده بود" (اعداد ۳۶-۱۵:۳۵).

این است خدای حکم کننده! بعد در مورد قورح خواندم و آنانکه او را در شورش علیه موسی پیروی می کردند،

"و چون از گفتن همه این سخنان فارغ شد، زمینی که زیر ایشان بود، شکافته شد: و زمین دهان خود را گشوده، ایشان را و خانه های ایشان و همه کسان را که تعلق به قورح داشتند، با تمامی اموال ایشان بلعید. و ایشان با هر چه به ایشان تعلق داشت، زنده به گور فرو رفتند، و زمین بر ایشان به هم آمد که از میان جماعت هلاک شدند. و جمیع اسراییلیان که به اطراف ایشان بودند، از نعره ایشان گریختند، زیرا گفتند مبادا زمین ما را نیز ببلعد. و آتش از حضور خداوند بدر آمده، دویست و پنجاه نفر را بخور می گذرانیدند، سوزانید" (اعداد ۳۵-۱۶:۳۱).

این است خدای حکم کننده! سپس در کتاب تثنیه خواندم،

"زیرا که یهوه خدای شما خدای خدایان و رب الارباب و خدای عظیم و جبار و مهیب است، که طرفداری ندارد و رشوه نمی گیرد" (تثنیه ۱۰:۱۷).

و سپس می گوید،

"از یهوه خدای خود بترس، و او را عبادت نما" (تثنیه ۱۰:۲۰).

این نیز خدای حکم کننده است.

همه اینها در اسفار پنج گانه، یعنی پنج کتاب موسی عنوان شده اند. اینها تنها تعدادی از داوری های خدا در پنج کتاب اول کتاب مقدس است! در آنجا او را "خدای خدایان و رب الارباب و خدای عظیم و جبار و مهیب..." می خوانند (تثنیه ۱۰:۱۷).

سپس خدا بواسطه اشعیاء نبی گفت، "ایشان را به غضب خود پایمال کردم" (اشعیاء ۶۳:۳). نحمیاء نبی او را چنین خطاب نمود، "ای خدای عظیم و مهیب" (نحمیا ۱:۵). دانیال نبی او را چنین نامید، "ای خداوند خدای عظیم و مهیب" (دانیال ۹:۴).

کسی ممکن است بگوید، "آن خدا خدای عهد عتیق است. من به خدای عهد جدید ایمان دارم." این نشان می دهد که شما عهد جدید را نادیده می گیرید! در عهد جدید می خوانیم، "افتادن به دست خدای زنده چیز هولناکی است" (عبرانیان ۱۰:۳۱). در دوم قرنتیان ۵، پولس رسول می گوید، "پس چون ترس خدا را دانسته ایم، مردم را دعوت می کنیم." و خداوند عیسی مسیح درباره داوری و جهنم بیش از هر کس دیگری در کتاب مقدس سخن گفت. مسیح گفت،

"و ایشان در عذاب جاودانی خواهند رفت" (متی ۲۵:۴۶).

مسیح گفت،

"اگر چشمت تو را لغزش دهد، آن را قلع کرده، از خود دور انداز زیرا تو را بهتر است که لنگ یا شل داخل حیات شوی، از اینکه با دو چشم در آتش جهنم افکنده شوی" (متی ۱۸:۹).

مسیح گفت،

"که پسر انسان ملایکه خود را فرستاده، همه لغزش دهندگان و بدکاران را جمع خواهند کرد، و ایشان را به تنور آتش خواهند انداخت، جایی که گریه و فشار دندان بود" (متی ۴۲-۱۳:۴۱).

مسیح گفت که ثروتمند نجات نیافته به جهنم رفت،

"پس چشمان خود را در عالم اموات گشوده، خود را در عذاب یافت، و ابراهیم را از دور و ایلعازر را در آغوشش دید. آنگاه به آواز بلند گفت، ای پدر من ابراهیم، بر من ترحم فرما و ایلعازر را بفرست تا سر انگشت خود را به آب تر ساخته زبان مرا خنک سازد، زیرا در این نار معذبم" (لوقا ۲۴-۱۶:۲۳).

و کتاب آخر عهد جدید می گوید،

"او نیز از خمر غضب خدا که در پیاله خشم وی بی غش آمیخته شده است، خواهد نوشید، و در نزد فرشتگان مقدس و در حضور بره به آتش و کبریت، معذب خواهد شد، و دود عذاب ایشان تا ابدالاباد بالا می رود... شبانه روزی آرامی ندارند" (مکاشفه ۱۱-۱۴:۱۰).

خیر، نمی توانید به عهد جدید پناه ببرید! در سرتاسر کتاب مقدس، از ابتدا تا انتها، خداوند بعنوان "خدایی عظیم، جبار و مهیب" حاضر است (تثنیه ۱۰:۱۷).

تنها امیدی که دارید ایمان به خداوند عیسی مسیح است. خداوند او را فرستاد تا بر روی صلیب بمیرد – تا فدیه گناه شما شود و تا با خون خودش گناهان شما را پاک سازد. هیچ راه دیگری برای گریز از خشم و داوری خدا نیست! پولس رسول گفت، "به خداوند عیسی مسیح ایمان آور که... نجات خواهید یافت" (اعمال رسولان ۱۶:۳۱). کتاب مقدس می گوید، "به تمامی دل خود بر خداوند توکل نما" (امثال ۳:۵). و خداوند عیسی مسیح گفت،

"هر که ایمان آورده، تعمید یابد نجات یابد و ما هر که ایمان نیاورد بر او حکم خواهد شد" (مرقس ۱۶:۱۶).

آقای گریفیت، لطفاً اولین و دومین بند و ترجیع بند "وقتی خون را می بینم" بخوانید.

مسیح نجات دهندمان روی صلیب مرد،
   برای شخص گناهکار مرد، همه بدهی اش را پرداخت.
با خون بره به روحت بپاش،
   و من گذر خواهم کرد، از تو گذر خواهم کرد.
وقتی خون را می بینم، وقتی خون را می بینم،
   وقتی خون را می بینم، گذر خواهم کرد، از تو گذر خواهم کرد.

بدترین گناهکار را عیسی خواهد بخشید؛
   هر آنچه وعده داده، که انجام خواهد داد؛
در حوض گشوده برای گناه بشوی،
   و گذر خواهم کرد، از تو گذر خواهم کرد.
وقتی خون را می بینم، وقتی خون را می بینم،
   وقتی خون را می بینم، گذر خواهم کرد، از تو گذر خواهم کرد.
(“When I See the Blood” by John G. Foote, 19th century).

دکتر چن، لطفاً ما را در دعا هدایت کنید. آمین.

( پایان موعظه)
شما می توانید موعظه های دکتر هایمز را هر هفته در اینترنت بخوانید
به آدرس www.realconversion.com مراجعه کنید و روی
Sermon Manuscript کلیک کنید.

You may email Dr. Hymers in English at rlhymersjr@sbcglobal.net – or you may
write to him at P.O. Box 15308, Los Angeles, CA 90015. Phone him at (818)352-0452.

دعای پیش از موعظه توسط آقای آبل پرودام: مکاشفه ۱۱-۱۴:۹.
سرود تک نفره پیش از موعظه توسط آقای بنجامین کین کید گریفین:
     “When I See the Blood” (by John G. Foote, 19th century)