پاسخ من به فیلم جدید "سفر خروج"
و حمله اش به کتاب مقدس!

وقتی هفده سال داشتم قاطعانه احساس کردم که برای خدمت روحانی دعوت شده ام. هنوز نجات پیدا نکرده بودم، ولی می دانستم که خداوند می خواهد یک واعظ شوم. به من گفته بودند که باید مدرک دانشگاهی داشته باشم. مدتها در مورد آن فکر می کردم. من دیپلم ردی بودم پس هیچ دانشگاهی مرا نمی پذیرفت. به دبیرستان برگشتم. برای دبیرستانهای معمولی سن من گذشته بود، پس به مدرسه شبانه "بچه های بد" رفتم. من بچه بدی نبودم، ولی آن تنها مدرسه ای بود که من را قبول می کرد. بعد از یک سال و چندی فارغ التحصیل شدم و بعد رفتن به دانشکده به سرم زد. در آن مدت کتابی راجع به جیمز هودسن تیلور خواندم، میسیونر پیشرویی که رسالتش برای چین بود. با خودم فکر کردم، "این کاری است که می خواهم انجام بدهم. من مبلغ خلق چین خواهم شد."

وقتی نوزده سال داشتم به اولین کلیسای باپتیست چینی لوس آنجلس ملحق شدم. تقریبا ً یکسال پیش از اینکه دکتر تیموتی لین شبان آن کلیسا بشود این اتفاق افتاد. همان سال پاییز، من در دانشکده بیولا (حالا دانشگاه شده) بعنوان دانشجو ثبت نام کردم. هیچ پول و کمکی از خانواده ام نداشتم، بنابراین یک کار نیمه وقت برای بعدازظهرها گرفتم و صبح ها به دانشکده می رفتم. ماشین هم نداشتم پس از لوس آنجلس تا لامیرادا جایی که دانشکده بود با اتوبوس می رفتم. نمی دانستم چطور باید درست درس بخوانم. مسیرهای طولانی هر روز صبح با اتوبوس و ساعتهای کاری بعد از ظهرها برای من خیلی سنگین بود. بیشتر کلاسهای دانشکده بیولا را رد شدم و بعد از یک ترم از آن مدرسه بیرون آمدم. اما یک اتفاقی در بیولا افتاد که زندگیم را برای همیشه عوض کرد.

دانشکده بیولا هر ترمی یک سخنگوی خاصی را می آورد تا هر روز صبح در نمازخانه آنجا یک سری موعظه های یک هفته ای داشته باشد. سخنگوی آن ترم دکتر چارلز ج. وودبریج (۱۹۹۵-۱۹۰۲) بود. او یکی از اساتید بنیانگزارمدرسه الهیاتی فولر در پاسادینای کالیفرنیا بود. اما دکتر وودبریج چند ماه پیش از آن از سمت هییت علمی مدرسه فولر استعفا داده بود چون دیده بود که مدرسه دارد به سمت لیبرالیسم حرکت می کند.

در هفته ای که دکتر وودبریج در نمازخانه دانشکده بیولا سخنرانی اش را ارایه داد، آیه به آیه از رساله دوم پطرس را موعظه کرد. چون والدینش مبلغین مذهبی بودند، او در چین بدنیا آمده بود. این موضوع باعث شد که او برای من اهمیت بسیاری پیدا کند. با جدیت و شوق بیشتری به او گوش دادم بیشتر از آنچه در عمرم به واعظ دیگری گوش داده باشم. وقتی به دوم پطرس ۳-۲:۱ رسید، بشدت لیبرالیسم در حال شکل گیری مدرسه فولر و لیبرالیسم کامل در مدارس الهیاتی دیگر را مورد سرزنش قرار داد. او نادان نبود. او با درجه دکترا در تاریخ کلیسا از دانشگاه پرینستون فارغ التحصیل شده بود و مطالعات دیگری در دانشگاه دوک بعمل آورده بود. دکتر ج. گراشم ماکن او را به سمت رییس هییت مدیره مستقل برای ماموریتهای خارجی کلیسای پروتستان منصوب کرده بود. بعد از یک هفته گوش دادن به او، من به مسیحیت گرویدم. نه تنها نجات پیدا کردم، بلکه به الهام کلمه به کلمه کتاب مقدس و لغزش ناپذیری مطلق عهد عتیق عبری و عهد جدید یونانی اعتقاد پیدا کردم. فقط برای یک ترم به دانشکده بیولا رفتم. اما آنجا بود که عیسی من را نجات داد و آنجا بود که یاد گرفتم به کلام کتب مقدس اعتماد داشته باشم. فریسیان قرن اول می گفتند که به عهد عتیق ایمان داشتند، اما در واقع نبوتهای مربوط به مسیح آنرا رد کردند. و عیسی به آنها گفت،

"زیرا اگر موسی را تصدیق می کردید، مرا نیز تصدیق می کردید چونکه او درباره من نوشته است. اما چون نوشته های او را تصدیق نمی کنید، پس چگونه سخنان مرا قبول خواهید کرد؟" (یوحنا ۴۷، ۵:۴۶).

دکتر و. آ. کریسول اشاره می کند که "حداقل چیزی که از [مطلب] عیسی استنباط می شود این است که موسی واقعاً کتب مقدسه را نوشته و اینکه یهودیان می دانستند که او به کدامشان اشاره می کند" (The Criswell Study Bible; note on John 5:45-47). دکتر ر. س. ه. لنسکی می گوید، "... یهودیان به آنچه موسی گفته باور ندارند و در نتیجه به آنچه عیسی نیز می گوید باور ندارند" (The Interpretation of St. John’s Gospel; note on John 5:46). و دکتر چارلز جان الیکوت می گوید، "موسی را باور نداشتند و بنابراین به او نیز ایمان نیاوردند" (Ellicott’s Commentary on the Whole Bible; note on John 5:46).

"زیرا اگر موسی را تصدیق می کردید، مرا نیز تصدیق می کردید چونکه او درباره من نوشته است. اما چون نوشته های او را تصدیق نمی کنید، پس چگونه سخنان مرا قبول خواهید کرد؟" (یوحنا ۴۷، ۵:۴۶).

دکتر لنسکی می گوید که سخنان عیسی "... با ارزشتر از تمام به اصطلاح 'تحقیقاتی' است که تاکنون انجام شده و در برابر [علیه] این انتقادات می ایستد" (Lenski, ibid.). "زیرا اگر موسی را تصدیق می کردید، مرا نیز تصدیق می کردید چونکه او درباره من نوشته است" (یوحنا ۵:۴۶).

حالا این فیلم با عنوان "سفر خروج: خدایان و پادشاهان" را در نظر بگیرید – که توسط رایدلی اسکات تهیه و بخشی از آن تولید شده است. بر اساس ویکیپیدیا، "در سال ۲۰۱۳ رایدلی اسکات عنوان کرده که او منکر وجود خداست." پس نباید تعجب کنیم که دکتر آلبرت موهلر گفته، "آنچه در فیلم می بینیم، موسی بدون قدرت ماورا طبیعی است" (www.albertmohler.com). عجیب نیست! تولید کننده و تهیه کننده فیلم یک ملحد باشد! چطور می تواند کسی که به خداوند ایمان ندارد فیلمی درمورد سفر خروج بسازد که براساس کتب مقدس و شهادت خداوند عیسی مسیح باشد؟ عجیب نیست که رایدلی اسکات خدا را بعنوان پسری یازده ساله بتصویر می کشد! عجیب نیست او "طاعونها و معجزات را بعنوان رویدادهای نه ماوراالطبیعه بلکه قابل توضیح در طبیعت ارایه می کند" (Mohler, ibid.). ولی دکتر موهلر می گوید، "کتاب مقدس آشکارا سفر خروج را بعنوان رویدادی تاریخی بازگو می کند و تاریخ مسیحیت بر مبنای آن اساس تاریخی نهاده شده است" (ibid.).

اما رایدلی اسکات "... اعلام می کند که اعتقادی به وجود موسی ندارد – و اینکه واقعه سفر خروج را نباید بعنوان واقعیتی تاریخی درنظر گرفت. او به شبکه خبری مذهبی گفته که به [فیلمش] بیشتر بعنوان فیلمی علمی تخیلی نگاه می کند، "چون هیچوقت آنرا باور نداشتم..." (Mohler, ibid.). درنتیجه آقای اسکات قضاوت خودش را دربرابر آنچه خداوند عیسی مسیح می گوید قرار می دهد که،

"زیرا اگر موسی را تصدیق می کردید، مرا نیز تصدیق می کردید چونکه او درباره من نوشته است. اما چون نوشته های او را تصدیق نمی کنید، پس چگونه سخنان مرا قبول خواهید کرد؟" (یوحنا ۴۷، ۵:۴۶).

در روزنامه لوس آنجلس تایمز چاپ ۱۳ آوریل ۲۰۰۱ (صفحه A-1) عنوان مقاله صفحه اول آن چنین بود، "شبهه در روایت سفر خروج" نوشته ترزا واتانابی، نویسنده مقالات مذهبی تایمز. آن مقاله حمله ای به سفر خروج بود، تقریبا ً شبیه به تحریف های فیلم، "سفر خروج: خدایان و پادشاهان." نکات مهم مقاله تایمز را می خوانم و به آنها پاسخ می دهم.

شبهه در روایت سفر خروج

بسیاری از محققین به این نتیجه رسیده اند که حماسه موسی هرگز واقع نشده و حتی روحانیون یهود نیز سوال هایی را مطرح کرده اند...

بهرحال اسامی این محققین داده نشده. و تنها از یک "روحانی" یهودی که خاخام کنیسه ای در وست وود نزدیک لوس آنجلس است نقل قول شده. آن مقاله عنوان نکرده که آنجا یک کنیسه ارتدوکس بوده است. همچنین گفته نشده که آن خاخام یک آزاداندیشی است که هرگز عهد عتیق را جدی نگرفته، مثل خاخامهای ارتدوکس دیگر. این مقاله نمی گوید که محققین دیگر عهد عتیق مثل دکتر گلیسن آرچر از مدرسه الهیات انجیلی تثلیث، دکتر چارلز ل. فینبرگ از مدرسه الهیات تالبوت و دکتر تیموتی لین که مدیر مدرسه انجیلی چین در تایوان بود نیز وجود داشتند. این مردان تعلیم می دادند که کتاب سفر خروج بصورت تحت الفظی درست است. اما به افرادی مثل آنها در مقاله تایمز اشاره نشده. فقط به محققین لیبرال (غیرمتعصب) الهیاتی اشاره شده و این مسیله را تداعی می کند که هیچ محقق محافظه کاری وجود ندارد. این مقاله ادامه می دهد و می گوید،

باستان شناسان می گویند شواهد قاطعی وجود ندارد که نشان دهند اصلا ً اسراییلیان در مصر بوده باشند، برده بوده باشند، ۴۰ سال در صحرای سینا سرگردان بوده باشند و یا اصلا ً سرزمین کنعان را تصرف کرده باشند (ibid.).

من این مقاله را برای پسرم لسلی خواندم. وقتی این روزنامه منتشر شد، او ۱۷ ساله بود. فورا ً بعد از خواندن آن پسرم گفت، "اگر این چیزها [در سفر خروج] در یک جای معمولی در دنیا مثل چین یا انگلستان اتفاق افتاده بود، آنها شواهد لازم را خیلی وقت پیش پیدا کرده بودند. ولی در خاورمیانه این اتفاق 'عادی' نبود. همیشه جنگ و درگیری وجود داشته. از وقتی کتاب خروج نوشته شد، یهودیان دو مرتبه در سراسر جهان پراکنده شدند. مکان های کتاب مقدس [در سفر خروج] برای هزاران سال مورد تاراج و تاخت و تاز و ویرانی قرار گرفته اند. نباید انتظار داشته باشیم که بعد از تمام این وقایع شواهدی دست نخورده در آنجا پیدا کنیم." وقتی این را گفت، با خودم فکر کردم "این پسر هفده ساله بیشتر از یک مفسر لیبرال کتاب مقدس عقل و شعور دارد."

از خاخام دیوید الیزری، مدیر شورای خاخام های اورنج کانتی، در زمان این مقاله نقل قول شده که می گوید،

فقط چند سال پیش، همان باستان شناسانی که به وقایع سفر خروج شک داشتند به ما گفتند که داود پادشاه هرگز وجود نداشته است. این نظریه وقتی یک طومار در مورد داود پادشاه در اسراییل کشف شد [شکست خورد] (Quoted in the Jewish Journal, 4/20/01, p. 11).

چند سالی پیش از مقاله تایمز، یکی از دوستانم در اسراییل نامه ای برایم نوشت و گفت که باستان شناسان یک قطعه سفال از زیر خاک درآورده اند، دقیقا ً مربوط به زمان حیات داود، که عبارات "داود پادشاه" بطور واضح روی آن دیده می شد.

دکتر و. آ. کریسول یک محقق و عالم سرشناس بود. او در رشته زبانهای کتاب مقدس از دانشکده الهیات باپتیست جنوب در لوییس ویل کنتاکی درجه دکترا داشت. او همچنین نویسنده کتابهای زیادی بود از جمله شرحیاتی بر بسیاری از کتب کتاب مقدس. او بیش از ۵۰ سال شبان اولین کلیسای باپتیست دالاس تگزاس بود. دو بار بعنوان رییس اجلاس باپتیست های جنوب، بزرگترین شاخه "پروتستان" در آمریکا انتخاب شد. او به راحتی می توانست رییس یکی از مدارس الهیاتی باشد! دکتر کریسول در کتابی با عنوان، چرا موعظه می کنم که کتاب مقدس بصورت تحت الفظی درست است (Broadman Press, 1969)، که نقطه عطف کارش بود، می نویسد،

     سابقا ً باور نکردنی بود که موسی توانسته باشد اسفار پنج گانه [پنج کتاب اول کتاب مقدس] را بنویسد چون او در زمان پیش از ابداع خط زندگی می کرد. این یکی از دلایل محکم انتقادهای [لیبرال] عصر حاضر بود. ولی ما حالا می دانیم که در خاور میانه زبان نوشتاری یک هنر جا افتاده ۲۰۰۰ سال پیش از مسیح بوده است. بجای آنکه نوشتار در زمان موسی ناشناخته باشد، کشفیات بعمل آمده نشان می دهد که قرن های متمادی پیش از زمان موسی، زبان نوشتار یک هنر پیشرفته، بسیار [پیش] از زمان موسی بوده است...
     گواه دیگر باستان شناسی دال بر صحت کتاب مقدس در گنجینه شهر پیتام یافت شد که توسط یهودیان در طول زمان اسارتشان در مصر برای رامسس دوم ساخته شد. این شهر اخیرا ً از زیر خاک بیرون آورده شده است و مشخص شده که دیوارهای منازل از آجرهای پخته شده زیر نور آفتاب درست شدند، بعضی ها دارای کاه و بعضی دیگر بدون کاه هستند، دقیقا ً مطابق آنچه در خروج ۵:۷ آمده... بار دیگر ثابت شد که تاریخ کتاب مقدس صحت دارد، در حالیکه تمسخر منتقدین [لیبرال] ثابت شد که پوچ و بیمعنی است.

ولی جلوتر می رویم. منتقدین لیبرال، که در زمان تحصیل و فارغ التحصیلی من در مدرسه الهیات باپتیست گولدن گیت مدرس و استاد بودند، به ما دانشجویان می گفتند که هیچ سندی در دسترس نیست که نشان بدهد یهودیان در مصر بوده باشند. من عکسی را آوردم و به آنها نشان دادم از مردم ریشداری که آجر می ساختند درست همانطور که در باب پنجم از سفر خروج گفته می شود. من آن عکسها را که از دیوار یکی از اهرام گرفته شده بود به اساتید نشان دادم. اما آنها خندیدند و مسخره کردند و گفتند که من فردی متعصب هستم چون به نوشته کتب مقدس باور دارم. در هر حال عکس یکی از این مردهای ریشدار را می توان در اطلس تاریخی قوم یهود مشاهده کرد (cf. The Jewish Journal, 4/20/01, p. 11). چون تمام مصریان ریش خود را می تراشیدند، مردان ریشداری که آجر می سازند، کاملا اشاره به عبرانیان سرزمین مصر در زمان خروج است! خاخام ارتدوکس، دیوید الیزری در مورد مقاله تایمز، در خصوص منتقدین لیبرال سفر خروج، می گوید،

سبک زندگی و تحصیلاتشان طرز فکری را تولید می کند که باعث می شود نگرشی یکطرفه علیه هر نوع اثبات سفر خروج داشته باشند. فقط وقتی که مطلقا ً هیچ چاره دیگری نداشته باشند راضی می شوند [می پذیرند] که شاید یک چیزی در تورات [عهد عتیق] درست باشد (The Jewish Journal, 4/20/01, p. 11).

مقاله تایمز بطور مضحک و نامعقولی در جای دیگری هم اشتباه می کند وقتی که می گوید، "بحث علیه سفر خروج حدود ۱۳ سال پیش شروع بشکل گرفتن کرد... آنچه محققین و دانشمندان بیش از یک دهه پیش می دانستند." این یک دروغ محض است. منتقدین کتاب مقدس بیش از ۲۰۰ سال است که چیزهای شبیه آن را می گویند! یوهان سملر (۱۷۹۱-۱۷۲۵) انتقاد از کتاب مقدس را در آلمان در قرن هیجدهم شروع کرد. دکتر هارولد لیندسل می گوید،

او در سال ۱۷۵۷ رییس دانشکده الهیات هیل [شد]. او کسی بود که اصول نقد متون کتاب مقدس را پایه نهاد. او از سنت گرایی پدرش زمانی جدا شد که ایده الهام لفظی کتب مقدس را به چالش کشید (Harold Lindsell, Ph.D., The Bible in the Balance, Zondervan Publishing House, 1979, p. 280).

مقاله تایمز گفته که محققین لیبرال درباره این به اصطلاح "خطاها" در سفر خروج فقط چند سالی است که خبر دارند – ۱۰ تا ۱۳ سال از وقتی که مقاله در سال ۲۰۰۱ نوشته شد. یعنی اینکه منتقدین تا حدود سالهای ۱۹۸۸ یا ۱۹۹۱ هنوز شروع به پرده برداشتن از سفر خروج نکرده بودند. پس چرا من تمام این چیزها را در مدرسه گولدن گیت در سالهای ۱۹۷۲ و ۱۹۷۳ شنیدم – حدود ۱۵ سال جلوتر؟ و چرا دکتر هنری م. موریس در سال ۱۹۵۱ سوال زیر را حدود ۵۰ سال پیش از مقاله تایمز چاپ بشود مطرح کرد؟ در سال ۱۹۵۱ دکتر موریس گفته بود،

چطور ممکن است که هیچکس، در طول قرنها، کوچکترین شکی به خودش راه نداد که آن کتب کار دست موسی نبود تا اینکه منتقدین حاذق زمان حاضر شروع به مطالعه روی آنها کردند؟ (Henry M. Morris, Ph.D., The Bible and Modern Science, Chicago: Moody Press, 1951, p. 102).

و اگر این حملات به سفر خروج فقط در چند سال گذشته شروع شده، چرا وینستون چرچیل در سال ۱۹۳۲ درباره آنها نوشته؟ بیش از ۸۲ سال پیش چرچیل در برابر منتقدین لیبرال کتاب مقدس زمان خودش از سفر خروج دفاع می کند. چرچیل می گوید،

ما با تمسخر و تحقیر همه اسطوره های تجربه شده و پرمشقت مربوط به موسی را رد می کنیم که می گویند او شخصی خارق العاده بوده که کهانت و قوم خدا، رسوم اجتماعی، اخلاقی و مذهبی اصلی خودشان را مدیون او هستند. معتقدیم که علمی ترین نگرش و منطقی ترین و جدیدترین بینش و برداشتی عملا ً در داستان [سفر خروج] کتاب مقدس و در شناسایی یکی از بزرگترین انسانها [موسی] با برداشتن قاطع ترین گامی که می توان در اسطورهای بشر مشاهده کرد معنا و مفهوم کامل خودش را پیدا می کند. ایمان ما با [نوشته های] پرفسور گرندگریند و دکتر درایاسداست [منتقدین لیبرال کتاب مقدس] متزلزل نمی شود. ما مطمئنیم که تمام آن چیزها [در سفر خروج] درست همانطور که در متون مقدس آمده اتفاق افتاده... ما با اطمینان بر 'صخره تزلزل ناپذیر متون مقدس' تکیه می کنیم (Winston S. Churchill, “Moses,” in Amid These Storms, New York, Scribners, 1932, p. 293).

چرچیل یک اندیشمند کتاب مقدس نبود. ولی مورخ برنده جایزه نوبل بود (۱۹۵۳). بعنوان یک تاریخ نگار می دانست که کتاب سفر خروج باید بر اساس وقایع حقیقی بوده باشد تا افسانه. بینش و درایتش بعنوان یک مورخ به او از "دکتر درایاسداست" و هر منتقد دیگر کتاب مقدس درک عمیق تری می دهد. همین نوع بینش بود که به او اجازه داد تا در سالهای ۱۹۳۰ هیتلر را بعنوان یک دیوانه خطرناک ببیند در حالیکه دیگر رهبران انگلستان و آمریکا از جمله پدر جان اف کندی، هیتلر را بعنوان یک "دولتمرد" بزرگ می دیدند.

دلیل اصلی این امر که منتقدین و مردانی مثل رایدلی اسکات در فیلمش با عنوان سفر خروج، به کتاب مقدس اعتقادی ندارند این است که آنها از لحاظ روحانی نابینا هستند. کلام خدا می گوید،

"اما انسان نفسانی امور روح خدا را نمی پذیرد زیرا که نزد او جهالت است و آنها را نمی تواند فهمید زیرا حکم آنها از روح می شود" (اول قرنتیان ۲:۱۴).

امور خدا از "انسان نفسانی" پوشیده شده اند. تا زمانی که انسان خود را متواضع نسازد و به مسیح ایمان نیاورد، چشمان روحانی او به دیدن حقایق کتب مقدس باز نمی شوند.

"زیرا اگر موسی را تصدیق می کردید، مرا نیز تصدیق می کردید چونکه او درباره من نوشته است. اما چون نوشته های او را تصدیق نمی کنید، پس چگونه سخنان مرا قبول خواهید کرد؟" (یوحنا ۴۷، ۵:۴۶).

عیسی مسیح بر روی صلیب مرد تا مجازات گناه شما را بپردازد. او جسما ً از مردگان برخاست تا به شما حیات ببخشد. مسیح گفت، "باید شما از سر نو مولود گردید" (یوحنا ۳:۷). تنها وقتی با قوت خدا تولد تازه پیدا می کنید، قادر خواهید بود حقایق عظیم سفر خروج و کل کتاب مقدس را دریابید. آمین. دکتر چن، لطفا ً ما را در دعا هدایت کنید.

( پایان موعظه)
شما می توانید موعظه های دکتر هایمز را هر هفته در اینترنت بخوانید
به آدرس www.realconversion.com مراجعه کنید و روی
Sermon Manuscript کلیک کنید.

You may email Dr. Hymers in English at rlhymersjr@sbcglobal.net – or you may
write to him at P.O. Box 15308, Los Angeles, CA 90015. Phone him at (818)352-0452.

آیاتی که پیش از موعظه توسط آقای آبل پرودام قرائت شد از: یوحنا ۴۷-۵:۳۹.
سرود تک نفره پیش از موعظه توسط آقای بنجامین کین کید گریفین:
“I Know the Bible is True” ⟨by Dr. B. B. McKinney, 1886-1952⟩