متن لوتر

پولس رسول در این آیه با مسیحیان روم صحبت می کند. شهر روم در آن زمان بعنوان پایتخت جهان بشمار می رفت. در آن شهر بزرگ معابدی از سنگ مرمر و مجسمه های عظیمی از خدایان رومی وجود داشت. در آن زمان هیچ بنای کلیسایی وجود نداشت. مسیحیان روم – نه یک مذهب شناخته شده بلکه – یک گروه کوچک و حقیری بودند. اما پولس با شهامت عنوان کرد، "از انجیل سرافکنده نیستم."

چطور می توانست چنین حرفی بزند؟ به آنچه می گفت چه اطمینانی داشت؟ "از انجیل سرافکنده نیستم." انجیل مسیح از مرگ او بر روی صلیب برای بخشش گناهان ما و قیام او از مرگ برای دادن حیات به ما سخن می گوید. پولس گفت، "من اصلاً از آن سرافکنده نیستم." چرا نه؟ "چون که قدرت خداست برای نجات." واژه یونانی که در اینجا "قدرت" ترجمه شده "dunamis" است. در انگلیسی واژه "دینامیت" از آن اقتباس شده است. در انجیل قدرتی نهفته است! دکتر ماروین ر. وینسنت آنرا "انرژی الهی" خوانده است. انجیل مسیح پر از قوت است! انجیل به جان های مرده روح تازه می بخشد. جان های مرده توسط انجیل زنده می شوند!

شما اینجا به کلیسا می آیید و چیزهایی که راجع به خدا و مسیح می شنوید هیچ معنا و مفهومی برایتان ندارند. اما من همچنان انجیل را به شما موعظه می کنم. شما می گویید، "چرا همه اش راجع به انجیل صحبت می کند؟ همینطور ادامه می دهد و راجع به مسیح روی صلیب و مسیح برخاسته از مرگ حرف می زند. چرا درباره چیز دیگری نمی گوید؟" دوستان من، باید به شما بگویم که چون می دانم چیز دیگری نمی تواند شما را از یک گناهگار به یک مسیحی واقعی تبدیل نماید! نمی توانم فقط به شما یاد بدهم که یک مسیحی باشید! اما می توانم انجیل را به شما موعظه کنم. اگر شما جزو برگزیدگان هستید، خدا از انجیل مسیح همچون یک دینامیت استفاده خواهد کرد – تا فکرهای غلط شما را از میان بردارد – تا قلبتان را بسوی مسیح باز کند – و تا جانتان را حیات بخشد! وقتی انجیل در شما بماند، در روح حیات می یابید – به مسیح ایمان می آورید و تولد تازه پیدا می کنید! هیچ چیز بجز انجیل مسیح قدرت انجام چنین کاری را ندارد! هرگز کسی به خوبی چارلز وسلی این مسیله را بیان نکرده است،

او قدرت گناه بخشوده شده را می شکند،
او اسیر دربند را آزاد می سازد؛
خون او می تواند ناپاک را طاهر سازد؛
خون او برای من سودمند است.
(“O For a Thousand Tongues” by Charles Wesley, 1707-1788)

پولس رسول سپس می گوید، "چرا که قدرت خداست برای نجات هر کس که ایمان آورد." قدرت انجیل مسیح برای هر کس که ایمان می آورد، حیات و نجات بدنبال دارد. انجیل همه را نجات نمی دهد. بعضی ها آنرا مورد تمسخر قرار می دهند. بعضی ها فکر می کنند که می توانند به طریق دیگری نجات یابند. مسیح فقط کسانی را که به انجیل ایمان آورده و به او اعتماد می کنند نجات می دهد. آنان تنها کسانی هستند که "قدرت خدا برای نجات" را تجربه می کنند.

پولس ادامه می دهد، "زیرا در انجیل آن پارسایی که از خداست به ظهور می رسد." "در انجیل" اشاره می کند به آنچه در انجیل است. در انجیل مسیح پارسایی که از خداست آشکار می شود. خداوند پسرش، عیسای مسیح، را فرستاد تا کفاره گناهان ما بر روی صلیب شود. خداوند اگر از گناه ما چشم پوشی می کرد، پارسا قلمداد نمی شد. او عیسی را فرستاد تا بجای ما بر روی صلیب بمیرد و جریمه گناه ما را بپردازد. وقتی به عیسی ایمان می آورید، شما آنچه را لوتر "پارسایی خارجی" می نامد دربر می گیرید. شما پارسایی خودتان را بخاطر "خوب" بودن دربر نمی گیرید. وقتی به عیسی ایمان می آورید، پارسایی او را برتن می کنید. آن "پارسایی خارجی" است چون مال شما نیست – آن پارسایی مسیح است که شما را نجات می دهد. او شما را با پارسایی خودش می پوشاند.

سپس پولس رسول می افزاید، "چنانکه نوشته شده است، پارسا به ایمان زیست خواهد کرد" (رومیان ۱:۱۷). "چنانکه نوشته شده است." او از کتاب حبقوق در عهد عتیق نقل قول می کند. در آنجا حبقوق نبی می گوید، "مرد عادل به ایمان خود زیست خواهد نمود" (حبقوق ۲:۴). پولس این آیه از حبقوق را سه بار در عهد جدید نقل قول می کند – رومیان ۱:۱۷، غلاطیان ۳:۱۱، و عبرانیان ۱۰:۳۸. در هر یک از آنها می گوید، "مرد عادل به ایمان زیست خواهد نمود." همین متن است که خدا برای باز کردن چشمان مارتین لوتر بکار برد. همین متن است که جهان را تغییر داد و احیای بزرگ را که "اصلاحات" نامیده شد به ارمغان آورد. دکتر مک گی درباره این سخنان که "مرد عادل به ایمان زیست خواهد نمود" چنین می گوید،

به ایمان عادل شدن به این معنی است که شخص گناهکاری که به مسیح ایمان می آورد نه تنها بخشوده می شود چون مسیح مرد، بلکه چون بصورت کامل در مسیح در برابر خدا می ایستد. این نه تنها به معنی کسر شدن گناه بلکه اضافه شدن پارسایی است. مسیح "بخاطر گناهان ما تسلیم مرگ گردید و به جهت پارسا شمرده شدن ما، از مردگان برخیزانده شد" (رومیان ۴:۲۵) – تا ما بتوانیم کامل در مسیح در برابر خداوند بایستیم.

(J. Vernon McGee, Th.D., Thru the Bible, volume IV, p. 651; note on Romans 1:17).

ممکن است شما بگویید، "اینها برای بخاطر سپردن خیلی زیاد اند!" بله، ولی اینها همه در زندگی مارتین لوتر به روشنی آشکار شد. او از سال ۱۴۸۳ تا سال ۱۵۴۶ زندگی کرد. لوتر در گروهی از مردم قرار دارد که کمتر کسی در آن می گنجد. او مثل پولس، کریستف کلمب، ماژلان یا ادیسون و انشتین است – مردی که دنیا و جریان تاریخ بشر را عوض کرد. اما نیاز او به نجات تفاوتی با نیاز شما ندارد.

نویسندگان معاصر، مارتین لوتر را مردی از "قرون وسطی" می خوانند. او را در موارد مربوط به فرشتگان، دیوها و شیطان مورد انتقاد قرار می دهند. آنان فکر می کنند که نقطه نظر او در مورد اینکه نسل بشر در جنگ بین خدا و شریر گرفتار شده مبالغه آمیز است. آنان بخصوص در مورد ترس او از قهر خداوند و اندوه عمیق او از گناهش واکنش شدید نشان می دهند. برای من این مسایل بیشتر خود نویسندگان معاصر را برملا می سازد تا لوتر را. اینها بیشتر نشان می دهد که این نویسندگان "نو-انجیلی،" به فرشتگان، دیوها و شیطان اعتقادی ندارند! اینها نشان می دهد که آنان به آنچه انجیل درباره تضاد بین خیر و شر تعلیم می دهد اعتقادی ندارند! و بخصوص، نشان می دهد که این "نو-انجیلی ها" ترسی از خدا و شرم از گناه ندارند! لوتر در واقع مثل یک مسیحی عادی رفتار می کند! این بشارت دهندگان جدید انجیل که او را مورد انتقاد قرار می دهند بیشتر شبیه آدم های گمشده در این دنیا هستند – که اصلاً مسیحی نیستند! خداوند ما را یاری دهد!

به نظر من توضیحات لوتر درباره کتاب رومیان، بدون هیچ استثنایی، بسیار روشن و صریح هستند. من بیشتر تعجب کردم وقتی فهمیدم که حتی در مورد یهودیان هم درست می گفت. او گفته، "از این متن چنین برمی آید که یهودیان در آخر دنیا به مسیح ایمان خواهند آورد... بعد از اینکه بی ایمانان بر طبق پری برگزیدگان فراخوانده شدند، یهودیانی که حالا سقوط کرده اند ایمان آورده و نجات خواهند یافت. آنان همیشه بیرون نخواهند ماند، بلکه در وقت خودش ایمان خواهند آورد"

(Luther’s Commentary on Romans, Kregel Publications, 1976 edition, pp. 161, 162; note on Romans 11:25-36).

بنظر می رسد که این بیانات به آنچه کتاب مقدس تعلیم می دهد خیلی نزدیک باشد. می دانم که بعدها وقتی خیلی پیر و مریض بود چیزهای تندی گفت ولی باید او را ببخشیم. عقایدش از "الهیات جایگزینی" کاتولیک گرفته شده است که معتقد است کلیسا جانشین اسراییل می شود – آموزه اشتباهی که حتی امروزه توسط کالونیست ها و دیگران محترم شمرده می شود. خداوند به ما رحم کند! خدا هنوز با اسراییل و یهودیان عهدی زمینی دارد، همانطور که در رومیان ۲۷-۱۱:۲۵ به روشنی دیده می شود.

پدر لوتر یک معدنچی بود که می خواست پسرش یک وکیل بشود. لوتر نیز برای آن شروع به تحصیل کرد. یک روز او داشت در هوای طوفانی قدم می زد. صاعقه بسیار نزدیک او به زمین اصابت کرد. او به زمین افتاد و فریاد برآورد، "کمکم کن ای آنای قدیس. من راهب خواهم شد!" این به معنای پیوستن به صومعه و گسستن از دنیا بود. اما درگیری عمیق او با آیین مذهبی هم نتوانست به او کمک کند تا در خداوند آرامش پیدا کند. نویسندگان معاصر "نو-انجیلی" مایلند بگویند که ترس او از خداوند اشتباه و "قرون وسطایی" بود. چه اشتباهی! چه اشتباه فاحشی! ترس لوتر از خداوند کاملاً درست و بجا بود. کتاب مقدس وقتی که می گوید، "ترس خدا در چشمانشان نیست" (رومیان ۳:۱۸) از مردمی که نجات نیافتند صحبت می کند. لوتر گفت، "بواسطه طبیعتمان گناهکاریم و از خدا ترسان نیستیم. پس باید خود را بسیار فروتن سازیم و شرارت و جهل خودمان را مقابل خداوند اقرار نماییم" (Luther, ibid., p. 74; note on Romans 3:18). این فیض خداست که شخص گناهکار را به وضعیت سرگردانش آگاه می سازد. همانطور که جان نیوتون (۱۷۲۵-۱۸۰۷) این مطلب را چنین عنوان می کند، "این فیض او بود که به قلب من آموخت بترسم" ("فیض عجیب"). فقدان ترس، نشانه ای از الحاد و انکار عملی خدا است.

لوتر از گناهش بسیار آگاه بود. او آنرا طاعونی در قلبش می خواند. هر کاری کرد نتوانست او را نسبت به حس گناهی که داشت تسکین دهد. همینطور که کتاب مقدس را می خواند به سخنان معلمش، یوهان استاپیتز، فکر می کرد که به او گفته بود، "به زخمهای ناجی عزیزمان نگاه کن." در مطالعه اش او صلیب مسیح را دید. او دید که چگونه خشم و محبت خداوند در مسیح بر روی صلیب با هم ادغام شده اند. لوتر به مادرش می نویسد،

شب و روز اندیشیدم تا توانستم رابطه میان عدالت خداوند و این گفته که "عادل به ایمان زیست خواهد کرد" را ببینم. بعد فهمیدم که عدالت خداوند همان پارسایی است که بواسطه آن با فیض و رحمت محض خداوند ما را با ایمان [در مسیح] عادل می سازد. همانجا احساس کردم که از نو متولد شدم و از دروازه های فردوس گذر کردم. تمام کتب مقدس معنای تازه ای بخود گرفتند

(Roland H. Bainton, Here I Stand, Mentor Books, 1977, page 49).

از آن زمان به بعد، الهیات لوتر به "الهیات صلیب" ملقب گشت. او گفت، "صلیب به تنهایی الهیات ما است." اگر می خواهید که از گناهتان نجات یابید، باید از طریق ایمان به مسیح مصلوب شده باشد! یعنی مسیح روی صلیب! راه دیگری برای رسیدن به حضور خدای قدوس نیست.

لوتر در مطالعاتش به این مطلب دست یافت. او دید که پارسایی خدا در این متن به خصلتی از خصلت های خدا اشاره نمی کند – بلکه این پارسایی است که خدا به ما می دهد، و او آنرا از طریق ایمان به عیسی به ما می دهد. "عادل به ایمان زیست خواهد کرد" (رومیان ۱:۱۷). دکتر لوید-جونز گفته است، "ایمانمان ما را عادل نمی سازد. این پارسایی عیسی مسیح است که عادل می سازد – و نه چیز دیگری!... خداوند ما را محافظت می کند تا ایمان را به مشغله ای تبدیل نکنیم و سعی نکنیم که خودمان را با ایمان خود عادل سازیم. این پارسایی [مسیح] است که مرا عادل ساخته و بواسطه ایمان است که به من می رسد. ایمان... دریچه ایست که از طریق آن پارسایی مسیح به من داده می شود..."

(Martyn Lloyd-Jones, M.D., Romans – Exposition of Chapter 1, The Gospel of God, Banner of Truth, 1985 edition, p. 307).

وقتی لوتر این کلمات را خواند که "عادل به ایمان زیست خواهد کرد" او گفت، "این گفته پولس برای من... به دروازه فردوس تبدیل شد." دکتر لوید-جونز می افزاید، "چه مکاشفه ای! چه دگرگونی ای! از یک راهب بیچاره، رنجور و غمگین که تسبیحش را می چرخاند و روزه می گرفت و عرق می ریخت و دعا می کرد ولی همچنان درمانده بود، به پیشرو اصلاحات! به واعظ عظیم الشان انجیل که در 'آزادی پرجلال فرزندان خدا' شادی می کند تبدیل شد (Lloyd-Jones, ibid., p. 309). در عباراتی که آقای گریفیت لحظاتی پیش سرودند، کنت زینزندورف مقدس می گوید،

عیسی، خون تو و پارسایی تو
   زیبایی من، لباس فاخر من است؛
در میان دنیاهای شعله ور، در این صفوف،
   سرم را با شادی بلند می کنم.
("عیسی، خون تو و پارسایی تو")
   سروده کنت نیکولاس وون زینزندورف، ۱۷۰۰-۱۷۶۰).

یا آنطور که ادوارد مور عنوان کرده،

امید من بنا شده بر چیزی
   جز خون و پارسایی عیسی نیست...
تنها ملبس به پارسایی او،
   بی تقصیر می ایستم دربرابر تخت او.
بر مسیح، صخره محکم، می ایستم؛
   دیگر قسمتهای زمین شن های روانند.
دیگر قسمتهای زمین شن های روانند.
   (“The Solid Rock” by Edward Mote, 1797-1874).

امشب از شما می خواهم که به عیسی "بره خدا، که گناه جهان را برمی دارد" (یوحنا ۱:۲۹) ایمان بیاورید. لحظه ای که به عیسی ایمان بیاورید، نجات پیدا می کنید، عادل شمرده می شوید و تا ابد در امنیت خواهید بود. امیدوارم که امشب به عیسی ایمان بیاورید. همچون لوتر، شما هم "تولد تازه یافته و از دروازه های گشوده بسوی فردوس [می روید]." همانطور که یوهان استاپیتز به لوتر گفت، "به زخمهای ناجی عزیزمان نگاه کن."

"عادل به ایمان زیست خواهد کرد" (رومیان ۱:۱۷).

دکتر چان، لطفاً دعا کنید که کسی به عیسی ایمان بیاورد و نجات یابد! آمین.

( پایان موعظه)
شما می توانید موعظه های دکتر هایمز را هر هفته در اینترنت بخوانید
به آدرس www.realconversion.com مراجعه کنید و روی
Sermon Manuscript کلیک کنید.

You may email Dr. Hymers in English at rlhymersjr@sbcglobal.net – or you may
write to him at P.O. Box 15308, Los Angeles, CA 90015. Phone him at (818)352-0452.

آیه ای که پیش از موعظه توسط آقای آبل پرودام قرائت شد: رومیان ۱۷-۱:۱۵
سرود تک نفره پیش از موعظه توسط آقای بنجامین کینکید گریفیت: "عیسی، خون تو و پارسایی تو"
(by Count Nicolaus von Zinzendorf, 1700-1760;
translated by John Wesley, 1703-1791).