Այս կայքի նպատակն է տրամադրել անվճար գրված և վիդիոի առնված հատկապես Երրորդ Աշխարհում, որտեղ սահմանափակ աստվածաբանական ճեմարաներ կամ Սուրբ Գրային դպրոցներ կան։

Այս պատգամները հաղորդվում են 1,500,000 համակարգիչներին թե գրավոր և թե վիդէոների միջոցով և տարածվում 221-ից աւելի երկրների մեջ www.sermonsfortheworld.com հասցեով ամեն ամիս։ Հարիւրավոր անձինք դիտում են այս վիդեոները, YouTube-ի միջոցով, բայց շուտով քարոզները փոխադրվոլու են մեր կայքին։ Մեր կայքը սնվում է YouTube-ի միջոցով։ Այս քարոզները 46 լեզուներով թարգմանվում են ամեն ամիս և մոտ 120,000 համակարգիչների են տրվում։ Այս պատգամների համար հեղինակային իրավունք ստացված չեն և բոլոր քարոզիչները հնարավորություն ունեն օգտագործել իւրաքանչիւր գրավոր պատգամը առանց հեղինակի թույլատվություն ստանալով։ Խնդրում ենք սեղմել այստեղ, տեղեկանալու թէ ինչպես կարելի է ամսական նիւթականով օգտակար գտնվել այս հիանալի աշխատանքին, տարածելու Աւետարանի Բարի Լուրը բոլոր աշխարհին։

Կ՛խնդրենք, երբ Դկ. Հայմերզին կ՛գրեք, անպայման նշել որ երկրում էք ապրում, այլապես նա չի կարողանա ձեզ պատասխանել։ Դկ. Հայմերզի էլէկտրոնիկ հասցեն է rlhymersjr@sbcglobal.net։

Ալբերթ Կամուսը և Ջին-Փալ Սարթերը երկու փիլիսոփաներն են որ գոյատեվության գաղափարը հանրածանոթ դարձրին։ Նրանց փիլիսոփայությունը, այսօրվան մարդկանց մտածելակերպը իր ազդեցության տակ է դրել, թեկուզ նրանք նկատելի չե։ Դկ. Ր. Սի. Սփրոլը ասել է, “Մենք մեր կյանքի համարյա բոլորը օրերում գոյատեվության ազդեցության տակ ենք անցկացնում, մեր մշակույթի բոլոր ասպարեզներում … մենք ամեն օր դրա ազդեցության տակ ենք ապրում։” (Dr. R. C. Sproul, Lifeviews, Fleming H. Revell, 1986, p. 49)

Կամուսի և Սարթերի գոյատեվության հիմնական թեման շեշտում է “մարդի հիմնական մենակությունը մի անաստված աշխարհում։” (Dr. John Blanchard, Does God Believe in Atheists?, Evangelical Press, 2000, p. 138)

Արդյոք՞ Ր. Ս. Սփրոլը ճիշտ է երբ ասում է մենք ապրում են այդ փիլիսոփայության “ազդեցության տակ” “ամեն օր”։ Այո, ես համաձայն եմ։ Այդ պատճառով է որ մենակության թեմանի համար այսքան խորը ձգտում կա, հատկապես երիտասարդների մեջ։ Առանց հասկանալ որ այս փիլիսոփայությունը որտեղից է եկել, կամ ով է ասել, դու զգում ես – “մարդի հիմնական մենակությունը մի անաստված աշխարհում”։ Այս խոսքը ճիշտ է հնչում։ Ամեն մի երիտասարդ զգացել է դա – “մարդի հիմնական մենակությունը մի անաստված աշխարհում”

Դու կարելի է քեզ մենակ զգալ ամբոխի մեջ։ Կարելի է գոռաս, կամ մի զվաղված առեվտարական վայրում լինես, բայց քեզ մենակ զգաս։ Մի պատանի մեր հովիվին, Դկ. Հայմերզին ասել է, “Ես այնքան մենակ եմ որ չգիտեմ ինչ անեմ։” Մի քանի շաբաթներ հետո ինքնասպանություն գործեց։ Եւ մեծ մաս երիտասարդները այսօր բառացիորեն մենակության պատճառով տառապում են։ Դա գոյատեվության արդյունքն է որ տարածվել է “մեր մշակույթի բոլոր ասպարեզներում։”

Մենակությունը մի լուրջ խնդիր է, բայց ինչ՞ է դրա դարմանը։ Դրա բուժումն է անձնապես ճանաչել Հիսուս Քրիստոսին – և դառնալ Աստծո ընտանիքի անդամը, եկեղեցում։ Մենք պատասխանում ենք գոյատեվության ահավոր հարցին երբ ասում ենք, “Ինչու՞ լինել մենակ։ Եկ տուն – եկեղեցին! Ինչու՞ մնալ կորած։ Եկ տուն – Հիսուս Քրիստոսին, Աստծո Որդուն!” Մենք պատասխանում ենք Կամուսի, Սարթերի և գոյատեվության ընդհանուր իմաստով երբ դա ասում ենք! Երբ դա լսում ենք պատասխանում ենք ցավոտ, մենակ, մեկուսացած անիմաստությանը այս արդի աշխարհի մեջ! Գոռա! Շշնջա! Մոտիկ և հեռու ասա! Ինչու՞ մենակ լինել? Տուն եկ – եկեղեցի եկ! Ինչու՞ կորած մնալ։ Եկ տուն – Հիսուս Քրիստոսին, Աստծո Որդուն!

Բայց կան ոմանք որ մեկը ուզում են առանց մյուսին։ Նրանք եկեղեցու ընկերակցությունը ուզում են առանց Հիսուս Քրիստոսին դառնալու։ Բայց վերջում դա անօգուտ է։ Այս երկուսը միասին է գործում։ Դա Քրիստոնեության ընթացքն է – եկեղեցու ընկերկցությունը և Քրիստոսին գալը միասին է գնում։ Չես կարող մեկը առանց մյուսի ունենալ!

Այս է պատահելու եթե միայն հետապնդես ընկերակցության առանց ապաշխարության։ Վերջ ի վերջո ընկերակցությունը կ՛խզվի։ Ուշ կամ շուտ դա չէ աշխատելու։ Մեր համարն էլ դրա մասին է բացատրում։

“Մեզանից դուրս գնացին, բայց մեզանից չէին, որովհետեւ եթե մեզանից լինեին ապա մեզ հետ մնացած կ՛լինեին, բայց որ հայտնի լինեն թե նրանք ամենը մեզանից չեն։” (Ա Հովահաննես 2:19)

Դկ. Վ. Ա. Քրիսվելը ասել է, “Ոմանք հեռանում են եկեղեցիներից … նրանց հեռանալը ցույց է տալիս որ նրանցում փրկված հավատքը, և իսկական հաղորդակցությունը բացակա է” (The Criswell Study Bible, note on I John 2:19)։ Ա Հովհաննես 2:19,

“Մեզանից դուրս գնացին, բայց մեզանից չէին, որովհետեւ եթե մեզանից լինեին ապա մեզ հետ մնացած կ՛լինեին, բայց որ հայտնի լինեն թե նրանք ամենը մեզանից չեն։” (Ա Հովահաննես 2:19)

Եկեք այս համարի մասին ավելի խոր մտածենք։

+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

ՄԵՐ ՊԱՏԳԱՄՆԵՐԸ ԱՅԺՄ ՀԱՍԱՆԵԼԻ ԵՆ ՁԵՐ
ԲՋՋԱՅԻՆ ՀԵՌԱԽՈՍՆԵՐԻ ՄԵՋ։
ԱՅՑԵԼԵՔ WWW.SERMONSFORTHEWORLD.COM.
ՍԵՂՄԵՔ ԿԱՆԱՉ ԿՈՃԱԿԸ “APP” ԲԱՌԸ ՆՇՎԱԾ։
ՀԵՏԵՎԵՔ ՏՐՎԱԾ ՀՐԱՀԱՆԳՆԵՐԻՆ։

+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +

I. Առաջին, ինչ արեցին նրանք։

Դկ. Քրիսվելը ասել է, “Ոմանք լքել են եկեղեցին։” Անկասկած նրանք եկեղեցի են եկել որովհետեւ հաղորդակցությունից հաճույք են ստացել։ Առաջին եկեղեցիները տաքուկ ընկերության վայր էր Հռոմեական պաղ և անսիրտ աշխարհում։ Մարդիկ սիրեցին եկեղեցում գտած տաքությունը ու ընկերությունը,

“Աստծուն օրհնում էին և բոլոր ժողովրդի առաջին շնորհք ունեին։” (Գործք Առաքելոց 2:47)

Բայց նրանք շուտով հասկացան որ Քրիստոնեական կյանքը միշտ հեշտ չէ։ Ոմանք այդ պատճառով թողեցին հեռացան։ Աշակերտը ասել է,

“Դեմասը թողեց ինձ և այս աշխարհքը սիրեց, և գնաց Թեսաղոնիկե. Կրեսկեսը Գաղատիա. Տիտոսը՛ Դաղմատիա. Ղուկասն է միայն ինձ հետ” (Բ Տիմեթեոս 4:9-10)

Դեմասը, Կրեսկեսը և Տիտոսը հեռացան երբ նեղությունը եկավ։

Արդյոք՞ դա այսօր էլ պատահում է։ Այո, պատահում է։ Մարդիկ մի ժամանակ եկեղեցի են գալիս և իրենց ընկերական շրջանից հաճույք են ստանում։ Դա հաճելի է թվում։ Բայց մի ուրիշ բան է առաջ գալիս։ Ես լսել եմ մեկի մասին որ մի Կիրակի առավոտ Լաս Վեգաս է գնացել։ Այդ անձը սիրում էր եկեղեցի գալ, բայց Լաս Վեգասը ավելի հաճելի է թվում նրա համար! Ուրիշները գտնում են որ Քրիսմասի և Նոր Տարվան խնջույքները իրեն կանչում են։ Նրանք աշխարհքի խնջույքներով ու խրախճանքով փորձվում են – և թողնում են եկեղեցին։ “Մեզանից դուրս գնացին, բայց մեզանից չէին” (Ա Հովհաննես 2:19)

II. Երկրորդ, ինչու արեցին դա։

Մեր հաջորդ համարը ասում է, “որովհետեւ եթե մեզանից լինեին ապա մեզ հետ մնացած կ՛լինեին” (Ա Հովհաննես 2:9)։ Մեկնաբանելով Ա Հովհաննես 2:19, Դկ. Ջ. Վերնոն ՄաքԳին ասել է,

Աստծո իսկական զավակներին ճանաչելը այն ժամանակ է լինում երբ վերջ ի վերջո իր իսկական ինքնությունը ցույց է տալիս և թողնում է Աստծո ժողովրդին և հայտնվում է որ Աստծո զավակ չէ։ Հեռանում է Քրիստոնեությունից, հավատացեալներից, ու գնում … հետ աշխարհ … Շատեր կան որ դավանում են Քրիստոնյա են, բայց իրականում չեն։ (J. Vernon McGee, Th.D., Thru the Bible, Thomas Nelson Publishers, 1983, volume V, p. 777)

Առանց մեկնաբանության Ալբերթ Բարնեսի խոսքերն եմ ձեզ կրկնելու, իր հայտնի Սուրբ Գրքի մեկնաբանության հիման վրա,

Որովհետեւ եթե մեզանից լինելին։ Եթե իսկական և ճշմարիտ Քրիստոնյաներ լինեին։ Անկասկած մեզ հետ մնալու էին … Եթե իսկական Քրիստոնյաներ լինեին երբեք եկեղեցին չէին թողնել։ Նա այս հայտարարությունը այնքան ընդհանուր է ներկայացնում որ համարվում է իբրեւ մի համաշխարային ճշմարտություն, եթե որևե մեկը իսկապես ‘մեզանից’ է, այսինքը, եթե ճշմարիտ Քրիստոնյա է, նա շարունակ եկեղեցի է գալու, և երբեք չե հեռանալու։ Այս արտահայտությունը այնպես է մեզ սովորեցնում որ եթե մեկը եկեղեցուց հեռանում է, դա փաստ է որ նա երբեք հավատք չէ ունեցել, որորվհետեւ եթե ունենային եկեղեցում հաստատ կ՛մնային։ (Albert Barnes, Notes on the New Testament, Baker Book House, 1983 reprint of the 1884-85 edition, note on I John 2:19)

Հիսուս ասաց,

“Ապառաժի վերայիններն էլ նրանք են, որ երբոր կ՛լսեն, խոսքը ուրախությունով ընդունում են. սակայն սորանք արմատ չ՛ունին, մի առ ժամանակ հավատում են, բայց փորձառության ժամանակին հեռանում են։” (Ղուկաս 8:13)

III. Երրորդ, ինչպես դարմանել դա։

“Մեզանից դուրս գնացին, բայց մեզանից չէին, որովհետեւ եթե մեզանից լինեին ապա մեզ հետ մնացած կ՛լինեին, բայց որ հայտնի լինեն թե նրանք ամենը մեզանից չեն։” (Ա Հովահաննես 2:19)

Մաթյու Հենրին այսպես է ասել,

Նրանք մեզ պես ներքնապես չէին; Բայց նրանք մեր նման չէին; նրանք իրենց սրտում ողջամիտ վարդապետությանը չ՛հնազանդեցին; նրանք Քրիստոսի հետ միյության մեջ չէին։ (Matthew Henry’s Commentary on the Whole Bible, Hendrickson, 1996 reprint, volume 6, p. 863)

Նրանք Քրիստոսի հետ միացած չէին։ Նրանք “մեզանից” չէին։ Դկ. ՄաքԳին այս համարի մասին ասել է,

Հովհաննեսը այստեղում մի շատ լուրջ և պաշտոնական արտահայտություն է անում, և դա մեզ էլ է վերաբերում։ Տեր Հիսուս մի շատ կրոնական մարդի, Նիկոդիմոսին, ասաց, որ պիտի վերստին ծնվի։ Նրան ասաց … “Եթե մեկը վերստին չ՛ծնվի կարող չէ Աստծո արքայությունը տեսնել։” (Հովհաննես 3:3) Հովհաննես այստեղում ասում է, “Նրանք մեզանից հեռացան, բայց մեզանից չէին։” Այնպես էր թվում որ նրանք Աստծո իսկական զավակներն էին, բայց իրականում չէին։ (J. Vernon McGee., ibid.)

Դու պիտի վերստին ծնվես որպեսզի “մեզանից” մեկը լինես, ինչպես Դկ. Մաքգին ասեց։ Դու պիտի Քրիստոսին միանաս։ Սա պատահում է երբ իսկականից վերստին ծնվում ես։ Հիսուս ասաց,

“Դու պիտի վերստին ծնվես։” (Հովհաննես 3:7)

Ուխտադրուժության բուժումն է վերստին ծնունդ! Դա այն ժամանակ է պատահում երբ քո մեղքերը գիտակցում ես ու Քրիստոսին ես գալիս։ Երբ Նրան գաս, Նա քեզ ընդունելու և Իր Արյունով քո մեղքերը մաքրելու է։ Դրա վրա կարող ես հաշիվ անել, որովհետեւ Նա ասաց,

“Ինձ մոտ եկողին ես դուրս չեմ հանիլ։” (Հովհաննես 6:37)

Երբ գաս Քրիստոսին, և միանաս Նրան, նոր ծնունդ ես ստանալու։ Քո մեղքերը մաքրվելու ու Աստծո զավակ ես դառնալու։ Այն ժամանակ ես եկեղեցու կենդանի անդամը դառնալու երբ վերստին ծնունդ ես ստանալու։ Գոյատեվությունը մաքրվում է երբ գալիս ես Քրիստոսին և վերստին ծնվում ես։ “Մարդի հիմնական մենակությունը անաստված աշխարհում” բուժվում ու մաքրվում է երբ հարուցյալ Քրիստոսին հանդիպես, և իբրև արդյունք դառնալու ես եկեղեցու անդամ։ Հիսուս ասաց,

“Ինձ մոտ եկողին ես դուրս չեմ հանիլ։” (Հովհաննես 6:37)

Ինչու՞ կորցվել։ Տուն եկ – Հիսուս Քրիստոսին, Աստծո Որդուն!

Չարլզ Սպրջընը մի պատգամ ունի “Մի Կյանք Փաստված Սիրով” վերնագրով։ Դա Ա Հովհաննես 3:14 գլխի հիման վրա է,

“Մենք գիտենք որ մահիցը ի կյանք փոխվեցանք. որովհետեւ եղբայրներին սիրում ենք։” (Ա Հովհաննես 3:14)

Սպրջընը ասաց,

Մինչև դու վերստին չ՛ծնվես, երբեք Աստծո շնորհքի իմաստը չես հասկանալու։ Դու պիտի մի նոր կյանք ստանաս, մահից կյանք անցնես, եթե ոչ այս բաները չես հասկանա … “Մենք գիտենք որ մահից դեպի կյանք ենք անցել, որովհետեւ մենք եղբայրներին սիրում ենք։” Ուրեմն, եղբայրք, եթե մենք կարող ենք ասել որ Աստծո ժողովրդին սիրում ենք, որովհետեւ նրանք Աստծո ժողովուրդն են, դա նշան է որ մենք մահից դեպի կյանք ենք փոխադրվել։ (C. H. Spurgeon, “Life Proved by Love,” The Metropolitan Tabernacle Pulpit, Pilgrim Publications, 1976 reprint, volume XLIV, pp. 80-81)

Երբ մենք հահից դեպի կյանք փոխվենք, դարձի գալով, մեր եղբայրներին մեր եկեղեցում կ՛սիրենք!

Եթե դու քո ընկերությունը որ այս եկեղեցում ստեղծել ես, արժեքավորում ես, վստահ եղիր որ ապաշխարության փորձառություն ունենաս։ Շատ կարեւոր է որ դարձի գաս։ Քրիստոսը այն “սոսինձն” է որ եկեղեցու հաղորդակցությունը միմիանց հետ պահում է!

Եթէ այս պատգամը քո օրհնութեանտ պատճառ է եղած, Դկ․ Հայմերզը մեծ սիրով կուզի լսել քեզանից։ ԵՐԲ ԳՐԵՍ ԴԿ․ ՀԱՅՄԵՐԶԻՆ, ԽՆԴՐԵՄ, ԳՐԻՐ ՈՐ ԵՐԿՐԻՑ ԵՍ, ՈՐՈՎ ՉԻ ԿԱՐՈՂԱՆԱ ՊԱՏԱՍԽԱՆԵԼ ԵԹԷ Չ՛ԳՐԵՍ։ Դկ․ Հայմերզի էլէկտրոնիկ հասցեն է www.sermonsfortheworld.com ։ Նախընտրելի է գրես Անգլերեն, բայց եթէ չես կարող գրիր քո լեզւով։ Նաեւ կարելի է կապվել նրա հետ փոստով, հետեւեալ հասցեով P.O. Box 15308, Los Angeles, CA 90015։ Եթէ կ՛ուզեք անձամբ նորա հետ խոսել խնդրեմ, զանգահարեք (818) 352-0452 հեռախոսով։

(Պատգամին վերջը)
Դկ․ Հայմերի պատկամները կարդացեք ցանցին վրա ամեն շաբաթ
www.sermonsfortheworld.com.
Սեղմեցեք "Քարոզի Հայերեն տարբերակ"-ը

Այս պատգամը կարելի է օգտագործել առանց Դկ․ Հայմերզի իրաւունքով
քանի որ հեղինակի իրաւունք ստացուած չէ։ Բայց Դկ․ Հայմերզի վիդէօները
օգտագործելու համար թույլատվութիւն է պետք։

Մեներգը պատգամից առաջ կատարեց Պրն. Ջաք Գանը:
“Blest Be the Tie that Binds” (John Fawcett, 1740-1817)